What do you think?
Rate this book
Oogst
In deze meeslepende vertelling ontsluiert verloskundige Beatrijs Smulders verrassende en vaak verbijsterende ontdekkingen over vrouwen en over zichzelf. Zij is op zoek naar de essentie van seksualiteit en liefde en is geschokt door het seksueel misbruik dat ze overal tegenkomt, zowel in Nederland als tijdens haar vele reizen.
In Bloed, het eerste deel van de trilogie, groeide Beatrijs op en werd na de seksuele revolutie door schade en schande wijzer. Duizenden vrouwen hebben haar hun geheimen toevertrouwd. Duizenden vrouwen heeft ze bijgestaan op een keerpunt in hun leven. Gaandeweg vindt zij een richting in haar leven, waarmee ze zichzelf én vrouwen beter is gaan begrijpen. Dit tweede deel, Oogst, speelt zich af tussen 1986 en 1995. De carrière van de 34-jarige Beatrijs zit in de lift. Haar eigen liefdesleven komt echter niet van de grond. Wanneer de tijd begint te dringen neemt ze een drastisch besluit want één ding staat als paal boven water: het moederschap laat zij zich absoluut niet door de neus boren.
Oogst is een bloedeerlijke, diepgaande memoir over een actueel en belangrijk onderwerp, waar elke vrouw, jong en oud zich aan kan spiegelen. Een boek dat je aan je dochter cadeau wil geven.
In Bloed, het eerste deel van de trilogie, groeide Beatrijs op en werd na de seksuele revolutie door schade en schande wijzer. Duizenden vrouwen hebben haar hun geheimen toevertrouwd. Duizenden vrouwen heeft ze bijgestaan op een keerpunt in hun leven. Gaandeweg vindt zij een richting in haar leven, waarmee ze zichzelf én vrouwen beter is gaan begrijpen. Dit tweede deel, Oogst, speelt zich af tussen 1986 en 1995. De carrière van de 34-jarige Beatrijs zit in de lift. Haar eigen liefdesleven komt echter niet van de grond. Wanneer de tijd begint te dringen neemt ze een drastisch besluit want één ding staat als paal boven water: het moederschap laat zij zich absoluut niet door de neus boren.
Oogst is een bloedeerlijke, diepgaande memoir over een actueel en belangrijk onderwerp, waar elke vrouw, jong en oud zich aan kan spiegelen. Een boek dat je aan je dochter cadeau wil geven.
- GenresEbooks
Audiobook
Published January 25, 2025
6 people are currently reading
133 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 28 of 28 reviews
December 4, 2024
3,5 ster.
Lang heb ik uitgekeken naar dit vervolg op 'Bloed' waarin Beatrijs Smulders haar zoektocht naar de liefde en gedrevenheid en inzet voor de verloskunde beschrijft.
Haar manier van schrijven en verhalen namen me mee en ik was telkens benieuwd wat ze verder zou gaan beleven. Ze houdt van vrouwen en schrijft mooi en beeldend over het wonder van nieuw leven.
Toch wordt het vaak wel heel erg romantisch en is bevallen altijd een prachtige oerbeleving. Ook gaat ze zelf helemaal op in de seksualiteit en wordt de vrouwelijke seksualiteit als iets fantastisch beschreven. Mannen zijn vaak de boosdoeners in haar visie en boek (in het vorige boek ook) en hoewel zij dit vast zo ervaren zal hebben, vind ik het ook wel erg eenzijdig. Mannen moeten beter opgevoegd worden en dan komt het wel goed, maar aan vrouwen en de vrouwelijke seksualiteit kan het niet liggen, zo lijkt Smulders te vinden.
Ook is ze in het boek wel erg vol van zichzelf en hoewel ik geloof dat ze goede dingen doet voor de verloskunde, wordt het soms wel erg benadrukt en beschreven wat ze allemaal goed en waar ze allemaal lezingen geeft. Wat meer kwetsbaarheid had het verhaal nog sterker gemaakt wat mij betreft.
Ondanks deze kritiek heb ik verder wel echt van het boek genoten en zal ik het volgende deel waarschijnlijk ook wel weer lezen! Beatrijs blijft een krachtige topvrouw!
Lang heb ik uitgekeken naar dit vervolg op 'Bloed' waarin Beatrijs Smulders haar zoektocht naar de liefde en gedrevenheid en inzet voor de verloskunde beschrijft.
Haar manier van schrijven en verhalen namen me mee en ik was telkens benieuwd wat ze verder zou gaan beleven. Ze houdt van vrouwen en schrijft mooi en beeldend over het wonder van nieuw leven.
Toch wordt het vaak wel heel erg romantisch en is bevallen altijd een prachtige oerbeleving. Ook gaat ze zelf helemaal op in de seksualiteit en wordt de vrouwelijke seksualiteit als iets fantastisch beschreven. Mannen zijn vaak de boosdoeners in haar visie en boek (in het vorige boek ook) en hoewel zij dit vast zo ervaren zal hebben, vind ik het ook wel erg eenzijdig. Mannen moeten beter opgevoegd worden en dan komt het wel goed, maar aan vrouwen en de vrouwelijke seksualiteit kan het niet liggen, zo lijkt Smulders te vinden.
Ook is ze in het boek wel erg vol van zichzelf en hoewel ik geloof dat ze goede dingen doet voor de verloskunde, wordt het soms wel erg benadrukt en beschreven wat ze allemaal goed en waar ze allemaal lezingen geeft. Wat meer kwetsbaarheid had het verhaal nog sterker gemaakt wat mij betreft.
Ondanks deze kritiek heb ik verder wel echt van het boek genoten en zal ik het volgende deel waarschijnlijk ook wel weer lezen! Beatrijs blijft een krachtige topvrouw!
January 29, 2025
Dit boek stelde mij enorm teleur. Ik vond "Bloed" grotendeels fantastisch: de tweede feministische golf in de jaren '70 en hoe Smulders die beleefd had, de beschrijvingen van haar jeugd en haar weg tot verloskundige, en al haar ervaringen in dat werk. Wel had ik tijdens "Bloed" al af en toe het gevoel dat Smulders de verantwoordelijkheid voor grensoverschrijdend gedrag van mannen weleens te veel bij de vrouw legde door uitspraken te doen als: "vrouwen moeten beter grenzen leren stellen". Dit is natuurlijk belangrijk, maar mannen moeten vooral ook stoppen met het verkrachten van vrouwen.
In "Oogst" zet ze dit gedachtengoed echter voort, met toevoeging van de mijns inziens zeer problematische opvatting dat grensoverschrijdend gedrag van mannen vooral gedreven is door het hormoon testosteron. Ze gaat zelfs zo ver om te zeggen dat je medelijden met mannen krijgt, omdat ze zo gedreven worden door dit hormoon en hun penis, dat ze eigenlijk geen andere keuze hebben dan geweld en verkrachting. Hierbij gaat Smulders compleet voorbij aan de werking van duizenden jaren patriarchaat, opvoeding en andere invloeden van de omgeving. Ze werpt ook zelfbedachte theorieën op over testo-vrouwen en oestro-vrouwen (testo-vrouwen hebben meer "mannelijke" eigenschappen, zoals dominantie en leiderschap, en oestro-vrouwen meer "vrouwelijke" eigenschappen, zoals zorgzaamheid en zachtheid, alsof dit geen extreem binaire constructen zijn, die ook maar gewoon bedacht zijn door mensen, maar die ze neerzet als een soort ultieme waarheden van de wetenschap en het universum). Over wetenschap gesproken, hier en daar baseert Smulders zich wel degelijk op de wetenschap, maar dat doet ze extreem selectief, een soort cherrypicking van studies die haar standpunten zouden moeten onderbouwen. Of ze draait een onderzoek zo dat het haar visie ondersteunt, ook als het volledige onderzoek dat helemaal niet doet.
Ze schuift gedrag volledig weg op de biologie, maar vindt tegelijkertijd wel dat er echt iets moet veranderen aan de verhoudingen tussen mannen en vrouwen (nogmaals: lekker binair), maar ze hoopt daarbij op een soort natuurlijke evolutie. Dit doet vrouwen die jarenlang gestreden hebben voor onze rechten extreem tekort.
