ทรวงทราม

by คราม

"มึงชั่วมาทั้งชาติ ทำไมจะฆ่าผู้หญิงอีกสักคนไม่ได้"

บรรดานักเลงตัวอันตรายทั่วพระนครในปีนั้น
ไม่มีใครจะโฉดเหี้ยมไปกว่า 'ไอ้หมาไตร' แดนไตร มหานาค
คุณครูรวีช่างแสนจะโชคร้ายที่ต้องตกอยู่ใต้อาณัติของหมาบ้า
ทว่าท่ามกลางปืน มีด ตีน เลือด
เธอกลับมีเขาผู้เดียวคอยปกป้องอารักขา
ดวงตาสุกใสจึงได้มองลึกลงไปและล่วงรู้ว่า
ในทรวงของคนที่ใครต่อใครว่าทรามนักหนา แท้จริงแล้วมีสิ่งใดซ่อนอยู่

'สิ่งเดียวในชีวิตนี้ที่ผมทำไม่ผิด ก็คงจะมีแค่เรื่องคิดรักคุณเท่านั้น'

530 pages, ebook

Published March 8, 2025

Reviews

[Clairdenoon · Rating 5 out of 5]

#ทรวงทราม
#คราม
...ได้ไปรีวิวที่MEBมาค่ะก็copy-pasteมาทั้งดุ้นเลย😆...

-ลางเนื้อชอบลางยา,สนุกเขาอาจ≠สนุกเราและนี่คือมุมมองของคนที่ชอบเรื่องนี้ค่ะ-

🎙กราบสวัสดีพ่อแม่พี่น้องที่สัญจรผ่านไปมาในถิ่นพี่เมบ ปากเกร็ดแห่งนี้ค่ะ🙇🏿‍♀️
ดิฉันแขฯ เมืองนนท์ คนจริงใจ วันนี้จะมารีวิวนิยายเรื่องใหม่ของคุณนักเขียน “คราม” เจ้าของผลงานนิยายนามอุโฆษ “ใจขังเจ้า” คุณครามกลับมาอย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกรพร้อมกับลูกชายที่แม่หวังฝากผีฝากไข้คนล่าสุด “แดนไตร มหานาค” พ่อหนุ่มนักเลงรูปหล่อตัวตึงแห่งพระนคร จูงมือมากับ “รวี พรอำไพ”คุณครูสาวคนงามบ้านโป่ง ในผลงานสะท้านฟ้าท้าอเวจีเรื่อง “ทรวงทราม” ทรามม ทรามมม ทรามมม ทรามมม(เพื่ออรรถรสโปรดอ่านทราม๕ครั้งด้วยเสียงเอคโค่เสมือนลำโพงงานวัด)

-๑.-หากจะให้บอกคร่าวๆแบบพยายามแล้วที่จะไม่สปอยล์...ในหนึ่งแสนแปดหมื่นกว่าคำของ “ทรวงทราม”นั้น นอกจากจะพาคนอ่านย้อนเวลาไปชมวิถีชีวิตของชาวพระนคร(น็อต ออล)ในช่วงสมัยพ.ศ.๒๔๙๕-๒๕๐๕แล้ว ยังมีอะไรเด็ดสะระตี่อีกบ้าง...

๑.๑.เหล่านักเลงในพระนครต่างขี้หดตดหายแค่ได้ยินชื่อของเขา“แดนไตร มหานาค” ซีเคียวริตี้การ์ดแห่งบ่อนแปดเหรียญทอง,ผู้นำพรรคนักเลงสามพญา -พระเอกเรื่องนี้-

ภูมิหลังสุดแสนบัดซบของพี่ไตรหนุ่มวัยเบญจเพสเริ่มขึ้นละแวกคลองมหานาคที่พี่ไตรเกิดและเติบโตมาค่ะ (ฮีหล่อเท่แต่เด็กและว่ายน้ำเก่งมากกก) พ่อเป็นชาวเรือหาเช้ากินค่ำๆ แม่เป็นสาวสวยอดีตนักศึกษาพยาบาลอนาคตไกลที่โดนชายชั่วทำระยำใส่จนตั้งท้อง ต้องทิ้งทุกอย่างมาเลี้ยงดูลูกน้อยและอยู่กินฉันผัวเมียกับชายชั่วคนนั้น(พี่ไตรเลยรักแม่มากกกและอ่อนไหวใจบางกับผู้หญิงเนิร์ดๆซื่อๆแต่ใจสู้เป็นพิเศษ) ชื่อก่อนแจ้งเกิดในวงการนักเลงคือไอ้ดำ ที่พ่อบังเกิดเกล้าใจคดจงใจตั้งให้ตรงข้ามกับสีผิวจริงเพราะอิจฉาความหล่อได้แม่ของลูก ส่วนชื่อแดนไตร เป็นชื่อที่พระท่านตั้งให้หลังบวชหน้าไฟให้แม่๑๕วัน

ในวัย๑๕ปีชีวิตผกผันเขย่าขวัญสั่นประสาทสูญสิ้นทุกอย่างและยังต้องคดีอาญาแบบโคตรของโคตรอุกฉกรรจ์ ผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือให้มีชีวิตใหม่ได้ออกจากคุกคือนายห้างใหญ่ พ่อของเกษมและโกศล ภัทรไพศาล เจ้าของธุรกิจห้าง บ่อน ซ่องและสารพัดการค้าผิดกฎหมายห่านเหวจัญไรมากมาย ซึ่งพี่ไตรก็ฝากตัวรับใช้นายและทายาท เริ่มชีวิตบนเส้นทางสายนักเลงตั้งแต่นั้น พร้อมๆกับสหายรักที่เติบโตผ่านร้อนผ่านหนาวยาวนานนับสิบปีตีรันฟันแทงมาด้วยกัน ได้แก่เพชร บางรัก ,ชัช ตรอกทวาย สามกระทาชายแห่ง แก๊งนักเลงสามพญา

ในหมู่นักเลงพี่ไตรคือคนจริง โหดจริง เหี้ยมจริง เอาจริง ฆ่าจริง กล้าได้กล้าเสีย คมในฝัก เป็นนักเลงที่เป็นวิศวกรโยธาได้นิดหน่อย ใจเย็นกับการงาน ไม่ระรานผู้หญิง เด็ก คนชรา ซื่อสัตย์ ใจกว้างกับเพื่อนฝูง เน้นทำไม่เน้นพูด เป็นที่ยำเกรง และเป็นคนที่พูดจาสุภาพ “ครับ” ทุกคำ(แต่เป็นครับที่ทำให้รู้สึกเสียววาบโดยไม่ทราบสาเหตุ๕๕๕)

สำหรับดิฉันแดนไตร มหานาคไม่ใช่พระเอกธงแดง ไม่ใช่ธงเขียว แต่เป็นพระเอกธงสีช้ำเลือดช้ำหนองค่ะ🥴🤕 มีดำปี๋บ้างแดงเลือดสาดบ้างม่วงบ้างเขียวอี๋บ้างเป็นหย่อมๆ ขึ้นอยู่กับว่าจะโชว์สีไหนให้ใครเห็น อ่านแล้วมันคันยุบยิบในหัวใจอยากจะช่วยปัดเป่าซับเลือดทำแผลทายาแดงให้ แต่ถ้าไม่ได้เป็นหมอเป็นพยาบาล หน้าที่นี้ พี่ไตรเขาสงวนไว้ให้ ครูรวีแต่เพียงผู้เดียวค่ะ...

๑.๒.อย่าเพิ่งบอกว่า-นางเอกเรื่องนี้-ไม่สวย ลองให้โอกาส “รวี พรอำไพ”ได้อาบน้ำดูก่อน

เปิดตัวอย่างมอมแมมแต่ก็มอมเมาหัวใจใครบางคนได้เพียงแค่ยืนเฉยๆ
คุณครูสาวตาหวานขาสวยมีลักยิ้มน่ารักตัวเล็กสเป็กพี่ไตรคนนี้อายุ๒๔ ชื่อรวี พรอำไพ หรือนังหวี,ซ้อหวีเมียพี่ไตร พื้นเพเป็นชาวอ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี มีแม่ที่ไม่สนใจไยดี มีน้องชายที่รักยิ่ง๑คนชื่อรุจน์ เติบโตมาอย่างปากกัดตีนถีบแต่รักดีใฝ่เรียนขยันหมั่นเพียรจนสามารถส่งเสียตัวเองเรียนจบวิทยาลัยครูประจำจังหวัดได้สำเร็จ จากเด็กหญิงรวีที่ใช้ชีวิตพอให้อยู่รอดไปวันๆ จุดเปลี่ยนที่ทำให้รวีมีฝัน มุ่งมั่นจะเปลี่ยนแปลงชีวิตด้วยการศึกษาก็คือคุณครูโสภา ผู้เป็นแรงบันดาลใจให้เธออยากเป็นครู ผลักดันให้เธอสู้เพื่อฝัน สอนให้เธอรู้จักพลังของความเป็นครูที่เชื่อมั่นว่า...คนเรานั้นเปลี่ยนแปลงกันได้ ขอเพียงไม่สิ้นศรัทธาในตัวคน...และเพราะความเชื่อนี้ที่ทำให้เธอเล็งเห็นอะไรบางอย่างในตัวพี่ไตร ที่ภายนอกคือผู้ชายสายดาร์กหล่อร้ายไม่แยแสใคร มองทะลุเข้าไปในหัวใจเธอเห็นความสว่างไสวและเธอเชื่อหมดใจว่าเนื้อแท้ของเขานั้นไม่ใช่คนชั่วช้าสามานย์

ในสายตาดิฉันตอนแรกก็แอบตัดสินด้วยเหตุผลง่ายๆว่าครูรวีน่ะชอบคนหล่อแล้วก็น่าจะแพ้ทางผู้ชายเกเรด้วยค่ะ😆 ถึงได้มาหลงรักพี่ไตรนักเลงคุมบ่อนได้ แต่ อ่านไปอ่านไปจะเข้าใจหัวอกครูรวีค่ะ ชีว้าเหว่เคว้งคว้าง แปลกถิ่น อยู่ๆต้องมาใช้ชีวิตในเมืองใหญ่จะหนีไปไหนก็ไม่ได้และมีผู้ชายหน้ามึนตัวต้นเรื่องที่ไม่ค่อยพูดค่อยจามาคอยอยู่ข้างๆคอยดูแลไม่ห่าง หาข้าวหาน้ำหาโอเลี้ยงให้กิน ตอนที่เดือดเนื้อร้อนใจก็เห็นเขาคนแรก มีเพียงเขาที่ใส่ใจห่วงใย แม้จะยังคลางแคลงในใจแต่ก็ยากที่จะไม่หวั่นไหวค่ะ🫠

