Ang Pasipiko sa Loob ng Aking Maleta

by Alwynn C. Javier

Higit sa isang maletang danas at dunong ang malilikom sa pagtalunton sa mga taludtod at hulagway na iniaalay ni Alwynn C. Javier. Manlalakbay ang makata. Paulit-ulit na umaalis at bumabalik siya sa nag-iisa ngunit nag-iibang daigdig na umiinog sa ligalig; umiirog na lagalag at umiilag sa halaghag na pagkakatatag ng mga tagpo at tagpuan bilang pagsuway o pagsaway sa balani ng karaniwan o nakamihasnan. Pagbaling, hindi iling, ang hiling ng makatang manlalakbay upang tulad niya ay ating mamalas at maisamalay na may paglulubag sa paglabag o pag-iwas sa lagi at dati nang landas at aliwalas. At sa wakas o bilang simula, pahikayat sa makata na may awit sa pangangawit ng balikat at dalumat sa pagbuhat ng maletang may dagat ng alamat na nagbabantang sumambulat.

—Michael M. Coroza

Genres: Poetry

88 pages, Paperback

First published January 1, 2013

Reviews

[Mx. Andy Feje · Rating 3 out of 5]

Ang mga nagustuhan ko rito ay iyong mga tulang nagpapakita ng kultura at danas ng mga Ilocano. Pero, may mga hindi ko nagustuhang mga piyesa, na siguro’y hindi ako ang audience dahil para sa akin ay kwestyunable ang mga ito tulad na lang ng tulang “Ang Imoralidad ng Aso.”

[Marco Garrido · Rating 5 out of 5]

Sobrang astig ng mga tula sa librong ito. Hiningal akong magbasa hehehe. Favorites- Martial law baby, Magneto sa gitna ng daigdig, Antabay sa kometa, Diktadurya ng libog.

[bagnet · Rating 3 out of 5]

Nakakamiss iyong 1993.

[Jolyan · Rating 5 out of 5]

Beautiful. Imagery deeply-rooted in reminiscence. A masterpiece of contemporary Filipino poetry.

[K.D. Absolutely · Rating 3 out of 5]

Maraming mga tula rito na makikita mo ang iyong sarili lalo na kung ikaw yong tipong mahilig makipagsapalaran sa ibang lugar. Na matapos ang mga pag-alis ay babalik at mararamdaman mo na sa dinami-dami ng napuntahang mong lugar, sa dinami-dami ng mga nakilala mong tao, babalik at babalik ka rin sa pinagmulan mo. At sa pagbabalik mo, mararamdaman mong wala pa ring pinakamasarap puntahan kundi kung saan ka lumaki. At wala pa ring yakap na pinakamasarap damhin kundi ang yakap ng iyong mga mahal sa buhay.

Mahusay ang pagkakahabi ng mga tula. Maayos ang taludturan. Ramdam mo ang mga hinabik at hinaing ng puso ng makatang si Alywnn C. Javier. Di ko sya kilala. Di ko pa sya nakikita ng personal. Pero gaya ng mga ibang libro ng tula, matapos mong magbasa, parang gusto mo laging makita ang sumulat. Dangan kasi, buhos na buhos ang puso, pumipiglas ang bawat tibok nito na parang nagsasabing "heto ako" dinggin mo ang sinasabi ng utak ko, damhin mo ang pitlag ng puso ko. Mga tula lang ito, pero ang bawat tula ay parang mga hibla ng puso at pagkatao ni Javier. Dito, mararamdaman mo ang hinaing niya bilang mamamayan na mulat sa kahibangan ng buhay. Dito, mararamdaman mo ang mga tanong niya tungkol sa ligwak na mga pangyayari sa ating bayan. Dito, mararamdaman mo ang tamis ng pagbabalik niya sa kanyang pinagmulan. Dito, masasalamin mo ang kanyang mga naging kaibigan, kaulayaw, kasuyo. Dito, mararamdaman mo ang lungkot ng pagiisa.

Marami akong tinupi-tuping mga pahina. Tanda ang mga tuping ito ng mga tula o taludtod na nagustuhan ko. Marami sa pangkaraniwan. Wala lang talagang sumapol sa kasalukuyang gunam-gunam ko. Maaring pagod rin ako sa trabaho o pagod na sa mga himutok sa pagkawala ng mga bagay na dating mayroon ako o pagod na sa kaaasa na magbabalik ang dati, ang mga umalis o madurugtungan ang mga nagwakas. Mga temang wala sa librong ito. Kaya di kami nag-connect ni Javier haha!

Actually, meron dito yong pagtanggap. Pagtanggap na di naman talaga puwede yong isang bagay na sana iniisip nila (silang magkasuyo o magkaibigan o basta di ko alam) ay sila pero hindi. At ito ang iaalay ko sa aking kaibigan si Emir Never na nagre-request na sana raw pag may ganitong aklat ng tula ay lagyan ko ng sample para magkaroon siya ng ideya kung mahusay ang makata. Kaya, para sa iyo kaibigang Emir Never, heto ang taludtod ng pangtanggap na nagustuhan ko:

Tama

Bawal ang tawag
sa rubdob ng yakap mo kahapon
at paninindig ng balahibo ko ngayon.

Huwag mo akong tingnan nang ganyan
Hindi ko na matatagalan
ang panininingkit ng iyong matang
matipid na nagpapakawala ng paramdam -
minsa'y mapag-anyayang kindat
o minsan nama'y parang nangungusap
na lumayo ako't huwag nang humarap.

Ayoko ng ganito
Nabubuwang sa bawat daplis
ng mga nag-aalangan mong daliri
sa nananabik ko namang braso
Kung hindi ka naman gago,
nakikita na ngang sasabog na
ang aking ulo sa pagragasa ng dugo,
tititig ka pa ng nakakakiliti-
yon bang parang mapaglarong hinahagod
ng malago mong pilikmata
ang aking mukha, leeg, tadyang, hita.

Gusto ko sanang magpaubaya
subalit hihilahin mo akong muli
para maglakad-lakad muna
sa nakagawian nating
paikot-ikot na ruta
At kimi akong sasama.

Sa bangkong lagi mong inuupuan,
sisimulan muli ang pagtititigan
ng iyong matang umiikot sa kalituhan
at ng aking nahihilo na sa kabaliwan
Hindi ko na ito kaya
Kailangan ko nating lumabas
mula sa walang katapusang pagiikutan
at tumakbo patungo sa bumubuhos
na apoy na tayo rin naman
ang nagpapaulan.

Emir, mahaba pa pero napapagod na akong mag-type haha. Ipapahiram ko na lang sa iyo ang libro kung gusto mo.