Γνωρίστε τη Μαίρη Σταυροπούλου, ετών τριάντα τεσσάρων και ανύπαντρη εκ πεποιθήσεως. Προ κρίσης ήταν μια δυναμική, επιτυχημένη επιχειρηματίας που έκανε τη μεγάλη ζωή. Τώρα είναι μια μπατίρισσα που αντιμετωπίζει ένα κρίσιμο δίλημμα: να αυτοκτονήσει ή να μεταναστεύσει στην Αυστραλία όπου ευημερούν, οι θείοι της και η προγιαγιά της; Επειδή η Μαίρη δε θέλει με τίποτα να εγκαταλείψει τόσο πρόωρα τον μάταιο τούτο κόσμο, επιλέγει το δεύτερο. Έτσι παίρνει των ομματιών της και φεύγει στα ξένα, γεμάτη όνειρα για μια καινούργια αρχή. Όμως στη μακρινή ήπειρο την περιμένουν εκπλήξεις, αφού η ενενηντάχρονη προγιαγιά της δεν είναι καθόλου ραμολιμέντο, όπως φανταζόταν, αλλά μια τετραπέρατη γυναίκα, που διοικεί την οικογενειακή επιχείρηση και το σπιτικό της με σιδερένια πυγμή. Η αυταρχική γριά δέχεται να προσφέρει στη Μαίρη δουλειά και βίζα εργασίας αλλά με έναν όρο: να αλλάξει μυαλά και να χορέψει επιτέλους τον χορό του Ησαΐα. Σε αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να τα μαζέψει και να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα. Έπειτα απ’ αυτό η ορκισμένη εργένισσα δεν έχει άλλη λύση από το να πάει με τα νερά της, κι έτσι, από εκεί που άκουγε γάμους και έβγαζε σπυράκια, βρίσκεται ξαφνικά να παντρολογιέται με όλους τους πολύφερνους γαμπρούς της ελληνικής παροικίας της Μελβούρνης. Για να αποφύγει τα δεσμά, η δαιμόνια Μαίρη σκαρφίζεται ένα κόλπο αλλά λογαριάζει χωρίς τον έρωτα, που εμφανίζεται απρόσκλητος και απειλεί να φέρει τα πάνω κάτω.
Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΕΜΙΡΗ γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε αγγλική φιλολογία και εργάστηκε για πολλά χρόνια στα ΜΜΕ, στον τομέα της επικοινωνίας. Συγκεκριμένα, ήταν για έξι χρόνια στέλεχος στο Γραφείο Τύπου του STAR CHANNEL και στη συνέχεια για έξι χρόνια υπεύθυνη Τύπου του Ομίλου ΑΝΤ1. Επίσης, συνεργάστηκε με την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ και τον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά της ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΓΑΜΠΡΟΣ, ΠΕΣ ΤΟ ΨΕΜΑΤΑ!, ΚΑΠΟΥ ΣΕ ΞΕΡΩ, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΙΑ και Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΓΛΥΚΙΑ.
Με το ζορι κρατιομουν να μην το ξεκινησω απο την ημερα που το πηρα στα χερια μου. Για μενα τα βιβλια της Γεωργιας Δεμιρη ειναι το απολυτο must των διακοπων μου!!! .... κι ετσι περιμενα....
"Η 'βασιλισσα' με διαταζει με τη σπηλαιωδη φωνη της, εχοντας την καμπουρα στα ποδια της να κανει την ηχω κι εγω παραλυω περισσοτερο γιατι πραγματι μιλαει σαν τον Νονο, λες κι εχει κι αυτη μπαμπακια στο στομα για να ακουγεται εκφοβιστικη. Μια προγιαγια συνδυασμος της βασιλισσας Βικτοριας και του Ντον Κορλεονε; Δεν εχω χειροτερο."
