Ο ονειροφάγος

by Lafcadio Hearn, Αλόη Σιδέρη (Translator), Σταύρος Πετσόπουλος (Editor)

"Μπακού Κουραέ! Μπακού Κουραέ! Καταβρόχθισε, ω Μπακού, καταβρόχθισε το κακό μου όνειρο!..."
"Όταν ξυπνάει κανείς από έναν εφιάλτη ή από ένα κακοσήμαδο όνειρο, πρέπει να επαναλάβει γρήγορα τρεις φορές την επίκληση αυτή. Ο Μπακού θα καταβροχθίσει το κακό όνειρο και θα αλλάξει την κακοτυχία και το φόβο σε καλοτυχία και χαρά"

Οι ήρωες του Λευκάδιου Χερν προέρχονται από το χώρο του τρομακτικού και του παράδοξου: ο τυφλός που έκανε τους νεκρούς να κλαίνε, ο άνθρωπος-καρχαρίας που έχυνε ρουμπίνια αντί για δάκρυα, η ζωγραφιά που έχανε τα χρώματά της όταν τη χώριζαν από τον ιδιοκτήτη της, ο βρυκόλακας που είχε τρυπώσει στο βάθος των νερών και ο ανά χείρας Μπακού που έτρωγε τα κακά όνειρα... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

24 pages, Paperback

First published July 9, 2014

About the author

Greek-born American writer Lafcadio Hearn spent 15 years in Japan; people note his collections of stories and essays, including Kokoro (1896), under pen name Koizumi Yakumo.

Rosa Cassimati (Ρόζα Αντωνίου Κασιμάτη in Greek), a Greek woman, bore Patrick Lafcadio Hearn (Πατρίκιος Λευκάδιος Χερν in Greek or 小泉八雲 in Japanese), a son, to Charles Hearn, an army doctor from Ireland. After making remarkable works in America as a journalist, he went to Japan in 1890 as a journey report writer of a magazine. He arrived in Yokohama, but because of a dissatisfaction with the contract, he quickly quit the job. He afterward moved to Matsué as an English teacher of Shimané prefectural middle school. In Matsué, he got acquainted with Nishida Sentarô, a colleague teacher and his lifelong friend, and married Koizumi Setsu, a daughter of a samurai.
In 1891, he moved to Kumamoto and taught at the fifth high school for three years. Kanô Jigorô, the president of the school of that time, spread judo to the world.

Hearn worked as a journalist in Kôbé and afterward in 1896 got Japanese citizenship and a new name, Koizumi Yakumo. He took this name from "Kojiki," a Japanese ancient myth, which roughly translates as "the place where the clouds are born". On that year, he moved to Tôkyô and began to teach at the Imperial University of Tôkyô. He got respect of students, many of whom made a remarkable literary career. In addition, he wrote much reports of Japan and published in America. So many people read his works as an introduction of Japan. He quit the Imperial University in 1903 and began to teach at Waseda University on the year next. Nevertheless, after only a half year, he died of angina pectoris.

Reviews

[Λίνα Θωμάρεη · Rating 3 out of 5]

3,5 αστέρια

[Ioannis Korovesis · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετική έκδοση στα ελληνικά από την Άγρα, μιας μικρής ιστοριας του Λευκάδιου Χερν, επηρεασμένη από τις ιαπωνικές παραδόσεις και δοξασίες.

Ο ονειροφαγος Μπακού -περί ου ο λόγος- είναι μια θρυλική μορφή της ιαπωνικής μυθολογίας η οποία πολύ συχνά αναπαρισταται σε τοιχογραφίες και έπιπλα.

Μπακού Κουράε! Μπακού Κουράε! Μπακού Κουράε!

[Manouka · Rating 4 out of 5]

μπακού μπακού έλα λίγο να σου πω <3

[Sophia · Rating 3 out of 5]

Μία όμορφη ιστορία που κερδίζει πολύ από την καλαίσθητη έκδοση

[Φερειπείν · Rating 4 out of 5]

Lefcadios Hearn summarizes his meanings in a few pages.
His stories look like self-existent actions that have, however, been cultivated by his personal gaze that gives them value, before they are handed over to the paper and reach other people's hands.
His writing reminds me of spontaneous learning, easily acquired through myths, legends and symbols ; intuitive and didactic without boring teaching.
📖📖📖
Ο Λευκάδιος Χερν συμπυκνώνει τα νοήματά του σε ελάχιστες σελίδες.
Δεν είναι τόσο αυτό που καταγράφεται όσο οι αποχρώσεις του τρόπου του που εξεικονίζουν την ουσία. Μοιάζουν με αυθύπαρκτα ενεργήματα που εχουν ωστόσο καλλιεργηθεί από την προσωπική του ματιά που τους χορηγεί αξία, πριν παραδοθούν στο χαρτί και εξεταστούν από άλλα βλέμματα.
Η γραφή του μου θυμίζει απρόθητη εκμάθηση και γι'αυτό εύκολα προσλαμβανόμενη μέσω του μύθου, του θρύλου, του συμβόλου• διαισθητική και διδακτική χωρίς τον βαρετό διδασκαλισμό.