ลิงพาดกลอน

ลิงพาดกลอน #1

by ปราปต์

“ถ้าคุณตกระกำลำบากถึงขีดสุด เหลือทางรอดอยู่ทางเดียว

แต่กลับมีคนใช้ทางนั้นหักหลังแล้วตักตวงผลประโยชน์ซ้ำอีก คุณจะตอบโต้อย่างไร”

ไตรตรึงษ์ถูกตามตัวกลับบ้านเก่าทางภาคใต้
เพราะไอ้โคร่ง อริที่เป็นทั้งเพื่อนรักถูกฆ่าตาย
และน่าสงสัยว่าต้นเหตุที่ทำให้สายสืบภาค 8 อย่างมันต้องพบจุดจบ
จะเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่เกิดขึ้นวันเว้นวันในพื้นที่บ้านหลาว

แต่ละศพถูกฆ่าด้วยวิธีหฤโหด
ทั้งใช้ขวานผ่าอก
ทุบกะโหลกแตกแล้วเอาถ่านร้อนยัดสมอง ฯลฯ
แถมยังเชื่อมโยงกันด้วยตัวเลขและตารางประหลาด?!

Genres: Thriller, Mystery

393 pages, ebook

Published November 29, 2024

About the author

Associated Names:
* Prapt (English)
* ปราปต์ (Thai)

นามปากกาของ ชัยรัตน์ พิพิธพัฒนาปราปต์

https://www.facebook.com/prapt.writer

Reviews

[รพีพัฒน์ อิงคสิทธิ์ · Rating 2 out of 5]

เกือบดีแล้วครับ พยายามเข้า

รู้สึกตัวบทออกแนวสั่งสอนมากถึงมากที่สุด แม้ว่าจะพยายามเกลื่อนว่าไม่มีเรื่องถูกผิด แต่เล่าผ่านบทสนทนาทื่อมะลื่อยังกับอยู่ในห้องเลคเชอร์ หรืองานประชุมอะไรบางอย่าง

ผมว่าถ้าเนื้อเรื่องถึงพอ การสาธยายเรื่องคุณงามความดีอาจไม่คงต้องชัดเจนแจ่มแจ้งขนาดนี้ก็ได้ครับ เพราะเดี๋ยวคนอ่านก็รู้สึกเอง

การสืบสวนสอบสวนพอไปได้ แต่ไม่ค่อยมีช่องให้เดาเท่าไหร่ แถมบทเฉลยดันเป็นฉากโบรแมนซ์ไปซะอย่างนั้น ทำเอากระอักกระอ่วนกับความผิดที่ผิดทาง (ว่านี่กูกำลังอ่านอะไร ระหว่างนิยายโบรแมนซ์ สอบสวนสืบสวน หรือเลคเชอร์สั่งสอนจริยธรรมเบื้องต้น)

[ดินสอ สีไม้ · Rating 5 out of 5]

ชอบเล่มนี้มากกว่านิราศมหรรณพเยอะเลย
พล็อตดี เล่าเรื่องเข้าใจง่าย
ประเด็นที่ผู้เขียนเล่น .. อ่านจบแล้วจุกดี
เพราะนอกจากผู้เขียนจะตีแผ่ชนชั้น
และความไม่เท่าเทียมกันในสังคมแล้ว
นอกจากจะขยี้เรื่องความอยุติธรรมของกฏหมายแล้ว
ผู้เขียนยังตีแสกหน้าเราซ้ำด้วยว่า ..
คนธรรมดาทั่วๆ ไปที่ไม่ได้ทำผิดกฏหมายอะไร
ก็เริ่มชินชาและยอมรับต่อความอยุติธรรมเช่นนั้นแล้ว
เรายอมให้มันเกิดขึ้น ยอมปล่อยให้มันเป็นไป ..
และวันหนึ่ง .. เราคงไม่รู้สึกผิดเท่าไร ..
ถ้าเราจะเป็นผู้กระทำความผิดนั้นเสียเอง

[Mook Woramon · Rating 4 out of 5]

อ่านแล้วนึกถึงกาหลมหรทึกขึ้นมาเลย มีความคล้ายตรงการสืบสวนคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่สยดสยอง มีลายเซ็นฆาตกรทิ้งไว้เพื่อให้ตำรวจตามหาเป้าหมายบางอย่าง พล็อตใหญ่คล้ายกันแต่รายละเอียดเรื่องต่างกันลิบลับ

เล่มนี้เป็นการสืบสวนคดีฆาตกรรมต่อเนื่องเช่นเคย การฆ่าใช้การลงโทษตามกฎหมายตราสามดวงและมีการใช้ฤกษ์ยามให้คาดเดาวันลงมือ เป็นการชิงไหว ชิงพริบระหว่างตำรวจกับผู้ร้าย แกะรอยตามกลิ่น ชอบปมต่างๆในเรื่องที่ซ่อนไว้ให้คนอ่านร่วมคิด เช่น ตำรวจดี ตำรวจเลว การเมือง การค้ามนุษย์ มีการเสียดสีประเด็นดังในสังคมแทรกอยู่เต็มไปหมด

หักคะแนนการบรรยายยืดเยื้อบางช่วงแทบหลับ และปมคู่จิ้นตำรวจที่ดูยัดเยียดไงก็ไม่รู้

[Ploy Inthira · Rating 3 out of 5]