Απλα... δεν υπαρχει!!!! Οι ανθρωποι γυρω μου με κοιτουσαν καπως, ειτε γιατι τα επιφωνηματα μου ειχαν καποια ενταση ειτε για τις απειρες κρισεις γελιου!!! Η γραφη της Γεωργιας ειναι αμεση, ειλικρινης, εξυπνη και απλη. Πισω ομως απο την απλη γραφη καταφερνει και θιγει με ευστοχια σοβαρα θεματα της σημερινης κοινωνιας. Ανεργια, μητριαρχικη οικογενεια, ομοφυλοφιλια, απιστια.
Η Μαιρη Στασινοπουλου, ενας χαρακτηρας δυναμικος, ειναι πολυμηχανη, σπιρτοζα, ετοιμολογη. Αντιμετωπιζει ΟΛΕΣ αυτες τις παραδοξες καταστασεις που ξεπηδουν στη ζωη της με πυγμη, πολυ θαρρος (πως αλλιως θα αντιμετωπισει το Τοτεμ!!!! και οχι μονο) και βεβαια χιουμορ. Λατρεψα την απολυτη Σπαρτιατισσα μανα που, ακομα και στην ξενιτια οπου το ψωμι ειναι πικρο, στηριξε παραδοσεις, επεβαλλε σεβασμο και με δυο λογια τους ειχε ολους σουζα!!! Ενα μυθιστορημα με απιστευτη πλοκη και φοβερους διαλογους. Πιστεψτε με, δεν θα ζοριστειτε καθολου να το απολαυσετε!!!!
Το μεγαλύτερο τμήμα του βιβλίου ήταν ωραίο, καλογραμμένο και κάποιες στιγμές ακόμη και αστείο. Προς το τέλος όμως άλλαξε στυλ και χάθηκε η φρεσκάδα που είχε στην αρχή. Γενικά πάντως είναι καλό.
Ελλάδα στην περίοδο της οικονομικής κρίσης. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και όπως ήταν φυσικό επόμενο, η κρίση αυτή ενέπνευσε πολλούς συγγραφείς προκειμένου να μας προσφέρουν μυθιστορήματα βασισμένα στην καθημερινότητα του μέσου Έλληνα ή για να είμαστε πιο ακριβείς, της μέσης Ελληνίδας. Έτσι, εμφανίστηκε ένα μοντέλο που θέλει πρώην πετυχημένες στον επαγγελματικό τους τομέα, ανεξάρτητες και σύγχρονες γυναίκες, να γίνονται πρωταγωνίστριες σε κωμικοτραγικές ιστορίες που θα μπορούσαν ν' αφορούν την κάθε τριαντάρα plus της διπλανής πόρτας. Και ναι, σίγουρα τα βιβλία αυτά έχουν κοινό, απλά δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο μπορώ να δηλώσω πως ανήκω σε αυτό.
Πρωταγωνίστρια του τελευταίου βιβλίου της Γεωργίας Δεμίρη είναι η Μαίρη Σταυροπούλου η οποία μέχρι πρότινος είχε την τέλεια ζωή. Ένα υπέροχο σπίτι, ένα καλό αυτοκίνητο, μια υπέροχη δουλειά, λεφτά και ανεξαρτησία. Όταν όλα αυτά γίνονται συντρίμμια κάτω από το βάρος της κρίσης, επιλέγοντας να ζήσει και να μην ακολουθήσει το μονοπάτι της αυτοκτονίας, ξενιτεύεται προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Προορισμός της η Αυστραλία, όπου η ενενήντα φεύγα ετών γιαγιά της την υποδέχεται έχοντας σώας τας φρένας, αλλά και μια πρόταση που μπορεί να της εξασφαλίσει μια πολύ καλή ποιότητα ζωής. Βέβαια, η Μαίρη θα πρέπει να πληρώσει ένα αντίτιμο για όλα αυτά που δεν είναι άλλο από το να πάψει να παριστάνει την εργένισσα και αντ' αυτού, να νοικοκυρευτεί όπως θα έπρεπε ήδη να έχει κάνει στην ηλικία της.
