Una novela que lleva más de tres años en la lista de libros más vendidos de Corea, y otro gran éxito de Lee Kkochnim, una de las autoras más representativas de la literatura juvenil coreana. «Los hechos no importan. Lo que la gente cree se convierte en verdad». Juyeon y Seoeun son amigas íntimas. Un día, después de mantener una gran discusión, aparece el cuerpo sin vida de Seoeun, y Juyeon es arrestada como principal sospechosa. Pero, por alguna razón, Juyeon es incapaz de recordar nada acerca de ese día. Un periodista se hace eco de la noticia, que conmociona a la opinión pública, y las emisoras compiten por emitir programas especiales sobre ella, publicando titulares sensacionalistas. A través de numerosas entrevistas con personas que testifican sobre la relación entre las dos amigas, la historia se desarrolla en un torbellino de acontecimientos que desemboca en un final sorprendente e impredecible. Con esta obra, un éxito de ventas y de público en Corea desde su publicación, Lee Kkoch-nim plantea una advertencia escalofriante sobre una sociedad donde la verdad es manipulada sin tener en cuenta sus consecuencias.
Siempre conviene tener la mente abierta en todos los ámbitos de la vida y mantener la capacidad de tener una mirada crítica sobre las cosas que nos cuentan o vemos. Llegué a este libro juvenil por que quería saber que es lo que está leyendo mi hija. El título del libro es una mezcla explosiva entre ambiguo y explícito que me llamó la atención y además ella misma me pidió leerlo porque le pareció un libro muy bueno. Así que ahí vamos. Y si. Lo es. Es un buen toque de atención tanto para adolescentes como para adultos. La narrativa es sencilla, es cortito, se lee muy fácil y ciertamente está pensado en las formas para un público juvenil. Pero el mensaje es válido para todos en estos tiempos de manipulación y apariencias donde la verdad no importa, importa lo que la gente cree que es la verdad. Un juego de apariencias y de carreras por el éxito a cualquier precio. Envidias y desprecio por el dolor ajeno. Sobre todo, algo que planea en toda la historia: Egoísmo. Somos, ante todo, una sociedad de egoístas. La trama es más sorprendente de lo que se puede esperar. Con unos cuantos giros y con sorpresita final. Bueno, pues nada, que me he puesto muy trascendente. Libro muy recomendable. Tanto por su sencillez como sobre todo por su mensaje.
La ragazza da odiare è un thriller psicologico young adult scritto da Lee Kkoch-Nim ed edito La nuova frontiera.
Meraviglioso! Un thriller molto diverso da quelli che ho letto fino ad ora, ma sicuramente è stato quello che più mi ha sconvolta e che più mi è piaciuto. Da una parte seguiamo i giornalisti che intervistano le compagne di scuola e i conoscenti di Ju-Yeon e di Seo-Eun, testimonianze contradditorie che mi hanno lasciata piena di dubbi fino alla fine, "è stata veramente Ju-Yeon a uccidere Seo-Eun?" non sapevo proprio cosa pensare o a chi credere. Dall'altra parte seguiamo Ju-Yeon che cerca di ricordare cosa sia successo quel giorno e i suoi incontri con l'avvocato che dovrà difenderla al processo. Una storia tesa che crea interrogativi e suspense. Vengono messi in campo la paura di non essere all'altezza, la competizione e le aspettative. Un romanzo che parla di verità, non esiste una sola verità, ognuno ha la propria e a volte la verità collettiva può cambiarti la vita e influenzare anche la tua verità. Un libro meraviglioso che ho letto in un pomeriggio e che mi ha sconvolta, mi sono ritrovata spesso, nei giorni successivi, a ripensare a questa storia e questo vuol dire che l'autrice ha fatto un ottimo lavoro. Una menzione onorevole va all'edizione: bella, semplice e pulita, con una bella copertina che è riuscita subito a catturare la mia attenzione (e meno male perché altrimenti non avrei mai scoperto questo bellissimo libro!).
hafif bir şeyler okumak için seçtim bu kitabı ve tam tahmin ettiğim gibi başladı ve tahmin ettiğim gibi sonlandı. yine de gayet keyif aldım. keşke biraz daha derine inebilseydi yazar, işte o zaman daha çok keyif alırdım. tabii genç yetişkin kategorisine sınırlı olmasının handikapıyla en fazla böyle olabilirdi gerçi, o da doğru. yorucu bir metin sonrasında okunabilecek, çok büyük bir derinlik aranmadığında ve su gibi akıp gidecek ihtiyacında ele alınabilecek bir metin. aşırı akıcıydı, sevdim diyebilirim.
