What do you think?
Rate this book
Syrena. Powieść terapeutyczna
Opowieść balansująca na granicy snu i rzeczywistości, która łączy terapeutyczne ukojenie z baśniową, magiczno-realistyczną stylistyką.
Życie nabiera prawdziwego sensu dopiero wtedy, gdy przestajesz przed nim uciekać.
Alicja od zawsze czuła pociąg do tajemnic, zwłaszcza tych spoczywających w morskich głębinach. Choć fascynuje ją świat przyrody, wydaje się oderwana od realiów codzienności. Nieprzepracowany żal po utracie przyjaciółki z dzieciństwa sprawa, że buduje wokół siebie emocjonalne mury, aż wreszcie dochodzi do punktu krytycznego. Czy odnajdzie w sobie siłę, by wyzwolić się z psychicznego cierpienia i odnaleźć drogę do prawdziwego życia?
Syrena to historia o tęsknocie za głęboką relacją i autentycznością w świecie, który coraz bardziej gubi się w płytkich wartościach i emocjonalnym chaosie.
Życie nabiera prawdziwego sensu dopiero wtedy, gdy przestajesz przed nim uciekać.
Alicja od zawsze czuła pociąg do tajemnic, zwłaszcza tych spoczywających w morskich głębinach. Choć fascynuje ją świat przyrody, wydaje się oderwana od realiów codzienności. Nieprzepracowany żal po utracie przyjaciółki z dzieciństwa sprawa, że buduje wokół siebie emocjonalne mury, aż wreszcie dochodzi do punktu krytycznego. Czy odnajdzie w sobie siłę, by wyzwolić się z psychicznego cierpienia i odnaleźć drogę do prawdziwego życia?
Syrena to historia o tęsknocie za głęboką relacją i autentycznością w świecie, który coraz bardziej gubi się w płytkich wartościach i emocjonalnym chaosie.
512 pages, Paperback
First published April 28, 2025
6 people are currently reading
47 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
April 25, 2025
Coś pięknego 🌊🐚
Byłoby pełne 5, jest mocne 4.75, bo ja tak na bakier z fantastyką, za to z przyjemnością schrupałam całą tę symbolikę rajskich jabłuszek, malin, konwalii, muszelek, ognistych włosów Ani z Zielonego Wzgórza, szarlotek i ach, pojawiła się tu piosenka ABBY ❤️
Byłoby pełne 5, jest mocne 4.75, bo ja tak na bakier z fantastyką, za to z przyjemnością schrupałam całą tę symbolikę rajskich jabłuszek, malin, konwalii, muszelek, ognistych włosów Ani z Zielonego Wzgórza, szarlotek i ach, pojawiła się tu piosenka ABBY ❤️
April 30, 2025
4,25/4,5⭐️
May 25, 2025
„Ciało mówiło, zanim ja nauczyłam się słuchać. Ono pamiętało wszystko."
„Byłam Syreną. Głos oddałam, żeby przetrwać. Teraz muszę go odzyskać.”
„Bałam się ciszy, bo wtedy słyszałam siebie za głośno.”
„Nie wiedziałam, kim jestem, dopóki nie przestałam być tym, kim chcieli inni.”
Syrena to nietypowa powieść balansująca na granicy jawy i rzeczywistości.
Książka nie jest zapisem losów bohaterki zmagającej się z typowymi kłopotami dnia codziennego- to raczej długa droga do tego by Alicja , bo tak ma na imię kobieta odkryła swoją tożsamość i wyzwoliła się z sieci ludzkich oczekiwań stawiając się na pierwszym miejscu.
Na początku książki Ala nie potrafi znaleźć w sobie siły by stawić czoła rzeczywistości, choć Aga Janiszewska celowo nie definiuje problemów stojących na jej drodze , by osoba zanurzająca się w historii mogła się z nią łatwo utożsamić.
Jej trauma ma wielowymiarowy charakter – emocjonalny, relacyjny i cielesny. To nie tylko konkretne wydarzenia, ale też długotrwałe poczucie odłączenia od siebie samej. Cierpi z powodu braku głębokiego kontaktu z własnym ciałem, emocjami i potrzebami. Czuje, że „żyje obok siebie”.
Konfrontacja z własnymi lękami i bolesną przeszłością wymaga odwagi, lecz jest swoistym oczyszczeniem i wyznaczaniem nowego życiowego szlaku.
