What do you think?
Rate this book
Meester Mark draait door - ten onder in het onderwijs
Mark van der Werf, verslaggever van het Algemeen Dagblad, heeft op zijn 35e genoeg CEO’s en Haagse parlementaire hotemetoten geïnterviewd. Hij zegt de journalistiek vaarwel en wordt leraar op een basisschool in de binnenstad van Rotterdam.
In Meester Mark draait door doet hij met veel vaart en zelfspot verslag van zijn nieuwe loopbaan. De onervaren meester maakt een vliegende start: hij strikt veters, plakt pleisters op kapotte knieën en leert zijn groep rekenen en schrijven.
Helaas blijft het schooljaar niet zo idyllisch...
Een jongen met het Gilles de la Tourette-syndroom roept vijftig keer per dag ‘mamamia-pizzeria’. Een meisje dat categorisch zwijgt, communiceert door opzichtig in het kruis van haar leerkracht te grijpen. En de moeder van een aartsluie leerling concludeert dat haar zoon een Winti-kruidenbad en vier weken absolute rust nodig heeft.
Geleidelijk groeit bij de voormalige verslaggever twijfel: Heeft hij de juiste carrièreswitch gemaakt? Dromen, durven, doen, blijkt niet zo simpel als het lijkt.
De bureaucratie in het onderwijs is enorm. Een leuke les voorbereiden? Helaas, er moet eerst een arrangementenplanning gemaakt worden.
De leerlingen de baas blijven, blijkt bovendien moeilijker dan gedacht. Op de Pabo, waar je met broddelwerk prima cijfers kunt scoren, heeft orde houden geen prioriteit. Daar is het belangrijker om een vis te kleien.
Uiteindelijk belandt Mark op een skippybal van een haptonoom – en hakt hij de knoop door.
In Meester Mark draait door doet hij met veel vaart en zelfspot verslag van zijn nieuwe loopbaan. De onervaren meester maakt een vliegende start: hij strikt veters, plakt pleisters op kapotte knieën en leert zijn groep rekenen en schrijven.
Helaas blijft het schooljaar niet zo idyllisch...
Een jongen met het Gilles de la Tourette-syndroom roept vijftig keer per dag ‘mamamia-pizzeria’. Een meisje dat categorisch zwijgt, communiceert door opzichtig in het kruis van haar leerkracht te grijpen. En de moeder van een aartsluie leerling concludeert dat haar zoon een Winti-kruidenbad en vier weken absolute rust nodig heeft.
Geleidelijk groeit bij de voormalige verslaggever twijfel: Heeft hij de juiste carrièreswitch gemaakt? Dromen, durven, doen, blijkt niet zo simpel als het lijkt.
De bureaucratie in het onderwijs is enorm. Een leuke les voorbereiden? Helaas, er moet eerst een arrangementenplanning gemaakt worden.
De leerlingen de baas blijven, blijkt bovendien moeilijker dan gedacht. Op de Pabo, waar je met broddelwerk prima cijfers kunt scoren, heeft orde houden geen prioriteit. Daar is het belangrijker om een vis te kleien.
Uiteindelijk belandt Mark op een skippybal van een haptonoom – en hakt hij de knoop door.
- GenresNonfictionMemoirSociety
200 pages, Paperback
First published September 22, 2014
1 person is currently reading
39 people want to read
About the author
Mark van der Werf
12 books11 followersMark van der Werf (1976) ging na de school voor journalistiek aan het werk bij de regionale krant Rijn en Gouwe. Daar speurde hij naar nieuwtjes in gemeenten die hij even op de kaart moest opzoeken: Reeuwijk en Vlist. Later werd hij verslaggever in Bodegraven en Alphen aan den Rijn.
In 2005 stapte Mark over naar het Algemeen Dagblad. Eerst bracht hij een aantal jaren door op het Binnenhof, bij de parlementaire redactie. Daarna ging hij aan de slag op de redactie economie. Kabinetsformaties, vliegrampen, voetbalplaatjes, en ‘50 jaar frikadel’; noem een onderwerp, en Mark heeft er een stukje over getikt.
In 2011 vond hij het mooi geweest en gooide hij het roer om. Mark werd leerkracht op een basisschool. Over die carrièreswitch gaat zijn boek: Meester Mark draait door.
