Νυχτερινό στη Γαλλία

Vince Corso #4

by Fabio Stassi, Δήμητρα Δότση (Translator)

Ο Βίντσε Κόρσο, βιβλιοθεραπευτής και ερευνητής λογοτεχνικών μυστηρίων, έχοντας επιβιβαστεί σε λάθος τρένο γνωρίζει τυχαία έναν καλλιεργημένο, μυστηριώδη άντρα, που θυμίζει τον αναρχικό τροβαδούρο Λεό Φερρέ. Ακολουθώντας τον, συνεχίζει το ταξίδι του μέχρι τη Γένοβα και στη συνέχεια την Κυανή Ακτή. Ανάμεσα σε φτωχικές πανσιόν και Αρ νουβό ξενοδοχεία, πίσω από στίχους ποιητών και ανθρώπους που κουβαλάνε στις πλάτες τους πλήθος ιστοριών, θα αναζητήσει και τη δική του, προσπαθώντας να ανακαλύψει την ταυτότητα ενός πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ, στην πιο σημαντική έρευνα της ζωής του.

Το Νυχτερινό στη Γαλλία είναι ένα νυχτερινό γεμάτο φως. Μια ιστορία γεμάτη λάθη, τυχαία γεγονότα, αναπάντεχες συναντήσεις, λαβυρίνθους και ανθρώπους που αναζητούν ένα λιμάνι. Ένα μυθιστόρημα για το τι σημαίνει να αφήνεις πίσω σου πρόσωπα και πράγματα, μα και να αψηφάς τα πάντα για να τα (ξανα)βρεις.

«Ένα μικρό λογοτεχνικό κόσμημα. Ακατέργαστο, γοητευτικό, αναζωογονητικό».
―La Stampa

Genres: Audiobook, Italian Literature, Fiction

136 pages, Paperback

Published January 13, 2025

About the author

(Italiano) http://it.wikipedia.org/wiki/Fabio_St...

(Deutsch) http://de.wikipedia.org/wiki/Fabio_St...

Reviews

[Sofia · Rating 5 out of 5]

Γλυκό, συγκινητικο, ειλικρινές. Έκανε το σκ μου πιο όμορφο.

[Vaso · Rating 4 out of 5]

Ο Βίντσε Κόρσο επιβιβάζεται στο λάθος τρένο. Δίπλα του, κάθεται ένας κύριος που μετά από μια στιχομυθία, του επισημαίνει ότι ίσως να ανέβηκε στο σωστό τρένο τελικά.
Αυτό ακριβώς, κάνει τον Βιντσε να αλλάξει το πρόγραμμα του και να επισκεφθεί τη Γενοβα μετά από πολλά χρόνια.

Ήρθε η ώρα ο Βιντσε να ασχοληθεί με τα φαντάσματα του παρελθόντος του. Να ψάξει, να ανατρέξει, να ερευνήσει, να βρει τον γεννήτορα του, να βρει τη λύτρωση.

Τα βιβλία παίζουν ρόλο στη ζωή του και αυτό το μικρό σε έκταση βιβλίο που έχει τον παραφρασμένο τίτλο από το Νυχτερινό στην Ινδία του Ταμπουκι, ήταν ίσως το πιο προσωπικό όσον αφορά τον ήρωα του.

Αγαπάμε Βιντσε.
Αγαπάμε Fabio Stasi
Μα περισσότερο, αγαπάμε Δήμητρα Δοτση!!

[Gabril · Rating 3 out of 5]

“Quel cambio di programma mi dava la stessa vertigine della caduta da una giostra in movimento: ogni fermata aveva una sua tangibilità dolorosa. Scesi dal treno con questo sentimento contrastante, come se da qualche ora mi fossi messo a pedinare me stesso.”

