Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας (και το καλό που σας θέλω να τα 'χετε πλύνει πολύ καλά) περιέχει όλα τα Κουραφέλκυθρα τα οποία δημοσιεύτηκαν στο site της comicdom press και τα 40 πρώτα στριπ της σειράς "Κολυμπηθρόξυλα" τα οποία δημοσιεύτηκαν στο site socomic.gr. Επιπλέον περιέχει 17 σελίδες αδημοσίευτου υλικού (σαβούρα με λίγα λόγια) και σχολιασμό από τον δημιουργό τους Αντώνη Βαβαγιάννη. Τα Κουραφέλκυθρα ξεκίνησαν να δημοσιεύονται το 2008 και είναι το μακροβιότερο και δημοφιλέστερο ελληνικό webcomic. Έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά στο site balderduck.com και πολλά από αυτά είναι καλούτσικα αν και προσωπικά μου αρέσει περισσότερο ο "Άρτσι" ειδικά εκείνη η ιστορία που δεν ξέρει αν πρέπει να διαλέξει την Μπέτυ ή τη Βερόνικα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Νομίζω ότι τα Κουραφέλκυθρα είναι ό,τι πιο αστείο έχει να δώσει η ελληνική σκηνή της γελοιογραφίας και του κόμιξ. Το συγκεκριμένο αλμπουμάκι το έχω αγοράσει τουλάχιστον 4 φορές, γιατί ξεκίνησα να το δίνω και στους μεγάλους χορηγούς του Easy Greek στο Patreon για "local" ελληνική ανταμοιβή και σαν μια σπαρταριστή δοκιμασία για τα ελληνικά τους.
Χαρακτήρες έξυπνοι και ευμνημόνευτοι (ο θείος Αιμίλιος, ο Λούθερ, ο σερβιτόρος και ο πελάτης, η Ζοζεφίνα... τι να λέμε!) καταστάσεις σουρεαλιστικές αλλά καθημερινές, σκόρπιες παρατηρήσεις και σκέψεις που μπορεί να έχουμε κάνει όλοι μας διαχρονικά και τα Κουραφέλκυθρα τους δίνουν σάρκα και humerus bone.
Είναι ακριβώς το είδος χιούμορ που με ξετρελαίνει - πνευματώδες και βασισμένο σε λογοπαίγνια. Ταυτόχρονα όμως έχει και κάτι το πολύ απλό και άμεσο που κάνει ακόμα και ανθρώπους που βρίσκουν τέτοια αστεία κρύα να γελάνε φωναχτά. Με τη γυναίκα μου έχουμε τελείως διαφορετική αίσθηση του χιούμορ αλλά τα Κουραφέλκυθρα του Αντώνη Βαβαγιάννη είναι ένα ανάγνωσμα που μπορούμε να απολαύσουμε στην τουαλέτα και οι δύο.
Η Jemma Press έβγαλε αμέτι μουχαμέτι τα Κουραφέλκυθρα σε τόμο
Η δημοφιλή σειρά ονλάιν μικυμάου, κατά τον Θείο Αιμίλιο, τυπώνεται σε χαρτί με τις ευλογίες της Jemma Press. Τώρα αν δεν ξέρεις ποιος είναι ο Θείος Αιμίλιος, ποια είναι η οικογένεια Δαπόντε, τι σημαίνει κολυμπηθρόξυλο και κουραφέλκυθρα, τότε πρέπει να αποχωρήσεις όσο είναι καιρός για την δική σου ψυχική υγεία.
Τα Κουραφέλκυθρα αν και στην πραγματικότητα δεν είναι καν λέξη, έχουν καταφέρει να μπουν στην καρδιά χιλιάδων θαυμαστών, κυρίως μέσω του ίντερνετ. Στριπάκια καθημερινής τρέλας με λογοπαίγνια που κανείς δε ζήτησε αποτελούν το κύριο στοιχείο της σειράς, που μέχρι σήμερα μετράει εννέα χρόνια. Πολλοί τα μισούν, περισσότεροι τα λατρεύουν και για χάρη των δεύτερων βγαίνουν συγκεντρωμένα σε τόμο.
Τι είναι αυτό που τα κάνει τόσο δημοφιλή; Κατ’ αρχήν οι κύριοι χαρακτήρες περιέχουν στοιχεία τα οποία ανταποκρίνονται σε αληθινές αντιδράσεις συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Για παράδειγμα, ο Θείος Αιμίλιος που είναι ο δημοφιλέστερος ήρωας είναι ο ρομαντικός εξηντάρης, ο νοσταλγός μιας άλλης εποχής που δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στην σύγχρονη καθημερινότητα, περίπου δηλαδή σαν τους γονείς των τριαντάρηδων ή τους παππούδες των εικοσάρηδων, ο τυπικός γεράκος που μονολογεί στα λεωφορεία. Η Ζοζεφίν είναι το υπερβολικά περίεργο και ζωηρό ανιψάκι που αγαπάς να μισείς στα οικογενειακά τραπέζια, τα περιστατικά με την οικογένεια Δαπόντε είναι τα χειρότερα σενάρια που υπάρχουν για την πρώτη γνωριμία με τους γονείς του/της και παίζουν στο μυαλό τους την ώρα που χτυπάς το κουδούνι για να μπεις και να τους γνωρίσεις. Ο κύριος Κλιάφας και ο Λούθερ εκφράζουν την αντίθεση της κυριολεκτικής και μεταφορικής έννοιας της γλώσσας, το ίδιο και ο Κλέαρχος με τους ιδιωματισμούς και το τικ του. Οι τελευταίοι δεν έχουν δομημένο κάποιο χαρακτήρα, παρά λειτουργούν περισσότερο ως μέσα προκειμένου να επιτευχθεί το αστείο. Όλα τα περιστατικά είναι προϊόν μιας σουρεαλιστικής προσέγγισης καθημερινών ασυνείδητων σκέψεων, σαν σκέψεις που κάνουμε στο μπάνιο με έναν τρόπο.