Daarna verschenen Meester Mark vraagt door en Meester Mark graaft door. In Meester Mark rekent het goed en Een dikke tien van Meester Mark bundelde hij de leukste kinderlogica; grappige foutjes en creatieve ingevingen die rechtstreeks uit de werkboekjes en schriften van leerlingen komen.
Marks nieuwste boek heet Schoolpleinmoeders en gaat over alles wat ouders meemaken als hun kind op de basisschool zit
In 2005 stapte Mark over naar het Algemeen Dagblad. Eerst bracht hij een aantal jaren door op het Binnenhof, bij de parlementaire redactie. Daarna ging hij aan de slag op de redactie economie. Kabinetsformaties, vliegrampen, voetbalplaatjes, en ‘50 jaar frikadel’; noem een onderwerp, en Mark heeft er een stukje over getikt.
In 2011 vond hij het mooi geweest en gooide hij het roer om. Mark werd leerkracht op een basisschool. Over die carrièreswitch gaat zijn boek: Meester Mark draait door.
Daarna verschenen Meester Mark vraagt door en Meester Mark graaft door. In Meester Mark rekent het goed en Een dikke tien van Meester Mark bundelde hij de leukste kinderlogica; grappige foutjes en creatieve ingevingen die rechtstreeks uit de werkboekjes en schriften van leerlingen komen.
Marks nieuwste boek heet Schoolpleinmoeders en gaat over alles wat ouders meemaken als hun kind op de basisschool zit
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 31 reviews
Read
September 28, 2014Mark van der Werf maakt in dit boek duidelijk wat er mis is met het Nederlandse onderwijs - en niet alleen met het basisonderwijs waarin hij even werkzaam was, maar ook met de opleiding tot onderwijzer. Docenten in spe wordt op de PABO vooral geleerd hun eigen reflecties op hun groeiproces als docent in spe te evalueren. Lesgeven is bijzaak geworden. Mark van der Werf doet er op vermakelijke wijze verslag van, zodat je zijn boek - hoewel het eigenlijk om te huilen is - regelmatig hardop lachend leest.
February 25, 2024
Aanrader voor collega's. Het boek gaat over Mark die een zij-instroomtraject van de pabo ingaat en dat verloopt niet vlekkeloos. Vlotte, fijne manier van schrijven. Zijn stageschool is niet te vergelijken met de school waarop ik werk, haha. Ik dacht vaak: Gelukkig werk ik niet daar!
Over het vele administratieve werk en de Pabo wordt herkenbaar geschreven.
''Net als verscheidene studiegenoten heb ik dringend behoefte aan de spoedcursus 'grip op je groep'. Alles op z'n tijd. 'Andere zaken zijn minstens zo belangrijk', zegt onze studiebegeleidster. Daarom beginnen we met kleien. 'Maak een vis', luidt de opdracht.''
Over het vele administratieve werk en de Pabo wordt herkenbaar geschreven.
''Net als verscheidene studiegenoten heb ik dringend behoefte aan de spoedcursus 'grip op je groep'. Alles op z'n tijd. 'Andere zaken zijn minstens zo belangrijk', zegt onze studiebegeleidster. Daarom beginnen we met kleien. 'Maak een vis', luidt de opdracht.''
October 5, 2014
Ontzettend grappig boek met een rauw randje. Mark v/d Werf schrijft over het onderwijs met een lach en een traan en geeft duidelijk aan waar momenteel het probleem voor leerkrachten zit: in de bureaucratie en de PABO, die volledig vergeten schijnt te zijn waar het eigenlijk om draait in het onderwijs. Vaak hardop gelachen en aan het eind trots op onze leerkrachten. Aanrader!
March 24, 2018
Dit boek, dat helder geschreven is en waar je op een (vrije) woensdagmiddag doorheen sjeest, is een goed anticonceptiemiddel. En anders weerhoudt het je wel van de overweging om het onderwijs in te gaan. Tenzij het nu eenmaal je roeping is, of je van beton bent.
November 8, 2015
Ik sta nu tien jaar voor de klas (kleuters) op een basisschool in Utrecht. Toen ik begon nog een multiculturele school, maar gaandeweg een school die steeds ‘witter’ is geworden. De ervaringen van meester Mark waren een feest van herkenning. De week van voorbereiding voordat het nieuwe schooljaar begint en alles nog fris en netjes is. De lange vergaderingen met punten als ‘het rondgaan langs de klassen als je jarig bent’, een discussie die ik meerdere malen gevoerd heb, de vreselijke taalmethode ‘Zin in Taal’ die we bij ons op school ook gehad hebben, maar waar we nu gelukkig van verlost zijn. De tenenkrommende ‘energizers’ tijdens een studiedag over De Vreedzame School waar maar een zeer beperkt aantal leerkrachten ècht enthousiast van wordt.
