十字屋的小丑

by Keigo Higashino, 東野圭吾, 王蘊潔 (Translator)

我們總是想要改變命運，但到頭來，卻是被命運改變……

前所未聞的玄機！出人意表的結局！但最吸引人的，永遠還是東野圭吾筆下的人性！我是人稱「悲劇的小丑」，雖然我不能動彈，也無法說話，但我看得見、聽得著，也感覺得到，而我只告訴你，只告訴你這位讀者我所知道的一切秘密……竹宮產業的前董事長竹宮賴子偶然得到了一具小丑人偶，謠傳擁有這個小丑的人必會招來不幸，而不幸的悲劇，果然就在賴子從竹宮家的豪宅「十字屋」跳樓身亡後揭開了序幕。

在賴子尾七法事的隔天，賴子的丈夫宗彥和他的情婦理惠子，被發現慘死在十字屋的地下室！這究竟是殉情還是他殺？然而死亡並未結束，下一位死者是寄宿在竹宮家的研究生青江，他似乎是因為掌握了命案的關鍵而慘遭毒手。賴子的姪女水穗與追蹤這具小丑的人偶師悟淨，循著青江留下的線索繼續追查。真正的兇手到底是誰？事件的真相只有這具「悲劇的小丑」全部看在眼底……

Genres: Mystery, Fiction, Detective, Mystery Thriller, Crime, Japanese Literature

288 pages, Paperback

First published January 1, 1989

About the author

Associated Names:
* Keigo Higashino
* 東野 圭吾 (Japanese)
* 東野圭吾 (Traditional Chinese)
* ฮิงาชิโนะ เคโงะ (Thai)


Keigo Higashino (東野 圭吾) is one of the most popular and biggest selling fiction authors in Japan—as well known as James Patterson, Dean Koontz or Tom Clancy are in the USA.

Born in Osaka, he started writing novels while still working as an engineer at Nippon Denso Co.　(presently DENSO). He won the Edogawa Rampo Prize, which is awarded annually to the finest mystery work, in 1985 for the novel Hōkago (After School) at age 27. Subsequently, he quit his job and started a career as a writer in Tokyo.

In 1999, he won the Mystery Writers of Japan Inc award for the novel Himitsu (The Secret), which was translated into English by Kerim Yasar and published by Vertical under the title of Naoko in 2004. In 2006, he won the 134th Naoki Prize for Yōgisha X no Kenshin. His novels had been nominated five times before winning with this novel.

The Devotion of Suspect X was the second highest selling book in all of Japan— fiction or nonfiction—the year it was published, with over 800,000 copies sold. It won the prestigious Naoki Prize for Best Novel— the Japanese equivalent of the National Book Award and the Man Booker Prize. Made into a motion picture in Japan, The Devotion of Suspect X spent 4 weeks at the top of the box office and was the third highest‐grossing film of the year.

Higashino’s novels have more movie and TV series adaptations than Tom Clancy or Robert Ludlum, and as many as Michael Crichton.

Reviews

[Phu · Rating 2 out of 5]

2.5

Các vụ tự sát và giết người liên tục xảy ra tại ngôi biệt thự thập tự của gia tộc Takemiya. Tại ngôi biệt thự, có sự xuất hiện có một con búp bê chú hề hay "búp bê bi kịch" - được cho là đã giáng tai ương xuống gia tộc Takemiya.

Điểm khiến cho cuốn sách này mới mẻ: có một vài đoạn được kể dưới góc nhìn của con búp bê chú hề, nghe khá thú vị, nhưng mình không hẳn thích (dù nó được dùng để đánh lừa người đọc).

Mình không cảm nổi và hiểu được mối quan hệ giữa các nhân vật này (đặc biệt là chuyện tình cảm), có gì khác ngoài các cuộc đối thoại liên tục, và việc các nhân vật này ghét nạn nhân không? Nhân vật chính mờ nhạt, nhân vật khác xuất hiện thì ảo.

Mình bất ngờ về thủ pháp ở phần cuối. Phần cuối có một tiết lộ khiến mình liên tưởng đến Conan :))

[Mook Woramon · Rating 3 out of 5]

เล่มนี้เขียนมาในยุคแรก ๆ ของป๋าเคโงะเลย
ยุคแรกก็จะเน้นทริกในการฆาตกรรม ความซับซ้อนของจิตใจยังไม่มากเท่ายุคปัจจุบัน

เรื่องนี้เล่าปริศนาฆาตกรรมต่อเนื่องในคฤหาสน์ ต่างคนต่างปกปิดความลับให้แก่กัน ปั่นหัวจนตำรวจมึน สรุปคนไขคดีก็คือคนในคฤหาสน์เอง
มีเฉลยให้อึ้งหักมุมนิดหน่อยตอนจบ 🗡️🗡️