Το σκίτσο δημιουργεί επίσης αμεσότητα και οικειότητα. Τα πολλές φορές δυσανάγνωστα γράμματα μαζί με τα απλοϊκά σχέδια δείχνουν μια προχειρότητα και μοιάζουν σαν σκιτσάκια που θα έκανε ο οποιοσδήποτε πέντε λεπτά στο πόδι(μεταφορικά το εννοώ). Έτσι λοιπόν ο αναγνώστης βρίσκει εύκολα στο στριπάκι τον εαυτό του ως δημιουργό και όχι ως ήρωα, επομένως ταυτίζεται περισσότερο με το περιεχόμενό του. Τα Κουραφέλκυθρα δεν κάνουν επίδειξη σχεδιαστικής ικανότητας, είναι σύντομα στριπάκια, μικρά και εύκολα πια αναγνωρίσιμα, που δημιούργησαν μια διαφορετική τάση στο ελληνικό (και web) κόμικς.
Στην πραγματικότητα, σπάνε τους κανόνες σχετικά με το κλασσικό ύφος και περιεχόμενο των κόμικς, είναι αυτοτελή, διαδίδονται μαζικά μέσω ψηφιακών μέσων και χωρίς να απαιτείται η αγορά τους. Αυτά τα στοιχεία διαμορφώνουν το κοινό που έρχεται σε επαφή με το κόμικς και το ίδιο το κοινό επικαθορίζει αντίστροφα το επίπεδο της πολιτιστικής παραγωγής στο σήμερα. Τα Κουραφέλκυθρα εμφανίστηκαν στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων, που άλλαξε άρδην τον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό κοινό καταναλώνει πολιτιστικά προϊόντα, κερδίζοντας άξια την θέση τους στην σύγχρονη μαζική κουλτούρα. Οπότε διαβάστε Κολυμπηθρόξυλα, «δεν θα σας βοηθήσει να βρείτε γκόμενα, αλλά έτσι και αλλιώς δεν είχατε ελπίδα».
Ήταν κάπου 1990-91 όταν πρωτοδιάβασα Αρκά, και τότε είχα πει ότι ο Αρκάς είναι, με διαφορά, ο αστειότερος Έλληνας σκιτσογράφος. Έπρεπε να περάσει ένα τέταρτο του αιώνα για να ξαναπεράσει από το μυαλό μου αυτή η φράση. Και ενώ σίγουρα ο Αρκάς δεν έχασε το στέμμα του, και ας βρίσκεται πλέον σε μία ενδιάμεση κατάσταση εξαιρετικού (βλ. Προφήτης, Ναπολέων και Ασημίνα) και γελοίου (βλ. Φεβρουάριος), ο Αντώνης ο Κουραφέλκυθρος* είναι ο πανάξιος διάδοχος. Γιατί το πεθαίνω-από-ανακοπή γέλιο που μου προκάλεσε ο Μπάμπης με το τρελό μωρό, ο Ned Stark στις διακοπές, η Ελληνική οικογένεια στο Wimbledon, οι αρχαίοι κάγκουρες, και τόσα άλλα, είχε να προκληθεί από όταν ο εγκέφαλός μου είχε την ευτυχία να κάνει την πρώτη του γνωριμία με τον Κόκκορα - μιλώντας πάντα για Έλληνες κομικογράφους.
* Ο Αντώνης Βαβαγιάννης, δηλαδή, του οποίου το όνομα χρησιμοποιώ κάθε φορά που θέλω να εντυπωσιάσω με ένα καλό name-dropping**, μιας και όντας στα 80s φίλος του αδερφού του, τον θυμάμαι από όταν μπουσουλούσε - που να φανταστώ τότε ότι, 30+ χρόνια μετά, αυτό το τρελό μωρό θα με κάνει να λιώνω απ' τα γέλια!
Από τα καλύτερα πράματα που κυκλοφορούν στα ελληνικά κόμικς. Pythonικό χιούμορ θα έλεγα και όχι μόνο. Δεν είναι τυχαίο το πλήθος των φανατικών κουραφάνς.
Τα Κουραφέλκυθρα είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στα ελληνικά κόμικς (ταπεινή, προσωπική άποψη, αλλά ισχύει. Ας πω από αυτά που έχω διαβάσει τουλάχιστον). Εδώ θα βρείτε τα κάμποσα πρώτα Κουραφέλκυθρα με σημειώσεις του δημιουργού, καθώς και τα Κολυμπηθρόξυλα και κάτι άλλα fillers που είναι ό,τι να 'ναι, αλλά και πάλι 5/5 αστεράκια βάζω, γιατί του αξίζουν. Απίστευτο χιούμορ με αναφορές σε ένα σωρό απίστευτα πράματα, οι Monty Python της Ελλάδος (μόνο που είναι μόνο ένας), χιούμορ που θα ήθελα να μπορούσα κι εγώ να κάνω, αλλά δεν (όσοι με ακολουθείτε στα social media ξέρετε)...
Hilarious and so zany it's transcending to wisdom, this series of strips has made Vavagiannis one of the best, at least in my eyes, greek comic writers.
Ήρθα πολύ αργά για να πω "Εμένα μου φάνηκε συμπαθέστατο". Ήρθα πολύ αργά για να πω "Τρέλανε μας, Βαβαγιάννη θεέ". Τέλος πάντων, λιγότερο μπλαμπλα, περισσότερο φίλημα ποδιού.