En in dit alles heb ik nog niet eens benoemd dat ze:
- Zonder enige zelfreflectie beschrijft hoe ze als 34-jarige een relatie aangaat met een Balinese man van 19.
- Een enorm landgoed bouwt op Bali waar de lokale bevolking wordt ingehuurd om haar te bedienen.
- Een claim bedenkt dat mannelijk wangedrag een direct causaal verband houdt met het aantal zonuren per land: totaal ongegrond, flink irrelevant aan haar verhaal, en ronduit racistisch.
- Terwijl haar beste vriendin op sterven ligt schrijft 'dat het zo jammer is dat ze net een ticket naar Bali heeft geboekt'.
- Een relatie begint met iemand die een documentaire over haar aan het maken is en die op dat moment een relatie heeft met iemand anders.
Ik kan heel lang doorgaan over wat Smulders schrijft waar ik het niet alleen niet mee eens ben, maar wat ik ook zeer problematisch gedachtegoed vind om te verspreiden, zeker onder vrouwen, maar ik laat het hierbij.
Extreem jammer dat dit het is. Wellicht beschrijft ze in het laatste deel van haar drieluik dat ze van al deze deterministische, seksistische en racistische ideeën is teruggekomen. Ik hoop het oprecht, voor Beatrijs en voor alle vrouwen die haar boeken lezen.
In "Oogst" zet ze dit gedachtengoed echter voort, met toevoeging van de mijns inziens zeer problematische opvatting dat grensoverschrijdend gedrag van mannen vooral gedreven is door het hormoon testosteron. Ze gaat zelfs zo ver om te zeggen dat je medelijden met mannen krijgt, omdat ze zo gedreven worden door dit hormoon en hun penis, dat ze eigenlijk geen andere keuze hebben dan geweld en verkrachting. Hierbij gaat Smulders compleet voorbij aan de werking van duizenden jaren patriarchaat, opvoeding en andere invloeden van de omgeving. Ze werpt ook zelfbedachte theorieën op over testo-vrouwen en oestro-vrouwen (testo-vrouwen hebben meer "mannelijke" eigenschappen, zoals dominantie en leiderschap, en oestro-vrouwen meer "vrouwelijke" eigenschappen, zoals zorgzaamheid en zachtheid, alsof dit geen extreem binaire constructen zijn, die ook maar gewoon bedacht zijn door mensen, maar die ze neerzet als een soort ultieme waarheden van de wetenschap en het universum). Over wetenschap gesproken, hier en daar baseert Smulders zich wel degelijk op de wetenschap, maar dat doet ze extreem selectief, een soort cherrypicking van studies die haar standpunten zouden moeten onderbouwen. Of ze draait een onderzoek zo dat het haar visie ondersteunt, ook als het volledige onderzoek dat helemaal niet doet.
Ze schuift gedrag volledig weg op de biologie, maar vindt tegelijkertijd wel dat er echt iets moet veranderen aan de verhoudingen tussen mannen en vrouwen (nogmaals: lekker binair), maar ze hoopt daarbij op een soort natuurlijke evolutie. Dit doet vrouwen die jarenlang gestreden hebben voor onze rechten extreem tekort.
En in dit alles heb ik nog niet eens benoemd dat ze:
- Zonder enige zelfreflectie beschrijft hoe ze als 34-jarige een relatie aangaat met een Balinese man van 19.
- Een enorm landgoed bouwt op Bali waar de lokale bevolking wordt ingehuurd om haar te bedienen.
- Een claim bedenkt dat mannelijk wangedrag een direct causaal verband houdt met het aantal zonuren per land: totaal ongegrond, flink irrelevant aan haar verhaal, en ronduit racistisch.
- Terwijl haar beste vriendin op sterven ligt schrijft 'dat het zo jammer is dat ze net een ticket naar Bali heeft geboekt'.
- Een relatie begint met iemand die een documentaire over haar aan het maken is en die op dat moment een relatie heeft met iemand anders.