Sul treno da Roma a Napoli Vince Corso, biblioterapeuta, incontra il suo destino: ha l’aspetto di un vecchio molto simile a Leo Ferrè e sta occupando lo stesso posto che è stato assegnato a lui.
Ma come questa sovrapposizione sia possibile è presto detto: Vince ha preso il treno dalla parte opposta. Verso nord, invece che verso sud.
L’ansia lo pervade immediatamente, anche perché a Napoli ha un appuntamento con la sua fidanzata.
Ma il suo ieratico compagno di viaggio lo esorta a seguire proprio la direzione sbagliata perché è così che Vince potrà risalire alle sue origini, incontrare il suo passato, cercare quel padre fantasma che non ha mai conosciuto.
Da Nizza (al celebre hotel Negresco) a Marsiglia, attraverso le memorie dell’infanzia e una manciata di cartoline mai giunte a destinazione, Vince scoprirà finalmente la verità e chi legge intraprenderà lo stesso viaggio sentimentale, denso di rimandi e omaggi letterari : primo fra tutto quello a Notturno indiano di Tabucchi (che mi accingo dunque a rileggere).
Siamo al quarto libro dedicato al biblioterapeuta Vince Corso, probabilmente il più intimo e delicato.

[Chiara · Rating 5 out of 5]

Un piccolo gioiello pieno di letteratura.

[Maria Lianou · Rating 5 out of 5]

Διαβάστηκε απνευστί και παίρνει 5 αστεράκια για βαθιά συναισθηματικούς λόγους. ❤️

[Anastasia Ts. · Rating 3 out of 5]

για την ακρίβεια 3,5

[Vasileios · Rating 5 out of 5]

...για πρώτη φορά από τότε που είχα έρθει στον κόσμο, είχα επιτέλους το δικαίωμα να μπορώ να αγαπώ δίχως μέτρο.

Σ΄εψαξα σε κάθε ξενοδοχείο που κοιμήθηκα
σε κάθε πόλη που επισκέφτηκα
σε κάθε βιβλίο που διάβασα
σε κάθε τραγούδι που τραγούδησα
σε κάθε λέξη που είπα
σ' όλες τις γλώσσες που κατοίκησα
μα ακόμη κι αν μπορούσα να σε συναντήσω, άραγε θα σ' αγαγνώριζα;
κρίμα, κι έμενε τόσο λίγο
είναι όπως όταν νομίζεις πως κρατάς στη χούφτα σου μια πεταλούδα
και με μια αθώα σου κίνηση, εκείνη ξεγλιστρά
είναι αλήθεια πως αργούμε πάντα να φτάσουμε σ' αυτούς που αγαπάμε.

[Mariarosa Raffaelli · Rating 4 out of 5]

Che bella scrittura, quella di Stassi.
La storia è bella, poetica e malinconica al tempo stesso. I paesaggi, con la loro luce, gli umori e odori ti pare di viverli e tu, a questo Vince Corso, ti ci affezioni subito.
Forse proprio come al suo autore.

[Natasa Kyriakopoulou · Rating 5 out of 5]

Γλυκό, τρυφερό, συγκινητικό, ταξιδιαρικο!
Μικρό σε έκταση βιβλίο αλλά όμορφα γραμμένο!

[Jordan Iordanis · Rating 4 out of 5]

Πολύ μικρό βιβλίο που δεν περίμενα να μου αρέσει, κι όμως...
Σε 100 μόνο σελίδες διαβάζουμε για το λυτρωτικό και αναγκαίο ταξίδι αυτογνωσίας του Κόρσο. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό, βαθιά συναισθηματικό.
Ο Stassi αποδεικνύει ότι μόνο τυχαίος δεν είναι. Ιδανικό ανάγνωσμα για κάποιο καλοκαιρινό βράδυ.

Βαθμολογία: 4.0 / 5.0

[Matina Kyriazopoulou · Rating 4 out of 5]

