When Pera Trees Whisper

Başkomiser Nevzat #5

by Ahmet Ümit, Elke Dixon (Translator)

In the fast-paced novel When Pera Trees Whisper, the Gezi Park Resistance plays an important part in the story, taking readers to the legendary places in Istanbul that had a dramatic role in this massive uprising in Turkey’s very recent history.

Darkness…
Darkness made much heavier by the cold. From a distance, songs reach his ear, the jovial shrieks of women, exaggerated drunken wails. Someone is cursing, perhaps to the heavens. Perhaps someone is sobbing, and just maybe someone is dying in the midst of this cacophony, this uproar. He doesn’t give a damn. He’s shed it all off; there’s just the rage… He walks without knowing where he is going, engulfed by hatred. That green-eyed monster, jealousy, has clutched his heart in its steely claw and is squeezing away.

Women, says a voice from the depths of his consciousness…
Women. You cannot play around with them. You think you are playing with them but then the next thing you know, you’ve become the toy. In the street appear the faces of the women he’s had in his life. Their images fall at his feet one by one. All of them with heads hung and eyes filled with grief... All of them heartbroken. He brushes it off, passing over and stepping on them like puddles, but the images fall onto the ground once again. Women, the voice says again. You can never escape them; their spirits will haunt you for the rest of your life...

Genres: Turkish Literature, Fiction, Roman, Turkish, Detective, Novels, Crime

440 pages, Paperback

First published January 1, 2013

About the author

Ahmet Ümit was born in 1960 in the city of Gaziantep in southern Turkey. He moved to Istanbul in 1978 to attend university. In 1983 he both graduated from the Public Administration Faculty of Marmara University and wrote his very first story. An active member of the Turkish Communist Party from 1974 until 1989 Ümit took part in the underground movement for democracy while Turkey was under the rule of a
military dictatorship between 1980-1990. In 1985-86 he illegally attended the Academy for Social Sciences in Moscow. Ümit worked in the advertising sector from 1989-1998 and is currently employed as cultural advisor at the Goethe Foundation in Istanbul. He has one daughter Gül. Since 1989 Ümit has published one volume of poetry three volumes of short stories a book of fairytales one novella and six novels. One of Turkey’s most renowned contemporary authors Ümit is especially well-known for his
mastery of the mystery genre as reflected in many of his bestselling novels and
short story volumes. Drawing upon the unique political and historical background of his home country Ümit delves into the psyches of his
well-wrought characters as he weaves enthralling tales of murder and political intrigue.

Reviews

[Jefi Sevilay · Rating 3 out of 5]

Ahmet Ümit'in lakaplarla ilgili psikolojik sorununda çocukluğuna insem herhalde şöyle birşey bulurum;

"Okuldan eve geldim. Kapıyı açtım, bir de baktım annemin misafirleri var. Annem "Ahmet hoşgeldin oğlum dedi. Kızlar, bu oğlum Dörtgöz Ahmet". Ahmetçim bu da Konken Neriman'la Rahat Ayşe." İkisini de tanıyordum Ayşe Teyze'nin rahatlığı üçüncü kocasıyla evli olduğundandı. Odama girerken ayağım birşeye takıldı. Bir de baktım bizim Topal Tekir. Mahalle kavgasında diğer kediler Yumoş Kartopu'yla kavgasında bir bacağını kaybetmişti. Siz bir de Yumoş'u görecektiniz. Odama girdim, arkadaşlarım İnek Fehmi'yle Bıldırcın İsmail'i aradım..."

Ve bu böyle gider. Ahmet Ümit'in bu Türkiye'de herkesin bir lakabı olduğunu sanan saçma takıntısıyla ilk Şeytan Ayrıntıda Gizlidir'de tanışmıştım ve orada da beni çok rahatsız etmişti. Bu sefer üşenmedim kitapta geçen tüm lakapları not aldım. Aşağıda hepsini tek tek listeleyeceğim. (https://www.goodreads.com/review/show...)

Bu karantina günlerinde Beyoğlu'nda geçen bir polisiye okumak hoşuma gitti. Ne kadar zamandır gitmiyorum ve sokaklarında dolaşır gibi oldum gerçekten. Beyoğlu'nda bir barda çalıştığım dönemde hatırlarım da Beyoğlu benim sanacak kadar sahiplenirdim ve ona yakışmayan insanlar yollarında yürüdüğünde kızardım. İsveç ve İngiliz polisiyeleri de güzeldir ancak o hikayelerin geçtiği sokaklar sizin değildir. O yüzden de hikayeyi içselleştiremezsiniz. Bu yüzden neden hala bu kadar az Türk polisiye yazarı var şaşarım.

Bölüm başlıklarının bölümde geçen bir cümle olması benim şahsen hoşuma gitti. Ayrıca ne yaparsam yapayım Ali Behzat Ç'deki Harun, Zeynep de Eda olarak gözümde canlanıyor.

Yazarın kendi fikirlerini hikayeye yedirmesi bana her zaman çok sırıtır. Her ne kadar "Devlet adaletten uzaklaşınca eşkiyalar boşlukları doldurur" lafına katılsam da 6/7 Eylül olayları, İstanbul'daki siyahi topluluk, tarlabaşındaki inşaatlar, gezi parkı eylemleri ve daha pek çok konuda kendi fikrini beyan ettiği çok belli. Sinir bozucu yılışık bir "yazar" olarak kendini hikayeye koymasıysa düpedüz absürt.

