What do you think?
Rate this book
The Mysterious Portrait
The Mysterious Portrait is a short story by Nikolai Vasilievich Gogol 31 March 1809 - 4 March 1852) was a Ukrainian-born Russian dramatist, novelist and short story writer. Considered by his contemporaries one of the preeminent figures of the natural school of Russian literary realism, later critics have found in Gogol's work a fundamentally romantic sensibility, with strains of Surrealism and the grotesque ("The Nose," "Viy," "The Overcoat," "Nevsky Prospekt"). His early works, such as Evenings on a Farm Near Dikanka, were influenced by his Ukrainian upbringing, Ukrainian culture and folklore. His later writing satirised political corruption in the Russian Empire (The Government Inspector, Dead Souls), leading to his eventual exile. The novel Taras Bulba (1835) and the play Marriage (1842), along with the short stories "Diary of a Madman," "The Tale of How Ivan Ivanovich Quarreled with Ivan Nikiforovich," "The Portrait" and "The Carriage," round out the tally of his best-known works.
82 pages, Paperback
First published January 1, 1835
72 people are currently reading
1709 people want to read
About the author
Nikolai Gogol
2,077 books5,536 followersPeople consider that Russian writer Nikolai Vasilievich Gogol (Николай Васильевич Гоголь) founded realism in Russian literature. His works include
The Overcoat
(1842) and
Dead Souls
(1842).
Ukrainian birth, heritage, and upbringing of Gogol influenced many of his written works among the most beloved in the tradition of Russian-language literature. Most critics see Gogol as the first Russian realist. His biting satire, comic realism, and descriptions of Russian provincials and petty bureaucrats influenced later Russian masters Leo Tolstoy, Ivan Turgenev, and especially Fyodor Dostoyevsky. Gogol wittily said many later Russian maxims.
Gogol first used the techniques of surrealism and the grotesque in his works The Nose , Viy , The Overcoat , and Nevsky Prospekt . Ukrainian upbringing, culture, and folklore influenced his early works, such as Evenings on a Farm near Dikanka .
His later writing satirized political corruption in the Russian empire in Dead Souls .
Ukrainian birth, heritage, and upbringing of Gogol influenced many of his written works among the most beloved in the tradition of Russian-language literature. Most critics see Gogol as the first Russian realist. His biting satire, comic realism, and descriptions of Russian provincials and petty bureaucrats influenced later Russian masters Leo Tolstoy, Ivan Turgenev, and especially Fyodor Dostoyevsky. Gogol wittily said many later Russian maxims.
Gogol first used the techniques of surrealism and the grotesque in his works The Nose , Viy , The Overcoat , and Nevsky Prospekt . Ukrainian upbringing, culture, and folklore influenced his early works, such as Evenings on a Farm near Dikanka .
His later writing satirized political corruption in the Russian empire in Dead Souls .
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 352 reviews
October 11, 2021
الصورة.. قصّة غريبة من إنتاج عقل غريب، جميلة جمالا غريبا ساهم في توليد مشاعر غريبة في نفوس القراء الغرباء طبعا :)
" كانت هذه الصورة لشيخ ذي وجه برونزي اللون، ناتئ الوجنتين، عليل المظهر. وقد التقطت قسمات الوجه في لحظة حركة متشنجة، فهي لا توحي بقوة الشمال، وكانت الظهيرة اللاهبة مطبوعة عليها. كان يرفل في ملابس آسوية فضفاضة.. كانت العينان أعجب ما في الصورة فقد بدا وكأن رسامها صب فيهما كل قوة ريشته وكل جهده الدائب، كانت العينان تحدقان بحياة، تحدقان حتى من الصورة نفسها "
hebergeur d images
حكاية الصورة المسكونة بروح (الشيطان) أو بأرواح الأشرار والمسوخ.. الصورة التي تجعل صاحبها يشعر بالوحشة.. بالشر الكامن في دواخله.. بالحقد الكبير ..بالأرق.. تشعره بكل ما في هذا العالم من سواد وكآبة .
-
-
-
-
-
-
-
-
-
انتهى :D
" كانت هذه الصورة لشيخ ذي وجه برونزي اللون، ناتئ الوجنتين، عليل المظهر. وقد التقطت قسمات الوجه في لحظة حركة متشنجة، فهي لا توحي بقوة الشمال، وكانت الظهيرة اللاهبة مطبوعة عليها. كان يرفل في ملابس آسوية فضفاضة.. كانت العينان أعجب ما في الصورة فقد بدا وكأن رسامها صب فيهما كل قوة ريشته وكل جهده الدائب، كانت العينان تحدقان بحياة، تحدقان حتى من الصورة نفسها "
hebergeur d images
حكاية الصورة المسكونة بروح (الشيطان) أو بأرواح الأشرار والمسوخ.. الصورة التي تجعل صاحبها يشعر بالوحشة.. بالشر الكامن في دواخله.. بالحقد الكبير ..بالأرق.. تشعره بكل ما في هذا العالم من سواد وكآبة .
-
-
-
-
-
-
-
-
-
انتهى :D
September 28, 2018
باید اعتراف کنم فکر نمیکردم یه کتاب ۸۰ صفحه‌ای انقدر داستان قوی و گیرایی داشته باشه. همین امروز شروع و تمومش کردم و رفت توی لیست مورد علاقه‌ترین هام:)) داستان تخیلی-ترسناکی که من رو یاد مرشد و مارگاریتای بولگاکف انداخت و پایان عجیبش جذابترش میکرد. باعث تعجب بود که انقدر با تاراس بولبای گوگول متفاوت بود، جوری که انگار ایک دو اثر، دو نویسنده‌ی مختلف دارن!!
بخشی از کتاب :
"من به شخصه برای انسانی که آشکارا و بی پرده اعتراف میکند که از مطلبی اطلاع ندارد، احترام بیشتری قائلم تا فردی که چهره‌ی ریاکارانه به خود گرفته و در مورد موضوعی که نمیداند، اظهار فضل میکند و مشتی چرندیات بر زبان می‌راند."
بخشی از کتاب :
"من به شخصه برای انسانی که آشکارا و بی پرده اعتراف میکند که از مطلبی اطلاع ندارد، احترام بیشتری قائلم تا فردی که چهره‌ی ریاکارانه به خود گرفته و در مورد موضوعی که نمیداند، اظهار فضل میکند و مشتی چرندیات بر زبان می‌راند."