Μόλις 100 σελίδες και μερικές ακόμη με τις συνοδευτικές καρτ ποστάλ, το τελευταίο βιβλιαράκι του Stassi εντάσσεται στην κατηγορία που αποκαλώ μικρά διαμαντάκια.
Νοσταλγικό, ανθρώπινο, μελαγχολικό, τρυφερό, ειλικρινές, ατμοσφαιρικό, διαβάζεται απνευστί και ξαναδιαβάζεται στο καπάκι γιατί όταν πια γνωρίζεις την εξέλιξη της πλοκής μπορείς να εστιάσεις αργά και απολαυστικά στη "σκηνοθεσία" και την "τοπογραφία" της ιστορίας.
Ο βιβλιοθεραπευτής (!) Βίντσε Κόρσο επιβιβάζεται στο λάθος τρένο, αυτή όμως η ανατροπή των σχεδίων του για ένα όμορφο ΣΚ με την αγαπημένη του, θα τον κάνει να πάρει την απόφαση να αναζητήσει στην Κυανή Ακτή τον πατέρα που δε γνώρισε ποτέ. Προϊόν μιας νύχτας πάθους μιας υπαλλήλου ξενοδοχείου με έναν ταξιδιώτη της μιας βραδιάς ο Βίντσε αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο, που αποδίδει έξοχα η Δήμητρα Δότση στη γλώσσα μας, το πιο σημαντικό του ταξίδι, ένα ταξίδι στο παρελθόν και τις ρίζες του.

[Ioulia Ilvanidou · Rating 3 out of 5]

3,5

[Νατάσσα · Rating 4 out of 5]

Τον Βίντσε Κόρσο τον αγάπησα από τη "Χαμένη Αναγνώστρια". Τον συγγραφέα τον αγάπησα λίγο παραπάνω μετά την παρουσίαση στο Ιταλικό Ινστιτούτο, πριν λίγες μέρες. Και ξέρω και γιατί: μας ενώνει "το φως του Νότου"

[Theut · Rating 4 out of 5]

Un viaggio che è un sogno, il coronamento di una ricerca che dura una vita, con una scrittura dolce e delicata.

[Betty Chatzisavvidou · Rating 4 out of 5]

Μικρό, γλυκό, ενδιαφέρον, γεμάτο ταξιδιωτικές εικόνες.

Αν αλλάξω κάποτε επάγγελμα, θα ήθελα να κάνω αυτό του ήρωα: Βιβλιοθεραπευτής.

"Στην βιβλιοθεραπεία, σε γενικές γραμμές, ο θεραπευτής δίνει ένα βιβλίο στον ασθενή και στις επόμενες συνεδρίες του ζητάει να του πει τι διάβασε. Είναι σαν να ερμηνεύει τις ονειροπολήσεις του άλλου. Αυτό ονομάζεται διαδικασία εξατομίκευσης...Εγώ κάνω το αντίθετο. Όσοι με επισκέπτονται μου εκμυστηρευονται τα προβλήματα τος και, αναλόγως με όσα μου λένε, τους προτείνω κάποιο μυθιστόρημα"

[Roberto Charvel · Rating 3 out of 5]

This is the first book I read in Italian. It is an easy read and a nice story of longing for a dead father.

[Nikoletta Stamati · Rating 4 out of 5]

Αυτή η χρονιά μέχρι στιγμής δεν με έχει βρει ιδιαίτερα ενεργή στην ανάγνωση βιβλίων. Βρίσκω για λίγο την όρεξη μου και μετά την χάνω για μεγάλα διαστήματα.
Σε αυτή τη φάση, λοιπόν, αυτό το βιβλίο με τις 120 σελίδες (κι αυτές κλεφτές) ήταν ό,τ�� χρειαζόμουν, για να πάρω κάπως μπρος.

Βασικό θετικό, που συχνά λείπει από τα μικρά βιβλία, είναι ότι η ιστορία είναι πλήρης και δεν ένιωσα ούτε να έχει κενά ενδιάμεσα ούτε πως το τέλος ήταν λειψό. Επιπλέον, δεν ήταν απλά ακόμα μία ιστορία για έναν άντρα, που μπήκε σε ένα τρένο και εγκατέλειψε τα πάντα πίσω του, γιατί έπαθε κρίση μέσης ηλικίας και τού φταίνε τα πάντα στη ζωή του και όλα τον πιέζουν και τον κρατάνε πίσω. Ο πρωταγωνιστής έχει όντως έναν συγκεκριμένο σκοπό και ένα κομμάτι της ζωής του, που πλέον είναι έτοιμος να ξεκλειδώσει, χωρίς να θυσιάζει τίποτα από την μέχρι τώρα ζωή και πραγματικότητά του.