Ik kan heel lang doorgaan over wat Smulders schrijft waar ik het niet alleen niet mee eens ben, maar wat ik ook zeer problematisch gedachtegoed vind om te verspreiden, zeker onder vrouwen, maar ik laat het hierbij.
Extreem jammer dat dit het is. Wellicht beschrijft ze in het laatste deel van haar drieluik dat ze van al deze deterministische, seksistische en racistische ideeën is teruggekomen. Ik hoop het oprecht, voor Beatrijs en voor alle vrouwen die haar boeken lezen.
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 8, 2025
Ik was echt in de ban van Bloed, en keek al maanden halsreikend uit naar Oogst, maar mijn enthousiasme nam met elke 50 pagina’s af. Beatrijs verliest me, ergens in opmerkingen die in mijn optiek slachtoffers van seksueel geweld neerzetten als verantwoordelijk voor hun lot. Iets waar ze in Bloed ook al een handje van had. Haar is immers nooit zo iets overkomen, want Beatrijs had ‘een neus voor goeie mannen’. Het zijn de stellige opmerkingen over de misdragingen en misdrijven van mannen die me een blok in m’n maag geven. Wanhopig probeert ze met behulp van theorieën haar ouderwetse wereldbeeld in een begrijpbare mal te gieten. Testo-vrouwen, oestro-mannen? Toxisch testosteron? Voor mij is het te veel het excuseren van gedrag op basis van biologie alleen, en in een wereld van verschrikkingen zoals Andrew Tate en Donald Trump slaat dat voor mij de plank mis. Als ze vlak voor het aankondigen van haar niet-geplande zwangerschap schrijft ‘wie zwijgt stemt toe’ gaan m’n nekharen overeind staan.
Deel 3 sla ik over.
Deel 3 sla ik over.
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 11, 2025
Eigenlijk wil ik vijf sterren geven, maar met de door Smulders voorgeschotelde pseudowetenschappelijke theorieën loopt het soms zo de spuigaten uit dat er toch een ster af moest.
Oogst is een heerlijk boek waar je doorheen raast. Smulders heeft een vlotte pen waarmee ze een mooi tijdsbeeld schetst vol met leuke, interessante anekdotes en bruisende personages. Tussen de regels door komt haar mening over zaken zoals pijnbestrijding bij bevallen en borstvoeding duidelijk naar voren. Die sluit aan op het gangbare narratief dat de baby centraal stelt boven het welzijn van de moeder. Wie iets wil lezen dat meer ruimte geeft, de houding tegenover deze zwangerschapsthema's in historisch perspectief zet en inzicht geeft in de ambigue emotionele en fysieke veranderingen die moeders ondergaan, doet er goed aan het fenomenale Moederteit te lezen.
Oogst zijn Smulders' memoires dus het staat haar vrij haar ideeën op te schrijven (en zijn het haar ideeën, of de ideeën van de persoon Smulders in de jaren tachtig?). Maar soms maakt ze het wel erg bont. Haar zelfverzonnen theorie over testo- en oestrovrouwen is vergezocht, meer kwalijk zijn haar achterhaalde ideeën over de rol die testosteron bij mannen speelt. Zij worden beschreven als willoze slachtoffers van dat hormoon en daarmee vrijgepleit van of verexcuseerd voor het geweld dat ze plegen. Met de feiten heeft het weinig te maken, daarvoor moet je zijn bij het sprankelende De waarheid over seks.
Smulders is natuurlijk een prachtige character. Oogst blijft dan ook een vermakelijk relaas dat me toch doet uitkijken naar het laatste deel van deze trilogie.
Oogst is een heerlijk boek waar je doorheen raast. Smulders heeft een vlotte pen waarmee ze een mooi tijdsbeeld schetst vol met leuke, interessante anekdotes en bruisende personages. Tussen de regels door komt haar mening over zaken zoals pijnbestrijding bij bevallen en borstvoeding duidelijk naar voren. Die sluit aan op het gangbare narratief dat de baby centraal stelt boven het welzijn van de moeder. Wie iets wil lezen dat meer ruimte geeft, de houding tegenover deze zwangerschapsthema's in historisch perspectief zet en inzicht geeft in de ambigue emotionele en fysieke veranderingen die moeders ondergaan, doet er goed aan het fenomenale Moederteit te lezen.
