La mejor historia está siempre por vivir. Un giro al destino. Un viaje. Una segunda oportunidad.
Incapaz de recomponer sus propios pedazos, la profesora Blanca Perea acepta a la desesperada lo que anticipa como un tedioso proyecto académico. Su estabilidad personal acaba de desplomarse, su matrimonio ha saltado por los aires. Confusa y devastada, la huida a la insignificante universidad californiana de Santa Cecilia es su única opción. El campus que la acoge resulta, sin embargo, mucho más seductor de lo previsto, y la labor de catalogar el legado de su viejo compatriota y profesor Andrés Fontana, fallecido décadas atrás, dista enormemente de ser tan insustancial como prometía. A medida que se afana en vertebrar la memoria de aquel hispanista olvidado, junto a ella va ganando cercanía Daniel Carter, un colega americano veterano y atractivo que no ocupa el sitio que debería ocupar. Entre ambos hombres, uno a través de sus testimonios póstumos y otro con su complicidad creciente, Blanca se verá arrastrada hacia un entramado de sentimientos encontrados, intrigas soterradas y puertas sin cerrar. Antes de encontrar respuestas, Blanca aún tiene mucho que entender.
Con la misma narrativa lírica y personajes inolvidables característicos de El Tiempo entre Costuras, María Dueñas nos regala una segunda novela luminosa, un tributo a las segundas oportunidades, la reconciliación y la reconstrucción.
María Dueñas Vinuesa was born on 1964 in Puertollano, Spain. She has seven siblings. She is a professor of English Language and Literature at the University of Murcia, and is also an academic author and has worked at different universities in North America. She came into the spotlight in 2009, achieving great success in Spain thanks to her first novel, El tiempo entre costuras, published in English language as The Time in Between and The Seamstress, a historical espionage novel, which sold more than a million copies. It has already been translated into more than 25 different languages.
María Dueñas is marrried with Manuel Ballesteros, also a professor, and they have two children, the family lives in Cartagena.
Dudaba entre si darle una estrella o dos, porque se queda a la mitad entre un "no me ha gustado, vaya coñazo" y "se salva porque María Dueñas escribe bien y sé que puede hacer cosas mejores."
Suele pasar: un escritor salta a la fama con su primera novela, que es muy buena y rápidamente se convierte en un boom, y después escribe otra que defrauda muchísimo porque es imposible no hacer comparaciones con la anterior.
Historia lenta, aburrida, que no engancha... Como ya dije, no la he dejado a la mitad porque me han prestado el libro y habría quedado muy mal devolverlo sin terminarlo. Pero de verdad que lo habría abandonado con gusto. María, pero... ¿por qué?
No voy a destinar más tiempo a reseñar este libro porque no sé si soy capaz de decir alguna cosa bonita sobre él. Aplicaré lo que suele decirse de: "si lo que vas a decir no es más bonito que el silencio, no lo vayas a decir..."
Bueno, destacaré una frase, que sí que merece la pena y describe muy bien mi país:
"... siempre se había esforzado por encontrar un argumento medianamente exculpatorio para los mil comportamientos carentes de razón que a menudo se le habían cruzado por delante. El aborregamiento del pueblo ante lo impuesto, la falta de reacción y de espíritu crítico, el orgullo testarudo. El estancamiento refractario ante el progreso y esa lógica mojigata y refranesca incompatible con cualquier atisbo de modernidad."
Basta. María, espero que tu próxima novela sea muchísimo mejor que esta. Lo espero de corazón.
Am simțit nevoia să citesc ceva mai ușor, relaxant și mai de vară, aflându-ne la sfârșitul verii. Recunosc că "Prințesa statornică" de Philippa Gregory a fost o lectură foarte frumoasă, dar cum am mai spus, am vrut să citesc și ceva ușor ca să închei vara frumos. Alegerea mea a fost inspirată, sărindu-mi în ochi "Ce avem și ce uităm" de Maria Duenas. A fost într-adevăr o lectură de vară, cu toate că la început am crezut că va fi ușor de citit, dar pe parcurs am pătruns în uși nedeschise și intrigi adânc tăinuite, conferindu-i romanului aspect de complexitate și lungi meditații. De asemenea, a fost adăugat și misterul, parcă să facă cititorul mai atent la ce lecturează. Este prima mea carte citită de la Maria Duenas și mi-a plăcut foarte mult! Am văzut că mai are încă două romane traduse: "Iubirile croitoresei" și "Cumpătarea", alte două opere, cred eu, bune. Pe cea din urmă o are fratele meu Robert, iar pe prima încă nu o avem. Poate fac cumva și ajung și în posesia ei. Maria Duenas aduce în acest roman un personaj feminin puternic și frumos creionat. Este vorba despre profesoara Blanca Perea din Madrid care, după ce soțul ei a părăsit-o, iar copiii au devenit adulți și își văd singuri de viețile lor de acum înainte, a decis să plece în Santa Cecilia din California pentru a întreprinde un proiect academic, distanțându- se astfel de frumoasa sa familie. A considerat că din moment ce Alberto, soțul său, a abandonat-o să-și acorde câteva luni în care să dea uitării totul, aflând