ถ้าพูดถึงในแง่ของนิยายสืบสวนสอบสวน ก็ถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่ง ชอบที่เอาเรื่องในอดีต อย่างกฎหมายตราสามดวงมาผูกกับคดีฆาตกรรมต่อเนื่องในยุคสมัยปัจจุบันได้อย่างลงตัว แต่ติดกับการบรรยายนิดหน่อย บางช่วงก็ดูยืดเยื้อจนน่าเบื่อ บางช่วงก็รู้สึกเหมือนกับอ่านบทความให้ความรู้ตามแพลทฟอร์มออนไลน์ ประเด็นสังคมที่ใส่มาก็ถือว่าทำได้ดี แต่ส่วนตัวคิดว่านำเสนอออกมาได้ไม่ค่อยสมูธเท่าไหร่

ถ้าพูดถึงในแง่ความสัมพันธ์ของตัวละครหลัก หลายๆคนอาจจะนับเรื่องนี้เป็นนิยายวาย แต่สำหรับนี่แล้ว อ่านไปก็เหมือนดูพวกดาราขายจิ้นอ่ะ 55555555555555 มีโมเม้นเสิร์ฟสาววายฉ่ำ ถ้าเป็นชีวิตจริง #โคร่งไตร คงได้ติดเทรนทวิตทุกวัน (แต่ถ้าสุดท้ายพวกมันสองคนได้ลงเอยกันจริงๆ ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย 555555555555)

[Wanyiwa · Rating 5 out of 5]

จากกระแส "แชน-กบี่" แห่ง "กาหลมหรทึก" นักเขียนเลยหยิบเอาสองตัวละครดังกล่าวมาเล่าในจักรวาลใหม่ ทำให้คนอ่านมองเห็นความสัมพันธ์ที่ผูกพันเกี่ยวเนื่องแบบชัดเจนขึ้นระหว่างทั้งคู่ โดยให้เรื่องนี้เป็นการไขคดีแรก ที่มีคดีการฆาตกรรมต่อเนื่องที่สภาพศพโหดมาก แต่ละสภาพคืออ่านแล้วไม่กล้านึกภาพตามเลยจริง ๆ ซึ่งคดีพวกนี้ล้วนมีสภาพศพเหมือนนักโทษที่ถูกลงโทษตามโทษประหารทางกฎหมายในสมัยกรุงศรีอยุธยาที่เรียกกันว่ากฎหมายตราสามดวง ซึ่งมีถึง 21 ข้อ และคนร้ายก็จัดการให้เกิดคดีไปแล้ว 7 คดี ทางทีมตำรวจ (ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะโฟกัสที่สองหมวดคู่จิ้นเป็นหลัก) ก็เลยพากันหัวปั่นช่วยกันตีปริศนาว่าคนร้ายต้องการจะบอกอะไร และใครจะเป็นรายต่อไปที่จะต้องหาทางป้องกัน

นักเขียนใช้วิธีการเล่าที่ค่อย ๆ ปล่อยคำใบ้ให้ทั้งทีมตำรวจและคนอ่านมาปะติดปะต่อเรื่องราวเอา ซึ่งก็จะคล้าย ๆ เรื่องก่อนหน้า ที่นอกจากจะเป็นเรื่องของสภาพศพแล้ว ก็ยังเกี่ยวข้องโยงใยกับเหยื่อ บุคคล และสถานที่ แต่ด้วยสำนวนที่เล่นคำด้วยภาษาที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ชัดกว่าเดิม และเปิดมุมมองภาพที่กว้างกว่าการโฟกัสเฉพาะบุคคลที่เกี่ยวข้องกับคดีจริง ๆ อย่างเรื่องที่ผ่านมา ทำให้ต้องตั้งสมาธิในการปะติดปะต่อเนื้อเรื่องที่มากกว่าเดิมพอสมควร แต่ก็มองเห็นภาพได้กว้างขึ้นแบบไม่รู้สึกถึงส่วนเกินอะไร

แต่ใด ๆ แล้ว สิ่งที่เราชอบมากกว่าคือประเด็นการแตกยอดความคิดในเรื่องของจุดที่ต้องเลือกระหว่างตัวเองกับคนอื่น ระหว่างมนุษยธรรมกับผลกระทบที่จะเกิดขึ้นกับตน ด้วยการเล่าผ่านเหตุการณ์ของชนกลุ่มน้อยในประเทศเพื่อนบ้าน (ที่ถึงแม้นักเขียนจะสมมติชื่อชนกลุ่มนี้ขึ้นมาเอง แต่คนอ่านก็เดาได้ไม่ยากว่านักเขียนกำลังหมายถึงชนกลุ่มไหน) และเล่าผ่านเหตุการณ์สำคัญที่เกิดขึ้นเองกับตัวละคร ให้ต้องตัดสินใจเลือกระหว่างผลกระทบที่จะเกิดกับตัวเองหรือกับสังคม ด้วยสำนวนที่เสียดสีสังคมและการเมืองแบบแสบ ๆ คัน ๆ ดี

อ่านจบแล้วก็อดย้อนกลับมาคิดไม่ได้ว่า ถ้าเป็นเราเองประสบเหตุที่มีเหยื่อมาเคาะหน้าประตูบ้านเพื่อขอความช่วยเหลือ รู้ทั้งรู้ว่าเราจะเดือดร้อนและอาจจะต้องตายกันทั้งบ้าน เราจะเลือกเปิดประตูรับเหยื่อคนนั้นเข้ามาในบ้านหรือเปล่านะ