Hazırsanız gelelim hikayede geçen lakaplı karakterlere
Barbut İhsan
Kara Nizam
İnce Ziya
Saltanat Süleyman
Almancı Engin
Külbastı Mehmet
Kız Yahya
Kasımpaşalı Nebil
Titiz Tarık
Hızır Cevdet
Janti Cemal
Entel Cavit
Kocabaş Zeynel
Pire Necmi
Pala Ragıp
Barbut Osman
Kınalı Meryem
Deli Nazlı
Kambur Şakir
Alyanak Remzi
Üşengeç Agah
Kadı Halil
Bıyık Şevki
Çarkçı Abbas
Damat Sacit
Şaşı Vasili
Langa Sait
Gerilla Civan
Çekirge Memo
Siirtli Şehmo
Kütük Nuri
Balon Kamil
Bıçakçı Sergey
Kesik Müslüm
Tek Taşak Şükrü
Dişlek Sabri

Sonuç: Saşmalık.

Herkese keyifli okumalar

[Nazlı Uygur · Rating 2 out of 5]

Gezi olaylarının bir an önce ölümsüzleştirilmesi için aceleye gelmiş bir kitap diye düşünüyorum. Ayrıca bence de yazarın kendisini kitaba dahil etmesi inanılmaz itici ve samimiyetsiz. Cinayetin bir derinliği yok. Dediğim gibi aceleye getirilen ve kar amacı güdülmüş bir polisiye.

[Wissal H · Rating 3 out of 5]

قصة بوليسية تركية بدأت بأحداث غامضة و مثيرة لكنها بدأ تسارعها يتباطأ بشكل ممل جدا جدا ... حتى إني قررت أكثر من مرة التوقف عن قراءتها لكن فضولي البوليسي منعني من ذالك.

جريمة في أحياء تركيا الاكثر إجراما، تحدث جريمة قتل غامضة و يكون القتيل شخص مقيت الكل دون استثناء يتمنى قتله و لكل شخص من محيطه له دافع قوي لذالك و الكل سعيد بموته.

بعد سلسلة من التحقيقات التي بدأت في بادئ سريعة ثم بدأ التباطؤ الغريب الملل الذي لا داعي له و ضيعنا أجزاء طويلة من الرواية في سرد تفاصيل و أحداث لا تمت لواقعة بصفة بل أضاعتني و أفقدت تركيزي أكثر من مرة و جعلتني أسأل ما العلاقة بين هذا الاسهاب و التطويل بجريمة القتل !

و لأول مرة أجدني أمام رواية بوليسية مملة و جدا
القاتل كان متوقع شيء ما بما أن أحداث الرواية تمر في وسط إجرامي بامتياز بين العصابات و تجار المخدرات وممتهني الدعارة داخل كباريهات أسوء احياء تركيا. لكن دافع القتل كان غير قابل للتصديق وسط كل هذا الإجرام ما يسعني وصفه إلا بالساذج الذي لم يلقى عقابه لسبب أكثر سذاجة !

رواية مملة الاحداث و مطولة بشكل مستفز جداً لكنني أنهيتها بعد جهد و عناء صراحة .

[Maria Bikaki · Rating 5 out of 5]

Τι αυτό ήταν τελείωσε? Δεν εχει άλλο υπαστυνομο Νεβζατ? Και τώρα τι? Άλλα 5 αστεράκια για το νέο έργο του αγαπημένου πλέον Αχμέτ Ουμίτ και τους λατρευτούς μου ήρωες Νεβζατ, Αλή και Ζευνεπ. Έγραψα στην κριτική μου στις μνήμες της Κωνσταντινούπολης ότι η ανατολή μπορεί να καυχιέται ότι στο πρόσωπο του Αχμέτ Ουμίτ βρήκε το αντίπαλο δέος απέναντι σε όλους εκείνους τους Σουηδούς συγγραφείς που έφεραν στο προσκήνιο με μορφή χιονοστιβάδας ξανά την αστυνομική λογοτεχνία. Αν κάτι αγαπώ ιδιαίτερα στα βιβλία του Ουμίτ είναι ο μαεστρικός τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί όλες αυτές τις αστυνομικές ιστορίες του προκειμένου να μιλήσει για βαθύτερα κοινωνικοπολιτικά θέματα που ταλανίζουν ως και σήμερα τη γείτονα χώρα. Με μια πραγματικά εξαιρετική πένα καταφέρνει να διατηρήσει τις ισορροπίες μεταξύ αστυνομικού και κοινωνικού περιεχομένου και να παρέχει στον αναγνώστη μια ματιά σχετικά με τις διαφορετικές κουλτούρες και ηθικές που επικρατούν στην Τουρκία. Ο Ουμιτ μέσα από τα κείμενα του δείχνει έναν άνθρωπο που αγαπά την πόλη του που τον πονούν και τον πληγώνουν όσα συμβαίνουν σε αυτή. Αφορμή αυτή τη φορά θα σταθεί η δολοφονία ενός μέλους συμμορίας. Ο Αστυνόμος Νεβζατ και οι σύντροφοι του μέσα από ένα ιστορικό ταξίδι στην ιστορική συνοικία του Πέρα θα ψάξει για τα κίνητρα των δραστών. Για χάρη της έρευνας του θα κινηθεί γύρω από τη συνοικία Ταρλάμπασι, συνοικία όπου ζούσαν αρκετοί Έλληνες στο παρελθόν και ουσιαστικά χτυπούσε η καρδιά της Πόλης. Μέσα από την προσπάθεια του να εξιχνιάσει το μυστήριο ο αναγνώστης θα γίνει μάρτυρας σημαντικών ιστορικών γεγονότων όπως τα ντροπιαστικά γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 55 οπότε και εκδιώκονται οι Έλληνες της Πόλης. Η συνοικία Ταρλάπασι υπήρξε μια συνοικία που λόγω των γεγονότων του διωγμού σιγά σιγά εγκαταλείφθηκε και από τότε ερημώθηκε αλλα δεν παύει να αποτελεί στόχο επενδύσεων και εξαγοράς γης αιτία άλλωστε και κάποιων εκ των δολοφονιών που καλείται να εξιχνιασει ο Νεβζάτ. Κλου του βιβλίου ο ευφυέστατος τρόπος με τον οποίο ο Ουμίτ βάζει τον ίδιο τον εαυτό του στην ιστορία αποκαλύποντας μέσα στο βιβλίο ένα νέο ήρωα συγγραφέα στο επάγγελμα του οποίου το έργο είναι ουσιαστικά το πρώτο βιβλίο που εξέδωσε ο Ουμίτ ενώ στο φινάλε του δίνει φωνή και παίρνει ο ίδιος τη θέση του αφηγητή.
Ένα πραγματικά ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα με αρκετές αναφορες σε μας τους Ρωμιούς, γραμμένο μια γλώσσα που ρέει σαν νεράκι για τον αναγνώστη με εικόνες μια άλλης εποχής από το συγγραφέα του Πέρα, τον συγγραφέα της Κωνσταντινούπολης όπως διάβασα ότι τον αποκαλούν που αξίζει τον κόπο να του ρίξετε μια ματιά. Ένα όμορφο ταξίδι για μια ακόμα φορά στην αγαπημένη μου Πόλη, το Πέρα, το Ιστικλάλ, το Μπέγιογλου μόλις εφτασε στο τέλος του. Εις το επανιδείν κομισερ.

