Zodoende was de vrouw maar een mens om kinderen te krijgen

by Marga Kerklaan

191 pages, Paperback

First published January 1, 1987

About the author

Marga Kerklaan werd geboren in Schiedam waar zij haar vroege jeugd doorbracht. Haar vader was aanvankelijk keuterboer, maar werd later een handelaar in vloeren. Naast haar werk op het kantoor van de Schiedamse jeneverstokerij de Erven Lucas Bols begon ze al op jonge leeftijd met het schrijven van stukjes voor de Maasbode. Kerklaan begon haar fulltime journalistieke carrière in 1955 als redactrice bij De Geïllustreerde Pers in Amsterdam. Op 1 november 1964 verliet zij De Geïllustreerde Pers voor een baan bij de Katholieke Radio Omroep (KRO). Zij zou tot 1991 aan de KRO verbonden blijven. Zij was de eerste vrouw die een televisiedocumentaire maakte. Haar documentaire Oud worden ver van huis, uitgezonden op 12 mei 1984, is opgenomen in de Europese culturele database Europeana. Andere documentaires waren onder andere "De binnenkant van een verzet", over het Limburgs verzet in de Tweede Wereldoorlog en Einde van een tijdperk over Nederlandse missionarissen. Marga Kerklaan maakte een documentaire over de Boekelse missionaris Toon van Kessel; Onze Toon in Chili. Deze missionaris werd o.m. financieel gesteund door het Boekelse Missie Comité. Pater Toon van Kessel heeft zijn hele leven naast het parochiële werk ontwikkelingswerk gedaan.

In 1986 ontving zij van de VARA de J.B. Broekszprijs, voor de documentaire “Moeders van een groot gezin”. De prijs, genoemd naar de oud-voorzitter van de VARA, wordt toegekend aan Nederlandstalige radio- en tv-programma's met verdiensten op het vlak van de humanisering van de samenleving, culturele vorming van achtergestelde groepen en grotere betrokkenheid van het brede publiek bij cultuur en maatschappij.

Kerklaan overleed in februari 2013 op 87-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Emmen.

Reviews

[Ella · Rating 4 out of 5]

300 brieven van vrouwen geboren in het begin van de 20e eeuw tot ongeveer 1920. Allemaal moeders van grote gezinnen en allemaal Rooms-Katholiek. Jammer dat ik niet meer met mijn moeder over deze brieven kan praten. Zij was namelijk zo'n vrouw. Pas nu besef ik hoe bang mijn ouders (en hun generatie) gemaakt zijn door de kerk. Alles was doodzonde! Alles wat maar met seksualiteit te maken had was verkeerd alleen kinderen maken dat mocht onverminderd doorgaan. Zelfs het aantal keren dat er gemeenschap was werd voorgeschreven door de kerk. Periodieke onthouding moest maandelijks aangevraagd worden bij de biechtvader en je mocht blij zijn als je 2 maanden achter elkaar toestemming kreeg.Wat moeten die mensen zich geschaamd hebben als ze over deze zaken moesten praten. Ze hadden geen enkele voorlichting gehad alleen een boekje met voorschriften en preken voor de huwelijksdatum van de pastoor. De paters van de missie deden er nog een schepje bovenop met hun donderpreken. Ik herinner me die paters nog maar had geen idee waar hun preken over gingen (was nog maar een kind). Het boek is natuurlijk geen literatuur maar het opent wel je ogen over die periode. Het was niet alleen onmenselijk voor de moeders maar ook voor de vaders die alleen maar hel en verdoemenis over zich af hoorden roepen.

[Alfonsiene · Rating 4 out of 5]

Dit boek is een verzameling getuigenissen van katholieke, Hollandse vrouwen die moeder waren van een "kroostrijk" gezin, tussen 1930 en 1970. In die tijd was het heel gewoon om 10 of meer kinderen op de wereld te zetten, onder het mom "laat gods water over gods akker stromen". Geboortebeperking was een zonde in de ogen van de katholieke kerk, met alle gevolgen vandien...