Eine Liebe in Prag

by Jean-Michel Guenassia

Gegen die gesellschaftlichen Katastrophen müssen die Mitglieder dreier Generationen einen ständigen Kampf um Leben und Überleben ausfechten – am Ende triumphiert der Eigensinn, im Verbund mit listigem Widerstand. Josef Kaplan, 1910 in Prag geboren, studiert, wie alle seine jüdischen Vorfahren, an der dortigen Universität Medizin, begeistert als Tangotänzer die Damen, engagiert sich in der sozialistischen Studentenbewegung der Zwischenkriegszeit. 1935 zieht es ihn nach Paris, von da nach Algerien und wieder zurück in die CSSR, wo er 1952 seine politische Desillusionierung erlebt. Der politischen Katastrophe folgt 1956 die private: Die Schauspielerin, Ehefrau, Mutter seiner Tochter und seines Sohnes, reist mit dem Sohn nach Frankreich, kehrt von dort jedoch nicht zurück. Professor Josef Kaplan kämpft mit den Widrigkeiten des Sozialismus – bis zum Ende des Ost-West-Konflikts und darüber hinaus. Jean-Michel Guenassia verwebt mit literarischem Raffi nement das Leben der Protagonisten mit den entscheidenden Ereignissen der Zeitgeschichte. Und er versteht es, ein ganzes Repertoire von Personen mit eigenen Charakteristika auszustatten und durch die Wirren der dramatischsten Turbulenzen und widrigsten Zeitumstände zu verfolgen.

[amazon.de]

Genres: Fiction, France, Contemporary, Historical Fiction, Literature, Historical, French Literature

511 pages, Hardcover

First published August 22, 2012

About the author

Jean-Michel Guenassia est un écrivain français, né en 1950 à Alger. Son roman Le Club des incorrigibles optimistes a obtenu le Prix Goncourt des lycéens en novembre 2009.

Avocat pendant six ans, Jean-Michel Guenassia vit de sa plume en écrivant des scénarios pour la télévision. Il publie un roman policier en 1986, Pour cent millions (éditions Liana Lévi, prix Michel-Lebrun), dont il dit « Je ne le renie pas,... mais je n'ai pas donné suite, il me fallait autre chose », puis fait jouer quelques pièces de théâtre, notamment Grand, beau, fort, avec des yeux noirs brûlants..., en 2008 à Avignon. Son éditeur Albin Michel présente cependant Le Club des incorrigibles optimistes publié en 2009 comme le premier roman d'un inconnu de 59 ans.

En 2012, il publie un second roman, La Vie rêvée d'Ernesto G.

Reviews

[Stratos · Rating 5 out of 5]

Ένα βιβλίο που το απόλαυσα! Πλοκή, σασπένς ανάμικτα με την γοητεία που 20ου αιώνα, μας έδωσε μια άλλη πλευρά της ιστορίας. Η Ιστορία γράφεται κυρίως μέσα από τις καθημερινές ανθρώπινες ιστορίες που λειτουργούν ως μοχλός της ιστορίας κρατών και κοινωνιών. Η πίκρα και η απογοήτευση του τέλους μας θυμίζει βέβαια Την Λέσχη του συγγραφέα που επίσης απολαύσαμε και αγαπήσαμε. Αγαπημένος πλεον συγγραφές....

[Nikos Tsentemeidis · Rating 5 out of 5]

Διαβάζεται απνευστί. Περίμενα πριν το πιάσω, να διαβάσω μια αντιγραφή της «Λέσχης των αθεράπευτα αισιόδοξων», μάλλον επειδή ήθελα να μου αρέσει το ίδιο. Αφού το διάβασα σε μία ημέρα μόλις, διαπίστωσα ότι μου άρεσε εξίσου. Ίσως η μόνη τους διαφορά ήταν ότι το πρώτο το διάβασα με μικρά διαλλείματα για να το απολαύσω περισσότερο. Τώρα απλά περιμένω την μετάφραση του καινούριου βιβλίου του Guenassia.