Τέλος, εκτίμησα πως ναι μεν το ταξίδι με το τρένο ήταν στο επίκεντρο και είχαμε αναφορές σε διάφορες περιοχές, αλλά δεν ξοδεύαμε 2-3 σελίδες σε περιγραφές πεδιάδων, κτηρίων και βουνών.

[Vasiliki Vakaki]

Απόλαυσα το συγκεκριμένο βιβλίο σαν ένα δροσερό απεριτίφ ένα καλοκαιριάτικο απομεσήμερο. Ζώντας και η ίδια στη Μεσόγειο και έχοντας επισκεφτεί την Νίκαια και τις γύρω περιοχές, μου φάνηκε οικείο το σκηνικό της περιπλάνησης του πρωταγωνιστή. Δεν μπορώ όμως να εντοπίσω τι ακριβώς ήταν αυτό που τόσο μου άρεσε, εκτός από το ότι με ταξίδεψε, με έβαλε στο ρυθμό του, δέχτηκα από την αρχή χωρίς δεύτερη σκέψη να ακολουθήσω τον συγγραφέα εκεί που ήθελε να με πάει.
Δεν μπορώ να πω ότι είχε συγκεκριμένα κάτι το ιδιαίτερα πρωτότυπο. Ένας ταξιδιώτης που αλλάζει τραίνα είναι ωραίο σκηνικό, εντάξει, αλλά όχι κάτι που δεν έχουμε ξαναδει. Ούτε και είχε κάτι το τόσο πια πρωτοφανές η προσωπική ιστορία του πρωταγωνιστή, παρόλο που την παρακολουθούμε με ενδιαφέρον. Πετυχαίνει μία ιδιαίτερη χημεία αυτό το βιβλίο, παντρεύοντας αβίαστα την περιπλάνηση με την αναζήτηση για προσωπική ταυτότητα. Μέσα στο ανάλαφρο κλίμα ενός μικρού ταξιδιού μάς κάνει να σκεφτούμε και να νιώσουμε πράγματα βαθύτερα, μέσα από ένα θρόισμα των φύλλων μας δείχνει την ανάγκη του καθενός μας να έχει ρίζες, σαν την αύρα της θάλασσας στο νεκροταφείο προς το τέλος του βιβλίου.
Ένα όμορφο ανάγνωσμα που με τη λεπτή του αισθητική καταφέρνει να γίνει κάτι πολύ παραπάνω από το άθροισμα των επιμέρους συστατικών του, σαν μια μεσογειακή συνταγή που από απλά υλικά καταφέρνει να προσφέρει μία απρόσμενα απολαυστική γευστική εμπειρία.

[George Makridakis · Rating 4 out of 5]

Ο Βίντσε Κόρσο επιβιβάζεται καταλάθος στο τρένο που τον οδηγεί στη Βόρεια Ιταλία. Με αφορμή το διάλογό του με ένα συνεπιβάτη, αποφασίζει να ψάξει το παρελθόν του στη Νίκαια.

Πολύ ευχάριστο σύντομο ανάγνωσμα.
Είναι σαν το τρένο στο οποίο επιβιβάζεται ο Κόρσο να τον μεταφέρει όχι μόνο στο χώρο, αλλά και σε διαφορετική χρονική περίοδο. Η γραφή βάζει τον αναγνώστη στην ατμόσφαιρα του, η οποία διαγράφεται πό το εξώφυλλο ακόμα: μυστηριώδης, νοσταλγική και με αίσθηση ανεμελιάς.

[Evelina Michailidou · Rating 4 out of 5]

"It is true that we always take long to reach those we love."

[Michael Hintermayer · Rating 3 out of 5]

Auf Deutsch gelesen, auch wenn es hier nicht zu finden war, sehr trauriger, melancholischer Abschluss der Reihe um Corso, schade finde ich dass es Teil 1 nicht auf Deutsch gibt, soweit ich weiß.

[Andrea · Rating 4 out of 5]

Libro comprato su suggerimento di un libraio di in una libreria d’Alba il cui ingresso recitava :”l’uscita è libera, l’entrata liberatoria “.
Bella storia semplice ricca di spunti letterari.
X chi è questo libro : per chi crede nel destino predestinato, per i viaggiatori e i nostalgici di un mondo che fu in cui eravamo ancora unici, irripetibili, non standardizzati

[Sandra · Rating 4 out of 5]

Un viaje necesario para conocer quién es el progenitor del protagonista. Una novela exquisita en detalles y citas que convierte un viaje con el reencuentro de su origen.

