What do you think?
Rate this book
De moordbrigade van Gent loste in het begin van de jaren zestig procentueel gezien de meeste moorden van heel West-Europa op, was de eerste brigade ter wereld die over een allochtoonse inspecteur beschikte, en de chef van de brigade - commissaris Übertrut - had maar één arm. Samen met z'n team, bestaande uit de inspecteurs Zeik, El Bazaz, Compas en Broekgat, probeert hij de Gentse regio vrij te houden van vuige moordenaars. Zullen ze ook in hun opzet slagen als een onbekende misdadiger opduikt die meisjes wurgt en symbolisch bedoelde getallen aanbrengt op hun naakte rug? De tijd dringt, de stress wordt erger, de helse spanning is te snijden. Tot de absolute held van het verhaal, inspecteur Zeik, een gouden ingeving krijgt.
192 pages, Paperback
First published September 16, 2014
13 people are currently reading
169 people want to read
About the author
Herman Brusselmans
131 books374 followersHerman Frans Martha Brusselmans is een Vlaamse schrijver.
Herman Brusselmans in de Nederlandstalige Wikipedia
Herman Brusselmans in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
Herman Brusselmans bij "Schrijversgewijs"
Herman Frans Martha Brusselmans is a Flemish writer.
Herman Brusselmans in the English Wikipedia
Herman Brusselmans in de Nederlandstalige Wikipedia
Herman Brusselmans in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
Herman Brusselmans bij "Schrijversgewijs"
Herman Frans Martha Brusselmans is a Flemish writer.
Herman Brusselmans in the English Wikipedia
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 46 reviews
October 25, 2014
Hermans trukendoos
Het lukt Herman Brusselmans om precies op schema te blijven: na 32 jaar schrijverschap produceert hij zijn 64ste roman. Zeik is het eerste boek in het genre 'literaire thriller', hoewel we dat begrip ruim moeten zien. Over de zelfbenoemde koning van de Vlaamse letteren en de leegte in zijn literatuur.
Herman Brusselmans is een merk. Een merk dat hij zorgvuldig 'positioneert', zoals dat in marketingkringen heet. Twee boeken per jaar, een reeks columns in diverse media en de altijd opzienbarende optredens op radio en televisie. Zijn vaste schare bewonderaars houdt van de onderkoelde humor en de immer ernstige performance van de schrijver.
Übertrut
Die ernst vormt een belangrijk deel van het imago dat Brusselmans neerzet: hij lacht zelden of nooit. De meest fantastische absurditeiten bespreekt hij met een stalen gezicht alsof het leven hem op geen enkele wijze iets van vreugde brengt. Zo ook behandelt hij zijn productieve schrijfwerk, waardoor er een vreemde verhouding ontstaat tussen de serieuze schrijver en zijn vaak schaterlachende publiek.
In Zeik begeeft Brusselmans zich in de wereld van de literaire thriller. Dat gaat hem, voor wat betreft de hoofdlijnen, goed af: in 1961 wordt de moordbrigade van de politie in Gent geconfronteerd met een aantal mysterieuze moorden. Commissaris Übertrut en de inspecteurs Zeik, El Bazaz en Broekgat staan voor een moeilijke zaak. Als het team wordt uitgebreid met de vrouwelijke inspecteur Selma Compas, komt er schot in het onderzoek en is de ontknoping nabij. Einde verhaal.
Onzinverhaal
Dat de moordbrigade zich bezighoudt met zo'n complexe zaak is een rode draad waar de schrijver zich al vanaf het begin niet echt voor lijkt te interesseren. Er moet nu eenmaal een verhaal zijn, maar in Brusselmans' universum gaat het vooral om de onderlinge verstandhouding die in ontwrichtende dialogen gestalte krijgt. Het is de truc van de verwarring: als iemand een enigszins relevante opmerking maakt, weet de schrijver die direct om te zetten in een volledig ontsporend onzinverhaal. Om even verderop de draad gewoon weer op te pakken.
De tweede truc – Brusselmans ten voeten uit – bestaat uit de doorlopende zoektocht naar mogelijkheden om een seksuele pointe te plaatsen. En dat het liefst op iedere pagina. De weg erheen is voor Brusselmans een eenvoudige route, want vrijwel alle gesprekken of geventileerde gedachten kunnen in een handomdraai omgetoverd worden in platvloers proza.
Persiflage
Als laatste truc, en dat is een heel slimme, verklaart de schrijver bij aanvang van elk vraaggesprek dat we deze roman vooral als 'persiflage' moeten zien. Het is de meest effectieve manier om een recensent monddood te maken: alle kritiek en onderbouwing wordt gereduceerd tot onbegrip en onkunde. Het zij zo.
Herman Brusselmans is een fenomeen en de verkoop van zijn boeken is fenomenaal. Of zoals zijn uitgever op de achterflap nog maar eens ironisch benadrukt: 'hij is een zeer belangrijk schrijver'. Zeik daarentegen, in zijn absurdistische nietszeggendheid, is een boekje dat slechts zal functioneren als geinig verjaardagscadeau.
http://www.8weekly.nl/artikel/11881/h...
@8WEEKLY/André van Dijk
Het lukt Herman Brusselmans om precies op schema te blijven: na 32 jaar schrijverschap produceert hij zijn 64ste roman. Zeik is het eerste boek in het genre 'literaire thriller', hoewel we dat begrip ruim moeten zien. Over de zelfbenoemde koning van de Vlaamse letteren en de leegte in zijn literatuur.