[Plaii · Rating 5 out of 5]

ถ้าพูดถึงความเป็นนิยายสืบสวนก็ถือว่าค่อนข้างสนุก ด้วยความที่ตัวละครพาเราเจาะไปทีละเรื่องก็ทำให้สงสัยไปหมดว่าใครเป็นคนร้าย อาจจะมีบางจุดที่งงบ้าง แต่ไม่ได้กระทบประเด็นหลัก การไขคดีไม่ได้หวือหวาเหมือนเรื่องอื่นแต่กลที่ใช้ก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน สิ่งที่ประทับใจมากๆ คือการสร้างคำถามให้เรากลับมาคิดหลังจากอ่านจบ ตัวเรื่องไม่ได้ไกด์ว่าอะไรถูกอะไรผิด ซึ่งเปิดโอกาสให้เรามองเหตุการณ์เดียวในหลายๆ มุมมอง รวมๆ แล้วก็ชอบเล่มนี้นะ

[Nattapan · Rating 4 out of 5]

A bit too cruel but convincing enough.

This book presents painful and unsolvable issues in our society that (I confess that) I can do nothing but wish I had a Death Note.

[Ninnartsang · Rating 1 out of 5]

เคยอ่านในเว็บไซค์นึกตั้งแต่ตอนนั้นแล้วว่าแต่ละตอนไม่ได้ยาวแต่ฝืด
เมื่อได้อ่านงานของนักเขียนคนนี้มากกว่าหนึ่งเล่มทำให้จับได้ว่าคงเป็นเอกลักษณ์เขา
สำหรับเนื้อเรื่องทีแรกมันพอใช้ได้แต่พอถึงบทสรุปก็ชวนให้รู้สึกแย่
อีกอย่างหนังสือแพงเกินสำหรับความหนาแค่นี้ ขนาดซื้อลดราคามาจากงานหนังสือ
นายอินทร์เองยังรู้สึกเสียดายนิดหน่อย

[Muggle Mat · Rating 5 out of 5]

สนุกในบริบทที่เป็นนิยายสืบสวนสอบสวน ปราปต์ยังคงเล่าเรื่องชวนติดตามเหมือนเดิม แต่กรณีปริศนาคำทาย มันประดังประเดเข้ามาเยอะเกินจนไม่ทันคิดตาม ทั้งตัวเลขเยอะๆ แล้วมาปิดที่ฤกษ์ทำนาย คือนำเรื่องมาซะคิดว่าเป็นประเด็นหลักให้ช่วยคลี่คลาย แต่ไหงกลับกลายเป็นสอดแทรกคำสอน ความดีความชั่ว ความถูกต้องแทนซะงั้น โดยเฉพาะบทพูดของเสือโคร่งกับคุณหนูไตร โยนไปมาราวกับว่าสอนคนอ่านไปด้วย ดูยัดเยียดไปหน่อย! ตัวเลขที่ให้มาเลยเป็นแค่ส่วนประกอบ (อดเอาไปเปรียบกับกาหลฯไม่ได้อยู่ดี ฮื่อ)
.
แต่ถ้าในมุมของนิยายรัก เล่มนี้น่ารักประทับใจมาก ไม่กังขากรณีที่ตัวเอกเป็นชาย-ชายเลย เพราะอ่านแล้วอินกับความเป็นตัวละคร แทรกความยียวนของพี่โคร่งและความขี้งอนของคุณหนูไตรระหว่างสืบสวนได้น่ารักดี แต่ไม่อินกับตอนเกือบสุดท้าย ที่ทั้งสองร่วมมือกันตั้งองค์กรพิทักษ์ความดีอะไรกันขึ้นมาซักอย่าง มันดูฟุ้งเกินไปอ่ะ
.
เล่มนี้อ่านง่ายกว่าเล่มหนักๆอย่างกาหลฯ นิราศฯ แต่ก็ยังชอบใส่บทความมาให้อ่านยาวๆเหมือนเดิม (ดูจะเป็นสไตล์ไปแล้ว) แต่อย่างน้อยก็น้อยลงแล้วถ้าเทียบกับเรื่องอื่นๆ และปิดเรื่องได้ปลายเปิดอีก สรุป แก้สังคมไม่ได้หรอก เมื่อโลกจริงไม่มีความยุติธรรมและเท่าเทียม!