อ่านได้เรื่อย ๆ มีช่วงน่าเบื่อวนไปมาบ้างกลาง ๆ เรื่อง
ตุ๊กตาปิเอโรไม่ต้องใส่มาก็ได้นะ ไม่ค่อยช่วยอะไร งงคุณโกะโจมากกว่า ที่มาที่ไปแปลก ๆ แต่ไม่มีเฉลยอะไรเพิ่มเติม

[Siwabhorn Anothaisintawee · Rating 4 out of 5]

โกะโจ ช่างทำตุ๊กตาหนุ่ม ติดตามเส้นทางของตุ๊กตาปิเอโรตัวซวยมาจนถึงคฤหาสน์กางเขน แต่เมื่อมาถึงคนในตระกูลทาเกมิยะก็พบกับเหตุสลดไปเสียแล้ว

เริ่มต้นจากการฆ่าตัวตายของโยริโกะ แม่ของคาโอริ ต่อจากนั้นมีเรื่องอันเหตุให้สมาชิกภายในบ้านทยอยเสียชีวิตไปทีละคน

มิซูโฮะผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องกับคาโอริไม่เชื่อว่าเรื่องราวเหล่านี้เป็นผลจากคำสาปของตุ๊กตา เธอจึงพยายามสืบหาเบาะแสเพื่อคลายข้อสงสัยต่างๆ ในแต่ละคดีด้วยตนเอง จนได้พบกับฆาตกรตัวจริง

เล่าเรื่องสลับกันระหว่างเหตุการณ์จริง กับสิ่งที่ตุ๊กตาปิเอโรเห็น ซึ่งมีมุมมองที่แตกต่างกัน บางมุมมีเงื่อนงำซ่อนอยู่ แต่บางมุมก็เป็นเหมือนตัวหลอกให้คนอ่านสับสน

ผลงานตามมาตรฐานของ อ.เคโงะ ไม่ได้โดดเด่นถึงขั้นร้องว้าว แต่ก็ไม่มีที่ให้ติ

Goodreads ให้ 3.4 เราให้ 4.2

[CS · Rating 4 out of 5]

A twisty and well-designed murder mystery with an interesting pov from the creepy doll that’s said to be a magnet for tragedy. I love how Higashino’s stories are rarely about the mystery itself - there’s always so much depth and complexity in his characters and their relationships.

[Makmild · Rating 3 out of 5]

เวลาอ่านงานเคโงะแล้วรู้สึกแปกๆ สิ่งแรกที่ควรทำคือไม่ใช่ไปอ่านตอนจบ (ไม่มีใครเขาทำหรอกว้อย! … ) แต่เปิดไปหลังสุดของเล่มแล้วดูปีที่พิมพ์ของญี่ปุ่น ใช่จ้า เล่มนี้ตีพิมพ์ปี 1988 ก็คือ 35 ปีที่แล้ว เอาล่ะ ที่นี้เราก็อ่านได้อย่างสบายใจแล้วว่าอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นในเล่มมันถือว่าใหม่แล้วแหละแก อย่าคิดมาก

เรื่องนี้มีตุ้กตาตัวตลกเล่าควบคู่กับมุมมองที่สามไปด้วย ซึ่งไม่รู้ว่าจะใส่เข้ามาทำไมยกเว้นแต่จะเอาไปทำเป็นหนังต่อแล้วได้เล่าผ่านสายตาของมุมมองตุ้กตาตอนถ่าย (ก็จะได้ซีนหลอนๆ เท่ๆ) และความเป็นมุมมองที่สาม (สายตาของนักอ่าน) ที่ได้แต่มองแต่มุมนอก อึดอัดใจจะบอกใครก็ไม่ได้เพื่อเพิ่มอรรถรส แต่นอกจากนั้นก็ไม่รู้ว่าจะใส่มุมมองตุ้กตาเข้าไปทำไมอีก แต่การมีอยู่ของตุ้กตาปิเอโร่น่ะมีผลต่อเนื้อเรื่องมากๆ เพราะมันหมายถึงคนร้ายสามารถอ้างได้ว่าทุกเหตุการณ์ร้ายที่เกิดขึ้นเป็นเพียงผลลัพธ์จากตุ้กตาต้องสาปนี่ไงล่ะ!