Meester Mark hield het na bijna twee jaar voor gezien. Teveel papieren rompslomp bij een baan die al veel meer energie vrat dan hij had ooit had durven dromen. Het gevoel een schaap met vijf poten te moeten zijn als leerkracht herken ik maar al te goed. Als de kinderen naar huis zijn moeten er nog 1001 dingen gebeuren en om het overzicht niet geheel te verliezen veranderen veel leerkrachten in een light-versie van juf Fleur. Post-it’s, actielijstjes, schema’s en planningen… je moet haast wel.
Lesgeven is een fantastische baan, zolang je maar energie terug krijgt. Maar zodra je met stress in de vingers achter de computer moet kruipen voor de zoveelste rapportage of met angst in je lijf probeert een stel pre-pubers in het gareel te houden met in je achterhoofd de hijgerige inspectie-eisen, al dan niet aangedikt door het schoolbestuur op het gebied van resultaten en vaardigheidsgroei dan wordt het heel snel een heel stuk minder leuk.
Is het een goed idee om een leerkracht in opleiding de volledige verantwoordelijkheid over groep 7 te geven? De vraag stellen is ‘m beantwoorden. Heeft meester Mark de boel teveel op z’n beloop gelaten en had hij veel eerder zijn grenzen moeten aangeven bij de-coach-op-de-bezemsteel? Yep.
Het relaas van meester Mark is realistisch en soms een beetje ontluisterend. We zijn met z’n allen doorgedraaid in het onderwijs. Nog één opmerking. Meester Mark is lovend over zijn eerste begeleider, de toegewijde, hardwerkende juf Karin van groep 3. En ja, als ouder moet het heerlijk zijn om te weten dat je kind de klas zit bij een juf die er zo honderd procent voor gaat.
En toch.
Het voelt vreselijk onaardig om een kritische noot te plaatsen bij een juf die zich zò wegcijfert voor haar kinderen, maar ik ga het toch doen:
In hoeverre zijn leerkrachten als juf Karin niet meer onderdeel van het probleem dan van de oplossing? Als er in ieder team een paar leerkrachten zitten die zich als een martelaar opofferen voor de waanzin in onderwijsland, wordt het dan voor de andere leerkrachten - die nog wel behoefte hebben aan een eigen leven - niet extra moeilijk om hun grens aan te geven?
Meester Mark hield het na bijna twee jaar voor gezien. Teveel papieren rompslomp bij een baan die al veel meer energie vrat dan hij had ooit had durven dromen. Het gevoel een schaap met vijf poten te moeten zijn als leerkracht herken ik maar al te goed. Als de kinderen naar huis zijn moeten er nog 1001 dingen gebeuren en om het overzicht niet geheel te verliezen veranderen veel leerkrachten in een light-versie van juf Fleur. Post-it’s, actielijstjes, schema’s en planningen… je moet haast wel.
Lesgeven is een fantastische baan, zolang je maar energie terug krijgt. Maar zodra je met stress in de vingers achter de computer moet kruipen voor de zoveelste rapportage of met angst in je lijf probeert een stel pre-pubers in het gareel te houden met in je achterhoofd de hijgerige inspectie-eisen, al dan niet aangedikt door het schoolbestuur op het gebied van resultaten en vaardigheidsgroei dan wordt het heel snel een heel stuk minder leuk.
Is het een goed idee om een leerkracht in opleiding de volledige verantwoordelijkheid over groep 7 te geven? De vraag stellen is ‘m beantwoorden. Heeft meester Mark de boel teveel op z’n beloop gelaten en had hij veel eerder zijn grenzen moeten aangeven bij de-coach-op-de-bezemsteel? Yep.
Het relaas van meester Mark is realistisch en soms een beetje ontluisterend. We zijn met z’n allen doorgedraaid in het onderwijs. Nog één opmerking. Meester Mark is lovend over zijn eerste begeleider, de toegewijde, hardwerkende juf Karin van groep 3. En ja, als ouder moet het heerlijk zijn om te weten dat je kind de klas zit bij een juf die er zo honderd procent voor gaat.