To nie jest opowieść pełna napięcia. To raczej studium charakteru pełne metafor i symboli niosace przesłanie o tym ,że nigdy nie jest za późno na to by zacząć być sobą.
Opowiem teraz o najważniejszych zawartych w książce symbolach.
Syrena – symbol kobiecości, mocy, głosu, ale też utraty siebie w zamian za „bycie kochaną”.
Cisza i woda – elementy oczyszczające, konfrontujące, symbolizujące wewnętrzne procesy.
Ciało – nie jako fizyczna powłoka, lecz jako dom emocji, intuicji i pamięci.
Jeśli szukacie wymagającej uważności i skupienia lektury pomagającej spojrzeć na codzienność z innej perspektywy-Syrena będzie idealnym wyborem.
„Byłam Syreną. Głos oddałam, żeby przetrwać. Teraz muszę go odzyskać.”
„Bałam się ciszy, bo wtedy słyszałam siebie za głośno.”
„Nie wiedziałam, kim jestem, dopóki nie przestałam być tym, kim chcieli inni.”
Syrena to nietypowa powieść balansująca na granicy jawy i rzeczywistości.
Książka nie jest zapisem losów bohaterki zmagającej się z typowymi kłopotami dnia codziennego- to raczej długa droga do tego by Alicja , bo tak ma na imię kobieta odkryła swoją tożsamość i wyzwoliła się z sieci ludzkich oczekiwań stawiając się na pierwszym miejscu.
Na początku książki Ala nie potrafi znaleźć w sobie siły by stawić czoła rzeczywistości, choć Aga Janiszewska celowo nie definiuje problemów stojących na jej drodze , by osoba zanurzająca się w historii mogła się z nią łatwo utożsamić.
Jej trauma ma wielowymiarowy charakter – emocjonalny, relacyjny i cielesny. To nie tylko konkretne wydarzenia, ale też długotrwałe poczucie odłączenia od siebie samej. Cierpi z powodu braku głębokiego kontaktu z własnym ciałem, emocjami i potrzebami. Czuje, że „żyje obok siebie”.
Konfrontacja z własnymi lękami i bolesną przeszłością wymaga odwagi, lecz jest swoistym oczyszczeniem i wyznaczaniem nowego życiowego szlaku.
To nie jest opowieść pełna napięcia. To raczej studium charakteru pełne metafor i symboli niosace przesłanie o tym ,że nigdy nie jest za późno na to by zacząć być sobą.
Opowiem teraz o najważniejszych zawartych w książce symbolach.
Syrena – symbol kobiecości, mocy, głosu, ale też utraty siebie w zamian za „bycie kochaną”.
Cisza i woda – elementy oczyszczające, konfrontujące, symbolizujące wewnętrzne procesy.
Ciało – nie jako fizyczna powłoka, lecz jako dom emocji, intuicji i pamięci.
Jeśli szukacie wymagającej uważności i skupienia lektury pomagającej spojrzeć na codzienność z innej perspektywy-Syrena będzie idealnym wyborem.
April 18, 2025
„A to jest chyba najstraszniejsze ze wszystkiego – żyć, ale o tym nie wiedzieć”.
„Syrena” Agi Janiszewskiej opowiada o utraconej przyjaźni i tęsknocie za dawnymi relacjami. O tym, że czas zmienia nas i innych, a wraz z jego upływem rozchodzą się nam ścieżki ze starymi znajomymi, którzy kiedyś byli dla nas całym światem. To powieść o szukaniu siebie. Wśród utworów, którymi inspirowała się autorka znajdują się m.in. Mała syrenka, Samotność liczb pierwszych, Nieznośna lekkość bytu, czy Baśnie Andersena. Pomimo realizmu magicznego, który tak lubię, nie poruszyła mnie ta historia, a bardzo na to liczyłam. Pamiętam, jak mi samej zatrząsł się świat, gdy w 6. klasie szkoły podstawowej dowiedziałam się, że moja przyjaciółka przeprowadza się na stałe do USA. Myślałam więc, że odnajdę dawne emocje i wrócą wspomnienia, a jednak tak się nie stało. Jest sporo dłużyzn i powtórzeń, przez co cała historia traci na intensywności. Doceniam zakończenie, które najbardziej mi się podobało z całej powieści. Aspekt terapeutyczny mniej do mnie trafił, ale „Syrena” obudziła we mnie ogromną tęsknotę za morzem. Raczej nie jest to książka, do której będę wracać myślami. Choć nie ma nic szczególnie odkrywczego w stwierdzeniu, że „czas to nie guma do żucia”, to myślę, że warto to sobie uświadomić, zwłaszcza jeśli mamy wrażenie, że czas przecieka nam przez palce, a my tkwimy w swoim kokonie, z którego boimy się wyjść na zewnątrz, by prawdziwie zacząć żyć. Jeśli potrzebujecie takiego przypomnienia, to sięgnijcie po „Syrenę” i poznajcie historię Alicji, która kochała morze i tęskniła Nie Wiadomo Za Czym.
