Thucydides (c. 460 B.C. – c. 400 B.C.) (Greek Θουκυδίδης) was an Athenian historian and general. His History of the Peloponnesian War recounts the fifth-century BC war between Sparta and Athens until the year 411 BC. Thucydides has been dubbed the father of "scientific history" by those who accept his claims to have applied strict standards of impartiality and evidence-gathering and analysis of cause and effect, without reference to intervention by the gods, as outlined in his introduction to his work. He also has been called the father of the school of political realism, which views the political behavior of individuals and the subsequent outcomes of relations between states as ultimately mediated by, and constructed upon, fear and self-interest. His text is still studied at universities and military colleges worldwide. The Melian dialogue is regarded as a seminal text of international relations theory, while his version of Pericles' Funeral Oration is widely studied by political theorists, historians, and students of the classics. More generally, Thucydides developed an understanding of human nature to explain behavior in such crises as plagues, massacres, and wars.
Η μεγαλειώδης εξιστόρηση συνεχίζεται με την αποστασία και την τιμωρία της Μυτιλήνης, την παράδοση των Πλαταιών στους Σπαρτιάτες, και τη στάση τω Κερκυραίων και τον εμφύλιο τους πόλεμο. "Οι άνθρωποι αυτοί υπακούν σε σας όχι για κάποιες ευεργεσίες που θα κάνετε σ' αυτούς ενδεχομένως με δική σας ζημία, αλλά εξαιτίας της υπεροχής σας που προέρχεται πιο πολύ από τη δική σας δύναμη παρά από την καλή τους διάθεση... ισχυρότερο είναι ένα κράτος που έχει κακούς νόμους και τους εφαρμόζει παρά καλούς και άκυρους, ότι η αμάθεια συνδυασμένη με την αυτοκυριαρχία είναι πιο ωφέλιμη από όσο η σοφία συνδυασμένη με την αστάθεια." "Κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει καταπιαστεί με μια επικίνδυνη επιχείρηση πιστεύοντας ότι το σχέδιο του ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία.... Όλοι οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς στην παρανομία... Αλλά πότε η φτώχεια, που αναγκαστικά σε κάνει τολμηρό, πότε ο πλούτος που από αυθάδεια και περηφάνια σε κάνει πλεονέκτη, πότε πάλι άλλα περιστατικά που ανάβουν πάθη σε διάφορες περιπτώσεις της ζωής, όπως κυριαρχούνται σε καθένα χωριστά από κάποια ακαταμάχητη δυναμική παρόρμηση, δελεάζουν τους ανθρώπους και τους ωθούν σε επικίνδυνες επιχειρήσεις." "... σε περίοδο ειρήνης και ευημερίας τόσο οι πόλεις όσο και οι πολίτες ως άτομα εμφορούνται από υγιέστερα αισθήματα, επειδή δεν αντιμετωπίζουν αναπότρεπτες ανάγκες. Αντίθετα ο πόλεμος, αφαιρώντας σταδιακά την ευμάρεια της καθημερινής ζωής, γίνεται δάσκαλος της βίας και προσαρμόζει τις διαθέσεις του πλήθους... πράγματι η θρασύτητα θεωρήθηκε παλικαριά και αφοσίωση στο κόμμα, η προνοητική επιφυλακτικότητα δειλία υπό ωραίο πρόσχημα, η σωφροσύνη πρόφαση της ανανδρίας, και η σύνεση σε καθετί ως αδράνεια για καθετί... γενικά άξιος επαίνου ήταν όποιος προλάβαινε να κάνει κακό σε εκείνον που ετοιμαζόταν να του κάνει, και εκείνος που παρότρυνε στο κακό αυτόν που δεν το είχε κατά νουν..."
Η αποστασία της Λέσβου και η κατάληξη αυτής, πολιορκία των Πλαταιών και κατάληξη της, ο εμφύλιος πόλεμος της Κέρκυρας και γενικά περί εμφυλίων πολέμων (ο Θουκυδίδης θεωρεί εμφυλίους τις εσωτερικές διαμάχες εντός μιας πόλης μεταξύ διαφορετικών παρατάξεων), πρώτα γεγονότα στη Σικελία, εξορμήσεις στην Αιτωλοακαρνανία