๑.๓.องคุลีมาลมีพระพุทธเจ้ามาโปรดให้ดวงตาเห็นธรรม กลับตัวกลับใจ มุ่งหาทางธรรม จนบรรลุเป็นพระอรหันต์ได้ฉันใด
แดนไตร มหานาคก็มีครูรวีมาโปรดให้ดวงตาเห็นเธอ กลับตัวกลับใจ มุ่งหาแต่เธอ จนบรรลุเป็นผอ.ได้ ฉันนั้น🥰...(ฮิ้ววววว)หมายเหตุ:ผอ.ย่อมาจาก?ติดตามได้ในเรื่อง🤭

ท่ามกลางสถานที่อโคจร แหล่งอบายมุข๑๐๘ ครูรวีดูแปลกแยกแตกต่าง เธอเป็นคนซื่อตรง รักชอบบอกหมดอย่างจริงใจ ไม่มีกั๊ก ไม่เม็ดเยอะ หรือมากเล่ห์แบบที่แดนไตรเคยพบเจอ เธอปลุกจิตสำนึกส่วนดีที่เขาไม่คิดว่ามีขึ้นมา เธอมองเห็นแสงสว่างในใจเขา รอยยิ้มของเธอทำให้เขาเสียอาการ ดวงตา เรียวขา สะโพกและอะไรต่อมิอะไรของเธอทำให้เขาเสียการควบคุม (และร่ำๆอยากจะเสียตัวให้เธอ) อยากกลับตัวกลับใจเป็นคนดีของเธอ นักลงนักเลง บุหร่งบุหรี่อยากเลิกแม่งให้หมดแล้วมาอยู่กับเธอ
หนึ่งในจุดเด่นในนิยายของคุณครามที่ดิฉันหลงใหลที่สุดคือ การถ่ายทอดความคิด ความรู้สึก อารมณ์ปั่นป่วนไปไม่เป็นของตัวละครที่ถูกเธอขามาเล่นกับใจ ที่ดึงให้เข้าถึงและรู้สึกร่วมไปกับตัวละครได้ทีละน้อยจนติดหนึบ ความฝืนไม่ได้ห้ามใจไม่ไหวไปรักคนที่ไม่ควรรัก รักทั้งๆ ที่รู้ว่ามันจะมีเรื่องยุ่งยากตามมามากมาย ตั้งใจว่าจะไม่รักไม่รู้สึกอะไรแต่ก็ดันรักมากขึ้นทุกวัน รักจนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น รักที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ยออกไปได้โดยง่าย รักที่เป็นแรงพลังผลักดันให้ทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้เพื่อที่เราจะได้รักกันตลอดไป
"ยิ้มให้ผมที...แล้วผมจะเป็นเด็กดีที่สุดเลย"

๑.๔.สะโลว์ เบิร์น รีเลชั่นชิพ

ด้วยสถานะและภูมิหลังโฉดชั่วของพี่ไตร เลยพาลให้ดิฉันคิดเองเออเองไปก่อนอ่านว่า ความรักของเขานั้น คงร้อนแรงดั่งไฟผลาญ เดินเครื่องเร็วรี่ เอะอะจูบเอะอะกอด ยิ่งถ้าได้กันตั้งแต่บทนำก็ไม่แปลก แต่...ไม่ใช่ค่ะ๕๕๕๕
เขาแค่ใช้สายตาลุ่มลึกแอบมองเงาโค้งนูนของเธอ มองเรียวขา มองลักยิ้ม หรือแค่ใช้ปลายนิ้วช้อนปอยผมไปทัดหูให้ ยังไม่ทำอะไรมากมาย
คนอ่านจะค่อยๆมองดูพัฒนาการความสัมพันธ์ จากระยะห่างที่ค่อยๆใกล้เข้ามา จากสกินชิปที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นไป ทั้งคู่มีความรู้สึกคันยุบยิบในหัวใจตั้งแต่แรกพบกันที่หัวลำโพง มีความจำเป็นที่ต้องมาอยู่ใกล้ชิดแสร้งเป็นเมียผัวกันในห้องนอนชั้นบนของกินรีบาร์ ท่ามกลางอดีตอันโหดร้าย อนาคตอันมืดมน และปัจจุบันอันขื่นขม ทั้งครูรวีและแดนไตรค่อยๆเรียนรู้กันและกัน รักกัน รู้จักกันมากขึ้นในทุกความหมาย มีตัวขัดจังหวะ มีความหวามไหว ไม่หวือหวา ไม่เร่งเร้า ไม่หวานแบบตะโกน ต่างก็ค่อยๆเก็บเกี่ยว ถักทอสายใย และสุดท้ายเขาก็จะได้กันอย่างเป็นทางการในแบบที่เติมเต็มทุกความรู้สึก(และเพลานั้นดิฉันก็ลุกขึ้นยืนปรบมือพร้อมกับกล่าวว่า "ไฟนอลลี่!"🥹👏🏽👏🏽👏🏽👏🏽👏🏽)


๑.๕.จุดวิกฤติที่เลวร้ายที่สุดกลับกลายเปลี่ยนไปเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
สารภาพตามตรงว่าตอนอ่านไป๖๐%ของเรื่องดิฉันยังแอบหดหู่ใจเพราะนึกไม่ออกเลยค่ะว่า พี่ไตรกับครูรวีนั้นจะลงเอยกันอย่างมีความสุขได้อย่างไร แบบไหนที่สมเหตุสมผลกับคนแบบพวกเขา ทั้งสถานะที่ดูจนตรอกของทั้งคู่ ทั้งความเลวแรงสุดขั้วของตัวร้าย ทั้งความอยุติธรรมของสังคม นอกจากความตาย ก็มองไม่เห็นทางออกของปัญหาที่ทั้งคู่เผชิญเลยค่ะ
แต่...คุณคราม พระเจ้าของเรื่องนี้ทำได้ เธอพาลูกชายมาคลี่คลายปัญหาในฉากไคล์แม็กซ์ท้ายเรื่องอย่างไม่เกรงกลัวอะไร ประหนึ่งนรกก็แค่ชื่อน้ำพริก และให้ตัวร้ายที่ยังเหลือรอด(อย่างงงๆ) มากลับร้ายกลายเป็นดี เปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตตั้งต้นของตัวละครไปอย่างสิ้นเชิง เธอทำให้มิตรภาพของเพื่อนนั้นมีความหมายไม่ใช่แค่ชื่อถนน เธอทำให้ใครหลายคนหลุดพ้นจากความฉห.วายป่วงได้ และสุดท้ายเธอยังพาตัวละครลับที่ชื่อมีความหมายว่าการข้ามพ้น หลุดพ้นมาเซอร์ไพรส์ ทำให้คนอ่านมีรอยยิ้มอิ่มเอมใจได้อย่างแท้จริง...ซะที๕๕๕๕💙

-๒.-ความรู้สึกของดิฉันที่อ่านนิยายเรื่องนี้จนจบ
ด้วยความสัตย์จริง นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่ดิฉันไม่สามารถวางใจนอนตีพุงอ่านสบายๆ ได้เลยค่ะ ใช้เวลาอ่านอยู่๕วัน๔คืน (อีบุ๊กวางขาย๘มีนา๖๘-อ่านจบ๑๒มีนา๖๘)
๓วันแรกที่อ่านนั้นเครียดมากกกกก ร้องโอ้วมายก็อชชชๆ ตลอดๆ ถึงจะมีฉากฟินๆ ก็ฟินแบบหน่วงๆ อึดอัดระคนห่วงใย เพราะชีวิตพี่ไตรและครูรวีนั้นสุดแสนจะรันทด โดนกดขี่ข่มเหง เหยียดหยามกดดันสารพัด มองไม่เห็นหนทางที่จะแฮปปี้เอนดิ้งได้เลย
แต่๒วันหลัง (๗๐%ขึ้นไป)เริ่มหายใจหายคอคล่อง มองเห็นแสงสว่างที่ปลายทางอุโมงค์ และจบลงด้วยความสุขใจอย่างที่สุด🥰

สุดท้าย-๓.-วาสนาของคนอ่าน
ตอนที่อ่านจบครบถ้วนทุกตัวอักษร ดิฉันรู้สึกอย่างนี้จริงๆค่ะ รู้สึกคุ้มค่ามากๆที่ได้อ่านงานดีมีคุณภาพเช่นนี้ รับรู้ได้ถึงความพิถีพิถันตั้งใจในทุกตัวอักษร (ดิฉันชอบประโยคนี้เป็นพิเศษ: สองกายร้อยรัดเร่าร้อนจนโลกที่รายล้อมหลอมละลาย/ตอนอ่านเจอคือร้องโอ้โหวว!) ขอบคุณคุณครามที่อนุญาตให้ดิฉันได้เข้าไปในโลกแห่งจินตนาการของคุณ ขอบคุณที่ตั้งใจทำงาน(ดิฉันเห็นภาพนิยายของคุณเป็นภาพยนตร์หรือละครแล้วค่ะ/ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องภาพลักษณ์คุณตำหนวด🤭ดิฉันเห็นพี่ไตรยืนหล่อๆใส่เสื้อเชิ้ตสีครามและครูรวีใส่ชุดสีฟ้าในงานแถลงข่าวเปิดกองละครทรวงทรามแล้วค่ะ) อยู่เป็นวาสนาคนอ่านไปนานๆ นะคะคุณคราม💙ดิฉันจะรออ่านเรื่องต่อไปค่ะ💙....จาก🫶🏼แขเดอนูน.