[Cemre · Rating 3 out of 5]

Psikolojik olarak pek iyi bir dönemime gelmediğinden mi neden bilmiyorum; ancak ilk defa bir Başkomiser Nevzat polisiyesinden okurken sıkıldığımı hissettim. Ayrıca ben Ahmet Ümit'in beni şaşırtmasından zevk alıyorum; fakat bu sefer her şey biraz fazla barizdi.

Bir de Ahmet Ümit'in kendisini kitaba dâhil etmesi fazlaca olumsuz eleştiri almış. Ben katılmıyorum bu eleştirilere. Ben çok eğlendim o kısımları okurken, ilerleyen Başkomiser Nevzat polisiyelerinde de Ahmet Ümit'i okumayı isterim. :)

[Effie Saxioni · Rating 4 out of 5]

Ατμοσφαιρικό,γεμάτο μυρωδιές και μνήμες,με μια ήρεμη γραφή που μπορεί να μεταδίδει νοσταλγία αβίαστα,χωρίς να γίνεται μελόδραμα.
4,5⭐,γιατί κατά τόπους είχε μια ροπή προς τη φλυαρία.

[Dana · Rating 3 out of 5]

Najveća vrednost ove knjige je, čini mi se, uspešno presena atmosfera savremenog Istanbula, kako atmosfere ulica i delova grada, tako i siromašnog sloja, podzemlja, policije, itd. Međutim, ipak ne postoji jasan politički stav - slično kao kod nas "Vidi šta nam se dešava, ccc..." bez kritičke svesti kako je do toga došlo, kao i sprege između društvenih polariteta i sukoba i političkih odluka.
Slično tome, krimi priča koja je osnova romana je dobra, čak je i razrešenje dobro i realistično. Simpatično je i autoironično postavljenje autora kao jednog od (nesimpatičnih) likova romana.
Međutim, stil je veoma sentimentalan, likovi su klišeirani, govor im je izveštačen, nepotrebno je pisano u prvom licu - bilo bi uverljivije da je u trećem. Ovako glavni lik, policajac, objašnjava svojim podređenima nadugačko i naširoko nešto čemu su i oni sami prisustvovali, promene u društvu čiji su i oni svedoci jednako koliko i on, i slično.
Najlepši aspekt knjige je što me je vratila u Istanbul, naročito one delove koje je Pamuk "posećivao" u svojoj "Istanbul: Uspomene i grad", jedne od mojih omiljenih knjiga.

[Müntehib-i Sani · Rating 1 out of 5]

Ahmet Ümit iyi bir polisiye yazarı olmakla ile birlikte iyi bir edebiyatçı da..Kendisi ile yapılan söyleşilerden gözlemleyebildiğim kadarıyla aynı zamanda çok da iyi bir okur. Güncel olaylara duyarlı sosyal medyada aktif olarak yer alan son derece üretken bir yazar. Bu kitap sonrası yazacaklarım elbette Ahmet Ümit’in iyi bir yazar olduğu gerçeğini değiştirmeyecek ancak keşke bu kitabı hiç yazmasaymış ya da ben bu kitabı hiç okumamış olsaymışım demekten de kendimi alamadım ne yazık ki..