Το μόνο που δεν θεώρησα απαραίτητο ήταν η χρησιμοποίηση ενός πραγματικού προσώπου, του «επαναστάτη» Τσε Γκεβάρα. Έδωσε μια εικόνα ενός ωραίου παραμυθιού για ένα υπερεκτιμημένο, κατ’ εμέ, πρόσωπο. Ωστόσο, μένω στον τρόπο γραφής του συγγραφέα, που είναι τρομερά ελκυστικός.

[Georgina Koutrouditsou · Rating 5 out of 5]

Πώς νιώθει κανείς όταν ένα βιβλίο τον γεμίζει με τόσο έντονα συναισθήματα,με εικόνες και χρώματα μοναδικά;
Γιατί τελικά η γαλλική ματιά στην λογοτεχνία προκαλεί τόσο ιδιαίτερα συναισθήματα αναγνωστικής ολοκλήρωσης;

Το παραπάνω βιβλίο ήρθε τυχαία στα χέρια μου.
Με λίγα λόγια δεν ήταν στο καλοκαιρινό αναγνωστικό μου πρόγραμμα.
Όμως ο Γκενασιά,ένα χρόνο μετά την ανάγνωση της αγαπημένης "Λέσχης των αθεράπευτα αισιόδοξων",με έκανε και πάλι να γυρίζω τις σελίδες εντυπωσιασμένη από τον λογοτεχνικό του πλούτο!
Το βιβλίο είναι ένα ταξίδι στον 20ο αιώνα,στα όνειρα και στις διαψεύσεις των ηρώων(κάπως διαχρονικά;),στον δυναμισμό των ιδεών τους,στις ουτοπίες των λαών,στην Ιστορία..
Και όλα αυτά πάντα με κέντρο μια γυναίκα(μάνα-κόρη),μια γυναίκα(σαν την Ελένη του Ομήρου)μοιραία που για χάρη της ο ήρωας ηθελημένα ή μη διασχίζει τις σημαντικότερες στιγμές του 20ου αιώνα και διαμορφώνει τον χαρακτήρα του.

"Η Ιστορία γράφεται με 2 τρόπους:εν δράσει,την ώρα που διαδραματίζεται, ή εν ηρεμία,πολύ αργότερα,με τις ιδέες φιλτραρισμένες απ'το πέρασμα του χρόνου,όταν τα πάθη έχουν πια κοπάσει.Η οπτική γωνία είναι τότε τόσο διαφορετική,ώστε αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να συνέβησαν ποτέ όσα συνέβησαν." Ίσως ο πιο απλός και μεστός τρόπος να εξηγήσει κανείς τον ρόλο των Ιστορικών στην πορεία της ανθρωπότητας.Εντυπωσιακό!

Μου άρεσε πάρα πολύ η λογοτεχνική παρέμβαση του Τσε Γκεβάρα,δίνει έναν μοναδικό τόνο στην εξέλιξη της ιστορίας..

Παρακάτω ακολουθούν αγαπημένες κριτικές ανθρώπων που εμπιστεύομαι πάντα,προτού ξεκινήσω το οποιοδήποτε λογοτεχνικό μου ταξίδι

Εξαιρετικό Librofilo : http://librofilo.blogspot.gr/2015/04/...

Αγαπημένη Κατερίνα Σχινά : http://www.kathimerini.gr/491928/arti...

[Nasia · Rating 3 out of 5]