chiar că noua sa iubită, Eva, este însărcinată cu un băiat. Acest lucru a determinat plecarea Blancăi Perea mai repede decât și-a propus în California. Cu toții avem momente în viață în care dorim "să evadăm", să fim singuri sau să plecăm din respectivul loc. Vrem să punem viața "pe pauză" pentru puțin timp sau pentru o perioadă mai îndelungată cu scopul de a lăsa trecutul în urmă și a privi cu speranță și încredere în prezent și, de ce nu, în viitor. Tind să înclin că Blanca, în vârstă de patruzeci și șase de ani, a crezut că este mai bine să treacă peste momentul despărțirii de Alberto mergând în Santa Cecilia și luând parte la o cercetare amănunțită a legatului (un fel de moștenire, dar în carte este cu sensul de lucrări, notițe și însemnări despre o veche misiune a călugărilor franciscani din anul 1827 și nu numai) profesorului Andres Fontana. În clipa în care am aflat că asist la o cercetare detectivicească am spus că romanul deja m-a atras! Povestea prinde contur atunci când în munca profesoarei de a pune ordine în legatul lui Andres apare un fost student foarte apropiat de Fontana care îi relatează aspecte foarte importante despre defunctul profesor și despre niște informații notate de acesta cu privire la California, în care a venit să predea, plecând din Spania ca urmare a unei clauze din testamentul nașei sale Manolita care spunea clar că Andres Fontana trebuie să studieze mai departe, primul pas fiind intrarea la facultate. Deoarece s-a remarcat în activitatea pe care a desfășurat-o la facultate a ajuns să fie profesor universitar la Universitatea din Santa Cecilia, California. Trebuie să ținem cont și de cele trei planuri narative pe care se desfășoară acțiunea: primul care relatează povestea profesoarei Blanca Perea, al doilea ne istorisește copilăria și ascensiunea în învățământ a lui Andres, iar ultimul spune viața studentului Daniel Carter. Al doilea plan, cel al profesorului Fontana se va interesecta cu cel al studentului Daniel Carter, devenind astfel un singur plan. Deci, au mai rămas doar două de urmărit: cel al profesoarei Perea, părăsită de soț și care cercetează legatul emeritului profesor Andres Fontana și cel de-al doilea plan, al fostului student Daniel Carter, apropiatul lui Andres, presărat uneori și de intervenția lui Fontana. Poate pentru unii va fi greu de urmărit două planuri narative, dar se vor obișnui ei pe parcurs, convingându-se că citesc o frumoasă poveste alcătuită din iubiri, conflicte, intrigi, dar și mister. M-am cam depărtat puțin de subiectul romanului, dar a trebuit să îmi pun ordine în gândurile abia răsărite după fiecare pagină pe care o dădeam. Complexitatea cărții o impun faptele numeroase, personajele multe, lecțiile de literatură, istorie și geografie, cât și descrierile minunate pe care Maria Duenas ni le oferă. Situația ia o întorsătură neașteptată în momentul în care Blanca, după îndelungate cercetări referitoare la legatul domnului profesor Andres Fontana, reușește să pună lucrurile în ordine lucrurile în ordine. Astfel aflăm că Fontana a lăsat drept moștenire bani Aurorei Carter, soția lui Daniel Carter, deoarece se vedeau foarte des și el s-a îndrăgostit de ea, lui Fanny și Darlei Stern, fata și fosta lui secretară și locuința sa Universității din Santa Cecilia care a devenit o parte din vastul domeniu al ei. De asemenea, studiile sale referitoare la California de care s-a îndrăgostit, eseurile, ce să mai zicem, toate lucrările și hârtiile au revenit universității. Blanca a descoperit că firma care a angajat-o nu există, iar în spatele ei stă Daniel. A aflat sunând la numărul "firmei" la care a răspuns el. S-a simțit folosită, furioasă, dar, cu toate acestea munca ei de trei luni a avut roade: a făcut ordine în legatul profesorului, a adus în fața oamenilor care aproape că-l uitase pe acesta amintirea sa și, cel mai important, nu s-a dat bătută în ciuda greutăților pe care le-a întâmpinat în cercetarea efectuată de ea. Romanul a avut o tentă foarte literară, menționând diverși scriitori celebri la vremea lor, operele lor și parcursul literaturii spaniole după cel de-Al Doilea Război Mondial. În aceeași categorie, îi pomenim pe Ramon Jose Sender cu una din operele lui, "Orden publico (Novela de la carcel)" - Ordine publică. Roman al experienței carcelare din 1931, Benito Perez Galdos, Elena Poniatowska, Pedro Salinas și mulți alții. În carte au apărut și aspecte ale facultăților, universităților din Spania cât și din California, despre viața studenților, examenele, cursurile și binecunoscutele lor iubiri ca cea dintre Daniel Carter și Aurora Carranza. Un roman bun de citit, complex și bogat în literatură, istorie și mister.
"Pentru întâia oară în viață, am fost conștientă de cât de fragile sunt de fapt lucrurile pe care le considerăm permanente, de ușurința cu care se năruie tot ce-i stabil, așa încât realitatea poate fi luată de o adiere de vânt intrată pe fereastră." "-Pentru că trebuie să pui punct lucrurilor, Blanca, oricât de dureros ar fi. Nu e bine să lași răni deschise. Timpul vindecă totul, dar mai înainte fiecare trebuie să se reconcilieze cu ceea ce lasă în urmă."