Kitabın ana karakteri Başkomiser Nevzat’ı ilk defa bu kitapta tanıdım. Daha önce Nevzat karakterinin yer aldığı kitapları okumamıştım. Kitap Başkomiser Nevzat’ın gözünden anlatılıyor. Gerek Başkomiser Nevzat gerekse de yardımcısı Komiser Ali inandırıcılıktan uzak hatta bir kurgu karakter için dahi zorlama roman kahramanları olduğunu düşünüyorum. Başkomiser Nevzat karakterinin önceki kitaplarda yaşadığı düşünsel dönüşümü takip etmediğimden haksızlık yapmak istemiyorum ama bir Baskomiserden şöyle bir cümle duymak beni dehşete düşürüyor;

“…Gezi Parkı’nda neler yaşandığını hatırlıyordum, korkunçtu. Hükümet acımasızca sürmüştü bizim çocukları göstericilerin üstüne. Hepimiz için utanç vericiydi. Bir kez daha anlamıştık ki bir ülkede otoriter bir yönetim varsa ilk kaybeden polis teşkilatı olurdu…”

Emrah Serbes’in romanlarını neden sevdik, çünkü bizi tanıştırdığı polisler sahici karakterlerdi. Behzat olsun, Harun olsun, Hayalet’i Akbaba’sı olsun hiçbirinin sahiciliğinden süphe duymadan okuduk. Başkomiser Nevzat ve diğer polis arkadaşlarının ise baştan sona bir sahicilik sorunu var. Bir Başkomiser düşünün Türkiye’nin yaşadığı tüm güncel sorunlara bir demokrat pencerisinden bakabiliyor, nerdeyse bir aydın duyarlılığına sahip!..Gezi Parkı olayları, kentsel dönüşüm, azınlıklara karşı yürütülen politikalar, hükümetin otoriter siyasetleri ve daha bir çok konuda sosyalist bir aydın duyarlılığına sahip bir Başkomiser’i sahici bulmamız mümkün mü?..

Yazar kitabı Gezi Parkı olayları etkisinde yazarken kendi duyarlılıklarının tamamını romanın kahramanı Başkomiser Nevzat’a yüklemiş. Bu öyle ağır bir yük haline gelmiş ki kahramanımız bu yükü taşiyamaz hale gelmiş..Böyle olunca kitapta roman kahramının yazarı ile karşı karşıya geldiği sayfalar zorlama ve samimiyetten uzak oluyor..Oysa kitabı okumadan önce kurgu ile gerçeğin bu karşılaşmasının heyecan verici olacağını düşünmüştüm. Derviş Şentekin’in "Beş Parasızdım ve Kadın Çok Güzeldi” kitabı vasatı aşamayan bir polisiye kitap olsa da Başkomiser Nevzat ve Behzat Ç. gibi diğer roman kahramanlarından bahsetmesi karakterlerini onlar hakkinda konuşturması çok daha keyifli ve eğlenceli idi. Zaten güncel ile bu derece içiçe geçmiş bir kitabın kurguyu gerçeğe yaklaştırması değil, Derviş Şentekin gibi kurguyu derinleştirecek yazınsal tekniklere başvurması gerekirdi.

Kitap her ne kadar Tarlabaşı’nda yaşanan bir cinayetle başlasa da ana hikayeye katkı sunmayan güncel ve tarihi bir çok konuya da değiniliyor. Gezi Parkı olayları, kentsel dönüşüm, azınlıklar, polis cinayetleri, protestolar..vs. o kadar çok gelişme kitaba eklenmiş ki ana hikayeye odaklanma sorunu yaşıyoruz.

Sonuç olarak gerçekten “olmamış” bir kitap ile karşı karşıyayız. Ahmet Ümit’in iyi bir yazar olduğu konusunda bir şüphem yok. Bu yüzden her ne kadar bu kitap benim için bir hayal kırıklığı olsa da ‘Kukla’, ‘Kar Kokusu’ ya da ‘Beyoğlu Rapsodisi’ gibi harika kitapların yazarını takip etmeye devam edeceğim..

[Harmonyofbooks · Rating 3 out of 5]

Senelerdir kitaplığımda duran ve benim ısrarla okumayı ertelediğim hatta neden bu kadar ertelediğime de anlam veremediğim bu kitabı bu sıralar günümüz Türk edebiyatına ilgim artınca okumaya karar verdim. Ahmet Ümit'ten okuduğum ilk kitaptı ve yorumumun başında bunu söylemekten üzgünüm ama yazardan çok uzun bir süre okumayı düşünmüyorum. Keşke ilk olarak İstanbul Hatırası kitabını okusaydım çünkü herkes onu çok beğendiğini söyledi. Evet, yazarın kalemine gelirsek öncelikle eleştireceğim çok fazla nokta var. İlk olarak kitabın adının yani "Beyoğlunun En Güzel Abisi" tasvirinin defalarca kez kitapta geçmesi hiç hoşuma gitmedi. Kitabın kendi adının kitabın içerisinde bir kezden fazla geçmesinden hiç hoşlanmıyorum, hatta genellikle kitabın adının anlamını kitabın içerisinden kendi çıkarmamızı çok daha fazla seviyorum. Ve beni en büyük hayal kırıklığına uğratan kısım yazarın kalemindeki edebi zevkten uzak yazma tarzıydı. Yani şöyle betimlemelerini, karakterlerini hislerini, kurgunun içerisinde geçen olay dilimlerini cümlelerden keyif alarak okuyamadım, biraz basit buldum yazım tarzını. Bunların haricinde Başkomiser Nevzat'ın yardımcısı Ali'nin her lafa karışması çok rahatsız ediciydi ve kitaptaki Başkomiser Nevzat'la komşusu olan polisiye yazar arasındaki bağlantı kurulmasını da biraz absürt buldum. O halde yazar kendini aslında bir başkomiser gibi hissettiğini mi bize geçirmeye çalışıyordu, keşke bu detay eklenmesiydi. Katilin kim olduğunun ortaya çıkması ve ölen kişinin bağlantılarını okumak bakımından kurgusu sağlamdı diyebilirim. Katilin ortaya çıkmasıyla hem şaşırdım hem de bu kadar sıradan olmamasını istedim. Ve son olarak yazarın kurgunun içinde kurgu yapması beni yine hayal kırıklığına uğrattı. Özellikle günümüz Türk edebiyatında bu duruma çok rastlıyorum. Kitabın içinde okuduklarımız kitabın içindeki bir karakter tarafından kaleme alınıyor ve bu durumun klişeliği hiç eklenmeseydi de özgün bir şekilde bitseydi kesinlikle daha çok beğenirdim. Uzun zamandır bu kadar beğenmediğim unsurların ağır bastığı bir kitap okumamıştım. İnanın kitabı çok heyecanlanarak ve büyük bir şaşkınlıkla okumayı çok istiyordum fakat öyle olmadı. Her neyse, eğer yazardan henüz hiç okumadıysanız bu kitabındansa diğer kitaplarına bir şans vermenizi öneririm. Keyifli okumalar dilerim..

