Η κατάρα της φράου Λίτσας

by Γιώργος Κ. Παναγιωτάκης

Η σειρά ΑΤΑΞΙΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ έχει για ήρωες τους μαθητές και τις μαθήτριες ενός συνηθισμένου ελληνικού σχολείου. Οι αστείοι χαρακτήρες και οι κεφάτες περιπέτειές τους θα φέρουν στο μυαλό όλων μας γνώριμες καταστάσεις. Και το κυριότερο θα μας θυμίζουν ότι το καθημερινό ταξίδι της γνώσης μπορεί να γίνει πολύ, μα πολύ διασκεδαστικό.


Το σχέδιό μας ήταν απλό. Τα μεσάνυχτα ακριβώς, θα σηκωνόμασταν όλοι από τα κρεβάτια μας και θα λέγαμε ταυτόχρονα μέσα στο σκοτάδι την ίδια προσευχή, την ίδια κατάρα. Τα λόγια μας θα ενώνονταν πάνω από την κοιμισμένη πόλη και θα γίνονταν μια μεγάλη, ανίκητη δύναμη που θα μας βοηθούσε να αποφύγουμε το διαγώνισμα των μαθηματικών. Καταραμένη η ώρα και η στιγμή που το κάναμε...

Στο τέταρτο βιβλίο της σειράς ΑΤΑΞΙΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ο Πάνος και οι συμμαθητές του ζουν μια περιπέτεια που μοιάζει βγαλμένη από ταινία τρόμου: Η δασκάλα τους εξαφανίζεται μυστηριωδώς και στο σχολείο καταφθάνει μια τρομακτική αντικαταστάτρια!
Τι προκάλεσε την εξαφάνιση της κυρίας Μαργαρίτας; Γιατί η καινούρια δασκάλα χρησιμοποιεί τόσο παράξενες παιδαγωγικές μεθόδους; Θα καταφέρουν άραγε τα παιδιά να την ξεφορτωθούν και να διορθώσουν την κατάσταση; Και, τελικά, τι είναι καλύτερο; Να φοβάται κανείς το σχολείο ή να το αγαπά;

96 pages, Paperback

First published January 1, 2013

About the author

Ο Γιώργος Κ. Παναγιωτάκης γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα. Έχει εργαστεί στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, ενώ κείμενα και κινηματογραφικές κριτικές του δημοσιεύονται σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Ανάμεσα σε αυτά είναι και τα περιοδικά "Hiteck" και "Ram Kid", οι ειδικές εκδόσεις του "National Geographic" και οι ιστοσελίδες www.in.gr και www.altcine.gr.

Reviews

[Πάνος Τουρλής · Rating 4 out of 5]

Το καταφχαριστήθηκα!Το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Έξυπνο, ανατρεπτικό, ανθρώπινο, διδακτικό, πολύ διασκεδαστικό! Για παιδιά από 8 ετών και πάνω που θα μάθουν καινούργιες λέξεις, θα γελάσουν, θα ξεχαστούν με την όμορφη εικονογράφηση και γενικά θα ζήσουν σκηνές της καθημερινής σχολικής τους ηλικίας.

Μου άρεσε πολύ και ως κείμενο και ως σύλληψη και ως γράψιμο. Ο συγγραφέας δε διστάζει να χρησιμοποιήσει \"δύσκολες\" λέξεις (βουστροφηδόν κλπ.) και να κινήσει έτσι το ενδιαφέρον του παιδιού-αναγνώστη. Επίσης ακόμη γελάω με την πρόταση: \"Η άγνωστη γυναίκα έσφιξε τα χείλη της κάνοντάς τα να μοιάζουν με ξεραμένο κορδόνι αθλητικού παπουτσιού\" (σελ. 35, μα ξεραμένο;;;;τι γέλιο που έκανα, Θεέ μου!) Παίρνει μια ωραία ιδέα που κι εγώ την έχω ζήσει πολλές φορές στα σχολικά μου χρόνια (αλλαγή δασκάλας) και να τη μετατρέψει σε ιστορία με ηθικά διδάγματα, ακόμη και ανατροπές!

Ο αναγνώστης έχει να συγκρίνει τη σύγχρονη διαπαιδαγώγηση με αυτήν των παππούδων μας (όπου το ξύλο έπαιζε κυρίαρχο ρόλο) και να καταλάβει τι μετράει περισσότερο στη διαπαιδαγώγηση και στην ανατροφή, να σκεφτεί δυο και τρεις φορές τι θα ευχηθεί από δω και πέρα στη ζωή του (η κατάρα της φράου Λίτσας παραφυλάει!!) ή απλώς να διασκεδάσει με τις αταξίες στην τάξη του Πάνου.

Συγκινητική η επίσκεψη των παιδιών στο νοσοκομείο για να δουν τη δασκάλα τους, ανθρώπινες και παιδικές οι αντιδράσεις των μικρών πρωταγωνιστών, κάτι που δείχνει καλή γνώση της ψυχολογίας και της νοοτροπίας αυτής της ηλικίας από τον συγγραφέα. Και κάπου κάπου η εικονογράφηση του Παναγιώτη και του Ιορδάνη να μου θυμίζει τον Γιώργο Θαλάσση και τον Σπίθα από τα παιδικά μου αναγνώσματα! Λέω σιγά σιγά να ψάξω και τα άλλα βιβλία της σειράς. Αφήστε με να ζήσω τα ανέμελα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας!