De Alpenfederatie

by Gregor Verwijmeren

Honderd jaar van nu. De metropool Newholland heeft de strijd tegen het water verloren. Stadsbotanicus Otto woont met zijn gezin in een benauwde noodflat in het zuidoosten van het land. Eén gezinslid zoon Iwan. Onder het motto Eat the Rich heeft hij zich aangesloten bij het wereldwijde verzet tegen de elite, dat onder leiding staat van de kleurrijke Polynesische Madam Smith. Wanneer Otto de kans krijgt om te gaan werken in de orchideeënkas van het extreem rijke echtpaar Friend in de Alpen lijkt dat een ideale uitvlucht. Maar zijn idealistische dochter Sophia en vrouw Tilly denken daar anders over en volgen hem contrecoeur, om het gezin niet verder uiteen te laten vallen. Intussen bereidt Iwan met zijn cel een aanval voor op de rijken in hun buitenissige en exorbitante verblijven in de inneralpinen Freizonen.

In De Alpenfederatie verweeft Gregor Verwijmeren genres als dystopie, eco-thriller en satire tot een meeslepende toekomstroman, waarin de dringende vraag waar is de mensheid anno nu in godsnaam mee bezig?

412 pages, Kindle Edition

Published March 11, 2025

About the author

Schrijver bij uitgeverij Van Oorschot: 'De Alpenfederatie' (maart 2025):
'Geraffineerd… meeslepend… een overtuigend toekomstbeeld' - Trouw
'Rijk, veelzijdig, overtuigend (wereld)beeld… geweldig geschreven… spectaculair' - NRC
'Verwijmeren greep me bij mijn lurven en hield me vast.' - De Groene Amsterdammer
'Stilistisch verfijnd en inhoudelijk diepgravend' - Literair Nederland

Gregor Verwijmeren debuteerde in 2018 met 'De vorm van geluid': **** (NRC) ; 'prachtig boek', 'rasschrijver' (Literair Nederland) ; 'rijk boek vol prikkelende ideeën die steeds weer hongerig maken naar meer', 'weet muziek op magistrale wijze om te zetten in taal' (De Groene Amsterdammer).
Op basis van zijn debuut ontving Gregor een beurs van het Letterenfonds om aan zijn tweede roman, 'De Alpenfederatie', te werken.

Reviews

[Casper Veen · Rating 5 out of 5]

Indrukwekkende en hoogst actuele roman over een post-klimaatapocalyptische bijeenkomst waarin de financiële elite zich verschanst heeft in de Alpen om daar een decadent bestaan te leiden buiten het lijden van het gewone proletariaat om, dat betaalt voor de klimaatschade in de vorm van een armoedig en onvrij bestaan. Niet heel vergezocht, als je stukken opzoekt over hoe superrijken nu al bezig zijn met het aanleggen van bunkers waarin zij zich kunnen verschansen en met zich te informeren over maatschappij-ontwrichtende scenario's rond AI en klimaat.

Verwijmeren schrijft spannend en met veel gevoel voor taal, waarbij het esthetisch taalgebruik soms net iets te veel wordt, maar doorgaans in dienst staat van een prettige schrijfstijl. De personages zijn goed invoelbaar en gelaagd, het decor ook levendig. Een zeer aanbevelenswaardig boek over een helaas niet al te onvoorstelbare toekomst. Geef het vooral cadeau aan je het-zal-wel-loslopen-vrienden.

[Nicole · Rating 2 out of 5]

Echt een koortsdroom

[Martijn Nicolaas · Rating 5 out of 5]

Even bijkomen van dit waanzinnige boek, deze wervelende, spectaculaire dystopische roman die mij weken geboeid heeft. De sfeer, de beschrijvingen van de toekomstige maatschappij en de natuur, de sterke personages, de vloeiende vanzelfsprekende stijl, het verhaal, over al deze aspecten vallen goede en bijzondere dingen te vertellen. De spreeuwenzwerm als luguber moordwapen zal ik me nog lang blijven herinneren. Ik ben er nog niet klaar mee maar ik denk wel dat ik het steengoed vond.