[quin ⁠♡ · Rating 3 out of 5]

บอกตรงๆ เลย ซื้อเพราะว่าปกสวย ชอบแนวนี้มาก55555 บวกกับช่วงนี้ชอบอ่านนิยายพีเรียด/ย้อนยุคด้วย รีวิวก็ดีเลยกดมา

แต่!!! เรื่องนี้ไม่ถูกจริตเลย หดหู่กับชีวิตนางเอก แม้แต่ฉากที่หวานใส่กันก็ยังไม่อินกับเคมีคู่นี้ อาจจะเพราะบรรยากาศโดยรวมของเรื่องค่อนข้างกดดัน อึดอัด เลยทำให้เราดาวน์มากกว่าจะสนุกไปกับเนื้อเรื่อง เสียดายมาก

[YuzuChu · Rating 3 out of 5]

โดนปกตก ตอนแรกจะซื้อพร้อมใจขังเจ้าปกใหม่ด้วย เพราะรีวิวดีมาก แต่เอาเป็นว่ามีอะไรอยากพูดเยอะอยู่

นานทีปีหนจะมีคนหยิบยกยุคอันธพาลครองเมืองมาเขียนนิยาย เป็นเรื่องดีมาก แต่น่าเสียดายที่เรายังรู้สึกไม่อินกับเรื่องนี้มากพอค่ะ ขอเกริ่นด้วยคำชื่นชมก่อนก็แล้วกัน ปกสวย คำผิดแทบไม่มีเลย เป็นเรื่องดีมาก ส่วนภาษาก็ได้ฟีลหนังกลางแปลงสุด ๆ (นี่คือคำชมนะ!) ยิ่งฉากแรก ๆ ซีนครูรวีเข้าพระนครมาใหม่ ๆ คือซีนหนังโรงชัด ๆ เริ่ด ไม่แปลกใจเลยค่ะที่ rating จะดีและได้รับคำชื่นชมมากมายขนาดนี้ นักเขียนทำการบ้านหนักมากจริง ๆ

จุดที่ฉันรู้สึกเสียดายและคิดว่าควรจะดีได้มากกว่านี้ คือโลกนักเลงและตัวละครทั้ง 2 นี่แหละ ที่ทำให้เราไม่ได้รู้สึกอยากเอาใจช่วย 2 คนนี้เลย ปกติเราจะมองตัวละครในนิยายด้วยความเห็นใจ ชื่นชม กรี๊ดหรือด่านะ แต่เรื่องนี้ ฉันว่าคาร์แรคเตอร์ของครูรวีกับแดนไตรดูแบนราบไปหน่อย ความรู้สึกรักก็เกิดขึ้นไวมากกกก

จับครูรวีมาประมาณ 1 เดือนก็บอกรักกันแล้วอะ เธอจะรักผู้ชายที่เอาปืนจ่อเธอ หลอกเธอมาอยู่ในซ่อง ถึงสังคมจะดี อีตานี่ซื้อข้าวมาแขวนหน้าห้องทุกเช้า แต่ตกเป็นขี้ปากชาวบ้านว่าเป็นเมียนักเลง แถมไม่รู้จะได้หนีออกไปตอนไหน เธอจะรักผู้ชายคนนี้ป่ะ? เธอจะเห็นความดีงามในตัวเขามั้ย ในเมื่อไอ้ที่ฟังว่าแดนไตรก็มีมุมดี ๆ ล้วนมาจากปากคนอื่นทั้งนั้น ไม่เคยเห็นกับตาสักครั้ง ฉันคนนึงล่ะไม่มีทาง

ยิ่งช่วงแรก ๆ บอกว่าเอ้อ แดนไตรมันก็คนดีอยู่ ช่วยบำรุงทุกข์สุข จัดการนักเลงที่มายุ่งในเขตเขา จัดการพวกรีดไถพวกฉุดไปข่มขืนด้วย ชาวบ้านก็อุ่นใจอยู่บ้าง แต่ไอ้ข้อมูลเนี้ย ดันออกมาจากปากตัวร้ายคนหนึ่งของเรื่อง เป็นการบรรยายในมุมเขาประมาณ 1 หน้ากระดาษเห็นจะได้ ในขณะที่ความเลวทรามของแดนไตรมีมากกว่านั้น มันเลยยังหักลบกันได้ไม่มากพอค่ะ555

คือเขาบรรยายความชั่วของแดนไตรจริงจังมาก มีเป็นซีนทรมาน กระทืบ เตะ ต่อย แต่พอมีซีนความดี ดันเล่าจากปากคนอื่นอีกที เอ้อ ใครน้อจะมองเห็นความดีงามในตัวแดนไตรนอกจากครูรวี ที่ไม่รู้เหมือนกันว่าเห็นได้ไง ไม่รู้อะ ชีเป็นครูมั้ง ชีเก่งแหละ

ตั้งแต่อ่านหน้าแรก ฉันว่าเรื่องนี้ได้ฟีลหนัง เห็นภาพหนังโรงเป็นฉาก ๆ เลยกลายเป็นว่าเสียดาย เพราะนี่คือสิ่งที่ฉันคาดหวังว่านางเอกจะได้เห็นกับ ‘ตา’ ตัวเองมากกว่า เพื่อให้สอดคล้องกับคำโปรยที่ว่าจิตใจที่คิดว่าทรามก็อาจมีความดีงามหลงเหลืออยู่ แต่พอไปได้ฟังอะไรแบบนี้จากปากคนอื่นมันเลย เอ้ แอบเสียดายในจุดนี้ค่ะ ถ้านางเอกได้เห็น ได้เปลี่ยนความคิดเอง มันน่าจะ impact กว่านี้

แล้วมีหลายซีนเลยที่อาจหลุดคำยุคนั้นมา แต่ก็ไม่ได้มีเชิงอรรถใส่ไว้แต่อย่างใด ซึ่งนี่เข้าใจ คงฟีลเอ้ออ อยากให้เราอินจัดเลยสินะ ไม่ต้องมีอะไรมาขัดว่าคำนี้แปลว่าอย่างนี้น้า ปรากฏว่าเชิงอรรถที่ 2 ของเรื่องนี้ดันเป็นประโยคภาษาอังกฤษง่าย ๆ อย่าง good morning students แปลให้เสร็จสรรพในเชิงอรรถ แล้วไม่ใช่คำยากเลย (โอเค อาจมีนักอ่านบางท่านไม่ทราบภาษาอังกฤษและต้องการคำแปล ฉันจะพยายามเข้าใจในจุดนี้) แต่มันก็ชวนขมวดคิ้วหน่อย ๆ แบบว่า มันมีคำที่ควรใส่เชิงอรรถแต่เขาไม่ใส่ ดันมาใส่ประโยคที่ไม่จำเป็นต้องไปจิ้มปุ่ม footnote ด้วยซ้ำซะงั้น คือแปลคำนี้ให้แดนไตรอ่านได้ แต่ไม่ต้องแปลให้คนอ่านก็ได้ แล้วแดนไตรจะอ่าน footnote มั้ยเนี่ยย555

เคยเห็นในหนังในละครหลาย ๆ เรื่องมั้ย จุดเปลี่ยนของความคิดยอดฮิตของนางเอกต่อพระเอกแสนร้ายคืออะไร คือการได้เห็นความดีงามของเขาด้วยตาเนื้อของตัวเองไง แล้วยิ่งแดนไตรเป็นนักเลงที่เคยกระทืบคนปางตายให้ครูรวีดูมาแล้ว เคยเอาปืนจ่อชีด้วยซ้ำ ฉันเลยไม่คิดว่าความคิดของนางเอกที่เป็นครู มีการศึกษา คิดอะไรเป็นระบบระเบียบ จะเปลี่ยนไปได้อย่างง่ายดาย เพราะผู้ชายซื้อข้าวกับโอเลี้ยงมาแขวนไว้หน้าห้องทุกวัน มันควรมีอะไรให้สะกิดใจให้แรงกว่านี้ การจะเปลี่ยนความคิดคนคนนึง แถมเป็นคนที่มีการศึกษาได้ มันเป็นซีนที่ควรจับใจกว่านี้นิดนึงค่ะ ไม่ควรฉาบฉวยแบบนี้ ซีนหวานน้อยไป ซีนเปลี่ยนความคิดน้อยไป

จะบอกว่าเรื่องนี้เน้นโลกนักเลงมันก็อืมมม ไม่ขนาดนั้น พูดตามตรงว่าเรายังไม่อินกับโลกนักเลงในเล่มนี้เลย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม อาจมีหลายจุดในเรื่องที่นักเขียนอยากให้โฟกัส มันก็เลยไปไม่สุดสักทางค่ะ

แล้วยิ่งซีนเฉลยความจริงเรื่องนึง ที่ร้ายแรงมาก แดนไตรโดนกล่าวหาสุด ๆ ซีนนี้ครูรวียอมรับง่ายดายมาก เด๋ววววว เธอ!!! เธอเป็นครู!!! ครูถึงจะดีแค่ไหนก็ยังมีความหัวโบราณในแบบครู อยู่ดี ๆ มีตำรวจมาสารภาพว่ารู้มะแดนไตรมันเคย...คือจะยอมรับได้เหรอ เธอต้องมีซีนนั่งเหม่อคิดทบทวนนิดนึง คนอยู่ในกรอบศีลธรรมมาตลอดไม่มีทางยอมรับเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดายอะ อย่างน้อยต้องมีดึงดราม่าสักหน้าสองหน้า นี่คือไม่คิดอะไรเลยยย ยอมรับได้ง่ายดายสุด ๆ รู้จักเขาดีแล้วเหรอ เยลลี่ซื้อครูได้ง่ายจริงเชียว เขาเคยเอาปืนจ่อเธอนะ เคยขู่ด้วย เผื่อลืม พอกันทีครูรวี ฉันพอกับเธอละ จะรักใครก็รักไป ไปเลย555

ถ้านึกภาพไม่ออกว่าการที่นางเอกควรได้เห็นความดีงามของพระเอกด้วยตา ก่อนจะเริ่มทำใจว่าฉันตกหลุมรักเขาแล้วสินะ ไม่ใช่มาเห็นความดีหลังตกลงปลงใจเป็นผัวเมียกันแล้วมันฟินยังไง ประมาณการ์ตูนเรื่องโฉมงามกับเจ้าชายอสูรน่ะ อสูรตะคอกใส่นางเอก จับนางเอกมาขัง แต่นางเอกก็เริ่มเปลี่ยนความคิดนั้นว่าบางทีชายคนนี้อาจไม่ใช่ปีศาจอย่างที่ใครเขาเล่าขาน ในเมื่อเขาทั้งแสนดี อ่อนโยน และมีมุมที่เอาใจใส่เธอจนชวนให้หวั่นไหว แววตาในการ์ตูนสื่อชัดเจนมากเลยค่ะว่าเอ็นดูชายคนนี้อย่างสุดหัวใจ

ซึ่งการบรรยายของเรื่องนี้ยังไม่ทำให้เราเชื่อปักใจว่าครูรวีตกหลุมรักความดีงามที่ซ่อนลึกอยู่ในความทรามของแดนไตร หรือครูรวีเป็นแสงที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตแดนไตร เพราะการบรรยายเวลาซีนสองคนนี้อยู่ด้วยกัน ยังคงไม่จับใจเรามากพอค่ะ อยากให้เพิ่มซีนหวานมากกว่านี้ ยิ่งตอนที่แดนไตรกับรวียังไม่ได้สารภาพรักกันนะคุณเอ๊ยยย มันมี Dynamic ผัวเมียจำเป็นอะ เอามาเล่นได้หลายซีนมาก น่าเสียดายที่แทบไม่มีเลยค่ะ มีแค่แซวกันด้วยปาก คืออะไรแบบนี้ก็ต้องมีแสดงกันบ้างงง นั่นแหละคือจุดที่นักอ่านเขาจะฟิน

