What do you think?
Rate this book
Les Filles de Birkenau
Les filles de Birkenau rassemble les dernières mémoires de survivantes des camps de la mort, réunies par David Teboul, auteur et documentariste. À travers leurs témoignages puissants et intimes, ce livre révèle des aspects inédits de la vie dans les camps. Témoignages directs et émouvants, ce récit est une exploration poignante et inédite du vécu des déportées.
249 pages, Kindle Edition
Published February 6, 2025
3 people are currently reading
78 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
April 13, 2025
Les filles de Birkenau, David Teboul'un kaleminden çıkan bir başyapıt. Bu eser, dört cesur kadının yaşadıklarını, anılarını ve duygularını samimi bir şekilde gözler önüne seriyor. Isabelle, Judith, Ginette ve Esther, farklı geçmişlere sahip olsalar da, hepsi Auschwitz'in karanlık dehlizlerinde derin yaralar almış ancak hayata tutunmayı başarmış dört kadın. Bu kitap, yalnızca bireysel hikayelerin birleşimi değil; aynı zamanda kolektif bir hafızanın yansıması.
Bu kadınların anıları, zaman zaman çelişse de, yaşadıkları dehşeti birlikte hatırlamaları üzerinde güçlü bir dayanışma hissi oluşturuyor. Onların arasında geçen diyaloglarda çoğu zaman bir metin gibi okunabilecek bir samimiyet var. Aralarındaki ufak atışmalar, geçmişteki travmalarına bir nebze olsun mizah katarken, insanın hayata nasıl tutunabileceği üzerine düşündürüyor. Teboul’un yazım tarzı, okuyucuyu sanki o masada oturan bir izleyiciymiş gibi hissettirdi. Bu da, anlatılanların daha gerçekçi ve duygusal olmasını sağlıyor.
Romanın her bölümü, bu kadınların hayatta kalma mücadelesini, yalnızlıklarını ve topluma yeniden entegre olma süreçlerini derinlemesine anlatıyor. Savaş sonrası yaşadıkları yalnızlık ve unutuş, dönemin getirdiği acı gerçeği vurguluyor. Her bir kadın, yaşama sevincini kaybetmemek için mücadele ederken, geçmişin izlerini de silmek istemiyor. Çünkü onların hikayeleri, bireysel değil, kolektif bir acının parçası.
Kitabın içindeki fotoğraflar ise anlatılanlara ayrı bir derinlik katıyor. Geçmişteki yaşantılarını hatırlamaya ve onları unutulmaktan kurtarmaya yardım ediyor. Bu görsel unsurlar, onları anlatılanlardan ayrı bir varlık olarak pekiştiriyor ve okurların aklında kalıcı izler bırakıyor.
Les filles de Birkenau, yalnızca bir tarihi belge olmanın ötesinde, insanlık hali üzerine düşündüren, dayanıklılık ve sebatın simgesi olan bir eser. Okurken insanların ne kadar güçlü olabileceğine dair umudumu tazeliyor. Bu hikayeler, yalnızca geçmişe ait kalmamalı; yeni nesillerle buluşmalı ki acılar, kayıplar ve insanlık dersleri unutulmasın. Teboul’un bu eserine kesinlikle bir göz atmalısınız çünkü bu kitap, azınlıkların sesi ve unutulmayanların hikayesidir.
Bu kadınların anıları, zaman zaman çelişse de, yaşadıkları dehşeti birlikte hatırlamaları üzerinde güçlü bir dayanışma hissi oluşturuyor. Onların arasında geçen diyaloglarda çoğu zaman bir metin gibi okunabilecek bir samimiyet var. Aralarındaki ufak atışmalar, geçmişteki travmalarına bir nebze olsun mizah katarken, insanın hayata nasıl tutunabileceği üzerine düşündürüyor. Teboul’un yazım tarzı, okuyucuyu sanki o masada oturan bir izleyiciymiş gibi hissettirdi. Bu da, anlatılanların daha gerçekçi ve duygusal olmasını sağlıyor.