[Giorgia Imbriani · Rating 5 out of 5]

Adoro il modo in cui Stassi usa le parole, e intesse trame. Questo è un libriccino che si divora in un viaggio in treno (appunto) - e contiene perle che ti rimangono appiccicate per sempre. Bellissimo.

[Μαρία Βλαχοδήμου · Rating 3 out of 5]

C'est vrai qu' on arrive toujours en retard avec qui on aime.

οι καρτ ποστάλ στο τέλος του βιβλίου ήταν το καλύτερο

[Book2chance · Rating 4 out of 5]

Επιστροφή λοιπόν του αγαπημένου μας βιβλιοθεραπευτή, του ήρωα που μάθαμε να αγαπάμε μέσα από τα τρία προηγούμενα βιβλία του Fabio Stassi.
Εκείνου που έχει το χάρισμα να γιατρεύει τις πληγές της ψυχής όχι με χάπια, αλλά με ιστορίες, με τα σωστά βιβλία, στη σωστή στιγμή.

Κι εγώ που είχα την τεράστια τύχη να γνωρίσω τον Stassi από κοντά δεν μπορώ να κρύψω τη συγκίνησή μου για αυτή την επιστροφή. Είναι από τους ανθρώπους που δεν γράφουν απλώς, ανασαίνουν λογοτεχνία. Και αυτό φαίνεται σε κάθε του σελίδα.

Στο Νυχτερινό στη Γαλλία, διάφορες συγκυρίες ή μήπως μοίρες;οδηγούν τον ήρωά μας πίσω στην απαρχή των πάντων.
Σαν να του τραβά η ίδια η ζωή το χαλί κάτω απ’ τα πόδια, για να του θυμίσει πού ξεκίνησαν όλα. Θα φτάσει όμως στην άκρη του νήματος; Ή θα χαθεί μέσα στα ίδια του τα αναγνώσματα;

Οι λογοτεχνικές παρεμβολές του Stassi είναι τόσο γοητευτικές, που στο τέλος θα βρεθείτε με μια λίστα βιβλίων έτοιμη για αγορά (και με πορτοφόλι έτοιμο για διάλυση). Κάθε σελίδα είναι μια υπόμνηση πως η λογοτεχνία δεν είναι απλώς καταφύγιο... είναι τρόπος επιβίωσης.

Μία αίθουσα γεμάτη καρτ ποστάλ φυλά το μυστικό που κουβαλά ο ήρωας μέσα του.
Μνήμη, έρωτας, απώλεια, συγχώρεση όλα παρόντα, όλα ψιθυρισμένα με εκείνη τη χαρακτηριστική στοχαστική τρυφερότητα του Stassi που σε κάνει να θέλεις να του πεις:
«Μην σταματάς να γράφεις ποτέ».

Το Νυχτερινό στη Γαλλία είναι ένα νοσταλγικό και βαθιά συγκινητικό ταξίδι, ένα βιβλίο που σε παίρνει απ’ το χέρι και σε πηγαίνει εκεί όπου οι ιστορίες αγγίζουν την ψυχή.
Κι εκεί, κάπου ανάμεσα σε μελωδίες, βιβλία και σιωπές, αναρωτιέσαι:
Τελικά, ένιωσε αγκάλιαση ο ήρωας; Ήρθε η λύτρωση;
Ίσως. Ίσως όμως και να τη βρήκαμε πρώτα εμείς, διαβάζοντας τον Stassi.

[Alexia Athanassiadou · Rating 5 out of 5]

Αυτό το βιβλίο ήταν μια μικρή έκπληξη. Έχοντας διαβάσει τα προηγούμενα βιβλία του Στασι με ήρωα τον Βίντσε Κόρσο με παραξένεψε το μέγεθος αυτού του βιβλίου. Μετά διαβασα το οπισθόφυλλο και κατάλαβα γιατί ήταν τόσο μικρό. Γιατί μιλούσε για το μόνιμο αγκάθι στην ζωή του ήρωα, τον άγνωστο πατέρα. Και αυτό είναι το βιβλίο που επιτέλους μετά από διάφορες συγκυρίες της τύχης αποφασίζει να τον ψάξει.