Herman Brusselmans is een merk. Een merk dat hij zorgvuldig 'positioneert', zoals dat in marketingkringen heet. Twee boeken per jaar, een reeks columns in diverse media en de altijd opzienbarende optredens op radio en televisie. Zijn vaste schare bewonderaars houdt van de onderkoelde humor en de immer ernstige performance van de schrijver.
Übertrut
Die ernst vormt een belangrijk deel van het imago dat Brusselmans neerzet: hij lacht zelden of nooit. De meest fantastische absurditeiten bespreekt hij met een stalen gezicht alsof het leven hem op geen enkele wijze iets van vreugde brengt. Zo ook behandelt hij zijn productieve schrijfwerk, waardoor er een vreemde verhouding ontstaat tussen de serieuze schrijver en zijn vaak schaterlachende publiek.
In Zeik begeeft Brusselmans zich in de wereld van de literaire thriller. Dat gaat hem, voor wat betreft de hoofdlijnen, goed af: in 1961 wordt de moordbrigade van de politie in Gent geconfronteerd met een aantal mysterieuze moorden. Commissaris Übertrut en de inspecteurs Zeik, El Bazaz en Broekgat staan voor een moeilijke zaak. Als het team wordt uitgebreid met de vrouwelijke inspecteur Selma Compas, komt er schot in het onderzoek en is de ontknoping nabij. Einde verhaal.
Onzinverhaal
Dat de moordbrigade zich bezighoudt met zo'n complexe zaak is een rode draad waar de schrijver zich al vanaf het begin niet echt voor lijkt te interesseren. Er moet nu eenmaal een verhaal zijn, maar in Brusselmans' universum gaat het vooral om de onderlinge verstandhouding die in ontwrichtende dialogen gestalte krijgt. Het is de truc van de verwarring: als iemand een enigszins relevante opmerking maakt, weet de schrijver die direct om te zetten in een volledig ontsporend onzinverhaal. Om even verderop de draad gewoon weer op te pakken.
Inspecteur Compas: 'Ze is wreedaardig gewurgd met een touw' (...) 'Mijn broer heeft ook ooit iemand gewurgd', zei Adinda, 'maar dat telt niet mee. Het was een Duitser in de oorlog en van die rotzakken konden er niet genoeg gewurgd worden. Ze hebben m'n broer afgevoerd naar Dachau. Daar kon hij ontsnappen door achtentwintig bewakers om te kopen. Hij had veel geld, door z'n handel in exotische dieren (...)
De tweede truc – Brusselmans ten voeten uit – bestaat uit de doorlopende zoektocht naar mogelijkheden om een seksuele pointe te plaatsen. En dat het liefst op iedere pagina. De weg erheen is voor Brusselmans een eenvoudige route, want vrijwel alle gesprekken of geventileerde gedachten kunnen in een handomdraai omgetoverd worden in platvloers proza.
'De meisjes zijn niet meer wat ze vroeger waren, Pietro,' zei Zeik. 'Vroeger zouden ze je hun preut met open handen aangeboden hebben in ruil voor een stuk pizza, tegenwoordig mag je dat stuk pizza in hun reet steken en nog hebben ze de hint niet begrepen.'
Persiflage
Als laatste truc, en dat is een heel slimme, verklaart de schrijver bij aanvang van elk vraaggesprek dat we deze roman vooral als 'persiflage' moeten zien. Het is de meest effectieve manier om een recensent monddood te maken: alle kritiek en onderbouwing wordt gereduceerd tot onbegrip en onkunde. Het zij zo.
Herman Brusselmans is een fenomeen en de verkoop van zijn boeken is fenomenaal. Of zoals zijn uitgever op de achterflap nog maar eens ironisch benadrukt: 'hij is een zeer belangrijk schrijver'. Zeik daarentegen, in zijn absurdistische nietszeggendheid, is een boekje dat slechts zal functioneren als geinig verjaardagscadeau.
http://www.8weekly.nl/artikel/11881/h...
@8WEEKLY/André van Dijk
January 5, 2023
Het boek wordt voorgesteld als een detective op de achterflap, maar dat lijkt me nogal hoog gegrepen. Brusselmans geeft dit trouwens zelf ruiterlijk toe en zegt dat het simpelweg een parodie op een detective is. Fair enough.
Zeik is een Gentse politie-inspecteur met twee mislukte huwelijken, zijn collega’s zijn Mohamed El Bazaz (de eerste allochtone inspecteur in België), Selma Compas, een jonge vrouw (“niet mooi en niet lelijk”) die net bij de moordrecherche is gedropt omdat ze het nichtje van de burgemeester is, en Ivo Broekgat, het jongste lid, inderdaad een broekje dat door de anderen misbruikt wordt als manusje van alles.
Het gebeuren speelt zich af in 1961. Slim van Brusselmans, dat bespaart hem de moeite zich in te werken in moderne forensische technieken, die inderdaad niet van de simpelste zijn.
De inspecteurs brengen hun dagen door met rondlummelen, kettingroken op kantoor (dat mocht toen nog), filosoferen met als grondgedachte “l’enfer, c’est les autres”, vooral als dat vrouwen zijn, seksuele fantasieën koesteren, schuttingtaal uitslaan, en die af en toe ook in praktijk brengen.
