Na Gevangen in de stad en Gevaarlijk water brengt Marte Jongbloed een meeslepende jeugdroman over het bombardement van Rotterdam in WOII. In haar korte historische jeugdromans laat Marte de geschiedenis voor kinderen leven. Joop woont in Rotterdam en is net dertien geworden. Hij heeft van zijn moeder het horloge van zijn overleden vader gekregen. Sinds de Duitsers de stad binnenvielen op 10 mei hangt er een vreemde sfeer. Toch voelt het niet als oorlog, tot op 14 mei het luchtalarm afgaat. Joop wordt op pad gestuurd om zijn broer Anton te waarschuwen, maar dan vallen de bommen. Op zijn horloge ziet Joop dat de stad in dertien minuten is veranderd in een vuurzee. Hij overleeft het bombardement, maar zijn huis is weg. In de verwoeste stad probeert hij te redden wat er te redden valt… Op 14 mei 2025 is het 85 jaar geleden dat Rotterdam werd gebombardeerd door de nazi's. Marte Jongbloed schreef een aangrijpend verhaal over de zware gevolgen die een bombardement kan hebben op het leven van een kind en zijn familie.
Marte Jongbloed schrijft graag spannende verhalen waarin wonderlijke personages een rol spelen. Dat is geen toeval want ze is afgestudeerd aan de toneelacademie. Schrijven combineert ze met haar werk als dramadocent op een internationale school. Naast kinder- en jeugdboeken schrijft ze ook toneelteksten. Marte woont met haar drie kinderen, haar man, drie katten en een hond in Den Haag.
Het is 14 mei 1940 en Joop wordt er door zijn moeder op uit gestuurd om zijn broer en oom voor de lunch te gaan halen. Maar dan klinkt het luchtalarm in Rotterdam en vallen de bommen. In 13 minuten weten zo’n 1300 bommen Rotterdam te verwoesten. De stad is één grote vuurzee en Joop gaat verwoed op zoek naar zijn familie. Want waar ooit zijn huis stond, staat niks meer… Onderweg komt hij een jonger meisje tegen dat ook wanhopig op zoek is naar haar familie. Vinden ze hun familie ooit nog terug in deze stad dat nu een puinhoop is?
Het is dit jaar 80 jaar geleden dat Rotterdam is gebombardeerd en Nederland zich overgaf aan de Duitsers. Marte Jongbloed heeft in 100 bladzijdes een ijzersterk verhaal over dit bombardement neergezet. Vanuit de ogen van de dertienjarige Joop beleef je als lezer het moment dat de bommen vallen, het moment dat alles in brand vliegt en er maar weinig overblijft van de stad. Op pad naar zijn familie komt Joop een gewond meisje tegen en samen proberen zij, ondanks hun eigen angst en verschrikkingen, anderen te helpen. Marte weet alle verschrikkingen zo te beschrijven dat de angst, het verdriet, de spanning goed overkomt. Dit doet ze, zonder dat het al te spannend of gruwelijk wordt.
Vanuit Joops ogen lees je hoe hele gebouwen in de brand vliegen, gevels van huizen op straat vallen, de brandweer geen water kan krijgen om de branden te blussen, mensen verdwaald door de straten lopen en rennen. Maar ook hoe iedereen elkaar probeert te helpen. Hierdoor is het niet alleen een realistisch en informatief oorlogsverhaal, maar bevat het verhaal ook hoop en moed.
Marte Jongbloed sluit het boek af met een hoofdstuk over wat er echt gebeurde en geeft ze tips als je meer wilt weten over het bombardement. Hierdoor is dit boek goed inzetbaar in de klas, maar zal het nieuwsgierige kinderen ook uitlokken om meer te weten te komen over 14 mei 1940. Dit boek is in ieder geval, voor jong en oud, een aanrader om te lezen!
Een indringend portret van de dertienjarige Joop die in de minuten, uren na het bombardement op Rotterdam op zoek gaat naar wat er nog over is van zijn leven en zijn stad. Chronologisch en persoonlijk verteld, ik las al meerdere van de historische novelles van Marte Jongbloed (Gevangen in de stad was mijn favoriet) en ze zijn stuk voor stuk zeer toegankelijk en goed in te zetten in het onderwijs.
Wat een indrukwekkend verhaal. Op knappe manier is dit stukje geschiedenis uitgelegd op een leeftijd gepaste manier. De spanning, afgewisseld met luchtigere momenten en de ontlading op het einde. De tranen stonden in mijn ogen. Het is zo levendig geschreven dat je de vloer bijna voelt trillen en de rook bijna ruikt.