1 μήνα και κάτι μέρες αφότου το ξεκίνησα, κατάφερα να ολοκληρώσω την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, του 3ου κατά σειρά βιβλίου του συγγραφέα που διάβσα ποτέ και ίσως του λιγότερο αγαπημένου μου :/
Νοιώθω ότι ενώ το βιβλίο τιτλοφορείται ως η ζωή που ονειρεύτηκε ο Ερνέστο Γκ. (ο γνωστός σε όλους Τσε Γκεβάρα), δεν ασχολείται και ιδιαίτερα μαζί του, παρά μόνο στο τελευταίο 1/4 του βιβλίου, χωρίς να κατανοώ απαραίτητα πώς αυτό συνάδει με το υπόλοιπο βιβλίο.
Ο Γκενασσιά φυσικά και γράφει πολύ περιγραφικά, νοσταλγικά, ξέρει να πατήσει τις κατάλληλες χορδές για να προκαλέσει το συναίσθημα και του βγάζω το καπέλο για αυτό, αλλά σε αυτό το βιβλίο κάπως δεν με έπεισε. Κάποια πράγματα τα διαχειρίζεται αρκετά επιφανειακά, τον ίδιο τον Τσε πχ, ως εντελώς υποχείριο και με ξένισε.
Πέρασα ευχάριστα όσο το διάβασα, ειδικά στο κομμάτι που περιγραφόταν η ζωή στο Αλγέρι, πλέον θέλω πάρα πολύ να φάω και εγώ στου Παντοβάνι και να περπατήσω στα γραφικά στενά της πόλης...

[George-Icaros Babassakis]

Αρχίζει η ανάγνωση. Η Λέσχη των Αθεράπευτα Αισιόδοξων με κέρδισε. Το ίδιο επιθυμώ και για τη Ζωή που ονειρεύτηκε ο Ερνέστο Γκ. Οι πρώτες σελίδες λένε ότι η επιθυμία θα πραγματωθεί. Ο Guenassia γράφει αβίαστα, δεν θέλει να κάνει καμιά φοβερή και τρομερή τομή, θέλει να γράφει θελκτικά & πλούσια μυθιστορήματα. Αγαπάει τους αναγνώστες του, τους δέχεται ως έχουν, δεν θέλει να τους ταράξει, δεν θέλει να τους αλλάξει.

[Alex · Rating 1 out of 5]

The club of incorrigible optimists was a great book. cannot believe that this is the same writer.
the story here is just told, one after the other, a succesion of events, emotionally detached. because the story is not told by Josef, the main character, but by the narrator who decided how much emotion will he produce through the writing. there is somehow also a war journal but hey, if i were to read the war journal of a jewish european guy, i will read Mihail Sebastian which is based on true events and it is more moving.
this one is a book where you turn the pages and it didnt happen a lot. the idea of putting myself to read 600 pages like that, it is horrifing. so...no.

[Zuzulivres · Rating 4 out of 5]

Keďže Klub nenapraviteľných optimistov patrí medzi moje najobľúbenejšie knihy, pristupovala som k druhej knihe od autora trochu skepticky. Musím povedať, že začiatok ma vôbec nechytil a keby som knihu po pár desiatkach stranách odložila, ako to čitatelia často robia, prišla by som napokon o všetky tie pocity, ktoré vyplávali na povrch v závere.
Hlavný hrdina J. Kaplan, lekár židovského pôvodu, prežije svoj život striedavo v Paríži, Alžírsku a potom sa vracia do rodného Československa. Miluje krásne ženy, famózne tancuje tango, počúva úhrančivé piesne od Gardela (okamžite to človeka donúti ísť na youtube a pustiť si Volver), skúma choroby a neskôr ich aj lieči (medzi inými aj Ernesta G., ktorý sa naozaj zotavoval v Prahe), zažíva vojnu i besnenie komunizmu, vášnivé vzplanutia, bolestné straty, jednoducho všetko, čo patrí k silnému príbehu, správne namiešané a nadávkované do jedného pôsobivého celku.

V knihe nájdete i odkazy na vyššie spomínaný KNO, stretnete i niekoľko postáv, ktoré vám budú známe :) Za mňa 4.5*

Na záver apokalyptický citát ktorý mi bude pripomínať dobu, v ktorej som knihu čítala:

"Zkáza přišla o něco později, když zemi zdecimovala chřipka a zabila málem víc lidí než válka."