[Jelena · Rating 4 out of 5]

Sve ono sto je za ocekivati od Ahmeta Umita: pitka prica koja se brzo cita (tzv. page-turner), dovoljno interesantna da drzi paznju sve vrijeme.
Buduci da je ovo dio serijala o inspektoru Nevzatu, prica se uvijek vrti oko istrage ubistava, uz neodoljivu sliku grada i njegove istorije. I u stvari ta Umitova moc da svojim opisima ozivi grad je ono sto me najvise privlaci kod njega, jos od Ubistva u Istanbulu .
https://www.goodreads.com/review/show...

Ovdje je konkretno najveci fokus na ozloglasenu cetvrt Tarlabasi, pa tek onda generalno na Istanbul. Kroz vecinu poglavlja su majstorski isprepletani i neki istorijski momenti, kao npr. pomen turskih “Rum” Grka koji su tu bili odvajkada - jos iz vremena rimskog doba - kasnije mahom prognani u nekoliko navrata, kad bi cijela cetvrt odisala paljevinama, mrznjom i opstom histerijom.
Danas je Tarlabasi tek trosni i avetinjski kraj u samom srcu grada; omrazeni geto u kom je ljudsko tijelo jeftina roba; mjesto gdje haraju kriminalci, probisvjeti, dileri, zlikovci... mjesto na koje je definitivno jos davno baceno prokletstvo.

[Vasilis Kalandaridis · Rating 4 out of 5]

Είναι το δεύτερο βιβλίο του Ουμίτ που διαβάζω μετά το Μνήμες Κωνσταντινούπολης και το συμπέρασμα μου ειναι το ίδιο και μάλλον πιο βάσιμο.Ο Ουμιτ γράφει γλυκά.Οχι γλυκανάλατα,γλυκά.Σα να τρως ένα πολύ ωραίο γλυκό,ένα τέτοιο πράγμα.Βασικός ήρωας ο υπέροχος αστυνόμος Νεβζάτ που μπορεί να μην έχει τη μαγκιά άλλων ηρώων σε παρόμοια βιβλια(Χόλε,Μονταλμπάνο) αλλά και να θες δεν μπορείς να τον αντιπαθησεις.Σε πολλά μου θυμίζει το Χαρίτο του Μάρκαρη.Μου άρεσε που βασικό μέρος της ιστορίας ήταν ο διωγμός των Ελλήνων της Πόλης το Σεπτέμβριο του 55,εκείνα τα τραγικά γεγονότα που όσο περισσότερα διαβάζω γι'αυτό τόσο περισσότερο τρελαίνομαι.Αυτά.

[Beril · Rating 3 out of 5]

ahmet ümit'in okuduğum kitaplarını sevmişimdir. ama bu kitapta gereğinden fazla uzatmış bence. Gezi bölümleri özellikle çok sıkıcı geldi. genelde sıkı bir araştırmanın da ürünüdür kitapları ama bu sefer pek bir üstün körü geçmiş sanki. 6-7 eylül olaylarına daha çok değinmesini beklerdim belki de tarlabaşını anlatırken. Gezi olaylarının rüzgarını arkaya alarak alelacele yazmış gibi hissettim kitabı. cinayet ve katil beni pek şaşırtmadı böyle bir şey çıkacağını tahmin etmiştim ve cinayet kitaplarının sonunda şok olmayı tercih eden okurlardanım. genel itibarıyla okunabilir ama tam da olmamış bir kitap.

[Isil · Rating 5 out of 5]

http://okudumdanoldu.blogspot.be/2014...

Nevzat Başkomserimin son kitabı.. Nevzat Bey'e olan özlemimizden daha fazlası bu kitap. Adından da anlaşılacağı gibi Beyoğlu'nda Tarlabaşı'nda geçiyor hikaye. Kentsel dönüşüm, rant, 6-7 Eylül olayları, sokak çocukları, kayıp hayatlar ve Gezi var..

Bu kitabı önemsememin aslında belki en güzel yanını şöyle açıklayabilirim. "Gezi'den ne sonuç çıktı?" sorusunu soran yerli yabancı bir sürü insan var etrafta. Orada insanlığın iyi tarafı canlandı, gerçek oldu. Evet parktaki güzel dayanışmalı hayat uzun sürmedi belki. Ne zaman ki toplumsal bir olay sanata aktarılırsa işte o gerçekleşir ölümsüzleşir. Gezi dayanışmasını, özellikle sokak çocuklarının orda gördüğü sevgiyi, saygıyı ve şevkati -belki hayatlarında ilk defa- bir romana taşımış olmasıdır bu kitabın önemi.