Het plot stelt weinig of niets voor, maar dat was klaarblijkelijk ook niet de bedoeling. De inspecteurs zijn in wezen een stelletje stumperds, maar omdat ze ook helemaal geen moeite doen om dat te verbergen, worden ze in al hun tegenstrijdigheden menselijk en zelfs af en toe een beetje sympathiek.
Waarom lees ik dit eigenlijk? Ja, eens om de twee jaar of zo moet ik een boek van Brusselmans lezen. Hij doet mij altijd lachen. Luidop zelfs soms. Er is nauwelijks een andere schrijver die daar zo systematisch in slaagt. Je moet er als lezer zelf ook wel wat talent voor hebben, voor de uiterst droge en absurde humor van Brusselmans. Ik ondervind dat veel mensen dit waardeloos of zelfs verwerpelijk vinden. Maar als je Monty Python kunt smaken, zou ik af en toe een Brusselmansje, mits spaarzaam genoten, toch durven aanraden.
Zeik is een Gentse politie-inspecteur met twee mislukte huwelijken, zijn collega’s zijn Mohamed El Bazaz (de eerste allochtone inspecteur in België), Selma Compas, een jonge vrouw (“niet mooi en niet lelijk”) die net bij de moordrecherche is gedropt omdat ze het nichtje van de burgemeester is, en Ivo Broekgat, het jongste lid, inderdaad een broekje dat door de anderen misbruikt wordt als manusje van alles.
Het gebeuren speelt zich af in 1961. Slim van Brusselmans, dat bespaart hem de moeite zich in te werken in moderne forensische technieken, die inderdaad niet van de simpelste zijn.
De inspecteurs brengen hun dagen door met rondlummelen, kettingroken op kantoor (dat mocht toen nog), filosoferen met als grondgedachte “l’enfer, c’est les autres”, vooral als dat vrouwen zijn, seksuele fantasieën koesteren, schuttingtaal uitslaan, en die af en toe ook in praktijk brengen.
Het plot stelt weinig of niets voor, maar dat was klaarblijkelijk ook niet de bedoeling. De inspecteurs zijn in wezen een stelletje stumperds, maar omdat ze ook helemaal geen moeite doen om dat te verbergen, worden ze in al hun tegenstrijdigheden menselijk en zelfs af en toe een beetje sympathiek.
Waarom lees ik dit eigenlijk? Ja, eens om de twee jaar of zo moet ik een boek van Brusselmans lezen. Hij doet mij altijd lachen. Luidop zelfs soms. Er is nauwelijks een andere schrijver die daar zo systematisch in slaagt. Je moet er als lezer zelf ook wel wat talent voor hebben, voor de uiterst droge en absurde humor van Brusselmans. Ik ondervind dat veel mensen dit waardeloos of zelfs verwerpelijk vinden. Maar als je Monty Python kunt smaken, zou ik af en toe een Brusselmansje, mits spaarzaam genoten, toch durven aanraden.
May 13, 2023
Oké, dit is voor mij het eerste boek die ik heb gelezen van Brusselmans en wat is die man geniaal. 😅
Persoonlijk kan ik de grove uitspraken en taal echt appreciëren ik vind het gewoon hilarisch! Ik heb echt gegierd! Er zit wel geen spanning in het boek en in het verhaal zelf zit geen vaart. Maar is de moeite waard om te lezen. Op naar de volgende boeken van Herman Brusselmans!
Persoonlijk kan ik de grove uitspraken en taal echt appreciëren ik vind het gewoon hilarisch! Ik heb echt gegierd! Er zit wel geen spanning in het boek en in het verhaal zelf zit geen vaart. Maar is de moeite waard om te lezen. Op naar de volgende boeken van Herman Brusselmans!
February 20, 2021
Dit is by far het grappigste wat ik ooit heb gelezen. Favo Brusselmans tot nu toe.
April 30, 2024
Geen idee of de stijl en het gevoel voor humor volledig over mij heen gaat, maar ik heb niet bepaald genoten van het boek. De eerste - en misschien meteen de laatste - keer dat ik Herman Brusselmans lees. Op elke pagina wordt minstens één keer op zeer vulgaire wijze een seksuele woordspeling gemaakt, en ik heb het gevoel dat 75% van het boek draait om uitspraken die puur en alleen gemaakt zijn om te shockeren. Het verhaal zelf is pure onzin, en kan in de verste verte geen detectiveverhaal genoemd worden.
June 7, 2017
Dit is mijn eerste Brusselmans... 't ja, je herkent de stijl, 't is amusant en soms moet je eens glimlachen maar 't doet me denken aan een stationsromannetje, maar dan in het jargon van Brusselmans. Op de cover staat : " een schitterend opgebouwde misdaadroman"... Ik zou het eerder een parodie op het genre noemen, waar het meer te doen is om de personages - die eigenlijk ook niet echt uitgewerkt worden - dan om de "ontknoping" .
September 16, 2014
Met Zeik zet de Vlaamse schrijver Herman Brusselmans zijn eerste stappen binnen het thrillergenre, ook al moet dit met een serieuze korrel zout genomen worden. De schrijver laat niet na om tijdens de interviews verbonden aan de release nadrukkelijk te vermelden dat het gaat om een persiflage op het genre en dat het allemaal niet zo serieus moet genomen worden.
