What do you think?
Rate this book
Βινούσκα
Ο Λάζαρος είναι υποψήφιος διδάκτορας φιλολογίας –τα τελευταία σχεδόν δέκα χρόνια– και παράλληλα δουλεύει στην οικογενειακή επιχείρηση, ένα βιντεοκλάμπ του οποίου οι πελάτες μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο Λάζαρος είναι επαγγελματίας δολοφόνος με την κωδική ονομασία Βινούσκα. Μέχρι που θα αναλάβει μια δουλειά η οποία θα ανατρέψει τα πάντα και ο Λάζαρος θα κληθεί να αντιμετωπίσει καταστάσεις που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να φανταστεί.
«Κατέληξα στο Βινούσκα».
«Τι σηµαίνει;»
Ο Ρίνο γέλασε. «Είναι κάτι που έβγαλα από το κεφάλι µου. Δεν θα βρεις τη λέξη αν ψάξεις στα λεξικά, αλλά… Χρησιµοποίησα µία λέξη που σε εκφράζει. Vina. Στα ρώσικα σηµαίνει “τύψεις”. Αλλά µόνη της µου φαινόταν άψυχη, κενή. Οπότε, αποφάσισα να την αλατοπιπερώσω λίγο. Να της προσθέσω την κατάληξη -ushka, σαν χαϊδευτικό. Επειδή κάθε φορά που σε βλέπω, θέλω να σε αγκαλιάσω πατρικά. Να κάνω τις τύψεις σου να εξαφανιστούν. Τι να πω, ίσως γερνάω και µαλακώνω. Ελπίζω να σου αρέσει».
Το Βινούσκα είναι ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης, πάνω στο όχημα ενός αστυνομικού. Μιλάει για τη γενιά των ανθρώπων που μεγάλωσαν μέσα στην οικονομική κρίση, για την παρατεταμένη ανεργία των νέων, για την κατάθλιψη, την οικογένεια, την αίσθηση ασφυξίας σε μια δουλειά που θες να αφήσεις, αλλά δεν μπορείς και, φυσικά, για τις αλλαγές που μπορεί να φέρει ο πραγματικός έρωτας.
«Κατέληξα στο Βινούσκα».
«Τι σηµαίνει;»
Ο Ρίνο γέλασε. «Είναι κάτι που έβγαλα από το κεφάλι µου. Δεν θα βρεις τη λέξη αν ψάξεις στα λεξικά, αλλά… Χρησιµοποίησα µία λέξη που σε εκφράζει. Vina. Στα ρώσικα σηµαίνει “τύψεις”. Αλλά µόνη της µου φαινόταν άψυχη, κενή. Οπότε, αποφάσισα να την αλατοπιπερώσω λίγο. Να της προσθέσω την κατάληξη -ushka, σαν χαϊδευτικό. Επειδή κάθε φορά που σε βλέπω, θέλω να σε αγκαλιάσω πατρικά. Να κάνω τις τύψεις σου να εξαφανιστούν. Τι να πω, ίσως γερνάω και µαλακώνω. Ελπίζω να σου αρέσει».
Το Βινούσκα είναι ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης, πάνω στο όχημα ενός αστυνομικού. Μιλάει για τη γενιά των ανθρώπων που μεγάλωσαν μέσα στην οικονομική κρίση, για την παρατεταμένη ανεργία των νέων, για την κατάθλιψη, την οικογένεια, την αίσθηση ασφυξίας σε μια δουλειά που θες να αφήσεις, αλλά δεν μπορείς και, φυσικά, για τις αλλαγές που μπορεί να φέρει ο πραγματικός έρωτας.
- GenresCrime
320 pages, Paperback
First published March 6, 2025
3 people are currently reading
58 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 17 of 17 reviews
May 31, 2025
Σε γενικές γραμμές ήταν ένα ψυχαγωγικό βιβλίο που αν το διαβάσει κανείς ως παρωδία της σύγχρονης εργασιακής πραγματικότητας στην Ελλάδα όπως θα αναλύσω παρακάτω, θα ξεφύγει από τα κλισέ του είδους και θα διασκεδάσει.
Υπάρχουν, όπως και να 'χει κάποιες υπερβολές στον τρόπο που ο Γιαννίσης γράφει την ιστορία (πχ η περιγραφή της πρώτης δολοφονίας δεν είναι καν συμβατή με τους νόμους της φυσικής και είναι αδικαιολόγητα περίπλοκη, η χρήση του dark web περιγράφεται κάπως απλοϊκά [όσα περιγράφει δηλαδή ο συγγραφέας θα έπρεπε να γίνονται μάλλον σε επίπεδο deep web και όχι dark web]), η επιλογή του ήρωα να διατηρεί ως επιχείρηση ξεπλύματος του μαύρου χρήματος από το οργανωμένο έγκλημα ένα βίντεο κλαμπ είναι αφελής και ριψοκίνδυνη κ.ά), αλλά αν το αναγνωστικό υποκείμενο επιλέξει την ανάγνωση που προτείνω, μάλλον θα ωφεληθεί.
Ας πάμε λοιπόν λίγο πίσω. Το 1948 o σπουδαίος αμερικανός ποιητής W.H Auden δημοσίευσε στο Harper's magazine, λίγο πριν βραβευτεί με το Πούλιτζερ για την ποιητική του συλλογή The age of anxiety, ένα σύντομο δοκίμιο με τον τίτλο «The guilty vicarage: Notes on the Detective story, by an addict».