Υπάρχει μια ποιητικότητα στον λόγο και μια ηρεμία που σου μεταδίδεται. Ακόμα και το κλείσιμο του βιβλίου με της καρτ ποστάλ είναι πολύ ρομαντικό αλλά όχι με την έννοια της σχέσης αλλά με την έννοια της αθωότητας που βγαίνει από τα λόγια, τις σκέψεις και τα έργα του ήρωα. Απλά τέλειο!

[Dora Viazzo · Rating 4 out of 5]

Read it if:
* You enjoy stories that blend emotional depth with a touch of mystery, especially those dealing with identity and the search for one’s roots
* You appreciate fluid, immersive writing that pulls you so deeply into the narrative you almost forget you’re reading a book

Don’t read it if:
* You prefer long, complex novels, because this one is very short and deliberately concise
* You expect a powerful, highly impactful ending, as the conclusion may feel less strong than anticipated

Why 4 stars:
- [ ] Theme: 3 (the aspect of the book that drew me in was, first of all, its subject matter and, despite its brevity, the excellent reviews it had received. It tells the story of a man who, quite unexpectedly, takes the wrong train and finds himself revisiting places from his childhood. In this unplanned journey, he embarks on a search for answers he hadn’t anticipated seeking)
- [ ] Plot: 3 (it is a dramatic novel with a touch of mystery, and despite its brevity, it is excellent. My only regret lies in the ending, which I found less impactful than I had expected)
- [ ] Characters: 4 (the main character is a truly charming figure, endearing in his awkwardness, honest in his nature, and touching in his quest and sensitivity)
- [ ] Fun/adventure/surprise: 4 (the book entertained me. The protagonist takes the wrong train and unexpectedly finds himself near the places of his childhood. When a stranger—by sheer chance—tells him he should finally resolve an old, unresolved matter, he decides to return to those familiar landscapes. From there, he behaves a little shameless: he ends up in the hotel where his mother once met his father, where they spent a single, reckless night together before parting ways forever. He boldly asks the hotel manager to see the old guest registers in hopes of discovering his father’s identity, and, remarkably, he succeeds. From the records he even obtains an address—an old one, of course—and sets off in search of the only clue he has. I found this narrative device delightful, and despite the novel’s brevity, it genuinely surprised me. There is even a subtle thread of adventure running through it, as his journey eventually leads him into France)
- [ ] Profoundness: 4 (the novel is profound, for it speaks of identity and the search for one’s father. Yet this quest is merely a pretext: in seeking his father, the protagonist is ultimately seeking himself)
- [ ] Length of the book: 4 (the book is very short, and therefore accessible to everyone)
- [ ] Language and style of writing: 4 (the writing is excellent—so fluid and effortless that I found myself completely immersed in the protagonist’s story, almost as if it were real. I even forgot I was reading a book, and to me, that is a remarkable quality)

Favorite part
- [ ] The part that moved me most, on an emotional level, is when he meets his father’s friend and finally hears someone speak about what his father was really like. Yet, from a narrative and intellectual standpoint, what impressed me most is the moment he arrives at the Negresco and discovers that all the postcards he had sent—addressed to no one, but symbolically meant for his father—had in fact been sent to the hotel itself, in the hope that his father might still be there. Finding them all pinned to the walls of a secret room where the old registers are kept, carefully preserved by the hotel’s eccentric owner, was a revelation that struck me

Least favorite part
- [ ] The part I liked least was the ending, because discovering that the father had died—and that no further mystery remained—somewhat broke the emotional tension built up until that point. What affected me even more was the absence of any grave, with his ashes placed in an unmarked communal plot. And then the postcards blowing away in the wind… it all left me with an overwhelming sense of melancholy. I understand that these are truths, that they make sense within the story, yet they still saddened me and dissolved the sense of mystery and tension that had carried the narrative so far