[Bosorka · Rating 4 out of 5]

Jak jsem se hodně těšila (Klub nenapravitelných optimistů se mi líbil opravdu hodně), tak jsem byla zpočátku trochu rozčarovaná. Příběh svištěl až moc rychle, jako by toho autor chtěl stihnout co nejvíc a měl jen omezený počet stran. Styl mi připadal roztříštěný, takové rychlé výkřiky, přeskakování od jednoho k druhému téměř nesouvisle, měla jsem pocit, jako kdyby autor omylem vydal neupravenou verzi. Postupně jsem si ale na tento styl zvykla a to, co mi na něm zprvu vadilo, převážily opravdu silné osudy hlavních hrdinů a zhruba od třetiny knížky jsem se už zase nemohla odtrhnout. Guenassia vedle sebe pokládá běžné každodenní zážitky obyčejných lidí a zásadní dějinné celosvětové zvraty 20. století. K tomu velká milostná vzplanutí, zrady, prozření, rozčarování, strach i statečnost...
Pro nás bonus v tom, že se odehrává z velké části v Československu, s českými dějinami, i odkazy na minulou knihu. Vzhledem k úžasnému Klubu... ale musím dát jen čtyři hvězdy. Klub je přeci jen soudržnější, drží víc pospolu. I tak doporučuji, Guenassia umí silné příběhy.

[Tereza M · Rating 5 out of 5]

Právě jsem zaklapla kindle za Vysněným životem Ernesta G.
To budu asi ještě pár dní rozdýchávat. Je to silné. Vlastně bez velkých emocí vyprávěný jeden dlouhý život. Koupila jsem si ji před rokem a půl a když jsem ji před pár týdny (čtu pomalu) otvírala, vůbec jsem nevěděla, co mě čeká. Zpočátku se mi to zdálo trochu rozvleklé, postupně jsem se s postavami sžívala a začínala se cítit jako část jejich rodiny, a nakonec jsem nestíhala zírat. Vlastně mě to nemohlo překvapit, nečtu takovéhle téma prvně, ale stejně....
Je to zas jednou kniha, ze které mám takové dojmy, že si říkám proč já to blbec čtu, teď budu mít akorát zas obavy ze života kolem sebe. Všichni si vždycky myslíme, že všechno bude v pohodě navždy...

[Dolores Tiramisou · Rating 5 out of 5]

5 αστεράκια γιατί ειναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΌ. 5 αστεράκια γιατί υπάρχουν χαρακ��ήρες της "Λέσχης". 5 αστεράκια γιατί γράφει καταπληκτικα..τα βιβλία του είναι γεμάτα εικόνες...γεμάτα νοσταλγια...ιστορίες γλυκόπικρες...5 αστεράκια και τα βιβλία του Guenassia(τουλάχιστον όσα διάβασα μέχρι στιγμης τη Λέσχη και αυτό) τα ΑΓΑΠΩ!!

[Chrysa · Rating 4 out of 5]

Εξαίσιο, όπως και "Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων". Μ'αρέσει πολύ η γραφή του Guenassia.

[Maria Geroulia · Rating 5 out of 5]

Ξεκινώντας είχα το άγχος ότι δεν θα μου αρέσει όσο η Λέσχη, την οποία και λάτρεψα. Όμως, ευτυχώς, διαψεύστηκα. Όλο το έργο το διατρέχει μουσικά μια σειρά από ατέλειωτες tandas, με τη φωνή του Carlos Gardel, κι έτσι το διάβασα κι εγώ, ακούγοντας αληθινά η νοερά μουσική tango. Δεν μπορώ να ξεπεράσω τα συναισθήματα που μου δημιούργησε η Λέσχη, ωστόσο στη Ζωή που ονειρεύτηκε ο Ερνεστο Γκ. «μπήκα» πιο γρήγορα μέσα στο μυθιστόρημα, σχεδόν με κινηματογραφικό τρόπο. Αυτό που, τελικά αγαπώ, στον Γκενασιά, είναι ότι οι χαρακτήρες του, χωρίς να χάνουν το βάθος τους, αισθάνομαι να λειτουργούν με μια αποστασιοποίηση. Αυτό επιτρέπει στον αναγνώστη να απολαύσει την ιστορία τους απαλλαγμένος από το βαρύ συναισθηματικό φορτίο. Η ιστορία απλώς ρέει όσο τραγική κι αν είναι, είτε ερωτική, είτε πολιτική. Και αυτό είναι απολαυστικό και ως αναγνώστη με ελευθερώνει από το ψυχολογικό βάρος, σχεδόν λυτρωτικά.

