What do you think?
Rate this book
BKŞH - Benim Kötü Şekillenmiş Hayatım
İtalya’nın dünya çizgi romanına son hediyesi GIPI’den “şahane şekillenmiş” bir çizgi roman!
Ciddi ve komik arasında denge kurarak, gerçek ve saykodelik yolculuklar arasında gidip gelerek, tıbbi fetişlerle sağlık sorunları arasında sıkışan, tüm zamanların en büyük yazarlarından biri, kendini daha önce hiç olmadığı kadar ortaya koyuyor. Siyah-beyazı renge, günlük yaşamı hayal gücüne, mahremiyeti daha cesur bir içgörüye dönüştürerek anlatılan dokunaklı bir hikâye. Şeylerin özüne işaret eden ve çizgi roman dilini yeni olanaklara açan bir anlatı.
Ciddi ve komik arasında denge kurarak, gerçek ve saykodelik yolculuklar arasında gidip gelerek, tıbbi fetişlerle sağlık sorunları arasında sıkışan, tüm zamanların en büyük yazarlarından biri, kendini daha önce hiç olmadığı kadar ortaya koyuyor. Siyah-beyazı renge, günlük yaşamı hayal gücüne, mahremiyeti daha cesur bir içgörüye dönüştürerek anlatılan dokunaklı bir hikâye. Şeylerin özüne işaret eden ve çizgi roman dilini yeni olanaklara açan bir anlatı.
144 pages, Paperback
First published December 1, 2008
33 people are currently reading
866 people want to read
About the author
Gipi
56 books334 followersGianni Pacinotti, better known by his pen name Gipi, is an Italian illustrator and comic book author. Gipi is regarded as one of the most influential Italian cartoonists of his generation. His graphic novels are perennial best-sellers in Italy and have received international acclaim.
Pacinotti was born in 1963 in Pisa, Italy, where he still lives. He started his career as an illustrator for the publishing and advertising fields. Since 1992, Gipi has created illustrations and comics for several Italian magazines and newspapers, such as Cuore, Il Clandestino, Il Manifesto, La Straniero, Internationale, La Repubblica.
Gipi's graphic novel Note per una Storia di Guerra (Notes for a War Story) won the 'Best Book Award' at the 2006 Angoulême International Comics Festival in France. His other notable works include: LMVDM, La mia vita disegnata male (2008, translated as MBDL, My Badly Drawn Life), unastoria (2013, translated as One Story), La terra dei figli (2016, translated as Land of the Sons), Momenti straordinari con applausi finti (2019).
He also teaches and has directed the film The Last Man on Earth (2011).
Pacinotti was born in 1963 in Pisa, Italy, where he still lives. He started his career as an illustrator for the publishing and advertising fields. Since 1992, Gipi has created illustrations and comics for several Italian magazines and newspapers, such as Cuore, Il Clandestino, Il Manifesto, La Straniero, Internationale, La Repubblica.
Gipi's graphic novel Note per una Storia di Guerra (Notes for a War Story) won the 'Best Book Award' at the 2006 Angoulême International Comics Festival in France. His other notable works include: LMVDM, La mia vita disegnata male (2008, translated as MBDL, My Badly Drawn Life), unastoria (2013, translated as One Story), La terra dei figli (2016, translated as Land of the Sons), Momenti straordinari con applausi finti (2019).
He also teaches and has directed the film The Last Man on Earth (2011).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 122 reviews
May 7, 2022
This is 2008 comics memoir written by Gipi, translated and published in March 2022 by Fantagraphics. Gipi, whose Garage Band, and Land of the Sons I had read, does not make comfortable stories, but they feel honest, and punk, and brutal. If I had to say what they are all "about," generally, I would say they are about being in the company of men and all the anguish they experience and create.
Gipi's guys drop a lot of acid and other drugs, they play angry punk music, they get in trouble with the law, and as Gipi makes clear, there's a lifetime of therapy in it for him. Most of the therapists are pretty useless for him, as are many of the doctors who work on his physical condition.
