Als je wilt weten hoe het begonnen is in dit ondermaanse tranendal, luister dan niet naar anderen. Zij waren er niet bij. Mijn hoeven waren nog niet zo gespleten en mijn vacht was nog niet zo grijs als nu, maar ik, ik was erbij. Luister naar mij.
Ik vertel je over de godin die haar onsterfelijkheid achter zich wilde laten om samen te kunnen leven met de man aan wie ze haar hart had verpand. Indien de duizenden, charmante, kleine imperfecties van ons bestaan plaats maken voor groot leed, hoe standvastig denk je dat zo’n keuze dan is?
Ik vertel je over de held achter het gehoornde, houten masker, die bereid was tot een pact dat hem ongekende vermogens gaf. Maar als je de prijs hoort die hij bereid was daarvoor te betalen, hoezeer kun je dan nog geloven in zijn heroïsche idealen?
Ik vertel je over de molenaarsvrouw, die het voor elkaar kreeg een zegen voor haar nazaten te regelen, opdat zij beter zouden gedijen dan zij ooit deed. Wanneer echter generatie op generatie vanaf de geboorte gebonden is, wat is dan het verschil tussen een zegen en een vloek?
Ik vertel je over het kind van licht en duister, dat nog steeds probeert almachtig te worden, hoe lang het ook duurt, wat het ook vergt. Gestegen van knecht tot hoogwaardigheidsbekleder, en zijn tijd is nog maar net begonnen. Elk van ons zou zich moeten wapenen tegen zijn leugens. Ieder zou zijn snode plannen moeten zien te dwarsbomen. Maar hoe doe je dat, wanneer hij moeiteloos je ziel kan lezen, je hart kan raken en je geest kan sturen?
Natuurlijk luistert iedereen naar Peregrijn, de oude alverman. Als nar vertelt hij op de seizoensfeesten over de beloftes van gisteren, die het lot van het land bepaald hebben. Iedereen wil van hem leren, en wie weet, misschien vertelt hij ooit nog zijn eigen verhaal.
Origineel verhaal wat aan het begin verwarrend lijkt
Voor Godijn Publishing las ik Zaailied, het eerste deel van de Beloftes van Gisteren-serie. In het begin had ik geen flauw idee wat ik nou aan het lezen was. Ik vond het moeilijk de samenhang te ontdekken tussen de voor mijn gevoel op zichzelf staande verhaallijnen. Maar, zo dacht ik, er moest wel een verband zijn, dus ik las door en gelukkig maar, want dit verhaal zit magnifiek in elkaar. Je moet alleen wel even doorzetten, maar dan word je beloond.
Doordat Nic Magis uitgebreid uit de doeken doet hoe de wereld waarin Zaailied zich afspeelt er uit ziet en hoe de onderlinge verhoudingen tussen de verschillende gewesten zijn, lijkt het verhaal langzaam van start te gaan. Maar vergis je niet, deze uitgebreide ‘worldbuilding’ en kennismaking met de diverse personages is nodig voor de rest van het verhaal. Saai is het trouwens niet, want je ziet de wereld van Nic voor je opgebouwd worden.
Aan het begin maak je kennis met Griseldis en Lucius in een spannende, nieuwsgierig makende proloog, die ook best gruwelijk is. Daarna lees je lange tijd niets over ze, totdat ze weer opduiken en beetje bij beetje duidelijk wordt hoe het zit met deze twee: hun voorouders, hun voorgeschiedenis en hoe dit nog altijd doorwerkt op de levens van deze twee mensen. En die voorgeschiedenis is heel interessant en leuk om te lezen. Het zet je aan het denken over wat je zelf zou doen als de wereld die Nic heeft geschapen zou bestaan. Mythische wezens in een wereld zo anders dan de onze – én toch, zijn er raakvlakken en momenten dat hun wereld en de onze samen komen. Gevaarlijk? Zeker weten! Intrigerend? Dat ook!
Zaailied is een reis door de tijd, door verschillende werelden met diverse personages die toch samenvallen. Het is moeilijk in woorden te vatten zonder te veel weg te geven. Het is spannend doordat meerdere werelden samen komen in een strijd om de macht. Hoe ver ga je om alle macht in je bezit te krijgen? Ben je dan bereid een pact te sluiten, een belofte te doen? Alles heeft immers een prijs en wil en kun je die betalen?
Na het wat moeizame begin heb ik genoten van dit boek en ben direct doorgegaan in het tweede deel, ‘Oogstfeest.’
Dank aan Godijn Publishing voor het ebook in ruil voor mijn eerlijke mening.
Ik heb genoten van de Eijnderlanden en hun heidense godheden. De schrijfstijl was voor mij in het begin even wennen, maar toen ik er eenmaal in zat, zat ik er ook helemaal in.
In het boek vertelt Peregrijn de alverman verhalen over de beloftes van gisteren. Elk verhaal volgt een ander personage en speelt zich ook af in een andere tijd. Elk verhaal heeft zijn eigen belofte en personages. Door middel van deze verhalen leer je de wereld en de personages door en door kennen. Het zijn op zichzelf staande verhalen maar alle verhalen vormen aan het einde toch een mooi geheel.
De wereld in dit boek is geweldig neergezet en heb ervan genoten door deze te ontdekken door de verhalen van de verschillende personages en hun beloftes. De personages waren goed en uitgebreid beschreven waardoor je geïnteresseerd was in hun verhaal en wat er ging gebeuren. Ook al mocht ik niet alle personages in het boek en had ik niet echt een connectie met een deel van de personages, wou ik toch hun verhaal weten en waar dat verhaal naar toe ging. Ik wou weten welke gevolgen de beloftes hadden voor de wereld en de personages. Vooral wat dit alles verbond met Lucius, Griseldis en de alverman.
Het eindigt op een cliffhanger en ik ben zeker benieuwd naar hoe het nu verder gaat met Lucius en Griseldis. Ook welke rol de heidense goden en hun nageslacht nog gaan spelen in dit verhaal. Dus ik heb Oogstfeest al op mijn verlanglijstje staan.