Για ένα άτομο που δεν έχει έρθει σε επαφή με το έργο του μεγάλου ποιητή, ίσως η επιλογή του να καταπιαστεί με την ανάλυση του αστυνομικού μυθιστορήματος να φανεί παράλογη, στην πραγματικότητα όμως η αγάπη του Auden για το crime novel είχε εκφραστεί και πρωτύτερα μέσα από ποιήματα (π.χ. το «Detective story», γραμμένο το 1947). Ο Auden βεβαίως δεν αντιμετωπίζει το αστυνομικό μυθιστόρημα ως «κανονική λογοτεχνία» («detective stories have nothing to do with works of art») και μάλλον οφείλουμε να συμφωνήσουμε, ειδικά αν εξετάσουμε το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής του καιρού μας.Υπό τον όρο «αστυνομικό μυθιστόρημα» έχουμε καταλήξει να κατατάσσουμε μια ευρεία γκάμα βιβλίων που, σχεδόν κατά κανόνα, υιοθετούν ορισμένα από τα συνήθη μοτίβα, τα οποία καθιερώθηκαν μέσα από το κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Φυσικά, η αστυνομική λογοτεχνία, ως τυποποιημένο πλέον είδος, φλερτάρει πολλές φορές με την παραλογοτεχνία, ενώ την ίδια στιγμή ακόμα και σε εξαιρετικά βιβλία του είδους κυριαρχούν αναπότρεπτα ορισμένα κλισέ. Τα αστυνομικά είναι βιβλία που βασίζονται κυρίως στην πλοκή. Κατά αυτόν τον τρόπο, η πρόζα, ο ρυθμός, το ύφος είναι στοιχεία που συχνά παραγκωνίζονται από τους συγγραφείς του είδους. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν σπουδαία έργα λογοτεχνίας που τυγχάνει να είναι αστυνομικά, αλλά πως το συγκεκριμένο είδος είναι ευεπίφορο στην ανάδυση τυποποιημένων πονημάτων που δεν στοχεύουν απαραίτητα στη λογοτεχνική ποιότητα, αλλά στην παραγωγή μιας εύπεπτης κινηματογραφικού τύπου αφήγησης που αποσκοπεί στη μαζική κατανάλωση.Ωστόσο, όπως ακριβώς επισημαίνει και ο Auden, η ανάλυση των στοιχείων που συστήνουν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, μπορεί να μας δώσει καίρια συμπεράσματα τόσο για την τέχνη όσο και για την σχέση του αναγνώστη με ένα βιβλίο γενικότερα.
Καταρχάς, οι παρατηρήσεις του Auden για τη συσχέτιση που έχουν οι φαινομενικά απλοϊκές αφηγήσεις του είδους με το αριστοτελικό ιδεατό για την τέχνη, είναι αναγώγιμες και για επιμέρους είδη (π.χ. το αισθηματικό μυθιστόρημα) και αξίζει να τις αναλογιστεί κάθε κριτικός που προσεγγίζει ένα έργο υπό αυτές τις προϋποθέσεις. Στον τομέα του αστυνομικού μυθιστορήματος, ωστόσο, βρίσκουμε κατά βάση ένα ηθικό ή έστω ηθικολογικό διακύβευμα. Ειδικά στα σπάργανα του είδους, η μανιχαϊστική διαφοροποίηση του καλού και του κακού παρέδιδαν αναγκαστικώς λιγότερο ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Παρόλα αυτά, με την άνθηση που γνώρισε το είδος την περίοδο που έγραψε ο Auden αυτό το κριτικό σημείωμα, εμφανίστηκαν πολλές νέες φόρμες και χαρακτήρες που εμπλούτισαν το συγκεκριμένο πεδίο.
Στην περίπτωση του Βινούσκα λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, έχουμε καταρχάς μια έμμεση παρωδία του είδους. Ο Γιαννίσης εξαρχής τοποθετεί μια συνθήκη που καυτηριάζει μια σύγχρονη κοινωνική κατάσταση: ένας υποψήφιος διδάκτορας φιλολογίας καταφεύγει στο οργανωμένο έγκλημα για να τα βγάλει πέρα οικονομικά. Η ίδια η υπόθεση του βιβλίου, λοιπόν, προδιαθέτει τον αναγνώστη ελαφρώς χιουμοριστικά. Ο φιλόλογος/δολοφόνος δεν έχει χρόνο να μελετήσει ούτε καν να διαβάσει για απόλαυση. Αντιθέτως, υποφέρει από ένα ολέθριο σύμπτωμα των αναγνωστών, το reading slump: «Δεν ξέρει την ελληνική ονομασία – υπάρχει άραγε;», αναρωτιέται ο ήρωας στη σελίδα 20 (τολμώ εδώ να προτείνω την μετάφραση του όρου ως «αναγνωστικό βάλτωμα»).
Κατά αυτόν τον τρόπο, θίγεται ένα γενικότερο πρόβλημα αναγνωστικής και γενικότερα πολιτιστικής δυσπραγίας που αγγίζει τους κατοίκους της σύγχρονης Ελλάδας. Παρά την ιδιότητα του ήρωα ως φιλολόγου, τα βιβλία εμφανίζονται στο μυθιστόρημα ως διακοσμητικά, ξεχασμένα πάνω στα κομοδίνα των στόχων, αλλά και του ίδιου του εκτελεστή, ή, ακόμα, και στο αχνό φόντο μιας σκηνής εγκλήματος (ο ήρωας του μυθιστορήματος, Λάζαρος, θαυμάζει τον πλούτο της βιβλιοθήκης ενός θύματός του λίγο πριν το σκοτώσει).Το θέμα της διδακτορικής διατριβής του Λάζαρου («Η έννοια του χρέους στο τραγούδι του νεκρού αδερφού και το δημοτικό τραγούδι») προοικονομεί μερικώς την υπόθεση, ωστόσο η συσχέτιση με το φιλολογικό και ακαδημαϊκό πεδίο δεν περιορίζει τον κοινωνικό σχολιασμό μόνο εκεί, αλλά αγγίζει γενικά στην αδυναμία των νέων, παρά τις σπουδές τους, να βρουν δουλειά σχετική με το αντικείμενό τους ή, γενικώς, εργασία που να τους αποφέρει έναν αξιοπρεπή μισθό: «σίγουρα δεν θα ήταν κάτι που θα έκανε, εάν μπορούσε να βρει δουλειά στον τομέα του, ή αν είχε γράψει μερικές χιλιάδες μόρια παραπάνω για να έμπαινε σε διαφορετική σχολή» (σελ 46), «Η νέα κανονικότητα μετά την πανδημία είχε γεμίσει τον Λάζαρο ανασφάλειες. Κανένα χρηματικό ποσό δεν έμοιαζε να τον εξασφαλίζει δια βίου. Η ζωή γινόταν κάθε μέρα όλο και ακριβότερη» (σελ 47), αλλά και το χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη συνέντευξη που δίνει ο ήρωας στον εργοδότη της εγκληματικής οργάνωσης: «Πόσες δουλειές σου έχουν προσφερθεί; Πόσες είχαν ανθρώπινο μισθό και ωράριο; Πόσες θα σου επέτρεπαν να ζήσεις, όχι απλώς να επιβιώσεις;» (σελ. 244) και συνεχίζει: «Τι σου έχουν προσφέρει; Πεντακόσια; Εξακόσια ευρώ; Αυτή είναι η αξία που δίνουν στην εργασία σου – και κατ' επέκταση σ’ εσένα τον ίδιο».