และจริงๆ มันก็ไม่ได้น่าแปลกอะไรที่จะมีคนเชื่อ ไม่ว่าจะสมัยก่อนหรือสมัยนี้ก็ตาม และมันก็น่าเศร้าที่เราพยายามโทษผีโทษสางโดยไม่ได้สาเหตุที่แท้จริงว่าเกิดจากอะไรกันแน่ เราเลยคิดว่าการมีอยู่ของตุ้กตาคือสิ่งที่เคโงะอยากเล่าว่าสิ่งที่เหนือการคาดเดาที่แท้จริงไม่ใช่เรื่องเหนือธรรมชาติอะไรหรอก แต่คือใจคนต่างหากที่เหลือจะเชื่อ

ตัวคดีไม่ได้ซับซ้อนอะไรมาก แต่ที่ซับซ้อนคือวิธีการเล่าของเคโงะที่ทำให้ทุกอย่างดูมีอะไรขึ้นมา โดยเฉพาะตอนเฉลยคดีคือแบบ เอ้า เค้ ได้ เป็นอีกเล่มที่เราได้แต่อ่านตามการชักจูง (วิธีการเขียน) ของเคโงะเพียงอย่างเดียวเลยค่ะ (เพราะคิดตามไงก็ไม่ทัน)

ปล.ขอบคุณทางสำนักพิมพ์ที่ส่งมาให้อ่านน้า

[Kat Sira · Rating 3 out of 5]

ซื้อเพราะโดนปกตก แถมเจอหลายๆเพจรีวิวไว้ว่ามันว๊าวมาก มีตอนจบที่คาดไม่ถึง บลาๆๆๆ

สำหรับแฟนๆของเคโงะ อยากบอกว่าถ้าจะข้ามเรื่องนี้ไปก็ไม่เสียดายอะไรนะคะ ทริกช้ำมาก ตุ๊กตาก็แทบจะไม่มีผลอะไรกับเนื้อเรื่อง ตัวละครใส่มาเยอะมาก แต่ไม่ค่อยมีบทบาทอะไร แถมช่างทำตุ๊กตาจะใส่มาทำไม ตอนแรกนึกว่าจะมีส่วนร่วมในการฆาตกรรมมากกว่านี้ซะอีก

สรุป เอาไว้อ่านฆ่าเวลา หรือถ้าอยากจะเก็บให้ครบคอเล็กชั่นก็โอ ปกคือส่วนที่ดีที่สุดในเล่มแล้ว

[bubblemustard · Rating 3 out of 5]

เป็นเล่มที่สนุกนะ แต่สนุกแบบเก่าๆ คลาสสิคๆ (เพราะเขียนตั้งแต่ปี 1992) ชั้นเชิงการเล่า ทริค เหตุจูงใจ ก็จะดูไม่ซับซ้อนเท่าไหร่ แต่สนุกในแง่อ่านแล้วอยากรู้เรื่องราวว่าต่อไปจะเป็นยังไง ใครเป็นคนทำ บลาๆ สำหรับเราก็อ่านได้ ไม่ได้รู้สึกชอบหรือไม่ชอบเป็นพิเศษ ถ้าคนที่ตามเก็บงานของอ.เคโงะอยู่ ก็เป็นอีกเล่มที่ไม่เสียเวลาค่ะ

[Meaw T. · Rating 4 out of 5]

สำหรับงานเก่าที่ตีพิมพ์มานานขนาดนี้ ยังถือว่ามีจริตที่อ่านได้แบบลื่นไหลอยู่มากทีเดียว อ่านวันเดียวจบเลยค่ะ มุมมองของปิเอโรจะเหมือนการเล่าเหตุการณ์ของบุคคลที่สาม ไม่ได้รู้สึกหวือหวาอะไรแต่มันเรียบๆค่อยๆเฉลยปมไปทีละอัน

เอาจริงๆแล้วเราเดาตัวคนร้ายไม่ออกเลยนะ แต่ดันเดาตัวบงการออก งงใจตัวเองมาก เหมือนเซ้นส์บอกเลยว่าตัวละครนี้ไม่ใช่คนดีแน่อ่ะ หักดาวนึง ไม่ใช่เพราะไม่สนุก แต่เพราะทริกนึงที่ใช้ในเรื่องมันดันตรงกับคินดะอิจิตอนที่เราเคยดู ตอนเฉลยเลยแบบอ๋อๆ ทริกนี้อีกละหรอ อย่างว่าเล่มนี้อาจจะเขียนก่อนคินดะอิจิอันนั้นก็ได้ แต่เราเพิ่งมาอ่านเล่มนี้ทีหลังไง รวมๆก็สนุกดี มีหลายศพดี อ่านเพลินๆได้จ้า

[Fai C. -]

เดาเกือบถูก ซับซ้อนกว่าที่คิดไว้เล็กน้อย นี่ไม่ใช่เรื่องที่สนุกที่สุดของเคโงะ แต่พออ่านได้เพลินๆ

[Mizuki · Rating 3 out of 5]

I never like Keigo Higashino's novels despite he is a darling of the Japanese publishers and his books are selling like crazy in many Asian countries. Many people praised him as a master of detective novels, but I never think his books are really up there with the other grand masters from the past generations.