Het verhaal speel zich af te Gent in het jaar 1961. De moordbrigade, onder leiding van commissaris Übertrut, krijgt te maken met de moord op een jonge vrouw. Aan inspecteurs Zeik, El Bazaz, Compas en Broekgat de moeilijke taak om deze zaak op te lossen.
Al vanaf de eerste bladzijde wordt het duidelijk dat we hier te maken hebben met een typische Brusselmans en dit zal ook niet veranderen. Dezelfde gekende ingrediënten toegepast vanuit een nieuwe invalshoek, niets meer of minder. Hoogstaand is het allemaal niet, maar wel uiterst vermakelijk. Op het moment dat je als lezer het gevoel kan krijgen dat er eindelijk iets mag gebeuren, wordt dit bijvoorbeeld bevestigd door commissaris Übertrut: 'Nog steeds geen moord ?' En zo volgen nog verschillende voorvallen, waarbij diverse clichés verbonden aan het thrillergenre niet uit de weg gegaan worden.
Eigenlijk doet Zeik heel hard denken aan de Vlaamse komische serie De Kolderbrigade uit 1980 met in de hoofdrollen Romain Deconinck en Gaston & Leo. Hierin trachtten commissaris Kolder en zijn twee hulpinspecteurs keer op keer een moordzaak op te lossen, iets waar ze op een meestal hilarische wijze ook steeds in slaagden.
Lukt het de moordbrigade van Gent ook ? Aan de lezer om dit te ontdekken ! Dit boek is voornamelijk geschikt voor lezers die de schrijfstijl en humor van Brusselmans weten te appreciëren. Is dit niet het geval dan zal het boek waarschijnlijk snel in een duistere, afgelegen hoek belanden.
Het verhaal speel zich af te Gent in het jaar 1961. De moordbrigade, onder leiding van commissaris Übertrut, krijgt te maken met de moord op een jonge vrouw. Aan inspecteurs Zeik, El Bazaz, Compas en Broekgat de moeilijke taak om deze zaak op te lossen.
Al vanaf de eerste bladzijde wordt het duidelijk dat we hier te maken hebben met een typische Brusselmans en dit zal ook niet veranderen. Dezelfde gekende ingrediënten toegepast vanuit een nieuwe invalshoek, niets meer of minder. Hoogstaand is het allemaal niet, maar wel uiterst vermakelijk. Op het moment dat je als lezer het gevoel kan krijgen dat er eindelijk iets mag gebeuren, wordt dit bijvoorbeeld bevestigd door commissaris Übertrut: 'Nog steeds geen moord ?' En zo volgen nog verschillende voorvallen, waarbij diverse clichés verbonden aan het thrillergenre niet uit de weg gegaan worden.
Eigenlijk doet Zeik heel hard denken aan de Vlaamse komische serie De Kolderbrigade uit 1980 met in de hoofdrollen Romain Deconinck en Gaston & Leo. Hierin trachtten commissaris Kolder en zijn twee hulpinspecteurs keer op keer een moordzaak op te lossen, iets waar ze op een meestal hilarische wijze ook steeds in slaagden.
Lukt het de moordbrigade van Gent ook ? Aan de lezer om dit te ontdekken ! Dit boek is voornamelijk geschikt voor lezers die de schrijfstijl en humor van Brusselmans weten te appreciëren. Is dit niet het geval dan zal het boek waarschijnlijk snel in een duistere, afgelegen hoek belanden.
March 13, 2019
Mijn zoontje Jilo begint net een beetje te lezen en vroeg zich al langer af wat ik zoal op die bank lig te lezen, toen hij voor de eerste keer uitgerekend de titel van dit boek onder ogen kreeg.
"Zeik", piepte het jongensstemmetje terwijl hij naast me stond.
Oei, dacht ik, hoe valt dit nou alweer uit te leggen.
"Lees jij over zeik?".
Hij bleef naast me staan, had me al zien en horen gniffelen en snapte er uiteraard niks van dat je vanwege zeik kon lachen.
"Zo heet de hoofdpersoon", zei ik naar waarheid en was opgelucht dat het antwoord eigenlijk zo simpel was. "Er komen meer rare namen voor in dit boek, zoals broekgat." Daar moest hij om lachen. "En Compas." "Ha,ha." "Dus Broekgat zegt tegen Zeik dat hij Compas moet zoeken." Lachen. Nu snapte hij een beetje waarom ik zo moest gniffelen.
"Lees eens voor."
"Is niet voor kleine jongetjes bestemd."
"Wel."
"Niet."
Hij bleef aandringen.
"Het gaat nergens over, dit boek."
"Waarom lees het het dan?"
Daar kon ik op wachten. "Omdat lezen over onzin grappig kan zijn."
Ik wilde hem vertellen dat het net is alsof je met een dronken hoofd met meerdere dronken hoofden lekker slap in een kroeg zit te ouwehoeren, maar daar was hij nog te jong voor, dus had ik het maar over die keren dat er zo hard aan de keukentafel werd gelachen. Dat wist hij nog.
"Maar waar gaat het boek dan over?"
Shit, hij houdt nooit op met vragen.
"Het gaat over een moord die nooit op deze manier opgelost kan worden. Het oplossen van een moord in een boek noemen ze een detective of een thriller, maar bij deze schrijver is het helemaal niks. er wordt alleen maar met woorden in de rondte gedraaid", en ik zei hem maar niet hoe platvloers het er daarbij aan toe ging.