En wat fijn dat deze kaft eer doet aan het boek, iets wat ik het enige jammere vond aan ‘mijn vader in de mottenballen’. Zowel het verhaal en de kaft gaan veel jonge lezers aanspreken.
Ik denk dat Marte Jongbloed nu langzaamaan een van mijn favoriete auteurs aan het worden is.
Ontzettend indrukwekkend boek, mooi en begrijpbaar geschreven. Je krijgt een goed beeld hoe het er toen aan toe ging, goed voor kinderen om te leren over de Nederlandse geschiedenis.
Dit is een geweldig mooi boek. Over Joop, een jongen van 13 die het bombardement van Rotterdam meemaakt. En vervolgens op zoek gaat naar zijn familie. Broer, moeder, oom, hij kan geen van allen vinden. Tijdens die zoektocht komt hij mensen tegen. Een aantal kan hij helpen, een aantal ook niet. De binnenstad is grotendeels verwoest, er worden veel branden, waardoor het zoeken moeilijk is en ook levensgevaarlijk af en toe. Het verhaal is op een spannende manier verteld, zodat ik als lezer met Joop meeging, op zoek naar zijn familieleden.
Wat ik vooral erg goed vond is, dat aan het einde van het verhaal werd uitgelegd, dat het verhaal verzonnen is, maar dat er wel mensen zijn die dingen als deze meegemaakt hebben. Er wordt verwezen naar andere kinder- en jeugdboeken over dit onderwerp, naar ook naar boeken voor volwassenen.
Wat ik wel miste, is een verwijzing naar/ link met de situatie in de wereld van nu. Ook nu zijn er talloze plekken op aarde, waar kinderen dit meemaken. Het is een boek over WWII, maar het had net zo goed kunnen gaan over Jemen, Gaza, Oekraïne en al die andere plekken waar gevochten wordt of waar het oorlog is.
3,5 ⭐️ Goed geschreven verhaal over een ingrijpende gebeurtenis: de bombardementen die Rotterdam hebben verwoest. Ondanks de verschrikkingen, houdt de nuchtere Rotterdamse mentaliteit van de personages het boek tóch luchtig. Daardoor een redelijk laagdrempelig boek voor kinderen over de Tweede Wereldoorlog.
Wat ik zo indrukwekkend vond aan dit verhaal was de behulpzaamheid naar elkaar toe. Hoewel natuurlijk iedereen geschrokken was, veel mensen verdrietig waren, stonden ze ook snel weer op om de stad op te ruimen en terug op te bouwen. Mensen vingen elkaar op, eten en drinken werd gedeeld en ze spraken elkaar moed in. Ik vond deze saamhorigheid en Niet lullen maar poetsen krachtige elementen in dit verhaal.
Het verhaal wordt geschreven vanuit het ik-perspectief, vanuit het oogpunt van Joop. Ik vind het bijzonder om het bombardement mee te maken vanuit het oogpunt van een kind. De geschreven taal is passend bij de leeftijd van het boek en hoofdpersonage; alsof het door een kind, in dit geval een 13-jarige jongensbrein, geschreven is. Het verhaal wordt daarnaast heel uitgebreid en tot in detail verteld en beschreven, waardoor je nog meer betrokken wordt bij het verhaal.
In het eerste hoofdstuk word je al gelijk geconfronteerd met het bombardement op Rotterdam. Het verhaal raakt mij vanaf begin af aan gelijk. Het fragment dat Joop zijn leven en gezin beschrijft komt dan ook enorm binnen; de confrontatie over hetgeen wat hij had en nu mogelijk niet meer heeft. Ook komen er meerdere uitspraken voor die zo mooi zijn, maar tegelijkertijd ook enorm bij je binnenkomen.
Ik vind het mooie gedachte en karaktereigenschap dat, ondanks alle chaos die er heerst en Joop zijn zoektocht naar zijn gezin, het eerste wat bij Joop opkomt het instinct is om hulp te verlenen bij het brandende ziekenhuis. Maar ook hetgeen dat Joop en Marie alle hulp aan blijven bieden die ze onderweg kunnen geven ondanks hun eigen zware last.
Het is voor mij extra bijzonder om dit verhaal te lezen.. aangezien ik zelf een inwoner van Rotterdam ben. En hoewel ik niet vaak in het centrum kom, komen veel namen/plekken uit het verhaal mij wel bekend voor. We komen in het verhaal langs meerdere (openbare) plekken. Deze fragmenten weergeven heel goed dat veel verschillende mensen en instanties de naschok van het bombardement op eenzelfde manier maar tegelijkertijd ook op een verschillende manieren beleven.
