Een jonge man doet zijn werk voor de thuiszorg bij voorkeur gehuld in vrouwenkleren. Een weduwe nodigt de vroegere minnares van haar man onder valse voorwendsels bij zich thuis uit. De man die al ruim dertig jaar Jezus speelt moet zijn glansrol opgeven na een mislukte schoonheidsbehandeling. Nogal wat personages in deze bundel verzetten zich tegen de werkelijkheid door zich over te geven aan een fantasie.
In het korte autobiografische titelverhaal lezen we hoe de schrijfster op vijfjarige leeftijd omvergeblazen werd door de kracht van verhalen. Vonne van der Meer is het genre altijd trouw gebleven. Ook enkele van haar romans (de Eilandgasten-trilogie, De vrouw met de sleutel en Vindeling) zijn opgebouwd rond verhalen. Met deze bundeling van nieuw en niet eerder in een boek opgenomen vroeger werk, viert Vonne van der Meer dat ze in 1985 debuteerde met Het limonadegevoel en andere verhalen dat bekroond werd met de Geertjan Lubberhuizenprijs.
Vonne van der Meer werd in 1952 in Eindhoven geboren. Ze was het jongste kind in een gezin van drie. Haar moeder was een fanatieke lezer die haar kinderen veel en graag voorlas. De familie verhuisde naar Laren, waar Van der Meer na de lagere school de MMS bezocht. Na haar eindexamen ging ze een jaar naar een high school in de Verenigde Staten, waar haar liefde voor het toneel werd aangewakkerd door de acteerlessen die ze volgde.
Twee jaar later werd ze toegelaten tot de regieafdeling van de Amsterdamse Theaterschool. Tijdens deze opleiding bleef ze eigen werk schrijven: verhalen, toneel, schetsen. Al snel werd ze de belangrijkste tekstleverancier van haar klas: "Als er voor Koninginnedag een straattheaterstuk gemaakt moest worden, bewerkte ik in één nacht een sprookje. Als twee medeleerlingen een stuk zochten om samen aan te werken, maar niks konden vinden dat bij hun leeftijd en mogelijkheden paste, schreef ik het. Daar ontdekte ik ook dat het niet verstandig is je eigen werk te regisseren. De afstand ontbreekt dan. Als een scène niet meteen lukt, ben je geneigd meteen te gaan herschrijven, in plaats van de acteurs een andere opdracht te geven."
In 1976 werd Van der Meers monoloog De behandeling door toneelgroep Centrum op het repertoire genomen. In 1978 sloot ze haar toneelopleiding af en werd regieassistent van Franz Marijnen bij het RO-theater. Al snel regisseerde ze zelf stukken van Goethe, Osborne, Frisch en een bewerking van Plato's Symposium. Daarna regisseerde ze een kleine tien jaar bij uiteenlopende gezelschappen als Baal, Centrum, De Haagse Comedie en het RO-theater. Bij het laatste gezelschap ging in 1996 ook haar toneelstuk Weiger nooit een dans in première.
Van der Meers verzamelde verhalen uit Hollands Maandblad werden in 1987 gebundeld in haar debuut Het limonadegevoel, dat prompt bekroond werd met de Geertjan Lubberhuizenprijs. Daarna publiceerde ze gedurende meer dan dertig jaar en met grote regelmaat romans, verhalenbundels en novellen. De doorbraak naar het grote publiek kwam in 1999 met Eilandgasten, een roman-in-verhalen waarin we de tijdelijke bewoners van huize Duinroos leren kennen en de verhalen achter de berichten in het gastenboek.
Met haar werk heeft Van der Meer zowel in binnen- als buitenland een groot lezerspubliek bereikt. In september 2013 is Het smalle pad van de liefde verschenen, een roman over een onmogelijke liefde die de weg vrijmaakt naar een ander verlangen.
In het najaar van 2014 was zij twee maanden gastschrijver in Brussel, met een lesopdracht (proza schrijven) aan het Rits. In 2015 keerde ze terug naar het Rits om les geven aan de Masterstudenten, en ook in 2016 zal zij daar weer met studenten werken.
In oktober 2015 is Winter in Gloster Huis verschenen.