Gelukkig had hij eindelijk zijn aandacht verloren, en ik eigenlijk ook. Het zal vast weer een flink aantal jaren duren voordat ik me weer verleid weet tot de pulp van Brusselmans.
"Zeik", piepte het jongensstemmetje terwijl hij naast me stond.
Oei, dacht ik, hoe valt dit nou alweer uit te leggen.
"Lees jij over zeik?".
Hij bleef naast me staan, had me al zien en horen gniffelen en snapte er uiteraard niks van dat je vanwege zeik kon lachen.
"Zo heet de hoofdpersoon", zei ik naar waarheid en was opgelucht dat het antwoord eigenlijk zo simpel was. "Er komen meer rare namen voor in dit boek, zoals broekgat." Daar moest hij om lachen. "En Compas." "Ha,ha." "Dus Broekgat zegt tegen Zeik dat hij Compas moet zoeken." Lachen. Nu snapte hij een beetje waarom ik zo moest gniffelen.
"Lees eens voor."
"Is niet voor kleine jongetjes bestemd."
"Wel."
"Niet."
Hij bleef aandringen.
"Het gaat nergens over, dit boek."
"Waarom lees het het dan?"
Daar kon ik op wachten. "Omdat lezen over onzin grappig kan zijn."
Ik wilde hem vertellen dat het net is alsof je met een dronken hoofd met meerdere dronken hoofden lekker slap in een kroeg zit te ouwehoeren, maar daar was hij nog te jong voor, dus had ik het maar over die keren dat er zo hard aan de keukentafel werd gelachen. Dat wist hij nog.
"Maar waar gaat het boek dan over?"
Shit, hij houdt nooit op met vragen.
"Het gaat over een moord die nooit op deze manier opgelost kan worden. Het oplossen van een moord in een boek noemen ze een detective of een thriller, maar bij deze schrijver is het helemaal niks. er wordt alleen maar met woorden in de rondte gedraaid", en ik zei hem maar niet hoe platvloers het er daarbij aan toe ging.
Gelukkig had hij eindelijk zijn aandacht verloren, en ik eigenlijk ook. Het zal vast weer een flink aantal jaren duren voordat ik me weer verleid weet tot de pulp van Brusselmans.
June 26, 2023
'Zeik' vertelt het verhaal van de succesvolle Gentse Moordbrigade, de moordbrigade van Gent, bij haar zoektocht naar de moordenaar van Marie-Anne De Raeve en Sally Boonewijck. Deze twee jonge meisjes werden gewurgd nadat zij niet seksueel werden misbruikt. Vervolgens werden de lijken in een parkje gedumpt. Inspecteurs Zeik, El Bazaz, Compas en Broekgat staan voor een raadsel: op het lichaam van Marie-Anne heeft de dader een doorkruiste negen en een twaalf aangebracht, op het lichaam van Sally een doorkruiste vier en een twaalf. 'Wat heeft dit te betekenen?', hoor je hen denken, tot de oplossing boven water komt drijven als een drol in een verstopt toilet. De dader wordt tot bekentenis gedwongen en naar de verdoemenis verbannen. De inwoners van de Arteveldestad, longkankerlijders niet te na gesproken, kunnen opnieuw ongestoord ademhalen. De Gentse Moordbrigade heeft zich alweer op onnavolgbare wijze van haar taak gekweten.
'Zeik' is een onvervalste thriller, enig in zijn soort. De lezer weet, nadat hij de laatste bladzijde heeft omgeslagen, dat hij nooit nog zo'n spannend boek zal lezen. Tenzij hij het opnieuw leest, net als ik.
'Zeik' is een onvervalste thriller, enig in zijn soort. De lezer weet, nadat hij de laatste bladzijde heeft omgeslagen, dat hij nooit nog zo'n spannend boek zal lezen. Tenzij hij het opnieuw leest, net als ik.
July 4, 2015
Leuke parodie op de typische whodunit à la Aspe. Brusselmans gebruikt alle clichés die zo kenmerkend zijn voor dit genre en doet er nog een schepje (vaak meerdere schepjes) bovenop. Verder gewoon puur Brusselmans: absurd, soms grof, maar vooral hilarisch. In de andere boeken die ik tot nu toe van hem las werd dit 'gezever' wel wat afgewisseld met wat ernstigere, filosofische momenten en dat miste ik hier wel.
3 sterren voor dit leuke tussendoortje.
3 sterren voor dit leuke tussendoortje.
September 11, 2017
Hilariously stupid
March 19, 2020
Ik vind het boek maar niks. Ik had gehoopt op een meeslepend verhaal waarbij je naar verlangt om de dader te weten te komen. Dit was hier niet het geval. Er is geen rode draad in het verhaal en dit komt omdat er geen sterk verhaal is. Het gaat meer over de personages die het moeten oplossen, commissaris Übertrut, inspecteurs : Zeik, El Bazaz, Compas en Broekgat, dan dat het gaat over de misdaad die plaats vindt. Je komt amper iets te weten over de uiteindelijke dader of over de slachtoffers. Ook de mogelijke oplossing theorieën zijn beperkt vergeleken met andere politiethrillers.