Φυσικά, αυτό το στοιχείο ο Γιαννίσης το συστρέφει στο άλλο άκρο, για αυτό και μιλάμε, παράλληλα, για παρωδία. Δεν σχολιάζεται απλώς το φαινόμενο της ανεργίας, της εργασιακής εκμετάλλευσης, της οικονομικής ανισότητας, αλλά ο συγγραφέας παρωδεί με ένα εξτρεμιστικό σενάριο την εγκληματικότητα του ίδιου του καπιταλισμού, καθώς η κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο Λάζαρος είναι μια κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα περισσότερα νεαρά άτομα στην Ελλάδα.
Και αυτή η καυστική προσέγγιση είναι που χαρίζει εντέλει στον Γιαννίση πολύτιμους πόντους πρωτοτυπίας, χωρίς βέβαια να ανάγει το βιβλίο σε αριστούργημα.
(θα βρείτε μια εκτενέστερη εκδοχή της παρούσας κριτικής στην bookpress)
Υπάρχουν, όπως και να 'χει κάποιες υπερβολές στον τρόπο που ο Γιαννίσης γράφει την ιστορία (πχ η περιγραφή της πρώτης δολοφονίας δεν είναι καν συμβατή με τους νόμους της φυσικής και είναι αδικαιολόγητα περίπλοκη, η χρήση του dark web περιγράφεται κάπως απλοϊκά [όσα περιγράφει δηλαδή ο συγγραφέας θα έπρεπε να γίνονται μάλλον σε επίπεδο deep web και όχι dark web]), η επιλογή του ήρωα να διατηρεί ως επιχείρηση ξεπλύματος του μαύρου χρήματος από το οργανωμένο έγκλημα ένα βίντεο κλαμπ είναι αφελής και ριψοκίνδυνη κ.ά), αλλά αν το αναγνωστικό υποκείμενο επιλέξει την ανάγνωση που προτείνω, μάλλον θα ωφεληθεί.
Ας πάμε λοιπόν λίγο πίσω. Το 1948 o σπουδαίος αμερικανός ποιητής W.H Auden δημοσίευσε στο Harper's magazine, λίγο πριν βραβευτεί με το Πούλιτζερ για την ποιητική του συλλογή The age of anxiety, ένα σύντομο δοκίμιο με τον τίτλο «The guilty vicarage: Notes on the Detective story, by an addict».
Για ένα άτομο που δεν έχει έρθει σε επαφή με το έργο του μεγάλου ποιητή, ίσως η επιλογή του να καταπιαστεί με την ανάλυση του αστυνομικού μυθιστορήματος να φανεί παράλογη, στην πραγματικότητα όμως η αγάπη του Auden για το crime novel είχε εκφραστεί και πρωτύτερα μέσα από ποιήματα (π.χ. το «Detective story», γραμμένο το 1947). Ο Auden βεβαίως δεν αντιμετωπίζει το αστυνομικό μυθιστόρημα ως «κανονική λογοτεχνία» («detective stories have nothing to do with works of art») και μάλλον οφείλουμε να συμφωνήσουμε, ειδικά αν εξετάσουμε το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής του καιρού μας.Υπό τον όρο «αστυνομικό μυθιστόρημα» έχουμε καταλήξει να κατατάσσουμε μια ευρεία γκάμα βιβλίων που, σχεδόν κατά κανόνα, υιοθετούν ορισμένα από τα συνήθη μοτίβα, τα οποία καθιερώθηκαν μέσα από το κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Φυσικά, η αστυνομική λογοτεχνία, ως τυποποιημένο πλέον είδος, φλερτάρει πολλές φορές με την παραλογοτεχνία, ενώ την ίδια στιγμή ακόμα και σε εξαιρετικά βιβλία του είδους κυριαρχούν αναπότρεπτα ορισμένα κλισέ. Τα αστυνομικά είναι βιβλία που βασίζονται κυρίως στην πλοκή. Κατά αυτόν τον τρόπο, η πρόζα, ο ρυθμός, το ύφος είναι στοιχεία που συχνά παραγκωνίζονται από τους συγγραφείς του είδους. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν σπουδαία έργα λογοτεχνίας που τυγχάνει να είναι αστυνομικά, αλλά πως το συγκεκριμένο είδος είναι ευεπίφορο στην ανάδυση τυποποιημένων πονημάτων που δεν στοχεύουν απαραίτητα στη λογοτεχνική ποιότητα, αλλά στην παραγωγή μιας εύπεπτης κινηματογραφικού τύπου αφήγησης που αποσκοπεί στη μαζική κατανάλωση.Ωστόσο, όπως ακριβώς επισημαίνει και ο Auden, η ανάλυση των στοιχείων που συστήνουν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, μπορεί να μας δώσει καίρια συμπεράσματα τόσο για την τέχνη όσο και για την σχέση του αναγνώστη με ένα βιβλίο γενικότερα.