[Kamons · Rating 4 out of 5]

3 ดาวครึ่งแบบปัดให้ 4 ดาวได้อยู่
สำหรับลิงพาดกลอนฉบับสถาพรบุ๊คส์ต้องบอกว่าสิ่งแรกที่สนใจคือ สะดุดตากับปกมาก เคยเห็นฉบับพิมพ์แรกแล้วเฉยๆ เพราะตัวเองไม่ถนัดงานสำนวนของคุณปราปต์ (แต่เรื่องเขาเขียนสืบสวนก็สนุกอยู่) ปกใหม่นี้ เอาจริง ๆ เขาเป็นชายแต่งหญิงหรือสตรีมีหนวด หรือเป็นใคร เป็นปกที่ทำให้เราสะดุด หยุดดูก่อน สะดุดกว่าปกเก่ามากจริงๆ

กลับมาที่เนื้อเรื่อง -เป็นสืบสวนที่พ่วงปริศนา แล้วก็ให้ใคร่ครวญ ขบคิด กับปัญหาสังคม เป็นนิยายสืบสวนที่จริงจัง ต้องใส่ใจ ไม่ใช่แนวที่จะอ่านเอาสนุก ๆ เพลิน ๆ อ่ะ ก็ครบเครื่องของความเป็นสืบสวนอยู่

สำนวน -เป็นเรื่องที่เรากับคุณปราปต์ต่อกันไม่ติด อ่านแล้วเหนื่อย อ่านต้องมีสติ ไม่งั้นจะหลุด ต้องวนมาอ่านอีกรอบใหม่ ใช้คำสมาส สนธิ เยอะเป็นปกติ การเลือกใช้คำสำนวนแปลกๆ เอาเป็นว่า ก็ดี ได้คลังศัพท์อะไรใหม่ๆ หรือคำที่ไม่ใช้กัน แต่มันเยอะ มันเหนื่อย เป็นคนที่เราอ่านแล้วเหนื่อย

ความวาย -จริงๆ ที่อ่านเพราะจะพิสูจน์ความวายที่เขาว่ากัน สำหรับเราที่อ่านวายจนเป็นปกติ ลิงพาดกลอนเป็น มิตรภาพชาย++++ อีกหน่อยอาจจะวาย แต่ตอนนี้ปัดให้เป็นมิตรภาพชายแท้ก็ได้อยู่ (ตราบใดที่เขายังไม่บอกรักกันหรือได้กัน) แล้วสืบสวนนำวาย ไม่ใช่วายนำแบบที่เขาว่ากันอ่ะ

มีอีก 2 เล่มเป็นเรื่องต่อ ก็คิดว่าจะอ่าน แต่ขอพักก่อน เหนื่อยกับสำนวน

[Noon Saowaphak · Rating 4 out of 5]

แก่นหลักของเรื่องสื่อสารออกมาได้ดี นักเขียนไม่ได้ยัดเยียดความคิดของตัวเอง แต่ให้ผู้อ่านได้ตกผนึกความคิดขึ้นมาเอง โดยรวมถือว่าดีค่ะ

[Isara · Rating 4 out of 5]

คดีฆาตกรรมสนุกมาก ชอบการดำเนินเรื่องและการสร้างสรรค์คดีของคุณปราปต์มาก แต่ด้วยสำนวนทำให้เราต้องใช้สมาธิในการอ่านกว่าเล่มกาหลมหรทึกและนิราศมหรรณพ ส่วนตัวที่หักคะแนนเพราะเรื่องนี้ กับตอนจบที่เฉลยกันง่ายไปสักหน่อย แต่รวมๆแล้วสนุกมากเลยค่ะ ทำเอารู้สึกขนลุกตามไปตอนอ่านตลอดเลย

อีกเรื่องที่ทำให้ติดใจงานของคุณปราปต์มาก คือพล็อตเรื่องจะเชื่อมโยงกับเรื่องราวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในประเทศไทย ใครอ่านดูจะรู้และเดาได้ไม่ยากเลยว่าเล่มไหนเกี่ยวกับเรื่องไหน นั่นทำให้เราประทับใจมากๆ

[Froggie · Rating 4 out of 5]

อ่านง่ายกว่า กาหลมหรทึก มาก ทั้งในส่วนของความซับซ้อน และสำนวนภาษา คดีอาจจะไม่แข็งเท่า กาหลฯ แต่ก็สนุกสนานดี รายละเอียดบางอย่างรู้สึกว่าเว่อร์ไป ไม่จำเป็นก็ได้ เหมือนคนเขียนใส่ขึ้นมาเพื่อความพิสดาร เป็นความเนิร์ดที่น่าชื่นชม แต่คิดว่าต่อให้ตัดไปก็ไม่เสียอรรถรส

ความวายสนุกดี มีอมยิ้มหลายตอน แต่ไม่รู้เป็นเพราะเราไม่ใช่ขาวายตัวจริงหรือเปล่า เลยรู้สึกว่าบางตอนคนเขียนก็พยายามไปนิด

คนเขียนยัดประเด็นจริยธรรมใส่มาเยอะมาก หลายตอนเลยเหมือนฟังเลคเชอร์ ขนาดเราเห็นด้วยกับคนเขียนตั้งเยอะ ก็ยังรู้สึกว่าสั่งสอนไปหน่อย ^^;

ตอนจบเหมือนจะเปิดให้เขียนภาคต่อ? ส่วนตัวรู้สึกมันง่อนแง่นนะ แต่ถ้าเขียนต่อ ก็ยังอยากอ่าน

3.5 ดาว ปัดเป็น 4

[น้อนเว่ย · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้ เป็นนิยายวาย แนวสืบสวนสอบสวน ที่เสียดสีสังคมไทย
สปอยไปมะ ไม่นะ เพราะมันสปอยตั้งแต่ชื่อเรื่องแล้ว
การสืบสวนจะเบากว่ากาหล ค่อนข้างมากเล่นเสียดสีสังคมและ
ชวนให้คิดถึงการตัดสินใจในฐานะต่างๆ ในด้านมนุษยธรรม ผลประโยชน์ ความถูกต้อง เป็นต้น

ขอเตือนไว้ตรงนี้ว่า...
ถ้าหากคุณมาจากโลกที่1 หรือ เหยียดเพศ ให้ผ่านเล่มนี้ไป...
ไปกลั้นใจตายป้ายหน้าเลยจ้าา

บอกแล้วนะ มันเป็นนิยายวาย แนวสืบสวนสอบสวน

ไม่ใช่!!!