Nieprzesadnie, lecz wystarczająco wnikliwa. Zawiera sporo uniwersalnych postaw. Czyta się bardzo szybko i interesująco! Kilka razy było mi bardzo przykro :(
bardzo krótka, dynamiczna i wciągająca, ciężko się oderwać, ale jednocześnie nie mogę jej w pełni docenić, bo brakuje jej głębi, spłyca temat, jest malo oryginalna, ma pewne niedociągnięcia, ale mimo to naprawdę fajnie spędziłam z nią czas. nie nudziła nawet przez sekundę, doceniam to
dla fanów Dojrzewania - tylko ,,Dziewczyna..." jest mniej dopracowana.
akıcı ve sürükleyici bir kitaptı. uzun olmamasına rağmen ele alınan konu yeterli derinlikte işlenmiş. her bölüm oldukça sürükleyici ilerledi ve bir sonraki bölümü bir an önce okumak istedim. içindeki olaydan ötürü zaten sürekli beni merak içinde tutmayı başardı. yazım tekniğini ayrı beğendim.
Ta książka bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Sam tytuł jest mocno chwytliwy, więc nie było mowy, żebym się dłużej zastanawiał, czy chcę dowiedzieć się, co się za nim kryje. A jest to historia szalenie angażująca. Chyba nie ma żadnego elementu, który działałby na niekorzyć tej powieści.
Książka została skonstruowana na bazie krótkich, ale przy tym bardzo dynamicznych rozdziałów. Opowieść jest przedstawiona z wielu perspektyw, ale nie ma momentu, w którym dałoby się odczuć zagubienie. Cała akcja jest prowadzona bardzo klarownie i przejrzyście. I pomimo wielu postaci, z których większości nawet nie znamy imienia, historia wydaje się być bardzo kameralna, bo zdecydowana jej część przebiega w jednym miejscu, a na głównym planie pojawia się zazwyczaj jedna, dwie lub maksymalnie trzy osoby.
Tę powieść można przeczytać w jeden wieczór. To azjatycki przykład k*yminału young adult, który, według mnie, jest warty poznania. Książka, choć łączy w sobie kilka wątków, jest spójną całością, bo wszystkie stanowią część jednego, głównego, od którego autorka ani na chwilę nie odbiega. To też jej duży atut, bo w trakcie czytania nic nas nie wybija z rytmu, nie ma żadnych fabularnych przestojów. Akcja z każdym rozdziałem się rozwija, a napięcie rośnie, by pęknąć wraz z ostatnią stroną ksiażki.
Un libro veramente piacevole e scorrevole da leggere, tenendo presente che è uno YA e che quindi il target ha un'età ben più bassa della mia. La particolarità di questo romanzo é la struttura basata sulle testimonianze e sulle riflessioni di personaggi terzi che si alternano ai pensieri di Ju-Yeon, una delle due protagoniste. L'intento é chiaramente quello di denunciare una società ipocrita e ben pensante che si ferma alla superficie, senza scavare oltre le apparenze. Una società autoreferenziale che cerca solo il proprio tornaconto priva di qualsiasi capacità di autoanalisi che la farebbe riscoprire corresponsabile se non fautrice di molte sofferenze.
no fue para nada lo que esperaba y terminé gratamente sorprendida. se lo podría recomendar a cualquiera, porque es uno de esos libros que quiero que lea todo el mundo me fascinó la reflexión sobre la verdad, la perspectiva de cada uno y las creencias, me parece que es el punto más fuerte del libro y está recontra bien hecho impresionante 4,5⭐️
Bardzo mi ta książka przypomniała wyznania, co prawda trochę mniej trzymała w napięciu i szokowała ale jednak. Przypomina też serial dojrzewanie. Bardzo lubię tego typu opowieści, więc od samego początku widziałam, że jest duże prawdopodobieństwo, że książka mi się spodoba. Nie myliłam się, bardzo szybko ją się czyta, wciąga i przez całą historię zastawiamy się czy to co czytamy jest prawdą.