3.5 When Blanche's husband of twenty five years leaves her for another woman, she is blindsided. A linguistic professor in Spain with two grown sons she applies for and gets a fellowship in California sorting the papers of an obscure professor from Spain, who never returned to, his native country. There she meets Daniel, another professor who has secrets and emotional pain of his own.
I really enjoyed Daniel's story and loved reading about his time in Spain, the food and the culture. The papers that Blanche is sorting lead her to the professors love and investigation of California's twenty one missions. Trying to find information about a possible further mission not commonly known, Blanche and Daniel connect. This mission may have an important impact on a current issue.
I loved the descriptions of the mission they visit, "But the aesthetics were there, the soul and structure, with its humble wooden cross, rough on the top part. A metal plaque summarized its history, intimate and poignant in its sobriety."
A woman finding her way forward by looking backward into the life of another from the past. She comes to understand that not everything is rational and sometimes "The heart has its reasons."
3,5/4 estrellas par un libro que es mejor de lo que esperaba. Como he comentado me alegro se haberlo leído ahora y no después de El tiempo entre costuras y entiendo a todos aquellos que en su momento les chocó tanto. Misión Olvido es una novela muy distinta a la primera de la autora, aquí no hay la aventura de la primera, ni tiene su ritmo. Lo que si tenemos, y a mí me ha encantado, es lo referente al mundo de la investigación literaria, e histórica, que envuelve el trabajo de la protagonista y las vidas de los personajes secundarios. Todo es más pausado y en momentos puede parecer lento e incluso triste, pero merece la pena sufrir un poquito. Me ha gustado. Creo que de no haberse publicado cuando se hizo si no más adelante hubiera recibido otra acogida.
¿Cuál será la palabra en español que denote "un poco menos que entretenido"? Tenía grandes expectativas con el libro, luego de su libro anterior ("El tiempo entre costuras"), que me pareció un muy ameno libro, con un estilo ágil, más parecido a ver una película; mientras leía "El tiempo entre costuras" no podía dejar de imaginar quienes protagonizarían la película, ¿Penélope Cruz? ¿Javier Bardem?, pero "Misión Olvido" ... "Misión Olvido" ... no tiene nada de lo que hizo tan atractivo a "El tiempo..." La trama se debate, por momentos, entre una historia de amor, una historia de despecho, el inicio de una nueva vida de una mujer divorciada-traicionada por el marido, un triángulo amoroso, un thriller antropo-arqueológico, un contraste entre dos culturas marcadamente distintas (española vs. norteamericana), pero, de nuevo el pero, no llega a ser nada, ni relato de amor, ni triángulo de pasiones, ni búsqueda de superación y, mucho menos, un thriller de aventuras con el escenario de fondo de las misiones franciscanas en California o los Estados Unidos. Además, el estilo de escritura es pesado, lleno de adjetivos y aliteraciones que rayan en lo "cursi". En resumen, un libro leíble pero que nadie nos culpará si pasada una semana no nos acuerdamos de que trataba o como terminaba ... como una hamburguesa de comida rápida que no deja sabor en la boca y luego ni nos acordamos si almorzamos o no.
Initial, am crezut ca va fi o lectura captivanta, dar au fost multe elemente care au incetinit lectura. Iar astfel am ajuns sa o termin dupa aproape doua saptamani. Blanca este o spaniola, profesor universitar, care soseste in California pentru un proiect. Lucrand la acel proiect vast, ii cunoaste pe Rebecca, Fanny, Daria, Luis si Daniel. Fiecare ii va influenta viata intr-o mai mica sau mai mare masura. Blanca are doi fii, un fost sot care si-a refacut viata si se simte o epava. Asa ca decide sa plece spre America. Ma bucur ca am avut primul contact cu scrierile Mariei Duenas, pe care imi doream de mult timp sa o citesc. Dar, sincera sa fiu, nu mi-a intrunit asteptarile. Nu a fost o lectura care sa ma tina lipita de carte, din pacate.
I won a copy of this book in a giveaway on Goodreads in exchange for an honest review. The expected publication date is November 11th 2014.
I believe this story is a translation that was originally written in Spanish. I may be wrong as I can no longer find what it was that leads me to believe that. If so, I have to admit it is one of the better translations I have read. Most tend to get a little lost in translation however this one did not.
This story divides it's time between the present day with Blanca and the past with stories of Fontana and Carter. As tends to be the case I was drawn to the story in the past and in particular Carters story. From his struggle to put himself through school to his adventures and subsequent falling in love in Spain.
Although left largely off the page at the heart of this story is a love story, learning to start over and healing from the past. I found myself wishing that Blanca's story involved a bit more romance on the page however I understand why it was written the way it was. I enjoyed the fact that the characters were not young (nor would I categorize them as old) and instead people who have lived half a lifetime and had the battle scars to show for it. It made it a little more real for me.
I struggled a little bit when the story dug in to the missions in California in the 1800's for a couple of reasons. The first is that I am not familiar at all with them. The second is that they do not hold a particular interest to me. That being said they were the string that tied the story together.