En toch.
Het voelt vreselijk onaardig om een kritische noot te plaatsen bij een juf die zich zò wegcijfert voor haar kinderen, maar ik ga het toch doen:
In hoeverre zijn leerkrachten als juf Karin niet meer onderdeel van het probleem dan van de oplossing? Als er in ieder team een paar leerkrachten zitten die zich als een martelaar opofferen voor de waanzin in onderwijsland, wordt het dan voor de andere leerkrachten - die nog wel behoefte hebben aan een eigen leven - niet extra moeilijk om hun grens aan te geven?
February 9, 2016
Dit is Jurgen!! Van Kinderen voor Kinderen: Ochtendhumeur!! Hij is journalist geworden en leraar. Goed boek. Pijnlijk en goed boek.
January 20, 2017
Verplichte literatuur voor iedereen die de Pabo overweegt of het onderwijs in wil: grappig, mooi, rauw en realistisch
May 6, 2016
Een geweldig boek, zeker een aanrader voor iedereen!
Naast grappige (en op een gegeven moment wat zielige) momenten met de kinderen van zijn klas, heeft dit boek ook een serieuze toon. Namelijk hoe het nou gaat op de PABO (lees je heel vaak over in de krant, maar nu zien we het eens van een PABO student standpunt), hoeveel administratie en onzinnige dingen er bestaan in het onderwijs (en dan blijkt dat je eigenlijk een supermens moet zijn om dat allemaal te kunnen).
Ik mocht Mark meteen, ookal moest ik wel lachen om zijn naïviteit met betrekking op kinderen aan het begin. Denken dat het niet zo moeilijk is. :) Hij krijgt dan ook meteen een kinderziekte en ligt een tijdje ziek te wezen.
Het begin van het boek is meestal best licht en grappig, maar steeds verder in het boek zie je Mark ongelukkig worden, besef je hoe stom het is dat administratie en de dingen die je moet doen voor een klas toch onmogelijk zijn. Echt serieus, ik wist dat er veel administratie was (van verschillende boeken/kranten en zo), maar zoveel dat je haast niet meer toe komt aan je klas? Of dat je moet kiezen. Je klas of administratie? Nee, dat had ik niet verwacht. Wel jammer dat je tegenwoordig meer bezig bent met je administratie en het pedagogische gedoe dan met de kinderen. En dat lijkt me toch het belangrijkste, kinderen iets leren, kinderen vol met kennis gooien.
Ik had in dit boek 1 persoon die ik echt niet mocht. Fleur. Mijn God, wat een vreselijk mens was dat zeg. Ik ken ook wel een aantal van dat soort mensen. Nooit tevreden en ze zullen je het echt wel laten merken. Maakt zij het wat uit dat jij je er kut door voelt. Zolang zij maar gewoon alles kunnen afkraken is het goed. Kom op mensen, laat ook eens zien dat iemand iets goed doet. Het kan echt niet allemaal fout zijn. En alleen maar slecht, wel je ziet wat dat doet met iemand. Het breekt iemand uiteindelijk en uiteindelijk zal hij/zij echt niet meer gelukkig zijn. Ik mocht Fleur al van het begin af niet. Zodra zij in beeld kwam had ik al zoiets van, urgh, zo'n type, zo'n ik-weet-alles-beter-type. Jammer dat zij toch uiteindelijk haar zin kreeg, en ik heb echt medelijden met de kindjes die zij als leerlingen heeft. Hopelijk is ze minder kritisch tegen de kindjes, al betwijfel ik dat.
De PABO stukjes, daar zat ik gewoon mijn hoofd te schudden. Echt jammer dat het daar zo aan toe gaat. Ik wist natuurlijk wel wat, dankzij krantenartikelen en andere dingen die ik had gelezen, maar nu krijgen we eens een inside look in het hele gebeuren.
Verder was het boek interessant en leuk, vooral de stukjes met kinderen. Ik heb ze zelfs aan mijn vriend voorgelezen en hij lag ook dubbel.
Dit boek is, zoals ik al eerder zei, echt een aanrader. Voor mensen die geïnteresseerd zijn in dit onderwerp, voor studenten die een carriere willen maken in het onderwijs, voor mensen zoals Fleur (misschien leren ze wat), voor wel eigenlijk iedereen. :) Lees dit boek, lach, beef en juich voor Meester Mark.