Oogst zijn Smulders' memoires dus het staat haar vrij haar ideeën op te schrijven (en zijn het haar ideeën, of de ideeën van de persoon Smulders in de jaren tachtig?). Maar soms maakt ze het wel erg bont. Haar zelfverzonnen theorie over testo- en oestrovrouwen is vergezocht, meer kwalijk zijn haar achterhaalde ideeën over de rol die testosteron bij mannen speelt. Zij worden beschreven als willoze slachtoffers van dat hormoon en daarmee vrijgepleit van of verexcuseerd voor het geweld dat ze plegen. Met de feiten heeft het weinig te maken, daarvoor moet je zijn bij het sprankelende De waarheid over seks.
Smulders is natuurlijk een prachtige character. Oogst blijft dan ook een vermakelijk relaas dat me toch doet uitkijken naar het laatste deel van deze trilogie.
March 20, 2025
Genoten van dit tweede deel. Smulders heeft een schrijfstijl die blijft boeien en ze heeft interessante beschouwingen over man-vrouw verhoudingen, maatschappelijke ontwikkelingen en het moederschap. Hoewel ik genoot van de talrijke anekdotes over prachtige bevallingen, miste ik de kwetsbaarheid. Niet alle bevallingen zijn tenslotte zulke prachtige oer-ervaringen. Die kwetsbaarheid zat overigens wel in de beschrijving van één van haar vriendschappen.
Verder is Smulders gewoon een hele krachtige, boeiende persoonlijkheid dus af en toe een beetje womansplaining zij haar vergeven ;)
Verder is Smulders gewoon een hele krachtige, boeiende persoonlijkheid dus af en toe een beetje womansplaining zij haar vergeven ;)
April 10, 2025
Ik vind het gewoon heel erg leuk om te lezen wat Beatrijs schrijft. Jammer dat het boek uit is. Haar pogingen om te duiden waar geweld tegen vrouwen vandaan lukken me niet serieus te nemen. Heel ontroerend hoe ze schrijft over haar vriendin. Ik denk dat ik haar zo leuk vind omdat ze tot op het bot eerlijk is over zichzelf.
November 12, 2024
Lang op gewacht, nu weer wachten en nog even nagenieten
December 29, 2024
Na het lezen van Bloed, keek ik erg uit naar dit vervolg. Ik vind de schrijfstijl van Smulders fantastisch. Ze slaagt er in om me helemaal mee te nemen in haar verhaal.
December 8, 2025
Boeiend om de andere kant van een bevalling mee te krijgen, afgewisseld met momenten van overdenking en kwetsbare openheid van de schrijver.
July 11, 2025
Ik vind Oogst qua verhaal minder indrukwekkend dan Bloed, wat een boeiend coming-of-age verhaal was van een jonge vrouw van alles te ontdekken heeft: haar relatie met en tot haar ouders, verloskunde en haar seksualiteit - tegen de achtergrond van snel veranderende maatschappelijke normen. In Oogst lijkt er voor Beatrijs minder te ontdekken. Daarmee beperkt het verhaal zich tot het vinden van de liefde, het oprichten van een geboortecentrum en het omgaan met de dood van een dierbare vriendin. Wel is het open en eerlijk beschreven, al ontbreekt voor mij hier en daar verdere reflectie op de mensen om haar heen.
Het stoorde me in dit boek iets meer dat de schrijver zich niet bewust lijkt van dat haar enthousiasme en geloof in een natuurlijke thuisbevalling ook als ietwat dwingende propaganda kan worden gelezen, die als druk kan worden ervaren. Ook de als wetenschappelijk beschreven ideeën die ze strooit over de invloed van hormonen op de verschillen tussen man en vrouw zijn mij te stellig en los voor een autobiografie, die zou ik graag met bronvermelding willen lezen op een plek waar tegengeluid ook te horen is.