นิยายแนวสืบสวนสอบสวน เต็มกระบวนความ

จำไว้

[Poirot · Rating 4 out of 5]

ผูกเรื่องดีครับ มีลายเซ็นของตัวเองชัดเจน เพียงแต่ตอนเฉลยปมอะไรต่าง ๆ ไม่รู้สึกว้าวเท่าไหร่ เพราะเหมือนรู้เรื่องกันอยู่แต่กับตัวละครในเรื่อง แทบไม่มี hint อะไรให้คนอ่านรู้สึกแบบ 'เฮ้ย นี่ตูมองข้ามไปได้ยังไง?' อะไรอย่างนี้เลย เลยไม่ค่อยอินกับความฉลาดของตัวละครครับ แต่ประเด็นสังคมในเรื่องดีมาก ในฐานะคนภาคใต้ ขอบคุณสำหรับการพยายามสะท้อนปัญหาในงานเขียนครับ

[Kamon SecondAccount · Rating 4 out of 5]

แนวสืบสวน ผลงานล่าสุดของผู้เขียน "กาหลมหรทึก" เห็นว่าเป็นตัวละครที่เคยโผล่มาในเรื่องนั้นแล้ว (เรายังไม่อ่านงานของเขาสักเล่ม เพิ่งได้ชิมลางเล่มนี้เล่มแรก)
.
'ไตรตรึงษ์' เดินทางกลับบ้านหลาวทางตอนใต้เมื่อได้ข่าวการเสียชีวิตของ 'ไอ้โคร่ง' หรือมโหตร เพื่อนสนิทที่เขายึดเป็นทั้งเป้าหมายและคู่แข่งในชีวิต เมื่อมาถึง เขาพบว่าคดีนี้พัวพันกับคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่ฆาตกรลงมือวันเว้นวัน โดยมีวิธีการฆ่าไล่เรียงตามบทลงโทษ 21 สถานจาก "กฎหมายตราสามดวง" ในอดีต เหยื่อมีตั้งแต่นางพยาบาลผู้ใจดี คนคุมคิวรถ ไต้ก๋งเรือ นายตำรวจไปจนถึงลูกสาวมาเฟียจีนที่ล้วนแต่ดูไม่น่าจะเกี่ยวข้องกันได้เลย
.
แต่ยิ่งสืบสาวต่อไป กลับพบว่าทุกคนมีความเกี่ยวโยงกันอย่างไม่น่าเชื่อ เบาะแสพาไตรตรึงษ์ไปสู่โลกสีเทาของพวกมีเงินกับพวกมีสี โดยมีเหยื่อคือพวก 'รากษะ' ชนกลุ่มน้อยไร้สัญชาติที่ไม่มีประเทศใดยอมรับ ถูกเผาฆ่าในบ้านเกิด เมื่อรอนแรมมาถิ่นอื่นก็ตกเป็นเหยื่อการค้ามนุษย์ หากเมื่อถูกข่มเหงมากเข้า บางครั้งเหยื่อก็พลิกบทบาทมาเป็นผู้กระทำบ้าง แม้ว่าการกระทำนั้นจะมีผู้ชักใยอยู่อีกทีก็ตาม
สุดท้าย ไตรตรึงษ์จะต้องตัดสินใจว่าจะเลือกอะไร เมื่อมนุษยธรรมกับความถูกต้องอาจนำมาซึ่งความพินาศของพวกพ้องตัวเอง
.
การเดินเรื่องใช้มุมมองของไตรตรึงษ์เป็นหลัก พาเราย้อนไปสู่ความทรงจำวัยเด็กของเขากับไอ้โคร่ง บรรยากาศบ้านนอกทางใต้ สอดแทรกประเด็นของความเท่าเทียมของชนชั้นไว้เบาๆ จากนั้นผู้แต่งก็ใส่ศพมาไม่ยั้ง 555 อ่านไปสักพักก็มีฉากให้ตื่นเต้นอีกแล้ว ไม่ก็เป็นฉากลอบทำร้าย การไขปริศนา ที่โยงยาวไปถึงยันต์อุบากองของพม่า ฤกษ์ผายามดีอะไรโน่น (ขอสารภาพว่ารออ่านเฉลยเลย ขี้เกียจคิด)
.
ประเด็นในเรื่องดีมาก มีความยั่วล้อนิดๆ กับประโยค "ไอ้โคร่งตายแล้ว" ตอนแรกนึกว่าจะเกี่ยวกับประเด็นลักลอบล่าสัตว์นะเนี่ย ปรากฎว่ากลับไปเกี่ยวกับเรื่องชนกลุ่มน้อยแทน ใครเคยผ่านตากับข่าวโรหิงญามาน่าจะเดาปมในเรื่องออก
.
ตัวละครน่ารักดีค่ะ ทั้งลิงกับเสือเลย และบรรยากาศคู่นี้ก็โบรมานซ์มากกกกก (กอไก่ล้านตัว) ฉากสองคนนี้หยอกล้อกันเอาไปเขียนเป็นนิยายวายฟินๆ ได้สบาย
.
โดยรวมแล้ว เป็นงานสืบสวนที่เดินเรื่องฉับไว นำเอาข้อมูลการลงโทษตามกฎหมายในอดีตมาเป็นกิมมิคให้ตื่นตาตื่นใจ (บทลงโทษสมัยก่อนโหดแท้) สอดแทรกประเด็นมนุษยธรรมเอาไว้ด้วย อ่านติดหนึบแน่นอน ถ้าจะติคือการคลี่คลายเรื่องง่ายไปหน่อย ฉากไคลแมกซ์ไม่ค่อยโดนใจเพราะตัวร้ายดูจะอยู่ๆ ก็ร้ายเสียสติไปเลย ทำให้ช่วงท้ายแผ่วและรวบรัดไปนิดสำหรับเรา
.
ป.ล. ตรงนี้ความเห็นส่วนตัวมากๆ
และเรายังไม่ชินกับสำนวนคนแต่งเล็กน้อย เช่น "ทรงจำที่ผุดตามแทบจะทันทีได้แก่กลิ่นธูป..." (ก็เข้าใจว่าอาจเป็นสไตล์ แต่อ่านแล้วสะดุดโดยใช่ที่น่ะ) คือ ขณะที่สำนวนบรรยายและการใช้คำมีสไตล์ที่ดูเก่านิดๆ บางจุดกลับใช้คำฝรั่งจ๋า (เช่น รอคิว) และบทสนทนาห่ามทะลึ่งแบบวายๆ ที่สมัยใหม่มาก พออ่านจบมาทวนภาพรวมแล้วรู้สึกแปร่งแปลก ถ้าอ่านบ่อยๆ คงชินมั้ง

