Προραφαηλίτες

by Gabriele Crepaldi

Παρότι δεν υπήρξε μέλος της Προραφαηλιτικής Αδελφότητας, ο Φορντ Μάντοξ Μπράουν είχε στενές σχέσεις μαζί της, αφού συμμεριζόταν τη δυσφορία των συναδέλφων του καλλιτεχνών για τον ακαδημαϊκό κλασικισμό και το ενδιαφέρον τους για τη μεσαιωνική ζωγραφική. Ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία από τους άλλους προραφαηλίτες· γεννήθηκε το 1821 στο Καλέ, και ο πατέρας του ήταν αξιωματικός του ναυτικού. Το 1835 εγκαταστάθηκε στην Μπριζ, όπου φοίτησε στην Ακαδημία της Ζωγραφικής, της Γλυπτικής και της Αρχιτεκτονικής, υπό την καθοδήγηση του Άλμπερτ Γκρεγκόριους, μαθητή του Ζακ-Λουί Νταβίντ. Στη συνέχεια σπούδασε στη Γάνδη καπό 1838 στην Αμβέρσα, με τον Γκούσταφ Βάπερς. Το 1841 παντρεύτηκε την εξαδέλφη του Ελίζαμπεθ Μπρόμλι και κατόπιν πήγε στο Παρίσι και το Λονδίνο, όπου συμμετείχε στην επιλογή καλλιτεχνών για τη διακόσμηση του κτηρίου του Κοινοβουλίου. Πολύ σημαντική ήταν η διαμονή του στη Ρώμη, το 1845-1846, στη διάρκεια της οποίας γνώρισε την ιταλική ζωγραφική και ήλθε σε επαφή με τους ναζαρηνούς. Το 1846 έμεινε χήρος και επέστρεψε στην Αγγλία. Δύο χρόνια αργότερα γνώρισε τον κατά επτά χρόνια νεότερό του, Ντάντε Γκέιμπριελ Ροσέτι, ο οποίος του ζήτησε να του κάνει μαθήματα ζωγραφικής και του σύστησε τον Χαντ και τον Μιλέι, στους οποίους ο Μπράουν δίδαξε όσα είχε μάθει κατά τη διαμονή του στη Ρώμη, επηρεάζοντας το στιλ τους. (Από την έκδοση)

Genres: Art

146 pages, Hardcover

First published January 1, 2000

Reviews

[Νόρα · Rating 5 out of 5]

Δεν υπάρχει ομορφότερο ρεύμα στη ζωγραφική,για μένα,μια σύζευξη της γήινης αληθοφάνειας με το αιθέριο.Η Αδελφότητα σχηματίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα από μια ομάδα νέων καλλιτεχνών που σκοπό τους είχαν να ξεφύγουν από τους δεσμευτικούς κανόνες της ακαδημαϊκής τέχνης και να φέρουν ξανά στο προσκήνιο την ζωγραφική έτσι όπως παρουσιάστηκε τους αιώνες πριν τον Ραφαέλο.Παρέμειναν πιστοί στην απεικόνιση της βρετανικής φύσης,εμπνεόμενοι από την ιταλική αναγεννησιακή ζωγραφική.Οι πίνακες τους γεμίσουν με θέματα από την ιπποτική λογοτεχνία του μεσαίωνα, από τις τραγωδίες του Σαίξπηρ,την ποίηση και την Ελληνική μυθολογία.Τα χαρακτηριστικά των γυναικείων προραφαηλιτικών μοντέλων,πλούσια κόκκινα μαλλιά, ρεμβάζοντα μάτια,σαρκώδη χείλη,υπερθυρεοϊδικοί λαιμοί,εκλεπτυσμένα δάχτυλα,εξεζητημένες στάσεις που αποπνέουν αισθησιασμό.Οι Προραφαηλίτες πίστευαν ότι η ομορφιά είναι μια μορφή μεγαλοφυΐας και ίσως ανώτερη από τη μεγαλοφυΐα γιατί δεν χρειάζεται να την εξηγήσεις.Έδωσαν έμφαση στην ομορφιά,τη φαντασία και την ελευθερία της έκφρασης,συμβαδίζοντας εν μέρει με την ακμή του ρομαντισμού που σημειώθηκε την ίδια εποχή.

[Marta · Rating 4 out of 5]

Preraffaelliti: l'eleganza discreta dell'Ottocento inglese (2000)

Il libro inizia trattando le origini del movimento (F. M. Brown, i Nazareni) e il suo sviluppo (fondazione nel 1848 e primi partecipanti), poi si focalizza sugli artisti più importanti (Millais, Hunt, Rossetti, Morris, Burne-Jones), raccontandone vita e opere e soffermandosi su alcuni capolavori, per poi terminare con i seguaci (Alma-Tadema e Hughes).
E' strutturato diversamente rispetto a quello della Taschen di Heather Birchall sullo stesso argomento che ho letto un mese fa: è meno specifico nell'analisi dei dipinti ma si focalizza maggiormente sul contesto storico e artistico dell'epoca; direi quindi che questo è più utile se si cerca qualcosa di introduttivo, che contestualizzi i Preraffaelliti nel periodo e dia delle informazioni di base, mentre quello della Taschen è più adatto ad approfondire i singoli quadri (realizzazione, ispirazioni, storia espositiva, momento biografico dell'autore).