?Via website van mijn bieb gereserveerd nadat ik dit jaar enthousiast was over andere korte verhalen en Eilandgasten. 🤔Leuke afwisseling in deze verhalenbundel, waar ik het meeste genoten heb van De man achter de streepjes en Het weekendmeisje, maar de andere verhalen waren ook boeiend. MW25/12/25
Van der Meer haar sterkste kant, korte verhalen. Allemaal lijken ze over simpele alledaagse dingen te gaan, maar het is een kijkje in iemands hoofd, achter iemands voordeur.
'De man achter de streepjes' en 'Heer, boer, vrouw, joker' waren favoriet. In weinig woorden worden de karakters geschetst en krijgt de alledaagse situatie een diepere laag
Ik ben niet dol op verhalenbundels, behalve als ze van Vonne van der Meer zijn. Ik heb gehuild om ‘De man achter de streepjes’ (ook al was het een beetje zoet, of misschien juist daarom).
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
"Een ode aan de kracht van het verhaal en veertig jaar literair vakmanschap"
Met de bundel 'Aan haar lippen' viert Vonne van der Meer veertig jaar schrijverschap, en wat een prachtige viering is het. Deze collectie van nieuwe en eerder ongepubliceerde verhalen is een overtuigend bewijs van Van der Meers meesterschap in het korte proza. Zoals NRC al treffend opmerkte, is zij een verhalenschrijfster pur sang, en deze bundel onderstreept dat eens te meer.
'Aan haar lippen' toont een breed scala aan menselijke ervaringen en eigenaardigheden. Van een thuiszorgmedewerker die troost vindt in vrouwenkleding tot een weduwe die op een riskante confrontatie uit is, en een Jezus-vertolker die door de ijdelheid wordt ingehaald: de personages in deze bundel zijn stuk voor stuk memorabel en intrigerend. Wat hen bindt, is een zekere mate van verzet tegen de alledaagse werkelijkheid, een hang naar fantasie als een uitweg of een manier om grip te krijgen op het leven.
Van der Meer weet met haar kenmerkende bondige stijl en scherpe observaties in korte bestekken complexe emoties en situaties neer te zetten. Ze schetst haar personages met enkele rake zinnen, waardoor ze direct voor de lezer tot leven komen. De spanning die ze weet op te bouwen, zit vaak in de subtiele psychologische dynamiek tussen de personages, in de onuitgesproken verlangens en de verborgen motieven.
De bundel opent met een autobiografisch getinte schets waarin Van der Meer terugblikt op haar vroege kennismaking met de betoverende kracht van verhalen. Dit vormt een mooie context voor de rest van de bundel en benadrukt de centrale rol die het vertellen van verhalen in haar leven en werk inneemt. Het is duidelijk dat Van der Meer een diep respect en liefde voor het genre heeft, een trouw die door de jaren heen alleen maar sterker is geworden.
Het is interessant om te zien hoe Van der Meer, naast haar succesvolle romans, altijd is blijven terugkeren naar de kortere vorm. Zelfs in haar romans, zoals de geliefde Eilandgasten-trilogie, 'De vrouw met de sleutel' en 'Vindeling', is de structuur vaak episodisch en verhalend. 'Aan haar lippen' voelt dan ook als een logische en welkome aanvulling op haar oeuvre.
De bundeling van nieuw werk met niet eerder in boekvorm verschenen ouder werk geeft een mooi overzicht van Van der Meers ontwikkeling als schrijver, al is de consistente kwaliteit en haar herkenbare stem door de jaren heen onmiskenbaar gebleven. Het herinnert de lezer eraan dat haar debuut, 'Het limonadegevoel en andere verhalen' uit 1985, destijds niet voor niets werd bekroond.
'Aan haar lippen' is een bundel die de lezer uitdaagt, ontroert en aan het denken zet. De negen verhalen zijn als kleine vensters op diverse levens, elk met hun eigen complexiteit en schoonheid. Vonne van der Meer bewijst met deze bundel opnieuw haar uitzonderlijke talent als verhalenschrijfster en haar vermogen om met weinig woorden een diepe indruk achter te laten. Deze bundel is een must-read voor liefhebbers van het korte verhaal en is een ode aan veertig jaar literair vakmanschap.
Vonne van de Meer schrijft de beste verhalenbundels en kan als geen ander in een paar bladzijdes je meenemen in haar rake observaties en de menselijke complexiteit.