Καταρχάς, οι παρατηρήσεις του Auden για τη συσχέτιση που έχουν οι φαινομενικά απλοϊκές αφηγήσεις του είδους με το αριστοτελικό ιδεατό για την τέχνη, είναι αναγώγιμες και για επιμέρους είδη (π.χ. το αισθηματικό μυθιστόρημα) και αξίζει να τις αναλογιστεί κάθε κριτικός που προσεγγίζει ένα έργο υπό αυτές τις προϋποθέσεις. Στον τομέα του αστυνομικού μυθιστορήματος, ωστόσο, βρίσκουμε κατά βάση ένα ηθικό ή έστω ηθικολογικό διακύβευμα. Ειδικά στα σπάργανα του είδους, η μανιχαϊστική διαφοροποίηση του καλού και του κακού παρέδιδαν αναγκαστικώς λιγότερο ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Παρόλα αυτά, με την άνθηση που γνώρισε το είδος την περίοδο που έγραψε ο Auden αυτό το κριτικό σημείωμα, εμφανίστηκαν πολλές νέες φόρμες και χαρακτήρες που εμπλούτισαν το συγκεκριμένο πεδίο.
Στην περίπτωση του Βινούσκα λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, έχουμε καταρχάς μια έμμεση παρωδία του είδους. Ο Γιαννίσης εξαρχής τοποθετεί μια συνθήκη που καυτηριάζει μια σύγχρονη κοινωνική κατάσταση: ένας υποψήφιος διδάκτορας φιλολογίας καταφεύγει στο οργανωμένο έγκλημα για να τα βγάλει πέρα οικονομικά. Η ίδια η υπόθεση του βιβλίου, λοιπόν, προδιαθέτει τον αναγνώστη ελαφρώς χιουμοριστικά. Ο φιλόλογος/δολοφόνος δεν έχει χρόνο να μελετήσει ούτε καν να διαβάσει για απόλαυση. Αντιθέτως, υποφέρει από ένα ολέθριο σύμπτωμα των αναγνωστών, το reading slump: «Δεν ξέρει την ελληνική ονομασία – υπάρχει άραγε;», αναρωτιέται ο ήρωας στη σελίδα 20 (τολμώ εδώ να προτείνω την μετάφραση του όρου ως «αναγνωστικό βάλτωμα»).
Κατά αυτόν τον τρόπο, θίγεται ένα γενικότερο πρόβλημα αναγνωστικής και γενικότερα πολιτιστικής δυσπραγίας που αγγίζει τους κατοίκους της σύγχρονης Ελλάδας. Παρά την ιδιότητα του ήρωα ως φιλολόγου, τα βιβλία εμφανίζονται στο μυθιστόρημα ως διακοσμητικά, ξεχασμένα πάνω στα κομοδίνα των στόχων, αλλά και του ίδιου του εκτελεστή, ή, ακόμα, και στο αχνό φόντο μιας σκηνής εγκλήματος (ο ήρωας του μυθιστορήματος, Λάζαρος, θαυμάζει τον πλούτο της βιβλιοθήκης ενός θύματός του λίγο πριν το σκοτώσει).Το θέμα της διδακτορικής διατριβής του Λάζαρου («Η έννοια του χρέους στο τραγούδι του νεκρού αδερφού και το δημοτικό τραγούδι») προοικονομεί μερικώς την υπόθεση, ωστόσο η συσχέτιση με το φιλολογικό και ακαδημαϊκό πεδίο δεν περιορίζει τον κοινωνικό σχολιασμό μόνο εκεί, αλλά αγγίζει γενικά στην αδυναμία των νέων, παρά τις σπουδές τους, να βρουν δουλειά σχετική με το αντικείμενό τους ή, γενικώς, εργασία που να τους αποφέρει έναν αξιοπρεπή μισθό: «σίγουρα δεν θα ήταν κάτι που θα έκανε, εάν μπορούσε να βρει δουλειά στον τομέα του, ή αν είχε γράψει μερικές χιλιάδες μόρια παραπάνω για να έμπαινε σε διαφορετική σχολή» (σελ 46), «Η νέα κανονικότητα μετά την πανδημία είχε γεμίσει τον Λάζαρο ανασφάλειες. Κανένα χρηματικό ποσό δεν έμοιαζε να τον εξασφαλίζει δια βίου. Η ζωή γινόταν κάθε μέρα όλο και ακριβότερη» (σελ 47), αλλά και το χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη συνέντευξη που δίνει ο ήρωας στον εργοδότη της εγκληματικής οργάνωσης: «Πόσες δουλειές σου έχουν προσφερθεί; Πόσες είχαν ανθρώπινο μισθό και ωράριο; Πόσες θα σου επέτρεπαν να ζήσεις, όχι απλώς να επιβιώσεις;» (σελ. 244) και συνεχίζει: «Τι σου έχουν προσφέρει; Πεντακόσια; Εξακόσια ευρώ; Αυτή είναι η αξία που δίνουν στην εργασία σου – και κατ' επέκταση σ’ εσένα τον ίδιο».
Φυσικά, αυτό το στοιχείο ο Γιαννίσης το συστρέφει στο άλλο άκρο, για αυτό και μιλάμε, παράλληλα, για παρωδία. Δεν σχολιάζεται απλώς το φαινόμενο της ανεργίας, της εργασιακής εκμετάλλευσης, της οικονομικής ανισότητας, αλλά ο συγγραφέας παρωδεί με ένα εξτρεμιστικό σενάριο την εγκληματικότητα του ίδιου του καπιταλισμού, καθώς η κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο Λάζαρος είναι μια κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα περισσότερα νεαρά άτομα στην Ελλάδα.
Και αυτή η καυστική προσέγγιση είναι που χαρίζει εντέλει στον Γιαννίση πολύτιμους πόντους πρωτοτυπίας, χωρίς βέβαια να ανάγει το βιβλίο σε αριστούργημα.