The tone is black humor, quite dark at times, though he wants to laugh. The style is very sketchy, in daily diary comics style, as if he were recording as he goes, though he sometimes engages in a reflective "pirate story" version of events along the way. The early response is a pretty high rating, and I myself admire it, if not "like" it--there's so much misery in it--but I would be surprised if a lot of people really would love it.
Gipi's guys drop a lot of acid and other drugs, they play angry punk music, they get in trouble with the law, and as Gipi makes clear, there's a lifetime of therapy in it for him. Most of the therapists are pretty useless for him, as are many of the doctors who work on his physical condition.
The tone is black humor, quite dark at times, though he wants to laugh. The style is very sketchy, in daily diary comics style, as if he were recording as he goes, though he sometimes engages in a reflective "pirate story" version of events along the way. The early response is a pretty high rating, and I myself admire it, if not "like" it--there's so much misery in it--but I would be surprised if a lot of people really would love it.
February 10, 2011
- Vede, dottore, non ho mai parlato di queste cose nelle mie storie. Non volevo che suscitassero un qualche fascino sui ragazzi pi� giovani.
- E ora ha cambiato idea?
- Ora sono invecchiato. Odio i giovani. Farei qualunque cosa per danneggiarli.
- E ora ha cambiato idea?
- Ora sono invecchiato. Odio i giovani. Farei qualunque cosa per danneggiarli.
August 25, 2017
Squarci di umanità
Un percorso a ritroso alla riscoperta della propria vita, ma anche una evoluzione nella rappresentazione a fumetti, in direzione della massima semplificazione.
Il tratto essenziale e traballante corrisponde, dal punto di vista psicologico, alla perdita dei riferimenti, la messa in mostra delle problemi personali dell'autore, della propria visione del mondo.
Gipi ha il gusto per la battuta, sdrammatizza e smitizza, in modo umile e divertente. E' solo una vita vissuta male, come ce ne sono tante.
Ma le vignette "disegnate male" si intervallano con quelle "disegnate bene", quasi come se l'autore avesse voluto mostrarci che, volendo, è un disegnatore dalla perizia tecnica eccellente.
Tirado le somme, tra sogni, incubi, ironia, malinconia e realtà il libro stimola la riflessione su cosa sia la vita, come affrontarla e come gestire i propri sensi di colpa.
September 22, 2020
Se vedete in giro uno che racconta e disegna le sue storie meglio di come riesce a farlo Gipi, fate un fischio.
[84/100]
[84/100]
June 9, 2024
Gipi okumak kadar onu anlatmak da beni heyecanlandırıyor.
Mondo Trasho fanzinin yaratıcısı, geçen sene toprağa saklayıp fotokopi ve ucuz yapıştırıcı cennetine yolculadığımız Esat'tan duymuştum ilkin hakikatin etkili bir tanımını. "Seyyar bir metaforlar ordusu." diyordu hakikat için. Bu kitabı anlatmak için de buradan kopya çekeceğim. BKŞH, Gipi'nin hakikati seyyar bir metaforlar ordusu ile anlatma biçimi. Gipi'nin o karalık, rahatsız edici tavrı, üslubu yine var. Açıkçası en karanlık hali sanırım bu kitapta. Öncekiler gibi depresifliğin ve kederin değil de daha çok yüzleşmenin öne çıktığı bir iş. Okuması zor, anlaması zor, sindirmesi hepsinden daha zor.
Yüzeysel olarak anlatmak gerekirse ana karakterimizin, bir çeşit zührevi hastalık neticesinde çüküyle arasının bozulması ve bu çatışmayı fazlaca kişiselleştirip derin bir iç hesaplaşmaya çevirmesinin hikayesi. Bizim kepçe kulaklı Gipi'nin hesaplaşması gereken çok şey var. Hepimiz gibi.