I enjoyed this read and I will look for other works by Duenas
When her husband of twenty years abandons her for a woman only a few years older than their son, Spanish linguistics professor, Blanca Perera is desperate to get away and accepts a temporary fellowship position at a Californian university. Blanca's task is to sort through the private and professional papers of the late Andrea Fontana, a fellow Spaniard, tragically killed in a car accident decades years previously. While Blanca initially cares little for the work, she finds herself increasingly fascinated by the life of the enigmatic professor, and his living protege, Daniel Carter.
The Heart Has its Reasons is a character driven novel exploring the themes of grief, loss, recovery and starting anew. Unfortunately I thought Blanca was a fairly bland character, passive and introverted, which is uncomfortable when the story is told largely from a first person narrative. Daniel Carter was perhaps the more interesting character, and I did enjoy reading about his time in mid century Spain.
The story does contain a hint of intrigue involving Daniel Carter's motives, academic rivalry and a 'missing' Mission, and Blanca's task plays into these threads.
As I know little about Spain, or its political or social history, I did find some of the information interesting, particularly regarding the Spanish Revolution and the influence of Spanish culture in America.
Despite some lovely writing however I really struggled with The Heart Has it's Reasons. The tone was overly formal at times, possibly a fault of the translation. I also found the pace to be quite slow and was tempted to skim more than once.
Que abre muchas historias paralelas y no desarrolla y completa todas con la intensidad que me gustaría. Y en segundo lugar, que se echa de menos una intriga lo suficientemente fuerte como para atraparte y sentir que no puedes dejar de leer.
¿Lo mejor?
Me quito el sombrero ante la aguja de María Dueñas. Sus metáforas y metonimias, su forma de tejer palabras construyendo párrafos que no tienen desperdicio, ¡que resultan una auténtica delicia! A pesar de que me gusten más o menos sus entramados, siempre me sumergeré en todo lo que caiga en mis manos de María por el puro disfrute de perderme entre sus palabras.
Sorry....but I didn't like this one. Perhaps The Seamstress - acclaimed as a best seller in the New York Times. I may try this author again....but I found The Heart has it's Reasons very disjointed and a difficult to follow story line. I didn't like Blanca Perea as a character who I felt was not very plausible. I wouldn't recommend this book.
I've discovered the contemporaneous Spanish writers some years ago. I just fell in love with them. Maria Duenas fascinated me with her The Time in Between novel. The Heart Has Its Reasons is again a beautiful story, spiced with romance, history, academic world, friendship and so many other feelings that touch the reader. Blanca Perea, following her divorce, goes in USA running as far as she could from the pieces of her ruined life. Accepting an almost obscure fellowship, Blanca ends by discovering herself, by trying to bring to light the teacher's Andres Fontana bond. Digging through his entire papers, Blanca discovers herself, finds out that, sometimes in life, people can make mistakes, can go on different ways and so se gets peace with her and with her husband and in the end, she let herself love again.
В отличие от тех, кто знаком с творчеством Марии Дуэньас по ее первой книге El tiempo entre costuras, я не ожидала литературного шедевра. Но последний абзац аннотации, полный вопросов, намекал на тайны и интриги. Лингвистический триллер, в котором даже персонажи-американцы llevan dentro un pedazo de alma española и занимаются испанистикой, а главная героиня специализируется в прикладной лингвистике? Дайте две.
Профессор Бланка Переа, брошенная мужем и не нужная повзрослевшим детям, бежит от личной трагедии за океан, в крошечный калифорнийский университет. Там ей предстоит заниматься сортировкой пыльных документов умершего 30 лет назад профессора-соотечественника, обзавестись друзьями, влюбить в себя половину коллег мужского пола и невольно оказаться в центре пикетов против строительства нового торгового центра.
И пока Бланка с меланхоличной неторопливостью делится каждой мыслью, которая ей приходит в голову, и описывает каждый раздражитель, пойманный ее сенсорной системой, повествование стоит на месте. Ему, как и героине, постоянно забывающей пообедать, не хватает сил. Сюжет замедляют и два ретроспективных “рассказа в рассказе”, в которых наша повествовательница сменяется всеведущим и вездесущим рассказчиком. Но именно эти истории о двух значимых персонажах и заставляли меня перелистывать страницы. Предположу, что историческая проза - конек Марии Дуэньас, и на богатой исторической канве ее герои вдруг оживают, и ты переводишь будильник на час позже и бросаешься вместе с ними открывать, или, наоборот, навсегда терять для себя Испанию.
Интрига начинает нарастать, когда две трети романа уже позади. Перестают раздражать навязчивое внимание к гардеробу мужских коллег и касания рукавами на каждой странице. Все нити (так и хочется сказать “судьбы”) сплетаются воедино, прошлое осмыслено и отпущено, катарсис гарантирован. То, что раньше казалось несостыковками и непоследовательностью, становится идеальной композицией. Стихи о смерти и забвении прекрасны.
Тройка за невыносимую скуку. Половиной балла извиняюсь за то, что мой испанский недостаточно хорош, чтобы ловко пробираться через лексический репертуар Бланки Переа, не застревая на каждом третьем слове. Но читать этот роман об испанской душе на английском, на который название к тому же было переведено как The heart has its reasons, было бы предательством.
