What do you think?
Rate this book
De eigen waarheid van Joran van der Sloot: dagboek van een vrouwenmoordenaar
'In 2022 lag er een enveloppe met een geel schriftje in mijn postvak bij De Telegraaf. Het bleek het dagboek van Joran van der Sloot. Ik las het in een paar avonden uit. Jorans biecht bleek vooral een kroniek van aangekondigd onheil en ook op schrift is hij een gespleten persoonlijkheid. Het is uitdrukkelijk niet dé waarheid maar vooral Jorans waarheid. De afgelopen jaren waren de meningen over hem zeer divers, en dan vooral haatdragend en negatief. Lees zijn eigen nooit eerder vertelde verhaal en oordeel zelf. Hoor en wederhoor geldt immers ook voor Joran van der Sloot.’
JOHN VAN DEN HEUVEL
Joran van der Sloot spaart zichzelf niet sinds God in zijn leven kwam en schrijft openhartig over zijn moorden en andere misdaden. Net als over zijn gokverslaving, zijn vlucht voor de politie en het leven in de meest beruchte gevangenis ter wereld: Challapalca in Peru. Dit is zijn persoonlijke verhaal, waarmee hij zich wil bevrijden van de zware last van lang meegedragen verschrikkelijke geheimen.
JOHN VAN DEN HEUVEL
Joran van der Sloot spaart zichzelf niet sinds God in zijn leven kwam en schrijft openhartig over zijn moorden en andere misdaden. Net als over zijn gokverslaving, zijn vlucht voor de politie en het leven in de meest beruchte gevangenis ter wereld: Challapalca in Peru. Dit is zijn persoonlijke verhaal, waarmee hij zich wil bevrijden van de zware last van lang meegedragen verschrikkelijke geheimen.
224 pages, Paperback
First published June 25, 2024
2 people are currently reading
35 people want to read
About the author
Joran van der Sloot
2 booksJoran Andreas Petrus van der Sloot is a Dutch murderer who was convicted in the 2010 killing of Stephany Flores Ramírez in Lima, Peru. He first came to public attention as the prime suspect in the disappearance of Natalee Holloway in 2005.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 7 of 7 reviews
February 12, 2025
Joran van der Sloot is al bijna twintig jaar een beruchte naam in de misdaadwereld. De verdwijning en moord op Natalee Holloway en de moord op Stephany Flores heeft hem het imago van een gewetenloze vrouwenmoordenaar en manipulator opgeleverd.
Nu, jaren later, krijgen we via zijn eigen woorden een inkijkje in zijn gedachten, daden en leven in gevangenschap. Maar is dit boek een oprecht berouwvolle biecht, of slechts een verlengstuk van zijn narcistische persoonlijkheid?
Voorwoord door John van den Heuvel
Het boek opent met een voorwoord van misdaadjournalist John van den Heuvel. Een interessante keuze, gezien het feit dat hij zich jarenlang kritisch heeft opgesteld tegenover Joran van der Sloot.
Toch is de boodschap waarmee hij zijn voorwoord afsluit kraakhelder:
“Het is nadrukkelijk niet dé waarheid maar vooral Jorans waarheid. De afgelopen jaren waren de meningen over hem zeer divers, en dan vooral haatdragend en negatief. Lees zijn eigen nooit eerder vertelde verhaal en oordeel zelf. Hoor en wederhoor geldt immers ook voor Joran van der Sloot.”
– John van den Heuvel, misdaadverslaggever
Joran’s waarheid
Het boek is zo chronologisch mogelijk geschreven en Joran neemt de lezer mee vanaf zijn jeugd tot aan november 2024. Hoewel de titel en de flaptekst suggereren dat we zelfreflectie mogen verwachten, blijkt al snel dat het vooral Jorans eigen versie van de feiten is. Een versie waarin hij zichzelf toch graag als slachtoffer ziet, excuses zoekt in zijn verslavingen en weinig tot geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn daden.
Opvallend is dat hij zichzelf presenteert als een gelovig man die God heeft gevonden, maar tegelijkertijd geen enkele ware vorm van berouw toont.
Zijn manier van schrijven is emotieloos, en wanneer hij de moorden op Natalee en Stephany tot in detail beschrijft, voelt het alsof hij slechts een scenario opsomt zonder enige vorm van spijt of menselijkheid. De vraag blijft dan ook: vertelt hij de waarheid, of is dit wederom een van zijn manipulatieve spelletjes?
Overigens zijn de details die hij noemt niet nieuw en zal iedereen die de zaken op de voet heeft gevolgd weten dat alles al in de media benoemd is.
Verslavingen, oplichting en manipulatie
Een groot deel van het boek draait om zijn gokverslaving en de verschillende oplichtingspraktijken die hij heeft uitgevoerd, zowel in vrijheid als in gevangenschap. Wat direct opvalt, is dat hij nergens berouw toont over zijn daden. Hij baalt vooral wanneer iets niet lukt of wanneer hij veel geld verloren heeft, maar nergens reflecteert hij echt op het leed dat hij anderen heeft aangedaan.
