What do you think?
Rate this book
Het nieuwe nietsdoen
Ruim vijftien jaar nadat het woord onthaasten voor het eerst zijn intrede deed, hebben we het drukker dan ooit. De helft van alle werknemers klaagt nu al over teveel stress, terwijl de overheid juist van ons verwacht dat we er nog een schepje bovenop doen.
In 'Het Nieuwe Nietsdoen' constateert Gerhard Hormann dat chronische stress het belangrijkste gezondheidsrisico dreigt te worden van de 21e eeuw. Steeds meer mensen lopen tegen een burn-out aan en ook op steeds jongere leeftijd. Met de schamele 1 miljoen euro die minister Asscher voor dit jaar heeft uitgetrokken om de werkstress in ons land te bestrijden, kun je volgens de auteur hoogstens twee overspannen werknemers uit de brand helpen.
Nietsdoen wordt steeds meer beschouwd als not-done, want in deze participatiesamenleving draait alles in de eerste plaats om arbeidsparticipatie. Niet alleen heeft de overheid stelselmatig alle vluchtwegen richting VUT afgesloten, ook aan de AOW-regels wordt steeds meer gemorreld. In Het Nieuwe Nietsdoen waarschuwt Gerhard Hormann de gepensioneerden van de toekomst alvast voor wat hen op dat terrein waarschijnlijk allemaal nog meer te wachten staat.
Terwijl de overheid de regels rondom bijstandsuitkeringen steeds verder aanscherpt, pleit Hormann in zijn nieuwe boek voor een onvoorwaardelijk basisinkomen en een omgekeerde werkweek: twee dagen werken, vijf dagen vrij. Juist nu je in de media steeds vaker argumenten aantreft om je hypotheek misschien toch maar niet versneld af te lossen, bedenkt hij er nog een aantal redenen bij om dat vooral wel te doen. Want bezorg je jezelf met een hypotheekvrij huis niet gewoon een soort basisinkomen van 1000 euro?
Het Nieuwe Nietsdoen is geen zweverig zelfhulpboek vol thuisoefeningen en tips, maar een kritisch verslag dat de lezer aan het denken zet. Het gaat over onthaasten in een nieuw tijdperk en ontspannen in een maatschappij die 24 uur per dag doordendert. Gaan we in reactie daarop nog harder rennen en nog driftiger multitasken of proberen we juist al die overbodige ballast kwijt te raken? En wat willen we nu liever: dag en nacht online zijn of elke dag ontspannen leven?
In 'Het Nieuwe Nietsdoen' constateert Gerhard Hormann dat chronische stress het belangrijkste gezondheidsrisico dreigt te worden van de 21e eeuw. Steeds meer mensen lopen tegen een burn-out aan en ook op steeds jongere leeftijd. Met de schamele 1 miljoen euro die minister Asscher voor dit jaar heeft uitgetrokken om de werkstress in ons land te bestrijden, kun je volgens de auteur hoogstens twee overspannen werknemers uit de brand helpen.
Nietsdoen wordt steeds meer beschouwd als not-done, want in deze participatiesamenleving draait alles in de eerste plaats om arbeidsparticipatie. Niet alleen heeft de overheid stelselmatig alle vluchtwegen richting VUT afgesloten, ook aan de AOW-regels wordt steeds meer gemorreld. In Het Nieuwe Nietsdoen waarschuwt Gerhard Hormann de gepensioneerden van de toekomst alvast voor wat hen op dat terrein waarschijnlijk allemaal nog meer te wachten staat.
Terwijl de overheid de regels rondom bijstandsuitkeringen steeds verder aanscherpt, pleit Hormann in zijn nieuwe boek voor een onvoorwaardelijk basisinkomen en een omgekeerde werkweek: twee dagen werken, vijf dagen vrij. Juist nu je in de media steeds vaker argumenten aantreft om je hypotheek misschien toch maar niet versneld af te lossen, bedenkt hij er nog een aantal redenen bij om dat vooral wel te doen. Want bezorg je jezelf met een hypotheekvrij huis niet gewoon een soort basisinkomen van 1000 euro?
