What do you think?
Rate this book
The Invisible Collection / Buchmendel
The Invisible Collection and Buchmendel are two of Stefan Zweig's most compelling novellas, linked by the theme of obsessive intensity. Zweig explores the nature of desire in showing us two lives led in the single-minded pursuit of art and literature, of existential truth against the background of a disintegrating and corrupt Europe. The tragic irony of these two contrasted destinies forces us to confront our own understanding of the purpose of life and art.
96 pages, Paperback
Published January 1, 2000
21 people are currently reading
934 people want to read
About the author
Stefan Zweig
2,251 books10.5k followersStefan Zweig was one of the world's most famous writers during the 1920s and 1930s, especially in the U.S., South America, and Europe. He produced novels, plays, biographies, and journalist pieces. Among his most famous works are Beware of Pity, Letter from an Unknown Woman, and Mary, Queen of Scotland and the Isles. He and his second wife committed suicide in 1942.
Zweig studied in Austria, France, and Germany before settling in Salzburg in 1913. In 1934, driven into exile by the Nazis, he emigrated to England and then, in 1940, to Brazil by way of New York. Finding only growing loneliness and disillusionment in their new surroundings, he and his second wife committed suicide.
Zweig's interest in psychology and the teachings of Sigmund Freud led to his most characteristic work, the subtle portrayal of character. Zweig's essays include studies of Honoré de Balzac, Charles Dickens, and Fyodor Dostoevsky (Drei Meister, 1920; Three Masters) and of Friedrich Hölderlin, Heinrich von Kleist, and Friedrich Nietzsche (Der Kampf mit dem Dämon, 1925; Master Builders). He achieved popularity with Sternstunden der Menschheit (1928; The Tide of Fortune), five historical portraits in miniature. He wrote full-scale, intuitive rather than objective, biographies of the French statesman Joseph Fouché (1929), Mary Stuart (1935), and others. His stories include those in Verwirrung der Gefühle (1925; Conflicts). He also wrote a psychological novel, Ungeduld des Herzens (1938; Beware of Pity), and translated works of Charles Baudelaire, Paul Verlaine, and Emile Verhaeren.
Most recently, his works provided the inspiration for 2014 film The Grand Budapest Hotel.
Zweig studied in Austria, France, and Germany before settling in Salzburg in 1913. In 1934, driven into exile by the Nazis, he emigrated to England and then, in 1940, to Brazil by way of New York. Finding only growing loneliness and disillusionment in their new surroundings, he and his second wife committed suicide.
Zweig's interest in psychology and the teachings of Sigmund Freud led to his most characteristic work, the subtle portrayal of character. Zweig's essays include studies of Honoré de Balzac, Charles Dickens, and Fyodor Dostoevsky (Drei Meister, 1920; Three Masters) and of Friedrich Hölderlin, Heinrich von Kleist, and Friedrich Nietzsche (Der Kampf mit dem Dämon, 1925; Master Builders). He achieved popularity with Sternstunden der Menschheit (1928; The Tide of Fortune), five historical portraits in miniature. He wrote full-scale, intuitive rather than objective, biographies of the French statesman Joseph Fouché (1929), Mary Stuart (1935), and others. His stories include those in Verwirrung der Gefühle (1925; Conflicts). He also wrote a psychological novel, Ungeduld des Herzens (1938; Beware of Pity), and translated works of Charles Baudelaire, Paul Verlaine, and Emile Verhaeren.
Most recently, his works provided the inspiration for 2014 film The Grand Budapest Hotel.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 130 reviews
August 22, 2017
_The Invisible Collection/Buchmendel_
**It's a 4,5**
The thing is, i do believe that Zweig was a genius. You don't quite realize how great the book is, you are way too immersed in the stories, and even though you get glimpses of how grand the lines you are currently reading are, you have to finish the book to fully understand the experience. Whenever i finish one of his stories i can only think of them as little miracles. That's what his stories are, little miracles.
**It's a 4,5**
The thing is, i do believe that Zweig was a genius. You don't quite realize how great the book is, you are way too immersed in the stories, and even though you get glimpses of how grand the lines you are currently reading are, you have to finish the book to fully understand the experience. Whenever i finish one of his stories i can only think of them as little miracles. That's what his stories are, little miracles.
August 29, 2017
Οι αναγνώστες έχουμε μία μανία να επιζητούμε βιβλία που μιλούν για τα βιβλία ή τους βιβλιόφιλους. Μάλλον ψάχνουμε τον αντικατοπτρισμό μας σαν νάρκισσοι που είμαστε ή μας είναι απλά ευκολότερο να ταυτιστούμε μέσα από τέτοιες ιστορίες. Κάποιο από αυτά τα κίνητρα ή και όλα μαζί με παρακίνησαν να αγοράσω «Τον παλαιοβιβλιοπώλη Μέντελ και την Αόρατη Συλλογή». Πρόκειται για δύο νουβέλες του Τσβάιχ που δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσουν κανέναν άνθρωπο ασυγκίνητο.
Κεντρικός ήρωας της πρώτης νουβέλας είναι ο Μέντελ, ένας πλανόδιος παλαιοβιβλιοπώλης ο οποίος είναι απόλυτα αφοσιωμένος στα βιβλία σε επίπεδο εμμονής. Η προσήλωσή του δεν εστιάζει στην ανάγνωση, αλλά στην απομνημόνευση τίτλων, ημερομηνιών, εκδόσεων και τιμών αμέτρητων βιβλίων. Αν ψάχνεις ένα βιβλίο, όσο σπάνιο κι αν είναι, ο Μέντελ είναι ο άνθρωπός σου.
«Κατόπιν άρχιζε να ξεφυλλίζει τρυφερά, προσεκτικά το σπάνιο κομμάτι, με απέραντο σεβασμό, σελίδα τη σελίδα. Σε μια τέτοια στιγμή δεν μπορούσε να τον ενοχλήσει κανείς, όπως δεν μπορείς να ταράξεις έναν αληθινό πιστό κατά τη διάρκεια της προσευχής. Και, πράγματι, αυτή η θέαση, το άγγιγμα, το μύρισμα και το ζύγιασμα, καθεμιά από τούτες τις ενέργειες ξεχωριστά είχε κάτι από τον τελετουργικό χαρακτήρα, από την κανονιστικά ρυθμισμένη λατρευτική ακολουθία μιας θρησκευτικής πράξης… Ζύγιαζε τέλος το παλιό βιβλίο στο χέρι του γεμάτος σεβασμό και, με μισόκλειστα μάτια, οσφραινόταν κι ανάσαινε τη μυρωδιά του ξεχαρβαλωμένου δεσίματος, συνεπαρμένος σαν αισθητική κοπελίτσα που μύριζε άλικο τριαντάφυλλο.»
Το τίμημα αυτής της μονομανίας δεν θα αργήσει να έρθει φέρνοντας τον αντιμέτωπο με το σκληρότερο πρόσωπο του κόσμου, εκείνου που ζει κατά την διάρκεια ενός πολέμου και συγκεκριμένα του Α’ Παγκοσμίου.