Dit patroon van manipulatie en misbruik van anderen loopt als een rode draad door zijn verhaal. Zelfs in zijn relaties zoals met zijn (ex-)vrouw Leidy draait het allemaal om wat hij wil.
Het feit dat Leidy helemaal nog geen kind wilde, maar Joran dit koste wat het kost wilde doordrukken, zegt veel over zijn narcistische persoonlijkheid.
Zijn leven bestaat uit leugens en hij gaat heel ver om zijn zin te krijgen.
Leven in de gevangenis
Zijn beschrijvingen van het leven in verschillende gevangenissen zijn fascinerend. Ondanks de heftige omstandigheden lijkt hij zich daar prima te “vermaken” en weet hij zijn gok- en oplichtingspraktijken gewoon voort te zetten.
Er zijn momenten waarop hij bijna sympathiek overkomt, zoals wanneer hij een puppy onder zijn hoede neemt. Maar dit wordt direct weer tenietgedaan door andere passages waarin hij zonder blikken of blozen beschrijft hoe hij een ander dier de nek omdraait. Niet iets wat een “man van God” zou doen lijkt mij.
Ook zijn “vriendschappen” met anderen zijn interessant te noemen. Hoewel hij een aantal mensen als oprechte vrienden ziet, is het tussen de regels door duidelijk dat al deze relaties gebaseerd zijn op gewin. Hij heeft altijd iets van de ander nodig. Dit beeld wordt nog eens bevestigd door de podcast ‘De vrienden van Joran‘ op o.a. Podimo. Deze podcast ondersteund het verhaal over vrienden van Joran en is wat mij betreft een aanrader.
Diagnoses en zelfdiagnoses
In zijn boek beschrijft Joran ook hoe hij een psycholoog heeft gevraagd hem de diagnose ‘bipolaire stoornis’ te geven, puur zodat hij de daarvoor gekregen medicatie kon verhandelen. Dit toont wederom hoe berekenend hij is. Het is twijfelachtig of een psycholoog hem zomaar een diagnose zou geven, maar hij lijkt hier zelf heilig van overtuigd.
Toch is er weinig twijfel dat er psychologisch iets grondig mis is met hem. Mijn beeld van Joran van der Sloot is na het lezen van dit boek dan ook onveranderd.
Naast zijn verslavingsproblematiek heeft hij duidelijke narcistische trekken, is hij een pathologische leugenaar en toont hij een zorgwekkend gebrek aan empathie en spijt. In feite voldoet hij aan alle kenmerken van een psychopaat: iemand die sociale en morele normen negeert, anderen misbruikt voor eigen gewin en geen geweten lijkt te hebben.
Dit is wat mij betreft wel de reden dat het boek en dus zijn verhaal oprecht fascinerend is.
Je kunt er veel van vinden dat hij een boek heeft geschreven. Maar hiermee krijg je letterlijk een inkijkje in de gedachtengang van een moordenaar, manipulator en verslaafde. Iets wat ik als True Crime liefhebber, maar ook vanuit mijn perspectief als hulpverlener zeer interessant vind.
Dat hij in zijn eigen voorwoord zijn e-mailadres neerzet om anderen hulp te bieden die “door hetzelfde heen gaan”, vind ik dan toch wat absurd. In mijn ogen is hij opzoek naar andere verslaafden die hij kan oplichten en misbruiken voor eigen gewin.
Het feit dat hij zichzelf in staat acht anderen te helpen zegt alles.
Religie als excuus?
Joran beweert dat hij God heeft gevonden, maar gebruikt hij dit geloof niet vooral als een manier om zichzelf vrij te pleiten? Zijn daden en zelfs zijn recente gedrag in gevangenschap wijzen op allesbehalve verandering. Het lijkt eerder een excuus waarmee hij zijn eigen schuldgevoel probeert te onderdrukken of vooral aan de buitenwereld te laten zien dat hij het geloof “serieus” neemt.
Zeker in het land waar hij vast zit, staat het geloof centraal. En ook in Amerika is het woord van God een belangrijk fundament.
Zijn geloof in God komt op mij over als een zeer gecalculeerde zet. Wederom een onderdeel van zijn spel als manipulator om uiteindelijk weer iets voor elkaar te krijgen op het moment dat hij het nodig heeft.
Het slot: een confronterend contrast
Het boek eindigt met enkele pagina’s met foto’s van Joran, waaronder kinderfoto’s. Zijn kinderfoto’s raakten mij. Het besef dat een klein, schattig jongetje is uitgegroeid tot de manipulatieve moordenaar en oplichter die hij nu is. Wat is er misgegaan? Wat heeft ervoor gezorgd dat hij dit pad is ingeslagen?
Conclusie
Als True Crime-liefhebber zou ik nog pagina’s vol analyses kunnen schrijven over dit boek. Misschien zou ik zelfs daar wel een boek over kunnen schrijven.