Donde habite el olvido, En los vastos jardines sin aurora; Donde yo sólo sea Memoria de una piedra sepultada entre ortigas Sobre la cual el viento escapa a sus insomnios.
Donde mi nombre deje Al cuerpo que designa en brazos de los siglos, Donde el deseo no exista.
En esa gran región donde el amor, ángel terrible, No esconda como acero En mi pecho su ala, Sonriendo lleno de gracia aérea mientras crece el tormento.
Allí donde termine este afán que exige un dueño a imagen suya, Sometiendo a otra vida su vida, Sin más horizonte que otros ojos frente a frente.
Donde penas y dichas no sean más que nombres, Cielo y tierra nativos en torno de un recuerdo; Donde al fin quede libre sin saberlo yo mismo, Disuelto en niebla, ausencia, Ausencia leve como carne de niño.
Una vida que se rompe, un proyecto en la otra punta del mundo y un gran secreto por desvelar.
Blanca Perea se embarca en un insulso proyecto académico que le lleva a la costa oeste americana en una huida a la desesperada de una vida que se cae a pedazos. Un viaje que le llevará directa a una historia repleta de secretos, al descubrimiento de un legado caído en el olvido que hay quienes intentan impedir que salga a la luz, a un laberinto de intrigas y sentimientos encontrados.
María Dueñas teje una historia muy diferente a la novela que la dio a conocer, "El tiempo entre costuras". Una obra en la que, también, la protagonista es una mujer que huye de su presente y acaba en un viaje hacia su interior.
✔️ Puntos fuertes: estilo personal de la autora, lectura ágil y entretenida, prosa elegante, personaje de Blanca Perea y personajes bien trabajados, la ambientación y el contexto histórico y la trama intimista.
❤ Te gustará si: buscas una novela intimista o de sentimientos, con un contexto histórico o si te gusta el estilo narrativo de la autora.
Cada vez Maria Dueñas me gusta mas. Me encanta leerla! Me quito el sobrero delante de esta mujer que escribe de una manera tan unica y que esta creando historias tan maravillosas! :) Muchas faltas a la hora de traducir su libro en mi idioma natal (penamente!), pero ya espero leer en original su ultimo trabajo que por suerte lo tengo ahi, en mi escritorio, esperandome. Ojala algun dia tenga la posibilidad de conocerla en persona y que me firmara uno de sus libros. Y lo que si, tengo claro: no me perdere ningun proximo suyo libro que saldra a la luz! :) Ole! Ole! Ole! Maria Dueñas!!!
En mi opinión no está a la altura de ese otro trabajo de la autora que tanta fama le ha dado: "El tiempo entre costuras". A "Misión Olvido" le falta garra y chispa para que esta historia de académicos pasados y presentes, viviendo entre España y Estados Unidos, llegue a emocionar. La protagonista tampoco cautiva, y personajes que podrían ser interesantes se dibujan con trazos demasiado generales.
Una lectura fácil para el metro o el bus, pero que no se ha hecho un hueco en mi corazón.
Depois de saber que o seu ex-marido espera um filho de outra mulher, Blanca Perea decide abandonar a sua vida profissional estável em Madrid e partir para a pequena cidade de Santa Cecilia na Califórnia. Na Univerversidade de Santa Cecilia, ao abrigo de uma bolsa, irá pôr em ordem o espólio de um professor já falecido de origem espanhola, o professor Andrés Fontana. Na sua ânsia de sair do caos sentimental que a sua vida se tornou, com o divórcio recente e a última descoberta relativa ao ex-marido, Blanca nem questinoa grandemente o que o trabalho implica nem o facto de não ter nada a ver com as suas competências académicas -- na realidade, Blanca Perea apenas quer pôr a maior distância possível entre si e os seus problemas. Logo, nada melhor do que se ir enterrar numa cidadezinha californiana a organizar papéis. E 'enterrar' é mesmo a melhor palavra para aquilo em que Blanca se vai meter, como a própria pode comprovar no seu primeiro dia de trablho e vê a quantidade descomunal de caixas que compõem o espólio do professor Fontana. Talvez tenha sido um erro deixar Espanha e a vida que lá levava. Mas um dia Blanca vê uma fotografia de Andrés Fontana ainda vivo e apercebe-se que alguém tem de manter viva a memória daquele homem. Esse alguém será ela e Blanca mal sabe, nesse momento, o que o seu impulso de abandonar o seu país lhe vai trazer.
Confesso que, depois de ler El Tiempo entre Costuras, o primeiro livro de María Dueñas, tinha uma certa curiosidade em ler este, o segundo. Na realidade, estava à espera de algo do mesmo género. Não tem nada a ver a não ser no facto de ter uma mulher como protagonista e de meter alguma história pelo meio. Aliadas à história de Blanca Perea, decide ir para a Califórnia lamber as feridas (basicamente é isso que ela faz), temos também a história de Andrés Fontana, um espanhol que acaba a viver nos Estados Unidos da América, dando aulas primeiro em Pittsburgh e depois em Santa Cecilia; e ainda a história do americano Daniel Carter, aluno de Fontana em Pittsburgh. Ou seja, três histórias num só livro e três histórias que se vão intercalando. Não sendo isto um ponto propriamente negativo do livro, achei que era preciso ter um certo cuidado quando começava um novo capítulo para perceber a quem este se referia. Os capítulos dedicados à história de Andrés Fontana são só dois ou três e estão mais no início do livro, mas, durante grande parte do mesmo, a história de Blanca é intercalada com a de Carter e aconteceu-me algumas vezes entrar "a abrir" num capítulo e não estar bem a perceber a quem se referia.
