Ο παρών τόμος περιλαμβάνει δέκα από τα δώδεκα διηγήματα που συνόδευαν την πρώτη έκδοση της νουβέλας του Γιάννη Σκαρίμπα με τίτλο Το θείο τραγί (1933), η οποία κυκλοφόρησε αυτοτελώς το 1971 από τις εκδόσεις Κείμενα.
Τα διηγήματα αυτά που επανέρχονται στο φως σχεδόν έναν αιώνα μετά την πρώτη τους κυκλοφορία, δεν είναι υποδεέστερα των διηγημάτων του της ίδιας εποχής ως προς την αισθητική τους ποιότητα, ενώ συμπληρώνουν την εικόνα μας για το έργο και κυρίως για την εξέλιξη της ποιητικής και της γλώσσας του συγγραφέα. Ο τίτλος της συλλογής επιλέχθηκε από το πρωτοποριακό για την εποχή του και ιδιότυπο ομότιτλο διήγημα.
Τα διηγήματα του τόμου με τη σειρά που εμφανίζονται:
«Το κρασί της αγάπης», «Η χρυσόμυγα της βρόμας», «Ένας αρχάγγελος στο περιγιάλι», «Η ιστορία ενός ασήμαντου», «Ο Αυτοκράτωρ της Κίνας», «Λουλούδι της Μονεμπασιάς», «Ο φίλος μου!», «Ο Ούζος», «Κλάρα Χαντά – Πειραιεύς» και «Δυο ψυχές κι ένα αστέρι».
Έλληνας λογοτέχνης, κριτικός, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και πεζογράφος. Το έργο του, εντυπωσιακό σε έκταση και ποικιλία, σημαδεύτηκε από την έντονη αντιδικία του με τις καθιερωμένες αξίες της ζωής και του αστικού πολιτισμού. Εισήγαγε επίσης υπερρεαλιστικά στοιχεία στην ελληνική πεζογραφία. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ελληνικής λογοτεχνίας.
Ο Γιάννης Σκαρίμπας ήταν γόνος ιστορικής οικογένειας από την Αγία Ευθυμία της Φωκίδας, αφού ο πατέρας του, Ευθύμιος Σκαρίμπας, ήταν απόγονος αγωνιστών της Επανάστασης του 1821. Ξεκίνησε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Αίγιο και τις ολοκλήρωσε στην Πάτρα στο Α' Γυμνάσιο Πατρών. Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό ως ανθυπασπιστής στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων. Διορίστηκε τελωνοσταθμάρχης στην Ερέτρια (πρώην Νέα Ψαρά) και το 1915 εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα, για να εργαστεί εκεί ως εκτελωνιστής.
Στα γράμματα εμφανίστηκε κατά τη δεκαετία του 1910 με ποιήματα και πεζά που δημοσίευσε σε διάφορα περιοδικά της Αθήνας και στις εφημερίδες Εύριπος και Εύβοια της Χαλκίδας, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Κάλλις Εσπερινός. Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση με το πραγματικό του όνομα έγινε το 1929, όταν έλαβε το Α΄ βραβείο διηγήματος για το πεζό Ο καπετάν Σουμερλής ο Στουραΐτης, το οποίο δημοσίευσε στο περιοδικό Ελληνικά Γράμματα.
Ο μπαρμπα-Γιάννης Σκαρίμπας, όπως ήταν γνωστός στους φίλους του, έζησε όλη του τη ζωή στη Χαλκίδα και ταξίδεψε ελάχιστα. Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1984 και τάφηκε στο κάστρο του Καράμπαμπα.
Αντισυμβατικό, ανατρεπτικό, μεταφορικό έως ακατάληπτο, ενάντια σε κάθε φόρμα, προσδοκία ή πρόβλεψη , το βιβλίο με τα αποκηρυγμένα από τον συγγραφέα διηγήματα που συνόδευαν το διάσημο "θείο τραγί".
Είναι ναι σαν να σε ρίχνουν στην αυλή του αυτοκράτορα της Κίνας και να πρέπει να συνεννοηθείς.
Αλλά για κάποιο περίεργο λόγο, αισθάνεσαι, και αναπτύσεις μια σύνδεση ψυχής. Ίσως γιατί ο ήρωας των διηγημάτων ξέρεις ότι είναι ο ίδιος ο συγγραφέας, ένας άνθρωπος κοινός, που έζησε και (πολυ)ερωτεύτηκε στη Χαλκίδα του 1930.
Απόσπασμα μεταξύ γέλιου και απόγνωσης :
"Ναι, μα είν' αγγούρι το κουτραμπάλμπαρι° είναι μανίκι οι κουρτελάτσες° δεν ειν'το πήκι της γκλίζας παίξε γέλασε. Δεν ειν' λουκούμι η κοντραμετζάνα να το χάψει. Είναι σόι το βασίλειο. Θέλει μέτρο και φρόνηση, θέλει τέμπο και τάξη. Μάτι κι αυτί. Να ρεουλάρεις, να μετράς, να καρατάρεις με το μάτι."