In elke zin ligt een antwoord en het geheel bevestigd mijn al bestaande beeld van Joran.
Het is fascinerend om een gedetailleerde inkijk te krijgen in de gedachtegang van een moordenaar, vooral vanuit psychologisch perspectief.
Naast zijn verslavingsproblematiek, heeft Joran absoluut last van hechtingsproblematiek, een narcistische persoonlijkheidsstoornis en (mogelijk) een bipolaire stoornis. Met zijn gebrek aan emotie en oprecht berouw, durf ik zelfs te zeggen dat hij een psychopaat is. Hij tikt een hoop vakjes in de DSM5 aan.
Maar laten we eerlijk zijn: dit boek verandert niets aan het beeld dat we al van Joran van der Sloot hadden. Zijn waarheid is slechts een zorgvuldig geconstrueerd verhaal, bedoeld om zichzelf in een zo gunstig mogelijk daglicht te stellen.
Uiteindelijk bevestigt dit boek alleen maar wat velen al dachten: Joran is en blijft een gevaarlijke man die zonder professionele hulp nooit zal veranderen. Zijn geloof in God zal hem daar niet bij helpen en waarschijnlijk gebruikt hij ook dat weer in zijn eigen voordeel. Overigens precies iets wat een psychopaat zou doen.
Of je het boek moet lezen? Dat hangt af van je interesse. Wie op zoek is naar een waarheidsgetrouwe bekentenis zal teleurgesteld worden. Maar als je geïnteresseerd bent in de psychologie van een moordenaar, is dit boek zeker de moeite waard. Al is het alleen maar om te zien hoe ver manipulatie en zelfrechtvaardiging kunnen gaan.
Wat mij betreft zou dit boek interessante discussies kunnen opleveren in het hoger- en academisch onderwijs. Want hoe komt het dat iemand zo wordt? En hoe ga je met zo iemand om?
Zijn psychopaten niet uit op bekendheid en roem? En is dat dus niet precies wat Joran van der Sloot steeds doet?
Een hoop stof om over na te denken na het lezen van dit boek.
En je kunt dit boek géén of een lage beoordeling geven “omdat Joran het heeft geschreven”, maar laten we eerlijk wezen, voor professionals en True Crime addicts, blijft het fascinerend.
De mogelijkheden tot psychologisch onderzoek van een moordenaar hebben dan ook mijn uiteindelijke beoordeling mede bepaald.
Om de woorden van John van den Heuvel aan te halen: ‘Lees en oordeel zelf’.
Nu, jaren later, krijgen we via zijn eigen woorden een inkijkje in zijn gedachten, daden en leven in gevangenschap. Maar is dit boek een oprecht berouwvolle biecht, of slechts een verlengstuk van zijn narcistische persoonlijkheid?
Voorwoord door John van den Heuvel
Het boek opent met een voorwoord van misdaadjournalist John van den Heuvel. Een interessante keuze, gezien het feit dat hij zich jarenlang kritisch heeft opgesteld tegenover Joran van der Sloot.
Toch is de boodschap waarmee hij zijn voorwoord afsluit kraakhelder:
“Het is nadrukkelijk niet dé waarheid maar vooral Jorans waarheid. De afgelopen jaren waren de meningen over hem zeer divers, en dan vooral haatdragend en negatief. Lees zijn eigen nooit eerder vertelde verhaal en oordeel zelf. Hoor en wederhoor geldt immers ook voor Joran van der Sloot.”
– John van den Heuvel, misdaadverslaggever
Joran’s waarheid
Het boek is zo chronologisch mogelijk geschreven en Joran neemt de lezer mee vanaf zijn jeugd tot aan november 2024. Hoewel de titel en de flaptekst suggereren dat we zelfreflectie mogen verwachten, blijkt al snel dat het vooral Jorans eigen versie van de feiten is. Een versie waarin hij zichzelf toch graag als slachtoffer ziet, excuses zoekt in zijn verslavingen en weinig tot geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn daden.
Opvallend is dat hij zichzelf presenteert als een gelovig man die God heeft gevonden, maar tegelijkertijd geen enkele ware vorm van berouw toont.
Zijn manier van schrijven is emotieloos, en wanneer hij de moorden op Natalee en Stephany tot in detail beschrijft, voelt het alsof hij slechts een scenario opsomt zonder enige vorm van spijt of menselijkheid. De vraag blijft dan ook: vertelt hij de waarheid, of is dit wederom een van zijn manipulatieve spelletjes?
Overigens zijn de details die hij noemt niet nieuw en zal iedereen die de zaken op de voet heeft gevolgd weten dat alles al in de media benoemd is.
Verslavingen, oplichting en manipulatie
Een groot deel van het boek draait om zijn gokverslaving en de verschillende oplichtingspraktijken die hij heeft uitgevoerd, zowel in vrijheid als in gevangenschap. Wat direct opvalt, is dat hij nergens berouw toont over zijn daden. Hij baalt vooral wanneer iets niet lukt of wanneer hij veel geld verloren heeft, maar nergens reflecteert hij echt op het leed dat hij anderen heeft aangedaan.