Αν με ρωτούσε κανείς την άποψή μου για τα βιβλία της κυρίας Δεμίρη, θα του έλεγα ένα πράγμα. Πως ναι μεν καταπιάνεται με θέματα σύγχρονα και προσιτά προς τις γυναίκες μιας κάποιας συγκεκριμένης ηλικίας, πως οι ιστορίες της είναι σύγχρονες και το χιούμορ της ζεστό και φρέσκο, όμως εντοπίζω κάτι που για μένα, τουλάχιστον, αποτελεί πρόβλημα και αυτό δεν είναι άλλο από την "περιληπτική" αφήγησή της. Τι εννοώ μ' αυτό; Πως ορισμένες στιγμές αισθάνομαι σαν να μου καταθέτει μια περίληψη των γεγονότων και όχι μια ολοκληρωμένη παρουσίαση τους. Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση πως θα έπρεπε να γίνει πιο φλύαρη αλλά αντίθετα, λιγάκι πιο ουσιώδης και λιγάκι πιο περιγραφική, έτσι ώστε το σύνολο του κειμένου της να είναι πιο ζωηρό και ενδιαφέρον.
Όσον αφορά το "Νύφη με το ζόρι", οφείλω να ομολογήσω πως διασκέδασα αρκετά με την ανάγνωσή του, και σίγουρα περισσότερο απ' όσο με άλλα βιβλία παρόμοιας θεματολογίας, τα οποία και διάβασα τους προηγούμενους μήνες. Η Μαίρη είναι μια αρκετά οικεία προσωπικότητα ενώ η γιαγιά της είναι η υπέρλαμπρη φιγούρα που ο κάθε αναγνώστης θα λατρέψει για τον δυναμισμό, την εξυπνάδα της και την αιχμηρότητα του νου και της γλώσσας της. Το ρομάντζο συναντά το χιούμορ και με φόντο την όμορφη Αυστραλία, η Γεωργία Δεμίρη αναμιγνύει το ελληνικό με το ξένο στοιχείο για να αποτυπώσει μια κατάσταση που από τη μία μοιάζει να είναι βγαλμένη από το μακρινό παρελθόν και από την άλλη, είναι τόσο σημερινό που πραγματικά σε τρομάζει η σκέψη και μόνο του πως η εξέλιξη μας πηγαίνει τελικά προς τα πίσω.
Αν και δεν μου αρέσει πολύ ο όρος, το "Νύφη με το ζόρι" είναι αυτό που λέμε, ένα καλοκαιρινό, εύκολο κι ευχάριστο ανάγνωσμα, που σίγουρα θα σας διασκεδάσει και θα σας προσφέρει μερικές ήρεμες, χαλαρές στιγμές, με κάποιες δόσεις χιούμορ και ρομαντισμού, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι από τα βιβλία εκείνα που θα σας μείνουν αξέχαστα. Βέβαια, αν και τριαντάρισα, δεν θα έλεγα πως ανήκω με την κλασσική έννοια του όρου σε αυτό το targer group οπότε μπορεί να κάνω και λάθος. Ωστόσο, αν σας αρέσουν αυτού τους είδους τα βιβλία, και συγκριτικά με άλλα παρόμοια που κυκλοφόρησαν την ίδια περίοδο, το συγκεκριμένο είναι αυτό που αναμφίβολα θα σας παρότρυνα να επιλέξετε αφού παρά το παλιομοδίτικο θέμα του, είναι το πιο ζωηρό απ' όλα.