March 15, 2023
Начало рассказа - мистическое и пугающее, возникло даже желание прекратить чтение (я не люблю такое). Бедный молодой художник Чартков, подающий надежды и не лишенный таланта находит клад за купленным накануне портретом, с глазами как-будто живыми, живыми настолько, что «как будто вырезаны из живого человека и вставлены сюда», они были чудными, глядящими прямо на созерцающего, внушающими тревогу и страх. Найдя клад, он растрачивает все деньги не на холст и краски, не на уроки или поездку в Италию. Они снимает роскошную квартиру на Невском, покупает дорогую одежду, размещает заказную статью в газете с восхвалением своего таланта. Первыми приходят мать и дочь из аристократической семьи. Они не хотят никакой желтизны на коже, никаких синеватых теней под глазами. Хотят прилизанный и приукрашенный портрет, как сегодняшние инстаграмные красавицы хотят фотошопную красоту. Он пишет, как они хотят, с сожалением стирая те самые тени и оттенки желтоватого. Но вечером он берется за неоконченный портрет Психеи, который был начат во времена его бедности. Он с упоением добавляет все подмеченные им тени и оттенки, придает глазам и чертам сходство с его аристократической моделью и поутру мать и дочь находят прелестным, что дочь изображена Психеей. Отныне от разрекламирован и популярен. Заказчики при деньгах прут к нему толпой, и у всех его богатых и чрезвычайно занятых моделей одни и те же требования – быстро и красивее/умнее/благороднее, чем в жизни. Он набил руку и штампует портреты за день-два или даже короче, растрачивая свой талант на низкопробную живопись. «Золото сделалось его страстью, идеалов, наслаждением, целью. Пуки ассигнаций росли в сундуках, и как всякий, ому достается в удел этот страшный дар, он начал становиться скупым, беспричинным скрягой, беспутным собирателем и уже готов был обратиться в одно из тех странных существ, которых много попадается в нашем бесчувственном свете, на которых с ужасом глядит исполненный жизни и сердца человек, которому кажутся они движущимися каменными гробами с мертвецом внутри наместо сердца.» Как-то Академия прислала ему приглашение на выставку и дать суждение о картине художника, возвратившегося из Италии, где он проходил обучение, его товарища по учебе. Войдя, он увидел совершенное творение. Видно было, что все внешние впечатления автор заключил сначала в свою душу, и затем из душевного родника устремил их на картину. Тут до Чарткова дошло, как бездарно от потратил свое время, свой талант. Рыдая, он выбежал из залы и дома начал пытаться писать, как раньше. Но, увы, руки и глаза его привыкли писать по-другому. Был ли у меня талант? – вопрошает Чартков, выхватывая свои старые картины. Да, следы таланта несомненны. И тут на глаза попадается ему тот портрет с теми живыми глазами, за которым он нашел червонцы. Он требует вынести портрет вон, но его обуревает зависть к таланту. Скупая самые лучшие картины, он рвет и режет их на мелкие куски. В конце концов он сходит с ума и умирает. Во второй части объявляется аукцион, тот самый портрет с живыми глазами выносится на торги. Молодой человек просит минутку внимания и говорит о своих правах на эту картину. Он рассказывает, что его отец написал этот портрет. Это портрет ростовщика, который верил в свое бессмертие, если будет написан портрет, на котором бы он выглядел, как живой. Портрет был не совсем завершен, поэтому ростовщик портрет вернул. Этот портрет притягивал зависть и другие пороки. Отец осознал свою ошибку, долго молясь в монастыре. После духовного очищения он написал образа в монастыре. Перед смертью он завещал сыну разыскать и уничтожить ту картину ростовщика. Но портрет исчез.
Гоголь в этом емком, но очень глубоком рассказе поднимает множество проблем – об истинном и коммерческом искусстве, о даре, который легко потерять и растратить в угоду низким вкусам публики, о ценностях в жизни – материальных и духовных, последствиях, которые они порождают.
Как недостаток, можно отметить монархический восторг, когда юноша, притязавший на картину, рассказывая о некоем вельможе, который сначала покровителем искусств, а стал гонителем, прикрываясь Французской революцией и везде видя революционные идеи. На самом деле причиной послужили издержки, да такие, что он вынужден был обратиться к ростовщику. Великодушная государыня ужаснулась и, полная благородства заявила, что Шекспиры и Мольеры процветали под великодушной защитой монархов, между тем как Данте не признавался на своей республиканской родине. Но не буду за это снижать оценку.
Гоголь в этом емком, но очень глубоком рассказе поднимает множество проблем – об истинном и коммерческом искусстве, о даре, который легко потерять и растратить в угоду низким вкусам публики, о ценностях в жизни – материальных и духовных, последствиях, которые они порождают.
Как недостаток, можно отметить монархический восторг, когда юноша, притязавший на картину, рассказывая о некоем вельможе, который сначала покровителем искусств, а стал гонителем, прикрываясь Французской революцией и везде видя революционные идеи. На самом деле причиной послужили издержки, да такие, что он вынужден был обратиться к ростовщику. Великодушная государыня ужаснулась и, полная благородства заявила, что Шекспиры и Мольеры процветали под великодушной защитой монархов, между тем как Данте не признавался на своей республиканской родине. Но не буду за это снижать оценку.
November 21, 2024
فقط ميتونم بگم فوق العاده بود ... به عنوان كسي كه ميخواد زندگيش رو براي نقاشي و هنر بذاره كاملا حس هاش رو درك ميكردم .
خيلي جالبه كه كاملا انعكاس فضاي هنري حاكم توي قرن ١٩ رو ميشه توي اين كتاب ديد . كشمكش بين برگشتن به سنت هاي قديمي يا نئوكلاسيك . و رفتن به سمت نقاشي مدرن اون زمان و امپرسيونيسم و امثالهم . و يك عده نقاش بازاري و عامه پسند .
تأكيد گوگول روي روح نقاشي رو خيلي دوست داشتم ، چيزيه كه آدم هم ميتونه ببينه و هم حس كنه ولي به اين راحتيا نميتونه بيانش كنه .
جدا از اين حرفا ، خود خط داستانيش هم خيلي جذاب و پركشش بود .
.
.
خوانش سوم:
هر بار خوندن این کتاب جذاب‌تر از بار قبلیه. برای یادآوری.
خيلي جالبه كه كاملا انعكاس فضاي هنري حاكم توي قرن ١٩ رو ميشه توي اين كتاب ديد . كشمكش بين برگشتن به سنت هاي قديمي يا نئوكلاسيك . و رفتن به سمت نقاشي مدرن اون زمان و امپرسيونيسم و امثالهم . و يك عده نقاش بازاري و عامه پسند .
تأكيد گوگول روي روح نقاشي رو خيلي دوست داشتم ، چيزيه كه آدم هم ميتونه ببينه و هم حس كنه ولي به اين راحتيا نميتونه بيانش كنه .