Het stoorde me in dit boek iets meer dat de schrijver zich niet bewust lijkt van dat haar enthousiasme en geloof in een natuurlijke thuisbevalling ook als ietwat dwingende propaganda kan worden gelezen, die als druk kan worden ervaren. Ook de als wetenschappelijk beschreven ideeën die ze strooit over de invloed van hormonen op de verschillen tussen man en vrouw zijn mij te stellig en los voor een autobiografie, die zou ik graag met bronvermelding willen lezen op een plek waar tegengeluid ook te horen is.
January 18, 2025
Oogst. Een vrouwengeschiedenis, de jaren 1986-1995. Door: Beatrijs Smulders.
Eindelijk is het vervolg op Bloed. Een vrouwengeschiedenis, de jaren 1952-1986 er. Oogst is het tweede deel in de autobiografische reeks die Beatrijs Smulders aan het schrijven is. En die reeks is zo boeiend. Ik keek met veel goesting uit naar dit deel.
Beatrijs is nog steeds verloskundige en zet ook de eerste stappen in het oprichten van haar eigen Geboortecentrum in Amsterdam. Daarnaast is ze, soms, op zoek naar de liefde, geeft ze lezingen in verband met vrouwelijke seksualiteit, leert ze jonge meisjes hun eigen lichaam te respecteren, komt ze op tegen (seksueel) geweld én zoekt ze uit of en wanneer ze moeder wil worden.
Dat doet ze allemaal terwijl ze de halve wereld afreist om met collega’s te overleggen, van hen te leren of hen te educeren. Zij is nooit niet met haar job bezig. Ze leeft tegen een snelheid die in mijn ogen super vermoeiend is maar door haar passie voor haar vak misschien normaal is.
Smulders was al bezig met vrouwenrechten, de orgasme-kloof, je eigen lichaam leren kennen, abortus en zo veel meer voor die onderwerpen ‘hip’ werden. Moest ik ooit moeder willen worden dan zou ik haar graag aan mijn kraambed hebben. Ze is wijs, moedig, enthousiast, stoer en buitengewoon inspirerend. Een voorbeeld voor ons allemaal. Heb al zin in het derde en laatste deel!
Eindelijk is het vervolg op Bloed. Een vrouwengeschiedenis, de jaren 1952-1986 er. Oogst is het tweede deel in de autobiografische reeks die Beatrijs Smulders aan het schrijven is. En die reeks is zo boeiend. Ik keek met veel goesting uit naar dit deel.
Beatrijs is nog steeds verloskundige en zet ook de eerste stappen in het oprichten van haar eigen Geboortecentrum in Amsterdam. Daarnaast is ze, soms, op zoek naar de liefde, geeft ze lezingen in verband met vrouwelijke seksualiteit, leert ze jonge meisjes hun eigen lichaam te respecteren, komt ze op tegen (seksueel) geweld én zoekt ze uit of en wanneer ze moeder wil worden.
Dat doet ze allemaal terwijl ze de halve wereld afreist om met collega’s te overleggen, van hen te leren of hen te educeren. Zij is nooit niet met haar job bezig. Ze leeft tegen een snelheid die in mijn ogen super vermoeiend is maar door haar passie voor haar vak misschien normaal is.
Smulders was al bezig met vrouwenrechten, de orgasme-kloof, je eigen lichaam leren kennen, abortus en zo veel meer voor die onderwerpen ‘hip’ werden. Moest ik ooit moeder willen worden dan zou ik haar graag aan mijn kraambed hebben. Ze is wijs, moedig, enthousiast, stoer en buitengewoon inspirerend. Een voorbeeld voor ons allemaal. Heb al zin in het derde en laatste deel!
December 24, 2025
Eerlijk gezegd een behoorlijke tegenvaller na het eerste autobiografische boek van Beatrijs Smulders. ‘Bloed’ was een klassiek coming-of-age verhaal, een intieme en avontuurlijke kennismaking met de nu beroemde verkoskundige. ‘Oogst’ voelt als een verzameling langgerekte anekdotes met vrij veel herhaling; je wordt niet meegesleurd in het verhaal omdat het onduidelijk blijft waar we naartoe gaan.