Review first posted at twirlingbookprincess.com
Naast grappige (en op een gegeven moment wat zielige) momenten met de kinderen van zijn klas, heeft dit boek ook een serieuze toon. Namelijk hoe het nou gaat op de PABO (lees je heel vaak over in de krant, maar nu zien we het eens van een PABO student standpunt), hoeveel administratie en onzinnige dingen er bestaan in het onderwijs (en dan blijkt dat je eigenlijk een supermens moet zijn om dat allemaal te kunnen).
Ik mocht Mark meteen, ookal moest ik wel lachen om zijn naïviteit met betrekking op kinderen aan het begin. Denken dat het niet zo moeilijk is. :) Hij krijgt dan ook meteen een kinderziekte en ligt een tijdje ziek te wezen.
Het begin van het boek is meestal best licht en grappig, maar steeds verder in het boek zie je Mark ongelukkig worden, besef je hoe stom het is dat administratie en de dingen die je moet doen voor een klas toch onmogelijk zijn. Echt serieus, ik wist dat er veel administratie was (van verschillende boeken/kranten en zo), maar zoveel dat je haast niet meer toe komt aan je klas? Of dat je moet kiezen. Je klas of administratie? Nee, dat had ik niet verwacht. Wel jammer dat je tegenwoordig meer bezig bent met je administratie en het pedagogische gedoe dan met de kinderen. En dat lijkt me toch het belangrijkste, kinderen iets leren, kinderen vol met kennis gooien.
Ik had in dit boek 1 persoon die ik echt niet mocht. Fleur. Mijn God, wat een vreselijk mens was dat zeg. Ik ken ook wel een aantal van dat soort mensen. Nooit tevreden en ze zullen je het echt wel laten merken. Maakt zij het wat uit dat jij je er kut door voelt. Zolang zij maar gewoon alles kunnen afkraken is het goed. Kom op mensen, laat ook eens zien dat iemand iets goed doet. Het kan echt niet allemaal fout zijn. En alleen maar slecht, wel je ziet wat dat doet met iemand. Het breekt iemand uiteindelijk en uiteindelijk zal hij/zij echt niet meer gelukkig zijn. Ik mocht Fleur al van het begin af niet. Zodra zij in beeld kwam had ik al zoiets van, urgh, zo'n type, zo'n ik-weet-alles-beter-type. Jammer dat zij toch uiteindelijk haar zin kreeg, en ik heb echt medelijden met de kindjes die zij als leerlingen heeft. Hopelijk is ze minder kritisch tegen de kindjes, al betwijfel ik dat.
De PABO stukjes, daar zat ik gewoon mijn hoofd te schudden. Echt jammer dat het daar zo aan toe gaat. Ik wist natuurlijk wel wat, dankzij krantenartikelen en andere dingen die ik had gelezen, maar nu krijgen we eens een inside look in het hele gebeuren.
Verder was het boek interessant en leuk, vooral de stukjes met kinderen. Ik heb ze zelfs aan mijn vriend voorgelezen en hij lag ook dubbel.
Dit boek is, zoals ik al eerder zei, echt een aanrader. Voor mensen die geïnteresseerd zijn in dit onderwerp, voor studenten die een carriere willen maken in het onderwijs, voor mensen zoals Fleur (misschien leren ze wat), voor wel eigenlijk iedereen. :) Lees dit boek, lach, beef en juich voor Meester Mark.
Review first posted at twirlingbookprincess.com
October 16, 2023
Heerlijk boekje, fijne schrijfstijl, interessant om over de ervaringen van Meester Mark te lezen, en herkenbaar. Leuk voor wie werkt of geïnteresseerd is in het onderwijs!
January 19, 2018
Zo herkenbaar!
June 6, 2015
Met een moeder die in het onderwijs werkte tot haar pensioen weet ik hoe de vele administratieve regels het lesgeven soms in de weg zitten. Het boek van Mark maakt duidelijk hoe erg het is. Tegelijkertijd geeft hij een schrijnend beeld van het opgroeien van kinderen in een Rotterdamse stadswijk.
Dat Mark het niet redt, is zo zonde voor hem, maar ook voor de kinderen. Je zou willen roepen: Hou het nog even vol! Dat hij geen vertrouwen had in hemzelf en in het systeem, stemt treurig. Ik hoop maar dat er door hem zaken veranderen. Dat het weer meer om het lesgeven draait en minder om de regeltjes.
