WARD ห้องคลอดมรณะ

7 วันจองเวร #1

by ภาคินัย

‘7 วัน...จองเวร’ เป็นเรื่องของเซ้นส์ในการมองเห็นวิญญาณของคนที่เกิดในวันต่างๆ แล้วต้องเข้าไปพัวพันกับความตาย

‘WARD ห้องคลอดมรณะ’
เป็นเรื่องของคนเกิดวันอาทิตย์ที่มักมีจิตสื่อสารกับคนท้อง
ว่ากันว่าถ้าได้ใกล้สตรีมีครรภ์...มักจะได้เห็น ‘วิญญาณ’รอบตัว
เช่นเดียวกับ ‘หมออั้น’ นักศึกษาแพทย์ปี 6 ที่มาฝึกงานบนวอร์ดสูตินารีเวช
ชายหนุ่มได้พบกับวิญญาณของหญิงสาวที่ชื่อว่า ‘เพชรพลับพลึง’
การมาปรากฏตัวให้เห็นอยู่บ่อยๆ ทำให้เขาได้รับรู้ว่า...
เรื่องราวการตายของเธอไม่ใช่การ ‘ตกเลือด’ อย่างที่ใบมรณะบัตรแจ้งไว้
วีรกรรมอันหยาบช้ากำลังถูก ‘ใครสักคน’ ฉาบหน้าด้วยดวงตาใสซื่อ
หมออั้นได้เรียนรู้ว่าบางทีคนปากถือศีล...กำลังซ่อนมีดดาบไว้ในมือ
หลายแง่...หลากมุมของ ‘ความลับ’ กำลังรอการ ‘คลี่คลาย’
ไม่ว่าผีหลอกคน...คนหลอกผี...หรือใครหลอกใคร
ผลสุดท้าย ’ความตาย’...จะมาคืนสนอง!

Genres: Horror

Unknown Binding

About the author

Associated Names:
* Phakinai (English profile)
* 帕奇那 (Chinese profile)
* แอมป์ (Pen name)

ภาคินัย (ชื่อจริง: ภาคินัย กสิรักษ์, ชื่อเล่น: แอมป์) เป็นนักเขียนแนวสยองขวัญ นักเขียนบทละคร และผู้ก่อตั้งสำนักพิมพ์ชาวไทย เกิดที่จังหวัดสุโขทัย แต่เติบโตที่จังหวัดเพชรบุรี ก่อนจะย้ายไปกรุงเทพฯ เพื่อศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา

ภาคินัยเริ่มต้นอาชีพนักเขียนด้วยการเขียนนิยายรักโรแมนติก ก่อนจะเบนสายไปเขียนงานลี้ลับสยองขวัญ ซึ่งประสบความสำเร็จอย่างมาก ผลงานที่สร้างชื่อคือนางชฎา ซึ่งได้ถูกนำไปดัดแปลงเป็นละครในภายหลัง ต่อมาภาคินัยได้ก่อตั้งสำนักพิมพ์ Amp A Book เพื่อเผยแพร่ผลงาน

ภาคินัยเสียชีวิตจากปัญหาด้านสุขภาพในวันที่ 18 มีนาคม 2566 รวมอายุได้ 40 ปี

Reviews

[quin ⁠♡ · Rating 3 out of 5]

เคยอ่านเรื่องนี้ตอนเด็ก ๆ แล้วจำได้ว่ากลัวมาก แต่พอกลับมาอ่านตอนโต ความรู้สึกเปลี่ยนไปเยอะ ปมมีเอ๊ะๆ บ้างกลับไปกลับมา แต่ก็สนุกดีค่ะ

[summr · Rating 4 out of 5]