Dit patroon van manipulatie en misbruik van anderen loopt als een rode draad door zijn verhaal. Zelfs in zijn relaties zoals met zijn (ex-)vrouw Leidy draait het allemaal om wat hij wil.
Het feit dat Leidy helemaal nog geen kind wilde, maar Joran dit koste wat het kost wilde doordrukken, zegt veel over zijn narcistische persoonlijkheid.
Zijn leven bestaat uit leugens en hij gaat heel ver om zijn zin te krijgen.
Leven in de gevangenis
Zijn beschrijvingen van het leven in verschillende gevangenissen zijn fascinerend. Ondanks de heftige omstandigheden lijkt hij zich daar prima te “vermaken” en weet hij zijn gok- en oplichtingspraktijken gewoon voort te zetten.
Er zijn momenten waarop hij bijna sympathiek overkomt, zoals wanneer hij een puppy onder zijn hoede neemt. Maar dit wordt direct weer tenietgedaan door andere passages waarin hij zonder blikken of blozen beschrijft hoe hij een ander dier de nek omdraait. Niet iets wat een “man van God” zou doen lijkt mij.
Ook zijn “vriendschappen” met anderen zijn interessant te noemen. Hoewel hij een aantal mensen als oprechte vrienden ziet, is het tussen de regels door duidelijk dat al deze relaties gebaseerd zijn op gewin. Hij heeft altijd iets van de ander nodig. Dit beeld wordt nog eens bevestigd door de podcast ‘De vrienden van Joran‘ op o.a. Podimo. Deze podcast ondersteund het verhaal over vrienden van Joran en is wat mij betreft een aanrader.
Diagnoses en zelfdiagnoses
In zijn boek beschrijft Joran ook hoe hij een psycholoog heeft gevraagd hem de diagnose ‘bipolaire stoornis’ te geven, puur zodat hij de daarvoor gekregen medicatie kon verhandelen. Dit toont wederom hoe berekenend hij is. Het is twijfelachtig of een psycholoog hem zomaar een diagnose zou geven, maar hij lijkt hier zelf heilig van overtuigd.
Toch is er weinig twijfel dat er psychologisch iets grondig mis is met hem. Mijn beeld van Joran van der Sloot is na het lezen van dit boek dan ook onveranderd.
Naast zijn verslavingsproblematiek heeft hij duidelijke narcistische trekken, is hij een pathologische leugenaar en toont hij een zorgwekkend gebrek aan empathie en spijt. In feite voldoet hij aan alle kenmerken van een psychopaat: iemand die sociale en morele normen negeert, anderen misbruikt voor eigen gewin en geen geweten lijkt te hebben.
Dit is wat mij betreft wel de reden dat het boek en dus zijn verhaal oprecht fascinerend is.
Je kunt er veel van vinden dat hij een boek heeft geschreven. Maar hiermee krijg je letterlijk een inkijkje in de gedachtengang van een moordenaar, manipulator en verslaafde. Iets wat ik als True Crime liefhebber, maar ook vanuit mijn perspectief als hulpverlener zeer interessant vind.
Dat hij in zijn eigen voorwoord zijn e-mailadres neerzet om anderen hulp te bieden die “door hetzelfde heen gaan”, vind ik dan toch wat absurd. In mijn ogen is hij opzoek naar andere verslaafden die hij kan oplichten en misbruiken voor eigen gewin.
Het feit dat hij zichzelf in staat acht anderen te helpen zegt alles.
Religie als excuus?
Joran beweert dat hij God heeft gevonden, maar gebruikt hij dit geloof niet vooral als een manier om zichzelf vrij te pleiten? Zijn daden en zelfs zijn recente gedrag in gevangenschap wijzen op allesbehalve verandering. Het lijkt eerder een excuus waarmee hij zijn eigen schuldgevoel probeert te onderdrukken of vooral aan de buitenwereld te laten zien dat hij het geloof “serieus” neemt.
Zeker in het land waar hij vast zit, staat het geloof centraal. En ook in Amerika is het woord van God een belangrijk fundament.
Zijn geloof in God komt op mij over als een zeer gecalculeerde zet. Wederom een onderdeel van zijn spel als manipulator om uiteindelijk weer iets voor elkaar te krijgen op het moment dat hij het nodig heeft.
Het slot: een confronterend contrast
Het boek eindigt met enkele pagina’s met foto’s van Joran, waaronder kinderfoto’s. Zijn kinderfoto’s raakten mij. Het besef dat een klein, schattig jongetje is uitgegroeid tot de manipulatieve moordenaar en oplichter die hij nu is. Wat is er misgegaan? Wat heeft ervoor gezorgd dat hij dit pad is ingeslagen?
Conclusie
Als True Crime-liefhebber zou ik nog pagina’s vol analyses kunnen schrijven over dit boek. Misschien zou ik zelfs daar wel een boek over kunnen schrijven.