„Dziewczyna, którą chcę zabić” Lee Kkoch-nim to powieść, która wciąga nie przez wartką akcję, lecz przez to, jak z chirurgiczną precyzją rozcina ludzkie mechanizmy oceniania i osądzania. Na początku wydaje się, że to po prostu historia o morderstwie uczennicy, ale już po kilku stronach staje się jasne, że to opowieść o czymś znacznie głębszym, o tym, jak łatwo można kogoś zniszczyć samą narracją.
Autorka nie opowiada tej historii wprost. Składa ją z fragmentów wypowiedzi, przesłuchań, komentarzy, strzępów rozmów. Z pozoru chaotycznych, ale razem tworzących strukturę, w której wszystko ma znaczenie. Każdy głos dodaje coś nowego, choć niekoniecznie prawdziwego. Czytelnik próbuje poskładać te kawałki jak pęknięte szkło, z którego raz po raz odbija się inny obraz. Raz ofiary, raz winnej, raz kogoś pomiędzy.
To nie jest książka, którą się tylko czyta, to książka, którą się analizuje, czuje, poddaje w wątpliwość. Właśnie to sprawia, że jest tak intrygująca. Zmusza do nieustannego pytania „a co, jeśli to wszystko wyglądało inaczej?”. I nie daje prostych odpowiedzi. W świecie pełnym komentarzy, plotek i emocji, gdzie każdy chce mieć rację, prawda przestaje być wartością, a staje się towarem.
Najbardziej uderzające w tej powieści jest to, jak bardzo dotyczy nas samych. Bo kto z nas nie próbował kiedyś dopisać komuś motywów, których nie znał? Kto nie oceniał po pozorach, nie podtrzymywał plotki, bo brzmiała zbyt dobrze, by była fałszywa? „Dziewczyna, którą chcę zabić” demaskuje ten mechanizm i robi to z chłodnym spokojem, bez dramatyzmu, który mógłby osłabić przekaz.
Autorka pisze z ogromnym wyczuciem, prosto, a jednocześnie boleśnie celnie. Każde zdanie wydaje się przemyślane. Tu nie ma miejsca na sentymentalizm. To książka, w której nawet cisza coś znaczy, a każdy gest, choć drobny, ma swój ciężar. Pod spodem czai się gniew, nie ten krzykliwy, ale cichy, rosnący z obojętności świata.
To historia o tym, jak łatwo człowiek może stać się oskarżonym tylko dlatego, że ktoś inny był głośniejszy. Jak opinia potrafi zabić szybciej niż cegła. Ale też o tym, jak rodzi się samotność w świecie, który nie słucha, tylko obserwuje i komentuje.
Najbardziej poruszają w tej książce nie same wydarzenia, lecz emocje ukryte między wierszami. To, co dzieje się w głowach ludzi, którzy nagle tracą grunt pod nogami. Wspomnienia, które zaczynają się mieszać, wątpliwości, które obracają się przeciwko nim samym. I to uczucie, że prawda wymyka się jak piasek między palcami, a im bardziej próbujesz ją uchwycić, tym mniej jej zostaje.
Zakończenie nie przynosi katharsis. Raczej zostawia z cichym smutkiem i refleksją, że świat nigdy nie był sprawiedliwy, tylko wygodny. Każdy wybiera taką wersję prawdy, która pasuje mu najbardziej. I może właśnie to jest najbardziej przerażające w tej książce, że nie pokazuje potworów, lecz zwykłych ludzi, którzy po prostu przestali się przejmować.
„Dziewczyna, którą chcę zabić” to nie jest typowy thriller. To literacki eksperyment o pamięci, winie i społecznym linczu. Krótka, ale gęsta od znaczeń. Prosta w formie, a zarazem głęboka w treści. Lektura, po której trudno wrócić do codzienności z tym samym spokojem, bo nagle zaczynasz dostrzegać, jak często oceniasz innych tak samo, jak bohaterowie tej książki.
To opowieść o prawdzie, która nie istnieje w liczbie pojedynczej. O gniewie, który rodzi się z niezrozumienia. I o tym, że największe dramaty nie dzieją się w sądach ani na salach przesłuchań, tylko w ludzkich sercach, kiedy przestajemy widzieć w kimś człowieka
Menurut kalian, kebenaran itu apa sih? Ketika kubilang matahari itu panas, kalian pasti sepakat dengan kata-kataku, kan? Namun, jika kubilang sebuah buku bagus banget, sementara saat kalian coba membacanya juga malah merasa biasa aja, benarkah buku itu sebagus yang kukatakan? Apakah karena banyak orang membicarakan sebuah buku bagus dan ada segelintir yang tidak menyukainya dianggap salah?