Let's get back to the actual novel in hand, shall we? First it's a traditional murder mystery: the family head of a rich family and his mistress were found dead in the family manor, police suspected it's a crime done by someone from within the family. There're mistrust and many family secrets among the family members blah blah blah.

Mr. Higashino hadn't made any mistake in this book, the story is fast paced and effectively written but the characters and their relationships with one another are a bit flat (but I can live with it). But does it mean the story is charming or refreshing when I say "Mr. Higashino hadn't made any mistake"? No. There's nothing charming about the murder mystery and the characters, although the mystery is explained in a decent way, but in the end, it's a highly forgettable book.

[Kritsada Kitpetcharat · Rating 3 out of 5]

ตุ๊กตาปิเอโรในคฤหาสน์กางเขน
ผู้แต่ง: ฮิงาชิโนะ เคโงะ
สำนักพิมพ์ ไดฟุกุ
—
เมื่อผู้เห็นเหตุการณ์ฆาตกรรมดันไม่ใช่คนแต่เป็นตุ๊กตาตัวหนึ่งที่ชื่อว่า ‘ปิเอโรตัวซวย’ มันได้เห็นเหตุการณ์ที่หญิงสาวเจ้าของคฤหาสน์กระโดดออกนอกหน้าต่าง มันได้เห็นฉากการฆาตกรรมหนึ่งในผู้อยู่อาศัย แต่มันพูดไม่ได้ จะว่าไปหน้าตาของฆาตกรมันก็เห็นไม่ชัด “หรือว่าฉากฆาตกรรมที่ว่าเป็นเพียงละครองก์หนึ่ง ความจริงมีองก์สอง องก์สาม แถมนักแสดงยังเล่นดีอย่างคาดไม่ถึงเสียด้วย”
.
เห็นคำโปรยอาจจะนึงไปว่ามันเป็นนิยายแนวลึกลับสยองขวัญ แต่เอาจริง ๆ แล้วมันก็เป็นอาชญนิยายแบบดั้งเดิมนี่แหละ ตัวต้นฉบับตีพิมพ์มากกว่า 35 ปีแล้วบางส่วนของเนื้อหาอาจจะดูคลาสสิคไปหน่อย เพิ่มด้วยการเล่าเรื่องที่จะตัดสลับมุมมองมาเป็นการเล่าผ่านความคิดของเจ้า ‘ปิเอโรตัวซวย’ เป็นระยะ ๆ
.
ตัวเรื่องจริง ๆ จะเล่าผ่านตัวละคร มิซูโฮะ หลานสาวตระกูลทาเกมิยะที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศแต่ก็ดันมาเจอเข้ากับเหตุการณ์ฆาตกรรมในคฤหาสน์กางเขนที่ผู้ตายคือลุงของเธอ แต่เหตุการณ์ฆาตกรรมในครั้งนี้กลับมีความไม่ชอบมาพากลบางอย่างเมื่อหลักฐานต่าง ๆ กลับขัดแย้งซึ่งกันและกัน แม้จะมีการจับตัวคนร้ายได้แล้วแต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเพียงละครฉากหนึ่งเท่านั้น และผู้ที่จะมาไขปริศนาทั้งหมดก็คือเจ้า ‘ปิเอโรตัวซวย’ นี่เอง
.
ขึ้นชื่อว่าเป็นผลงานของฮิงาชิโนะ เคโงะก็ไม่ค่อยทำให้ผิดหวัง ถึงเนื้อหาจะไปเน้นหนักที่ความสัมพันธ์แบบเลือดข้นคนจางระหว่างสมาชิกในตระกูลแบบที่เราได้เห็นกันบ่อย ๆ แต่เคโงะก็เล่าเรื่องได้อย่างน่าติดตาม แอบเสียดายเล็ก ๆ ที่มันไม่มีซีรีส์ต่อเพราะตัวละครอย่างเจ้า ‘ปิเอโรตัวซวย’ และตัวผู้สร้างมันดูมีปูมหลังที่น่าสนใจไม่น้อยทีเดียว จริง ๆ ต้องบอกว่าทริคในการฆาตกรรมเล่มนี้ไม่ซับซ้อนเท่าไหร่ แต่ที่เด็ดน่าจะเป็นการปิดปมเรื่องทั้งหมดที่เป็นสมกับเป็นผลงานของเคโงะจริง ๆ

[S U E A W O R L D D อ่านกับเสือ · Rating 3 out of 5]