Η δεύτερη νουβέλα εκτυλίσσεται την εποχή του υπερπληθωρισμού στην Γερμανία του 1920. Εκεί, ο Τσβάιχ μας συστήνει έναν μανιώδη συλλέκτη σπάνιων βιβλίων και χαρακτικών ο οποίος περιμένει τον αφηγητή μας με την χαρά μικρού παιδιού, προκειμένου να του παρουσιάσει όλη την συλλογή του. Φυσικά τα πράγματα θα εξελιχθούν λίγο διαφορετικά, χωρίς να θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες. Στο εισαγωγικό σημείωμα αναφέρεται ότι η ιστορία θα μπορούσε από μία ορισμένη σκοπιά να θεωρηθεί ακόμη και κωμική. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Η συγκεκριμένη ιστορία είναι σχεδόν τραγική, δεν βρήκα κανένα κωμικό στοιχείο μέσα της.
Και στις δύο περιπτώσεις οι σκιαγραφήσεις όλων των προσώπων, όχι μόνο των κεντρικών, έχουν γίνει με αριστοτεχνικό τρόπο. Παρόλο που η εμμονή των πρωταγωνιστών ενέχει το στοιχείο της υπερβολής, η γραφή του Τσβάιχ είναι τόσο λιτή και άμεση που δημιουργεί την απαραίτητη ισορροπία για να σε συνεπάρει. Ο ίδιο ο συγγραφέας άλλωστε είχε και τις δικές του εμμονές, γεγονός που σίγουρα συνέλαβε στο να επιτύχει μία ρεαλιστική απεικόνιση της ψυχικής κατάστασης των ηρώων.
Λένε πως πίσω από κάθε βιβλίο κρύβεται κάποιο μήνυμα ή σε κάποιες περιπτώσεις κάποιο ηθικό δίδαγμα. Στην προκειμένη περίπτωση πιστεύω ότι ο Τσβάιχ ήθελε να μας συστήσει κάποιους ανθρώπους, μειοψηφία σίγουρα, που έχουν αποφασίσει να αφοσιωθούν πλήρως σε κάτι που αγαπούν γιατί απλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Προφανώς η εμμονική συμπεριφορά δεν είναι η λύση αλλά ίσως μετά από τέτοιες ιστορίες να καταφέρουμε να γίνουμε λίγο πιο διαλλακτικοί απέναντί τους. Άλλωστε, καλό είναι να θυμόμαστε πως ο κόσμος, ειδικά στις χειρότερες εκφάνσεις του όπως αυτές του φασισμού και της οικονομικής ανέχειας, δεν είναι πάντα διαχειρίσιμος από όλους μας.
Κεντρικός ήρωας της πρώτης νουβέλας είναι ο Μέντελ, ένας πλανόδιος παλαιοβιβλιοπώλης ο οποίος είναι απόλυτα αφοσιωμένος στα βιβλία σε επίπεδο εμμονής. Η προσήλωσή του δεν εστιάζει στην ανάγνωση, αλλά στην απομνημόνευση τίτλων, ημερομηνιών, εκδόσεων και τιμών αμέτρητων βιβλίων. Αν ψάχνεις ένα βιβλίο, όσο σπάνιο κι αν είναι, ο Μέντελ είναι ο άνθρωπός σου.
«Κατόπιν άρχιζε να ξεφυλλίζει τρυφερά, προσεκτικά το σπάνιο κομμάτι, με απέραντο σεβασμό, σελίδα τη σελίδα. Σε μια τέτοια στιγμή δεν μπορούσε να τον ενοχλήσει κανείς, όπως δεν μπορείς να ταράξεις έναν αληθινό πιστό κατά τη διάρκεια της προσευχής. Και, πράγματι, αυτή η θέαση, το άγγιγμα, το μύρισμα και το ζύγιασμα, καθεμιά από τούτες τις ενέργειες ξεχωριστά είχε κάτι από τον τελετουργικό χαρακτήρα, από την κανονιστικά ρυθμισμένη λατρευτική ακολουθία μιας θρησκευτικής πράξης… Ζύγιαζε τέλος το παλιό βιβλίο στο χέρι του γεμάτος σεβασμό και, με μισόκλειστα μάτια, οσφραινόταν κι ανάσαινε τη μυρωδιά του ξεχαρβαλωμένου δεσίματος, συνεπαρμένος σαν αισθητική κοπελίτσα που μύριζε άλικο τριαντάφυλλο.»
Το τίμημα αυτής της μονομανίας δεν θα αργήσει να έρθει φέρνοντας τον αντιμέτωπο με το σκληρότερο πρόσωπο του κόσμου, εκείνου που ζει κατά την διάρκεια ενός πολέμου και συγκεκριμένα του Α’ Παγκοσμίου.
Η δεύτερη νουβέλα εκτυλίσσεται την εποχή του υπερπληθωρισμού στην Γερμανία του 1920. Εκεί, ο Τσβάιχ μας συστήνει έναν μανιώδη συλλέκτη σπάνιων βιβλίων και χαρακτικών ο οποίος περιμένει τον αφηγητή μας με την χαρά μικρού παιδιού, προκειμένου να του παρουσιάσει όλη την συλλογή του. Φυσικά τα πράγματα θα εξελιχθούν λίγο διαφορετικά, χωρίς να θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες. Στο εισαγωγικό σημείωμα αναφέρεται ότι η ιστορία θα μπορούσε από μία ορισμένη σκοπιά να θεωρηθεί ακόμη και κωμική. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Η συγκεκριμένη ιστορία είναι σχεδόν τραγική, δεν βρήκα κανένα κωμικό στοιχείο μέσα της.
Και στις δύο περιπτώσεις οι σκιαγραφήσεις όλων των προσώπων, όχι μόνο των κεντρικών, έχουν γίνει με αριστοτεχνικό τρόπο. Παρόλο που η εμμονή των πρωταγωνιστών ενέχει το στοιχείο της υπερβολής, η γραφή του Τσβάιχ είναι τόσο λιτή και άμεση που δημιουργεί την απαραίτητη ισορροπία για να σε συνεπάρει. Ο ίδιο ο συγγραφέας άλλωστε είχε και τις δικές του εμμονές, γεγονός που σίγουρα συνέλαβε στο να επιτύχει μία ρεαλιστική απεικόνιση της ψυχικής κατάστασης των ηρώων.
Λένε πως πίσω από κάθε βιβλίο κρύβεται κάποιο μήνυμα ή σε κάποιες περιπτώσεις κάποιο ηθικό δίδαγμα. Στην προκειμένη περίπτωση πιστεύω ότι ο Τσβάιχ ήθελε να μας συστήσει κάποιους ανθρώπους, μειοψηφία σίγουρα, που έχουν αποφασίσει να αφοσιωθούν πλήρως σε κάτι που αγαπούν γιατί απλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Προφανώς η εμμονική συμπεριφορά δεν είναι η λύση αλλά ίσως μετά από τέτοιες ιστορίες να καταφέρουμε να γίνουμε λίγο πιο διαλλακτικοί απέναντί τους. Άλλωστε, καλό είναι να θυμόμαστε πως ο κόσμος, ειδικά στις χειρότερες εκφάνσεις του όπως αυτές του φασισμού και της οικονομικής ανέχειας, δεν είναι πάντα διαχειρίσιμος από όλους μας.
May 13, 2020
«Ακόμα και τα μικρά βιβλία έχουν το πεπρωμένο τους».