جدا از اين حرفا ، خود خط داستانيش هم خيلي جذاب و پركشش بود .
.
.
خوانش سوم:
هر بار خوندن این کتاب جذاب‌تر از بار قبلیه. برای یادآوری.
October 20, 2020
شهرت و اعتبار برای کسی که به ناحق بدان دست یافته‌است، آرامش روحی به همراه ندارد تنها در انسانی که ارزش آن را داشته باشد، بارقه‌های همیشگی برانگیختگی و هیجان ایجاد میکند.
کتاب تو یه اتاق کثیفِ نقاشمون، آقای دوخولوف، شروع میشه.
شخصیت محبوب اولِ کتاب، منفور میانه‌ی کتاب و خنثی در آخر کتاب، تو اتاق کثیفِ اجاره‌ای کوچیکش، نقاشی‌های قشنگ خلق میکنه و امید داره یه روز نقاش بزرگی بشه...
ویژگی اصلی کتاب، روون بودنشه، برعکسِ
بیشتر نویسنده‌های روسی که اگه یه لحظه حواست به شخصیت‌ها نباشه حتماً گمشون می‌کنی، و گاهاً تعدادشون اونقدر زیاده که بدون نوشتن، دنبال کردن روند داستان ممکن نیست،اینجا داستان خیلی روونه و آدم خیلی سریع با داستان ارتباط برقرار میکنه.
گوگول همون حسی رو برای من ایجاد کرد که دو سال پیش وقتی اولین بار ساعدی خونده بودم، احساس کرده بودم
هر دو بی‌پرده و روون حرف می‌زنن، و اینقدر خواننده رو همراه خودشون می‌کنن که وقتی کتاب تموم میشه حس غم‌انگیز و پوچِ یک پایانِ زندگی که تو کتاب لمس کرده بودیم رو تجربه می‌کنیم...
February 5, 2025
Nikolai Gogol's mystical novella is a philosophical reflection on the human soul, art, and the destructive power of greed. The protagonist, the artist Chartkov, acquires a mysterious portrait that brings him wealth but robs him of creative inspiration and sincerity. Gogol masterfully illustrates how materialism and avarice can distort talent and spirituality. The questions raised remain timeless: what is more important — the soul or money, fame or independent creativity?
May 12, 2019
خانم ها و اقایان
اگر این کتاب را خوانده اید نیازی به ریویو ی من ندارید,
اگر این کتاب را نخوانده اید,بروید و آن را بخوانید,
اگر عده ای از شما این کتاب را خوانده و عده ای دیگر نخوانده اند,انان که خوانده اند برای دیگران ریویو کنند.
والسلام..
اگر این کتاب را خوانده اید نیازی به ریویو ی من ندارید,
اگر این کتاب را نخوانده اید,بروید و آن را بخوانید,
اگر عده ای از شما این کتاب را خوانده و عده ای دیگر نخوانده اند,انان که خوانده اند برای دیگران ریویو کنند.
والسلام..
September 25, 2022
چقدررررررر دوستش داشتم، و چقدر عمیق به رمز و رازهای وجودی انسان و خواسته‌هاش پرداخته بود.
و پایان داستان بی‌نظیر بود.
و پایان داستان بی‌نظیر بود.
February 17, 2021
پرتره
یک روز صبح جمعه از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۲ ظهر یک نفس خوندمش!!
این همه از گوگول گفته بودن و من شنیده بودم !! چرا نرفته بودم سراغش؟ چرا فک کرده بودم شلوغش می‌کنن؟
اصلا شلوغش نکردن!! تازه کم‌کاری هم کردن، باید بیشتر از اینا شلوغش کنن!!
یه قصه‌ی ناااااب !! آخ که چه کیفی داد خوندنش.
اصلا کاری ندارم قرار بود چی انتقال بده و چی بگه و از چی انتقاد کنه و به چی ارزش بده.
من دو ساعت تمام توی پترزبورگ بودم، وسط نقاش‌های شهر، وسط ماجرای پرتره‌ی یک پیرمرد عجیب، و هنوز چشمای زنده‌اش جلوی چشمامه و بعید می‌دونم هیچ وقت اون چشما یادم بره !!
بعیده یادم بره.
لذت خوندن یه قصه رو خیلی وقت بود نچشیده بودم. دمت گرم گوگول عزیز. خیلی چسبید.
یک روز صبح جمعه از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۲ ظهر یک نفس خوندمش!!
این همه از گوگول گفته بودن و من شنیده بودم !! چرا نرفته بودم سراغش؟ چرا فک کرده بودم شلوغش می‌کنن؟
اصلا شلوغش نکردن!! تازه کم‌کاری هم کردن، باید بیشتر از اینا شلوغش کنن!!
یه قصه‌ی ناااااب !! آخ که چه کیفی داد خوندنش.
اصلا کاری ندارم قرار بود چی انتقال بده و چی بگه و از چی انتقاد کنه و به چی ارزش بده.
من دو ساعت تمام توی پترزبورگ بودم، وسط نقاش‌های شهر، وسط ماجرای پرتره‌ی یک پیرمرد عجیب، و هنوز چشمای زنده‌اش جلوی چشمامه و بعید می‌دونم هیچ وقت اون چشما یادم بره !!
بعیده یادم بره.
لذت خوندن یه قصه رو خیلی وقت بود نچشیده بودم. دمت گرم گوگول عزیز. خیلی چسبید.
May 5, 2019
*4,5 🌟
O meu favorito dos contos de São Petersburgo lidos até agora. Quase perfeito.
Atrevo-me a dizer que Gógol é o autor que melhor expressa o absurdo, sem espaço a questionamentos nem perguntas relativas a esse mesmo absurdo que é a base, a forma e o objetivo da obra, em simultâneo.
Cada vez Gógol se afirma mais como um dos meus autores favoritos.
O meu favorito dos contos de São Petersburgo lidos até agora. Quase perfeito.
Atrevo-me a dizer que Gógol é o autor que melhor expressa o absurdo, sem espaço a questionamentos nem perguntas relativas a esse mesmo absurdo que é a base, a forma e o objetivo da obra, em simultâneo.
Cada vez Gógol se afirma mais como um dos meus autores favoritos.
July 4, 2022
کوتاه اما بی‌نظیر و در یک کلام، شاهکار .!
October 6, 2025
8.7/10
A brilliant short novel, by a true master of the art.
In the first part Gogol creates a dark, moody
and tense atmosphere by adding elements of supernatural horror. After he grabs the readers attention, he continues with the actual goal of the book. He raises philosophical questions and judges certain aspects of society
A brilliant short novel, by a true master of the art.