De gesprekken tussen de personages die vaak nergens over gaan en niks van meerwaarde hebben, zijn in het begin grappig. Maar na een tijdje wil je ook inhoud. Het jargon van Herman Brusselmans vond ik op den duur eerder vervelend dan grappig. Dit omdat het jargon vaak alleen maar aan de pas kwam bij de nutteloze gesprekken. Bij de gesprekken of delen waar het wel over de misdaad etc. gesproken werd, wordt er algemeen Nederlands gepraat. Dit zorgt voor een enorm contrast.
Alles wat ik hier boven opgesomd heb, zorgt ervoor dat het geen meeslepend verhaal was. Het was eerder uit verplichting dat ik het boek verder las dan echt uit nieuwsgierigheid of plezier. Ik zal dan ook nog weinig Herman Brusselmans lezen. Ik denk dat het niet mijn type schrijfstijl is. Er zat nochtans zoveel potentie in. De eerste pagina's lazen vlot en deed je toch een beetje goesting krijgen in het vervolg. Maar de schrijfstijl van Herman Brusselman countert dit enorm naar mijn mening.
De gesprekken tussen de personages die vaak nergens over gaan en niks van meerwaarde hebben, zijn in het begin grappig. Maar na een tijdje wil je ook inhoud. Het jargon van Herman Brusselmans vond ik op den duur eerder vervelend dan grappig. Dit omdat het jargon vaak alleen maar aan de pas kwam bij de nutteloze gesprekken. Bij de gesprekken of delen waar het wel over de misdaad etc. gesproken werd, wordt er algemeen Nederlands gepraat. Dit zorgt voor een enorm contrast.
Alles wat ik hier boven opgesomd heb, zorgt ervoor dat het geen meeslepend verhaal was. Het was eerder uit verplichting dat ik het boek verder las dan echt uit nieuwsgierigheid of plezier. Ik zal dan ook nog weinig Herman Brusselmans lezen. Ik denk dat het niet mijn type schrijfstijl is. Er zat nochtans zoveel potentie in. De eerste pagina's lazen vlot en deed je toch een beetje goesting krijgen in het vervolg. Maar de schrijfstijl van Herman Brusselman countert dit enorm naar mijn mening.
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 4, 2022
Dit is een ongelooflijk saai boek, want het verhaal verloopt heel moeizaam. De auteur gebruikt ouderwets Nederlands, daarom is sommige woorden/zinnen moeilijk te begrijpen. Maar toch heb ik een paar uitdrukkingen/ zinnen geleerd (doch ter zake, geen hond die er brood van lusten, geen land mee te bezeilen).
May 22, 2021
De enig mogelijke kwalificatie is hier 'Brusselmans'. Wel grappig hoor, maar in Zeik is de diepgang wel héél erg ver te zoeken.
October 9, 2022
Niet het sterkste werk van Brusselmans, maar wel vermakelijk genoeg om door te blijven lezen.
July 14, 2023
Echt geweldig opnieuw.
November 9, 2023
Leest heel vlot.Redelijk luchtig,soms wel op het vulgaire af, maar dat is dan ook weer brusselmans stijl.
November 14, 2023
Een grappig boek met droge en ook grove humor. Waar Herman Brusselmans bekend om is. Zo uitgelezen.
December 25, 2024
Dit duurde 6 maand, zegt genoeg - ik vond en wou dat ik ooit een Brusselmans (moest) gelezen hebben/ had
September 27, 2025
Niks voor mij. Te grof taalgebruik.
September 14, 2014
#HermanBrusselmans #Zeik
Herman Brusselmans, een Belgisch schrijver, dichter en columnist.
De auteur schrijft inmiddels al 32 jaar en brengt 2 boeken per jaar uit. Met ZEIK zet hij zijn eerste stappen richting het genre thriller. Zeik is een parodie op het genre literaire thriller, omdat dit genre eigenlijk niet bestaat.
Brusselmans is één van de meest verguisde Vlaamse schrijvers, dit vanwege ééntonigheid, schuttingtaal en platte seksueel getinte uitspraken.
Ik las deze thriller, een thriller waarin we kennismaken met de moordbrigade in Gent in het jaar 1961. Er is een moordenaar actief die het voorzien heeft op jonge vrouwen. De vrouwen hebben één overeenkomst, ze zijn op hun rug gemerkt met getallen. Aan hoofdcommissaris Übertrut en zijn inspecteurs Zeik, El Bazaz, Compas en Broekgat de taak de moordenaar te stoppen.
Zeik is een boek met een gigantische dosis humor en hilarische situaties. De auteur heeft enorm veel fantasie en je leest het boek met een hele grote lach op je gezicht. Alleen al de namen die Brusselmans zijn karakters heeft gegeven zijn heel erg bijzonder en zo ook de vele komische situaties.
Je zou zeggen dat de auteur naast schrijver, dichter en columnist ook cabaretier is. Van het jaartal waarin het boek zich afspeelt, (1961) is verder vrij weinig te merken. Het zou zich ook zomaar in 2014 af kunnen spelen, met als enige verschil dat men tegenwoordig misschien iets sneller een moord op kan lossen met de hedendaagse technieken. Maar in 1961 dronk men ook al koffie, las men boeken en vijlde men nagels, net als nu bij de politie.
Zeik moet het niet hebben van de spanning, maar moet je vooral lezen als je eens een keer een niet standaard thriller wilt en eens een keer flink wilt lachen. Het zal niet een ieder zijn soort humor zijn, maar ik heb er ontzettend van genoten! Ik kijk dan ook al uit naar het volgende deel waar de auteur inmiddels mee bezig is : De moord op de poetsvrouw van Hugo Claus.