Ο Βιβλιομέντελος ήταν ο πρωταγωνιστής μιας απόλυτα περίκλειστης εν πνεύματι ζωής κι ας ήταν ο ίδιος ένα σπάνιο μα ταπεινό πλάσμα.
Η ανάμνηση του παρέμεινε στο χωροχρόνο που έζησε παντοτινά και κατάφερε να δέσει διπλά τους ανθρώπους με την αναμνηστική του αξία καθώς η αγαπημένη ανάμνηση δένει δίπλά το κάποτε με τον πραγματικό χρόνο.
Ο Βιβλιομέντελος ορκίστηκε σε κάθε λέξη
που γράφτηκε μέσα σε χιλιάδες βιβλία
πως η δημιουργία τους γίνεται μόνο και μόνο για να συνδεθούμε με κάποιους ανθρώπους ξεπερνώντας τα όρια του βίου μας.
•Και για να αμυνθούμε με αυτόν τον τρόπο απέναντι στους αδυσώπητους αντιπάλους της ζωής, σε κάθε έκφανση της. Στο εφήμερο και στη λήθη. •
Η αόρατη συλλογή προκύπτει μέσα απο την ψυχική μέθεξη του μεθυσμένου απο το νέκταρ της τέχνης συλλέκτη για τις σπάνιες καλλιτεχνικές εκτυπώσεις παγκόσμιου επιπέδου.
•Οι καλλιτέχνες, οι ποιητές, οι ζωγράφοι, οι συγγραφείς, οι μουσικοί δεν είναι σε θέση να παρατηρήσουν το πως δημιουργούν και ειναι λιγότερο ικανοί να μας το εξηγήσουν κατόπιν. •
Η τερπνή ασχολία του συλλέκτη, η εμμονή του,
η νοσταλγία του για έρευνα και μελέτη που αφορά
τα διαμάντια της κάθε συλλογής γίνονται αυτομάτως
τα μαγικά κλειδιά για την ερμηνεία του έργου μεγάλων δημιουργών και για την προσπάθεια να εξηγηθεί,
κάπως, το μεγάλο μυστήριο της καλλιτεχνικής έμπνευσης
εν γένει.
Ο ίδιος ο Τσβάιχ ήταν ένας εμμονικός συλλέκτης που προσπαθούσε να συλλάβει την έμπνευση όταν αυτή αποχωρίζεται απο την ψυχή του καλλιτέχνη και μπαίνει στη ζωή μας.
Αυτή η έμπνευση περιβάλλεται απο μια γήινη μορφή για να μπορέσουμε να την αντιληφθούμε οπτικά ή ακουστικά.
Επομένως •η διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας δεν συνίσταται μόνο στην έμπνευση, την όραση και την ακοή αλλά μεταφράζεται περνώντας απο τον κόσμο του πνεύματος στον κόσμο των αισθήσεων. Απο το όραμα στην πραγματικότητα.•
Μέσα από την εμμονική μονομανία του συλλέκτη
γίνεται προσπάθεια να εξηγηθούν τα τεκμήρια που αφήνει πίσω του ο δημιουργός ως μάρτυρες στους οποίους μπορούμε να βασίσουμε την κατανόηση της καλλιτεχνικής παράνοιας.
Τα εμπόδια που προσπεράστηκαν μέχρι
να ολοκληρωθεί μια δημιουργική υλοποίηση
γίνονται η αντιληπτική μας ικανότητα ως προς τις προθέσεις του καλλιτέχνη.
Έτσι, ανασυνθέτουμε την ψυχή του στην ψυχή μας, βρισκόμαστε στη θέση του την ώρα του οίστρου για δημιουργία και μοιραζόμαστε εντάσεις και περιπέτειες, ψυχικές και σωματικές, που συντελούν στην εξέλιξη ενός έργου απο την στιγμή της ιδέας που συλλαμβάνεται προς υλοποίηση μέχρι την ολοκλήρωση του.
Η πραγματική απόλαυση δεν έγκειται μόνο στην πρόσληψη και την κατανόηση του μεγαλείου
της τέχνης αλλά στην εσωτερική συμμετοχή για το ίδιο το έργο.
Και οι δυο ιστορίες που υπάρχουν σε αυτό το μικρό διαμαντάκι ειναι εμπνεύσεις και μεγαλουργήματα δημιουργίας απο τον Στέφαν Τσβάιχ.
Και οι δυο ειναι εγγενώς αγκυροβολημένες στην γερμανική ιστορία. Υποβλητικές και κομψές διηγήσεις για τις αλλαγές στην Ευρώπη μετά τον Α’ΠΠ.
Για την τύχη απλών, φυσιολογικών ανθρώπων που ήταν γεμάτοι με εξαιρετικούς χαρακτηρισμούς και οικεία ανώτερα συναισθηματικά φορτία απο μόνοι τους.
Δυο από τις μεγαλύτερες, οδυνηρές, συμπονετικές και σύντομες ιστορίες μεταξύ των μεγαλύτερων διηγήσεων που γράφτηκαν ποτέ.
Η επιτομή της επίδρασης, η αδιανόητη πελώρια δύναμη της πεζογραφίας με την μορφή της τέχνης στην ψυχολογία της ευρωπαϊκής κοινωνίας μέσα από την τραγική επιρροή της Ιστορίας.
🦋🦋🦋💟
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς.
Ο Βιβλιομέντελος ήταν ο πρωταγωνιστής μιας απόλυτα περίκλειστης εν πνεύματι ζωής κι ας ήταν ο ίδιος ένα σπάνιο μα ταπεινό πλάσμα.
Η ανάμνηση του παρέμεινε στο χωροχρόνο που έζησε παντοτινά και κατάφερε να δέσει διπλά τους ανθρώπους με την αναμνηστική του αξία καθώς η αγαπημένη ανάμνηση δένει δίπλά το κάποτε με τον πραγματικό χρόνο.
Ο Βιβλιομέντελος ορκίστηκε σε κάθε λέξη
που γράφτηκε μέσα σε χιλιάδες βιβλία
πως η δημιουργία τους γίνεται μόνο και μόνο για να συνδεθούμε με κάποιους ανθρώπους ξεπερνώντας τα όρια του βίου μας.
•Και για να αμυνθούμε με αυτόν τον τρόπο απέναντι στους αδυσώπητους αντιπάλους της ζωής, σε κάθε έκφανση της. Στο εφήμερο και στη λήθη. •
Η αόρατη συλλογή προκύπτει μέσα απο την ψυχική μέθεξη του μεθυσμένου απο το νέκταρ της τέχνης συλλέκτη για τις σπάνιες καλλιτεχνικές εκτυπώσεις παγκόσμιου επιπέδου.
•Οι καλλιτέχνες, οι ποιητές, οι ζωγράφοι, οι συγγραφείς, οι μουσικοί δεν είναι σε θέση να παρατηρήσουν το πως δημιουργούν και ειναι λιγότερο ικανοί να μας το εξηγήσουν κατόπιν. •
Η τερπνή ασχολία του συλλέκτη, η εμμονή του,
η νοσταλγία του για έρευνα και μελέτη που αφορά
τα διαμάντια της κάθε συλλογής γίνονται αυτομάτως
τα μαγικά κλειδιά για την ερμηνεία του έργου μεγάλων δημιουργών και για την προσπάθεια να εξηγηθεί,
κάπως, το μεγάλο μυστήριο της καλλιτεχνικής έμπνευσης
εν γένει.