🧸 ตุ๊กตาตัวนั้นมีชื่อว่าปิเอโรตัวซวยใครที่ได้มันไปจะต้องเกิดเรื่องโชคร้ายตามมา

🧸นับตั้งแต่ที่โยชิโกะนำตุ๊กตาปิเอโรเข้ามาในคฤหาสน์กางเขนก็ก็เกิดเหตุสลดติดต่อกัน ทั้งตัวโยชิโกะเองที่จู่ๆก็กรีดร้องกลางดึกแล้วโดดระเบียงฆตต ต่อมาก็เป็นมูเนฮิโกะผู้เป็นสามีถูกพบเป็นศพภายในบ้าน แต่!คราวนี้มีศพเลขาสาวของเขาอยู่ข้างๆอีกด้วย ระหว่างสืบสวนคดีฆตกนี้ก็ยังมีคนในคฤหาสน์ตายเพิ่มอีก😳

คุณโกะโจช่างทำตุ๊กตาบอกว่า 'ตุ๊กตาตัวนั้นมีชื่อว่าปิเอโรตัวซวยใครที่ได้มันไปจะต้องเกิดเรื่องโชคร้ายตามมา' เขาเดินทางตามมาเพื่อขอซื้อตุ๊กตากลับไปทำลาย จนใจที่มันมักจะติดเหตุนู่นนี่เสมอเจ้าปิเอโรเลยยังไม่ได้ไปกับคุณโกะโจสักทีแล้วไม่รู้ทำไมเจ้านี่โผล่ออกมานั่งดูวิวทีไรคนตายทุกที สรุปว่าเป็นเรื่องบังเอิญ เป็นการจัดฉากฆาตกรรม หรือเป็นอาถรรพ์เจ้าตุ๊กตาปิเอโรตัวซวยกันนะ😱

🧸 ขอสารภาพกงๆตรงนี้ว่าเล่มบางมากนะแม่ แต่ใช้เวลาอ่านโคตรนานแบบไม่ติดมือเลยอ่ะ เนื่อยๆ🥹 แต่ตอนท้ายๆหน้าหลังๆโคตรพีคแบบเฮ้ยๆๆๆยังไงนะ เดี๋ยวๆ เขาว่าเล่มนี้เขียนปี1988มันก็จะแบบเป็นพวกทริคไง ความจริงซ้อนความจริงเข้าไปอี๊ก

มันแบบพอจะเดาๆได้จากคำพูดของเหล่าตัวละครแหล่ะ ต้องเอามาปะติดปะต่อกันรับบทเป็นโคนัน กลางเล่มมีการไขคดีจับคนร้ายได้แล้วแต่มันก็ยังไม่ใช่ มันไปไกลกว่านั้นอีก 10ปากว่าไม่เท่าอ่านเองนะฮะ ใครที่ยังไม่เคยอ่านแนะนำช่วยกันอ่านเพื่อตามหาคนร้ายตัวจริงกัน หรือเจ้าปิเอโรตัวซวยนี่แหล่ะคือผู้ร้าย 🔎

⚠️⚠️⚠️SPOIL⚠️⚠️⚠️
สนใจเรื่องนี้เพราะเจ้าปิเอโรเลย ผมรู้ ผมเห็น แต่บอกใครไม่ได้ ในพาร์ทที่นางเล่าเรื่องก็น่าเอ็นดู พูดจาตั๊ลล๊าค แต่ๆๆ!แกหลอกฉันนี่ แกไม่รู้ ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นนี่หว่า จนแบบใส่แกมาทำไมเนี่ย แล้วตาโกะโจนี่สรุปเป็นใครว่ะรู้ดีจังเข้ามาป้วนเปี้ยนๆแล้วรู้ทุกเรื่องในบ้านเขาด้วยนะ🤣

[Reader · Rating 3 out of 5]