[Maria Thomarey · Rating 2 out of 5]

Τρία και Πολλάτου είναι. Αντιπάθησα σφόδρα τον ήρωα. Τον βρήκα και έτσι βρήκα λίγο και το βιβλίο. Το σώζει η Καλλιρρόη που είχε. Αλλά το ότι προσπαθεί να στριμώξει έναν αιώνα σε πεντακόσες28 σελίδες δεν είναι και πολύ βοηθητικό. Ούτε οι τρέλες μεγαλοστομίες είναι. Καλά πολιτικά με έκανε λίγο έξαλλη. Αλλά αυτό το αφήνω να περάσει. Α είναι πολύ ωραίος ο τρόπος που χρησιμοποιεί κατά μία έννοια το τρικ τουτε τελικά δεν είναι και τόσο ωραίος. Άλλη μια απογοήτευση. Τελικά εμένα αυτός ο συγγραφέας δε μου πάει.
Μικρές διορθώσεις. Ο ήρωας είναι κενός και έτσι είναι και το βιβλίο. Δύο τελικά το τρικ του Ερνέστο δεν του βγήκε και πολύ καλά. Έξυπνο αλλά όχι και τόσο στο τέλος.

[foteini_dl · Rating 2 out of 5]

Μπορούμε να δούμε δύο μέρη: στο πρώτο πρωταγωνιστεί ο Γιόζεφ και παρακολουθούμε τις περιπλανήσεις του σε Γαλλία-Αλγερία-Τσεχία και στο δεύτερο η Έλενα με τον Τσε στην Τσεχία.
Στα θετικά:ένα ακόμα θελκτικό, καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο βιβλίο από τον Guenassia, με καλό ρυθμό, που χωρίς να γράφει με κάποιον "ιδιαίτερο" τρόπο, αλλά απλά κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Γνώριμα μοτίβα και από τη "Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων": όνειρα, διάψευση προσδοκιών κλπ.
Στα αρνητικά:ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές διαφωνίες μου σε πολλά σημεία του βιβλίου, μπορώ να πω ότι δεν εμβάθυνε σε πολλά θέματα που έθιγε, ήταν κάπως "επίπεδη" και επιφανειακή η προσέγγισή του και-ενώ θα μπορούσε-δεν είναι ένα βιβλίο "food for thought". Λόγω αυτής της "φλατ" προσέγγισης, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί επέλεξε ως ήρωα τον Τσε, ένα σύμβολο ενός αγώνα και μια πολυσχιδή/σύνθετη προσωπικότητα, .
Είχε τις καλές στιγμές του, αλλά γενικά δεν με ενθουσίασε (ειδικά όταν φέρνω στο μυαλό μου τη "Λέσχη). Σε πολλούς, όμως, κρίνω πως θα αρέσει, ακόμα και πως θα το λατρέψουν.

[Leonidas Moumouris · Rating 5 out of 5]

Μόλις διάβασα ένα υπέροχο βιβλίο. Χορός, πόλεμος, έρωτας, κομμουνισμός, αυταπάτες, προδοσία, νίκες και ήττες σε 500 σελίδες χωρίς ίχνος φλυαρίας, με συναίσθημα χωρίς ίχνος υπερβολής, με ανατροπές και ανυπομονησία να φτάσεις στο τέλος.
Δεν είχα διαβάσει Guenassia, πρόσω ολοταχώς για την Λέσχη λοιπόν.