Ο ίδιος ο Τσβάιχ ήταν ένας εμμονικός συλλέκτης που προσπαθούσε να συλλάβει την έμπνευση όταν αυτή αποχωρίζεται απο την ψυχή του καλλιτέχνη και μπαίνει στη ζωή μας.
Αυτή η έμπνευση περιβάλλεται απο μια γήινη μορφή για να μπορέσουμε να την αντιληφθούμε οπτικά ή ακουστικά.
Επομένως •η διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας δεν συνίσταται μόνο στην έμπνευση, την όραση και την ακοή αλλά μεταφράζεται περνώντας απο τον κόσμο του πνεύματος στον κόσμο των αισθήσεων. Απο το όραμα στην πραγματικότητα.•
Μέσα από την εμμονική μονομανία του συλλέκτη
γίνεται προσπάθεια να εξηγηθούν τα τεκμήρια που αφήνει πίσω του ο δημιουργός ως μάρτυρες στους οποίους μπορούμε να βασίσουμε την κατανόηση της καλλιτεχνικής παράνοιας.
Τα εμπόδια που προσπεράστηκαν μέχρι
να ολοκληρωθεί μια δημιουργική υλοποίηση
γίνονται η αντιληπτική μας ικανότητα ως προς τις προθέσεις του καλλιτέχνη.
Έτσι, ανασυνθέτουμε την ψυχή του στην ψυχή μας, βρισκόμαστε στη θέση του την ώρα του οίστρου για δημιουργία και μοιραζόμαστε εντάσεις και περιπέτειες, ψυχικές και σωματικές, που συντελούν στην εξέλιξη ενός έργου απο την στιγμή της ιδέας που συλλαμβάνεται προς υλοποίηση μέχρι την ολοκλήρωση του.
Η πραγματική απόλαυση δεν έγκειται μόνο στην πρόσληψη και την κατανόηση του μεγαλείου
της τέχνης αλλά στην εσωτερική συμμετοχή για το ίδιο το έργο.
Και οι δυο ιστορίες που υπάρχουν σε αυτό το μικρό διαμαντάκι ειναι εμπνεύσεις και μεγαλουργήματα δημιουργίας απο τον Στέφαν Τσβάιχ.
Και οι δυο ειναι εγγενώς αγκυροβολημένες στην γερμανική ιστορία. Υποβλητικές και κομψές διηγήσεις για τις αλλαγές στην Ευρώπη μετά τον Α’ΠΠ.
Για την τύχη απλών, φυσιολογικών ανθρώπων που ήταν γεμάτοι με εξαιρετικούς χαρακτηρισμούς και οικεία ανώτερα συναισθηματικά φορτία απο μόνοι τους.
Δυο από τις μεγαλύτερες, οδυνηρές, συμπονετικές και σύντομες ιστορίες μεταξύ των μεγαλύτερων διηγήσεων που γράφτηκαν ποτέ.
Η επιτομή της επίδρασης, η αδιανόητη πελώρια δύναμη της πεζογραφίας με την μορφή της τέχνης στην ψυχολογία της ευρωπαϊκής κοινωνίας μέσα από την τραγική επιρροή της Ιστορίας.
🦋🦋🦋💟
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς.
August 22, 2023
Эта новелла оставляет неизгладимое впечатление и трогает за душу. Понравится тем, кто чувствует и ощущает красоту не только вечного искусства, но и души. Самой большой красотой души является доброта, забота физическая и духовная. Именно такими были жена и дочь коллекционера, и таким хоть на час стал торговец антиквариатом, хотя, по его признанию, он приехал отчасти из любопытства, но более ради наживы.
Трогателен образ старого коллекционера, так гордящегося своей коллекцией и помнящего каждую гравюру и даже порядок расположения в папке. Что же важнее - искусство или выживание - пресловутый кусок хлеба? Конечно, возмущает поведение дельцов, обводящих вокруг пальца бедных женщин в трудные времена. Но больше всех ��бманывало государство, запуская печатный станок и обесценивая свои обязательства по выплате пенсий, которой людям хватало всего на два дня.
Трогателен образ старого коллекционера, так гордящегося своей коллекцией и помнящего каждую гравюру и даже порядок расположения в папке. Что же важнее - искусство или выживание - пресловутый кусок хлеба? Конечно, возмущает поведение дельцов, обводящих вокруг пальца бедных женщин в трудные времена. Но больше всех ��бманывало государство, запуская печатный станок и обесценивая свои обязательства по выплате пенсий, которой людям хватало всего на два дня.
April 30, 2020
Δυο συγκινητικές νουβέλες με έναν κοινό παρονομαστή. Δυο προσωπικότητες, κατά τα άλλα ασήμαντες αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος του σύμπαντος και της πληθώρας προσωπικοτήτων που μονοπωλούν το συνεχές της ιστορίας, που όμως ξεχωρίζουν για ένα πολύ δικό τους ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, αυτό της υπέρμετρης αγάπης τους για ένα αντικείμενο λατρείας ο καθένας: τα βιβλία ο ένας και τα πρωτότυπα αντικείμενα τέχνης ο άλλος. Αυτό το πάθος γίνεται οδηγός, καταλήγει σε μονομανία και μοιάζει κοντόφθαλμα γραφικό. Πολλοί ίσως βρουν αυτό το ποτήρι υπερχειλισμένο, βρισκόμενοι στην απέναντι όχθη, χλευάζοντας και κατακρίνοντας αυτούς τους ψυχαναγκασμούς ως υπερβολικούς.
Εγώ τους βρίσκω βαθιά ανθρώπινους και ότι προσδίδουν στον κάθε άνθρωπο αυτό το δικό τους κάτι, μια ουσία που τους δίνει τα εντελώς και ολόδικά τους χαρακτηριστικά και τους κάνουν εντέλει ξεχωριστούς. Βρήκα τις δύο ιστορίες άκρως ρομαντικές κι έχω την εντύπωση ότι αντανακλούν τον αντίστοιχα ρομαντικό χαρακτήρα του συγγραφέα τους (και το πάθος του ως συλλέκτη φυσικά, όπως ανακάλυψα). Αν κάποιος είναι επιρρεπής σε πάθη τέτοιου ή παρεμφερούς είδους θα ταχθεί εύκολα στην πλευρά του θαυμασμού, της ενσυναίσθησης και της ταύτισης ίσως. Αν κάποιος προσπαθήσει να εκλογικεύσει τις διαδικασίες που οδηγούν σε ένα τέτοιο πάθος, έχει φύγει απ’το παιχνίδι, έχει χάσει όλη τη μαγεία.
Όπως σωστά αναφέρεται και στην εισαγωγή, αιωρούμαστε ανάμεσα στην τρέλα και τη σοφία, και τα δύο απολύτως γοητευτικά γνωρίσματα, που μπορούν επάνω στην πολύ λεπτή γραμμή που τα χωρίζει τόσο εύθραυστα να επισύρουν είτε χλεύη είτε θαυμασμό. Πλανήθηκα κι εγώ επάνω σ’αυτή τη λεπτή γραμμή, έχοντας ωστόσο τον θαυμασμό να κερδίζει έδαφος.