In elke zin ligt een antwoord en het geheel bevestigd mijn al bestaande beeld van Joran.
Het is fascinerend om een gedetailleerde inkijk te krijgen in de gedachtegang van een moordenaar, vooral vanuit psychologisch perspectief.
Naast zijn verslavingsproblematiek, heeft Joran absoluut last van hechtingsproblematiek, een narcistische persoonlijkheidsstoornis en (mogelijk) een bipolaire stoornis. Met zijn gebrek aan emotie en oprecht berouw, durf ik zelfs te zeggen dat hij een psychopaat is. Hij tikt een hoop vakjes in de DSM5 aan.
Maar laten we eerlijk zijn: dit boek verandert niets aan het beeld dat we al van Joran van der Sloot hadden. Zijn waarheid is slechts een zorgvuldig geconstrueerd verhaal, bedoeld om zichzelf in een zo gunstig mogelijk daglicht te stellen.
Uiteindelijk bevestigt dit boek alleen maar wat velen al dachten: Joran is en blijft een gevaarlijke man die zonder professionele hulp nooit zal veranderen. Zijn geloof in God zal hem daar niet bij helpen en waarschijnlijk gebruikt hij ook dat weer in zijn eigen voordeel. Overigens precies iets wat een psychopaat zou doen.
Of je het boek moet lezen? Dat hangt af van je interesse. Wie op zoek is naar een waarheidsgetrouwe bekentenis zal teleurgesteld worden. Maar als je geïnteresseerd bent in de psychologie van een moordenaar, is dit boek zeker de moeite waard. Al is het alleen maar om te zien hoe ver manipulatie en zelfrechtvaardiging kunnen gaan.
Wat mij betreft zou dit boek interessante discussies kunnen opleveren in het hoger- en academisch onderwijs. Want hoe komt het dat iemand zo wordt? En hoe ga je met zo iemand om?
Zijn psychopaten niet uit op bekendheid en roem? En is dat dus niet precies wat Joran van der Sloot steeds doet?
Een hoop stof om over na te denken na het lezen van dit boek.
En je kunt dit boek géén of een lage beoordeling geven “omdat Joran het heeft geschreven”, maar laten we eerlijk wezen, voor professionals en True Crime addicts, blijft het fascinerend.
De mogelijkheden tot psychologisch onderzoek van een moordenaar hebben dan ook mijn uiteindelijke beoordeling mede bepaald.
Om de woorden van John van den Heuvel aan te halen: ‘Lees en oordeel zelf’.
March 28, 2025
Tsja, hoe review je het dagboek van een moordenaar.
Het is interessant om een blik te krijgen in het nogal warrige, onempatische, zonder schuld bewuste brein van Joran.
Wat dat betreft geeft het boek wat je ervan verwacht.
Aan de andere kant is het soms lastig lezen omdat het van de hak op de tak springt. Zo krijg je in één pagina de moorden op Flores en Holloway te lezen. Maar juist dat typeert weer de onempatische kant van Joran.
Het lijkt erop dat Joran vooral trots is op de gekke dingen die hij uithaalt en hoe hij mensen voor de gek kan houden om daar een slaatje uit te slaan, voor drugs, gokken of andere zaken.
Dat brengt me tot slot bij de vraag in hoeverre dit dagboek een afspiegeling is van de waarheid, of dat het weer een van zijn trucjes is om geld binnen te harken.
Het is interessant om een blik te krijgen in het nogal warrige, onempatische, zonder schuld bewuste brein van Joran.
Wat dat betreft geeft het boek wat je ervan verwacht.
Aan de andere kant is het soms lastig lezen omdat het van de hak op de tak springt. Zo krijg je in één pagina de moorden op Flores en Holloway te lezen. Maar juist dat typeert weer de onempatische kant van Joran.
Het lijkt erop dat Joran vooral trots is op de gekke dingen die hij uithaalt en hoe hij mensen voor de gek kan houden om daar een slaatje uit te slaan, voor drugs, gokken of andere zaken.
Dat brengt me tot slot bij de vraag in hoeverre dit dagboek een afspiegeling is van de waarheid, of dat het weer een van zijn trucjes is om geld binnen te harken.
May 27, 2025
Precies vijf jaar na de verdwijning van Joran vermoordde hij Stephany Flores.
Nu hij God en zijn dochter in zijn leven heeft, vindt Joran het tijd dat de waarheden aan het licht komen. In dit boek vertelt hij over zijn gok- en drugsverslaving, moorden en andere misdaden. Ook vertelt hij over zijn tijd in verschillende gevangenissen, zijn vrouw en dochter. Dit is het verhaal van Joran, maar of dit de echte waarheid is….
John van den Heuvel ontving in 2022 in zijn postvak bij de Telegraaf een geel schriftje. Het bleek het aangekondigde dagboek te zijn. Het eigen onderzoek van John is de 4- delige Videoland-serie geworden. Uiteraard heb ik die direct hierna gekeken.