Μια δεμίρη την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα. Τουλάχιστον εγώ κάπως έτσι βλέπω τα βιβλία της συγκεκριμένης συγγραφέως. Όταν έχω τις κλειστές μου και τα σεκλέτια μου και δε θέλω και πολλά σε κανένα επίπεδο τότε το καλύτερο γιατρικό είναι ένα βιβλίο της Δεμίρη. Κοστίζουν και τα αντικαταθλιπτικά οπότε το καλύτερο φάρμακο απάντηση στις δύσκολες ώρες είναι το χιούμορ που η συγγραφέας ξέρει να χαρίζει άφθονο μέσα από τα βιβλία της. Προσωπικά αγαπώ πολύ τα βιβλία της Κυρίας Δεμίρη. Ενώ ξέρεις εκ των προτέρων ότι λίγο πολύ όλα κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος και οι ιστορίες λίγο πολύ επαναλαμβάνονται απλά με διαφορετικό ονοματεπώνυμο και οι καταστάσεις που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι ηρωίδες είναι πάνω κάτω γνωστές δε μπορείς να μην αφεθείς στο κατά άλλα χιουμοριστικό και φρέσκο έστω και μέσα από μπαγιάτικα αστεία κείμενο και να δώσεις στον εαυτό σου το δικαίωμα για μερικές ώρες ξεκούραστου διαβάσματος μακριά από έγνοιες και σκοτούρες. Την νύφη με το ζόρι την απέφευγα καιρό για να μια ειλικρινής ίσως γιατί η θεματική του μου θύμισε ένα άλλο βιβλίο της συγγραφέως και δεν ήθελα να επαναλάβω σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα ένα παρεμφερές θέμα άλλα είπαμε η ρουφιάνα η κακιά η ψυχολογία μου χτύπησε την πόρτα οπότε τελικά στολίστηκα έβαλα το καλό μου το φόρεμα και παρουσιάστηκα και εγώ καλεσμένη στο γάμο της ηρωίδας μας. Δεν έχω να σας σχολιάσω πολλά σε τετοιου είδους βιβλία δε χωράνε βαρύγδουπες και φλύαρες κριτικές αν και ομολογώ παρατήρησα μια μεγαλύτερη συγγραφική ωριμότητα και εξέλιξη στην κυρία Δεμίρη. Το μόνο λοιπόν που έχω να πω προς υπεράσπιση του βιβλίου είναι απλά ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑ. #no_regrets
Παρόλο που η Δεμίρη φαίνεται να ακολουθεί την ίδια συταγή- πολλά στοιχεία παλαιότερων μυθιστοημάτων επαναλαμβανόντα, αυτό το βιβλίο μου άρεσε περισσότερο απ' όλα ! Επιτέλους ένα βιβλίο της συγγραφέως που με έκανρε να γελάσω πολύ. Οι ατάκρες ήταν πολύ καλές.Γενικά όμως αυτό το βιβλίο μου φάνηκε και πιο καλογραμμένο από τα άλλα. Φαίνεται πως η γραφή της Δεμίρη έχει εξελιχθεί αρκετά.
Όσο έξυπνο και διασκεδαστικό είναι, άλλο τόσο σοβαρά γραμμένο και με σεβασμό. Δεν έγραψε δηλαδή η συγγραφέας κάτι για να περάσει την ώρα της η αναγνώστρια, αλλά δούλεψε πάνω στη δομή του μυθιστορήματος, έψαξε γ��α τα πραγματολογικά στοιχεία που συνοδεύουν το κείμενο και η πλοκή ακολουθεί τις σωστές και «σοβαρές» προϋποθέσεις ενός μυθιστορήματος με αγωνία, εκπλήξεις και «κλείσιμο του ματιού».