Ξεκίνησα τη γνωριμία με τον Τσβάιχ επιλέγοντας αυτό το μικρό βιβλιαράκι ως δειγματοληψία για το έργο του και κατάλαβα με συνοπτικές διαδικασίες ότι μου ταιριάζει.
Πολύ τρυφερά, ανθρώπινα και γοητευτικά κείμενα και με αυτά εγκαινιάζω άλλο ένα παρακλάδι του αναγνωστικού μου ορίζοντα!
Εγώ τους βρίσκω βαθιά ανθρώπινους και ότι προσδίδουν στον κάθε άνθρωπο αυτό το δικό τους κάτι, μια ουσία που τους δίνει τα εντελώς και ολόδικά τους χαρακτηριστικά και τους κάνουν εντέλει ξεχωριστούς. Βρήκα τις δύο ιστορίες άκρως ρομαντικές κι έχω την εντύπωση ότι αντανακλούν τον αντίστοιχα ρομαντικό χαρακτήρα του συγγραφέα τους (και το πάθος του ως συλλέκτη φυσικά, όπως ανακάλυψα). Αν κάποιος είναι επιρρεπής σε πάθη τέτοιου ή παρεμφερούς είδους θα ταχθεί εύκολα στην πλευρά του θαυμασμού, της ενσυναίσθησης και της ταύτισης ίσως. Αν κάποιος προσπαθήσει να εκλογικεύσει τις διαδικασίες που οδηγούν σε ένα τέτοιο πάθος, έχει φύγει απ’το παιχνίδι, έχει χάσει όλη τη μαγεία.
Όπως σωστά αναφέρεται και στην εισαγωγή, αιωρούμαστε ανάμεσα στην τρέλα και τη σοφία, και τα δύο απολύτως γοητευτικά γνωρίσματα, που μπορούν επάνω στην πολύ λεπτή γραμμή που τα χωρίζει τόσο εύθραυστα να επισύρουν είτε χλεύη είτε θαυμασμό. Πλανήθηκα κι εγώ επάνω σ’αυτή τη λεπτή γραμμή, έχοντας ωστόσο τον θαυμασμό να κερδίζει έδαφος.
Ξεκίνησα τη γνωριμία με τον Τσβάιχ επιλέγοντας αυτό το μικρό βιβλιαράκι ως δειγματοληψία για το έργο του και κατάλαβα με συνοπτικές διαδικασίες ότι μου ταιριάζει.
Πολύ τρυφερά, ανθρώπινα και γοητευτικά κείμενα και με αυτά εγκαινιάζω άλλο ένα παρακλάδι του αναγνωστικού μου ορίζοντα!
October 11, 2015
Δυο νουβέλες για την ανθρωπιά , αλλα και την απανθρωπιά . Για τα δεινά του πολεμου , την μνήμη σώματος και πνεύματος -.
November 17, 2016
Δεν θα μπορούσε κάτι λιγότερο από 5 αστεράκια. Αν μάλιστα κάποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει τη βιογραφία του πρώτα και μετά το έργο του, τότε παίρνει άλλη διάσταση κι απολαμβάνει ο αναγνώστης μοναδικό μεγαλείο!!!
May 9, 2025
"... μονάχα μέσα από τις δύο στρογγυλές τρύπες των γυαλιών, αυτούς τους δύο φακούς που άστραφταν κι απορροφούσαν, φιλτράριζε ο εγκέφαλός του τα δισεκατομμύρια μαύρα ζωύφια των τυπογραφικών στοιχείων· κάθε άλλο συμβάν τον προσπερνούσε ως θόρυβος κενός περιεχομένου. "
Σχεδόν δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο μόλις διάβασα για τον παλαιοβιβλιοπώλη Μέντελ ή τον συνάντησα ο ίδιος, πρόσωπο με πρόσωπο.
Ο Zweig έχει κάτι από την στόφα των ανώνυμων αρχιτεχνητών που έστησαν τα αγάλματα στους τοίχους των γοτθικών καθεδρικών. Δίνει ζωή και ανθρωπιά στο υλικό του, δίνει πνοή και πνευματικότητα.
4 αστέρια για την -η ομορφιά βρίσκεται στα μάτια του θεατή- “αόρατη συλλογή” του..
Pythagoras, Chartres Cathedral - Flickr
Σχεδόν δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο μόλις διάβασα για τον παλαιοβιβλιοπώλη Μέντελ ή τον συνάντησα ο ίδιος, πρόσωπο με πρόσωπο.
Ο Zweig έχει κάτι από την στόφα των ανώνυμων αρχιτεχνητών που έστησαν τα αγάλματα στους τοίχους των γοτθικών καθεδρικών. Δίνει ζωή και ανθρωπιά στο υλικό του, δίνει πνοή και πνευματικότητα.
4 αστέρια για την -η ομορφιά βρίσκεται στα μάτια του θεατή- “αόρατη συλλογή” του..
Pythagoras, Chartres Cathedral - Flickr
May 30, 2020
Collectors have a peculiar form of addiction, an obsession that turns them into esoteric connoisseurs.
September 18, 2022
Είναι απ' τις λίγες φορές που το στοιχείο του θανάτου δεν είναι τόσο έντονο όπως σε άλλες νουβέλες και παρ' όλα αυτά πρόκειται για νουβέλες που θα σε τσακίσουν συναισθηματικά. Χωρίς προειδοποίηση, χωρίς φτασιδια, χωρίς βαρύ λεξιλόγιο και γλαφυρές περιγραφές.
Ο Τσβάιχ λυρικός και ακριβής όπως πάντα, μας παρουσιάζει έναν βιβλιοπώλη με τρομερό μνημονικό και έναν συλλέκτη έργων τέχνης που έχει χάσει την όραση του. Ο Τσβάιχ χειρίζεται τους χαρακτήρες τους με τέτοια προσοχή και τρυφερότητα (κάτι φυσικά που εμφανίζουν οι ίδιοι οι χαρακτήρες για τα δικά τους πάθη) που καθιστά αδύνατον στον αναγνώστη να μην τους συμπονέσει.
Ο Τσβάιχ λυρικός και ακριβής όπως πάντα, μας παρουσιάζει έναν βιβλιοπώλη με τρομερό μνημονικό και έναν συλλέκτη έργων τέχνης που έχει χάσει την όραση του. Ο Τσβάιχ χειρίζεται τους χαρακτήρες τους με τέτοια προσοχή και τρυφερότητα (κάτι φυσικά που εμφανίζουν οι ίδιοι οι χαρακτήρες για τα δικά τους πάθη) που καθιστά αδύνατον στον αναγνώστη να μην τους συμπονέσει.
September 23, 2017
Τόσο μικρό βιβλίο,τόσο μεγάλα συναισθήματα!
October 1, 2020
Τα 5 αστεράκια στον Βιβλιομέντελο που λάτρεψα από την πρώτη παράγραφο και θεωρώ πολύ ανώτερο της πολυδιαβασμένης Σκακιστικής Νουβέλας . 4 για την Αόρατη συλλογή.