Het Nieuwe Nietsdoen is geen zweverig zelfhulpboek vol thuisoefeningen en tips, maar een kritisch verslag dat de lezer aan het denken zet. Het gaat over onthaasten in een nieuw tijdperk en ontspannen in een maatschappij die 24 uur per dag doordendert. Gaan we in reactie daarop nog harder rennen en nog driftiger multitasken of proberen we juist al die overbodige ballast kwijt te raken? En wat willen we nu liever: dag en nacht online zijn of elke dag ontspannen leven?
- GenresNonfictionLifestyle
236 pages, Paperback
First published January 1, 2014
3 people are currently reading
45 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 20 of 20 reviews
March 28, 2015
Not the eye-opener it pretends to be. A lot of repeating and full of advice that might be suitable when you are aged 51, but not when you are half that age. Good for an occasional laugh and, admittedly, the author has a way with words which makes this book a swift and pleasant read.
August 7, 2014
Niet zo stek als zijn vorige boeken Hypotheekvrij en Helemaal vrij. Ik vind het thema nu wel uitgemolken. Meer van hetzelfde dus.
April 2, 2023
Het eerste boek van Hormann dat ik las. Zeker een inspirerend boek over het verlagen van je uitgaven om meer vrije tijd te hebben. Het is een minder praktisch boek dan ik had verwacht en ook de mopperige ‘grumpy old man’ schrijfstijl waarin Hormann afgeeft op jongeren en de nieuwe tijd maakten dat ik het boek met moeite uit heb gelezen.
October 20, 2014
Chatty, but a bit repetitive and disjointed.
January 23, 2015
inhoudelijk interessante thema's maar irritante schrijfstijl. Te Popie Jopie.
November 5, 2014
More of the same...
May 14, 2020
Hoewel het thema interessant is (we willen allemaal rust, maar onze levens zijn te vol om te ontspannen), is de uitwerking nogal mager. Het boek is een combinatie tussen zijn eigen kijk op het leven (lekker nietsdoen in de tuin), afgewisseld met inzichten uit tientallen anderen boeken over hetzelfde of aanpalende thema's die Hormann hierover heeft gelezen. Het boek komt niet met originele ideeen en voegt daarom eigenlijk niks toe. Ook zijn ideeen over een afgelost huis zijn in principe prima, maar in zijn vorige boeken al volledig uitgemolken.
Irritant vind ik dat Hormann zijn eigen kijk op het leven tot een universele heeft gemaakt, en lijkt te beweren dat een leven zoals hij dat leeft de enige weg naar vervulling of geluk is. Hij lijkt volkomen voorbij te gaan aan het feit dat er ook mensen zijn die gelukkig worden van hun (vrijwilligers)werk of hier voldoening in vinden. Zingeving betekent ook vaak actief deel uitmaken van een gemeenschap, nodig zijn, nuttig zijn; ik denk zeker niet dat het voor iedereen is weggelegd om die zelfde vervulling te vinden in een situatie waarin ze zeeen van vrije tijd hebben. Daarnaast lijkt Hormann soms aan te sturen op de voordelen van een uitkering en hoe jammer het toch is dat VUT-achtige regelingen zijn verdwenen. Hierdoor lijkt het alsof Hormann propageert dat we toch maar allemaal niks moeten gaan doen op kosten van de gemeenschap.
Ook de schrijfstijl helpt het boek niet vooruit. Hormann vaak lange inleidingen nodig om to the point te komen, en vaker dan eens vraag je je af waar zijn betoog nu eigenlijk heengaat. Het boek zou geprofiteerd hebben van een extra schrapronde door de uitgever. Ook Hormanns soms al te losse schrijfstijl en zijn pogingen om grappig te zijn ('ik heb een actieradius van een COPD-patient in een scootmobiel met een halflege accu') lokten bij mij vaak een diepe zucht uit.
Nogmaals, het onderliggende idee (wat rustiger leven en meer genieten) is prima, maar dit boek gaat je daar niet bij helpen.