Opvallend is ook dat Smulders zich in dit boek iets minder als verloskundige en meer als (amateur-)seksuoloog presenteert. De veelvuldige seksuele voorlichting lijkt vooral geschikt voor jonge meisjes — maar zullen zij dit boek wel lezen? Problematisch wordt het wanneer Smulders’ kijk op seksualiteit omslaat in pseudo-wetenschappelijke theorieën over ‘toxisch testosteron’ en zo verder.
Opvallend is ook dat Smulders zich in dit boek iets minder als verloskundige en meer als (amateur-)seksuoloog presenteert. De veelvuldige seksuele voorlichting lijkt vooral geschikt voor jonge meisjes — maar zullen zij dit boek wel lezen? Problematisch wordt het wanneer Smulders’ kijk op seksualiteit omslaat in pseudo-wetenschappelijke theorieën over ‘toxisch testosteron’ en zo verder.
March 2, 2025
Lang uitgekeken naar dit tweede deel en nu is het alweer uit, sad! Nu begint het wachten op deel drie.
Hoewel het eerste deel mij misschien nog meer pakte, heb ik ook dit boek met veel plezier en verwondering gelezen. Uiterst bijzondere vrouw, zeer bijzondere verhalen, uitdagende filosofieën die aanzetten tot overpeinzing. Genoten en benieuwd naar meer!
Las in andere reviews stevige kritiek, die ik tot op bepaalde hoogte kan begrijpen. Bij het lezen van dit boek heb ik niet alles zo letterlijk ter harte genomen en er meer van genoten als zijnde een fictieve roman.
Een goed boek mag wat mij betreft ook keihard schuren en de lezer uitdagen tot nadenken en het vormen van een eigen mening.
Hoewel het eerste deel mij misschien nog meer pakte, heb ik ook dit boek met veel plezier en verwondering gelezen. Uiterst bijzondere vrouw, zeer bijzondere verhalen, uitdagende filosofieën die aanzetten tot overpeinzing. Genoten en benieuwd naar meer!
Las in andere reviews stevige kritiek, die ik tot op bepaalde hoogte kan begrijpen. Bij het lezen van dit boek heb ik niet alles zo letterlijk ter harte genomen en er meer van genoten als zijnde een fictieve roman.
Een goed boek mag wat mij betreft ook keihard schuren en de lezer uitdagen tot nadenken en het vormen van een eigen mening.
February 5, 2025
Ik heb onwijs genoten van Bloed, het eerste deel van deze serie. Dit deel kwam minder bij me binnen, het voelde wat vlakjes en feitelijk - minder kwetsbaar dan Bloed. Het blijft indrukwekkend wat ze allemaal heeft opgebouwd en de stempel die ze drukt op de verloskunde in Nederland, dat vind ik bewonderenswaardig en inspirerend. Met de tijdsgeest van nu lezen sommige standpunten rondom seksualiteit wat kort door de bocht. Staat buiten kijf dat ik het een bewonderenswaardige levensloop vind en nog altijd overweeg een carriereswitch te maken.
November 30, 2025
Beatrijs neemt de lezer mee in haar praktijk, de oprichting van het Geboortecentrum en de oprichting van de Geboortestraat aangevuld met haar persoonlijke roerselen in combinatie met de jaren 1985 - 1996. Veel herkenbaar omdat ik in die jaren ook mijn kinderen kreeg.
Ik had graag meer over de inhoudelijke kant voor de oprichting van de Geboortestraat gelezen en minder over de breed uit beschreven pseudo-wetenschappelijke theorieën. Met dat laatste beïnvloedt ze vast niet iedereen, van het eerste kunnen we (zowel mannen als vrouwen) leren.
Ik had graag meer over de inhoudelijke kant voor de oprichting van de Geboortestraat gelezen en minder over de breed uit beschreven pseudo-wetenschappelijke theorieën. Met dat laatste beïnvloedt ze vast niet iedereen, van het eerste kunnen we (zowel mannen als vrouwen) leren.