แล้วอีเว้นท์ครูรวีมองแดนไตรเปลี่ยนไปก็น้อยอะ บางทีบรรยายเฉย ๆ ไม่ได้มีคำพูดหรือบรรยายท่าทางอะไรอย่างจริงจัง ฉากสอนเขียนหนังสือก็ไม่มี รู้ตัวอีกทีแดนไตรมาบรรยายให้แล้วว่าครูรวีเคยสอน ตอนหนายยยย ไม่เล่าให้ฉันฟังงงง นี่ก็เลยไม่ได้อินตามแต่อย่างใด ก็เขาเขียนมาแค่นี้อะ นี่รู้สึกว่าระดับนักเลง ฆ่าคน กระทืบคน ครูรวีจะมาเปลี่ยนความคิดเพราะเขาซื้อไอติมเพิ่มเยลลี่มาให้ มาเม้าท์เรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฟัง แล้วไม่ได้มีซีนนี้ในเรื่องด้วยนะ ใช้การบรรยายเอาว่าขยันเล่าให้ฟัง มาแบบผ่าน ๆ ไม่กี่บรรทัดจบ เอ๊า มันเลยยังดูไม่สมเหตุสมผลค่ะ

เหมือนคู่นี้รักกันเพราะบทพาไป มากกว่าใครบางคนเป็นแสงให้ต้องโผล่จากโคลนตมมาไขว่คว้าอย่างที่นักเขียนพยายามบอกเล่าออกมา

คงเพราะสำหรับฉัน นักเขียนยังดึงเสน่ห์ของครูรวีและแดนไตรออกมาได้ไม่มากพอ ชีเป็นครูเลยนะ!! หนึ่งในไม่กี่อาชีพที่สอนคนแล้วมีคนกราบไหว้จดจำไปตลอดชีวิต และเปลี่ยนชีวิตของใครได้ไปตลอดกาลอะ มีหลายมุกให้เล่นมากกก เห้ย แอบเสียดายหน่า การสอนคนด้วยรอยยิ้ม อดทน และความใจเย็น คือเสน่ห์ของอาชีพนี้เลยนะ

ลองนึกภาพแดนไตรตอนยังไม่ตกหลุมรักครูรวี ต้องตอนยังไม่ตกหลุมรักด้วยนะ มันจะได้ฟีลต่างจากตอนคบกันแล้วมาก ๆๆๆ มาเห็นครูเขาสอนทุกคนพูดภาษาอังกฤษเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิต หรือสอนเขียนอักษรไทยด้วยความตั้งใจและรอยยิ้มดูสิ แววตาของคนสวยทั้งหลายในกินรีบาร์เปล่งประกาย เฝ้ามองนังหวีเมียบักไตรด้วยความเลื่อมใสและชื่นชม ไอ้หมาไตรสันดานทรามขนาดนั้น แต่เสือกตาดีจับพลัดจับผลูได้ครูเป็นเมียวุ้ย ไปทำอีท่าไหน ส่วนนักเลงหนุ่มก็เผลอมองภาพนั้นตาค้าง ยิ้มเธอสวยเมื่อเห็นนักเรียนต่างกระตือรือร้นออกเสียงตามอย่างตั้งใจ ก่อนที่แดนไตรจะเอนหลังพิงเสาแถวนั้นแบบแอ็ค ๆ แล้วอมยิ้ม จนโดนเพื่อนกับลูกน้องแซวเล่น ให้คนอ่านได้แซวในใจว่าหั่นแหน่ ตกหลุมรักเมียจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วอะดิ กิ๊ว ๆ

เนี่ยยยย มันใส่ซีนนี้ได้ อาชีพครูมี moment ตกหลุมรักชวนยิ้มเขินเยอะมากกกกกก!!!! แบบที่ไม่ต้องเสี่ยงให้มีคสพ.ครูศิษย์ให้โดนชาว x ตำหนิด้วยซ้ำ นี่เลยเป็นจุดที่ฉันเสียดายมาก แต่ก็เข้าใจว่าระหว่างเขียน นักเขียนอาจโฟกัสและจริงจังกับโลกนักเลงในเล่มนี้แหละ บางตอนเลยอาจเผลอละเลยความหวานและโมเม้นต์ของพระนางไปเล็กน้อย

ยิ่งซีนตัวละครคนหนึ่งในเรื่องเพิ่งรู้ความจริงว่ากำพืดตัวเองก็ไม่ได้ดีเด่ อาชีพสูงศักดิ์ แต่เงินที่ได้ดันมาจากการกระทำต่ำ ๆ จากคนที่เชิดชูเป็นดั่งพระธรรมนำชีวิต ฉันแอบเสียดาย เพราะเบื้องลึกเบื้องหลังของตัวละครนี้น้อยไปหน่อย นักเขียนไม่ได้สละเวลาไปให้คนอ่านรู้จักเขาจนได้ความรู้สึกชิงชังและเข้าใจไปในเวลาเดียวกัน พอถึงซีนเฉลย ก็เลยได้ฟีลอ๋อเหรอ อืม ๆ ทั้งที่ตำรวจนี่ก็มาคู่กับนักเลงอ่า การได้เห็นแนวคิดจากสองตัวละคร สองอาชีพ แต่พิทักษ์ในสิ่งที่ใกล้เคียงกัน เป็นสิ่งที่เราแอบคาดหวังค่ะ

เสริม พอดีเห็นใน x ว่ามีคนแคสต์ตัวละครให้เรื่องนี้เตรียมทำหนังทำละคร คิดว่ามีโอกาสมากจริง ๆ ส่วนใหญ่ถ้านักเขียนคนไหนได้แจ้งเกิดเอานิยายไปทำละคร คุณมั่นใจได้ประมาณ 80% เลยว่าเรื่องต่อไปเขามีสิทธิ์มาคุยเรื่องขอซื้ออีก นี่ก็อยากให้ทำละครมาก ฉากเตะต่อยต้องมันส์สะใจ

อยากแนะนำให้นักเขียนลองศึกษาเรื่องมุมกล้องในภาพยนตร์กับละครเพิ่มอีกนิดนึงค่ะ ไม่จำเป็นต้องอ่านหนังสือสร้างหนังจริงจังหรอก แต่ลองหาเวลาดูหนังดูละครให้มากขึ้นก็ได้ จะเห็นเลยว่าซีนไหนที่อยากเน้น ในจอเขาจะฉายเป็นซีนยังไง มีภาพสโลว์โมชั่น แพนกล้องให้เห็นสีหน้าตัวละครแถวนั้น แล้วคุณก็บรรยายเสริมเพิ่มเติมเข้าไปค่ะ

เพราะมีหลายซีนอารมณ์ในเรื่องนี้ที่ยังทำไม่ถึง กลายเป็นว่าฉากที่ควรอิน ควรเศร้า ก็���ม่สามารถเรียกน้ำตาหรือความตกใจจากฉันได้ ถ้าให้เวลาบรรยายความคิดของตัวละครและความหดหู่ของฉากเหล่านี้อีกสักนิด ใส่ moment ในอดีตแสนหวานให้มากอีกหน่อย มันจะเรียกน้ำตาของผู้อ่านได้ดีเชียวค่ะ

2 ศาสตร์นี้ทั้งงานเขียนและละครต่างกันก็จริง แต่ก็มีความคล้ายคลึงกัน หากเอามาปรับใช้กับนิยายจะช่วยทำให้บางฉากดูมีมิติและเพิ่มความอินขึ้นได้อย่างมาก

เพราะเสียดาย potential กับข้อจำกัดด้านตัวอักษรของเรื่องนี้อะ คือคิดภาพออกเลยว่าภาพในหัวนักเขียนเขาคิดประมาณไหน แต่สิ่งที่ออกมา มันยังต้องได้คนเก๋าคนเขียนบทในแวดวงจอหนังจอละครมาช่วยตบ ๆ เพิ่ม ๆ ให้กลมกล่อมอีกนิด เราว่าสิ่งที่นักเขียนอาจจะขาดไปคือเซนส์ความโรแมนติกค่ะ การใส่ซีนหวานหรือซีนชวนเขินก่อนคบก่อนรู้ใจมันสำคัญนะ การใส่ใจกับจุดนี้มาก ๆ จะทำให้นักอ่านส่วนใหญ่ถูกดึงดูดด้วยเคมีจากคู่พระนาง จนยินดีมองข้ามจุดติเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปได้ค่ะ

เรื่องนี้เลยกลายเป็นว่าพอเราไม่อินกับคู่พระนาง ขมวดคิ้วตลอดเวลาเห็นแดนไตรคิดในใจว่าเหมือนจะชอบครูเข้าแล้ว ส่วนครูรวีนี่ก็โอ๊ยยย เธอเห็นอะไรก๊อนนนน เห็นด้วยตาสักครั้งหรือยังงงง ถึงได้ไปนึกรักก่อนคบหาเขา5555555 มันก็เลยพาลมองเห็นโลกนักเลงใบนี้ยังไม่ชวนให้รู้สึกเอาใจช่วย เจ็บหัวใจ หรือฮึกเหิมตามตัวละครค่ะ

ซึ่งฉันชอบชอบสำนวนของนักเขียนเรื่องนี้นะ ชอบ nc ด้วย แต่ความหวานอาจไม่ถูกจริตฉันเล็กน้อยแหละ พอขาดหวานมันก็ยากที่จะอินละ

ส่งท้าย คือบางซีนน่ะถ้าบรรยายอย่างเดียวมันจะออกแนวบอกเล่า เป็นข้อมูลที่คนไม่อินพอถ้าไม่เห็นภาพ อย่างบางฉากสังเกตได้ว่านักเขียนจะแทรกเกร็ดของในยุคนั้นมาพอสมควร เช่น เรื่องโรงหนัง เรื่องขอเพลงตามวิทยุ ซึ่งมันไม่ควรมาในรูปแบบบรรยายว่าคนนั้นคนนี้ฝากมา แล้วบรรยายว่ายุคนั้นต้องขอเพลงแบบนี้แหละ แต่อาจจะต้องแสดงให้เห็นภาพ ณ เดี๋ยวนั้นเลย เช่น มีฉากเปิดวิทยุแล้วกรี๊ด ๆ ว่านี่ไงเพลงที่ฉันขอ! แล้วมีคนแซวว่าแหม นามแฝงเจ๊เริ่ดเกินนนอ้ะะะ