Irritant vind ik dat Hormann zijn eigen kijk op het leven tot een universele heeft gemaakt, en lijkt te beweren dat een leven zoals hij dat leeft de enige weg naar vervulling of geluk is. Hij lijkt volkomen voorbij te gaan aan het feit dat er ook mensen zijn die gelukkig worden van hun (vrijwilligers)werk of hier voldoening in vinden. Zingeving betekent ook vaak actief deel uitmaken van een gemeenschap, nodig zijn, nuttig zijn; ik denk zeker niet dat het voor iedereen is weggelegd om die zelfde vervulling te vinden in een situatie waarin ze zeeen van vrije tijd hebben. Daarnaast lijkt Hormann soms aan te sturen op de voordelen van een uitkering en hoe jammer het toch is dat VUT-achtige regelingen zijn verdwenen. Hierdoor lijkt het alsof Hormann propageert dat we toch maar allemaal niks moeten gaan doen op kosten van de gemeenschap.
Ook de schrijfstijl helpt het boek niet vooruit. Hormann vaak lange inleidingen nodig om to the point te komen, en vaker dan eens vraag je je af waar zijn betoog nu eigenlijk heengaat. Het boek zou geprofiteerd hebben van een extra schrapronde door de uitgever. Ook Hormanns soms al te losse schrijfstijl en zijn pogingen om grappig te zijn ('ik heb een actieradius van een COPD-patient in een scootmobiel met een halflege accu') lokten bij mij vaak een diepe zucht uit.
Nogmaals, het onderliggende idee (wat rustiger leven en meer genieten) is prima, maar dit boek gaat je daar niet bij helpen.
July 10, 2017
De boodschap van het boek is prima en kort samen te vatten als "als je minder uitgeeft hoef je minder te verdienen en houd je dus meer tijd over voor de dingen die je leuk vindt". De schrijver van het boek kramt zich echter wel erg vast aan zijn hypotheek. Net alsof hij zijn hele loopbaan enkel voor zijn hypotheek heeft gewerkt. Natuurlijk, sneller aflossen (of kleiner wonen) met als gevolg lagere maandlasten levert vrijheid op. Het lijkt voor de schrijver alleen een obsessie geworden.
Beter had hij een boek kunnen schrijven over "doen wat je leuk vindt", denk dat hij dan met ongeveer dezelfde boodschap een verhaal had kunnen schrijven dat minder gefocust is op de financiële kant van vrijheid. Vrijheid is namelijk meer dan financiële vrijheid...
Beter had hij een boek kunnen schrijven over "doen wat je leuk vindt", denk dat hij dan met ongeveer dezelfde boodschap een verhaal had kunnen schrijven dat minder gefocust is op de financiële kant van vrijheid. Vrijheid is namelijk meer dan financiële vrijheid...
September 25, 2017
Gerhard Hormann schrijft zijn ode aan een rustiger en eenvoudiger leven dan dat in de gemiddelde ratrace waaraan wij allen meedoen. Dat rustige, eenvoudige leven bereik je door je hypotheek versneld af te lossen, minder te consumeren, nog minder te consumeren en nog véél minder te consumeren. En door tevreden te zijn met wat je allemaal al niet hebt. Door bewust te kíézen voor een deeltijdbaan (en dus niet voor een fantastische carrière), voor minder status en aanzien, voor een kleinere auto (of alleen een fiets). Voor een tweedehands sportfiets in plaats van een nieuw, lichtgewicht exemplaar. Door te kiezen voor niets nieuws kopen. Een paar jaar lang. Zodat je er achter komt dat je leven beter is zonder al die meuk.
January 31, 2018
Vlot geschreven, leest lekker weg, mooie denkstof.
June 30, 2020
Het is een prima boek, maar er wordt erg veel herhaald. Dat gevoel heb je helemaal als je al 2 andere boeken van Gerhard hebt gelezen.
July 27, 2020
Goed boek! Lekker meelezen over niets doen en wat dat inhoud voor de auteur. Ben geïnspireerd geraakt.
February 5, 2023
Leest lekker weg
May 25, 2015
Los je hypotheek af, leer leven op een inkomen van €1000 per maand en de driedaagse werkweek is binnen handbereik.
In een essay-achtige stijl vertelt journalist Gerhard Hormann waarom we met zijn allen zo gek zijn om hard te werken. Zelf zet hij zijn thermostaat nooit hoger dan 15 graden ('warme truien dagen' noemt hij ze), doucht zijn gezin in een laatst in de jaren '70 betegelde badkamer en heeft hij al drie jaar geen nieuwe spijkerbroek gekocht. Want waarom hebben we dit in godsnaam toch nodig?