Dat Mark het niet redt, is zo zonde voor hem, maar ook voor de kinderen. Je zou willen roepen: Hou het nog even vol! Dat hij geen vertrouwen had in hemzelf en in het systeem, stemt treurig. Ik hoop maar dat er door hem zaken veranderen. Dat het weer meer om het lesgeven draait en minder om de regeltjes.
February 28, 2015
Mark (maar ik denk vooral Jurgen, al vond ik die naam toch al nooit bij hem passen, maar goed) schrijft gemakkelijk en als (schoon)zus van twee basisschoolleraren, kan ik me erg goed vinden in de klachten over de administratie-overload en de pabo. Zijn conclusie zal misschien niet bijdragen aan een toename van mannen (en vrouwen) in het onderwijs op de korte termijn, maar hopelijk opent het wat ogen van beleidsmakers en maakt het zo de banen op de lange termijn weer aantrekkelijker.
Een absolute aanrader vooral voor beleidsmakers in het onderwijs!!!
Een absolute aanrader vooral voor beleidsmakers in het onderwijs!!!
May 25, 2015
Lekker vlot geschreven. Heel herkenbaar van wat ik van andere leraren hoor. Hij weet goed de dagelijkse gang in een klas te beschrijven.
Hij weet ook heel goed duidelijk te maken waar de problemen zitten. Verslag bijhouden van het gedrag van een leerling is een goed idee, maar de hoeveelheid formulieren en dossiers en plannen is totaal doorgeslagen, waardoor het zijn doel voorbij schiet.
Mark van der Werf zal één van de velen zijn die een mooi droombeeld hebben bij het vak leraar en uiteindelijk afhaken omdat er maar zo weinig tijd echt aan lesgeven besteed kan worden. Zonde.
Hij weet ook heel goed duidelijk te maken waar de problemen zitten. Verslag bijhouden van het gedrag van een leerling is een goed idee, maar de hoeveelheid formulieren en dossiers en plannen is totaal doorgeslagen, waardoor het zijn doel voorbij schiet.
Mark van der Werf zal één van de velen zijn die een mooi droombeeld hebben bij het vak leraar en uiteindelijk afhaken omdat er maar zo weinig tijd echt aan lesgeven besteed kan worden. Zonde.
June 22, 2016
Een eerlijk boek van de auteur waarin hij op grappige wijze beschrijft hoe hij het leven op de basisschool heeft ervaren. Hij beschrijft de basisschool en het vak van docent positief maar hekelt de bureaucratische en de administratieve rompslomp die door andere opgelegd worden. Ik vraag mij zelf serieus af wanneer hier verandering in gaat komen. Ben bang dat steeds meer mensen gaan afhaken voor het basisonderwijs en dat is jammer.
October 14, 2014
Leuk en herkenbaar boek!!! Leest makkelijk weg
December 16, 2014
Leest makkelijk weg met een serieuze ondertoon
February 11, 2015
Hilarisch en onthutsend inkijkje in de wereld van een beginnende meester op een basisschool.
July 30, 2015
Een boek dat met een glimlach aantoont dat ons basisonderwijs nog veel beter kan.
March 23, 2016
Voor iedereen die wil weten hoe het is om docent te worden, wat er bij komt kijken en dat het lesgeven maar een klein deel is van je taken pakket.
April 24, 2019
Met meerdere familieleden/vriendinnen in het onderwijs was dit een herkenbaar boek om te lezen. Wat ben ik blij dat ik dit beroep niet gekozen heb. De schrijfstijl van meester Mark is vlot, je leest het boek in een keer uit. Meester Mark heeft naar mijn idee een goede keuze gemaakt om te stoppen. Dit is geen falen, ik denk dat hij net op tijd gestopt is om niet volledig om te vallen. Was hij een slechte leerkracht? Ik weet wel zeker van niet, dat is ook te merken aan de reactie van zijn leerlingen als hij zijn vertrek aankondigt en tijdens zijn vertrek. Gelukkig heeft meester Mark aan het onderwijs een mooie carrière als schrijver over gehouden.
Dit boek laat zien dat je een sprong in het diepe moet wagen en dat het echt geen schande is als het water dan te diep bleek.