In the first part Gogol creates a dark, moody
and tense atmosphere by adding elements of supernatural horror. After he grabs the readers attention, he continues with the actual goal of the book. He raises philosophical questions and judges certain aspects of society
June 8, 2018
دومین کتاب از خریدهای نمایشگاه :)
به نظرم 2.5
یک داستان کلاسیک روسی. البته نه از نوع نابش مثل داستان های خوب تولستوی. این شاید بهترین توصیف باشه برای این کتاب.
شخصا به ادبیات روس علاقه دارم و تو این کتاب هم اون جاهاییش که به داستان پردازی مشغول بود برام لذت بخش بود و برخی از توصیفاتش خیلی خوب بود، ولی وقتی وارد فاز بیان مفاهیم عقاید میشد، گرچه برام آشنا بود این سبک داستان نویسی روسی، ولی اونقدر خوب نبود که مثل داستان های تولستوی نشه در عین سادگی ازش ایراد گرفت.
به هرحال تعهد این دسته از نویسنده ها به مسائل اخلاقی و نزدیک شدن به حالتی شبیه به پند، چیزیه که شاید ذهن مدرن اون رو خیلی نپسنده. البته اگر پرداخت خوبی بشه، من مشکل خاصی با این مسئله ندارم. مثل آثار تولستوی.
در کل میتونم بگم بعضی جاهاش و توصیفاتش خیلی خوب و یک سری جاها یکم حوصله سربر و پندمانند
به نظرم گوگول عملا نتونسته پرتره رو به محوری ترین شخصیت داستان تبدیل کنه و جز اول و آخرش عملا از پرتره به عنوان شخصیت (با تسامح) مهمی در داستان اثر خاصی نیست و عملا فراموش میشه. به نظرم شاید بشه این مسئله رو با "ربکا"ی دافته دو موریه مقایسه کرد (من فیلمش رو دیدم البته) که یک شخصیت غایب چقدر محوری و حاضره در طول داستان.
----
چقدر مهم اند لحظه ها در زندگی. یک لحظه، یک برخورد و شاید تغییر کلی زندگی.
----
انسان باید همیشه خودش رو مورد مداقه شدید قرار بده برای اینکه به ورطه انحطاط نیفته، حالا میخواد انحطاط ناشی از گرایشات جمعی باشه، یا فردی. )(اینکه چند سال بعد چقدر به این حرفم اعتقاد داشته باشم نمی دونم
بخش هایی از کتاب:
شهرت و اعتبار برای کسی که به ناحق بدان دست یافته است، آرامش روحی به همراه ندارد. تنها در انسانی که ارزش آن را داشته باشد، بارقه های همیشگی برانگیختگی و هیجان را ایجاد می کند.
اکنون در درون خود رنجی را احساس می کرد که گاهی اوقات و به شکلی استثنایی در طبیعت دیده می شود. زمانی که استعدادی نه چندان متعالی سعی در ابراز وجود دارد و مجالی به آن داده نمی شود. رنجی که مردی جوان را می تواند به انجام کارهایی عظیم وادار کند، اما در کسی که پیش از آن به تمام آمال خویش دست یافته است، تنها موجب بروز عطشی سیری ناپذیر می گردد؛ دردی جانکاه که می تواند شخص را وادار به انجام اعمالی هولناک کند.
به نظرم 2.5
یک داستان کلاسیک روسی. البته نه از نوع نابش مثل داستان های خوب تولستوی. این شاید بهترین توصیف باشه برای این کتاب.
شخصا به ادبیات روس علاقه دارم و تو این کتاب هم اون جاهاییش که به داستان پردازی مشغول بود برام لذت بخش بود و برخی از توصیفاتش خیلی خوب بود، ولی وقتی وارد فاز بیان مفاهیم عقاید میشد، گرچه برام آشنا بود این سبک داستان نویسی روسی، ولی اونقدر خوب نبود که مثل داستان های تولستوی نشه در عین سادگی ازش ایراد گرفت.
به هرحال تعهد این دسته از نویسنده ها به مسائل اخلاقی و نزدیک شدن به حالتی شبیه به پند، چیزیه که شاید ذهن مدرن اون رو خیلی نپسنده. البته اگر پرداخت خوبی بشه، من مشکل خاصی با این مسئله ندارم. مثل آثار تولستوی.
در کل میتونم بگم بعضی جاهاش و توصیفاتش خیلی خوب و یک سری جاها یکم حوصله سربر و پندمانند
به نظرم گوگول عملا نتونسته پرتره رو به محوری ترین شخصیت داستان تبدیل کنه و جز اول و آخرش عملا از پرتره به عنوان شخصیت (با تسامح) مهمی در داستان اثر خاصی نیست و عملا فراموش میشه. به نظرم شاید بشه این مسئله رو با "ربکا"ی دافته دو موریه مقایسه کرد (من فیلمش رو دیدم البته) که یک شخصیت غایب چقدر محوری و حاضره در طول داستان.
----
چقدر مهم اند لحظه ها در زندگی. یک لحظه، یک برخورد و شاید تغییر کلی زندگی.
----
انسان باید همیشه خودش رو مورد مداقه شدید قرار بده برای اینکه به ورطه انحطاط نیفته، حالا میخواد انحطاط ناشی از گرایشات جمعی باشه، یا فردی. )(اینکه چند سال بعد چقدر به این حرفم اعتقاد داشته باشم نمی دونم
بخش هایی از کتاب:
شهرت و اعتبار برای کسی که به ناحق بدان دست یافته است، آرامش روحی به همراه ندارد. تنها در انسانی که ارزش آن را داشته باشد، بارقه های همیشگی برانگیختگی و هیجان را ایجاد می کند.
اکنون در درون خود رنجی را احساس می کرد که گاهی اوقات و به شکلی استثنایی در طبیعت دیده می شود. زمانی که استعدادی نه چندان متعالی سعی در ابراز وجود دارد و مجالی به آن داده نمی شود. رنجی که مردی جوان را می تواند به انجام کارهایی عظیم وادار کند، اما در کسی که پیش از آن به تمام آمال خویش دست یافته است، تنها موجب بروز عطشی سیری ناپذیر می گردد؛ دردی جانکاه که می تواند شخص را وادار به انجام اعمالی هولناک کند.