Polisiye anlamında eleştirenler olmuş, çok dönüp dolaşmış hikaye bir çözülemedi diye. Belki de Tarlabaşı'nda yaşanan insan dramı da mafyöz illegal işlerin de kördüğüm olup çözülemediğindendir. O nedenle hiç gerçek dışı gelmedi. Kitap boyunca Ali Öz'ün oralar yıkılmadan insanlar sokağa atılmadan önce çektiği fotoğraflar canlandı gözümde. Sonuç olarak siyasi bir roman değil. Sen ben gibi basit insanların, küçük hayatlarının dramı. Önyargılı olmayın diye söylüyorum.

Ben çok beğendim, herkese de okumasını tavsiye ederim. En çok da Gezi olaylarına destek vermeyen insanların, orada bulunmuş kişilerle empati kurması açısından..

.."Nah kurtulursun. Öyle piyango bize vurmaz. Anlamadım mı lan taş kafa. Bizim kaderimiz mühürlü oğlum mühürlü. Bugün mutluluktan müebbet yesek, yarın af çıkar. Televizyon kamerası kim, sen kim?"..Sayfa136

.."Bu memlekette kadınların eti de, canı da sudan ucuzdur"..Sayfa172

Bir gözü olmayan minik tinerci sokak çocuğu Pirana'nın sözleri:
..Puştun teki, üç metreden gaz fişeği sıktı tüfekle. Boş bulundum, yoksa yaklaştırmazdım yanıma....Her yer karardı, ama gözümün patladığını anlamadım, birazdan geçer zannettim...... Gözümü açtım ki revirdeyim.. Hastane değil, polis ambulans filan sokmuyordu ki meydana. Parkın revirinde, Şahap Abi diye bi doktor vardı. Bizim Keto gibi kıvırcık saçlı, tombul, o yardım etti bana. Bir de Nazlı Abla.."Sayfa140-141

[Kadir · Rating 3 out of 5]

3.5 yildiz. Guzel, akici bir anlatim. Gezi Parki, 7-8 Eylul olaylari, istanbul’un talan edilmesi, mafyalasma, ve butun bunlarin harmanlandigi bir polisiye. Aklimda kalan ve beni cok dusunduren bir kisim soyleydi: insan ne iyidir ne kotu. Hem seytan vardir icinde hem melek. Neyi beslersek o aciga cikar…

[Emel Artam · Rating 4 out of 5]

'' Beyoğlu'nun En Güzel Abisi '' tipik bir Ahmet Ümit polisiyesi...Yine büyük bir keyifle ve yine bir solukta okudum... Başlangıçta ''Gezi '' ile ilişkilendiren bölümleri biraz zorlama ve aceleye getirilmiş gibi geldiyse de bütünü içinde kaybolup gitti... Ben polisiye roman okumaktan hoşlanan biri olarak Ahmet Ümit'in hemen hemen tüm kitaplarını okudum ve çok sevdim... Kitaplarını diğer polisiye yazarlarınkinden ayıran, belki de yazarın dünya görüşünün seçtiği olayları ve yorumunu etkilemesiydi... Üstelik bunu bağırmadan ve akıcı bir biçimde yapıyordu... Aslında Ahmet Ümit'i yalnızca bir polisiye yazarı olarak değerlendirmek çok yanlış olacaktır...Gerilimi ve içeriği zengin, emek harcanarak yazılmış kitaplar onunkiler... Bu kitapta, çok zarif bir biçimde ve yakıştırarak kendini de öyküye katması hoş bir deneme olmuş... Bana, Orhan Pamuk'un '' Benim Adım Kırmızı ''daki denemesinden daha sevimli ve ustaca geldi...

[Zehra Nur Oktay · Rating 2 out of 5]

Okuduğum ilk ahmet ümit kitabıydı, hayal kırıklığı yarattı bende. Kitaptaki karakterler çok karikatürize, sanki epey uzun bir arka sokaklar bölümü izliyor gibi hisettim kendimi. Yazar toplumsal olaylara değinmeye çalışmış ama o yorumları da bayağı ve tutarsız buldum. Alt metinde devamlı, "Polis kötü, molotofla saldıran çevreciler iyi" mesajı veriliyor. Yani hükümeti eleştirmek için seçilen tutum biraz abes ve zorlama geldi bana. Hikaye de bence fazla basitti ayrıca cinayetin çözümünde de çok kolaya kaçılmıştı. Yazarın kendini kitaba dahil etmesinden bahsetmiyorum bile çarpıntım başlıyor çünkü.
Bilemiyorum belki de kısıtlı dünya görüşümle ben anlayamamışımdır ama genel olarak ne sürükleyici buldum ne bende merak uyandırdı ne de bir tat aldım okuduğumdan.

[Sakinah Al Taleb · Rating 2 out of 5]

Couldn't finish it
Too many names and unnecessary details
I might give it another chance one day.

[Selin Bay · Rating 3 out of 5]

"Katil kim?" merakımın törpülendiği bir polisiye. Adaletsizlik, sınıf farkı, kentleşme, yozlaşma, ahlak çöküntüsü, 6-7 Eylül Olayları, Gezi Olayları gibi o kadar çok konuyu durup düşündüm ki ölenin neden öldürüldüğü ikincil mesele kaldı. Bir de, bu olaylar en sonunda birbirine bağlanıp okuyucuyu şaşırtan türde de değil. Bir nevi, maktul yerde yatarken toplum portresi izliyormuş gibi.