‘’1300 bommen in 13 minuten’’ vertelt een stukje geschiedenis dat we niet mogen vergeten. Marte Jongbloed heeft het verhaal van Joop heel indrukwekkend maar ook voelbaar neergezet. Haar woorden, en manier van vertellen, komen zo krachtig over op papier. Dit is een boek die in iedere school bibliotheek thuis zou moeten horen.
Dankjewel @lskindenjeugd voor het opsturen van dit indrukwekkende en aangrijpende boek!
Zeker een aanrader voor de schoolbibliotheek. Je kunt het zeker inzetten voor je lessen over WOII. Blijft een interessant onderwerp, waar we in deze tijd toch even aan terug moeten denken. Dit nooit weer.
Na het lezen van het voorwoord van Koos Postema had ik al een brok in mijn keel… Dat voorspelt wat.
‘Ik heb zo’n raar gevoel. Ik heb het er gewoon niet op, vandaag,’
Als Joop naar buiten loopt om zijn broer en oom op te halen voor het middageten, klinkt het luchtalarm. Hij twijfelt even. Hij hoort het vaker.
‘In de verte hoor ik het geronk van een vliegtuig. Dat vliegt ook al zo laag, net als het toestel van vanochtend.’
Hij besluit toch een huis binnen te gaan om te schuilen, maar dan slaan de bommen al in.
‘Ze zeggen wel eens dat als je zeker weet dat je doodgaat, je je hele leven aan je voorbij ziet flitsen. Maar er is geen tijd voor geflits. Er is geen tijd om weg te springen. Er is zelfs geen tijd om mijn ogen dicht te doen.’
Na de inslag staat de stad in brand. Hij probeert de weg te zoeken naar het huis van zijn oom en tante, maar raakt verdwaald in de onherkenbare stad.
‘Waar moet je schuilen als alle gebouwen om je heen kapot zijn?’
Samen met Marie, een meisje die hij in de puinhopen ontmoet, gaat hij proberen onderweg zoveel mogelijk mensen te helpen. In de hoop dat het geluk dan aan hun zij staat en ze hun familie terugvinden.
‘Is ze even oud? Of is ze zo oud als Corrie? De bommen hebben onze leeftijd weggeblazen’
Wat een ontroerend verhaal over verwoesting en verlies. De zoektocht naar familie. Oorlog. Ontreddering. Paniek. Verdriet. Maar ook vriendschap, hulp en de kracht van samen. Hartverscheurend mooi!
‘De stad heeft ons gered’
Het is zo mooi beschreven. Je ruikt en proeft de verwoesting van de stad. De wanhoop en het verdriet. Een musthave voor de schoolbieb!
Het bombardement op Rotterdam door de ogen van een kind. Joop is net 13 jaar geworden in mei 1940 als het onrustig wordt in de stad. Hij is op straat als de hel losbreekt.. op weg naar zijn broer.
Marte Jongbloed kan enorm goed de sfeer oproepen van een situatie, je loopt mee met Joop door de brandende stad, voelt de hitte, ademt de rook.. ziet de chaos.. Het is een sinistere wereld ineens. Mensen op de vlucht, mensen die hulp nodig hebben..
Als alles zo’n beetje plat ligt raak je gedesoriënteerd, waar moet je naartoe.. Naar huis, maar dan blijkt dat Joop zijn huis er niet meer staat. Waar zijn zijn moeder en zus? Zijn ze veilig? Hij dwaalt rond in een verwoeste stad.. Samen met Marie die hij onderweg tegenkomt helpen ze waar ze kunnen met in hun hart de angst en hoop..
Een stuk geschiedenis dat we niet mogen vergeten is in dit boek kort maar krachtig en heel voelbaar neergezet. Marte Jongbloed schrijft zo levensecht dat het goed doordringt hoe het was. Dat je beseft dat dit echt gebeurt is.. Al zijn de personages verzonnen. Het is een dun boek, dat is ook een talent om in weinig woorden zoveel te vertellen, een verhaal dat er toe doet, een belangrijk verhaal, juist voor kinderen, voor de jeugd. Omdat deze verhalen levend moeten blijven.
Achterin het boek geeft de schrijver informatie over de feiten en geeft ze tips voor interessante boeken ed voor als je meer wilt weten. Zeker een boek die in schoolbibliotheken thuishoort.
In 13 minuten verandert het centrum van Rotterdam in 1940 in een brandende ruïne. Heel beeldend geschreven verhaal over de fictieve Joop die tijdens het bombardement op zoek gaat naar zijn broer en oom. Alle gebeurtenissen hebben werkelijk plaatsgevonden en zijn verzameld uit allerlei berichten en dagboeken. Voor het eerst lees ik over het verschijnsel 'vuurstorm' en de wanhoop van Rotterdammers die, ingesloten door het vuur, dan maar met z'n allen een feestje gaan bouwen in de kroeg. Zeer geschikt voor groep 6-7-8 rondom thema's oorlog en vrijheid.