Kitabı okurken fark ediyoruz ki, Gipi kılıcını bir an bile kınına sokmadan, epeyce de hoyratça savurmaktan beri durmuyor. Kitabın "karanlık" temposu hiç düşmüyor.
Brooklyn Düşleri kitabının mizahı az, acımasızlığı bol versiyonu gibi bir hikaye. Sanki hiç eğlenceli olmayan bir rollercoastera binmişiz, tempo biraz düşsün, tren biraz sakinlesin, bir düzlük gelsin de içimizdeki bulantı sonlansın, gönlümüzden geçtiği gibi kusalım, içimizdeki tüm ifrazattan kurtulalım istiyoruz ama Gipi buna fırsat vermiyor. Kitabın ortalarından itibaren sanki bir boks ringinde dayak yiyormuş hissiyatı hasıl oluyor. Seri yumruklar patlıyor suratımıza. Zaten çoktan pes etmişiz. Ama gong henüz çalmadığı için rakip dövmeye devam ediyor.
Karanlıktaki adam, aşık olamayan kaptan, çocukluk arkadaşları, kabullenilme takıntısı... Her biri ayrı nitelikteki çok sağlam yumruklar.
Şayet çizgi roman gerçek bir sanat dalı ise, Gipi onun en kalifiye eyleyicilerinden biri. Katmanlı hikayesinin ağa babası, önde gideni, bayrak tutanı. Sadece bir "arayış" hissini "anlatmak" için kelimeleri kullanmayıp sıfırdan bir ara hikaye yaratmak... Hey yavrum hey.
Başta da söylediğim gibi. Benim Kötü Şekillenmiş Hayatım, baştan sona okuması zor, anlaması zor, sindirmesi hepsinden daha zor bir kitap. Gipi anlatısına hakim olanlar için bile.
Tekrar ve tekrar, ve tekrar ve tekrar okuyacağım, yüzleşeceğim bir kitap.
Teşekkürler Kepçe Kulak. Bilhassa içindeki karanlık için teşekkürler.
Mondo Trasho fanzinin yaratıcısı, geçen sene toprağa saklayıp fotokopi ve ucuz yapıştırıcı cennetine yolculadığımız Esat'tan duymuştum ilkin hakikatin etkili bir tanımını. "Seyyar bir metaforlar ordusu." diyordu hakikat için. Bu kitabı anlatmak için de buradan kopya çekeceğim. BKŞH, Gipi'nin hakikati seyyar bir metaforlar ordusu ile anlatma biçimi. Gipi'nin o karalık, rahatsız edici tavrı, üslubu yine var. Açıkçası en karanlık hali sanırım bu kitapta. Öncekiler gibi depresifliğin ve kederin değil de daha çok yüzleşmenin öne çıktığı bir iş. Okuması zor, anlaması zor, sindirmesi hepsinden daha zor.
Yüzeysel olarak anlatmak gerekirse ana karakterimizin, bir çeşit zührevi hastalık neticesinde çüküyle arasının bozulması ve bu çatışmayı fazlaca kişiselleştirip derin bir iç hesaplaşmaya çevirmesinin hikayesi. Bizim kepçe kulaklı Gipi'nin hesaplaşması gereken çok şey var. Hepimiz gibi.
Kitabı okurken fark ediyoruz ki, Gipi kılıcını bir an bile kınına sokmadan, epeyce de hoyratça savurmaktan beri durmuyor. Kitabın "karanlık" temposu hiç düşmüyor.
Brooklyn Düşleri kitabının mizahı az, acımasızlığı bol versiyonu gibi bir hikaye. Sanki hiç eğlenceli olmayan bir rollercoastera binmişiz, tempo biraz düşsün, tren biraz sakinlesin, bir düzlük gelsin de içimizdeki bulantı sonlansın, gönlümüzden geçtiği gibi kusalım, içimizdeki tüm ifrazattan kurtulalım istiyoruz ama Gipi buna fırsat vermiyor. Kitabın ortalarından itibaren sanki bir boks ringinde dayak yiyormuş hissiyatı hasıl oluyor. Seri yumruklar patlıyor suratımıza. Zaten çoktan pes etmişiz. Ama gong henüz çalmadığı için rakip dövmeye devam ediyor.
