醫院坡上吊之家 下

Detective Kosuke Kindaichi #32.5

by Seishi Yokomizo, 橫溝正史, 高詹燦 (Translator)

杳無人煙的廢屋，帶著不吉暗影的神祕婚禮。
風雨交加的夜晚，懸掛在廢屋中的人頭風鈴。
詭異的兩者，帶來了一場橫跨二十年的殺戮，
也帶來了戰後的頹廢、豪門的衰敗，以及金田一耕助偵探生涯的終點……

昭和四十八年
人頭風鈴命案走入迷宮，成了懸案，二十年的時光就此流逝。
耕助好友等等力警部已從警視廳退休，開設了私家偵探社。
前來拜訪好友的耕助認為在當初的人頭風鈴一案的關係人士之間似乎又將爆發一波新的殺戮，
這次他是否能夠阻止案件繼續擴大，找出他所面對過的最強大的敵人？

豪門的黑暗過往，飄零少女的傷心往事，
在爵士樂的背景之下交織成一場金田一耕助偵探生涯中最為詭異，也最人難以忘懷的案件。

Genres: Mystery, Novels

344 pages, Paperback

First published December 1, 1978

About the author

Seishi Yokomizo (横溝 正史) was a novelist in Shōwa period Japan.
Yokomizo was born in the city of Kobe, Hyōgo (兵庫県 神戸市). He read detective stories as a boy and in 1921, while employed by the Daiichi Bank, published his first story in the popular magazine "Shin Seinen" (新青年[New Youth]). He graduated from Osaka Pharmaceutical College (currently part of Osaka University) with a degree in pharmacy, and initially intended to take over his family's drug store even though sceptical of the contemporary ahistorical attitude towards drugs. However, drawn by his interest in literature, and the encouragement of Edogawa Rampo (江戸川 乱歩), he went to Tokyo instead, where he was hired by the Hakubunkan publishing company in 1926. After serving as editor in chief of several magazines, he resigned in 1932 to devote himself full-time to writing.
Yokomizo was attracted to the literary genre of historical fiction, especially that of the historical detective novel. In July 1934, while resting in the mountains of Nagano to recuperate from tuberculosis, he completed his first novel "Onibi" (『鬼火』), which was published in 1935, although parts were immediately censored by the authorities. Undeterred, Yokomizo followed on his early success with a second novel Ningyo Sashichi torimonocho (1938–1939). However, during World War II, he faced difficulties in getting his works published due to the wartime conditions, and was in severe economic difficulties. The lack of Streptomycin and other antibiotics also meant that his tuberculosis could not be properly treated, and he joked with friends that it was a race to see whether he would die of disease or of starvation.
However, soon after the end of World War II, his works received wide recognition and he developed an enormous fan following. He published many works via Kodansha's Weekly Shōnen Magazine in serialized form, concentrating only on popular mystery novels, based on the orthodox western detective story format, starting with "Honjin Satsujin Jiken" (『本陣殺人事件』) and "Chōchō Satsujin Jinken" (『蝶々殺人事件』) (both in 1946). His works became the model for postwar Japanese mystery writing. He was also often called the "Japanese John Dickson Carr" after the writer whom he admired.
Yokomizo is most well known for creating the private detective character Kosuke Kindaichi (金田一 耕助). Many of his works have been made into movies.
Yokomizo died of colon cancer in 1981. His grave is at the Seishun-en cemetery in Kawasaki, Kanagawa (神奈川県 川崎市).

Reviews

[Mizuki · Rating 4 out of 5]

Here I go, finishing The House of Hanging on Hospital Slope vol. 2.

Story's premise and my eview for vol. 1: https://www.goodreads.com/review/show...

Rating: 3.8 stars.

Picking up what is left off in vol. 1, the story deals with the aftermath of the gruesome murder of a Jazz musician (who was beheaded for unknown reasons) which took place in the mansion on the Hospital Slop; decades had passed and everyone involved with the case has seemingly moved on by now, but then....the Jazz musician's 5 former bandmates are called up for a 'reunion' but of course, things aren't going according to plan and soon long-hidden secrets are being unearthed. Unknown threats, blackmail, and murder strike once again.

Honestly, I like vol. 1 of this novel better, by reading vol. 2 I can appreciate vol. 1 more than before. The explanation for the murder mystery is satisfying enough and I like the murderer's motive and their backstories, but some parts of the story are a bit overdramatic, I don't really like it.

PS: So Kindaichi ended up leaving Japan and disappeared in America after solving this last case, and was never seen again. At least we have some closure when our beloved detective got to the ending point of his career, and likely his life.

PSS: I'm sure there are people who are unhappy with the fact that there are more than one murderer in the story, but I'm fine with it.