No que diz respeito à história, embora tenha lido o livro rapidamente, não lhe consegui achar grande piada. Não senti grande ligação à história e em momento algum me senti empolgada por ela. Em El Tiempo entre Costuras tinha achado que a história avançava a ritmo lento e que tinha levado tempo até se tornar interessante, empolgante. Neste caso, tal coisa não chegou propriamente a acontecer, não houve aquele momento de pensar "agora é que é, agora é que isto começa a aquecer!", ou algo do género. Os mistérios que existem são fracotes e há umas quantas coisas um bocado previsíveis. Não houve nenhuma surpresa de cortar a respiração e a pouca intriga que há vê o seu fim bastante depressa. As descrições históricas, que têm a ver com o trabalho do professor Fontana, tinham uma certa tendência para pender para o aborrecidas e acho que foram as partes que me custaram mais a ler, no geral. Quanto às personagens, não houve nenhuma que me prendesse. Daniel Carter parece ser descrito como o académico carismático com um passado negro, mas acho que toda a história dele podia ser bem melhor se não fosse o final do livro. Aliás, o final do livro deixou-me de sobrolho franzido porque acho que, depois de tudo o que acontece ao longo da história (e ainda acontecem umas quantas coisas), acabar um livro assim é querer um final feliz à força. E a roçar o meloso.
Dou três estrelas, porque apesar de tudo, ainda me entreteve. Não é o melhor exemplar de literatura à face da Terra e não deverá ser o melhor trabalho de María Dueñas, porque espero que o que aí vier (espero que a autora continue a escrever) seja melhor.
No voy a decir directamente que es terrible porque está jodidamente bien escrito y tiene una prosa muy bonita. El problema es que si los personajes me dan absolutamente igual y además la trama no me engancha pues hay muy poco qué rescatar.
Creo que mi principal problema con este libro es que parece no entender ni él mismo de qué va. Al principio pensé que iba básicamente de nuestra protagonista, Blanca, viajando a otro país para recuperarse de un divorcio terrible y cómo reconstruía su vida. Pues no. Luego pensé que el asunto iría un poco de cómo Blanca y Daniel empiezan a enamorarse y que el asunto del misterio de la misión franciscana o lo que sea iba a estar de fondo como para meterle emoción.
Al final ni una cosa ni la otra. Que tanto Blanca como Daniel (sobre todo este último) me parezcan un típico caso de #whitetrash no ayuda para nada. Creo que genuinamente las partes que más disfruté fueron del pasado del pobre Andrés Fontana que al final ya sabes que está muerto desde el principio de la novela así que resta un poco de emoción el saber su triste final.
Tampoco ayudó para nada la forma en que estaba estructurada las partes en que los protagonistas encontraban pistas o documentos antiguos, porque en la edición decidieron usar letras cursivas difíciles de leer, en algunas partes intenté leer dos veces pero ya para el final me saltaba líneas enteras para no complicarme demasiado, creo que esa edición pudo ser mucho más prolija porque de verdad que entorpecía la lectura un montón.
Muy triste todo, porque el Tiempo entre costuras me dejó una bonita sensación. Aún así creo que la prosa y narrativa son preciosas, realmente el problema ha sido de trama poco interesante esta vez.
Just didn't get beyond hearing her dull life as an academic who is shut off from her feelings (more than usual academics?). Revering academia seems to be a prerequisite to understanding this book. Just lacking in... story. Once in a while she teases you with a story of a life, that ends in academia. Literally, it gets very boring once the character decides to follow the life of the mind. Maybe it's translation, but judging by the low stars of the reviews in Spanish, I doubt it. Interesting premise, and then just dulled me to death.
Now that I have finished the book, the title I disliked, makes sense. I really enjoyed this book. The history of the Missions in California I found really fascinating. Although we were in Spain in 1973, when the small village landlady saw our passports, she ostentatiously tore up our booking-in cards, waggled her finger and said ' 'Non marrido, non non'.. and we had to leave; slept uncomfortably in our friends campervan (of course!)
The characters were very authentic in thoughts and words. I really enjoyed lucking into this one and finding good GR reviews.
Las comparaciones son odiosas. Cometí el error de comenzar el libro esperando encontrar la esencia de "El Tiempo entre Costuras", algo que me ha acompañado en cada página y me ha impedido sumergirme por completo en la historia. Aún así, reconozco esa facilidad de la autora en el arte de que las palabras fluyan y de crear imágenes de forma tan natural. Ojalá me pareciera un poco a Blanca y supiera dejar ir de la misma forma...
Dos livros que já li de Maria Dueñas, este foi aquele que menos me prendeu, mas não deixou de ser uma leitura agradável.
Blanca vê a sua vida dar uma reviravolta quando o seu marido a troca por uma mulher mais nova e já grávida com um filho seu. Com os seus próprios filhos já crescidos e a necessitar de fugir da sua realidade, aceita um lugar na Universidade de Santa Cecília, nos EUA, e a tarefa de ordenar o espólio de um antigo professor e também escritor, que fugiu da Guerra Civil Espanhola e nunca mais regressou ao seu país natal.