★★★½
Herman Brusselmans, een Belgisch schrijver, dichter en columnist.
De auteur schrijft inmiddels al 32 jaar en brengt 2 boeken per jaar uit. Met ZEIK zet hij zijn eerste stappen richting het genre thriller. Zeik is een parodie op het genre literaire thriller, omdat dit genre eigenlijk niet bestaat.
Brusselmans is één van de meest verguisde Vlaamse schrijvers, dit vanwege ééntonigheid, schuttingtaal en platte seksueel getinte uitspraken.
Ik las deze thriller, een thriller waarin we kennismaken met de moordbrigade in Gent in het jaar 1961. Er is een moordenaar actief die het voorzien heeft op jonge vrouwen. De vrouwen hebben één overeenkomst, ze zijn op hun rug gemerkt met getallen. Aan hoofdcommissaris Übertrut en zijn inspecteurs Zeik, El Bazaz, Compas en Broekgat de taak de moordenaar te stoppen.
Zeik is een boek met een gigantische dosis humor en hilarische situaties. De auteur heeft enorm veel fantasie en je leest het boek met een hele grote lach op je gezicht. Alleen al de namen die Brusselmans zijn karakters heeft gegeven zijn heel erg bijzonder en zo ook de vele komische situaties.
Je zou zeggen dat de auteur naast schrijver, dichter en columnist ook cabaretier is. Van het jaartal waarin het boek zich afspeelt, (1961) is verder vrij weinig te merken. Het zou zich ook zomaar in 2014 af kunnen spelen, met als enige verschil dat men tegenwoordig misschien iets sneller een moord op kan lossen met de hedendaagse technieken. Maar in 1961 dronk men ook al koffie, las men boeken en vijlde men nagels, net als nu bij de politie.
Zeik moet het niet hebben van de spanning, maar moet je vooral lezen als je eens een keer een niet standaard thriller wilt en eens een keer flink wilt lachen. Het zal niet een ieder zijn soort humor zijn, maar ik heb er ontzettend van genoten! Ik kijk dan ook al uit naar het volgende deel waar de auteur inmiddels mee bezig is : De moord op de poetsvrouw van Hugo Claus.
★★★½
February 17, 2017
Dit is een misdaadroman, die speelt in Gent, begin jaren 60.
Er moeten 2 moorden opgelost worden door inspecteur Zeik en zijn collega's.
Dit alles wordt zo hilarisch beschreven dat ik zeker nog iets van Brusselmans ga lezen.
Er moeten 2 moorden opgelost worden door inspecteur Zeik en zijn collega's.
Dit alles wordt zo hilarisch beschreven dat ik zeker nog iets van Brusselmans ga lezen.
October 1, 2014
'Zeik' speelt zich af in het Belgische Gent, in 1991. Er is een meisje vermoord en de moordbrigade moet aan de slag. Eindelijk, want de heren en dame verveelden zich kapot en vulden hun tijd met nietsdoen, elkaar te kijk zetten, hun eigen bezigheden en vroeg op huis aan. Het is me een stelletje, alleen hun namen al: commissaris Übertrut en de inspecteurs Zeik, El Bazaz, Broekgat en Compas; laatstgenoemde is de enige vrouw in dit illustere gezelschap en zij staat haar mannetje. Nabestaanden en politie zetten elkaar en zichzelf in de zeik en te kakken. Het onderzoek stelt niets voor, er zijn wat aannames en verder gebeurt er feitelijk niets. Dan wordt er nog een meisje vermoord. Dezelfde dader? Het team komt wederom c.q. alsnog in actie. Worden beide moordzaken opgelost of moeten ze worden bijgeschreven op de lijst van onopgeloste misdrijven? Lees en huiver.
Dat huiveren is flauwekul, zoals het hele boek 'Zeik' flauwekul is. Het is een haast platvloerse klucht, waarin mensen elkaar - en soms ook zichzelf - respectloos behandelen. Humor heet dat ... Herman Brusselmans' 'humor' vind je in al zijn werk terug, maar in 'Zeik' is werkelijk niets te vinden wat de lezer serieus kan nemen.
Zwaar over de top, geen spanning, geen diepgang, zeer dun verhaaltje.
Deel 2 gaat 'De moord op de poetsvrouw van Hugo Claus' heten. Mijn nieuwsgierigheid naar Brusselmans als thrillerschrijver is na één deel echter wel bevredigd.
Dat huiveren is flauwekul, zoals het hele boek 'Zeik' flauwekul is. Het is een haast platvloerse klucht, waarin mensen elkaar - en soms ook zichzelf - respectloos behandelen. Humor heet dat ... Herman Brusselmans' 'humor' vind je in al zijn werk terug, maar in 'Zeik' is werkelijk niets te vinden wat de lezer serieus kan nemen.
Zwaar over de top, geen spanning, geen diepgang, zeer dun verhaaltje.
Deel 2 gaat 'De moord op de poetsvrouw van Hugo Claus' heten. Mijn nieuwsgierigheid naar Brusselmans als thrillerschrijver is na één deel echter wel bevredigd.