[DE LA MARI · Rating 5 out of 5]

“Notturno francese”, la nuova avventura di Vince Corso, il biblioterapeuta nato dalla fantasia di Fabio Stassi, è finalmente in libreria. Il detective di enigmi letterari si trova sul treno che dovrebbe portarlo a un appuntamento con la fidanzata ma si imbatte in un originale compagno di viaggio: un uomo colto, insinuante, che fisicamente gli ricorda il grande Léo Ferré, lo chansonnier anarchico di Avec le temps. Solo che Corso ha sbagliato direzione, doveva andare verso Sud invece che al Nord. Ma l’uomo, misteriosamente allusivo, lo invita a persistere nello sbaglio: «forse lei non lo sa ancora, ma potrebbe essere arrivato il momento di fare questo viaggio».
Genova, la prima meta, gli darà un tuffo al cuore: da lì fino a Marsiglia era trascorsa la sua primissima infanzia. La madre cameriera lo aveva concepito con uno sconosciuto una notte di fine luglio del 1969. E sarà questa l’indagine più importante della sua vita: scoprire chi è suo padre. Per cinque anni Vince Corso gli ha spedito una cartolina al giorno, lasciando vuoto il nome del destinatario e indirizzandole all’unico luogo dove sapeva che almeno per una notte suo padre era transitato: l’Hotel Le Negresco a Nizza.
La sua ricerca si svolgerà sui litorali della Costa Azzurra, tra povere pensioni e hotel liberty, dietro a versi di poeti e a vecchi personaggi carichi di storie vissute, seguendo l’indecifrabile mosaico dei destini individuali e delle coincidenze. Fino al riconoscimento che completa il cerchio: essere restituito dai libri alla vita, riavere indietro la possibilità di «amare senza misura».
Notturno francese è in realtà un notturno pieno di luce. È una storia di errori, di appuntamenti che non si sa di avere, di labirinti e di orfani che cercano un porto. Un romanzo dove domina la malinconia del continuo lasciarsi dietro le spalle cose e persone, nel tempo e nello spazio. Ma anche la sconsideratezza di mettersi in viaggio per ritrovarle. O per farsi trovare.
https://sellerio.it/.../Notturno-Fran...

[Francesca📚 LaGattaCheLegge🐈📖 · Rating 4 out of 5]

Può un uomo che per una vita intera si è sentito mancare qualcosa, trovare finalmente quel pezzo di sé perduto, semplicemente sbagliando treno?
Questo è esattamente ciò che accade al nostro protagonista, Vincent Corso, che una mattina si prepara con calma, fa la valigia, prende un libro da leggere durante il viaggio che durerà poche ore, per andare a raggiungere la fidanzata con chi passerà un tranquillo e rilassante fine settimana. Ma caso vuole che quell’uomo confonda il treno giusto con quello sbagliato, senza sapere che in realtà è quello il treno veramente giusto da prendere .
Con questo errore Vincent intraprenderà un viaggio cue lo porterà sui luoghi della sua infanzia, da Genova a Nizza a Marsiglia… metterà in dubbio ogni cosa, aiutato dalla spintarella di un angelo custode , compagno di vagone, che gli dà quella spintarella necessaria per infondergli il coraggio necessario per rimettersi sulle tracce della propria vita, sulle tracce dell’uomo che lo ha generato e riguardo al quale conosce solo il luogo in cui almeno una volta si era trovato ad alloggiare. In quel luogo aveva dirottato una cartolina al giorno per anni e anni e anni, fino a che l’universo non decidesse di dargli una risposta o almeno un segno.
-
È un libro estremamente tenero, una tenerezza che genera subito empatia nei confronti del nostro protagonista che è un uomo ferito e rassegnato, ma che non vuole ammetterlo con se stesso e con gli altri.
Quando possa fare il coraggio di bagnarsi , di buttarsi, di rischiare … quanto può tutto questo fare la differenza?
Profondo, tenero, potente… e troppo breve . Avrei voluto che mi avessero detto qualcosa in più per consentirmi di sapere che va tutto bene , che andrà tutto bene… ma va bene così, bisogna sapere dove fermarsi e quindi fermiamoci.
4⭐️