Romanın her bölümü, bu kadınların hayatta kalma mücadelesini, yalnızlıklarını ve topluma yeniden entegre olma süreçlerini derinlemesine anlatıyor. Savaş sonrası yaşadıkları yalnızlık ve unutuş, dönemin getirdiği acı gerçeği vurguluyor. Her bir kadın, yaşama sevincini kaybetmemek için mücadele ederken, geçmişin izlerini de silmek istemiyor. Çünkü onların hikayeleri, bireysel değil, kolektif bir acının parçası.
Kitabın içindeki fotoğraflar ise anlatılanlara ayrı bir derinlik katıyor. Geçmişteki yaşantılarını hatırlamaya ve onları unutulmaktan kurtarmaya yardım ediyor. Bu görsel unsurlar, onları anlatılanlardan ayrı bir varlık olarak pekiştiriyor ve okurların aklında kalıcı izler bırakıyor.
Les filles de Birkenau, yalnızca bir tarihi belge olmanın ötesinde, insanlık hali üzerine düşündüren, dayanıklılık ve sebatın simgesi olan bir eser. Okurken insanların ne kadar güçlü olabileceğine dair umudumu tazeliyor. Bu hikayeler, yalnızca geçmişe ait kalmamalı; yeni nesillerle buluşmalı ki acılar, kayıplar ve insanlık dersleri unutulmasın. Teboul’un bu eserine kesinlikle bir göz atmalısınız çünkü bu kitap, azınlıkların sesi ve unutulmayanların hikayesidir.
Read
April 11, 2025« Je disais à ma mère : ‘Regarde le ciel, il est pareil pour le monde entier. Partout, les gens voient le même ciel. Nous avons au moins cela en commun avec le reste de l’humanité.’ Ma mère m’a dévisagé, un peu effrayée, parce qu’elle trouvait que ces paroles étaient, comment dire, en dehors du contexte… Ça dépassait la situation dans laquelle nous nous trouvions. Ce n’était pas approprié. Pourtant, le ciel était la seule chose que nous pouvions contempler. Et pendant tout ce printemps, tout cet été au camp d’Auschwitz, le ciel est resté beau. »
« D’une certaine façon, j’ai vécu Auschwitz comme une réalité, mais aussi comme un spectacle. J’en suis revenue vivante parce que j’étais spectatrice. »
Judith Elkán-Hervé
« D’une certaine façon, j’ai vécu Auschwitz comme une réalité, mais aussi comme un spectacle. J’en suis revenue vivante parce que j’étais spectatrice. »
Judith Elkán-Hervé
September 26, 2025
Ik heb al veel gelezen over de holocaust, maar eigenlijk nog nooit zulke uitgebreide en directe getuigenissen, van 4 joodse vrouwelijke overlevenden. Zij hebben allen geruime tijd in Birkenau doorgebracht, Esther Senot zelfs meer dan 17 maanden - “2 winters”.
Bekende verschrikkelijke verhalen, maar ongelooflijk levendig (alsof je erbij was). Onvoorstelbaar dat zij overleefd hebben, en daarna nog een redelijk goed leven hebben gehad.
Je kunt het natuurlijk ook omdraaien: dit zijn de grote uitzonderingen.
Binnenkort zullen alle directe getuigen (deze vrouwen zijn ver in de 90 en Isabelle Choko is al overleden sinds het verschijnen van dit boek) er niet meer zijn.
Bekende verschrikkelijke verhalen, maar ongelooflijk levendig (alsof je erbij was). Onvoorstelbaar dat zij overleefd hebben, en daarna nog een redelijk goed leven hebben gehad.
Je kunt het natuurlijk ook omdraaien: dit zijn de grote uitzonderingen.
Binnenkort zullen alle directe getuigen (deze vrouwen zijn ver in de 90 en Isabelle Choko is al overleden sinds het verschijnen van dit boek) er niet meer zijn.
February 5, 2025
Such an important book. Very moving but with some funny passages between the protagonists despite the seriousness of the subject. To read, to never forget.
February 24, 2025
les mots manqueront toujours. juste, lisez-le, je suis tellement contente de l’avoir fait
Displaying 1 - 5 of 5 reviews