September 30, 2014
Dit boek heeft niets te maken met de literaire thriller zoals ik die gewend ben. Dat was allereerst een schok, maar toen ik verder las heb ik het gezien voor wat het is: een roman van Brusselmans dat bol staat van humor en grof taalgebruik. Het hele verhaal is nergens spannend te noemen.
Het verhaal speelt in 1961 in België en is geschreven door een Vlaams auteur.
Het boek heeft niets met het thrillergenre te maken maar het verbaast me niet dat een tweede Zeik-roman in voorbereiding is met als titel De moord op de poetsvrouw van Hugo Claus.
Ik ben begonnen in Zeik en heb er eerst een aantal bladzijden uit gelezen en toen weggelegd. Een paar uur later ben ik het weer gaan lezen, nu met een andere insteek en heb me toen toen laten vermaken door de schrijfstijl. Dat is wel gelukt, mag ik zeggen. Maar het is in niets wat het lijkt.
Een boek om als afwisseling van spannende thrillers te lezen en wanneer je behoefte hebt om eens flink te lachen.
Het verhaal speelt in 1961 in België en is geschreven door een Vlaams auteur.
Het boek heeft niets met het thrillergenre te maken maar het verbaast me niet dat een tweede Zeik-roman in voorbereiding is met als titel De moord op de poetsvrouw van Hugo Claus.
Ik ben begonnen in Zeik en heb er eerst een aantal bladzijden uit gelezen en toen weggelegd. Een paar uur later ben ik het weer gaan lezen, nu met een andere insteek en heb me toen toen laten vermaken door de schrijfstijl. Dat is wel gelukt, mag ik zeggen. Maar het is in niets wat het lijkt.
Een boek om als afwisseling van spannende thrillers te lezen en wanneer je behoefte hebt om eens flink te lachen.
February 14, 2016
I've read a sample of the professional Flemish detective story writers, which without fault is a depressing thing to do. And now the usually autobiographical author Brusselmans tries his hand at a genre he isn't used to. He does it mockingly, turning everything into satire. Yet the result is that, without even trying for real, he produces a book that is more lively, more fun to read and that has more interesting characters than any of the true detective writers. Even when everything that happens in "Zeik" is totally absurd, the story feels more credible than any of its competitors. And the dialogue sounds like how real people talk, even if all they do is insulting one another with sexist abuse.
Let's hope that Brusselmans continues down this path, because after sixty loosely autobiographical novels, which were quite a waste of his genuine literary talent, it is a relief to finally read something else.
Let's hope that Brusselmans continues down this path, because after sixty loosely autobiographical novels, which were quite a waste of his genuine literary talent, it is a relief to finally read something else.
December 4, 2016
Tot nu toe wilde ik me niet wagen aan het lezen van Brusselmans. Totdat ik deze drie boeken over inspecteur Zeik en zijn collega's tegenkwam in de bibliotheek. Toch maar eens proberen.
Mijn vooroordeel bleek juist: seksistische opmerkingen op alle bladzijden, vrouwonvriendelijke eveneens. Maar ook: een originele manier van dingen opschrijven. De manier waarop de gedachten afdwalen en dan na verloop van tijd toch weer op het beginpunt terug komen. Het 'enthousiasme' waarmee Brusselmans het werk van de moordbrigade beschrijft: het bestaat voornamelijk uit wachten tot iemand anders iets doet. Van dat wachten worden ze dan ook nog erg moe. Maar het moet gezegd: de moord op twee meisjes, die dood werden aangetroffen in een parkje in Gent, werkplaats van Zeik, El Bazaz, Compas, Broekgat en hun baas Übertrut, werd opgelost.
Onverwacht amusant.
Mijn vooroordeel bleek juist: seksistische opmerkingen op alle bladzijden, vrouwonvriendelijke eveneens. Maar ook: een originele manier van dingen opschrijven. De manier waarop de gedachten afdwalen en dan na verloop van tijd toch weer op het beginpunt terug komen. Het 'enthousiasme' waarmee Brusselmans het werk van de moordbrigade beschrijft: het bestaat voornamelijk uit wachten tot iemand anders iets doet. Van dat wachten worden ze dan ook nog erg moe. Maar het moet gezegd: de moord op twee meisjes, die dood werden aangetroffen in een parkje in Gent, werkplaats van Zeik, El Bazaz, Compas, Broekgat en hun baas Übertrut, werd opgelost.
Onverwacht amusant.
September 26, 2014
Vaak geniale dialogen opgehangen aan een flinterdun verhaal. Er is een verhaal? Jazeker, Brusselmansliefhebber, een verhaal. Flinterdunner zelfs dan het verhaal in bijvoorbeeld Pitface. Dit keer ontbreken zelfs de relaties tussen de karakters totaal. Is dit dan zo erg? Nee, Brusselmansadept, dat is niet zo erg. Er is veel te genieten in deze lichte parodie op het CSI genre, al zal het je niet zo lang bijblijven.
October 27, 2014
Leuk boek, maar soms is het voor het mooie net even te absurd en grof. het is wel Brusselmans ten voeten uit. Weet niet hoelang hij erover gedaan heeft om dit boekje van 146 pagina's te schrijven, maar als je hem in DWDD hoort dan lijkt dit in een paar uurtjes gepiept te zijn. een leuk tussendoortje waar ik mij wel een dagje mee vermaakt heb. Ik geef hem 3 sterren.
Displaying 1 - 30 of 46 reviews