Karanlıktaki adam, aşık olamayan kaptan, çocukluk arkadaşları, kabullenilme takıntısı... Her biri ayrı nitelikteki çok sağlam yumruklar.
Şayet çizgi roman gerçek bir sanat dalı ise, Gipi onun en kalifiye eyleyicilerinden biri. Katmanlı hikayesinin ağa babası, önde gideni, bayrak tutanı. Sadece bir "arayış" hissini "anlatmak" için kelimeleri kullanmayıp sıfırdan bir ara hikaye yaratmak... Hey yavrum hey.
Başta da söylediğim gibi. Benim Kötü Şekillenmiş Hayatım, baştan sona okuması zor, anlaması zor, sindirmesi hepsinden daha zor bir kitap. Gipi anlatısına hakim olanlar için bile.
Tekrar ve tekrar, ve tekrar ve tekrar okuyacağım, yüzleşeceğim bir kitap.
Teşekkürler Kepçe Kulak. Bilhassa içindeki karanlık için teşekkürler.
November 25, 2022
Gipi always delivers! 🔝 raw stuff
April 1, 2020
SFRUUSH
4/5 stelline
Voglio un divano oceanico
Ho mentito ogni volta che ho detto "sto bene". Tutte le volte.
E questo lo sapevano tutti.
Era per questo che distoglievano gli occhi.
(sono)siamo tutti vigliacchi.
Non è vero?
4/5 stelline
November 17, 2025
A dark memoir of Gipi's younger days - uAsing drugs, partying, getting sexually transmitted diseases, etc.
An accurate title, although the painted pages were beautiful. I wish the whole thing had painted colors over top.
An accurate title, although the painted pages were beautiful. I wish the whole thing had painted colors over top.
January 27, 2014
"Sono scemo. Accidenti al mondo, sono scemo! E allo stesso tempo non lo sono abbastanza. Voglio dire: vorrei essere tanto scemo da non rendermene conto! Ma lo sono solo al novantanove per cento. E quell'un per cento mi frega, e non mi salva."
E' il primo racconto di Gipi che abbia mai letto e mi ha incantato.
Utilizzare il proprio cazzo per narrare la propria vita, le insicurezze e le idiozie di un'adolescente incazzato della Pisa degli anni '80/'90.
Acquarelli tragicomici all'insegna della confessione e delle dipendenze, dei dottori e degli psicologi.
Una vita disegnata male ma descritta con grandi squarci di intimità.
Gipi, oggi, si è guadagnato un fan.
E' il primo racconto di Gipi che abbia mai letto e mi ha incantato.
Utilizzare il proprio cazzo per narrare la propria vita, le insicurezze e le idiozie di un'adolescente incazzato della Pisa degli anni '80/'90.
Acquarelli tragicomici all'insegna della confessione e delle dipendenze, dei dottori e degli psicologi.
Una vita disegnata male ma descritta con grandi squarci di intimità.
Gipi, oggi, si è guadagnato un fan.
March 12, 2022
Sfrush.
4,5
4,5
September 13, 2018
E' una graphic novel strana, con un sacco di passaggi avanti e indietro nel tempo, inframezzatti dalle fantasie del protagonista. A tratti è buffa, ma complessivamente non mi ha lasciato molto.
In più i disegni non è che mi siano piaciuti molto... del resto lo dice sin da titolo che la sua vita è "disegnata male"...
In più i disegni non è che mi siano piaciuti molto... del resto lo dice sin da titolo che la sua vita è "disegnata male"...