เพราะการบอกเล่าถึงวัฒนธรรมในยุคก่อนด้วยบทบรรยายเรียบ ๆ จนได้ฟีลบอกเล่าแบบนี้มันออกจะ...ผิวเผินและได้ความรู้สึกเฉย ๆ มากไปหน่อยค่ะ

แต่เราเห็นศักยภาพในตัวนักเขียนคนนี้นะ หากเสริมและฝึกปรือฝีมือเรื่องการเล่าเรื่องให้มากกว่านี้ จะสุดยอดเลยค่ะ

[mandu man · Rating 3 out of 5]

ตอนแรกจะให้ 2 แต่ให้ 3 เพราะนักเขียนมือเก๋า ทำการบ้านดี สำนวนก็ดีเลยทำให้อ่านจนจบ แต่ไม่ชอบการดำเนินเรื่องให้มันออกแนวตลกผสมดราม่ามั้ง อ่านไปแล้วเลยเบื่อ ไม่อินรักกันได้ไง แต่ยังดีที่ตรรกะไม่แป๊กเลยอ่านจนจบ สรุปนักเขียนไม่ได้ผิดอะไร แค่แนวทางไม่ถูกจริต

[JPR 🦦 · Rating 5 out of 5]

เดอะเบสออฟเดอะเบสสส ไอเลิฟยูคุณครามเวรี่มัช 😭🤟🏻 เซตติ้งพระนครยุคอันธพาลครองเมือง คนดี vs อันธพาลจะมารักกันได้ยังไง เป็นรักซึมลึกที่แบบโครตตตตดี โครตตรักกกกก ขึ้นหิ้งง, all time fav, top 2025 และพระนางที่ชอบมากกก รวมอยู่ในเล่มนี้ทั้งหมดแล้ว ㅜ_ㅜ

เรื่องที่อ่านถูกที่ถูกเวลา ดีใจมากที่ได้อ่าน มีความสุขมากกกกกก อยู่กับเรื่องนี้มา 6 วัน ชอบทุกตัวอักษร อ่านละเมียดทุกคำ ไม่อยากให้จบ ไม่อยากให้เค้าจากไป อยากอยู่กับเรื่องราวพวกเค้าไปนาน ๆ T———T
ความรู้สึกท่วมท้น บรรยายไม่ออก บอกไม่ถูก ทำไมเขียนดีขนาดนี้ ทุกตัวละครโครตจะมนุษย์เลย

ฉากที่อมยิ้มก็อมยิ้มเหมือนคนบ้า ฉากที่กระชากหัวใจก็เหมือนเราสูญเสียใครไปจริง ๆ ดึงอารมณ์คนอ่านให้อิน เหมือนอยู่ในสถานการณ์นั้น ๆ ได้ดีอะ
ไม่ได้เป็นเรื่องที่มีแค่ความรักพระนาง แต่มีความรักทั้งพรรคพวก เพื่อน พี่น้อง ครอบครัว มันดี ดีมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แบบ ๆ ล้านตัวววววววว

อ่านเรื่องย่อว่าน่าสนใจแล้ว อ่านเรื่องเต็มจะแบบว้าววววว มันมีไรกว่านั้นมาก ๆ
ตอนแรกสงสัยว่า เรื่องราวของทั้งคู่จะไปจบที่ตรงไหน จะ happy ending มั้ย แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ จะเป็นยังไง แต่พออ่านจบ ความรู้สึกแบบ 😔 อิ่มอกอิ่มใจอะ ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนนี้ยังไง แต่ไม่มุ้ปอรอ่าคับ 🫠

เนื้อเรื่องไม่ต้องเล่ามาก น่าจะรู้คอนเซปกันอยู่แล้ว แต่ดีเทลภายในทุกคนต้องไปชิมด้วยตัวเอง ถ้าเป็นเพลงก็คงหูเคลือบทอง แต่นี่เป็นนิยาย ได้อ่านก็ความสุขล้นจนจะตะแคงออกจากหูล้นออกจากปาก 5555555555555555555555 มีฟามสุขขขขขขอะะะะะ

สิ่งเดียวในตอนนี้ คงจะมีแต่เรื่องที่อ่านจบแล้วไม่รู้จะทำยังไงต่อ เฟ้งฟ้างมาก555555555555555
ใจขังเจ้าว่าชอบมากแล้ว เรื่องนี้ยกระดับไปอีก รอเรื่องต่อไปในงานเขียนคุณครามแย้ะ

[Biaza44 · Rating 5 out of 5]

"เป็นเมียเราต้องอดทน - แดงใบเล่" แต่คำนี้เหมาะสมกับครูรวีมากๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีทีมเรื่องทับซ้อนกับ 2499 อันธพาลครองเมืองที่ base on true story แต่เรื่องนี้ นข. ก็แต่งออกมาได้ดีทีเดียว อ่านแล้วเห็นสภาพสังคมยุคนั้น นักเลงยุคนั้น คนช่วงอายุนั้นๆ มีกลิ่นอายความเป็นแอคชั่น ดร่ามา และ love story line เอามาเขียนได้ลงตัวค่ะ ทุกอย่างมีที่มาที่ไป บาปบุญคุณโทษ ชดใช้กรรม ฟ้าหลังฝน เพื่อนรัก ระบบความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน พี่น้อง บุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องชำระ การหักหลัง เหยียด มีครบ ยิ่งใครเคยดูหนัง 2499 อันธพาลครองเมืองมาก่อน คุณจะจินตนาการได้ดีทีเดียว ไม่ทราบว่าคุณไตรหล่อแบบพี่ติ๊กมั้ยค่ะ 555+

นางเอก ผู้ที่พระเอกให้ความหมายที่ว่า "ดอกไม้ป่า" มีดาดดื่น แต่สวยงามในสายตาพระเอก เธอซื่อ มีความรู้สูง เรียบร้อย ให้คำจัดการความของสาวต่างจังหวัดสมัยก่อนได้ดี มีปมในชีวิตเล็กน้อย แต่ใฝ่ดี แต่เพราะความซื่อเลยหลงเข้ามาอยู่ในวัฐจักรของนักเลง มาเฟียในคราบผู้ดี และข้าราชการสีเทา

พระเอก ผู้ซึ่งเติบโตมาในปมที่เป็นบาปติดตัว ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ ในเมื่อต้องการออกมาดูแลผู้มีพระคุณ เลยต้องเลือกเดินทางสายนักเลงอันธพาล เดินทางสีดำและเทา วนเวียนอยู่ในวังวนที่หาทางออกไม่ได้ ทั้งๆที่ไม่ได้อยากทำ แต่มันคือหน้าที่ และผู้ที่ปลุกและนำสู่ทางสว่างคือนางเอก

เอาจริงๆ พระนางศิลโคตรจะไม่เสมอกัน ไม่ควรจะครองคู่กันได้เลย แต่ นข. ก็พาทั้งคู่มาบรรจบลงกันจนได้ พระเอกก็ได้รับใช้โทษและกรรมในส่วนที่ต้องชดใช้ก่อนที่จะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบกับครอบครัวที่ฝัน ในความเป็นจริงจะมีสักกี่คนที่ลงเดินในสายนี้ พอเลิกแล้วรอด ยิ่งพระเอกนี่ตัวจี๊ดของวงการ ศัตรูต้องเพียบ ในความเป็นจริงรอดยากมาก และจุดจบตัวจี๊ดส่วนมากจะเป็นแบบพี่หนกนั่นแหละคน หลุดพ้นยากจริงๆ แต่เรื่องนี้ happy ending นะคะ

เนื้อเรื่อง ค่ะ ถ้าจะบอกว่าเป็นนิยายรักก็ใช่ ชอบมุกที่พระเอกหยอดมากมาย แค่คำพื้นๆว่า l love you นข  เขียนออกมาได้ดีมากๆๆๆๆ มันทำให้คนอ่านยิ้มได้ที่เดียว หวานมากๆ หวานเรียราด พระเอกหยอดได้ถูกจังหวะสุดๆ

ถ้าจะบอกว่าดราม่าก็ใช่อีก นางเอกช่วงแรกๆ สะบักสะบอมเหลือเกิน อย่านึกว่านางเอกจะได้แต่งตัวทำผม แบบวนิดา รึได้ใช้ชีวิตอย่างผู้ดีเหมือนดาริน นางเอกเพชรพระอุมา รึได้แต่งตัวสวยๆ แบบวัลภา เมียแดงใบเล่ ขอโทษนางต้องทำงานก้นครัวในคลับ เงินทองก็ไม่มี เสื้อผ้าก็มีน้อยชิ้น แต่งตัวแต่งหน้าทำผม อย่าได้คิด วันๆ นางเอกล้างจาน ทำความสะอาดคลับ ถูพื้น วนอยู่อย่างนี้

จะบอกว่าแอคชั่นก็ใช่อีก ยิ่งกันสนั่นลั่นเมือง ต่อยตีกันระหว่างแก้ง ทำงานไม่สุจริตอีก เพียบ!!

NC ต้องมีเสริฟคนอ่านอยู่แล้ว แต่!!! ทำร้ายจิตใจนักอ่านมาก เพราะช่วงที่กำลังจะเข้าไดเข้าเข็ม มีคนมาเคาะประตูตลอด!! นักอ่านกรอกตามองบน แต่ฉากที่สุดท้ายเค้าลงเอยกัน ก็เหมือนจะเป็นการจากลา เพื่อให้ทั้งคู่มีความทรงจำของกันและกัน พระเอกก็จัดเต็ม พระเอกก็วางแผนให้นางเอกเหนื่อย หลับ ไม่ตื่นมาขัดจังหวะการไป NC ไม่ได้โจ่งแจ้ง แต่เน้นสวยงามให้ผู้อ่านได้จินตนาการกันไป ดีหน่อยไม่ตัดเข้าโคมไฟ

ส่วนตัวคิดว่า นข. ทำการบ้านดีมากเลยค่ะ ยิ่งสถานที่ ขอชมเลย พาเราย้อนอดีตมาก เพราะสถานที่ทีเอ่ยมาไม่ได้ไกลจากที่เราโตมาเลย แถมพ่อแม่เราเป็นคนยุคตามเนื้อเรื่องนี้ พ่อเราโตมาแถวเขตป้อมปราบศัตรูพ่าย กระโดดน้ำคลอง อ่านแล้วคิดถึงพ่อค่ะ ยิ่งเมนูไข่ตีในน้ำโซดานี่ พาเราระลึกวันเด็กมาก เพราะมันคือสไปซ์ใส่ไข่ ตีจนขึ้นฟู แล้วกิน อร่อยค่ะ แต่หาคนกินสมัยนี้ยากมากแล้ว