(θα βρείτε μια εκτενέστερη εκδοχή της παρούσας κριτικής στην bookpress)
June 14, 2025
Εξαιρετικός και πάλι!
March 18, 2025
Ο Λαζαρος, μετά το θάνατο της μητέρας του, έχει αναλάβει το βίντεο κλαμπ των γονιών του μιας κι ο πατέρας του έχει παραιτηθεί, κι όλο αναβάλει την ολοκλήρωση του διδακτορικού του. Όμως, το πραγματικό του επάγγελμα είναι επαγγελματίας δολοφόνος. Ναι, καλά διαβάσατε. Μια δουλειά που αναλαμβάνει όμως, τον βάζει σε σκέψεις μετά την ολοκλήρωση της κι η κοπέλα που γνωρίζει στο άσχετο, σαν να έχει βάλει κι αυτή το χεράκι της στο να θέλει επιτέλους να αφήσει αυτή τη ζωή. Πόσο εύκολο θα είναι αυτό;
Το προηγούμενο βιβλίο του Βαγγέλη ήταν μια μαύρη κωμωδία κι ήταν μια έκπληξη. Οπότε, πιάνοντας το Βινούσκα και γνωρίζοντας ότι δεν είναι Άντερς, δεν ήξερα τι να περιμένω.
Ο ήρωας του βιβλίου δεν είναι ο δολοφόνος των παλιών ταινιών ας πούμε. Είναι ένας άνθρωπος μοναχικός, που τελείωσε μια σχολή που δεν τον ενθουσίασε, και που προχώρησε για να κάνει το χατίρι των γονιών του. Μένει ακόμη στο πατρικό, κρατώντας το βίντεο κλαμπ και νταντευοντας τον πατέρα του. Η δυσκολία εύρεσης εργασίας, τον οδηγεί σε έναν κλάδο που δεν το φανταζόταν κι ακόμη κι αν τον άλλαξε, οι πληγές μέσα του είναι ανοιχτές. Η μοναξιά, η πίεση, η θλίψη της απώλειας, η ανεργία είναι μερικά από τα θέματα που επηρέασαν τη ζωή του Λαζαρου αλλά προσπαθεί να κρατήσει μια ισορροπία.
Μικρά κεφάλαια, λόγος στρωτός και γρήγορη ροή είναι μερικά από όλα όσα θα σας κρατήσουν σε αυτό το βιβλίο.
Νομίζω ότι τον συμπάθησα τον Βινούσκα και δεν το περίμενα…
3,5 αστέρια
Το προηγούμενο βιβλίο του Βαγγέλη ήταν μια μαύρη κωμωδία κι ήταν μια έκπληξη. Οπότε, πιάνοντας το Βινούσκα και γνωρίζοντας ότι δεν είναι Άντερς, δεν ήξερα τι να περιμένω.
Ο ήρωας του βιβλίου δεν είναι ο δολοφόνος των παλιών ταινιών ας πούμε. Είναι ένας άνθρωπος μοναχικός, που τελείωσε μια σχολή που δεν τον ενθουσίασε, και που προχώρησε για να κάνει το χατίρι των γονιών του. Μένει ακόμη στο πατρικό, κρατώντας το βίντεο κλαμπ και νταντευοντας τον πατέρα του. Η δυσκολία εύρεσης εργασίας, τον οδηγεί σε έναν κλάδο που δεν το φανταζόταν κι ακόμη κι αν τον άλλαξε, οι πληγές μέσα του είναι ανοιχτές. Η μοναξιά, η πίεση, η θλίψη της απώλειας, η ανεργία είναι μερικά από τα θέματα που επηρέασαν τη ζωή του Λαζαρου αλλά προσπαθεί να κρατήσει μια ισορροπία.
Μικρά κεφάλαια, λόγος στρωτός και γρήγορη ροή είναι μερικά από όλα όσα θα σας κρατήσουν σε αυτό το βιβλίο.
Νομίζω ότι τον συμπάθησα τον Βινούσκα και δεν το περίμενα…
3,5 αστέρια
September 19, 2025
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης επιστρέφει με κάτι τελείως διαφορετικό από ό,τι μας έχει συνηθίσει. Μέχρι τώρα μας έχει δώσει μια σειρά σκανδιναβικού νουάρ με πρωταγωνιστή τον Άντερς Οικονομίδη, που έχει αγαπηθεί πολύ, αλλά και κάποια βιβλία εκτός σειράς, τα οποία είτε ήταν βασισμένα σε πραγματικές ιστορίες, όπως «Η γυναίκα του Ίσνταλ» και «Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173» είτε κινούνταν σε τελείως διαφορετικό πλαίσιο. Πέρυσι, με το «Μακγκάφιν» μας μύησε σε ένα τελείως διαφορετικό κομμάτι όπου πληρωμένοι δολοφόνοι και μαύρη κομμωδία συδιάζονται σε ένα απολαυστικό μυθιστόρημα. Στο «Βινούσκα» αποφασίζει να κοιτάξει κατάματα τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και να μας παραδώσει ένα σκοτεινό, καυστικό και ταυτόχρονα βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα.
Πρωταγωνιστής είναι ο Λάζαρος. Υποψήφιος διδάκτορας φιλολογίας εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια, εγκλωβισμένος σε μια ζωή που δεν προχωράει. Διατηρεί το οικογενειακό βιντεοκλάμπ, ένα μαγαζί που έχει χάσει πια τον λόγο ύπαρξής του, και βουλιάζει σιγά σιγά στην αδράνεια και τη ματαίωση. Όμως ο Λάζαρος δεν είναι μόνο αυτό. Έχει και μια δεύτερη, κρυφή ταυτότητα. Είναι ο «Βινούσκα», ένας δολοφόνος που κινείται στο περιθώριο και μας αναγκάζει να αναρωτηθούμε πού τελειώνει η θλίψη και πού αρχίζει το σκοτάδι.