„Syrena” Agi Janiszewskiej opowiada o utraconej przyjaźni i tęsknocie za dawnymi relacjami. O tym, że czas zmienia nas i innych, a wraz z jego upływem rozchodzą się nam ścieżki ze starymi znajomymi, którzy kiedyś byli dla nas całym światem. To powieść o szukaniu siebie. Wśród utworów, którymi inspirowała się autorka znajdują się m.in. Mała syrenka, Samotność liczb pierwszych, Nieznośna lekkość bytu, czy Baśnie Andersena. Pomimo realizmu magicznego, który tak lubię, nie poruszyła mnie ta historia, a bardzo na to liczyłam. Pamiętam, jak mi samej zatrząsł się świat, gdy w 6. klasie szkoły podstawowej dowiedziałam się, że moja przyjaciółka przeprowadza się na stałe do USA. Myślałam więc, że odnajdę dawne emocje i wrócą wspomnienia, a jednak tak się nie stało. Jest sporo dłużyzn i powtórzeń, przez co cała historia traci na intensywności. Doceniam zakończenie, które najbardziej mi się podobało z całej powieści. Aspekt terapeutyczny mniej do mnie trafił, ale „Syrena” obudziła we mnie ogromną tęsknotę za morzem. Raczej nie jest to książka, do której będę wracać myślami. Choć nie ma nic szczególnie odkrywczego w stwierdzeniu, że „czas to nie guma do żucia”, to myślę, że warto to sobie uświadomić, zwłaszcza jeśli mamy wrażenie, że czas przecieka nam przez palce, a my tkwimy w swoim kokonie, z którego boimy się wyjść na zewnątrz, by prawdziwie zacząć żyć. Jeśli potrzebujecie takiego przypomnienia, to sięgnijcie po „Syrenę” i poznajcie historię Alicji, która kochała morze i tęskniła Nie Wiadomo Za Czym.
July 13, 2025
Zaciekawiła mnie ta książka po treści na okładce i po przeczytaniu niestety rozczarowała.
W moim odczuciu fabuła jest zbyt rozwleczona, dłuży się, były dwa dobre punkty kulminacyjne i to w zasadzie tyle co we mnie zostało po tej książce.
W pewnym momencie zaczęła mnie nudzić, natomiast byłam ciekawa jak zakończy się historia… niestety zakończenie mnie nie usatysfakcjonowało jak na historię która ma 500 stron.
Główna bohaterka wydała mi się infantylna już gdzieś w połowie książki i zaczęło mnie to drażnić. Ciotka Nela choć postać trzecioplanowa ma potencjał na to by rozszerzyć tą historię. Byłam ciekawa jaka była jej historia… a tu zostałam z niczym… Być może po prostu nie jestem grupą docelową tej książki :) Może osoby które odnajdują się w fantasy bardziej ją docenią. Dla mnie ta magia i odrealnienie które tam jest jakoś nie przemawiało.
W moim odczuciu fabuła jest zbyt rozwleczona, dłuży się, były dwa dobre punkty kulminacyjne i to w zasadzie tyle co we mnie zostało po tej książce.
W pewnym momencie zaczęła mnie nudzić, natomiast byłam ciekawa jak zakończy się historia… niestety zakończenie mnie nie usatysfakcjonowało jak na historię która ma 500 stron.
Główna bohaterka wydała mi się infantylna już gdzieś w połowie książki i zaczęło mnie to drażnić. Ciotka Nela choć postać trzecioplanowa ma potencjał na to by rozszerzyć tą historię. Byłam ciekawa jaka była jej historia… a tu zostałam z niczym… Być może po prostu nie jestem grupą docelową tej książki :) Może osoby które odnajdują się w fantasy bardziej ją docenią. Dla mnie ta magia i odrealnienie które tam jest jakoś nie przemawiało.
Displaying 1 - 5 of 5 reviews