สุดท้ายเป็นกำลังใจให้นักเขียนค่ะ ขอบคุณที่เขียนออกมาไดดีจริงๆ เป็นเรื่องที่เรารอตั้งแต่เห็นหน้าปกที่ นข. โพส ในเฟส สวยมากกๆ โดยพระตกจากปกเลยค่ะ

[พอลลี่ · Rating 5 out of 5]

บ้าบอ คุณคราม ยังคงลายเส้นสวยงาม เรียกน้ำตาอิชั้นตั้งต้นจนจบเหมือนเดิมอ่านไม่หลับไม่นอน วางไม่ลง ลุ้นระทึก น้ำตาไหลริน ตื่นมาตาบวมฉึ่ง
ตั้งแต่สมัครเป็น fc ใจขังเจ้า ก็มาที่เรื่องนี้ต่อ ถ้าใจขังเจ้าให้ 5 ดาว งั้นให้เรื่องนี้ 100 ละกัน จนตอนนี้ยังมูพออนไม่ได้ ต้องรีบรีวิวกลัวความรู้สึกหายไป แถมอ่านไปก็ progress report ไปแทบทุกบททุกหน้า งือออออ บ้าไปละชั้น😢😢😢
❤️❤️❤️❤️❤️ครูรวี อัมไพพร ,นังหวีเมียไอ้ไตร เฮ้อ เรื่องนี้ ครูรวีเป็นสีขาวสว่างไสวเจิดจ้า โดดเด่นเหลือเกิน ครู เกิดมาเพื่อเป็นครูจริงๆ เรารู้ได้เพียงเลาๆว่าชีวิตครอบครัว รวีนั้นช่างบัดซบ แต่รวี ก็รักดีจนได้ดี รวีคิดดี ทำดี รวีทำให้ปีศาจไม่มีหัวใจกลายร่างเป็นคน เพราะความคิดดีอยู่ดีของรวี เรื่องนี้รักครูรวีมากกกกกกกก❤️❤️❤️❤️❤️😍😍😍😍😘😘😘😘😘
❤️❤️❤️❤️❤️แดนไตร มหานาค,ไอ้หมาไตร,พี่ไตร(ของน้องหวี) ไอผีบ้า ปีศาจไร้หัวใจ คนเลว ไอ้คนบาป ไอ้นักเลงบ้าบอไร้หัวใจที่แบบอ่านไปก็ 2499 อันธพาลครองเมือง ลอยมาตลอด ทั้งชั่วทั้งเลว แต่ๆๆๆๆๆทำไมยิ่งอ่านยิ่งรักไอ้แดนไตร ภาวนาว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดๆเจ้าขา ลูกขอเถอะค่ะขอแดนไตรมีความสุขในชีวิตสักนิดด้วยเทอญ จะให้ถวายหัวหมู ของดำสิบอย่างหรือให้ ไปแก้บนอะไรก็ยอม🙏🙏🙏🥺🥺🥺แดนไตร นายมัน😭😭😭
❤️❤️❤️❤️❤️ป้าบังอร ป้าแต๋น พริ้งเพรา นิตยา พวกเทอคือนางฟ้า คือน้ำดื่มเย็นๆ เวลาที่เราเหนื่อยล้า พวกเค้าคือนิยามของมิตรภาพที่แท้ทรู รักทุกคน ทุกคนมีตัวตน ไม่ใช่แค่ตัวประกอบ
❤️❤️❤️ไอ้ชัช ไอ้เพชร อือออออ ไงดี คนดีหรอ อือออ ก็มั้ง คนสีเทาๆ แต่แบบมีอึ้งมีว้าวมีอื้อหือกับเพื่อนรัก 2 คนนี้ตลอด ไรต์ทำเราหัวปั่นได้ทั้งเรื่อง
❤️❤️สมหมาย หมึก ลูกสมุน บลาๆๆๆๆๆ นะ ชีวิตมันก็เยี่ยงนี้
❤️❤️❤️❤️❤️พี่กนก พี่สำอาง งือออออ ไม่แฟร์เลย🥺🥺🥺แล้วมาออกตอนที่เค้ากำลังสับสนกันว่าจะเอาไงกะชีวิตดีด้วยนะ ออกมาสั้นๆแต่แบบ โอย ตายๆๆๆๆๆ แล้วไงทีนี้ ไอ้ไตร รวี ของชั้น บลูมากกกก
🔪🔪🔪คงเดช อารัญ ไงดี ต้องเกลียดสินะ แต่ 2 คนนี้ก็เคยช่วยหมาไตรนี่นา เหอๆๆๆๆๆ แต่ไรต์เค้ายังปราณีพวกมีสี โดยเขียนให้มีสารวัตร ผู้ตงฉิน และจิตใจดีขึ้นมาตั้ง 1 หน้าแต่ตายในอีกหนึ่งหน้า😁
🔪🔪🔪🔪เจ้าสัว พ่อ ลูก ชื่อไรจำไม่ได้ ผู้ชุบเลี้ยงหมาไตรมาจากขุมนรก และเอาเป็นหมารับใช้ เชื่อสิ ตอนนี้ก็ยังมีพวกแบบนี้อยู่ในสังคม แต่ทำเนียนได้ขาวสะอาด

ไม่รู้จะรีวิวไงดี มันเยอะมันแยะไปหมด “คราม” มันดีไปหมด รัก เศร้า มิตรภาพ เลว ดี เทาๆ ลุ้นระทึก ว่าแล้วๆๆๆๆๆยังไงทีนี้ อ้าว แล้ว โธ่ ไม่นะ อย่าแบบนี้เลย สงสาร🥺😢😭😭😭น้ำตาหมดตัว ร้องไห้เป็นอีบ้าอีบอ อินกะทุกตัวละคร ไรต์กระจายเท่าเทียม ไม่มีขาดตกบกพร่อง ทุกคนมีตัวตนเท่าเทียมกันหมด หาได้มีแต่รวีกะแดนไตรไม่
ที่อ่านเพราะเราอ่ารรีวิวคุณ claire....แล้วเค้าบอกว่าจบดี จบสวย นี่แหล่ะ ไม่เคยคิดจะอ่านพระเอกตายตอนจบได้สักที ตะเตือนไต เพราะต่อให้บอบช้ำมาจนปางตายจากหน้าแรกจนเกือบบทสุดท้ายแอดมิท ICU หมอไม่ CPR แล้ว แต่ตอนพิเศษ แค่ไม่กี่บท กับอีก 5 ปีต่อมานั้น ก็ชุบชูชีวิตเราให้เจิดจ้าสว่างไสว เหมือนหัวใจได้ทายาแดง ได้ยาแก้ปวด ยิ้มเป็นอีบ้า ฟื้นคืนชีพมาได้ในบัดดล
ทุกคนบอกไม่มี nc แต่สำหรับเราเราว่ามี กำลังดี เท่านี้พอแล้ว ไรต์เขียนได้เห็นภาพสวยงามแล้ว เรารู้ทุกคนรู้ว่ากว่าเค้าได้กันชัดเจน แต่เอาเหอะถึงเค้าไม่ได้กัน แค่นังไตรแอบมองขา มองนมครูรวี แอบมองส่วนเว้าส่วนโค้ง แอบหอมหัวกัน หอมคอกัน จูบกัน เราก็ฟินไปถึงไหนถึงไหนจริงๆพับผ่าเหอะ😬😬🤤🔞😜😉😍❤️
กว่าจิได้กันนั้นแลกมาด้วยการแอบอยู่ใต้เตียง ใต้โอ่ง ใต้ซิงค์ ข้างประตู ข้างท่อน้ำเน่ามาเกือบปีเด้อ ออย มารเยอะจริงๆ😁😁😁

สั้นๆ สุขใจที่ได้อ่านค่ะ หลังจากเข้ายุคมืดมานาน รอเรื่องต่อไปของไรต์แนวปัจจุบันอยู่นะคะ กดดันๆ😍😉😘❤️❤️❤️❤️❤️❤️#fc คราม
อ่านศุกร์14ถึงตี1 -15 มีนาคม สองทุ่ม แบบยาวๆๆๆๆๆๆๆไม่ว่อกแว่ก

[T. · Rating 5 out of 5]

ชอบเรื่องนี้มากจนต้องมารีวิวทันทีที่อ่านจบเลยค่า 5555555

เรื่องโคตรจะย่อก็คือ เซตติ้งเรื่องนี้อยู่ในช่วงยุคโก๋หลังวัง ที่อัณฑพาลครองเมือง แดนไตร พระเอกนางเป็นอัณฑพาลค่ะ เป็นเบ๊ของนายห้างสองพี่น้องที่ทำกิจการการค้าผิดกฎหมาย ที่ต้องมาดูแลครูรวีฟรอมบ้านโป่ง ที่ถูกหลอกให้มารับจ้างเป็นล่ามค้าของผิดกฎหมาย แดนไตรเลยต้องมาดูแลครูรวีจนกว่าจะถึงนัดหมายเจรจา พระเอกก็เลยพานางเอกไปอยู่ในกินรีบาร์ บาร์หรูถนนสุรวงศ์ที่เปิดบังหน้าซ่องโสเภณี คอยส่งข้าวส่งน้ำ มาดูแลบ้างอะไรบ้าง โดนพระเอกทำร้ายจิตใจเอยใด อันนี้ไม่เล่าแล้ว เดี๋ยวสปอย แล้วก็นั่นแหละค่ะ บังเกิดเป็นความรัก

เราชอบเรื่องนี้ที่คุณนักเขียนหาข้อมูลมาดีค่ะ แล้วก็เล่าได้อรรถรสมาก เห็นภาพฉากแต่ละฉากชัดเจน อาจเพราะเราเป็นคนเคยอยู่ในพื้นที่แถวนั้นด้วยเลยอิน 555555 แต่ก็เกิดไม่ทันยุคนั้น แค่เดาพวกอาคารบ้านเรือนออก ภาษาพูดของตัวละครไม่หลุดยุคเลยค่ะ แต่จะมีบทบรรยายบางจุดที่ปรับให้เข้ากับคำพูดปัจจุบันบ้าง ex) ได้แสง อะไรทำนองนี้ ที่ทำเราสะดุด แต่มีจุดสะดุดประมาณนี้แค่สองสามทีเองค่ะ นอกนั้นคือผ่านฉลุย