Ο Γιαννίσης δεν περιορίζεται στο να στήσει μια ιστορία θρίλερ. Μέσα από τον Λάζαρο μιλάει για μια ολόκληρη γενιά που μεγάλωσε με όνειρα, αλλά βρέθηκε αντιμέτωπη με την ανεργία, την οικονομική κρίση, την αδυναμία να σταθεί στα πόδια της. Μιλάει για την κατάθλιψη που γεννιέται από τη στασιμότητα, για τις οικογενειακές προσδοκίες που σε πνίγουν, για τον έρωτα που έρχεται σαν σανίδα σωτηρίας αλλά συχνά δεν αρκεί.
Η γραφή του είναι κοφτή, ειρωνική, με χιούμορ που σε κάνει να γελάς πικρά. Δεν χαρίζεται πουθενά, κι αυτό είναι ίσως το πιο δυνατό σημείο του βιβλίου. Ο Λάζαρος δεν είναι ήρωας που θα αγαπήσεις με την πρώτη. Θα τον αντιπαθήσεις, θα τον συμπονέσεις, ίσως και να τον καταλάβεις. Κι αυτή η αμφιθυμία είναι που κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία σελίδα.
Δεν είναι ένα «καθαρόαιμο» αστυνομικό, κι αυτό πρέπει να το ξέρεις πριν το ξεκινήσεις. Είναι περισσότερο ένα ψυχολογικό πορτρέτο, με κοινωνικό σχόλιο και μια σκοτεινή ειρωνεία που σε τσιγκλάει να σκεφτείς. Αν περιμένεις καταιγιστική δράση, ίσως σε ξενίσει. Αν όμως θες ένα βιβλίο που να σκάβει κάτω από την επιφάνεια και να σε φέρνει αντιμέτωπο με σκληρές αλήθειες, τότε το «Βινούσκα» αξίζει απόλυτα τον χρόνο σου.
Οι αναφορές σε βιβλία, ποιήματα, τραγούδια και ταινίες είναι αρκετές και διάσπαρτες μέσα στο κείμενο και «βγάζουν» στην επιφάνεια ένα πιο προσωπικό κομμάτι του Βαγγέλη που ξέρουμε καλά! Μου άρεσε πολύ, κι ας μην ήταν Άντερς Οικονομίδης, ο Βαγγέλης ξέρει τι σημαίνει αυτό για μένα!
Ο Γιαννίσης μας δείχνει εδώ ένα άλλο πρόσωπο της γραφής του, πιο τολμηρό και πιο προσωπικό. Ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται απλώς για την πλοκή του, αλλά για το πώς σε κάνει να νιώθεις και για τις σκέψεις που σου αφήνει μετά το τέλος.
August 4, 2025
2.5 αστεράκια. Οκ, πέρασα ωραία αλλά μέχρι εκεί! Νομίζω ο Γιαννίσης μπορεί να γράψει και καλύτερα και το έχει αποδείξει. Ένιωσα ότι μέχρι τα μισά του βιβλίου δεν υπήρχε καμία πλοκή. Έπειτα κάτι έγινε αλλά τα γεγονότα στερούνταν αληθοφάνειας.
May 13, 2025
Το βιβλίο ακολουθεί τον Λάζαρο, υποψήφιο διδάκτορα φιλολογίας που εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση βιντεοκλάμπ. Με μία ακαδημαϊκή καριέρα που δε θέλει να ακολουθήσει κι έναν πατέρα που δεν μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματά του, βρίσκεται στο μεταίχμιο δύο διαφορετικών ζωών, αφού η πραγματική του ταυτότητα είναι αυτή ενός επαγγελματία δολοφόνου με την κωδική ονομασία “Βινούσκα”.
Συνδυάζοντας στοιχεία αστυνομικού θρίλερ με γρήγορη πλοκή, βλέπουμε παράλληλα μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, της οικογενειακής δυναμικής και της αναζήτησης της αληθινής αγάπης. Η ιστορία πέρα από έντονη δράση και μυστήριο, αναδεικνύει τις προκλήσεις της γενιάς που μεγάλωσε εν μέσω οικονομικής κρίσης, στην ανεργία, στην κατάθλιψη και στην αίσθηση ασφυξίας σε μια ζωή που επιθυμεί να εγκαταλείψει, αλλά δεν μπορεί.
Η συνάντηση του πρωταγωνιστή με τον έρωτα φέρνει ανατροπές και τον καλεί να αναθεωρήσει το μέλλον που επιθυμεί να “χτίσει”. Για πόσο καιρό μπορείς να είσαι “βουτηγμένος” σε μία ζωή που σε “πνίγει”;
Αν έχεις λίγο χρόνο στη διάθεσή σου μία χαλαρή μέρα, άνετα κυλάει με ρυθμό σε ένα sitting διαβάσματος.
Extra cute η βιντεοκασέτα στο εξώφυλλο 📼
Συνδυάζοντας στοιχεία αστυνομικού θρίλερ με γρήγορη πλοκή, βλέπουμε παράλληλα μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, της οικογενειακής δυναμικής και της αναζήτησης της αληθινής αγάπης. Η ιστορία πέρα από έντονη δράση και μυστήριο, αναδεικνύει τις προκλήσεις της γενιάς που μεγάλωσε εν μέσω οικονομικής κρίσης, στην ανεργία, στην κατάθλιψη και στην αίσθηση ασφυξίας σε μια ζωή που επιθυμεί να εγκαταλείψει, αλλά δεν μπορεί.
Η συνάντηση του πρωταγωνιστή με τον έρωτα φέρνει ανατροπές και τον καλεί να αναθεωρήσει το μέλλον που επιθυμεί να “χτίσει”. Για πόσο καιρό μπορείς να είσαι “βουτηγμένος” σε μία ζωή που σε “πνίγει”;
Αν έχεις λίγο χρόνο στη διάθεσή σου μία χαλαρή μέρα, άνετα κυλάει με ρυθμό σε ένα sitting διαβάσματος.