ในช่วงแรกตัดสินไปแล้วว่ามันไม่สนุก แต่อ่านจบแล้วคือมีอุทาน
ทั้งที่คดีให้คลี่คลายควรจะไม่ยากแต่ทริคบางอย่างทำให้แม่งยากจัดๆ อ่านจบรู้สึกเชื่อใจใครไม่ได้เลยนอกจากนางเอกกับพระเอก(?)ไม่รู้ว่าเรียกพระเอกได้เต็มปากมั้ยแต่เป็นตัวละครที่เข้ามาได้ถูกจังหวะมาช่วยไขคดี และหวังดีกับนางเอก ขอไม่พูดถึงชื่อแต่ละคนเพราะจำไม่ได้ บางคนโผล่มายังงงว่าเอ็งใครวะ บางคนแม่งฉลาดจนแบบฉลาดโอเว่อ ฉลาดกว่าอายุ เจอคนฉลาดว่าทึ่งแล้ว เจอคนฉลาดกว่าคนฉลาดไขคดีได้อีก แล้วยังจะเจอคนโคตรพ่อโคตรแม่ฉลาดกว่านั้นไปอีก ทุกคนก็แค่หมาป่าในคราบแกะ ไม่สามารถไว้ใจใครได้ตั้งแต่เด็กยันผู้ใหญ่ พอเนื้อ
เรื่องปูมาให้เราเริ่มเดาคนร้ายได้ มันหักพวงมาลัยไปยังเบาะแสที่แม้แต่คนอ่านก็มองข้าม กลายเป็นปริศนาในปริศนา ยิ่งหาคำตอบยิ่งปวดหัวและด้วยชื่อเรื่องตุ๊กตาปีเอโรในคฤหาสน์กางเขน แม้แต่ตุ๊กตาก็ยังมีบทบาท เนื่องจากมันเป็นตุ๊กตาที่มองเห็นและมีความคิดแต่ขยับตัวไม่ได้มันมองเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างแต่ก็โง่นั่นแหละเออ เห็นทุกอย่างในตอนเกิดเหตุยกเว้นหน้าคนร้าย มันเพิ่งจะรู้เรื่องราวทั้งหมดจริงๆก็ตอนที่มีคนไขคดีออกแล้ว ไอ้สิ่งที่เห็นอยู่จะจะกับตาแต่มันไม่รู้ว่าใครคือคนร้าย แต่คนที่ต้องมาตามสืบเองดันรู้ก่อน โถ่ถัง พูดตามตรงคือไม่ชอบวิธีการบรรยายของทั้งเล่ม เพราะใช้วรรคบรรทัดแปลก บางบทสนทนาอ่านซ้ำ3-4รอบว่าอันนี้ใครพูดวะ แล้วก็มีการจัดองค์กระกอบที่แอบหงุดหงิด ความที่ปีเอโรมีบทมันจะมีช่องคำพูดเป็นของต��วเอง เป็นกรอบสี่เหลี่ยมใหญ่ๆครอบทุกข้อความ แต่ทำไม้ต้องทำให้มันแหว่งไปด้านนึงด้วยฟะ แหว่งด้านที่เป็นมุมสันหนังสืออะ คือเขาทำระยะห่างเผื่อมาเยอะมากจนอ่านไปรู้สึกเอียงไปด้วย แล้วยังจะตัดกรอบสี่เหลี่ยมแค่ด้านเดียวอีกทำไม

[Bighead_Monster · Rating 3 out of 5]

#ตุ๊กตาปิเอโรในคฤหาสน์กางเขน ตุ๊กตาที่มองเห็นเหตุการณ์ฆาตกรรม รวมถึงโศกนาฏกรรมเกือบทุกอย่างของคนใ���ตระกูล บทสรุปที่ต้องลุ้นว่าเป็นอาถรรพ์ตุ๊กตาหรือการวางแผนฆาตกรรมของคนในตระกูล โทนสืบสวนหาหลักฐาน กลไกชวนปวดหัวเคล้าดราม่าบนความชิงชังหรือผลประโยชน์ ท้ายสุดเฉลยคลี่คลายความจริงสะท้านใจ

เขียนนานแล้วจึงเรียกได้ว่าเป็นพล็อตคลาสสิก โทนสืบลึกลับ-ฆาตกรรมแบบเบสิก ตระกูลเศรษฐีที่คุณนายตายในคฤหาสน์ของครอบครัว+ตำรวจสงสัยว่าเป็นฝีมือที่เกิดจากคนใน ทั้งความบาดหมาง+ไม่ไว้วางใจกันในตระกูลใหญ่ที่ดูมีความลับต่อกัน ซึ่งเหตุผลมีความเป็นไปได้ทั้งนั้น มรดก?ชู้สาว?คนนอก?อาถรรพ์ตุ๊กตา?

ดำเนินเรื่องรวดเร็ว เขียน+แปลอ่านง่าย ๆ แต่ตัวละครและปมความสัมพันธ์ค่อนข้างเรียบง่าย งานเขียนยุคแรกเน้นTell don't show มีอะไรก็รู้ตามที่ตัวละครบอกไป เหตุการณ์ทั้งหมดอาจเดาตอนจบไม่ยาก แต่ทริกฆาตกรรมถ้าไม่บอกก็คิดไม่ออกเพราะเป็นทั้งกลไก+กลความแค้น ขับเคลื่อนเรื่องด้วยดราม่า

