آنچه در این کتاب به عنوان یک روش مطرح شد؛ چگونگی برخورد با معماری تاریخی یک کشور در دنیای جدید و مدرن است که به وسیلة معماران قوی و صاحب نام آن کشور به وجود آمده است. این روش تنها مختص به ایران و شرق نیست بلکه امروز با فراگیر شدن معماری مدرن از ضرورت ها برای رفع چالشهای اصلی هر کشوری است. بازگشت از زندگی ماشینی مدرن به زندگی سنتی و بی دردسر گذشته، از بزرگترین دغدغه های معماران و هنرمندان امروز جهان است. شاید مهمترین عامل در عدم بازگشت به زندگی ساده و بی اضطراب، زمان باشد. پس معماری بیش از یک نیاز عملکردی و صنعتی انسانها یک نیاز فرهنگی و هویتی برای آنهاست که طول عمر اکثر این بناها برابر و یا حتی بیشتر از طول عمر استفاده کنندگان آنهاست. پس همواره میراثی برای آیندگان است که نشان دهنده فرهنگ و هویت زمانی مشخص است.