Ahmet Ümit'in iyi niyetinden şüphem yok. Ama, toplumsal duyarlılığın yoğunluğu kimi zaman kurgusal yapının önüne geçerek karakterlerin doğallığını zedeleyebiliyor. Misal, Tarlabaşı'ndaki sokak çocuklarının öyle romantik ve entelektüel cümleler kurduğunu zannetmiyorum.

Polisiyeye benzemeyen bir polisiyeydi kanımca. Fakat, yazarın amacı polisiye gerilimden çok, o gerilimi araç ederek bir şehirdeki çürümüşlüğü anlatmaksa, buna katılıyorum.

[MargCal · Rating 3 out of 5]

Finished reading … When Pera Trees Whisper / Ahmet Umit … 02 Feb.2016
ISBN: 9786051417387

Not a bad story, with multiple plot lines, and well worth reading to see how the whodunit genre is presented in a different culture to my own.

A whodunit with a difference. I bought this book in Istanbul in October 2014 as a souvenir, having stumbled across a very good bookshop and asking did they have any Turkish writers of crime fiction that were available in English translation.
I found it slow-going to start with, especially as I had trouble remembering the Turkish names, completely unfamiliar to me. I didn't know, at first, which characters were male and which female. Does that matter? In this book, yes. While the story was quite modern, the social setting was more old-fashioned – men behaved one way, women another, and each treated accordingly. A bit sexist perhaps but it was nice to see some of the older courtesies that have disappeared from more Western societies.
The story itself has everything: gangs, drugs, guns, prostitution …. generally not scenarios that do much for me. There were street kids, long memories of various ethnic groups being driven out of istanbul, some short lives. Throw love, hate, revenge, land grabs and the Gezi Park resistance into the mix.
The more I read, the more involved I became. As to whodunit? There were a number of murders, all triggered, in one way or another, by the first. The first murder was the last to be solved.

The translator, Elke Dixon, was born and educated in the US before settling in Turkey. The translation was good. But every so often there were odd quirks that you wouldn't expect. For example, “the smell of coal burned my nasal.” Nasal? Nasal passages? Nose? Not a typo because it appeared a couple of times. Quirky, but not off-putting.

[Selda · Rating 2 out of 5]

Ahmet Ümit kitabı okumak isteyenler bence bu kitapla başlamamalı. Şimdiye kadar bir çok kitabını zevkle okuduğum yazar bu sefer aynı tadı bırakmadı. Konular uzata uzata yazılmış. Sokak dilini kitaba aktarmaya da çalışmış. Olmamış bu sefer maalesef. Gereğinden fazla karakter ve ayrıntı vardi hikayede. Zorla bitirdim ve bir daha kitabini almak için burada yazilanlari bekleyeceğim. Maalesef bu kitap Ahmet Ümit'in En Sıkıcı Kitabi başlığıyla aklımda kalacak.

[Betül · Rating 3 out of 5]

Nihayet bitti. Gereksiz uzatmis, karakterlerin arasinda surekli gidip gelmis. Bir yerden sonra hep ayni gibi geliyor. Uzun bir sure Ahmet Umit okumayacagim sanirim.

[İskender · Rating 4 out of 5]

- It's very nice to read a novel set in the city where my childhood was spent. I think I'll read a few more Istanbul novels. But I was very young when I was there, and although I know a lot of the places mentioned in the book or have been there before, I don't have many memories of passing there.

- The situation that draws my attention in the book is that almost everyone has a nickname, but no one I know has a nickname. Maybe that's the case in the underworld, and that's why this situation is strange for me.

- Besides, some of the dialogue was really a complete cliche. “You had no choice. He would have shot us if you hadn't shot him. “

- I don't think the phrase “women who sell their meat” about prostitutes was a very nice discourse either. The meat conversation really bothered me.

- My reaction to the author putting himself as a character in the book and praising himself in places: like a friend of mine imitating her father's first wife: mehhhhhhhh

- The idea of a novel within a novel was beautiful. It was a good idea for the Main Character to buy a book written in his own name.

- Yes, I liked the novel in general. Certainly it’s language was simple and fluent. I really liked that people from all parts of life, all colors were mentioned.

- It surprised me that the killer was that person, to be honest, he was the only person I really didn't suspect hahaha

-The neighborhood was really well depicted. Both with its architecture and its history

* Yes, I'm Romeo again and I'm adding a few quotes that I like.

"Love was the best excuse in the world. “
“ There was something magical about this woman. Something that makes you feel that the world is a place worth living in. “
"The night is a veil of black velvet that covers the defects of the old cities..”
“...they were slowly rising from the darkness towards the light. “
”... when they say that music is the call of God..."
"The smart one will not find us, the crazy one will not leave our ass :) “
“If we get a life sentence for happiness today, tomorrow there will be amnesty”
“You said we were going to die and we ran out of gas? “
”No matter what it is defined as, love is a wonderful thing..."
”Life is more what we dream about than what we live, isn't it already"
“ There used to be an elegance in love, a privacy... Is there any such thing left now ? Meet the guy, bed in three days... like this in Athens, like this in Istanbul... Is this how love happens? You will miss her, you will make it miss so that it will be worth something.”
"Please, Captain, the voice of the Romeo of Beyoglu has been heard again “
“We are only in the memories.”
“I'm not going to hide, I find people who have lost closer to me than those who have won.”

[Cavanşir Gadimov · Rating 4 out of 5]

Bir yandan polisiye, diğer yandan ise İstanbul'un yakın geçmişini anlatıyor bu kitap. Gezi Parkı, 6-7 Eylül olayları vesair. Ayrıca toplumdaki diğer kanayan yaralara da değiniyor. Mesela kadın cinayetleri. Yani polisiyenin ötesinde bir kitap.