July 15, 2025
To jest komiks o tym, że może i fajnie jest się wyszaleć za młodu, ale zawsze jest takie ryzyko, że skutki tego szaleństwa będzie się potem przez całe życie odczuwać. Główny bohater - alter ego autora - buja się po lekarzach i próbuje się uporać z różnymi bólami, nie tylko fizycznymi, które mu towarzyszą, a których źródła, jak to w życiu bywa, najczęściej leżą w przeszłości. Jest w tym wszystkim brutalnie szczery zarówno wobec czytelniczki, jak i wobec samego siebie. Opowiada o wielu problemach psychicznych, z którymi się mierzył i mierzy nadal, w tym dość przerażającej psychozie ponarkotycznej, w którą wpadł na jakiś czas i chyba nigdy nie uporał się ze skutkami.
Komiks jest splątany i chaotyczny, przenosimy się między planami czasowymi, ale też lądujemy w fantazjach i urojeniach autora, który próbuje trochę ułatwić nawigację w tym bałaganie - część realistyczna narysowana jest pojedynczą czarną kreską, fantazyjna zyskuje kolory.
Jest to też historia niezwykłe chłopacka, momentami aż nieznośnie. Na szczęście opowiada ją Gipi, więc jak już na przykład miałam dość lęku przed posądzeniem o bycie homo, zaraz udowadniał, że wyrósł z tego, przyznając, że zazdrościł koledze, który w latach nastoletnich nie bał się prezentować na zewnątrz swojej tożsamości, a homofobia, którą pokazuje, to problem społeczny, nie indywidualny. Nie ucieka też od nazywania swoich emocji i przyznawania do tych, których nie umie poczuć.
„MŻKN” jest osobiste i pisane do wewnątrz. W zasadzie można zapytać dlaczego majà nas obchodzić zdrowotne problemy jakiegoś typka? Otóż kiedy poskładamy wszystko do kupy, tak naprawdę jest to trudna opowieść o tym jak wyparta trauma z dzieciństwa może prowadzić do autodestrukcji.
Ja zobaczyłam w tym komiksie kumpli, z którymi dorastałam - niektórych wręcz dosłownie, bo ta nasza młodość nie różniła się tak bardzo od tej włoskiej.
Może to nie jest mój ulubiony komiks Gipiego, ale Włoch nadal umie mnie dotknąć.
Komiks jest splątany i chaotyczny, przenosimy się między planami czasowymi, ale też lądujemy w fantazjach i urojeniach autora, który próbuje trochę ułatwić nawigację w tym bałaganie - część realistyczna narysowana jest pojedynczą czarną kreską, fantazyjna zyskuje kolory.
Jest to też historia niezwykłe chłopacka, momentami aż nieznośnie. Na szczęście opowiada ją Gipi, więc jak już na przykład miałam dość lęku przed posądzeniem o bycie homo, zaraz udowadniał, że wyrósł z tego, przyznając, że zazdrościł koledze, który w latach nastoletnich nie bał się prezentować na zewnątrz swojej tożsamości, a homofobia, którą pokazuje, to problem społeczny, nie indywidualny. Nie ucieka też od nazywania swoich emocji i przyznawania do tych, których nie umie poczuć.
„MŻKN” jest osobiste i pisane do wewnątrz. W zasadzie można zapytać dlaczego majà nas obchodzić zdrowotne problemy jakiegoś typka? Otóż kiedy poskładamy wszystko do kupy, tak naprawdę jest to trudna opowieść o tym jak wyparta trauma z dzieciństwa może prowadzić do autodestrukcji.
Ja zobaczyłam w tym komiksie kumpli, z którymi dorastałam - niektórych wręcz dosłownie, bo ta nasza młodość nie różniła się tak bardzo od tej włoskiej.
Może to nie jest mój ulubiony komiks Gipiego, ale Włoch nadal umie mnie dotknąć.