เพิ่งเคยอ่านงานคุณภาคินัยครั้งแรก ชอบสไตล์การเล่าเรื่องมาก อ่านง่าย บรรยายเห็นภาพชัดเจน แต่อาจจะติดขัดในช่วงคลายปมที่ยกบทบรรยายเดิมทั้งก้อนมาเฉลยแล้วขยายความเพิ่มเลยน่าเบื่อไปสักหน่อย แต่โดยรวมสนุกมาก หักมุมแล้วหักมุมอีก เหมือนจะจบแต่ไม่จบสักที เป็นงานเขียนที่สร้าง Trust Issues ได้ดีมาก (พูดด้วยน้ำเสียง Positive) แต่พอคิดว่าจะจบแล้วก็พบว่ายังเหลืออีกเป็นร้อยหน้า ทำตัวไม่ถูกเลย (ฮา)

แต่เหตุทั้งหมดเกิดจากความสะเพร่าแท้ ๆ แล้วยิ่งมีปัจจัยอื่นเข้ามาเป็นตัวแปรก็ยิ่งทำให้เรื่องไปกันใหญ่ อีกอย่างผีก็เอาแต่ใจมาก คุณเขาไม่มีเหตุผลเลย ไล่แก้แค้นคนอื่นเหมือนตัวเองไม่มีความผิด คนที่สมควรโดนก็เข้าใจได้แต่ไม่ใช่ทุกคนจะรู้เห็นเป็นใจกับการตายของคุณน่ะ สืบสวนก่อนค่อยแก้แค้นได้ไหม ㅜ ㅜ

น่าสงสารสุดก็คงพระเอก แค่เวรเยินก็เหนื่อยมากพอแล้วยังต้องมาเจอผีขอความช่วยเหลือ (ข่มขู่) เพราะเกิดวันอาทิตย์อีก # ให้พี่หมอได้พัก

[อนันต์ ติ๊บกันเงิน · Rating 3 out of 5]

วางโครงเรื่องซับซ้อนหักมุมสนุกดี แต่ว่าช่วงกลางเรื่องถึงช่วงท้ายที่มีการเล่าเรื่องย้อนและซ้ำค่อนข้างบ่อย ทำให้ลดทอนความสนุกลง และมีคำผิดนิดหน่อย ทำให้อ่านแล้วไม่ลื่นไหลเท่าที่ควร

[JujU · Rating 4 out of 5]

อ่านสนุก จบไว ตายโหด ..... ขัดใจตอนจบ ทำไมคนที่เดินชนกันจนกาแฟหก ทำให้ลื่น หลอดสลับกัน จะต้องตาย ไม่ใช่ความผิดโดยตั้งใจซะหน่อย
แต่ถ้าคิดว่าผีเรื่องนี้ไม่มีเหตุผล เอาสะใจ ก็เข้าใจได้

[Lullabird · Rating 2 out of 5]

ผีมึงเปนบ้ารึป่าว

[0206 · Rating 4 out of 5]

อ่านเพลินๆดี อาจจะเเปลกหน่อยเเต่รู้สึกว่าสำนวนเหมือนธัญวลัยที่เคยอ่านเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่อบที่ไม่ดี เพราะอ่านง่ายเเละเข้าใจง่าย เห็นภาพชัดเจน ฉากเเบบนั้นก็ไม่ได้โหดเหี้ยมเกินไปเเต่ก็น่ากลัวอยู่ อาจติตรงเเรงจูงใจนิดหน่อย คือเข้าใจว่าโกรธ อาฆาต เเต่ก็ต้องเข้าใจด้วยนะว่าตัวเองก็ผิด จะโทษเเต่คนอื่นไม่ได้อะ ทุกอย่างดูเป็นใจดี อ๋อ อีกอย่าง รู้สึกว่าเนื้อเรื่องฟิลๆ final destination ไม่รู้มีใครคิดเหมือนกันมั้ย เเนะนำให้อ่านอยู่นะ มันเป็นเหมือนเซทด้วย อันนี้วันอาทิตย์สีเเดง จากทั้ง7วันของอาทิตย์

[Phanuphong Sirirat · Rating 4 out of 5]

สนุกดีครับ เดาตอนจบไม่ออกเลย