[Kamons · Rating 4 out of 5]

คดีฆาตกรรมสุดท้ายที่มีความยาวถึง 2 เล่ม และเป็นคดีที่ใช้เวลาคลี่คลายยาวนานของคินดะอิจิ
แต่ถึงจะบอกว่าเป็นคดีสุดท้ายเรื่องนี้ก็ไม่ใช่คดีที่ซับซ้อน หรือโหดร้ายหรือเรียกได้ว่าเป็นคดีเอกของคินดะอิจิ
อ่านจบก็รู้สึกโหวงๆเมื่อจะไม่ได้เจอกับคินดะอิจิอีกมากกว่าอารมณ์ร่วมจากเหตุการณ์นี้เสียอีก

เล่มปฐมบทเป็นการกล่าวถึงจุดเริ่มต้นของคดีฆาตกรรมและความโหดร้ายสยดสยองของคดีนี้ ในท้ายเล่ม คดีเหมือนจะคลี่คลายแต่ผู้อ่านก็รู้ว่ามันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้นเอง

ต้องบอกว่าในเล่มปฐมบทเหตุกาณ์ช่างน่าสยองขวัญจนคาดหวังว่าเล่ม 2 ต้องมีอะไรที่น่าสะพรึงกว่า แต่ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น

จุดเด่นของคดีตามแบบฉบับของคินดะอิจิคงไม่ใช่ในเรื่องความสยดสยองของเหตุการณ์แต่น่าจะเป็นความดำมืดและโศกนาฏกรรมในจิตใจของคนเสียมากกว่า

[Runz Sama · Rating 4 out of 5]

หมดวันหยุดพร้อมกับสองเล่มนี้(ต่อเนื่องกัน) 'คินดะอิจิ ตอน กระดิ่งลมหัวคน' สารภาพว่าอ่านปฐมบทมาหลายเดือนแล้ว มึนไทม์ไลน์ในเรื่องมาก อ่านไม่จบสักที... แต่ก็อ่านจบมาตั้งแต่เมื่อคืน...พอมาต่อปัจฉิมบทวางไม่ลงเลยจ้า
ปกติไม่เก็บหนังสือคินดะอิจินะ เพราะมีหลายเล่มเกิน.. ถ้าเริ่มเก็บนี่ต้องตามหาจากหนังสือมือสองอย่างเดียวล่ะ แต่ก็อ่านเล่มดังๆคดีหนุกๆอยู่ พอรู้ว่า #talent1 ตีพิมพ์ตอนสุดท้ายเลยคิดว่า เก็บไว้ดีกว่า
สำหรับตอนนี้ สมเป็นคดีที่เอามาปิดฉากจริงๆมีความซับซ้อน ความยาวนาน(ยี่สิบปี!) มีความโหด มีความสะเทือนใจ แต่ก็คิดว่าเรื่องคุณยายยาโยอินี่มันยังไม่สุด...

[Suwitcha Chandhorn · Rating 4 out of 5]

เป็นการไขปริศนาคดีที่ยังค้างอยู่เมื่อ 20 ปีที่แล้วให้ลุล่วงโดยสมบูรณ์ คินดะอิจิต้องเผชิญความน่าสลดหดหู่จนถึงที่สุด และยุติอาชีพนักสืบนี้ก่อนจะหนีจากทุกคนไปตลอดกาล เป็นนิยายเล่มสุดท้ายของนวนิยายขนาดยาวชุดนี้ ซึ่งเราว่ามีการดำเนินเรื่องที่แตกต่างออกไปจากเดิมค่อนข้างมาก เพราะบรรยายความรู้สึกนึกคิดและการพัฒนาการของตัวละครค่อนข้างมากกว่าเล่มอื่น ทำให้เราสัมผัสได้ถึงความมีตัวตน ความเหนื่อยหน่ายท้อแท้ สลดหดหู่ และแก่เฒ่าของตัวละครได้ มีความขัดแย้งกัน การปิดบัง การฝ่าฝืนกฏเดิม ๆ ที่เคยมีมา แต่เรื่องก็ไม่ได้ให้เหตุผลอันควรว่าทำไมคินดะอิจิถึงต้องเร้นกายจากทุกคนไปแบบนี้ และเรื่องนี้น่าจะต้องเป็นปริศนาที่ไม่มีวันคลี่คลายอีกต่อไปอย่างแน่นอน

จบชุดแล้ว ขอบอกว่าเป็นนวนิยายชุดที่น่าติดตามอ่านมาก ๆ ชอบมาก ๆ ตั้งแต่เล่มแรกจนเล่มสุดท้าย แม้จะสนุกมากน้อยต่างกันไป แต่หยิบขึ้นมาครั้งไหนก็ไม่เคยผิดหวังเลยจริง ๆ

[Mollie Pan · Rating 5 out of 5]

คลี่คลายปมได้ทุกปม สนุก ว่าแต่ คินดะอิจิหายไปไหนอ่ะ

[Janice]

Again, what is the point of this story...

[Keisha · Rating 4 out of 5]

4.5 stars

[Aommie K. · Rating 5 out of 5]

เล่มสุดท้ายแล้วจริงดิ เราร้องไห้ตั้งอ่านคำนำอ่ะ