August 13, 2022
نقاشی حین گذشتن از مغازه ای که تابلو های نقاشی میفروخت برای سرک کشیدن و دیدن تابلوها وارد مغازه میشه و بین تابلوهای قدیمی یک نقاشی نظرش رو جلب میکنه. یک پرتره ی نا تمام با چشمهایی عجیب که گویی زنده هستند. نقاش خودش هم متوجه نمیشه چطور تمام پول اندکش رو برای خرید اون تصویر خرج میکنه و اون رو به خونه میاره. در اولین شب که تصویر توی خونه ی کوچیک و محقر نقاش بوده، نقاش چندیدن خواب عجیب میبینه و حتی متوجه نمیشه اینها خواب بودن یا واقعیت و این شروع داستان تصویر یا پرتره اثر نیکلای گوگول هست. داستان جذاب و روان دارای ایده ی خوب و پایان جالبی هست.ه
December 14, 2024
کتاب،روایتگر داستانی از هنرمند و نقاشی اصیل و فقیر به نام چارتکوف است که روزی در یک نمایشگاه پرتره ای از تصویر یک پیرمرد شیطانی می بیند و خریداری می کند و بعد از آن زندگی اش دستخوش تغییرات زیادی می شود...
هر یک از داستان های گوگول به نکوهش برخی از اخلاق و رفتارهای آدمی پرداخته شده و در این کتاب گوگول بزرگوار انگشت اشاره ی خود را رو به سوی کسانی کرده است که ارزش و اصالت هنر را زیر پای خود له می کنند و با پول به فساد کشیده می شوند
هر یک از داستان های گوگول به نکوهش برخی از اخلاق و رفتارهای آدمی پرداخته شده و در این کتاب گوگول بزرگوار انگشت اشاره ی خود را رو به سوی کسانی کرده است که ارزش و اصالت هنر را زیر پای خود له می کنند و با پول به فساد کشیده می شوند
February 19, 2021
پرتره٬ یک داستانِ جذابِ خواندنی نوشته‌ی نیکلای واسیلیویچ گوگول است.
پرتره٬ اولین کتابی بود که از گوگول می‌خواندم و تجربه‌ی آشنایی با قلم نویسنده برای من جذاب بود٬ کتاب را با ترجمه‌ی آقای پرویز همتیان بروجنی از نشر چشمه خواندم٬ ترجمه‌ی کتاب روان و خواندنِ آن برای من لذت بخش بود.
داستانِ کتاب به ۲بخش تقسیم شده: بخش اول مربوط به زندگیِ نقاشی جوان به نام چارتکوف و ملاقات اتفاقی او با یک پرتره‌ی خاص که موضوعِ اصلی داستان است و بخش دوم به چگونگیِ خلق‌ِ این اثر و زندگیِ نقاشِ آن پرداخته است.
از آنجایی که به واسطه‌ی جذابیت داستان نمی‌توانید آن را کنار بگذارید و همچنین با توجه به اینکه داستان در ۸۴صفحه نوشته شده و خواندن آن وقت زیادی از خواننده نمی‌گیرد٬ خواندنِ آن را به همه‌ی دوستانم پیشنهاد میکنم.
از متن کتاب: برای انسانی که با جامه‌ای پاکیزه از منزل خارج می‌شود٬ تنها پاشیدن شدنِ لکه‌ای گِل از کالسکه‌ای در حال عبور کافی است که همه را به گردِ وی گرداند. مردم او را به یکدیگر نشان می‌دهند و درباره‌ی ظاهر کثیف وی به بحث می‌پردازند٬ اما همین اشخاص به توده‌ای از لکه‌های کثیف بر روی جامه‌ی عادی و روزمره‌ی رهگذرانِ دیگر به هیچ‌وجه توجهی نمی‌کنند٬ زیرا لکه‌ها بر روی جامه‌ای معمولی هیچ جلوه‌ای ندارند.
پرتره٬ اولین کتابی بود که از گوگول می‌خواندم و تجربه‌ی آشنایی با قلم نویسنده برای من جذاب بود٬ کتاب را با ترجمه‌ی آقای پرویز همتیان بروجنی از نشر چشمه خواندم٬ ترجمه‌ی کتاب روان و خواندنِ آن برای من لذت بخش بود.
داستانِ کتاب به ۲بخش تقسیم شده: بخش اول مربوط به زندگیِ نقاشی جوان به نام چارتکوف و ملاقات اتفاقی او با یک پرتره‌ی خاص که موضوعِ اصلی داستان است و بخش دوم به چگونگیِ خلق‌ِ این اثر و زندگیِ نقاشِ آن پرداخته است.
از آنجایی که به واسطه‌ی جذابیت داستان نمی‌توانید آن را کنار بگذارید و همچنین با توجه به اینکه داستان در ۸۴صفحه نوشته شده و خواندن آن وقت زیادی از خواننده نمی‌گیرد٬ خواندنِ آن را به همه‌ی دوستانم پیشنهاد میکنم.
از متن کتاب: برای انسانی که با جامه‌ای پاکیزه از منزل خارج می‌شود٬ تنها پاشیدن شدنِ لکه‌ای گِل از کالسکه‌ای در حال عبور کافی است که همه را به گردِ وی گرداند. مردم او را به یکدیگر نشان می‌دهند و درباره‌ی ظاهر کثیف وی به بحث می‌پردازند٬ اما همین اشخاص به توده‌ای از لکه‌های کثیف بر روی جامه‌ی عادی و روزمره‌ی رهگذرانِ دیگر به هیچ‌وجه توجهی نمی‌کنند٬ زیرا لکه‌ها بر روی جامه‌ای معمولی هیچ جلوه‌ای ندارند.
February 13, 2019
به نام او
داستانی اخلاقی و به شدت تاثیرگذار از یک نویسنده بزرگ، گوگول با آثار خود نشان می‌دهد که وجدان بیدار ملت روسیه است او با دقیق‌ترین ذره بین ها زشتی های جامعه را پیدا کرده و به هنرمندانه ترین شکل آنها را به همان جامعه نشان می‌دهد.
مخلص کلام: گوگول یکی از بهترین‌هاست و پرتره یکی از بهترین داستان‌های او
دیروز برای دومین بار خواندم، راسیتش به خاطر قرابت موضوعی که با تصویر درویان گری وایلد داشت خواندم . خواندن دوباره اش نیز لذت بخش بود و در قیاس با کار وایلد با آنکه ان بسیار بسیار اثر خوبی ست ولی پرتره را بیشتر دوست داشتم هم به خاطر نوع روایتش (با اینکه سالها پیش از وایلد نوشته شده ولی فرم بدیعتری دارد) و هم به خاطر ایجاز و ضربآهنگ مناسبش.
باز هم باید بگویم: گوگول یکی از بهترین‌هاست و پرتره یکی از بهترین داستان‌های او
داستانی اخلاقی و به شدت تاثیرگذار از یک نویسنده بزرگ، گوگول با آثار خود نشان می‌دهد که وجدان بیدار ملت روسیه است او با دقیق‌ترین ذره بین ها زشتی های جامعه را پیدا کرده و به هنرمندانه ترین شکل آنها را به همان جامعه نشان می‌دهد.