พระนางนางรักกันเร็วจนผู้อ่านอาจจะงง ๆ รู้สึกไม่เมคเซนส์ว่าไปรักกันตอนไหนฟะ แต่สำหรับเรา เราเข้าใจนะคะ พระเอกนางมีจังหวะตกหลุมรักค่ะ เดี๋ยวอ่าน ๆ ไปก็เจอ ส่วนนางเอกนางก็มองโลกในแง่ดี พยายามงัดข้อดีมาดีเฟนด์ให้ไอ้พี่หมาไตรตลอด ๆ เลยเข้าใจได้ว่าทำไมนางเอกถึงหลงรักพระเอก ต้องค่อย ๆ อ่าน ดื่มด่ำไปกับมันค่ะ แล้วจะพอเก็ทตรงจุดนี้ แต่อันนี้ก็แล้วแต่ผู้อ่านด้วยนะคะว่าจะรู้สึกเหมือนกันมั้ย

ส่วนนอกเหนือจากความรัก ก็มีเรื่องมิตรภาพ การเอาตัวรอดของพวกอัณฑพาล คนเรามีทั้งขาว ทั้งดำ เทา หรือไม่ก็มีความจำเป็นให้ต้องทำให้อะไรสักอย่างเพื่อที่ตัวเองจะได้มีชีวิตรอด หรือไม่ก็ได้สุขสมหวังในเป้าหมายที่ตัวเองตั้งไว้ เราคิดว่าคุณนักเขียนตีแผ่ปัญหาตรงนี้ออกมาได้ดีนะคะ ชมค่า

สรุปก็คือ เป็นนิยายน้ำดีที่น่าเอามาทำละคร ตามใจขังเจ้า ของคุณนักเขียนไปเลยค่ะ เราชอบ ตรงจริต เขินไอ้พี่หมาไตรมากตอนที่นางทำตามใจตัวเองแล้ว หวานมดขึ้น ครูรวีก็แอบขี้อ่อย 55555555 ดีค่ะดี แนะนำให้ตำตามค่ะ

[Anassasu · Rating 5 out of 5]

ทรวงทราม โดย คราม

งานเขียนนวนิยายไทยที่มีพื้นหลังเป็น ยุคอันธพาลครองเมือง 2499 โดยจะเล่าถึง เเดนไตร มหานาค พระเอกของเรื่อง ผู้เป็นสิงห์ใหญ่เเห่งพระนคร เเละเป็นไอหมาบ้าไตรที่เป็นนักเลงใหญ่โฉดเหี้ยม ที่ใครต่อใครก็ไม่กล้าต่อกรด้วย ผู้ที่สามารถกำจัดศัตรูเเละฆ่าคนได้โดยที่ไม่รู้สึกผิด จนวันนึงเมื่อเจ้านายผู้เป็นนายห้างใหญ่เเห่งตระกูล ภัทรไพศาล ได้ทำการติดต่อค้าขายฝิ่นกับต่างชาติ ทำให้ต้องว่าจ้างล่ามภาษาจากบ้านโป่ง ราชบุรี ก็คือ คุณครูรวี พรอำไพ มาเป็นสื่อกลางของการประชุมในธุรกิจสีเทา ผู้หญิงผู้ที่ต้องเข้ามาเป็น เมียปลอม เเละผู้ที่จะเข้ามาเปลี่ยนใจคนทราม อย่าง แดนไตร ไปตลอดกาล

ทรวงทรามคือนิยายเล่มเเรก ของ นามปากกา คราม ที่เราได้อ่าน ช่วงไม่นานมานี้ เราเห็นคนพูดถึงนิยายเล่มนี้กันเยอะมากๆ ได้รับคำชมล้นหลามว่า เป็นหนึ่งในนวนิยายไทยที่สนุก ภาษาสวย สละสลวย การบรรยายดี ตัวละครมีมิติ เนื้อเรื่องเข้มข้น เเค่นี้ก็เป็นเหตุผลมากพอที่จะทำให้เราควานหาซื้อนิยายเล่มนี้เเบบผลิกเเผ่นดิน 😂 จนในที่สุดก็ได้มาครอบครองเเละขยับขึ้นมาเป็นหนังสือที่ต้องรีบอ่านทันที

หลังจากที่อ่านจบเเล้วคือบอกได้เลยว่า ทรวงทราม เป็นอีกหนึ่งนิยายไทยที่เราชอบเเละรักมากเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว เเละยกให้เป็น หนึ่งใน the best book ของปี 2025 เลย เเละที่สำคัญต้องชื่นชมนักเขียนที่สามารถสร้างสรรค์ผลงานเขียนนิยายเรื่องนี้ออกมาได้ดีมากๆ ภาษาเขียนสวยมาก สละสวย เเละการบรรยายอารมณ์ความนึกคิดของตัวละครก็ล้ำลึก จนคนอ่านอินไปตามๆกัน

ผู้เขียนสร้างทุกตัวละครในเรื่องออกมาได้ดีเเละมีมิติมากๆ โดยเฉพาะ เเดนไตร ผู้โฉดทราม เเละ ครูรวี ผู้เป็นดั่งทรวงของคนทราม ที่เห็นได้ชัดเจนเลยว่าผู้เเต่งตั้งใจอย่างมาก ที่จะสร้างให้ทุกๆตัวละครหลักมีมิติที่ทำให้คนอ่านหลงรักได้โดยง่าย ผ่านการบรรยายทางภาษาที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของนักเขียนเอง

สำหรับเรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งนิยายที่เราตกหลุมรักเข้าเต็มใจ เป็นนิยาย 500หน้านิดๆ ที่อ่านเเล้ววางไม่ลงเลย มัดใจคนอ่านได้อยู่มัด เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เราจะเเนะนำให้ผู้อ่านหลายๆท่านที่ชื่นชอบการอ่านนวนิยายไทยได้ลองอ่าน เเล้วมาตกหลุมรัก เเดนไตรไปด้วยกันนะ 😆 เล่มนี้เเน่นอนว่าคะเเนนเต็ม เอาไปเลย 5 ดาว 🌟🌟🌟🌟🌟

[Nonnin · Rating 4 out of 5]

3.5/5

[extrajul · Rating 3 out of 5]

(จริง ๆ อยากให้ 3.5 แต่goodreadsบ่มีให้ชั้น)

ฮือออออออออ หลงเข้ามาอ่านเพราะปกโดนตกให้อ่านต่อไปเรื่อย ๆ เพราะภาษา😭 เราชอบการบรรยายของคุณนักเขียนมาก เป็นเรื่องแรกของเขาที่อ่านด้วย เราไม่ได้อ่านนิยายไทยชาย-หญิงโรแมนซ์มานานโข แต่จู่ ๆ ก็อยากอ่านอะไรที่ตัวเองเคยชอบสมัยเด็ก ๆ นิยายที่กลิ่นอายละครหลังข่าวตกเราได้ตลอด พระเอกวายร้ายนางเอกชนะใจด้วยความดี แต่เราว่าตอนท้ายมันแอบรวบรัดไปหน่อย (ในความรู้สึกส่วนตัวนะ) เราอยากให้พระนางได้enjoy the moment ของกันและกันมากกว่านี้สักหน่อย เข้าใจว่าด้วยความชีวิตนักเลงของพระเอกจะให้มาอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์หยอกเอินกันจนเขินตัวม้วนก็ดูจะไม่ใช่ แต่เราในฐานะคนอ่านก็ไม่รู้ว่าเขาไปรักกันตอนไหน ด้วยความผูกพันและสถานการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านมาด้วยกันจะว่าอย่างงั้นก็ได้ คือมันก็ดีนะ ไม่รู้ว่าไปรักกันตอนไหนเนี่ย ฟีลค่อย ๆ ให้รักมันค่อยเติบโต ส่วนข้อเสียคืองง ไปรักกันได้ไง แล้วรักมากกกเสียด้วย เราอยากให้ทั้งสองคนได้ get to know each other มากกว่านี้เสียหน่อย อย่างปูมหลังของตัวพระนาง ปมในวัยเด็ก อะไรแบบนี้เอามาเล่น เล่า ขยี้ต่อยังได้เลย คือมันคนโดนโลกโบยตีมาทั้งคู่ได้มารักกันเนี่ย มันอิ่มใจอยู่แล้ว แต่จะดีกว่านี้ถ้าคนอ่านได้สำรวจใจตัวละครไปพร้อม ๆ กัน เห็นความรักที่ค่อย ๆ ซึมลึกลงไปในใจน่ะ ไม่ใช่ว่าคุณนักเขียนไม่พูดถึงเลยนะ เราอินทุกทีเวลามีการบรรยายถึงความรู้สึกของทั้งแดนไตรและรวี แต่อยากให้มีหลาย ๆ โมเม้นที่ได้ใจเปิดใจคุยกันอะ มันจะกลมกล่อมกว่านี้ (ส่วนตัวอันนี้วิเคราะห์ตัวละครเอง คือทั้งคู่ดูเป็นคู่รักที่สามารถnarrateออกมาได้ว่าความรักของเขาทั้งสองมันเยียวยาความเจ็บปวดในวัยเด็กได้) ทั้งนี้คือเรายังยืนยันว่าเราชอบมาก อ่านสามวันจบอะแกเอ้ย ฟิน สมองไหล สุด ๆ ไม่เป็นอันกินอันนอน เรื่องนี้ดึงจากreading slump มาได้ ต้องขอขอบคุณและชื่นชมคุณครามที่สร้างโลกใบนี้ขึ้นมา สัมผัสได้ว่าคุณครามทำการบ้านมาดีระดับนึง ทั้งการถ่ายทอดบริบทสังคมในสมัยนั้น ภาษาที่ใช้ ฯลฯ มันมีอีกนิดนึงที่ยังไม่ค่อยอิ่มเท่าไหร่ แต่ถือว่าเป็นหนังสือเล่มโปรดของเราอีกเล่มเลยค่า <3

[Rsxott · Rating 5 out of 5]

“แดนไตรซื๊อมาให้ครูครับ ตอนเที้ยงจะมากินข้าวด่วย ครับ“

แดนไตร มหานาค เป็นนักเลงขาใหญ่ประจำพระนครแบบที่เดินไปไหนก็มีแต่คนไหว้ถึงพี่แกจะไม่ใช่พระก็ตาม เรื่องมันเริ่มจากนายห้างหน้าใหญ่ใช้พี่แกไปทำงานจนได้ไปเจอกับ “คุณครูรวี พรอำไพ“ สาวน้อยจากบ้านโป่งที่ใฝ่ฝันอยากเข้ามาทำงานในพระนคร แต่ยังไงละถ้ามาแบบง��ายๆได้งานเลยคงไม่สนุก แน่นอนว่าชีถูกหลอกมาค่ะ โชคชะตาเล่นตลกต้องมารับบทเป็นเมียปลอมๆ ”ซ้อหวี“ ของไอ้หมาบ้าไตร หนำซ้ำมันยังเอามาฝากไว้ที่บาร์กามแหล่งมั่วสุมชั้นเลิศของชาวพระนครอีก