October 22, 2020
Προσεγμένη έκδοση από Άγρα και εξαιρετική μετάφραση από Μαρία Τοπάλη. Δύο νουβέλες με πρωταγωνιστές δύο άντρες με μία συγκεκριμένη εμμονή-λατρεία. Ο πρώτος έχει φοβερό μνημονικό και θυμάται τίτλους βιβλίων, εκδόσεις, τιμές. Ο δεύτερος, που είναι και ο πιο αγαπημένος μου, είναι συλλέκτης και είναι τυφλός.
Αυτή είναι η μαγεία της λογοτεχνίας. Μέσα σε λίγες σελίδες που διαβάζονται γρήγορα, να ξεχάσεις τα πάντα και να κάνεις τη γνωριμία με αυτούς τους δύο ήρωες που, όπως και σε κάποια όνειρα, θεωρείς πως τους έχεις γνωρίσει πραγματικά.
Το ίδιο ενδιαφέρουσα είναι και η βιογραφία του συγγραφέα που υπάρχει στο συγκεκριμένο βιβλίο. Ευτυχώς που τη διάβασα με προσοχή γιατί παραδέχομαι πως συνήθως τις βιογραφίες τις ξεπετάω.
Πέρασα ένα απολαυστικό απόγευμα. Δεν το ήξερα το βιβλίο. Έμαθα γι’ αυτό από αξιόλογους φίλους - αναγνώστες εδώ μέσα.
«Τα βιβλία τα δημιουργούμε μόνο και μόνο για να συνδεθούμε με κάποιους ανθρώπους ξεπερνώντας τα όρια του βίου μας, και για να αμυνθούμε έτσι απέναντι στους αδυσώπητους αντιπάλους της ζωής σε κάθε έκφανσή της: στο εφήμερο και στη λήθη».
«Καθετί μοναδικό γίνεται κάθε μέρα και πιο πολύτιμο σ’ έναν κόσμο που βαδίζει δίχως σωτηρία προς την ομοιομορφία.»
Αυτή είναι η μαγεία της λογοτεχνίας. Μέσα σε λίγες σελίδες που διαβάζονται γρήγορα, να ξεχάσεις τα πάντα και να κάνεις τη γνωριμία με αυτούς τους δύο ήρωες που, όπως και σε κάποια όνειρα, θεωρείς πως τους έχεις γνωρίσει πραγματικά.
Το ίδιο ενδιαφέρουσα είναι και η βιογραφία του συγγραφέα που υπάρχει στο συγκεκριμένο βιβλίο. Ευτυχώς που τη διάβασα με προσοχή γιατί παραδέχομαι πως συνήθως τις βιογραφίες τις ξεπετάω.
Πέρασα ένα απολαυστικό απόγευμα. Δεν το ήξερα το βιβλίο. Έμαθα γι’ αυτό από αξιόλογους φίλους - αναγνώστες εδώ μέσα.
«Τα βιβλία τα δημιουργούμε μόνο και μόνο για να συνδεθούμε με κάποιους ανθρώπους ξεπερνώντας τα όρια του βίου μας, και για να αμυνθούμε έτσι απέναντι στους αδυσώπητους αντιπάλους της ζωής σε κάθε έκφανσή της: στο εφήμερο και στη λήθη».
«Καθετί μοναδικό γίνεται κάθε μέρα και πιο πολύτιμο σ’ έναν κόσμο που βαδίζει δίχως σωτηρία προς την ομοιομορφία.»
December 2, 2016
Νομίζω νουβέλες σαν αυτές του Zweig,κάνουν τους ανθρώπους που δε διαβάζουν να διαβάσουν!!!!!!!Κόσμημα για την βιβλιοθήκη μου
December 23, 2020
Λατρεύω την γλώσσα του. Υπέροχος!
December 26, 2019
The waning days of the Weimar Republic.
Those at the apogee of the inflation rocket are wallowing in oodles of cash, more than enough to build valuable art collections while those unfortunate souls but one degree below are struggling to put a simple meal on the table before the next impending devaluation.
A prestigious Berlin art dealer has seen his inventory gobbled-up by the nouveau riche and his bank balance decimated to the bone by insatiable inflation. He seeks out a provincial collector who has patronized the family gallery for generations. A man he has never met face-to-face.
When he knocks on the village door, the dealer meets a blind man who has no idea that his impressive portfolios are filled with nothing but copies of the missing masterpieces and blank sheets of paper since his desperate wife and daughter have sold the originals to feed the family.
Page-by-memorized-page that he can no longer see, the excited blind man confidently gives the dealer a minutely detailed tour of his life's passion, his accomplishment, his pride and joy that was as transitory as life itself.
This is the genius of Stefan Zweig at play. A writer whose short stories have more impact than novels.
Those at the apogee of the inflation rocket are wallowing in oodles of cash, more than enough to build valuable art collections while those unfortunate souls but one degree below are struggling to put a simple meal on the table before the next impending devaluation.
A prestigious Berlin art dealer has seen his inventory gobbled-up by the nouveau riche and his bank balance decimated to the bone by insatiable inflation. He seeks out a provincial collector who has patronized the family gallery for generations. A man he has never met face-to-face.
When he knocks on the village door, the dealer meets a blind man who has no idea that his impressive portfolios are filled with nothing but copies of the missing masterpieces and blank sheets of paper since his desperate wife and daughter have sold the originals to feed the family.
Page-by-memorized-page that he can no longer see, the excited blind man confidently gives the dealer a minutely detailed tour of his life's passion, his accomplishment, his pride and joy that was as transitory as life itself.
This is the genius of Stefan Zweig at play. A writer whose short stories have more impact than novels.
May 5, 2016
Τι ειναι κλασικό κ τι όχι, το αποφασίζει ο χρόνος κ εδώ ο Τσβάιχ βγαίνει εύκολα νικητής, όπως είχα διαπιστώσει κ στην σκακιστική νουβέλα.
Ο εξαιρετικός αυτός ο γραφιάς μέσα σε ελάχιστες σελίδες συγκινεί κ προβληματίζει αφού καταφέρνει να ισορροπήσει μεταξύ ποιητικής γλώσσας κ πολλαπλών προβληματισμών. Ο αφηγητής θα μπει σε ενα καφέ για να προστατευτεί απ´την καταρρακτώδη βροχή που πέφτει στη Βιέννη. Προσπαθεί σκληρά να θυμηθεί τι του θυμίζει ο χώρος μέχρι που θυμάται τον Βιβλιομέντελο
"...οπωσδήποτε είχα βρεθεί εδώ πριν από είκοσι χρόνια κ βάλε· εδώ μέσα φώλιαζε, κρυμμένο κι αόρατο σαν το καρφί μέσα στο ξύλο, κατι απο εκείνο το εγω μου το βαθιά θαμμένο με τα χρόνια"
Το αγαπημένο του θέμα περί μονομανίας ειναι ο κύριος άξονας αλλα καθώς βρισκόμαστε στον μεσοπόλεμο υπάρχουν κι αλλα θέματα που απασχολούν
Εξίσου όμορφη ειναι κ η δεύτερη νουβέλα, Η αόρατη συλλογή, ίσως όχι τοσο δυνατή αλλα σε καμία περίπτωση κατώτερη. Η υπέροχη έκδοση συντελεί σε αυτο το τοσο δα διαμάντι που δύσκολα θα απογοητεύσει κάποιον.