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 8, 2025
Beatrijs was in de tijd dat ik zwanger was dé verloskundige. Ik heb natuurlijk destijds ook haar boeken gelezen en ben naar de geboortewinkel geweest. Zo leuk om nu haar privé verhalen te lezen en haar gedachten over vrouwen en mannen. Ik zou het leuk vinden om te lezen hoe het er nu voor staat in de wereld van zwangeren en bevallingen. Bevalt Nederland nog steeds het liefste thuis? Of wordt er meer voor een ziekenhuis gekozen? Leuke gast voor een glaasje melk in de Balie
December 27, 2024
Er staan veel mooie en aangrijpende anekdotes in dit boek, maar het is minder de vrouwengeschiedenis waar ik (op basis van de ondertitel) op hoopte. Daardoor krijgt het wat mij betreft te veel een particulier karakter, en hoewel dat op zich eigen is aan memoires, gaat het op en duur toch een beetje vervelen (in tegenstelling tot ‘Bloed’).
July 21, 2025
Ik heb er van genoten! Steeds als ik het boek pakte voelde het echt als ontspanning.
Deels heeft het me inzicht gegeven in hoe ik de sexuele opvoeding van onze kinderen nog kan bijschaven, juist in de pubertijd. Anderszijds genoot ik van de verhalen over haar zwangerschap, bevalling en het eerste jaar met een baby. Het bracht me even terug in de tijd.
Deels heeft het me inzicht gegeven in hoe ik de sexuele opvoeding van onze kinderen nog kan bijschaven, juist in de pubertijd. Anderszijds genoot ik van de verhalen over haar zwangerschap, bevalling en het eerste jaar met een baby. Het bracht me even terug in de tijd.
July 30, 2025
(3,5) Echt een krachtig feministisch boek in hoe Beatrijs spreekt over de beveallingen, haar eigen zwangerschap en de relaties om haar heen.
Het boek in totaal was in sommige passages wat minder interessant tot ronduit problematisch, maar de passages over vrouwelijke kracht hebben veel indruk op me gemaakt.
Het boek in totaal was in sommige passages wat minder interessant tot ronduit problematisch, maar de passages over vrouwelijke kracht hebben veel indruk op me gemaakt.
December 1, 2025
Het boek leest fijn weg, de mijmeringen over hoe hormonen vooral het gedrag van mannen veroorzaakt vind ik kortzichtig. Ook heb ik het idee dat ze in het boek bepaalde dingen goed probeert te praten voor zichzelf (of de omgeving?). Onder andere het beloop van de relatie met haar beste vriendin. Er mist enige zelfreflectie en nuance. Van Bloed was ik meer onder de indruk.
December 15, 2024
Eigenzinnig verhaal dat lekker wegleest, ook als je zelf niet zo gecharmeerd bent van pseudo-wetenschappelijke verhalen in de trant van 'vrouwen zijn zus' en 'mannen zijn zo'. Ik ga deel 1 van deze memoires zeker ook lezen, ben benieuwd.
December 31, 2024
Mooi om de geschiedenis van de verloskundige mee te krijgen in een persoonlijk verhaal. Wist niet dat het in veel landen een taboe is en het wordt tegengehouden.
February 8, 2025
Aanrader!
April 2, 2025
Heerlijk boek over vrouwen! Fijn geschreven.
May 5, 2025
3.5 ster. Best een aantal leuke feitjes/inzichten. Mooi verslag voor Beatrijs zelf.
Maar misschien ook omdat ik niet van biografieën hou.
Maar misschien ook omdat ik niet van biografieën hou.
May 29, 2025
Leuke combinatie en afwisseling tussen informatief/educatief en humor
July 10, 2025
Deze koste iets meer moeite om uit te lezen dan deel 1. Maar zeker een fijn boek om te lezen
August 14, 2025
Leuk geschreven. Je merkt dat sommige theoriën over de maatschappij uit een andere tijd komen en niet meer helemaal aansluiten bij hoe we 30 jaar later denken.
Displaying 1 - 28 of 28 reviews