[Sub Sakoul · Rating 3 out of 5]

Αισθάνομαι ότι μετά από πολύ καιρό πρέπει να γράψω κριτική για βιβλίο που μόλις διάβασα..
Δε θα μπω σε λεπτομέρειες,ωστόσο οι προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν στο πρώτο μέρος του βιβλίου έκαναν ακόμα μεγαλύτερη την απογοήτευση απτή μέση και μετά..
Ποτέ δεν κατάλαβα σε τι εξυπηρέτησε η εμφάνιση του Τσε στην πλοκή, μια φιγούρα με ιδιαίτερη βαρύτητα, δε λέω, αμφιλεγόμενη για κάποιους,αλλά με τεράστια συνέπεια θεωρίας/πράξης...
Λοιπόν,όχι,ο Τσε,ο μεγαλύτερος κομμουνιστής επαναστάτης,με γοητεία και εκτόπισμα που δυσκολα βρίσκεις σε γήινους, δε μπορεί να παρουσιαστεί ως ο μέσος μικροαστός άνθρωπος ο οποίος θα μπορούσε να παρατήσει το όραμα τής επανάστασης που αποδεικνύεται στην πράξη, για να ζήσει τον έρωτα του..
Απτήν πορεία της ζωής του, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι θα μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί...
Τρία αστέρια γτ έχω επηρεαστεί από τη Λέσχη του ίδιου συγγραφέα που τη θεωρώ αριστούργημα.

[Zuzana · Rating 4 out of 5]

Věděla jsem, že reakce na začátek jsou trochu rozpačité, ale i tak mě trochu zaskočilo, že ten začátek trval asi 20 % knihy. Nevěřila jsem, že to Guenassia ještě dožene. Dohnal. Ale místy to zbytečně hnal, kdyby se rozepsal na rozsah Optimistů, bylo by to lepší. Každopádně mě opět dostal. Zajímalo by mě, jak moc rozdílně to vnímají ne-Češi. Klobouk dolů před historickými a místopisnými rešeršemi, které si Guenassia musel udělat, aby to napsal, když tu byl poprvé až minulý týden.
Ernesto a Optimisté, to je bludný kruh. Je dobré přečíst nejdřív Optimisty, abyste pak poznávali postavy v Ernestovi. Ale když dočtete Ernesta, máte chuď jít znovu číst Optimisty, abyste si do nich dosadili informace z Ernesta.

[Eliska · Rating 4 out of 5]

Zachytit v jedné knize sto let života jednoho člověka a jeho blízkého okolí a k tomu ještě obsáhnout významné dějinné události 20. století určitě není lehký úkol. Možná proto na mě působil román v některých částech trochu uspěchaně. Vyprávění je to ovšem velmi čtivé, jednotlivé postavy jsou skvěle vykreslené a uvěřitelné a fiktivní popis pobytu Ernesta Guevary v Československu mě skutečně bavil. A přestože tu autor s námi nebyl v té totalitní době, myslím, že ji popsal docela přesvědčivě.

[Agnes · Rating 4 out of 5]

Molto piacevole, temevo una delusione dopo " Il club degli incorreggibili ottimisti ", che mi era piaciuto moltissimo, invece si è rivelato molto bello . Una parte ( ecco perché quattro stelle anziché cinque e non ne parlo per non fare spoiler) meno credibile , ma è un romanzo e non un saggio storico nè , tantomeno , una biografia di un personaggio reale, per quanto sullo sfondo rimanga sempre la Storia ben documentata.

[Ivka · Rating 5 out of 5]

"Podstatné veci ostávajú nevypovedané v našom vnútri. Pravda, ak by sme si chceli všetko povedať, potrebovali by sme na to prinajmenšom ešte jeden život. Zrejme sme stvorení, aby sme žili jedni vedľa druhých, hľadeli na seba z diaľky a ľutovali, že o sebe vieme tak málo. Aj to je možno záhada života."