Dari contoh tersebut memperlihatkan bahwa manusia punya kebenaran yang subjektif. Dan ketika kebenaran subjektif itu mulai disukai oleh orang lain, akan terbentuk kebenaran umum. Contohnya ya kayak di atas, sebuah buku dianggap bagus karena banyak yang bilang bagus.
Konsep yang sama dipakai oleh novel ini melalui cerita Ji Ju-yeon dan Park Seo-eun. Ji Ju-yeon adalah anak orang kaya yang pernah menyelamatkan Park Seo-eun dari pengucilan teman-teman mereka. Karena itulah mereka bersahabat. Ada yang memandang Ju-yeon sebagai malaikat penyelamat Seo-eun, terlebih Ju-yeon juga senang memberi barang bagus atau membelikan Seo-eun makanan.
Setelah ditemukannya Seo-eun yang tewas, terkuaklah bagaimana pandangan orang yang mengenal mereka dalam sudut pandang yang berbeda-beda. Ada yang menganggap Ju-yeon sebagai anak egois yang menindas, menyuruh dan mengatur hidup Seo-eun. Ada juga yang menganggap Seo-eun hanya memanfaatkan kekayaan Ju-yeon. Bermacam-macam. Semua itu berasal dari kumpulan persepsi orang-orang.
Lalu, bagaimana kita bisa tahu seperti apa hubungan persahabatan kedua tokoh tersebut sebenarnya? Bagaimana kita bisa tahu mana yang benar dan salah jika semua orang menganggap sesuatu benar?
Buku ini membuatku merenungkannya, terutama soal persepsiku dalam menilai seseorang. Seringkali aku membangun cerita dari clue-clue yang kulihat dan menciptakan keyakinan yang ‘kuanggap benar”. Dan itulah keunikan manusia ya, kita punya kebebasan untuk menafsirkan segala sesuatu. Pantesan aja demen overthinking. HAHAHA.
Buku ini menarik, aku menikmatinya. Rasanya seperti ada sebuah gelas yang pecah dan buku ini mencoba mengumpulkan kepingannya untuk membentuk gelas yang utuh. Iya, pecahan-pecahan itulah bagian dari kebenaran.
Melalui buku ini, aku belajar hal baru : pemahaman yang kuyakini saat ini belum tentu sepenuhnya benar dan pemahaman yang diyakini orang lain belum tentu sepenuhnya salah. Pada dasarnya, sebagai manusia, kita lah yang menentukan kebenaran, kita pula yang bahkan bisa menghapus atau menggantinya. So, hal ini akan kuingat-ingat jika sudah kelewat over dalam pemikiran tentang diri sendiri maupun ke orang lain.
Oh iya, bagian favoritku adalah saat membahas ibu Seo-yeon. Sakit sekali membacanya, seorang ibu yang kehilangan anak, sungguh membekas. Yang paling menggelikan adalah fakta bahwa semua orang tidak benar-benar peduli pada apa yang terjadi. Mereka hanya ingin belajar dengan tenang tanpa terganggu oleh kematian teman mereka. Semoga kita gak jadi orang yang kayak gini, ya.
sonuna kadar akıcı ve güzel gidiyordı olayın nasıl sonuçlanacağını merak ettim ama o kadar gereksiz ve saçma sapan birine bağlanmıştı ki okuduğuma pişman oldum. zengin - fakir çatışması etrafında şekilleniyordu yüzeysel olsa da haklı yerleri de vardı. katili ve cuyon-soın son konusmasını sevmedim bana zorlama gibi geldi.
Gerçekten ortalama bi kitaptı ne karakterlere ısınabildim ne de olaya çok girebildim. Bi oturuşta okuyup bitirmelik bir kitap çok kolay okunuyor ve aslında olayı merak ettiğiniz için sarıyor da diyebilirim bi şekilde. Ama sonu beni tatmin etmedi ve genel anlamıyla beklentilerimi karışlamadı.
endingnya??? bikin aku terbelalak saking gak percayanya. tapi aku suka ceritanya dari pov beberapa saksi mulai dari teman SMP, teman Akademi sampai Ibu yg biasa jualan di depan akademi. mereka mempunyai pandangan berbeda terhadap siapa yg berpotensi toxic di antara kedua gadis itu: Ju-yeon dan Seo-eun. semua cerita seakan mengarah pada Ju-yeon dengan tingkahnya selama menjadi teman Seo-eun. Tapi benarkah Ju-yeon pelakunya? barang-barang mewah pemberian Ju-yeon kepada Seo-eun, atas inisiatif Ju-yeon sendiri atau Seo-eun yg meminta? Sampai ganti pengacara, bisakah Ju-yeon terbebas dari segala tuduhan? Bantuan profiler juga dihadirkan untuk membantu Ju-yeon berbicara yg sejujurnya.