โดยรวมอ่านสนุกกลาง ๆ ตัวละครเยอะต้องจำเยอะตามสไตล์ ตุ๊กตาไม่ได้ลุกมาเดินได้จึงไม่ได้มีอะไรมาก55 /ปล.ตัวละครคนทำตุ๊กตาชื่อ โกะโจ ที่ไม่ได้มาจากJujutsu Kaisenแต่อย่างใด แต่เราขอสารภาพว่าพอคุณเขาโผล่มาต้องนึกถึงอีกโกะโจหนึ่งตลอดเพราะในเล่มไม่ได้บรรยายสภาพตัวละครเอาไว้

[Murainik_ · Rating 3 out of 5]

สารภาพว่าจำชื่อตัวละครหลายตัวไม่ได้ เพราะงั้นเลยอ่านแบบปล่อยไหลไม่ได้คิดตามเท่าไหร่ ก็ดีตอนที่มาถึงจุดเฉลยก็ได้สนุกกับพาร์ทนี้อย่างเต็มที่ เรื่องมีจุดหักมุม แผนซ้อนแผน แต่แรงจูงใจไม่ได้จิตหรือลึกล้ำอะไรแบบนิยายสมัยนี้ ค่อนข้างไปทางละค๊อนละครด้วยซ้ำ ถ้าพยายามเดาก็น่าจะเดาได้ก่อนที่จะถึงตอนเฉลย เพราะจุดที่อยากให้เราเอะใจก็ปล่อยช่องโหว่อย่างเห็นได้ชัด แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมชื่อเรื่องถึงดูพยายามจะชูตุ๊กตาปิเอโรนัก ทั้งๆที่เจ้าตุ๊กตาไม่ได้เป็นตัวแปรที่สำคัญขนาดจะเป็นตัวชูโรงอะไรขนาดนั้น หน้าที่ของมันเหมือนเป็นกล้องวงจรปิดในcrime scene ที่มีชีวิตจิตใจเฉยๆ บางทีมองได้ไม่ครบทุกอย่างด้วยซ้ำ รวมถึงมันไม่ได้ถูกใช้เป็นตัวกลางในการจะนำตัวเอกไปสู่ความจริงอย่างที่เราคาดหวังจะได้เห็นขนาดนั้น เลยไม่ได้ทำให้รู้สึกอึดอัดกับการที่‘ผมเห็น แต่บอกใครไม่ได้‘ แบบที่เราคิดว่าเป็นสาเหตุที่นักเขียนเอาปิเอโรมาเป็นชื่อเรื่องน่ะนะ

[Eileen Wan · Rating 3 out of 5]

在綿綿細雨，天色灰暗的日子最適合讀的就是本格派的推理小說—在位於市郊的十字屋大宅裡發生連環兇手案，兇手究竟是大家族裡面的一人還是那個傳說會帶來不幸的小丑人偶呢？

在《十字屋的小丑》裡面作者東野圭吾所用的橋段，詭計，甚至結局推理迷應該一點都不會陌生，甚至會比書中偵探更早還原事件的真相，然而基於對傳統本格推理的喜愛，我還是一直追看下去，而且還看得津津有味。

小說中的偵探是人偶師悟淨，書中記載了他曾解決過幾件不可思議的案件，很可惜作者只寫了一部有關他的小說。說起人偶師我就想起傀儡師左近，那真是一部不錯的推理漫畫，很懷念90年代末，千禧年初的推理作品（例如《Trick》）。近年來合心意的推理劇和小說越來越少，前陣子看電視劇《滅罪師》，它走的也是本格推理路線，不過我覺得這劇的詭計過於天馬行空（有像島田莊司的作品），太燒腦的劇集不是我喜歡的。再過些時日我想再回去翻讀松本清張的《點與線》，森村誠一的《人性的證明》，橫溝正史的《本陣殺人事件》，這些作品才是經典。

[Wasin Waeosri · Rating 4 out of 5]

คดีฆาตกรรมในบ้านทรงไม้กางเขนที่บังเอิญมีตุ๊กตาปิเอโร่เป็นพยานทุกเหตุการณ์ หนั
สือเล่าเรื่องราวผ่านตัวละครเอกอย่างมิซูโฮะหลานสาวของบ้านและตุ๊กตาปิเอโร่ที่เห็นทุกอย่างแต่พูดไม่ได้ ทำให้เราเห็นเรื่องราวหลายมุมแต่ไม่ได้ช่วยให้เราเดาทริกในเรื่องออกเลย (ฮา) ทริกซับซ้อนมาก หลอกเราเนียนกริบ อ่านสนุก ใครชอบแนวตัวละครยุบยับก็แนะนำเลย

[Uqq.xr · Rating 4 out of 5]