We lezen over de jeugd van Joran. Hij is verwend, ging wiet roken en begon te gokken en stelen. In de serie werd gezegd dat zijn vader hem om 12:00 in de nacht nog €100,- kwam brengen zodat Joran door kon blijven gokken. Gewoon op een schoolavond!
Indien je echt meer wil weten over de moorden, dan raad ik je dit boek niet aan. Voor mijn gevoel werden de moorden in drie zinnen beschreven en ging het vooral om de gevolgen voor hem. Dat hij verhoord werd, moest vluchten, opgepakt wordt, zijn leven in de gevangenis etc. Ik miste empathie naar de nabestaanden. Dat dit zijn verhaal is en dat het over hem gaat is begrijpelijk, maar ik had er iets meer van verwacht. Aan de andere kant, dit is Joran, dus misschien waren mijn verwachtingen aan de hoge kant.
Indien je dus meer wilt weten over zijn leven, dan is dit boek perfect.
Voor de afpersing van de moeder van Natalee werd hij in Amerika ook berecht. Als hij de waarheid zou spreken zou die gevangenisstraf tegelijkertijd lopen met de gevangenisstraf in Peru. Hierdoor hoefde hij dus minder lang in de gevangenis.
Hij benoemt regelmatig in het boek dat hij van alles heeft lopen uitkramen om maar geld te krijgen. Dit boek voelt eerlijk gezegd weer als een middel om geld te verdienen of puur voor de deal met Amerika en dat hij dus niet zo lang hoeft te zitten.
Zoals John van den Heuvel aankaart in de serie kloppen sommige ‘feiten’ van Joran gewoon niet. Hierdoor vind ik het boek zelf erg ongeloofwaardig, maar interessant was het wel.
Ik kan hier letterlijk zelf een boek gaan schrijven over wat ik wel niet van deze griezel vind en de mensen die hem adoreren. (Kijk vooral de serie, want ugh die Mary Hamer doet wel erg vreemde uitspraken)
Persoonlijke mening:
Als ik zeg dat ik tijdens het lezen van dit boek vaak met mijn wenkbrauw omhoog heb gezeten, lieg ik niet. Deze man blijft mij verbazen.
Zo is hij nu vader van een dochter, maar vind hij ook dat doordat hij zich aan God heeft overgegeven, dat hij is vergeven en zich nergens meer over hoeft te schamen. Sorry, maar vergiffenis verdien je absoluut niet na deze dingen die je gedaan hebt. De nabestaanden moeten hier ook voor altijd mee leven.
Om dan nog maar te zwijgen over al die vrouwelijke aandacht die hij krijgt. Hoe kun je hier nou interesse in hebben? In iemand die twee vrouwen heeft vermoord?
Serie:
De serie vond ik niet veel meer vertellen dan het boek. Er worden wat mensen geïnterviewd die er vroeger mee te maken hebben gehad, maar waar het allemaal op neer komt is dat ze niet geloven dat Joran nu de waarheid vertelt. Bepaalde ‘waarheden’ in zijn verhaal kunnen gewoon niet kloppen. Als hij Natalee op het strand vermoord heeft, waarom is er geen bloed gevonden? Bovendien zegt hij dat hij haar net ver in zee heeft gebracht. Dan had ze toch ergens aan moeten spoelen?
Ook wordt een oude schoolvriend voor de bus gegooid. Joran heeft ooit eerder verklaard dat hij hem geholpen zou hebben, maar nu zegt hij dat hij deze jongen helemaal niet kent.
Kortom, ik geloof er helemaal niets van. In 2045 komt Joran vrij en ik ben heel benieuwd of dit boek het laatste is wat we nog van hem gaan horen voordat hij vrij komt.
Nu hij God en zijn dochter in zijn leven heeft, vindt Joran het tijd dat de waarheden aan het licht komen. In dit boek vertelt hij over zijn gok- en drugsverslaving, moorden en andere misdaden. Ook vertelt hij over zijn tijd in verschillende gevangenissen, zijn vrouw en dochter. Dit is het verhaal van Joran, maar of dit de echte waarheid is….
John van den Heuvel ontving in 2022 in zijn postvak bij de Telegraaf een geel schriftje. Het bleek het aangekondigde dagboek te zijn. Het eigen onderzoek van John is de 4- delige Videoland-serie geworden. Uiteraard heb ik die direct hierna gekeken.
We lezen over de jeugd van Joran. Hij is verwend, ging wiet roken en begon te gokken en stelen. In de serie werd gezegd dat zijn vader hem om 12:00 in de nacht nog €100,- kwam brengen zodat Joran door kon blijven gokken. Gewoon op een schoolavond!