Gerhard Hormann klinkt als je vervelende 50-jarige oom op de verjaardag van je moeder, die klaagt dat vroeger alles beter was en dat de jeugd van tegenwoordig alleen maar in hun telefoons kijkt en geen aandacht meer heeft voor hun omgeving. Oh ja, en we gaan eraan. Allemaal!
Zijn schrijfstijl is de eerste pagina's nog leuk, maar begint daarna in de herhaling te vallen en op het eind als erg belerend te eindigen.
Ben je serieus op zoek om minder te gaan werken, dan kun je dit boek beter laten liggen. De enige les die je er uit kan trekken is dat het handig is om je huis voor je pensioen afbetaald te hebben, maar daarvoor hoef je dit boek niet te lezen.
In een essay-achtige stijl vertelt journalist Gerhard Hormann waarom we met zijn allen zo gek zijn om hard te werken. Zelf zet hij zijn thermostaat nooit hoger dan 15 graden ('warme truien dagen' noemt hij ze), doucht zijn gezin in een laatst in de jaren '70 betegelde badkamer en heeft hij al drie jaar geen nieuwe spijkerbroek gekocht. Want waarom hebben we dit in godsnaam toch nodig?
Gerhard Hormann klinkt als je vervelende 50-jarige oom op de verjaardag van je moeder, die klaagt dat vroeger alles beter was en dat de jeugd van tegenwoordig alleen maar in hun telefoons kijkt en geen aandacht meer heeft voor hun omgeving. Oh ja, en we gaan eraan. Allemaal!
Zijn schrijfstijl is de eerste pagina's nog leuk, maar begint daarna in de herhaling te vallen en op het eind als erg belerend te eindigen.
Ben je serieus op zoek om minder te gaan werken, dan kun je dit boek beter laten liggen. De enige les die je er uit kan trekken is dat het handig is om je huis voor je pensioen afbetaald te hebben, maar daarvoor hoef je dit boek niet te lezen.
October 26, 2015
Heerlijk boek dat stelling neemt tegen de heersende (politieke) moraal.
Misschien niet de 'eye-opener' (die de omslag beloofd) voor mensen die bekend zijn met het werk van Thom Hodgkinson of Michael Foley, maar voor mensen die zich elke maand weer afvragen waar hun geld toch heen gaat wellicht wel een eye-opener.
Lekker vlot en humoristisch geschreven.
Misschien niet de 'eye-opener' (die de omslag beloofd) voor mensen die bekend zijn met het werk van Thom Hodgkinson of Michael Foley, maar voor mensen die zich elke maand weer afvragen waar hun geld toch heen gaat wellicht wel een eye-opener.
Lekker vlot en humoristisch geschreven.
July 16, 2014
Vrije tijd lijkt de ultieme luxe. Luxe is een lege agenda en een lege todo lijst.
Wat is vrijheid en wat is vrije tijd??
Hoe passen we ze in, in onze multimediale samenleving.
Is zalig nietsdoen de ultieme droom of het ultieme einde??
Wat is vrijheid en wat is vrije tijd??
Hoe passen we ze in, in onze multimediale samenleving.
Is zalig nietsdoen de ultieme droom of het ultieme einde??
October 2, 2014
El autor eleva su experiencia personal a verdad absoluta y universal. Se recrea en su anterior éxito editorial y nos quiere convencer de que no hace nada y así puede ser feliz. Se intuye una pose más que una convicción profunda.
July 4, 2015
Was wel interessant om te lezen, maar bevatte geen nieuwe inhoud. Veel gelijkenissen met de minimalistische levensstijl van Joshua Fields Millburn & Ryan Nicodemus (theminimalists.com). De schrijfwijze van Hormann is wel duidelijk met een grappige noot waardoor het gemakkelijk leest.
March 15, 2016
Populair opgeschreven, maar de auteur valt wel veel in herhaling en bied uiteindelijk nauwelijks concrete handvatten op wat open deuren na. Tevens komt zijn schrijfstijl soms over als gekoketteer en worden complexe problemen overgesimplificeerd gebracht.
March 26, 2016
Het onderwerp en de boodschap had een betere vertolking verdiend. Rommelig, repeterend, een auteur die erg met zichzelf bezig is. Jammer.
Displaying 1 - 20 of 20 reviews