Ο εξαιρετικός αυτός ο γραφιάς μέσα σε ελάχιστες σελίδες συγκινεί κ προβληματίζει αφού καταφέρνει να ισορροπήσει μεταξύ ποιητικής γλώσσας κ πολλαπλών προβληματισμών. Ο αφηγητής θα μπει σε ενα καφέ για να προστατευτεί απ´την καταρρακτώδη βροχή που πέφτει στη Βιέννη. Προσπαθεί σκληρά να θυμηθεί τι του θυμίζει ο χώρος μέχρι που θυμάται τον Βιβλιομέντελο
"...οπωσδήποτε είχα βρεθεί εδώ πριν από είκοσι χρόνια κ βάλε· εδώ μέσα φώλιαζε, κρυμμένο κι αόρατο σαν το καρφί μέσα στο ξύλο, κατι απο εκείνο το εγω μου το βαθιά θαμμένο με τα χρόνια"
Το αγαπημένο του θέμα περί μονομανίας ειναι ο κύριος άξονας αλλα καθώς βρισκόμαστε στον μεσοπόλεμο υπάρχουν κι αλλα θέματα που απασχολούν
Εξίσου όμορφη ειναι κ η δεύτερη νουβέλα, Η αόρατη συλλογή, ίσως όχι τοσο δυνατή αλλα σε καμία περίπτωση κατώτερη. Η υπέροχη έκδοση συντελεί σε αυτο το τοσο δα διαμάντι που δύσκολα θα απογοητεύσει κάποιον.
May 3, 2018
«Τα βιβλιοφιλικά βιβλία μεταξύ άλλων γράφονται και για να κολακεύσουν την ματαιοδοξία του αναγνώστη» σκεφτόμουν διαβάζοντας την ιστορία του παλαιοβιβλιοπώλη Μέντελ. Σχετικό, άσχετο, δεν ξέρω. Στην αόρατη συλλογή δεν σκεφτόμουν τίποτε, νύσταζα, αλλά επέμενα να τελειώσω. Χρειάζομαι επειγόντως ένα βιβλίο με μπόλικο αλκοόλ και μπιστολίδι.
June 10, 2020
«Στον ανώτερο κόσμο του , των βιβλίων , δεν υπήρχε πόλεμος , ούτε έλλειψη κατανόησης, παρά η Αιώνια γνώση και η επιθυμία για ακόμα μεγαλύτερη γνώση λέξεων και αριθμών, ονομάτων και τίτλων.» αυτός ήταν ο Μέντελ , ένας φιλήσυχος βιβλιοφάγος που του αρκούσε η συντροφιά των βιβλίων του, μέχρι που ήρθε αντιμέτωπος με την άγρια πραγματικότητα του Ά Παγκοσμίου Πολέμου. Πραγματικά , με αγγίζει κάθε νουβέλα του Zweig πάρα πολύ. Κρίμα που άργησα να τον ανακαλύψω!
December 20, 2018
Ήταν το πρώτο που διάβασα από τον Zweig και σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλα. Δυο σύντομες, ενδιαφέρουσες ιστορίες από την εποχή του 1ου παγκοσμίου πολέμου με πληροφορίες από την πλευρά των γερμανοαυστριακών.
Ο Μέντελ που απορροφημένος από το πάθος του δεν κατάλαβε καν ότι η χώρα του ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση και τολμούσε παρά την λογοκρισία να στέλνει ανοιχτά επιστολές σε εχθρικές χώρες ζητώντας να πάρει αυτό που του όφειλαν αφού είχε προπληρώσει την συνδρομή του!
Η δεύτερη ιστορία είναι σχετικά με έναν βετεράνο πολέμου ο οποίος έχασε την όραση του αλλά είχε πάθος με την συλλογή του την οποία φύλαγε με τόση στοργή. Όμως ο πόλεμος δεν είναι δύσκολος μόνο για τους κατακτημένους αλλά έχει δυσκολίες και για αυτούς που μένουν πίσω στις χώρες που ξεκίνησαν αυτήν την κατάσταση...
Ιδιαίτερα επιμελημένη η συγκεκριμένη έκδοση με ένα πλούσιο επίμετρο, βιογραφία του συγγραφέα και πληροφορίες για κάθε νουβέλα ξεχωριστά!
Ο Μέντελ που απορροφημένος από το πάθος του δεν κατάλαβε καν ότι η χώρα του ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση και τολμούσε παρά την λογοκρισία να στέλνει ανοιχτά επιστολές σε εχθρικές χώρες ζητώντας να πάρει αυτό που του όφειλαν αφού είχε προπληρώσει την συνδρομή του!
Η δεύτερη ιστορία είναι σχετικά με έναν βετεράνο πολέμου ο οποίος έχασε την όραση του αλλά είχε πάθος με την συλλογή του την οποία φύλαγε με τόση στοργή. Όμως ο πόλεμος δεν είναι δύσκολος μόνο για τους κατακτημένους αλλά έχει δυσκολίες και για αυτούς που μένουν πίσω στις χώρες που ξεκίνησαν αυτήν την κατάσταση...
Ιδιαίτερα επιμελημένη η συγκεκριμένη έκδοση με ένα πλούσιο επίμετρο, βιογραφία του συγγραφέα και πληροφορίες για κάθε νουβέλα ξεχωριστά!
September 4, 2016
"The Invisible Collection" contains ten stories that embody a spectrum of human experiences. It touches on passion for a pursuit deemed worthy (e.g., art and/or beauty), obsession with unattainable objects of desire, delusional behaviors, deception of others in the service of self, and losses that obliterate motivation for living. The stories share a disturbing and searching quality in rendering visible the character flaws that we are too well acquainted with. Most of the stories are very good but a couple is quite weak. The prose is beautiful, with an intoxicating, even mesmerizing, quality, especially in its power to evoke a sense of the mystical or sensual or unutterable. This is my first acquaintance with Stefan Zweig and I look forward to reading more of his work.
September 12, 2019
Ενώ εγώ, εγώ τον ξέχασα το Βιβλιομέντελο επί χρόνια, κι ας έπρεπε ειδικά εγώ να γνωρίζω πως τα βιβλία τα δημιουργούμε μόνο και μόνο για να συνδεθούμε με κάποιους ανθρώπους ξεπερνώντας τα όρια του βίου μας,και για να αμυνθούμε έτσι απέναντι στους αδυσώπητους αντιπάλους της ζωής σε κάθε έκφανσή της : στο εφήμερο και στη λήθη. -
January 28, 2021
Two brilliantly constructed short stories!
-Buchmemdel (5 stars)
An amazing story about the failure(inability?) of educated/cultured people to make a difference in the face of war and violence. An event that completely transforms every person it comes in contact with, leaving them a hollow shell of their former self (as it also happens with the hero of the story). Really enjoyed how Zweig showed how easily people forget such events and even attempt to 'sweep them under the rug' or camouflage them under a cheap disguise/decoration (as it happened with Caffe Gluck by the new owner). Loved how the writer hints at the hero's impending doom by mentioning the story with the coal. Shows how oblivious he trully was about everything that happened in front of him and in the world in general.