مخلص کلام: گوگول یکی از بهترین‌هاست و پرتره یکی از بهترین داستان‌های او
دیروز برای دومین بار خواندم، راسیتش به خاطر قرابت موضوعی که با تصویر درویان گری وایلد داشت خواندم . خواندن دوباره اش نیز لذت بخش بود و در قیاس با کار وایلد با آنکه ان بسیار بسیار اثر خوبی ست ولی پرتره را بیشتر دوست داشتم هم به خاطر نوع روایتش (با اینکه سالها پیش از وایلد نوشته شده ولی فرم بدیعتری دارد) و هم به خاطر ایجاز و ضربآهنگ مناسبش.
باز هم باید بگویم: گوگول یکی از بهترین‌هاست و پرتره یکی از بهترین داستان‌های او
October 13, 2017
Ποσο αγαπω αυτες τις μικρες ιστοριες! Ενα διηγημα χωρις υπερβολες κ φανφαρες. Στα θετικα του κ η πολυ καλη δουλεια της εκδοτικης Εμπειρια. Ομορφο εξωφυλλο κ οι σελιδες διακοσμημενες με σχεδια.
《Ο καλλιτεχνης εμπνεει την ειρηνη ακομα και μεσα απο την ταραχη》
《Ο καλλιτεχνης εμπνεει την ειρηνη ακομα και μεσα απο την ταραχη》
September 8, 2024
Novelita corta y muy entretenida, aunque me temo que no se puede comparar con El capote y aún mucho menos con La nariz, las cuales me dejaron alucinado.
Aquí se presenta un buen narrador con los elementos ortodoxos de la historia de suspense (ojo que hablamos de comienzos del S. XIX), la clásica dicotomía entre sueño y realidad, el concepto de obras o personajes poseídos, endemoniados, mantener la tension narrativa con el lector, etc.
Para pasar un rato divertido.
Aquí se presenta un buen narrador con los elementos ortodoxos de la historia de suspense (ojo que hablamos de comienzos del S. XIX), la clásica dicotomía entre sueño y realidad, el concepto de obras o personajes poseídos, endemoniados, mantener la tension narrativa con el lector, etc.
Para pasar un rato divertido.
March 20, 2023
چند وقت پیش رفته بودم مسافرت و مثل همیشه یه سری به کتابفروشی زدم فقط برای گشتن. کتابفروشی طبقه دوم یه لوازم تحریری بزرگ بود. خلوت و یکمی تاریک. قشنگ یادمه وقتی واردش شدم و قفسه های تقریبا خالی رو دیدم فهمیدم که این کتابفروشی داره نفس های آخرشو میکشه. شوکه کننده نبود که همه قیمتا مال چند سال پیش بود و کتاب جدید زیاد دیده نمیشد. بین اینهمه کتاب ارزون قیمت با شادی داشتم میگشتم تا شاید یه چیز خوب پیدا کنم، که این کتاب رو دیدم. اگه خونده باشیدش میدونید که هیچ خلاصه ای روی کتاب نوشته نشده. هیچ توضیحی نداره. فقط اسم کتاب و نویسنده و مترجم.
نمیدونم چرا خریدمش. دقیقا موقع خریدش حس چارتکوف رو داشتم وقتی که پرتره رو خرید و با خودش به خونه برد.
فقط برخلاف چارتکوف این کتاب برای من سراسر هیجان بود. الان که خوندمش حس میکنم اون روز یه گنج قدیمی پیدا کردم و با خودم به خونه اوردم اما تا الان نمیدونستم چنین چیزی در تصرفمه.
میشه عقاید گوگول رو در داخل کتاب دید. جز تاکید گوگول بر چند مورد در بین افراد هنر دوست، خود جادوی کتاب منو جذب کرد.
نمیخوام اسپویل کنم اما کمی وایب دوریان گری در این کتاب نهفتست. حدس میزنم اگه دوریان و چارتکوف باهم رو به رو میشدن از هم متنفر میشدن. :)
واقعا دوستش داشتم و در حین خوندنش حس میکردم یک جفت چشم از داخل کتاب به من خیره شده و منو تسخیر کرده.
شاید همین چشم ها منو مجبور کردن که این کتاب رو بخرم و با خودم به خونه ببرم. کی میدونه؟
نمیدونم چرا خریدمش. دقیقا موقع خریدش حس چارتکوف رو داشتم وقتی که پرتره رو خرید و با خودش به خونه برد.
فقط برخلاف چارتکوف این کتاب برای من سراسر هیجان بود. الان که خوندمش حس میکنم اون روز یه گنج قدیمی پیدا کردم و با خودم به خونه اوردم اما تا الان نمیدونستم چنین چیزی در تصرفمه.
میشه عقاید گوگول رو در داخل کتاب دید. جز تاکید گوگول بر چند مورد در بین افراد هنر دوست، خود جادوی کتاب منو جذب کرد.
نمیخوام اسپویل کنم اما کمی وایب دوریان گری در این کتاب نهفتست. حدس میزنم اگه دوریان و چارتکوف باهم رو به رو میشدن از هم متنفر میشدن. :)
واقعا دوستش داشتم و در حین خوندنش حس میکردم یک جفت چشم از داخل کتاب به من خیره شده و منو تسخیر کرده.
شاید همین چشم ها منو مجبور کردن که این کتاب رو بخرم و با خودم به خونه ببرم. کی میدونه؟
February 14, 2023
قصة أخري من روائع جوجول تذكرني نهايتها بنهايات قصص الرعب.
حيث يأبي الشر أن يستكين.
و لقد لاحظت انه توجد حكمة دائما و دروس مستفادة من قصص جوجول و في هذه القصة الحكمة او اقول التحذير الا تهمل احلامك من اجل السعي وراء المال القريب.
و في الشر الكامن من اقتراض الاموال التي لا تعلم كيف ستردها.
و الشر الكامن في مهنة المرابية.
حيث صور الكاتب الشيطان في صورة جديدة تمامًا و هو مرابي.
يمتزج الخيال في الواقعية بسلاسة شديدة كما هو معتاد من جوجول.
و كانت هذه اخر قصة تحت يدي له حاليًا و اود لو اجد المزيد من قصصه في المستقبل
حيث يأبي الشر أن يستكين.
و لقد لاحظت انه توجد حكمة دائما و دروس مستفادة من قصص جوجول و في هذه القصة الحكمة او اقول التحذير الا تهمل احلامك من اجل السعي وراء المال القريب.
و في الشر الكامن من اقتراض الاموال التي لا تعلم كيف ستردها.