[Ann Deraedt · Rating 5 out of 5]

Intrigerend boek. Het is voor mij een waardevolle roman omdat het een doortrekken is van de huidige tijdsgeest: de politiek, de klimaatchange, de voeding, het stijgen van het water in Nederland, meer arm en rijk, rijken naar de Alpen, de verveling bij jongeren, de pillen voor extase, de virtuele ruimtes.

Het boek is een klein lettertype. Voor mij niet geschikt om te "verslinden". Als je een hoofdstuk leest, kan je er zelf over nadenken. Het zijn korte hoofdstukken wat het gemakkelijk maakt om in stukken te lezen.

[Sander Van Vliet · Rating 5 out of 5]

Honderd jaar van nu. Het klimaat is onherroepelijk veranderd. Nederland is voor een groot deel overstroomd en de meeste Nederlanders leven opgestapeld in benauwde noodflats. De Alpenfederatie van Gregor Verwijmeren maakt de verwachtingen op de achterflap waar. Het blijkt een knappe diepgelaagde dystopische roman die speelt met familierelaties en ongelijkheid.

Auteur Gregor Verwijmeren studeerde Taal- en Cultuurstudies aan de Universiteit Utrecht en gitaar aan het conservatorium in dezelfde stad. Hij publiceerde verhalen en essays in onder meer De Gids en Flash: The International Short-Short Story Magazine. De vorm van geluid, zijn debuutroman over tinnitus, werd uitgegeven door Van Oorschot. De Alpenfederatie, zijn tweede roman, verscheen maart 2025 en is opgezet als eerste deel van een trilogie.

Het verhaal begint met een absurde setting. Duizenden muggen die door het veranderen van het klimaat rondzoemen bij de oren van een van de hoofdpersonen, Otto.

‘Muggen in december, ze steken het gemeenst, dacht Otto. Hij bleef staan, haalde zijn spuitbus uit de zak van zijn koelvest en spoot. Muggen vielen om hem heen neer als rijstkorrels rond een bruidspaar. Zinloos, ook al gaf het hem een moment respijt. Hij haalde diep adem voor de haag van muggen zich weer om hem heen sloot. Ze zoemden in zijn oren, hij had er bloedkorsten op van het krabben.’

De toon is gezet. Otto woont samen met zijn vrouw Tilly en kinderen Iwan en Sophia in een noodflat in Zuidoost-Nederland, wat in het boek metropool Newholland heet. Zoon Iwan ontbreekt, hij heeft zich onder het motto ‘Eat the Rich’ aangesloten bij het wereldwijde verzet tegen de elite.

Verwijmeren neemt uitgebreid de tijd om de situatie van Newholland te beschrijven, ongeveer een derde van het boek. Iedereen is elke dag bezig om de hitte te weerstaan en om elke dag voldoende eten en drinkwater te verkrijgen. Het politieke systeem wankelt en veel mensen zijn werkloos. Tegelijkertijd schetst Verwijmeren de geschiedenis van Newholland en waarom het mis ging met het water. De belangen van het grote kapitaal voorop en de mensen die eronder lijden. In dit deel van het verhaal komen ook de persoonlijke relaties tussen de familieleden naar voren. Otto en Tilly die hun best doen om goede ouders te zijn, wat verdomd lastig is als de (klimaat) omstandigheden volledig omslaan. Zoon Iwan woont daarom niet meer thuis en zit in het verzet, terwijl dochter Sophia niet meer kan lopen door een auto-ongeluk.

Otto werkte voor de vloedgolf als stadsbotanicus, en was daarin erg succesvol. Samen met zijn vrienden fantaseert hij over een baan ver weg, over succes en over de elite. Op een dag krijgt Otto de kans om te werken in de luxueuze orchideeënkas van een elitair echtpaar in de Alpen, waar de Alpenfederatie is gevestigd. Dat is een groep van ongeveer één miljoen rijke mensen die in de hoge bergen nog profiteren van een relatief gunstig klimaat.