Buku ini tidak sampai 200 halaman,bisa dibaca sekali duduk. Terjemahannya juga mengalir dan mudah difahami.
Me sorprendió muchisimo este libro e incluso eso hizo que lo leyera en horas. Sinceramente no sabia nada de la historia al meterme en ella porque me gusta la autora, asi que confié. Es una obra completamente distinta a lo que había leído de ella y me encantó. Tenemos a dos amigas, una está muerta y la otra es la principal sospechosa. Es un libro que parece thriller pero en realidad habla más de como es la sociedad y de cómo funcionamos frente a lo que creemos como la verdad. Está muy bien logrado y me gustó mucho leerlo, super recomendado🙌
Świetnie jest to napisane. Uwielbiam gdy mamy tak zbudowaną historię, że dana scena różni się od tego w zależności kto o niej mówi. I jest to w sumie historia o "prawdzie". I to jak jest postrzegana w zależności od człowieka, sumy jego doświadczeń, jego pozycji społecznej itp itd. Bo sama historia chociaż prosta i w sumie dość krótka to jakże treściwa i dająca masę przemyśleń. Siadła mi mocno ta książka i jestem ciekaw innych pozycji autorki teraz. Bardzo polecam.
7/10 Ogólnie to dobra i dosyć smutna książka. Nie jest najlepsza nie jest zła jest ok. Podoba mi się jej forma tych wywiadów z innymi dzięki czemu poznajemy jak inni odbierali Te dziewczyny I jaka była opinia ludzi. Czytało się szybko i przyjemnie. Ciekawiło mnie co się stało i to rozwiazanie aż nie wiem co o tym myśleć. Liczę że 2 część będzie szybko u nas bo czuje niedosyt. Chcę wiedzieć czy poszła siedzieć czy tamta sie przyznała. Było to trochę dziwne trochę deep nie wiem komu ufać co kto idk intryguje I Chce więcej
This entire review has been hidden because of spoilers.
Cerita tentang anak dan bagaimana mereka menjadi adalah hal yang gak habis-habisnya bisa dikembangkan ya. Melihat cerita kasus kematian anak perempuan dan gimana pertemanannya, masalahnya di sekolah, tak lepas dari peran orang tua.
Agak bergidik saat cerita ibunya tentang si anak yang mengadu ke ayahnya yang sebenarnya tidak dilakukan ibunya ke dia. Semata-mata karena dia gak mau menjadi yang terbuang jika tidak lagi dianggap membanggakan.
Sebagai orangtua, perlu banget untuk mendampingi anak dan membersamai mereka, itu PR besar buat orang tua, juga saya.
Un thriller di impostazione diversa rispetto a quelli a cui sono solita approcciarmi. Un connubio di interviste, testimonianze, che portano il lettore a riflettere, chiedere, domandarsi, a "far lavorare i criceti" in testa.
Per chi avvezzo ai kdrama come me, queste tematiche le avrà già sentite e affrontate migliaia di volte ma è sempre interessante e giusto parlarne.
O jezus. książka genialna. osobiście uważam, że powinno po nią sięgnąć jak najwięcej osób. ksiazka opowiada tragiczna historię. przsczytalam ja na raz w 2h??? rozdziały są bardzo krotkie. przez to ze książka jest krotka ciągle jestemy w akcji. bardzo łatwo się wciągnąć w akcje tutaj nie wiesz kto kłamie, a kto chce się uniewinnić naprawdę polecam z całego serca
4.5 ⭐ me sobró algún capitulo porque no aportaba información nueva pero ha sido un librazo la verdad, la forma en la que esta narrada y la trama en si, el misterio que se mantiene todo el libro me tuvo pegada hasta que me lo terminé.
Aunque es una novela corta, que buena novela. Todo el tiempo, te mantiene haciéndote ideas y teorías sobre lo que paso... Te hace sentir mil cosas y te deja reflexionando, quienes somos realmente como sociedad.