Po Klube nenapraviteľných optimistov je toto ďalší skvelý autorov román.
Príbeh o revolucionárovi Ernestovi nám autor viac priblíži v poslednej časti knihy, dovtedy je to opis života lekára Josefa Kaplana. Kniha je rozdelená do dvoch veľkých častí, ktoré nesú mená jeho osudových žien. Príbeh je to fascinujúci, veľmi rozmanitý a komplexný, s mnohými osudmi, peripetiami, zasadený do obdobia pred druhou svetovou vojnou, počas nej a dlho po jej skončení. Život Josefa a jeho rodiny je formovaný zmesou vonkajších udalostí, ale aj často závažných individuálnych rozhodnutí.

Autor píše štýlom, ktorý ma podľa mňa potenciál osloviť naozaj každého čitateľa. Jeho vety sú často hutné, dlhé, ale zároveň presné a jasné. Vašu pozornosť si udrží často prekvapivými vzratmi a dej nestagnuje ani na chvíľu.
Naozaj vrelo odporúčam.

[Eleftheria Platia · Rating 5 out of 5]

Το βιβλίο αυτό βρισκόταν στο ράφι περίπου δυο χρόνια , φοβόμουν να το ξεκινήσω καθώς ήμουν σίγουρη πως θα ναι απογοήτευση μετά τη Λέσχη . Μέγα λάθος .

Ένα υπέροχο βιβλίο που σε ταξιδεύει στο Αλγέρι , στο Παρίσι , στη Πράγα . Ένας υπέροχος για ακόμα μια φορά Γκενασιά .

[gallizio · Rating 5 out of 5]

Gite che non sono la mia

[Daniela · Rating 4 out of 5]

Neuvěřitelně čtivý příběh Josefa Kaplana, českého lékaře, který vás zavede přes Paříž a Alžír do poválečného Československa a do následujících let, kdy krásné ideje vybledly a postupně se proměnily v hořké zklamání. Zajímavá je paralela mezi Kafkovým Josefem K. a Josefem Kaplanem. Kaplan Kafku nemá rád, říká, že absurdnost situace Josefa K. dělá Kafkův text nepřesvědčivým, ale o několik let později se sám v roli Josefa K. ocitá.
Do pěti hvězdiček tomu něco chybělo, ale zaujalo mě to natolik, že se poohlédnu po Klubu nenapravitelných optimistů.

[Yvonne · Rating 4 out of 5]

The first part of the book was brilliant I think (talking about Paris and Algier in the 1930s/1940s), but the other half was a bit trashy. I did not expect Che Guevara to appear in the novel - he he - he did not make the love story less trashy. But I really enjoyed the book, and I fell in love with the main character called Jozef.

[Thalia Fourli · Rating 5 out of 5]

Τη στιγμή που το έκλεισα με κυρίευσε ένα αίσθημα απώλειας. Με τρομαζει να σκέφτομαι ότι αυτοί οι χαρακτήρες υπάρχουν μόνο στο χαρτί. Βέβαια αυτό δεν ισχύει και αυτή είναι η μαγεία της γραφής του Γκενασια. Χιλιαδες ανθρωποι ζησαν την ελπιδα, τον ερωτα, τον πονο που τοσο ομορφα και ζωντανα αποτυπωσε ο συγγραφεας. Το προτεινω ανεπιφυλακτα.

[Marili · Rating 5 out of 5]

Υπέροχο!!! Για άλλη μια φορά, ακολουθώντας τα χνάρια της Λέσχης των Αθεράπευτα Αισιόδοξων, ο Γκενασιά καταφέρνει να μας μαγέψει. Όσοι λάτρεψαν τη Λέσχη πιθανότατα θα αγαπήσουν και αυτό το βιβλίο. Το μόνο που του λείπει είναι η παιδικότητα που περιείχε η αφήγηση του Μισέλ Μαρινί. Κατά τα άλλα, ο Γκενασιά για αλλά μια φορά ξαναβρίσκει τον συγγραφικό του οίστρο και αποδεικνύει ότι μπορεί να γράψει αριστουργήματα. Αν και η Λέσχη προηγείται συγγραφικά, θα πρότεινα πρώτα τη Ζωή που Ονειρεύτηκε ο Ερνέστο Γκ. και μετά τη Λέσχη, καθώς τα πολιτικά γεγονότα που περιγράφονται και στα δύο βιβλία αναλύονται πολύ διεξοδικά στον Ερνέστο και είναι πολύ πιο εύκολο να κατανοήσει κάνεις το πολιτικό κλίμα της Λέσχης. Ευχάριστη έκπληξη η "συνάντηση" με έναν χαρακτήρα από τα παλιά!