Extra cute η βιντεοκασέτα στο εξώφυλλο 📼
June 9, 2025
Εξαιρετικό. Αν δεν έχετε διαβάσει το Μαγκάφιν, διαβάστε το πρώτα και μετά το Βινούσκα.
Το πρώτο σας εισάγει στο σύμπαν των πληρωμένων δολοφόνων με σπαρταριστό τρόπο. Το δεύτερο είναι σα να διαβάζετε σενάριο για το νέο Τζων Ουίκ.
Το πρώτο σας εισάγει στο σύμπαν των πληρωμένων δολοφόνων με σπαρταριστό τρόπο. Το δεύτερο είναι σα να διαβάζετε σενάριο για το νέο Τζων Ουίκ.
October 12, 2025
Η κρυφή ζωή του Λάζαρου, αιωνίως υποψήφιου διδάκτορα φιλολογίας, ιδιοκτήτη βιντεοκλάμπ και επαγγελματία δολοφόνου.
Με πολλά ανεκπλήρωτα όνειρα και παραίτηση από τα δύσκολα.
Σχόλιο του συγγραφέα για τη γενιά της οικονομικής κρίσης.
Με πολλά ανεκπλήρωτα όνειρα και παραίτηση από τα δύσκολα.
Σχόλιο του συγγραφέα για τη γενιά της οικονομικής κρίσης.
July 21, 2025
Τρομερά ιδιαίτερο και απολαυστικό!
Είχε γρήγορο ρυθμό κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα σε ένα βιβλίο και καυστικό χιούμορ (κλασικός Γιαννισης θα πω εγώ), κάτι που εκτιμώ ακόμη περισσότερο. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που δε θα βαρεθείς όσο το διαβάζεις και θα σου αρέσει και πολύ. Το προτείνω!
Είχε γρήγορο ρυθμό κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα σε ένα βιβλίο και καυστικό χιούμορ (κλασικός Γιαννισης θα πω εγώ), κάτι που εκτιμώ ακόμη περισσότερο. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που δε θα βαρεθείς όσο το διαβάζεις και θα σου αρέσει και πολύ. Το προτείνω!
March 26, 2025
Το διάβασα σε μια μέρα.
Απλή γραφή, χωρίς φανφάρες, απίστευτη ανατροπή. Δεν κατάλαβα καν πότε τελείωσε.
Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα
Απλή γραφή, χωρίς φανφάρες, απίστευτη ανατροπή. Δεν κατάλαβα καν πότε τελείωσε.
Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα
October 14, 2025
Ο Λάζαρος χρειάζεται άμεσα μια αλλαγή.
Η ζωή του φαίνεται εντελώς βαλτωμένη: ένα διδακτορικό που δεν του προσφέρει τίποτα, μια ζωή περιορισμένη, με έναν πατέρα που αδυνατεί να συνέλθει από το πένθος του, και την απασχόληση στην οικογενειακή επιχείρηση -βιντεοκλαμπ- που ούτως ή άλλως παραπαίει στη νέα εποχή.
Ωστόσο, όλα αυτά είναι μια βιτρίνα που κρύβουν κάτι άλλο: το γεγονός ότι ο Λάζαρος στην πραγματικότητα είναι πληρωμένος δολοφόνος, γνωστός στην πιάτσα με το όνομα Βινούσκα. Ελπίζει πως κι αυτή η απασχόληση είναι προσωρινή, θα μαζέψει αρκετά χρήματα και θα εγκαταλείψει. Ωστόσο, επειδή η μοίρα έχει άλλα σχέδια, η τελευταία του δουλειά φέρνει εξελίξεις που δεν τις περίμενε, και θα τον αναγκάσει να αναποδογυρίσει τη ζωή του για να σώσει το μόνο που τον ενδιαφέρει.
Αγαπημένος Γιαννίσης, για άλλη μια φορά τα κατάφερε. Κατάφερε να γράψει μια ιστορία που συνδυάζει το αστυνομικό με το κοινωνικό σε ένα βιβλίο που διακωμωδεί το πρώτο. Παρά τον κορμό της ιστορίας, καταφέρνει να καταπιαστεί με μια σειρά σημαντικών θεμάτων: η διαχείριση του πένθους όπως τη βιώνει και ο Λάζαρος και ο πατέρας του, το βάλτωμα που συμβαίνει σε τόσους συνομηλίκους του, που είναι παγιδευμένοι σε μια απασχόληση που δεν τους ενδιαφέρει, η μοναξιά και η προσωπική εξέλιξη του Λάζαρου όταν προκύπτει στη ζωή του κάτι για το οποίο αξίζει να παλέψει περισσότερο, είναι λίγα μόνο από τα πράγματα με τα οποία καταπιάνεται επιτυχώς ο συγγραφέας, και τα διαχειρίζεται μ�� αναπάντεχη τρυφερότητα δεδομένου του θέματος του βιβλίου.
Η ζωή του φαίνεται εντελώς βαλτωμένη: ένα διδακτορικό που δεν του προσφέρει τίποτα, μια ζωή περιορισμένη, με έναν πατέρα που αδυνατεί να συνέλθει από το πένθος του, και την απασχόληση στην οικογενειακή επιχείρηση -βιντεοκλαμπ- που ούτως ή άλλως παραπαίει στη νέα εποχή.
Ωστόσο, όλα αυτά είναι μια βιτρίνα που κρύβουν κάτι άλλο: το γεγονός ότι ο Λάζαρος στην πραγματικότητα είναι πληρωμένος δολοφόνος, γνωστός στην πιάτσα με το όνομα Βινούσκα. Ελπίζει πως κι αυτή η απασχόληση είναι προσωρινή, θα μαζέψει αρκετά χρήματα και θα εγκαταλείψει. Ωστόσο, επειδή η μοίρα έχει άλλα σχέδια, η τελευταία του δουλειά φέρνει εξελίξεις που δεν τις περίμενε, και θα τον αναγκάσει να αναποδογυρίσει τη ζωή του για να σώσει το μόνο που τον ενδιαφέρει.