Welke keuze maak je dan? Is het moreel aanvaardbaar om bij de rijken aan te sluiten, wat mogelijk ten koste gaat van de armen? Is het überhaupt rechtvaardig om als goden te leven in een wereld die grotendeels arm is? Otto twijfelt, maar accepteert de baan. Sophia en Tilly denken er anders over, maar volgen Otto toch naar de Alpen, om het gezin niet nog verder uiteen te laten vallen. Interessant hierbij is om het perspectief van Sophia en Iwan te volgen. Iwan is geradicaliseerd en kiest voor geweld als oplossing. De titel van zijn Eat the rich-beweging moet letterlijk geïnterpreteerd worden en richt zich op de rijke mensen in de Alpen. Sophia kiest voor een passief verzet en sluit zich depressief op in een kamer in het mooie Alpenlandschap.

Al deze diepgelaagde thema’s zijn goed onderbouwd en berusten ook op hedendaagse theorieën over het kapitalisme en ongelijkheid. Verwijmeren gaat nadrukkelijk op zoek naar de verbinding met het heden. Zeker ook door onze geschiedenis van de oorlogen, maar ook ver daarna, mee te nemen in de dialogen van de personages. Langs deze thema’s blijft Vermijmeren de wereld op een creatieve en spannende manier beschrijven. Van rijke mensen die middelen hebben gevonden waardoor ze makkelijk honderd levensjaren kunnen passeren tot een soort ultieme moordrobots die door de lucht vliegen als vermomde kraaien. Het voelt allemaal niet onlogisch.

En daar zit hem de kracht van De Alpenfederatie. Hoewel de setting dystopisch is, raakt het aan allemaal thema’s waar we in de huidige samenleving ook mee worstelen. Ongelijkheid, klimaat, nationalisme en activisme. Na een mooie kolkende ontknoping blijft de volgende vraag hangen: Welke keuzes zou jij maken in een compleet ontregelde wereld, en kan jij leven met die keuzes? De Alpenfederatie krijgt 5 van de 5 sterren.

Met dank aan Uitgeverij Van Oorschot voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.

[Mirjam de Graaf · Rating 2 out of 5]

Ik ga bijna aan mezelf twijfelen of ik nog wel literatuur moet willen lezen. Na de moeizame ervaring met Marente de Moor, die vervolgens door boekhandels tot beste boek van het jaar is uitgeroepen, was dit ook geen onverdeeld genoegen. Volgens de kaft verweeft de schrijver satire, dystopie en eco-thriller. Hád ie het maar verweven. Het loopt dwars door elkaar heen, inclusief een vleugje magisch realisme, naar een onbevredigend einde. Met archaisch en ingewikkeld taalgebruik, ik kan het woord alm niet meer zíen. (Tip voor de schrijver: weide of heuvel voldoet prima voor een verhaal dat zich in de Alpen afspeelt). De schrijver heeft zijn fantasiewereld goed uitgedacht, en dat hoort natuurlijk ook. Maar hij voelt zich verplicht om dat tot in detail aan de lezer uit te leggen, inclusief een onbegrijpelijk hoofdstuk over splintergroeperingen in het verzet. Terwijl dan weer niet duidelijk wordt -spoiler alert - waarom déze persoon dood moet en hoe diens dood gaat bijdragen aan het redden van de wereld. Dat ik het boek toch heb uitgelezen is doordat er toch vaart in zit en het raakt aan de waanzin in de echte wereld. Dus als het doel van de schrijver was om ons achter te laten met het idee dat de wereld niet meer te redden is: dat is gelukt.

[Lalagè · Rating 2 out of 5]

Na ‘De vorm van geluid’ keek ik uit naar deze dystopie. Het is geen gemakkelijk boek, met lange zinnen, moeilijke woorden en veel personages. De sfeer is beklemmend in de toekomstige wereld, met technische snufjes maar ook veel overlast door klimaatverandering. Bij fictie wil ik het liefste meeleven met hoofdpersonen waarvoor ik een goede afloop wens. Dat gebeurt hier helaas niet; het is te feitelijk allemaal.