و الشر الكامن في مهنة المرابية.
حيث صور الكاتب الشيطان في صورة جديدة تمامًا و هو مرابي.
يمتزج الخيال في الواقعية بسلاسة شديدة كما هو معتاد من جوجول.
و كانت هذه اخر قصة تحت يدي له حاليًا و اود لو اجد المزيد من قصصه في المستقبل
August 3, 2025
لوحة قد تبدو عادية لشيخ ذي وجه برونزى اللون، بعظام ناتئة فى وجنتيه، نحيل، واهن، ملفوفاً فى بدلة آسيوية عريضة، ولكن كان أكثر الأمور فرادة وغرابة فيها هو العينان، فللعينان حيوية خارقة غير اعتيادية. من يتملك هذه اللوحة يتملكه القلق ويتملكه حسد فظيع ..حسد يبلغ حد السعار!
رواية ممتعة استمعت إليها صوتياً بصوت حسام عقل 👇
https://youtu.be/5lsZ8ISFB1w
رواية ممتعة استمعت إليها صوتياً بصوت حسام عقل 👇
https://youtu.be/5lsZ8ISFB1w
November 27, 2022
یاد تصویر دوریان گری افتادم وقتی خوندمش.
May 3, 2016
El artista capaz de crear conserva su grandeza en lo ínfimo y en lo sublime. Gracias a él, lo ruin pierde su ruindad […]
Es muy difícil calificar con menos estrellas un cuento de Gógol, sobre todo cuando se nota que guarda coherencia entre uno y otro. También se vuelve complicado elegir uno, ya que las historias son igual de buenas y la calidad no cede ni un poco. En El retrato teoriza sobre la función del artista en la sociedad y en su deber para consigo mismo con una soltura que permite disfrutar el cuento (o novela breve, si se quiere) y no abandonarlo por ser pesado con las ideas.
No quiero extenderme en la reseña porque es un texto corto y no tiene gracia comentar cosas que se originan en el medio del mismo. Para no contar mucho el argumento podría decir que el protagonista es un joven pintor llamado Andréi Petróvich Chartkov, quien a principio de la historia compra el retrato de un hombre con el último dinero que le queda en el bolsillo. Chartkov vive en una casita de San Petersburgo y tiene problemas para pagar el alquiler. Sin embargo, el cuadro (que le había dado la impresión de que emanaba vida por los ojos del viejo) es fundamental en el cambio de su suerte, a nivel económico y profesional.
Es fantástico ver que en tan poco espacio se desarrollan varias temáticas sin perder el eje o aburrir. El retrato que compra Chartkov dará inicio a eventos sobrenaturales que a Gogol le permiten realizar un entramado de personajes y de pensamientos muy breves y efectivos (como los que se refieren al artista que pinta por dinero y al que lo hace por pasión). Siendo Gogol quien escribe, no pueden faltar las caracterizaciones burlonas de los personajes que gozan de cierta posición social o ejercen un trabajo (como el vigilante y el casero). Por lo general las “víctimas” de sus críticas para nada subrepticias son aquellos que tienen autoridad sobre el protagonista oprimido.
Hay un giro inesperado en la mitad del cuento y la explicación de los sucesos no puede ser más original y rebuscada de lo que es. No defrauda en absoluto y demuestra, una vez más, la capacidad de Gogol para manejar los cuentos. Me encanta este autor porque nunca aplaca mi entusiasmo, sino que lo mantiene, dejando de lado el tropezón que me di con Taras Bulba.
Es muy difícil calificar con menos estrellas un cuento de Gógol, sobre todo cuando se nota que guarda coherencia entre uno y otro. También se vuelve complicado elegir uno, ya que las historias son igual de buenas y la calidad no cede ni un poco. En El retrato teoriza sobre la función del artista en la sociedad y en su deber para consigo mismo con una soltura que permite disfrutar el cuento (o novela breve, si se quiere) y no abandonarlo por ser pesado con las ideas.
No quiero extenderme en la reseña porque es un texto corto y no tiene gracia comentar cosas que se originan en el medio del mismo. Para no contar mucho el argumento podría decir que el protagonista es un joven pintor llamado Andréi Petróvich Chartkov, quien a principio de la historia compra el retrato de un hombre con el último dinero que le queda en el bolsillo. Chartkov vive en una casita de San Petersburgo y tiene problemas para pagar el alquiler. Sin embargo, el cuadro (que le había dado la impresión de que emanaba vida por los ojos del viejo) es fundamental en el cambio de su suerte, a nivel económico y profesional.
Es fantástico ver que en tan poco espacio se desarrollan varias temáticas sin perder el eje o aburrir. El retrato que compra Chartkov dará inicio a eventos sobrenaturales que a Gogol le permiten realizar un entramado de personajes y de pensamientos muy breves y efectivos (como los que se refieren al artista que pinta por dinero y al que lo hace por pasión). Siendo Gogol quien escribe, no pueden faltar las caracterizaciones burlonas de los personajes que gozan de cierta posición social o ejercen un trabajo (como el vigilante y el casero). Por lo general las “víctimas” de sus críticas para nada subrepticias son aquellos que tienen autoridad sobre el protagonista oprimido.
Hay un giro inesperado en la mitad del cuento y la explicación de los sucesos no puede ser más original y rebuscada de lo que es. No defrauda en absoluto y demuestra, una vez más, la capacidad de Gogol para manejar los cuentos. Me encanta este autor porque nunca aplaca mi entusiasmo, sino que lo mantiene, dejando de lado el tropezón que me di con Taras Bulba.
June 18, 2019
First published in Arabesques (1835), and later revised, this darkly demonic tale is one of Gogol’s most mature, most resonant, and most personal short works. On the other hand, it is also one of his less perfect, less satisfying, most conventional, and most problematic works as well.
The basic story could be something by E.T.A. Hoffman, Hawthorne, or Poe: a young impoverished painter encounters a haunting portrait of a mysterious man with compelling eyes while at the local bazaar, purchases it, and brings it home. Soon after, the painter begins to have dreams, dreams through which he discovers that the painting is magical and that it offers him worldly success as a painter. He yields to the temptation and achieves worldy success, but neglects his true gift and things do not end well for him.
Unlike Poe and Hawthorne—but much like Hoffman—Gogol not only expands his story to a considerable length, but he also offers the reader a second part—arguably unecessary—and equal in length to the first. In it, he reveals the origin of the painting, the identity of the bad man who commissioned his own portrait, and, and the moral struggles of the painter himself. The entire work—especially in revision, and particularly in the second part—is filled with a high moral serious often at odds with the bold surrealism and hallucinatory power which characterizes the core of this powerful supernatural tale.