ชอบบรรยากาศเรื่องมากๆ เรื่องราวแทบทั้งเรื่องดำเนินในคฤหาสุดเลยให้ความรู้สึกเหมือนตีกรอบฆาตกรให้อยู่แค่ในคฤหาสถ์ ทำให้ตัวละครทุกตัวดูน่าสงสัยไปหมด ทริคที่ใช้ก็คือเกินคาดมาก มีทั้งปมปัญหาความรัก ครอบครัว หักมุมแทบทั้งเล่มเลย ♟️🏯🔪
ปล. แอบปลื้มโกะโจในเรื่องมากๆ คือทำไรก็ดูเท่ไปหมด555

[BowEiyaEita · Rating 4 out of 5]

คดีที่เกิดขึ้นในครอบครัวใหญ่ครอบครัวหนึ่ง สมาชิกในครอบครัวมีการสืบหาตัวคนฆ่าไปเรื่อยๆ มีบางบทที่เล่าเรื่องผ่านสายตาตุ๊กตา พอตุ๊กตาเข้าใจผิดเราก็เข้าใจผิดไปด้วย 😂 อ่านได้เพลินๆ ไม่หนา แต่ก็ไม่ได้ว๊าวมาก

[Peeracha Pakdeephadungdan · Rating 2 out of 5]

รักผลงานอาจารย์เคโงะมาตลอด แต่พูดจริง ๆ เลยเล่มนี้คือน่าเบื่อมากกก ยังไม่ค่อยน่าสนใจ ตอนแรกอะชอบพล็อตแบบน่าสนใจดี แต่พออ่านเรื่อย ๆ แล้วทรมาณหัวใจมากกกกกก ไม่จบสักที แต่ก็ไม่อยาก DNF เล่มนี้ของอาจารย์เคโงะอาจจะยังไม่ใช่สำหรับเรา แงงงง มันบ่ม่วนอะ😿

[SIRINDHORN · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้มีคนคิดแยะซ่อนปมอยู่ถึง 4-5 คน รวมทั้งคนที่ถูกฆ่าตายด้วย ตุ๊กตาปิเอโรไม่ใช่ตัวหลักของเรื่องที่ไขปริศนา แต่กลับกลายเป็นหนังสือเกมลับสมอง “ผมก็อยู่ของผมดีๆ กลับว่าผมเป็นตัวซวยซะงั้น” ปิเอโรบ่นค่ะ

[Yohei Nimura · Rating 3 out of 5]

เนื้อเรื่องเชยไปแล้วสำหรับยุคหลังปี 2000 ทั้งเรื่องคนที่ไม่ใช่สายเลือด ทั้งสไตล์เรื่องฆาตรกรรมในห้องปิดตาย แต่ก็ถือว่าอ่านสนุกๆได้ ชอบตอนปิดท้ายสุดสะใจดี ชอบการวางเรื่องตุ๊กตาปิเอโรที่เหมือนเป็นสิ่งไม่สำคัญแต่มันกลับมีประเด็น

[JujU · Rating 3 out of 5]

หยิบเล่มนี้มาอ่านเพราะหน้าปกจริงๆ
อ่านแล้วเฉยๆ ไม่ถึงกับไม่สนุก อ่านต่อได้แบบเรื่อยๆ
แต่ทริกของคดีแทบไม่เกี่ยวกับตุ๊กตาปิเอโรเลย
ความสัมพันธ์ของตัวละครในเรื่องก็ไม่ได้มีน้ำหนักขนาดจะทำให้รู้สึกดราม่าสะเทือนใจใดๆ

[Kingtonkla Tonkla · Rating 2 out of 5]

เป็นนิยายสืบสวนของเคโงะที่เรามองว่าเนือยที่สุดที่เคยอ่านมาเลย ตัวคดีเฉยมาก ขนาดเข้าช่วงท้ายของเรื่องแล้วก็ยังนิ่ง กิมมิคที่เล่าเรื่องผ่านตุ๊กตาปิเอโร่ก็ไม่ได้ส่งผลต่อเรื่องขนาดนั้น จะมีหรือไม่มีก็ได้

2/5

[Hailong Hao · Rating 3 out of 5]

终于看完了。

[Pakapak Sankhasundara · Rating 3 out of 5]

สมกับเป็นอจ.เคโงะดี

[Taumini · Rating 4 out of 5]

所以轮椅少女才是幕后大boss吗？

[Philip · Rating 3 out of 5]

Annabelle?

[Arthen · Rating 3 out of 5]

前期确实还挺扣人心弦的，可是到了最后的破案阶段又好像太过顺其自然，最后的最后虽然说有反转，可是。。反转得又有点生硬。。算是个烂尾吧。。

[janeny ไก่บิน · Rating 4 out of 5]

สนุกเรื่อยๆไม่หวือหวา