[Ngaew · Rating 4 out of 5]

ความตายของเพื่อนรัก (?) ในวัยเด็ก อย่างไอ้โคร่งต้องทำให้ผู้หมวดไตรต้องเข้ามาพัวพันกับคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่โยงใยไปกับโทษประหารในกฎหมายตราสามดวงทั้ง 21 ประการ หากแต่เบื้องหลังของเรื่องราวทั้งหมดนั้นเจ็บปวดมากกว่าที่คิด หนังสือเรื่องลิงพาดกลอน ภาคแยกของสองคู่หูโคร่งไตร เป็นหนังสือที่ทำให้เราได้เห็นอะไรมากกว่าที่คิด นอกเหนือจากเรื่องการไขคดีและการโยงใยความสลับซับซ้อนของคดีที่ทำให้เราอ้าปากค้างตอนเฉลย หรือชวนหยี๋ตามในตอนที่อ่านการบรรยายที่ชวนเห็นภาพการฆาตกรรมอันแสนจะวิปลาสแล้ว ยังเสียดสีกระบวนการยุติธรรมและความเน่าเฟะของระบบราชการตำรวจ ที่แม้จะรู้ว่ามีอยู่จริงแต่ก็ไม่คิดว่าจะไม่น่ามองขนาดนี้ ความจริงอันแสนเจ็บปวดที่ผู้พิทักษ์สันติราชเลือกที่จะหันหลังให้กับความถูกต้องและอุดมการณ์แล้วหันหน้าเข้าหาผลประโยชน์และความโสมมเพื่อความอยู่รอด เป็นการจิกกัดสังคมและระบบยุติธรรมที่ล้มเหลว รวมถึงการกล่าวถึงประเด็นชนชายขอบอย่างรากษะ ที่สะท้อนภาพความไม่เท่าเทียมของสังคมอย่างเจ็บปวด มีการพูดถึงประเด็นเรื่องศาสนาที่คร่ำครึ สื่อที่ประโคมข่าวอย่างไร้จรรยาบรรณ และประเด็นเรื่องชนนั้นในสังคมที่คนรวยมีแต่จะรวยเอาและคนจนก็ต้องปากกัดตีนถีบ ยิ่งถ้าเป็นคนชายขอบแล้วนั้น การจะลืมตาอ้าปากนั้นยากยิ่งเสียกว่า ส่วนตัวแล้วเรารู้สึกว่าสิ่งที่ตัวนักเขียนนำมาเป็นองค์ประกอบของเรื่องนั้นหนักหนาพอสมควร แต่ก็สร้างอรรถรสในเวลาเดียวกัน ชอบการใส่กิมมิกของความเป็นโบรแมนซ์ของไอ้พี่โคร่งและน้องลิงเข้ามาให้พอกระชุ่มกระชวยหัวใจไม่เครียดจนเกินไป แต่บางจุดก็อาจจะขัดใจคนอ่านแบบเราบ้างเช่นกัน อย่างช่วงการพูดของของหมวดโคร่งและเจ้าตำรวจพรตที่ถกกันเรื่องของอุดมการณ์ ความดี ความชั่ว และสิ่งถูกสิ่งผิดกันนาน ทั้ง ๆ ที่เป็นระยะเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน (ในมุมของตัวผู้อ่านแบบเรา) หรือเรื่องของการนำโทษจากกฎหมายตราสามดวงมาเล่นในประเด็นฆาตกรรม ที่หลัง ๆ แอบจาง ความขลังเลยหายไป เพราะประเด็นไปจับอยู่ที่เรื่องของการค้ามนุษย์และความถูกผิดมากกว่า เราแอบคิดว่าคงจะใจเต้นมากกว่านี้ถ้าขยี้กับเรื่องนี้มากขึ้นอีกสักนิด อีกเรื่องที่แอบนอยสำหรับหนังสือคือการพิสูจน์อักษร แม้จะไม่เยอะมาก แต่บางหน้าก็มีพิมพ์ผิดหรือรูปประโยคงง ๆ (e.g. P256, L19) มีขัดใจบ้างแหละ แต่ก็ไม่ได้เสียความสนุกในการอ่านไปทั้งหมด นั่นแหละครับ แม้แรก ๆ จะอืด ๆ ไปหน่อยเพราะเป็นการปูเรื่อง แต่พอบทที่ 16-17 เป็นต้นไปคือวางไม่ลงเลย เราอ่านยาวจนจบเลย ขออ่านบทนี้จบแล้วจะนอนไม่มีอยู่จริง5555