Indien je echt meer wil weten over de moorden, dan raad ik je dit boek niet aan. Voor mijn gevoel werden de moorden in drie zinnen beschreven en ging het vooral om de gevolgen voor hem. Dat hij verhoord werd, moest vluchten, opgepakt wordt, zijn leven in de gevangenis etc. Ik miste empathie naar de nabestaanden. Dat dit zijn verhaal is en dat het over hem gaat is begrijpelijk, maar ik had er iets meer van verwacht. Aan de andere kant, dit is Joran, dus misschien waren mijn verwachtingen aan de hoge kant.
Indien je dus meer wilt weten over zijn leven, dan is dit boek perfect.
Voor de afpersing van de moeder van Natalee werd hij in Amerika ook berecht. Als hij de waarheid zou spreken zou die gevangenisstraf tegelijkertijd lopen met de gevangenisstraf in Peru. Hierdoor hoefde hij dus minder lang in de gevangenis.
Hij benoemt regelmatig in het boek dat hij van alles heeft lopen uitkramen om maar geld te krijgen. Dit boek voelt eerlijk gezegd weer als een middel om geld te verdienen of puur voor de deal met Amerika en dat hij dus niet zo lang hoeft te zitten.
Zoals John van den Heuvel aankaart in de serie kloppen sommige ‘feiten’ van Joran gewoon niet. Hierdoor vind ik het boek zelf erg ongeloofwaardig, maar interessant was het wel.
Ik kan hier letterlijk zelf een boek gaan schrijven over wat ik wel niet van deze griezel vind en de mensen die hem adoreren. (Kijk vooral de serie, want ugh die Mary Hamer doet wel erg vreemde uitspraken)
Persoonlijke mening:
Als ik zeg dat ik tijdens het lezen van dit boek vaak met mijn wenkbrauw omhoog heb gezeten, lieg ik niet. Deze man blijft mij verbazen.
Zo is hij nu vader van een dochter, maar vind hij ook dat doordat hij zich aan God heeft overgegeven, dat hij is vergeven en zich nergens meer over hoeft te schamen. Sorry, maar vergiffenis verdien je absoluut niet na deze dingen die je gedaan hebt. De nabestaanden moeten hier ook voor altijd mee leven.
Om dan nog maar te zwijgen over al die vrouwelijke aandacht die hij krijgt. Hoe kun je hier nou interesse in hebben? In iemand die twee vrouwen heeft vermoord?
Serie:
De serie vond ik niet veel meer vertellen dan het boek. Er worden wat mensen geïnterviewd die er vroeger mee te maken hebben gehad, maar waar het allemaal op neer komt is dat ze niet geloven dat Joran nu de waarheid vertelt. Bepaalde ‘waarheden’ in zijn verhaal kunnen gewoon niet kloppen. Als hij Natalee op het strand vermoord heeft, waarom is er geen bloed gevonden? Bovendien zegt hij dat hij haar net ver in zee heeft gebracht. Dan had ze toch ergens aan moeten spoelen?
Ook wordt een oude schoolvriend voor de bus gegooid. Joran heeft ooit eerder verklaard dat hij hem geholpen zou hebben, maar nu zegt hij dat hij deze jongen helemaal niet kent.
Kortom, ik geloof er helemaal niets van. In 2045 komt Joran vrij en ik ben heel benieuwd of dit boek het laatste is wat we nog van hem gaan horen voordat hij vrij komt.
February 23, 2025
Bryan las 'De eigen waarheid van Joran van der Sloot'. True Crime is iets dat ons, in huize Koukleum, altijd erg boeit, zo ook de zaken rondom Joran van der Sloot. Wij konden het dan ook niet laten om een recensie-exemplaar aan te vragen.
Iedereen kent Joran Andreas Petrus van der Sloot, of te wel Joran van der Sloot, wel. Of het nu is van tv, krant, internet of van een van de eerder verschenen boeken over deze vrouwenmoordenaar. Deze Nederland zit niet voor niks vast. Hij heeft de Peruaanse studente Stephany Flores om het leven gebracht en Beth Holloway, de moeder van de Amerikaanse Natalee Holloway, afgeperst. Ook heeft hij bekend, laatst genoemde, Natalee Holloway, om het leven te hebben gebracht. Hoe ziet Joran dit? En wat is er volgens hem gebeurd? Je leest het in 'De eigen waarheid van Joran van der Sloot'.
Toen ik begon met lezen merkte ik al snel dat het boek mij wist vast te houden. Ik wilde de hele tijd verder lezen. Ik vond het enorm interessant om te lezen hoe Joran zijn eigen leven én daden ziet. Stelt hij zich kwetsbaar op? Of ontkent hij alles? Joran ontkent zijn missers in zijn leven niet.
De rode draad door het verhaal zijn toch wel de drugs en zijn gokverslaving. Ook het fotokatern, achter in het boek, is een erg goede toevoeging op het verhaal. Foto's zijn, naar mijn mening, altijd belangrijk in een waargebeurde verhaal. Hierdoor kan ik mij altijd nog meer in het verhaal inleven, ook al kent iedereen Van der Sloot wel van televisie(series) of verhalen.