November 20, 2016
Oddio. Sono diventata fanatica di una persona che nella vita "reale" non frequenterei. Non ho mai vissuto come questi ragazzi alla trainspotting, non mi sono mai piaciuti e non ho mai capito la loro specie di imbecillità momentanea (durante dei "momenti" che durano degli anni). So che per molti di loro questo è solo un periodo (e dopo tornano all'umanità e magari si rendono conto di non essere gli unici protagonisti del mondo o del fatto che all'infuori delle 2 o 3 funzioni corporee o interazioni sociali che li occupano ci sono migliaia di altre cose interessanti, belle, importanti, nobili, generose), so anche tutto il resto - gli ormoni, l'ambiente, le familie disfunzionali, la mancanza di orizzonti, ecc., ecc. - non li scarto, non gli farei del male. Comunque sia, mi sembrano insopportabilmente esagerati, straconvinti della propria importanza (e fa lo stesso se è per insicurezza o per qualcos'altro), agressivi. Cosa cambia dopo Gipi in questo senso? Niente. Non mi piacciono lo stesso. Ma mi leggo 100 pagine sulle loro vite con somma curiosità e partecipazione. Non so se la vergogna è davvero, ma la tenerezza certamente lo è - le risponde immediatamente la mia tenerezza e ne sono grata. GP è un eccellente narratore.
September 8, 2024
Türkçe versiyon: BKŞH, Benim Kötü Şekillenmiş Hayatım.
October 20, 2023
Grazie ad Ettore che me lo ha prestato e che ho rivisto in molti punti.
Disegni stupendi. Le tavole a colori super.
Disegni stupendi. Le tavole a colori super.
November 4, 2018
No us deixeu enganyar per la sinopsis. Té poc de comèdia.
Molt cru. Però molt recomanable.
Molt cru. Però molt recomanable.
March 15, 2025
Katman katman karanlık BKŞH bir çok okurun da yorumları gibi okuması, anlama ve anlatması çok zor bir roman. Bir çeşit zührevi hastalığa yakalanan baş karakter geçmişten bu güne film şeritleri gibi anlatıyor ızdırabını. Kendisi ile yüzleşmekten de çekinmiyor. Depresif olduğunu pek düşünmüyorum fakat karanlık giderek koyulaşıyor ilerleyen sayfalarda.
Sfrush!
Sfrush!
October 24, 2021
Que buena, potente y descarnada es esta obra de Gipi, tan bien contada y tan bien dibujada. Aborda de forma magistral el dolor, el miedo, la huida y todas y cada una de las caídas que le permiten luego reconstruirse y encaramarse de nuevo al mundo. Sin concesiones y sin un ápice de sentimentalismo que busque tocar la fibra del lector. La vida vivida al filo de la navaja, tal cual fue, tal cual es. Que obra de arte.
December 6, 2021
Breve ma intenso.
Unisce uno stile graffiante nel tratto, molto molto grezzo ma che fa benissimo il paio con la storia della vita dell'autore in uno dei suoi punti più bassi (probabilmente il più basso).
Una lettura rapida ma doverosa per gli amanti del fumetto italiano.
Unisce uno stile graffiante nel tratto, molto molto grezzo ma che fa benissimo il paio con la storia della vita dell'autore in uno dei suoi punti più bassi (probabilmente il più basso).
Una lettura rapida ma doverosa per gli amanti del fumetto italiano.
February 14, 2023
Potser no és el millor còmic de Gipi a nivell d'imatge, però el que m'havia captivat d'ell a nivell gràfic ara m'ha fascinat a nivell conceptual, trama i estructura. Les paraules hi poden dir poc, però m'ha fet riure en veu alta. Humor i drama, i entremig t'hi fot tots els temes que ara s'estan amassant com una cosa més que forma part de la realitat i no hi dona més atenció de la que considera. Ha trencat, aixafat i esmicolat les lleis del còmic, pero bien. Ns, molt content amb això encara que no hagi entès tantes coses. Senyors senyores he creat tot el hype i llegint això no agradarà a ningú, però jo estic (exagerant una mica, és veritat) living i me l'he comprat per wallapop perquè aquesta meravella està descatalogadissima. Petons i bonanit <4
January 24, 2024
No i buja się ten Gipi między własnymi demonami, narkotycznymi wspomnieniami, metaforą, kryzysem i humorem, który wcale nie ma cię rozśmieszyć. Graficznie autor lawiruje między niedbałym szkicem, a malarskimi kadrami. Zbyt pretensjonalne, by mnie poruszyć. Nadal mu nie wierzę, nadal intuicyjnie dostrzegam więcej autokreacji niż szczerości i nadal mnie to zaraz po lekturze przestaje obchodzić.