Foi este lento desenrolar da vida de Andrés Fontana e de um seu discípulo americano que me deixou presa à história, pois gosto de mergulhar no século XX de Espanha, que foi tão duro e opressor como o nosso. Quanto ao drama de Blanca, ela não me impressionou como personagem, achei-a um pouco “morna”, indecisa e casmurra por vezes. Também estava à espera de um final mais impactante. No entanto, sendo a escrita fluida e os pormenores históricos muito vivos, valeu a pena a leitura.
Dit is mijn eerste boek van Maria Dueñas. Zij heeft een prettige schrijfstijl en weet mij goed te boeien. Het boek gaat over drie personen.
De hoofdpersoon is Blanca Perea, een docent aan de universiteit van Madrid. Zij heeft twee zoons, Pablo en David die beide al uit huis zijn. En haar man Alberto heeft haar verlaten. Blanca wil maar een ding zo ver mogelijk weg van alles. Ze kan het niet opbrengen om aan een nieuw academisch jaar te beginnen. En gaat op zoek naar wat anders. Ze accepteert een beurs in Calnifornië, aan de universiteit van Santa Cecilia, om daar de nalatenschap van professor Andrés Fontana uit te zoeken en te ordenen. In het begin valt het Blanca tegen, maar algauw krijgt ze bewondering voor deze professor en wordt ze nieuwsgierig naar zijn leven.
Andrés Fontana komt uit een arm arbeidersgezin, vader was mijnwerker en analfabeet, moeder was poetsvrouw bij Dona Manolita. Bij haar overlijden heeft Dona Manolita middels haar testament er voor gezorgd dat Andrés een kans kreeg om te studeren om zo "een nuttig lid van de maatschappij te worden". Deze kans heeft hij helemaal waar gemaakt. Andrés heeft aan dezelfde universiteit gestudeerd waar Blanca doceert. Andrés kreeg na zijn studie een beurs aangeboden in Amerika om daar onderzoek te doen. Tijdens deze onderzoeksperiode breekt de Burgeroorlog uit in zijn land en hij keert niet meer terug naar Spanje. Andrés wordt na verloop van tijd hoofd sectie moderne talen aan de universiteit van Santa Cecilia. Hij komt in 1972 door een auto ongeluk om het leven. De laatste jaren was Fontana bezig met de geschiedenis van de Spaanse Franciscanermissieposten in Calnifornië. En hij ontdekte een vergeten missiepost.
Daniel Carter was een oud student van Fontana en hij raakte ook bevriend met hem. Carter gaat in de zomer van 1958 naar Spanje om daar onderzoek te doen naar Ramon J.Sender, een schrijver-journalist. Die tijdens de Burgeroorlog beschuldigd werd van verraad en lafheid en verbannen werd uit zijn land. Daniel komt te studeren aan dezelfde universiteit als Fontana en hij komt bij dezelfde mensen te wonen. Zijn mentor is een oude vriend en collega van Fontana. Tijdens zijn onderzoek komt Daniel de liefde van zijn leven tegen, Aurora, met wie hij wil trouwen. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Hij zet alles op alles, schakelt mensen in van de US Army die gelegerd waren in Spanje. Krijgt het uiteindelijk voor elkaar. In 1959 trouwen ze en vertrekken naar Amerika.
Uiteindelijk blijken de levens van Fontana, Daniel en Aurora veel met elkaar gemeen te hebben. Blanca vindt bewijzen tussen de stukken van Fontana van de vergeten missiepost. Met deze bewijzen kan er voorkomen worden dat op die plaats een winkelcentrum in Santa Cecilia gebouwd gaat worden.
Het verhaal is spannend, gaat over moed en nieuwe kansen in het leven. Personages zijn heel erg goed beschreven. Een echte aanrader.
innanzi tutto, una nota: il titolo originale era Missione Oblio,e secondo me ha molto piu' senso.
e'l'oblio che Blanca, professoressa universitaria mollata in tronco dal marito per una donna piu' giovane, piu' affermata e incinta (di lui), va cercando quando lascia la Spagna per accettare una borsa di ricerca in un'universita' californiana per lavorare al lascito del professor Fontana, morto trent'anni prima. Ed e' dall'oblio che il professor Fontana deve uscire, grazie al certosino lavoro di Blanca.
Se poi ci mettiamo il fatto che il professore stava lavorando sulla ricerca della misteriosa "Missione Oblio", l'ultima fondata dai padri spagnoli nel 1600, allora capite perche' il vecchio titolo ci stava tutto.
Alla fine, questo romanzo non e' ne' un giallo ne' un libro d'avventura, ma un bellissimo racconto di vite intrecciate, con sullo sfondo, vera protagonista, la Spagna, il suo passato ed il suo presente.
Let's keep in mind that the higher ratings tend to be from people that actually got to enjoy this book in its original language. I read the English translation which seemed to be suffering from some lack of emotion. The shifting focus of telling Blanca's story, then her focus of Fontana, and finally Daniel Carter never made me feel as if I could immerse myself into this story. I am also not really sure as to what genre it fits in. At best, I was hoping that maybe there was some bizarre murder plot in which several of Blanca's Californian colleagues murdered their beloved friend.