Αγαπημένος Γιαννίσης, για άλλη μια φορά τα κατάφερε. Κατάφερε να γράψει μια ιστορία που συνδυάζει το αστυνομικό με το κοινωνικό σε ένα βιβλίο που διακωμωδεί το πρώτο. Παρά τον κορμό της ιστορίας, καταφέρνει να καταπιαστεί με μια σειρά σημαντικών θεμάτων: η διαχείριση του πένθους όπως τη βιώνει και ο Λάζαρος και ο πατέρας του, το βάλτωμα που συμβαίνει σε τόσους συνομηλίκους του, που είναι παγιδευμένοι σε μια απασχόληση που δεν τους ενδιαφέρει, η μοναξιά και η προσωπική εξέλιξη του Λάζαρου όταν προκύπτει στη ζωή του κάτι για το οποίο αξίζει να παλέψει περισσότερο, είναι λίγα μόνο από τα πράγματα με τα οποία καταπιάνεται επιτυχώς ο συγγραφέας, και τα διαχειρίζεται μ�� αναπάντεχη τρυφερότητα δεδομένου του θέματος του βιβλίου.
August 17, 2025
Τον αγαπάω!το ξεκαθαρίζω αυτό.Εχω διαβάσει τα άπαντα που λένε.
το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί, ιδίως από την μέση και μετά, μια καταιγιστική περιπέτεια με δολοφονίες, βομβαρδισμούς, μαχαιριές κτλ,κάτι που με έκανε να αναρωτηθώ τί ακριβώς ήθελε να εκφράσει ο εκ των αγαπημένων μου συγγραφέας.
στο πρώτο μισό έχουμε την εσωτερική αναζήτηση του ήρωα και τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει στην καθημερινή του ζωή.
3 αστέρια απλά γιατί δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς θέλει να πει ο Γιαννίσης.
Μια απλή περιπέτεια με καταιγισμό πυρών και εξιλέωση του ήρωα ή κάτι άλλο?
Επίσης,να πω ότι υπάρχει και δόση υπερβολής στο βιβλίο,στο ότι όσοι αντίπαλοι και με όσα όπλα έρθουν να σκοτώσουν τον βασικό μας ήρωα,δεν νοιώθεις ούτε μία φορά ότι θα καταφέρουν να τον απειλήσουν σοβαρά.
θέλουμε Άντερς Οικονομίδη παρακαλώ - είμαι μέγας φαν :)
το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί, ιδίως από την μέση και μετά, μια καταιγιστική περιπέτεια με δολοφονίες, βομβαρδισμούς, μαχαιριές κτλ,κάτι που με έκανε να αναρωτηθώ τί ακριβώς ήθελε να εκφράσει ο εκ των αγαπημένων μου συγγραφέας.
στο πρώτο μισό έχουμε την εσωτερική αναζήτηση του ήρωα και τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει στην καθημερινή του ζωή.
3 αστέρια απλά γιατί δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς θέλει να πει ο Γιαννίσης.
Μια απλή περιπέτεια με καταιγισμό πυρών και εξιλέωση του ήρωα ή κάτι άλλο?
Επίσης,να πω ότι υπάρχει και δόση υπερβολής στο βιβλίο,στο ότι όσοι αντίπαλοι και με όσα όπλα έρθουν να σκοτώσουν τον βασικό μας ήρωα,δεν νοιώθεις ούτε μία φορά ότι θα καταφέρουν να τον απειλήσουν σοβαρά.
θέλουμε Άντερς Οικονομίδη παρακαλώ - είμαι μέγας φαν :)
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 20, 2025
Ο Γιαννίσης αποτελεί comfort συγγραφέας για εμένα, μιας και αγαπώ τη γραφή του.
Το Βινουσκα είναι ένα διαφορετικό βιβλίο του Βαγγέλη θα έλεγα, λίγο πιο καταθλιπτικό σε σχέση με το Μαγκάφιν, παρόλα αυτά, το ίδιο απολαυστικό θα έλεγα.
Αν και στην αρχή ήταν αργό και προσπαθούσα να δω που το πάει, από τη μέση και μετά γινόταν χαμουλης.
Ευκολοδιαβαστο, με ωραία plot twists και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Το προτείνω!
Το Βινουσκα είναι ένα διαφορετικό βιβλίο του Βαγγέλη θα έλεγα, λίγο πιο καταθλιπτικό σε σχέση με το Μαγκάφιν, παρόλα αυτά, το ίδιο απολαυστικό θα έλεγα.
Αν και στην αρχή ήταν αργό και προσπαθούσα να δω που το πάει, από τη μέση και μετά γινόταν χαμουλης.
Ευκολοδιαβαστο, με ωραία plot twists και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Το προτείνω!
June 17, 2025
Πολύ ωραίο, πετυχημένες περιγραφές σκηνών αλλά κ εντυπωσιακές ψυχογραφίες ηρώων! Ωραία πλοκή, ενδιαφέρουσα. Απ' τα αγαπημένα μου του Γιαννίση!
March 24, 2025
Φρέσκο φρέσκο και υπέροχο μυστηριώδες γεμάτο βιβλίο Σας περιμένω στα σχόλια και στο κανάλι μου να το συζητήσουμε https://youtu.be/HePbT3DNnts
October 2, 2025
για όποιον περιμένει ότι θα διαβάσει τη συνέχεια του ο μαγκάφινγ, θα σας πω ότι είναι θα διαβάσετε ένα εξίσου page turner βιβλίο με λιγότερο χιούμορ και περισσότερο συναίσθημα.
για άλλη μία φορά ο συγγραφέας μας προσφέρει ένα διαφορετικό είδος από το προηγούμενο
για άλλη μία φορά ο συγγραφέας μας προσφέρει ένα διαφορετικό είδος από το προηγούμενο
Displaying 1 - 17 of 17 reviews