Oczywiście każdy z moich argumentów jest na tyle subiektywny, że da się go z łatwością zanegować, więc nie zamierzam nikomu odradzać. Ja się od autora sukcesywnie odbijam
Oczywiście każdy z moich argumentów jest na tyle subiektywny, że da się go z łatwością zanegować, więc nie zamierzam nikomu odradzać. Ja się od autora sukcesywnie odbijam
August 21, 2017
potrei riempire questo commento di paragoni (a fumettisti, scrittori e musicisti), di citazioni da una delle tante frasi che illuminano le tavole e ti rimangono dentro dopo la lettura, di aggettivi tendenti al superlativo.non servirebbe a nulla.questo libro va letto.è necessario.
June 2, 2025
While the fragmented storyline was only intermittently involving for me, I'm really nuts about Gipi's art—it's so freewheeling yet incredibly observant, with the seemingly sloppy shading being anything but.
July 14, 2025
Nuovo fumettista scoperto.
November 28, 2025
Non sono un lettore né un grande appassionato di grafic novel, ma questa è grande narrazione. Si ride e si piange perché qua dentro ci si sente la vita proprio.
November 7, 2018
La vita di molti, anche la mia, è disegnata male.
October 25, 2023
Il mondo visto con gli occhi di Gipi. Un racconto crudo e tagliente ma al contempo autoironico e dissacrante. Mi colpisce come riesce a ridurre all’osso i sentimenti e andare dritto al punto delle cose, con una sensibilità disarmante
February 27, 2024
Voglio un divano oceanico
Ho mentito ogni volta che ho detto "sto bene". Tutte le volte.
E questo lo sapevano tutti.
Era per questo che distoglievano gli occhi.
(sono)siamo tutti vigliacchi.
Non è vero?
December 28, 2019
Di solito mi ritrovo difronte a tavole impeccabili, disegni belli ma ingombranti, in cui si finge di dire tanto senza poi dire veramente qualcosa.
Manca la spinta emotiva, quella che da vita alle cose, ma questa volta è stato diverso.
Ho scoperto un autore che fa di ogni pennellata, di ogni riga imperfetta, la culla della comunicazione.
Gipi ci parla di crescita, cambiamento, schiaffi in faccia ed amore, attraverso caos e comicità agrodolce.
Lo fa attraverso una maturità che oserei definire timida ma consapevole, in cui il disegno non è in funzione della storia né la storia è in funzione del disegno. Nessuno di questi due elementi è schiavo dell'altro, tutto combacia nella sua complessità ma soprattutto, verità.
La mia vita disegnata male, non è una predica sul senso della vita né tantomeno su come dovremmo viverla, è solo una vita disegnata "male". Una storia che mi ha fatto emozionare.
Manca la spinta emotiva, quella che da vita alle cose, ma questa volta è stato diverso.
Ho scoperto un autore che fa di ogni pennellata, di ogni riga imperfetta, la culla della comunicazione.
Gipi ci parla di crescita, cambiamento, schiaffi in faccia ed amore, attraverso caos e comicità agrodolce.
Lo fa attraverso una maturità che oserei definire timida ma consapevole, in cui il disegno non è in funzione della storia né la storia è in funzione del disegno. Nessuno di questi due elementi è schiavo dell'altro, tutto combacia nella sua complessità ma soprattutto, verità.
La mia vita disegnata male, non è una predica sul senso della vita né tantomeno su come dovremmo viverla, è solo una vita disegnata "male". Una storia che mi ha fatto emozionare.
Displaying 1 - 30 of 122 reviews