Wel merkte ik, dat, toen ik het boek dichtsloeg, ik een ietwat onbevredigd gevoel had. Veronique vroeg mij wat ik van het boek vond en ik vond het een erg interessant verhaal, maar toch vraag je je af wat de waarheid is en wat het verzinsel is van één van Nederlands beruchtste vrouwenmoordenaars.
Of je de zaak rondom Van der Sloot hebt gevolgd, of niet, dit verhaal gaat je niet in de koude kleren zitten.
Dit boek ontvingen wij van Ezo Wolf. Dit beïnvloedt onze mening niet.
Iedereen kent Joran Andreas Petrus van der Sloot, of te wel Joran van der Sloot, wel. Of het nu is van tv, krant, internet of van een van de eerder verschenen boeken over deze vrouwenmoordenaar. Deze Nederland zit niet voor niks vast. Hij heeft de Peruaanse studente Stephany Flores om het leven gebracht en Beth Holloway, de moeder van de Amerikaanse Natalee Holloway, afgeperst. Ook heeft hij bekend, laatst genoemde, Natalee Holloway, om het leven te hebben gebracht. Hoe ziet Joran dit? En wat is er volgens hem gebeurd? Je leest het in 'De eigen waarheid van Joran van der Sloot'.
Toen ik begon met lezen merkte ik al snel dat het boek mij wist vast te houden. Ik wilde de hele tijd verder lezen. Ik vond het enorm interessant om te lezen hoe Joran zijn eigen leven én daden ziet. Stelt hij zich kwetsbaar op? Of ontkent hij alles? Joran ontkent zijn missers in zijn leven niet.
De rode draad door het verhaal zijn toch wel de drugs en zijn gokverslaving. Ook het fotokatern, achter in het boek, is een erg goede toevoeging op het verhaal. Foto's zijn, naar mijn mening, altijd belangrijk in een waargebeurde verhaal. Hierdoor kan ik mij altijd nog meer in het verhaal inleven, ook al kent iedereen Van der Sloot wel van televisie(series) of verhalen.
Wel merkte ik, dat, toen ik het boek dichtsloeg, ik een ietwat onbevredigd gevoel had. Veronique vroeg mij wat ik van het boek vond en ik vond het een erg interessant verhaal, maar toch vraag je je af wat de waarheid is en wat het verzinsel is van één van Nederlands beruchtste vrouwenmoordenaars.
Of je de zaak rondom Van der Sloot hebt gevolgd, of niet, dit verhaal gaat je niet in de koude kleren zitten.
Dit boek ontvingen wij van Ezo Wolf. Dit beïnvloedt onze mening niet.
May 1, 2025
Ik hoor jullie al denken: "Tach, waarom zou je zo een boek lezen?" Wel, ik vraag mij steeds af hoe iemand zoiets kan doen... Waarom?
Enkele jaren geleden zag ik de "documentaire" met John van den Heuvel en ik was toen ronduit geschokt door hem. Zijn ego, zijn leugens, bah! Toen ik dus hoorde dat hij 'het licht had gezien in de gevangenis' was ik wel benieuwd naar zijn boek... om enorm teleurgesteld te worden...
Je wil een kind en gaat dan zeggen dat je het licht ziet en dat je je leven moet verbeteren door een hond???? En nog steeds blijft hij zijn gedrag afdoen als "het is gewoon gebeurd". Tjonge kerel...
Eigenlijk zou het boek dus 1 ster moeten krijgen ipv 4 sterren... Ik geef het 4 sterren omdat het verhaal nog steeds zo ronduit absurd blijft.
Enkele jaren geleden zag ik de "documentaire" met John van den Heuvel en ik was toen ronduit geschokt door hem. Zijn ego, zijn leugens, bah! Toen ik dus hoorde dat hij 'het licht had gezien in de gevangenis' was ik wel benieuwd naar zijn boek... om enorm teleurgesteld te worden...
Je wil een kind en gaat dan zeggen dat je het licht ziet en dat je je leven moet verbeteren door een hond???? En nog steeds blijft hij zijn gedrag afdoen als "het is gewoon gebeurd". Tjonge kerel...
Eigenlijk zou het boek dus 1 ster moeten krijgen ipv 4 sterren... Ik geef het 4 sterren omdat het verhaal nog steeds zo ronduit absurd blijft.
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 23, 2025
Hoewel ik het boek in twee dagen volledig heb uitgelezen, is het niet helemaal wat ik verwacht had.
Het boek draait voornamelijk om zijn gokverslaving en de moorden worden eigenlijk in maximaal 5 zinnen beschreven.
Het is een prima boek, je bent er zo doorheen.
Verwacht er alleen niet te veel van.
Het boek draait voornamelijk om zijn gokverslaving en de moorden worden eigenlijk in maximaal 5 zinnen beschreven.
Het is een prima boek, je bent er zo doorheen.
Verwacht er alleen niet te veel van.
April 9, 2025
Veel over gokken, het gevangenisleven, verslavingen en weinig over zijn misdaden
Displaying 1 - 7 of 7 reviews