Kitap üzerinde yorum ve inceleme
https://kitapokurum.blogspot.com/2020...

[Γιώτα · Rating 5 out of 5]

Κλείνοντας το βιβλίο αυτό του Ουμίτ συνειδητοποιείς ότι το έγκλημα στο Πέρα ήταν απλώς η αφορμή για να ξεδιπλωθεί η ιστορία της περιοχής,ο διωγμός των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη, η εξέγερση στο Γκεζί Παρκ . Να παρουσιαστούν οι απόψεις του συγγραφέα για την παγκοσμιοποίηση, τον καπιταλισμό, τη διάρρηξη των δεσμών με το παρελθόν, τον έλεγχο της μάζας από τα πολιτικά και κοινωνικά συμφέροντα, την καλλιλεργεια του μίσους απέναντι στο διαφορετικό. Η γραφή του Ουμίτ συναρπαστική και διόλου διδακτική συναρπάζει τον αναγνώστη παρασυρόντας τον στα στενά του Ταρλάμπασι και στη μαγεία της Κωνσταντινούπολης.

[Hatice · Rating 2 out of 5]

Polisiye okumayı pek severim ama yerli polisiyeye ilgim az, yaptığım bir - iki deneme başarısız oldu, ondan sanırım. "Beyoğlu'nun En Güzel Abisi" de bu başarısız denemelerden biri. Kitabı okurken konsantre olamadım, konu ve karakterler ilgimi çekmedi. Keza, anlatış biçimi de öyle. Fakat Ahmet Ümit kitaplarına bir şans daha vermek niyetindeyim. En çok okunan yazarlardan biri olmasının bir sebebi vardır muhakkak. Çok okunmak bir kıstas değil ama başkalarının görüp de, benim göremediğim bir şey var hissiyatı içindeyim.

[Gülay Akbal · Rating 4 out of 5]

ilk Başkomiser Nevzat kitabım ve çok keyif aldım. Belli noktalara çok güzel parmak basılmış. Başkomiserin tavrı yaklaşımı çok güzel. ve komşu yazar ;) kitapçı kitabı verdiğinde başkomiserin yüzünü hayal edebildim ve çok güldüm 😬😬

[Fani Κεχαγιά · Rating 4 out of 5]

Η Κωνσταντινούπολη ξεγυμνωμένη, με την παρακμή και τη διαφθορά πίσω από τη φαντασμαγορία της λεωφόρου Ιστικλάλ και τις ορδές των τουριστών. Το «Έγκλημα στο Πέρα» βάζει μαχαίρι και τραβά μια βαθιά τομή στη σάρκα της σύγχρονης Τουρκίας αποκαλύπτοντας θεμελιακά ζητήματα της σύγχρονης μεγαλούπολης που σε μεγάλο βαθμό βασίζονται στην εθνικιστική μισαλλοδοξία, στην ανάγκη για πλουτισμό και στην ασυδοσία κρατικών φορέων. Ναρκωτικά, παράνομη δόμηση που προέρχεται από παράνομο σφετερισμό περιουσιών διωχθέντων λαών, υπόκοσμος, χρηματισμός της δημόσιας τάξης, πορνεία, φτώχεια και άστεγοι από τη μια κι από την άλλη άνθρωποι καλοί που βλέπουν τα πάντα και μάχονται με κίνδυνο της ζωής τους για το καλό.
Κι όλα αυτά με την ήρεμη καθαρή ματιά του Ουμίτ, γραφή παραπονεμένη, χωρίς εξάρσεις - αν και σε κάποια σημεία φλύαρη στις εξωτερικές περιγραφές ανθρώπων και χώρων. Ο αστυνόμος Νεβζάτ παλαιάς κοπής άντρας με αρχές, στιβαρή κολόνα και ήρωας που ο αναγνώστης εμπιστεύεται. Γνωρίζοντας λίγα τουρκικά και παρότι εμένα δεν μου φάνηκε παράξενο, νομίζω πως η μετάφραση παραείναι πιστή στο πρωτότυπο σε κάποια σημεία με τουρκικούς ιδιωματισμούς, ώστε να μην είμαι σίγουρη πως αυτό δεν ξενίζει τον Έλληνα αναγνώστη.
Εντέλει, ο Ουμίτ δίνει μια αριστοτεχνικά πλεγμένη πολυάνθρωπη αφήγηση και έναν τίμια κεντημένο πολιτισμικό και πολιτικό καμβά της Κωνσταντινούπολης χωρίς καμία διάθεση εξωραϊσμού!

[güzin tekeş · Rating 3 out of 5]

Aşk Köpekliktir’den beri en duygulanarak okuduğum Ahmet Ümit kitabı oldu. Kendisini “tuhaf yazar” karakteriyle kitaba dahil etmese daha iyi olurmuş. Yaratmaya çalıştığı loop çocukluğumuzdaki bir tekerlemeyi hatırlattı :)

damdan düştü bir kurbağa, titretti kuyruğunu
bunu gören jandarmalar alıp götürdüler onu
mezarını kazdılar, mezar taşına şöyle yazdılar:
damdan düştü bir kurbağa, titretti kuyruğunu
bunu gören jandarmalar alıp götürdüler onu
mezarını kazdılar, mezar taşına şöyle yazdılar:
damdan düştü bir kurbağa, titretti kuyruğunu
.....

[Kübranur ÖZTÜRK · Rating 5 out of 5]

Bittiği yerde başlıyordu kitap.....

[Derya Idil · Rating 3 out of 5]

3.5/5