Μαίρη Σταυροπούλου, κυρίες μου, πρώην δυναμική επιχειρηματίας και νυν υποψήφια αυτόχειρ. Ώσπου αποφασίζει να δεχτεί την πρόσκληση της προγιαγιάς της και να μεταναστεύσει στην Αυστραλία, σίγουρη ότι θα αντιμετωπίσει ένα χούφταλο ετοιμοθάνατο και μια χασαποταβέρνα, την οποία η ίδια με την εμπειρία της και τις σπουδές της θα την κάνει talk of the town. Παθαίνει όμως το απόλυτο σοκ όταν μπαίνει σε ένα διώροφο αρχοντικό, γεμάτο συγγενείς και μια προγιαγιά αυστηρή, άτεγκτη, ατσάλινη, δαιμόνια, καπάτσα και με απόλυτη γνώση των πραγμάτων, των καταστάσεων και των δρώμενων στην οικογένειά της! Η οποία οικογένεια διοικεί σικ εστιατόρια και diners! Το στόμα της αργεί να κλείσει, γιατί αμέσως η προγιαγιά της της αποκαλύπτει πως τη θέλει δίπλα της γιατί την εμπιστεύεται, αρκεί να παντρευτεί με κάποιον από αυτούς που θα της προξενέψει! «Και δε θέλω να μείνεις απαφημένη. Και σβηστομοίρα» (σελ. 136).
Και αυτό είναι μόνο η αρχή! Μέσα από υπεράριθμα ευτράπελα περιστατικά, στα οποία δεν υπάρχει περίπτωση να αδιαφορήσετε και να μη γελάσετε, μετά από μια πανστρατιά υποψήφιων γαμπρών (ανεξάντλητη η ευρηματικότητα της συγγραφέως, πουθενά δεν επαλαμβάνεται στους χαρακτήρες και στις προσωπικότητες, ούτε στον τρόπο που τους φέρεται η Μαίρη), η Μαίρη καταλήγει σε έναν άντρα που τον ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή κατά την πτήση της στους Αντίποδες και συμπτωματικά τον πετυχαίνει πάλι μπροστά της! Ναι, μόνο που αυτός είναι απόγονος εχθρικής οικογένειας της προγιαγιάς τότε που έμενε στη Σπάρτη και η οικογένειά της θρηνούσε ήδη έναν νεκρό από τη βεντέτα! Η καλύτερη επιλογή! Και οι παρεξηγήσεις, τα αστεία, τα ευτράπελα συνεχίζονται!
Η συγγραφέας περιγράφει πολύ καλά το περιβάλλον της ελληνικής παροικίας στη Μελβούρνη, δεν τσιγκουνεύεται χρώματα και γραμμές που χαράζει στους χαρακτήρες που γεμίζουν τις σελίδες της (αγαπημένες ηρωίδες η Μπούλα, δεύτερη ξαδέρφη της προγιαγιάς Βασιλικής ή Μητέρας ή Ντον Κορλεόνε, η οποία μιλάει ψευδά, «μυρίγκει κιγκαρίλα» δηλαδή, και η Ρωξάνη, που είναι στην εμμηνόπαυση και συμπεριφέρεται με την τρέλα της Βάσιας Τριφύλλη, τον αυθορμητισμό της Λάσι και το ντύσιμο της Ζουμπουλίας από το Παραπέντε του MEGA) και περιγράφει όλο το φάσμα αισθημάτων που μπορεί να νιώσει ένας Έλληνας όταν αποδημεί. Ακριβώς επειδή ένα τέτοιο συναίσθημα είναι αρκετά βαρύ από μόνο του, πόσο μάλλον όταν συνδυαστεί με τις συνθήκες ζωής στον ξένο τόπο, τη γραφειοκρατία για τη βίζα και την εργασία κλπ. η συγγραφέας προτίμησε να το τυλίξει με ένα φαιδρό περιτύλιγμα και να προσπαθήσει να το κάνει κτήμα όλων των αναγνωστριών της.
Με το βιβλίο αυτό διασκέδασα αρκετά, γέλασα πολύ, χάρηκα που δεν ήταν μια ροζ σαπουνόφουσκα αλλά είχε ωραίους χαρακτήρες, έξυπνη πλοκή και κοινωνικά μηνύματα και το συνιστώ ανεπιφύλακτα για όσες θέλουν να ξεφύγουν από βάσανα, υποχρεώσεις και ευθύνες της καθημερινής ζωής.