A great portayal of a city's/country's/society's reaction right before and right after the 1st world war and a very emotional, heartbreaking story in general.
-The invisible collection(3-3,5 stars)
A really interesting story about Germany in the first decade after the first world war and the hyperinflation. I wasn't really familiar with that era until now but it definitely piqued my interest.
-Buchmemdel (5 stars)
An amazing story about the failure(inability?) of educated/cultured people to make a difference in the face of war and violence. An event that completely transforms every person it comes in contact with, leaving them a hollow shell of their former self (as it also happens with the hero of the story). Really enjoyed how Zweig showed how easily people forget such events and even attempt to 'sweep them under the rug' or camouflage them under a cheap disguise/decoration (as it happened with Caffe Gluck by the new owner). Loved how the writer hints at the hero's impending doom by mentioning the story with the coal. Shows how oblivious he trully was about everything that happened in front of him and in the world in general.
A great portayal of a city's/country's/society's reaction right before and right after the 1st world war and a very emotional, heartbreaking story in general.
-The invisible collection(3-3,5 stars)
A really interesting story about Germany in the first decade after the first world war and the hyperinflation. I wasn't really familiar with that era until now but it definitely piqued my interest.
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 12, 2025
Γεράματα και απαντήσεις . Μοναξιά και τυφλότητα . Δύο ανθρώπινες ιστορίες από ένα πλάσμα που φοβάται το γήρας και το παρατηρεί από μια απόσταση που προσπαθεί να αγαπήσει . Και μια καταδίκη την απάνθρωπης συμπεριφοράς και του φόβου που γεννάει σε μια ψυχή ο Ναζισμός και οι πρακτικές που υιοθέτησαν .
Read
May 1, 2022Conciseness has always seemed to me to be the most essential problem in art. To fit his destiny to a man so nicely as to leave no vacuum, to inclose him as radiantly as the ember does the fly and yet the while preserve every detail of his being has, of all tasks, ever been the dearest to me.
–Stefan Zweig
Stefan Zweig was an Austrian journalist and playwright, with a Ph.D. in philosophy. He was a pacifist and a friend of Romain Rolland. Zweig wrote many biographies, including that of Balzac, Dickens, Dostoevsky, Nietzsche, Casanova, Stendhal, and Tolstoy. As a Jew, he was forced into exile after the rise of Nazis, and eventually committed suicide together with his wife in Brazil, far away from his homeland.
Through the story of an old art connoisseur, Zweig conveys a haunting sense of loss and nostalgia: Having fallen on hard times during the war, the old man's family was forced to sell his prized collection of prints and engravings to survive, despite his firm instructions not to sell them, for they were his life. Opportunistic dealers took advantage of their ignorance, and swindled them out of their most valuable possession. The old man had been blinded by illness, so his family concealed the loss from him by replacing the prints with blank sheets. Hence, the "invisible" collection--one that exists only in the old man's memory. The story reaches a climax when the grandson of an art dealer who had previously sold the old man some engravings came to visit him, with the intent to buy them back.
Zweig's story of the invisible collection is an allegory, in which the art collection is a metaphor for the values of life. The moral and spiritual values that are most important to us have been and are being eroded, by the incessant demands of our material lives, by our own lack of courage, integrity and discernment, by the vain opinions and influences of the fallen powers around us, little by little, day by day, such that our values eventually become either entirely invisible, or fossilized like fly in ember, no longer possessing vitality and energy of life, but only retaining abstract and lifeless forms, of interest to none but few academics.
Read
January 24, 2023
χρόνος ανάγνωσης κριτικής: 43 δευτερόλεπτα
Και μετά το βίαιο βιβλίο του Μπορίς Βιάν απόλαυσα άλλες δύο
μικρές νουβέλες του αυστριακού συγγραφέα Στέφαν Τσβάιχ
ο παλαιοβιβλιοπώλης Μέντελ και η Αόρατη Συλλογή.
Αν ασχολείσαι με τα βιβλία και είσαι κι αναγνώστης
ή κάνεις και συλλογές τότε αυτές οι δυο νουβέλες θα μιλήσουν
κοντά στην καρδιά σου.
Δύο νουβέλες που δείχνουν ότι ο πόλεμος και η οικονομική κρίση
δεν ξεχωρίζουν εκείνον που ασχολείται με βιβλία, είναι και συλλέκτης
με κάποιον που δεν.
Θα μπορούσα να πω ότι είναι αντιπολεμικές ιστορίες, ειδικά η πρώτη,
και έχουν και οι δύο το χαρακτηριστικό των ιστοριών του Τσβάιχ,
τον εγκιβωτισμό.
Δηλαδή έχουμε ένα αρχικό σκηνικό (πλοίο / μπαρ) το οποίο αφού
το περιγράψει ο αφηγητής ο ένας από τους δύο πρωταγωνιστές
θα μας πει την εγκιβωτισμένη ιστορία όπως έγινε και στην σκακιστική νουβέλα
και στο αμόκ και τώρα στον Παλαιοβιβλιοπώλη Μέντελ.
Μου άρεσε λίγο περισσότερο από την Αόρατη Συλλογή
αλλά ήταν και οι δύο εξίσου καλές.
Επιπρόσθετα σε αυτή την έκδοση συμπεριλαμβάνεται και ένα επίμετρο
όπου μαθαίνουμε για τον συγγραφέα που ήταν και ο ίδιος με τη σειρά του συλλέκτης.
Είναι ένα βιβλίο που το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Και φυσικά σειρά τώρα παίρνει κι άλλος Τσβάιχ.
January 10, 2011
in the first story a German war veteran suffering from a blindness induced by militaristic mania can appreciate his prized collection of old master prints only in abstract nostalgia whilst ironically the real collection has been sold, sacrificed piecemeal by his family to the hyper-inflation of the inter-war years in order to support, amongst others, his widowed daughter whose husband died at Verdun. In the second, Jacob Mendel the Jewish bookdealer eschews ideology in favour of an almost religious fervour for books not for their content but as objects in their own right. Although it is to the Austrian intelligence services of the First World War that Buchmendal falls foul one is hard-pressed not to draw a contrast with the Nazis - from whom Zweig was driven into exile, first to London and later Brazil - and their prevalence for burning books. Yet arguably both are also linked by a shared obsessive single-mindedness, '...the enigmatic fact that supreme achievement and outstanding capacity are only rendered possible by mental concentration, by a sublime monomania that verges on lunacy' (p.65).
March 13, 2018
(Ο Παλαιοβιβλιοπώλης Μέντελ) ... διάβαζε με τον τρόπο που άλλοι προσεύχονται, που οι παίκτες παίζουν κι οι μεθυσμένοι στυλώνουν ναρκωμένοι τα μάτια στο κενό. Διάβαζε με μια τόσο συγκινητική κατάνυξη, που έκτοτε κάθε άλλος άνθρωπος που διαβάζει πάντα μου μοιάζει βέβηλος...
July 12, 2017
#Readathon 2017 10/13 Μια νουβέλα
June 3, 2018
Για έναν περίεργο λόγο, δεν είχα ξαναδιαβάσει Zweig. Χαίρομαι πολύ που έκανα την αρχή με δύο εξαιρετικές νουβέλες
Displaying 1 - 30 of 130 reviews