[Araya · Rating 2 out of 5]

ไม่คาดหวังแต่ก็ผิดหวังอยู่ดี
ชื่อตัวละครเหมือนเฉลยคีย์ของทั้งเรื่อง ซึ่งก็คิดว่าไม่มั้ง เราอาจจะเดาผิด แต่สรุปก็ไม่ได้เดาผิด ชื่อตัวละครคือเฉลยจริงๆ แปลว่าเราได้เฉลยกันมาตั้งแต่ต้นเรื่อง 5555 มันเลยไม่ว้าวไม่อะไร
ก็ประทับกับความสัมพันธ์ของ2ตัวละครหลักอยู่นิดหน่อยที่สามารถ spin-off ออกมาจากกาหลมาเป็นเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก แล้วแอบไม่ชอบความถึงเนื้อถึงตัวของไอ้โคร่งด้วย แต่เออๆ พยายามมองข้ามไปได้บ้างแหละ
ส่วนที่ดีจริงๆคือทริคต่างๆกับความสยองของศพเหมือนงานชิ้นอื่นๆของปราปต์เขาแหละ จนรู้สึกว่านี่เป็นความดีงามไม่กี่อย่างของทั้งเล่มไปเลย แต่นี่ไม่ได้ชอบความ gore ขนาดนั้น ก็ยอมรับว่าทำได้สยองแหวะได้ดีมาก
ส่วนพาร์ทถกเถียงเรื่อง ethics ต่างๆ อันนี้เฉยไปจนถึงค่อนข้างลบ คือไม่ได้หมายถึงว่าไม่ควรใส่มา คือจะสอนอะไรก็สอนได้ ไม่ติด แต่เล่ามาตรงแด่วเลย แล้วเป็นสิ่งที่เราเห็นและได้อ่านจากชาวขี้ฉอดในอินเตอร์เน็ตแบบคำต่อคำกันอยู่แล��ว และเห็นมานานแล้วก่อนลิงพาดกลอนจะออกมาเป็นเล่มพิมพ์ครั้งแรกด้วยซ้ำจนเหมือนช่วงหลังคือรวมทวิตนางฉอดนางสอน 2017-2018
รวม ๆ ก็ อือ ๆ ดีที่ได้อ่านจะได้เลิกคาใจว่ามันเป็นยังไง ซึ่งอ่านจบก็ อืม ๆ

[pk · Rating 5 out of 5]

ในเรื่องของการสืบสวนสอบสวนนักเขียนคนนี้ก็ไม่ทำให้ผิดหวังเช่นเคย ส่วนประเด็นหลักของเรื่องถึงแม้จะเป็นเรื่องราวที่พูดยากกลืนไม่เข้าคายไม่ออกสำหรับสังคมไทย แต่ผู้เขียนก็สามารถถ่ายทอดออกมาให้เป็นกลางได้ผ่านตัวละครหลักทั้งสองตัว และหากใครชอบกาหลมหรทึกและชื่นชอบเรื่องราวของแชนกบี่ก็พลาดไม่ได้กับหนังสือเล่มนี้ เพราะนอกจากเรื่องราวการสืบสวนสอบสวนที่เข้มข้นแล้ว ยังมีรังสีความรักอบอวลอยู่ในหน้าหน้ากระดาษให้ฟินกันอีกด้วย

[Pingun · Rating 5 out of 5]

เป็นหนังสือที่ดีมาก ๆ สมชื่อคุณปราปต์ค่ะ เป็นสืบสวนสอบสวนที่ฟิน มีการเรียงลำดับเนื้อเรื่องที่ทำให้เห็นภาพ บางส่วนอาจคิดว่าไม่ได้สำคัญแต่อันนั้นคือ key เลย การใช้ภาษาก็อาจจะมีศัพท์บางอันที่ไม่รู้จักแต่พอเดาได้ คือฟินมากค่ะ อยากลาออกมาอ่านหนังสือคุณปราปต์

[Pongson · Rating 4 out of 5]

4.5/5

[SunflowerRead · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้มีความซ้อนทับกับเล่มกาหลมหรทึกในบางส่วน
ทั้งในเรื่องการเอาอะไรไทย ๆ มาเป็นธีมในการฆ่า
สาเหตุในการฆ่าเพื่อประกาศอะไรบางอย่าง
และตัวละครที่ถูกดึงออกมาจากเล่มนั้น