Kort boekje (100 pagina’s) over de bombardementen van Rotterdam. Het boek volgt Joop die zijn familie kwijtraakt en naar ze op zoek gaat. Samen met Marie, die ook haar familie ‘kwijt’ is helpen ze zo veel mogelijk mensen. Want: “Als wij de stad helpen, dan helpt de stad ons misschien ook.” Daarmee bedoelen ze dat ze dan hopen dat de stad hen weer bij hun familie terug brengt. Jongbloed schrijft het verhaal alsof je er zelf bij bent. Daarbij zit er nog historische duiding achter in het boek.
Indrukwekkend verhaal met fictieve hoofdpersonen die waargebeurde gebeurtenissen beleven. M.b.v. GoogleMaps in gedachten ook mee gelopen met de wandeling van Joop door de stad. Als je de stad Rotterdam een beetje kent, interessant om op deze manier je nog meer in het verhaal te kunnen inleven, ook al is de huidige situatie door het bombardement juist heel anders. Ik had een kaart (of het wellicht 2: oude en nieuwe situatie) in het boek een mooie toevoeging gevonden.
Ik had hoge verwachtingen omdat ik er met iemand over gesproken had die heel enthousiast was en het deed me denken aan mijn opa, die 10 jaar werd op 14 mei 1940 en toen ook in Rotterdam woonde. Maar het boek viel me een beetje tegen. Joop beleeft zoveel op zoveel verschillende Rotterdamse plekken in zo’n relatief korte tijd, dat ik het wat ongeloofwaardig vond worden. Alsof er zoveel mogelijk Rotterdamse plekken in moesten komen in één verhaal.
Je stad kapot zien gaan door de ogen van een jonge puber, dat is wat er gebeurde tijdens het lezen van 1300 bommen in 13 minuten. Een aangrijpend verhaal over het bombardement op Rotterdam en de dagen erna door de ogen van hen die toen in de stad leefden. Over de angst je familie kwijt te zijn, het verliezen van je huis en ontsnapte apen die naar de kroeg moeten. Marte Jongbloed weet je op bijzondere wijze mee te nemen naar die gebeurtenissen en de beleving ervan.
This entire review has been hidden because of spoilers.
85 jaar na het bombardement op Rotterdam is dit overzichtelijke, compacte boekje verschenen van de hand van Marte Jongbloed. Een mooie aanvulling op de rijke collectie oorlogsboeken voor kinderen die we in Nederland hebben. Een aanrader voor scholen die thematisch werken en fictie verbinden aan hun wereldoriëntatie.
2025, B-boek, 11+, bombardement van Rotterdam, zoektochten
Vanuit perspectief van 13 jarig jongetje. Heel indrukwekkend. Wel kort en makkelijk geschreven, ideaal voor aarzelende lezers! Wist je dat de tijd voor WO II in Nederland net tussen die van Londen en Duitsland viel? Ik niet 🙈 dat is met de bezetting van de Duitsers pas geworden zoals we het nu kennen.
1e hoofdstuk voorlezen. Uitleg vuurstorm in hoofdstuk 14. Voor wat hoort wat. Als ik de stad red dan redt de stad misschien mij. mooi om mee te starten. Joop de hoofdpersoon is net 13. Voor mijn gevoel is hij iets jonger. Kan ook prima in groep5/6 gebruikt worden. https://leesbevorderingindeklas.nl/bo...
Een heel mooi kinderboek over het bombardement in Rotterdam. Je leest vanuit het perspectief van Joop. Een jongetje dat in Rotterdam woont en het bombardement meemaakt. Je volgt hem in de zoektocht naar zijn familie door de verwoestte stad. Een mooi en aangrijpend verhaal.
2,5 ster ⭐️ Het ligt niet aan het boek, maar aan mijn smaak van oorlogboeken. Dus Marte Jongbloed, gaan slecht boek want heel veel mensen vinden het wel leuk. 🥰 Ik ga nog proberen van deze schrijver “gevaarlijk water”.
mooi boek wat gaat over het rotterdamse bombardement. Een vlot te lezen boek over een jongen die op zoek is naar zijn familie tijdens het bombardement, vriendschap sluit met een meisje en helpt waar hij kan. bovenbouw boek. thema's: woII, geschiedenis, familie, vriendschap
Dit boek via de online bieb geluisterd. bijzonder verhaal over het bombardement in Rotterdam tijdens de 2e wereldoorlog en hoe dit door een 13 jarige jongen meegemaakt wordt. Goed geschreven. Vrij kort verhaal