[pastafloraki · Rating 4 out of 5]

Λοιπον, επειδη διαβαζουμε τα βιβλια του γκενασια με τη σειρα αυτες τις μερες, μου αρεσει που οι ιστορίες συνδέονται σε αυτα τα 3 πρωτα.
Διαβαζοντας τις κριτικες εδω πριν ξεκινήσουμε το συγκεκριμένο απορούσα λίγο, αλλα καταλαβαίνω γιατι ισως κλείνεις το βιβλιο καπως προβληματισμένος.
Κατ εμε οι τελευταίες 100 σελιδες ισως να ηταν αχρείαστες, και θεωρω πως ο τιτλος που δόθηκε στο βιβλιο ηταν αδόκιμος. Θα επαιρνα ισως την αναφορα στον τσε κ δε θα την συμπεριλάμβανα καθολου στο βιβλιο.
Ισως το πιο αδύναμο απο τα προηγούμενα δυο, αλλα σίγουρα μαθαίνουμε νεες πληροφορίες για τους χαρακτήρες στα προηγούμενα βιβλια, που προσωπικά το εκτίμησα.

[Agnese · Rating 4 out of 5]

Caro Guenassia sono felice di averti incontrato. La vita Sognata di Ernesto G è stato come ritrovare un vecchio amico. Ho ritrovato Parigi e qualcuno dei suoi Ottimisti, ho ritrovato una scrittura fluida e un ritmo al cardiopalma. Ho ritrovato la voglia di non staccarmi dalle pagine, ho conosciuto Praga, Algeri è un pezzettino di storia.
Un paio di critiche ce le avrei, come i passaggi troppo veloci e poco approfonditi. Cose che di solito non perdono, ma faccio un’eccezione. Certo avrei preferito meno riflessioni di Ramon e più spazio a quello che è passato per la testa di Christine, ho difficoltà a comprenderla e perdonarla proprio come Helena.

🌟 3,5

[Dora · Rating 4 out of 5]

Πολύ όμορφη γραφή. Είναι το πρώτο βιβλίο του Γκενασιά που διαβάζω. Χορός, ταξίδια και μποέμικη ζωή, κακουχίες, πόλεμος, επανάσταση, οικογενειακές τραγωδίες, αυτό το βιβλίο είναι από μόνο του ένα ταξίδι και περιέχει τα πάντα. Η γραφή του και μόνο σε ταξιδεύει. Αξίζει να διαβαστεί!

[Zaki Pat · Rating 5 out of 5]

Η ιστορία ξεκινά στο διάστημα του μεσοπολέμου. Παρακολουθούμε την ιστορία του Γιόζεφ, ενός Τσέχου Εβραίου νεαρού γιατρού από την Πράγα, που δέχεται την πρόταση ενός ερευνητικού ινστιτούτου στο Αλγέρι. Οι φίλοι, οι ερωτες, το ξέσπασμα του Β παγκόσμιου, η εξάπλωση της πανούκλας αμέσως μετά. Η επιστροφή στην Πράγα, ο γάμος, η πολιτική σταδιοδρομία ως βουλευτής του Κομμουνιστικού κόμματος, οι οικογενειακές ανατροπές και τελικά ή γνωριμία με τον Τσε σε μια ταραγμενη εποχη και οι επιπτώσεις της στη ζωή του Γιόζεφ δεν σου επιτρέπουν να το αφήσεις από τα χέρια σου.
Ο Γκενασια έχει δικαίως -νομιζω- μπει στην πρώτη τριάδα των αγαπημένων μου συγγραφέων.