แชนกบี่ หรือ โคร่งไตร ในเล่มนี้ นี่มันไม่คลุมเครือแล้ว ไตรก็ซื่อมากพ่อคู้ณ เพื่อนกันทำแบบนี้กันที่ไหน นี่มัน เฟื่อน ชัด ๆ สาววายเหยินกันเป็นแถบ 🤣 ใครก็ได้ช่วยไปบอกเค้าทีว่าเค้ารักกัน 55555

สภาพศพก็จัดเต็มเช่นเคย ใครชอบประวัติศาสตร์น่าจะชอบอะไรแบบนี้มาก

[Mirai · Rating 3 out of 5]

ตั้งแต่ได้ข่าวว่าเพื่อนสนิทสมัยเด็กอย่าง ‘ไอ้โคร่ง’ ตาย ‘ไตรตรึงษ์’ จึงรีบกลับมายังบ้านเกิดที่ภาคใต้ทันทีเพื่อสืบหาสาเหตุการตายของเพื่อน ก่อนที่จะรู้ว่า เพื่อนได้เข้าไปพัวพันกับคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่เกิดขึ้นไม่เว้นวันในพื้นที่บ้านหลาวแห่งนี้

เป็นสืบสวนไทยที่รู้สึกว่าตัวเองมีอารมณ์ร่วมเป็นอย่างมากเลย บรรยากาศเอย สถานที่เอย ภาษาเอย ตลอดจนคดีความรวมไปถึงเหตุการณ์ต่างๆ นานาที่เกิดขึ้นหรือถูกเอ่ยถึงในเรื่องล้วนแต่เป็นเรื่องเป็นประเด็นที่เราเคยอ่านหรือเคยเห็นผ่านหูผ่านตามาเสียทั้งสิ้น

เป็นนิยายที่สนุกนะ การเดินเรื่องค่อนข้างไว อ่านง่าย มีความน่าตื่นเต้นน่าติดตามที่ต่อเนื่อง พอได้อ่านสักบทหนึ่งแล้วก็ไม่สามารถวางได้ง่ายๆ จนกว่าจะจบบทนั้น 5555

ช่วงเริ่มแรกของเรื่องรู้สึกเอื่อยๆ นิดหน่อย คงเป็นเพราะกำลังปูเรื่องที่มาที่ไปความสัมพันธ์ของสองตัวละครหลักอย่าง ‘ไตรตรึงษ์’ และ ‘ไอ้โคร่ง’ ไอ้เราอ่านก็คิดอยู่นะว่าปูนานไปรึเปล่า แต่สุดท้ายพออ่านไปจนจบก็ได้คำตอบว่า ทุกอย่างที่เล่ามามันมีความหมายและความนัยอยู่เสมออย่างนี้นี่เอง

สำหรับตัวคดี ซับซ้อนนะ ตัวละครก็เยอะ ยุ่งเหยิงไปหมดเลย รู้สึกปวดสมองมาก ชอบที่รูปแบบการฆ่าของคนร้ายมีการอ้างอิงถึงบทลงโทษโบราณในกฎหมายตราสามดวง แต่นอกเหนือกว่านั้นคือปริศนาตัวเลขและตารางแปลกประหลาดที่คนร้ายทิ้งไว้ด้วย ผู้เขียนเค้าค่อยๆ เผยเบาะแสต่างๆ ให้เรารับรู้ และปล่อยให้คนอ่านหาจุดเชื่อมโยงและจับพิรุธบางอย่างได้ แต่กว่าจะถึงบทเฉลยก็ทำเอาเราเจ็บหัวหนักเหมือนกัน 55555

นอกจากสืบสวนที่กลวิธีการฆ่าที่โดดเด่นแล้ว อีกสิ่งที่โดดเด่นไม่แพ้กันคือการวิพากษ์วิจารณ์สังคมและกระบวนการยุติธรรมของไทย การหล่อหลอมให้คนดี(ที่มีอยู่น้อยนิด)ต้องกลายเป็นคนไม่ดีในท้ายที่สุด การที่กฎหมายไม่สามารถอำนวยความยุติธรรมได้อย่างแท้จริงจนต้องสร้างความยุติธรรมขึ้นมาเอง ปัญหาชนกลุ่มน้อยและขบวนการค้ามนุษย์ มาเฟียท้องถิ่นที่รีดไถ่ผลประโยชน์จากนักท่องเที่ยวหรือคนในท้องที่กันเอง เป็นนิยายสืบสวนที่แทรกประเด็นสังคมมากมายสุดๆ แทบทุกปัญหาเชื่องโยงด้วยเหคุผลบางอย่างเสียทั้งสิ้น

สุดท้ายแล้ว ตัวละครทุกตัวต่างเติบโตขึ้นมาจากสภาพแวดล้อมที่หล่อหลอมให้พวกเค้าเป็นเช่นนั้น ทั้งจากประสบการณ์ พื้นเพครอบครัว และสิ่งที่เชื่อถือยึดมั่นมา ทุกคนล้วนต่างมีเหตุผลและกำหนดทิศทางชีวิตของตัวเอง

ถือเป็นนิยายสืบสวนไทยอีกเล่มที่น่าสนใจมากค่ะ
แนะนำเลย