ทรวงทรามเป็นนิยายพรีเรียดไทย ช่วงยุค 2490-2506 พูดตรงๆว่าเป็น 500 กว่าหน้าที่วางไม่ลงเลยค่ะ ตกหลุมรักงานเขียนของคุณครามซะแล้ว ทั้งภาษา การบรรยาย ตัวละคร เก็บครบเอาอยู่ทุกอย่าง ทุกหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยหลากหลายอารมณ์ทั้งตอนที่เขาจีบกันเราก็เขินแทบบ้าไม่คิดมาก่อนว่าเราตกหลุมรักนักเลงได้ด้วย ฉากแอคชั่นก็บ้าบิ่นสุดๆตีกันไปต้องตายไปข้างเลย ตอนเขาจากกันก็บีบหัวใจเราแทบขาด แล้วซีนที่ชอบสุดๆคือ โอเลี้ยงกระป๋อง! มันเป็นดีเทลเล็กๆแต่รู้สึกว่ามีความรู้สึกมากมายอยู่ ครบรสมากจริงๆค่ะ

ไอเลิฟยูค่ะนายแดนไตร

[Matilda Sweet · Rating 5 out of 5]

ขอเริ่มด้วยข้อติก่อน หลังจากนี้จะเป็นคำชมล้วนๆ
สำนวนนักเขียนเพราะพริ้งมาก แต่อาจจะเป็นที่เราเองอ่านแล้วสับสนในหลายๆช่วง ต้องอ่านทวนถึงจะเข้าใจว่ากล่าวถึงใคร ทำให้อ่านแล้วรู้สึกล้าสมอง ต้องพักบ้าง

เอาล่ะมาถึงคำชม หน้าปกสวยมาก แบบสุด แต่งงชุดหน้าปก พอเปิดเจอรูปหน้าสุดท้ายก็อ้ออออ

เรื่องนี้สามารถเอาไปเป็นหนังสือนอกเวลาให้น้องๆม.ปลายอ่านได้เลยนะ (แต่ต้องตัด NC ออก) สามารถทำให้ผู้อ่านเห็นถึงวิถีชีวิตชาวพระนครในยุคโน้นได้ อีกทั้งยังสะท้อนถึงความไม่มีทางเลือกของคน มิตรภาพของเพื่อน ความโสมมของเจ้าหน้าที่ ภัยของยาเสพติด


ต่อไปนี้เป็นสปอยล์!!
ความรู้สึกตอนอ่านมีหลากหลาย ทั้งสงสารชะตาของครูรวี ขวยเขินและขบขันช่วงที่เขาจีบกับ อีกทั้งยังสะเทือนใจในชะตาของพี่กนก ชัช และพี่น้องชาวนักเลงทั้งหลาย
ใดๆก็คือคุ้มค่าต่อการอ่าน
ถ้าทำเป็นละครน่าจะเรตติ้งดี หรือถ้าจะตัดให้กระชับซับซ้อนซ่อนเงื่อนบู้กระจายแบบซีรีย์Netflixก็ดูเข้าท่า

[toogoodatgoodbyes · Rating 3 out of 5]

ถามว่าอินอะไรกับเรื่องนี้ก็น่าจะเป็นเพราะมันอยู่ละแวกบ้านเก่าเลย ตอนเด็กๆแม่ชอบพาไปมหานาคไปตลาดจอดรถแช่ไว้ลงไปซื้อของ ละฉันก้แบบมะไกร่แม่จะม๊าาา55555555 กับที่ชอบไปดูโชว์ที่สนามหลวง ตอนเด็กๆชอบไปมากเลย555555

ส่วนที่ไม่อิน จนตอนนี้ยังงงว่ารักกันได้ไง มันก้คงรักแหละแต่ส่วนตัวยังเข้าไม่ถึงเท่าไหร่ ตอนอ่านก้อ่านด้วยครสกล้าๆกลัวๆเพราะนึกไม่ออกว่ามันจะจบยังไงว้า ส่วนตัวว่าจบรวบรัดไปหน่อย นายห้างพี่น้องก้คือจบง่ายไปหน่อยนะดูไม่สมกับเป็นนายห้างที่กดทับพอมาตั้งนานเลยนึกออกปะ กับผู้หมวดก้ปิดจบง่ายไป เป็นไปได้ยากมากที่อิพี่ไตรมันจะลอยนวลออกมาเจอลูกเจอเมีย นึกว่าจะโดนเชคบิลตั้งแต่ในคุกละ

พึ่งมาเครื่องติดตอนเกือบ70เปอของเรื่อง ตอนเริ่มหายใจหายคอออก
แต่ทั้งหมดทั้งมวลต้องยอมรับว่านขเขียนดีมากสำนวนดีทำการมาแบบสุดยอด

[Smtlee · Rating 5 out of 5]

ปกติไม่ค่อยได้อ่านแนวพีเรียดยุคเก่าๆเท่าไหร่พวกสำนวนคำพูดไม่ค่อยถนัดรู้สึกเข้าใจยากแต่ต้านทานกระแสรีวิวไม่ไหวต้องกดซื้อมาพิสูจน์ดู ตอนเริ่มอ่านบทแรกๆเหมือนยังอยู่ช่วงปรับตัวเลยรู้สึกเนือยๆต้องอ่านบางประโยคซ้ำถึงเข้าใจความหมายทั้งประโยค พอเริ่มเห็นเคมีพี่ไตรกับครูรวีละเริ่มสนุกเลย คราวนี้แหละติดหนึบวางไม่ลง ตอนพี่ไตรหยอดมุกจีบครูรวีนะ โอยย เขินนนนแทน ชอบมุกไอเลิฟยูมาก โดนเส้นเลย ยิ่งอ่านยิ่งวางไม่ลง สำนวนนักเขียนอธิบายบรรยายบรรยากาศอารมความรู้สึกแต่ละฉากแต่ละตอนได้ดีมากทำให้เราอินได้ไปตลอดทั้งเรื่อง

[Wisawaporn Jakkoljan · Rating 4 out of 5]

more like 4.5

เนื้อเรื่องเบสออนช่วง 2490s (1950s) ที่เรื่องนักเลงเป็นความเท่ปนปัญหาสังคมในไทย

slow burn เนื้อหามีหลายปม build เส้นเรื่องได้ดี ส่วน historical background ชัดเจนว่าทำการบ้านมาดีมาก

อาจจะต้องมีสติเวลาอ่านนิดหน่อย เพราะเรื่องมันเดินหลายปมในเวลาเดียวกัน และแก๊งอันธพาลมีสมาชิกหลายคนแล้วมันตีกันยุ่ง ส่วนเรื่องเส้นรักที่มีคนติว่าปุบปับ มองว่าน่าจะเพราะว่ามัน slow burn แต่ก็อยากให้บิลด์เพิ่มอีกนิดนึง

โดยรวมแทบจะไม่มีติอะไรชัดเจน ถือว่าเป็นนิยายรักไทยเรื่องนึงที่ดีที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาในระยะหลัง

[Afternoon · Rating 4 out of 5]

3.8/5 พล็อตเรื่องดีมาก ความรักของคุณครูสาวบ้านนอกยากจนกับนักเลงในเมืองกรุง อ่านช่วงแรกๆคิดตลอดว่านางเอกมีอาการสต็อกโฮล์มซินโดรมรึเปล่าเนี้ย..พระเอกหน่วงเหนี่ยวอิสรภาพขนาดนี้ยังไปรักเค้าได้!!!! เรื่องเดินแบบแอบเอื่อยไปนิด รู้สึกคำบรรยายมันเยอะจนมีช่วงที่อ่านแล้วรู้สึกเหนื่อย แต่ลุ้นตลอดนะ โดยรวมมันเข้มข้น ลุ้นว่าพระนางจะไปลงเอยที่ตรงไหน ตอนท้ายเข้มข้นมาก ทั้งลุ้น ทั้งเศร้า แต่จุดจบสุดท้ายแล้วถือว่าขมวดทุกอย่างได้ดี แบบจบปึ้ง ไม่มีคำถามในใจ จบแบบจบบริบูรณ์จริงๆ

[peperopei · Rating 4 out of 5]

4.5⭐️
ชอบมากๆ เป็นหนังสือที่binge readวันเดียวจบ ไรท์เขียนได้สวยงามมาก characterมีความrealistic ยกเว้นคุณครูที่แอบเชื่อคนง่ายไปนิสสสส แต่อยู่ในจุดที่โอเค ส่วนพี่ไตรคำพูดคำจาคุณพี่หวานมาก ส่วนตัวไม่เคยอ่านหนังสือที่อยู่ในช่วงปี‘50 ’60 (มั้งเลย) รส.ว่ามีเสน่ห์มากๆ สอบเสร็จจะตามอ่านเรื่องอื่นแน่นอน

[Scnaree · Rating 5 out of 5]

ไม่ได้อ่านนิยายไทยมานานมาก เล่มนี้เห็นคนเค้าอื้ออึงกันว่าดี ตามหานานมาก สุดท้ายอ่านแล้วสนุกจริง เขียนดีมาก ยิ้มตามบ่อยสุดๆ เขินพี่ไตรของครูรวีไปหลายสิบที คนอะไรเป็นนักเลงตัวโตแต่พูดจาเพราะ ครับๆๆ ทุกคำ เอ็นดูมาก

[P · Rating 5 out of 5]

ภาษาดีมากกกกกกกก
ทำการบ้านมาดีมาก ชอบฉาก ชอบสถานที่มาก อ่านไปแล้วเห็นภาพเป็นละครช่องสามทัังเรื่องเลย

คือมันมีช่วงที่เบื่อๆเนือยๆจริง แต่อ่านๆต่อจนจบก็คุ้มที่อ่านอยู่นะ ผูกเรื่องดี มีเล่ห์เหลี่ยมหักมุม และจบถูกใจจจ

[kan · Rating 4 out of 5]

4.25/5⭐️

[Stupid Cupid · Rating 4 out of 5]

ก็ชอบ แต่ไม่มาก

[BowEiyaEita · Rating 3 out of 5]

เรื่องนี้มาแนวจิ๊กโก๋ นักเลงคุมบ่อนคุมซ่อน แต่อยู่ๆกลับหลงรักครูที่ตัวเองต้องเฝ้าดูแลไม่ต่างจากเชลย มีความแปลกๆบ้าง แต่ความหวานมากมาย ภาษาดีสละสลวย แต่ส่วนตัว ชอบใจขังเจ้ามากกว่านิดหน่อย