I liked this tale very much, but I can see why many critics see it as flawed, why they judge it as lacking the improvisational grace and outrageous humor that gives Gogol’s short fiction its power. I see it as a work that looks forward, embodying the serious moral and spiritual concerns of “The Overcoat” (written at the time of this tale’s revision) and his final great work Dead Souls.
Here is the moment when the artist begins to sense his purchased portrait’s supernatural power:
“Why do I worry, and toil like a learner over the alphabet, when I might shine as brightly as the rest, and have money, too, like them?"
Thus speaking, the artist suddenly shuddered, and turned pale. A convulsively distorted face gazed at him, peeping forth from the surrounding canvas; two terrible eyes were fixed straight upon him; on the mouth was written a menacing command of silence. . . . [I]t was the portrait he had bought, and which he had quite forgotten. The light of the moon illuminating the chamber had fallen upon it, and lent it a strange likeness to life.
He began to examine it. He moistened a sponge with water, passed it over the picture several times, washed off nearly all the accumulated and incrusted dust and dirt, hung it on the wall before him, wondering yet more at the remarkable workmanship. The whole face had gained new life, and the eyes gazed at him so that he shuddered; and, springing back, he exclaimed in a voice of surprise: "It looks with human eyes!" Then suddenly there occurred to him a story he had heard long before from his professor, of a certain portrait by the renowned Leonardo da Vinci, upon which the great master laboured several years, and still regarded as incomplete, but which, according to Vasari, was nevertheless deemed by all the most complete and finished product of his art. The most finished thing about it was the eyes, which amazed his contemporaries; the very smallest, barely visible veins in them being reproduced on the canvas.
But in the portrait now before him there was something singular. It was no longer art; it even destroyed the harmony of the portrait; they were living, human eyes! It seemed as though they had been cut from a living man and inserted. Here was none of that high enjoyment which takes possession of the soul at the sight of an artist's production, no matter how terrible the subject he may have chosen.
Again he approached the portrait, in order to observe those wondrous eyes, and perceived, with terror, that they were gazing at him. This was no copy from Nature; it was life, the strange life which might have lighted up the face of a dead man, risen from the grave.
November 7, 2020
گوگول مسلط ترین نویسنده رو متن داستانشه و در ازاش بر خواننده هم تسلط پیدا می کنه.
June 12, 2022
داستان راجب یه پرتره‌اس که به طور اتفاقی به دست یه جوان نقاش بدون پول میرسه.
۸۰ص کتاب اما شاهکار
کتاب از دو بخش تشکیل شده بخش اول راجب نقاش فقیر و بخش دوم راجب کشیده شدن پرتره هست.
گوگول خیلی جالب مسائل مذهبی رو تو کتاب جا داده و حتی اشاره میکنه که جامعه رو پول نجات نمیده بلکه ایمان نجات میده.
خیلی خوب قشر پولدار رو به تصویر کشیده کسانی که فقط پی تجمل گرایی هستن تا جایی که نقاشی غیر واقعی از صورت دخترش رو به تر از نقاشی شبیه به دختر میدونه.
یه تم ترسناکم داستان داشت البته نه اون ترسناکی که فکر کنید اما برای این کتاب جذاب بود.
در کل کتاب جالبی بود من از خوندنش لذت بردم
۸۰ص کتاب اما شاهکار
کتاب از دو بخش تشکیل شده بخش اول راجب نقاش فقیر و بخش دوم راجب کشیده شدن پرتره هست.
گوگول خیلی جالب مسائل مذهبی رو تو کتاب جا داده و حتی اشاره میکنه که جامعه رو پول نجات نمیده بلکه ایمان نجات میده.
خیلی خوب قشر پولدار رو به تصویر کشیده کسانی که فقط پی تجمل گرایی هستن تا جایی که نقاشی غیر واقعی از صورت دخترش رو به تر از نقاشی شبیه به دختر میدونه.
یه تم ترسناکم داستان داشت البته نه اون ترسناکی که فکر کنید اما برای این کتاب جذاب بود.
در کل کتاب جالبی بود من از خوندنش لذت بردم
October 17, 2020
برای من این کتاب اولین تجربه ی خوندنِ گوگول بود و دلچسب؛ بعدِ مدتها دوباره وارد فضای داستانای روسی شدم که دلخواهمه و به شدت مورد علاقه م😍
داستان پرتره از دوبخش تشکیل شده؛ بخش اول قصه ی یه نقاش فقیره که به صورت اتفاقی یه تابلوی نقاشی پرتره بدست میاره و زندگیش عوض میشه و اون تابلو خیلی روش اثر میذاره و ...
و بخش دوم، داستانِ پشتِ پرده ی همون تابلوی پرتره ست که اصلا از کجا اومده!!
خیلی جذاب و غیرقابل پیش بینی تموم شد.
ساده و روان و کوتاه نوشته شده. 84 صفحه ست. زیاد به جزییات نپرداخته و خسته کننده نیست.
از متن کتاب: " هر فردی باید به اموری که در آن تخصص دارد، بپردازد. من به شخصه برای انسانی که آشکارا و بی پرده اعتراف می کند که از مطلبی اطلاع ندارد، احترام بیشتری قائلم تا فردی که چهره ی ریاکارانه به خود گرفته و در مورد موضوعی که نمی داند، اظهار فضل می کند و مشتی چرندیات بر زبان می راند."
(چاپ چهارم/ صفحه 72/ خط هفتم)
داستان پرتره از دوبخش تشکیل شده؛ بخش اول قصه ی یه نقاش فقیره که به صورت اتفاقی یه تابلوی نقاشی پرتره بدست میاره و زندگیش عوض میشه و اون تابلو خیلی روش اثر میذاره و ...
و بخش دوم، داستانِ پشتِ پرده ی همون تابلوی پرتره ست که اصلا از کجا اومده!!
خیلی جذاب و غیرقابل پیش بینی تموم شد.
ساده و روان و کوتاه نوشته شده. 84 صفحه ست. زیاد به جزییات نپرداخته و خسته کننده نیست.
از متن کتاب: " هر فردی باید به اموری که در آن تخصص دارد، بپردازد. من به شخصه برای انسانی که آشکارا و بی پرده اعتراف می کند که از مطلبی اطلاع ندارد، احترام بیشتری قائلم تا فردی که چهره ی ریاکارانه به خود گرفته و در مورد موضوعی که نمی داند، اظهار فضل می کند و مشتی چرندیات بر زبان می راند."
(چاپ چهارم/ صفحه 72/ خط هفتم)
January 24, 2018
قشنگ بود
Displaying 1 - 30 of 352 reviews