The history parts regarding Spain were very interesting, but the characters are easily forgettable.
Aviso para navegantes. No es "Tiempo entre costuras". Lo digo porque a pesar de saber que cada libro es diferente, esperaba encontrar entre las páginas de "Misión Olvido" la emoción trepidante del primero. La hay, pero hacia la mitad del libro. Primero nos pone en situación, luego llega el momento trepidante y un final predecible. Dicho esto, se nota la pluma de la autora, es decir, su manera de escribir. No se me ha hecho pesada, es muy entretenida y recomendable.
I stuck with this book for the first 100 pages hoping that it would get better, then the next 100 pages, because I enjoyed "The Time in Between" from there I found myself scanning the pages. I don't know when I have read a book that I have just found mundane, so very uninteresting. Not a single character or story line worth following. Perhaps the author only had the one story to write.
Mi nota es un 7/10. Misión Olvido es la segunda novela de María Dueñas, En esta obra, María Dueñas, nos narra la historia de Blanca Perea, una profesora universitaria que, tras un doloroso divorcio y con la vida patas arriba, decide aceptar una beca para trabajar en una universidad en California. El objetivo de su viaje es poner distancia con su vida en España y refugiarse en la tranquilidad de un trabajo académico relacionado con el legado del profesor Andrés Fontana, un catedrático español exiliado tras la Guerra Civil. Sin embargo, el proyecto que inicialmente parece una simple tarea profesional, la llevará a descubrir secretos del pasado y a entrelazar su vida con las de Daniel Carter, un profesor estadounidense, y Rebecca, la esposa de Andrés Fontana, que marcarán un cambio profundo en su destino.
La novela viaja entre dos épocas, entrelazando la vida de los exiliados republicanos españoles en América con la actualidad de Blanca, mientras trata de reconstruir las piezas de un pasado que sigue teniendo ecos en el presente.
Uno de los mensajes centrales de Misión Olvido es la búsqueda de la redención personal. Blanca está en un momento de su vida donde siente que todo lo que había construido se ha desmoronado, y su viaje a California no solo es un escape físico, sino una travesía interior para encontrar sentido y propósito. A lo largo de la novela, vemos cómo el enfrentarse al legado de otros personajes —Andrés Fontana y Daniel Carter, en particular— le permite comprender que siempre es posible reconstruir la vida, sin importar cuán rotos estemos. Otro mensaje importante es el del exilio, tanto físico como emocional. María Dueñas, no solo aborda el exilio político de los intelectuales españoles, sino también el exilio emocional de los personajes que se han apartado de sus propias vidas, como Blanca, que se siente fuera de lugar y desconectada de lo que solía ser. El tema del exilio sirve como metáfora para ilustrar las segundas oportunidades y cómo las historias del pasado a menudo se reflejan en nuestras propias vidas. Lo que más me gustó de Misión Olvido es la profundidad emocional que Dueñas logra con sus personajes. Blanca es un personaje con el que es fácil empatizar, y su dolor se siente auténtico. Además, la trama que gira en torno al legado de Andrés Fontana añade un toque histórico interesante que le da densidad al relato. La autora logra tejer una historia de vidas entrecruzadas que resuena con temas universales como el fracaso, la superación personal y la búsqueda de segundas oportunidades. Otro aspecto que me agradó es la capacidad de María Dueñas, para transmitir el sentimiento de pertenencia y cómo este se ve afectado por el paso del tiempo y los cambios que nos transforman. A través de los personajes de Daniel y Andrés, se plantea una reflexión sobre la identidad y la búsqueda del hogar, que no siempre es un lugar físico, sino un estado emocional. La ambientación en California, con sus paisajes desérticos y campus universitarios, contrasta con los recuerdos de la España que dejaron atrás los exiliados, creando una atmósfera dual entre pasado y presente que funciona bien en la narrativa. Uno de los puntos que menos me convenció fue el ritmo de la novela. En ciertos momentos, la narración se siente lenta y un poco repetitiva, especialmente cuando se aborda la vida cotidiana de Blanca en la universidad. Aunque entiendo que este enfoque está diseñado para resaltar su aislamiento y su proceso interno, creo que la trama podría haberse desarrollado de manera más ágil, sin tantos momentos de introspección que a veces frenan la historia.
Algo que me llamó la atención en Misión Olvido es cómo María Dueñas,logra integrar la historia de los exiliados españoles en un contexto más global. A menudo, cuando pensamos en el exilio republicano, nos centramos en sus efectos en Europa o América Latina, pero aquí se explora cómo también hubo intelectuales que encontraron refugio en Estados Unidos, un lugar que, a pesar de su distancia cultural, se convirtió en un nuevo hogar para muchos. Este aspecto añade una nueva capa a la narrativa, haciendo que la historia sea rica en términos históricos y emocionales.
También es interesante cómo la novela plantea una reflexión sobre la importancia de la memoria. El rescate de la figura de Andrés Fontana no es solo un acto académico, sino un reconocimiento de la importancia de preservar la historia, algo que conecta muy bien con los dilemas contemporáneos sobre la preservación de la memoria histórica y el olvido.