Αγαπημένο βιβλίο από την Κυρία Δεμιρη , Πραγματικά είχε σημεία που γέλασα με την καρδιά μου!Τα σημεία των ραντεβού ήταν ξεκαρδιστηκα.Θεωρω πως η κωμωδία είναι το δυσκολότερο είδος στη λογοτεχνία και στην Ελλάδα είναι λίγοι οι συγγραφείς που το δοκιμάζουν,και αυτοί που μπορούν να πετύχουν στο είδος ακόμα λιγότεροι.Η Δεμιρη για μένα είναι μια από αυτούς
Το διάβασα μέσα σε δύο μέρες. Από τα βιβλία που ρέουν εύκολα και δεν χρειάζεται η παραμικρή συγκέντρωση ώστε να καταλάβεις τι θέλουν να πουν και που το πάνε. Αν με είχε κάνει να γελάσω περισσότερο κι αν το τέλος δεν ήταν τόσο προβέψιμο θα έπαιρνε ψηλότερη βαθμολογία.
Γεωργία Δεμίρη, μέρος τέταρτο... Λίγα πράγματα δυστυχώς, χιούμορ ελάχιστο, περιπέτεια δεν υπάρχει, αγωνία δεν! Ένα βιβλίο για να κάνεις ένα διάλειμμα από κάτι πιο βαρύ, αλλά μεχρι έκει, τα μηνύματα που υπάρχουν σε άλλα βιβλια της εδώ δεν θα τα βρούμε και το μόνο μήνυμα που περνά το βιβλίο είναι ότι αν μια γυναίκα την θέλουν πολλοί άντρες τότε αυτή, με μαθηματική ακρίβεια θα επιλέξει (θα δανειστώ τη γλώσσα του βιβλίου) το πιο μεγάλο μαλάκα!
Διασκεδαστικό και καλογραμμένο αλλά το βρήκα πολύ προβλέψιμο από ένα σημείο και μετά. Επίσης, ήταν πολύ εκνευριστικό που οι έννοιες των λέξεων (ελληνικών και αγγλικών) ήταν στο πίσω μέρος του βιβλίου και όχι στο κάτω μέρος της σελίδας.
Αγαπημένη συγγραφέας!! Όταν θέλω να ξεφύγω από την καθημερινότητα πάντοτε "τρέχω" στα βιβλία της. Αφαιρώ 1 αστέρι γτ με ξένισε το πως αποκαλούσε την προ-γιαγιά της. Κατά τ'άλλα ευχάριστο κ διασκεδαστικό με απίστευτα ευτράπελα.
Γέλασα με την καρδιά μου ξανά και ξανά. Το ευχαριστήθηκα και το διασκέδασα πολύ!!Ήταν επιλογή για την βαλίτσα των διακοπών μου και δε το μετάνιωσα. Πέρασα καλά μαζί με αυτό το βιβλίο. Η Μαίρη-Μαριγώ είναι δυναμική,εργασιομανής και τελειομανής και δε θα την έλεγα άνθρωπο που μπορεί να συμβιβαστεί εύκολα.Τα αφήνει όμως όλα πίσω της για να ξεκινήσει μία καινούργια ζωή στην Αυστραλία.Στο μακρινότερο μέρος του κόσμου με συγγενείς που δεν έχει γνωρίσει ποτέ!Αγάπησα τους θηλυκούς χαρακτήρες του βιβλίου και πιο πολύ την Μητέρα Βασιλική ή Μπουκιλική ή Τοτέμ.Ήταν μία Μανιάτισσα με τα όλα της. Τα προξενιά της Μαριγώς ήταν ανεκδιήγητα, γεμάτα ευτράπελα και γέλιο!! Ο έρωτας με τον Δράκο αναμενόμενος αν και δε τρελάθηκα με τον δικό του χαρακτήρα.
Τα 4 αστεράκια τα βάζω γιατί αγαπώ πολύ την Γεωργία μας και τα βιβλία της αλλά το επόμενο δε θα το ήθελα να έχει πάλι θεματολογία τον γάμο.