Dit boek laat zien dat je een sprong in het diepe moet wagen en dat het echt geen schande is als het water dan te diep bleek.
December 8, 2020
Wel ja.
Niet geweldig goed geschreven, maar best interessant. Heel herkenbaar als je zelf voor de klas hebt gestaan. De twijfels waar de schrijver als leerkracht mee zit, de overdonderende papierberg waar je soms door moet, de euhm... verschillende typetjes die je in het onderwijs tegenkomt - zowel superhelden als Karin als klassieke betweters als Fleur...
Soms moest ik er wel even Google bijhalen, als ik even niet wist wat die Hollandse onderwijstermen zijn. En dan is het eventjes verwarrend als je Pabo opzoekt.
Het boek leest door de eenvoudige taal best snel, en is dus zeker de moeite waard. Maar verwacht je niet aan diepgaande reflecties. Valt ook best te begrijpen, na bijna twee jaar reflecteren op de lerarenopleiding...
Niet geweldig goed geschreven, maar best interessant. Heel herkenbaar als je zelf voor de klas hebt gestaan. De twijfels waar de schrijver als leerkracht mee zit, de overdonderende papierberg waar je soms door moet, de euhm... verschillende typetjes die je in het onderwijs tegenkomt - zowel superhelden als Karin als klassieke betweters als Fleur...
Soms moest ik er wel even Google bijhalen, als ik even niet wist wat die Hollandse onderwijstermen zijn. En dan is het eventjes verwarrend als je Pabo opzoekt.
Het boek leest door de eenvoudige taal best snel, en is dus zeker de moeite waard. Maar verwacht je niet aan diepgaande reflecties. Valt ook best te begrijpen, na bijna twee jaar reflecteren op de lerarenopleiding...
October 24, 2021
Onderhoudend geschreven. Er had wel nog even een editor overheen gekund, want in het boek staan best een aantal foutjes. Toevallig lees ik dit boek terwijl ik zelf stage loop ik groep 7 en sommige gedachten die Mark beschrijft zijn pijnlijk herkenbaar. Ik zet nog even door tot de kerstvakantie, maar ik kon me ook vinden in het besluit van de auteur. De stukken over de pabo en vooral het eindeloze papierwerk zijn nog steeds relevant 😅
February 19, 2024
Hij kaart op zich goede punten aan die lastig zijn (en mogelijk moeten veranderen) aan werken in het onderwijs, maar daarnaast lijkt de voorbereiding of verdieping in het vak vóór te beginnen ook minimaal. Daardoor was het frustrerend dat alles maar werd afgedaan als "wow dit ook nog".
January 14, 2025
Grappig herkenbaar boek over een beginnend leerkracht in het basisonderwijs. Mark laat op ludieke wijze zien hoe de onderwijsbureaucratie, het reflecteren en de leerlingvolgsystemen belangrijker zijn geworden dan het lesgeven zelf.
February 1, 2019
Goed boek over hoe het onderwijs nou écht is!
December 16, 2020
Grappig maar ook realistisch. Erg leuk om dit boek door te lezen als tweedejaars pabo-studente.
December 26, 2020
Heel vlot geschreven en makkelijk te lezen. Een herkenbaar en eerlijk boek over het basisonderwijs.
Read
July 27, 2015Zeer herkenbaar en leest lekker vlot weg. Wat jammer dat Mark als hij - instromer begon (erg lastig om in het 2e jaar al een eigen klas te draaien!) en dan ook nog op een school in de binnenstad van Rotterdam met alleen allochtone leerlingen. Ik heb bewondering voor zijn enorme inzet en de manier waarop hij met zijn leerlingen omging. Zonde dat hij gestopt is, maar ik snap hem wel. En die bureaucratie ontneemt een hoop plezier en kost teveel tijd die ook ik veel liever besteed aan lesvoorbereidingen!
February 14, 2017
Het zou eigenlijk niet kunnen: het leest zo lekker weg omdat je gewoon wilt weten hoe het met deze meester afloopt. Voor een ouder schetst het een ontluisterend beeld hoe de staat van ons onderwijs eigenlijk is.
June 21, 2015
Erg leuk om te lezen hoe het een 'Hij-instromer' vergaat voor de basisschoolklas. Uitstekend geschreven boek; leest heel snel weg en heb je dus zo uit.
Displaying 1 - 30 of 31 reviews