Jump to ratings and reviews
Rate this book

Πες μου να έρθω κι όλα τ' αφήνω... αλλά πες μου το

Rate this book
Στο τέλος µε κοίταξε και µου πέταξε τις τρεις ερωτήσεις που χρόνια τώρα ήθελα να µου κάνει κάποιος:

Θέλεις ή δε θέλεις να ελέγχεις τη ζωή σου;

Θέλεις ή δε θέλεις να είσαι ο κύριος της κάθε σου στιγµής;

Θέλεις;

Η δουλειά του Ντάνι είναι να βρίσκει παιδιά που έχουν εξαφανιστεί. Τη στιγµή που η σύντροφός του φτιάχνει τις βαλίτσες της και τον εγκαταλείπει, λαµβάνει ένα τηλεφώνηµα από κάποιον πατέρα που του ζητάει απεγνωσµένα βοήθεια. Η υπόθεση θα τον οδηγήσει στο Κάπρι, στον τόπο που ξεχειλίζει από τις αναµνήσεις της παιδικής του ηλικίας, καθώς κι εκείνες για δύο ανθρώπους που σηµάδεψαν τη ζωή του: τον κ. Μαρτίν και τον Τζορτζ. Η συνάντηση µε το παρελθόν θα αναγκάσει τον Ντάνι να αναλογιστεί τη ζωή του, τον έρωτα και όλα όσα αξίζουν πράγµατι τον κόπο.

- Το βιβλίο αυτό το αφιερώνω σε όλους αυτούς που ακόµη διεκδικούν το δικαίωµα στη διαφορά και παλεύουν απέναντι σ’ εκείνους που θέλουν να είµαστε όλοι ίδιοι. Α.Ε.

240 pages, Paperback

First published February 3, 2011

170 people are currently reading
3737 people want to read

About the author

Albert Espinosa

47 books1,658 followers
Albert Espinosa i Puig (n. Barcelona, 5 de noviembre de 1974),1 ingeniero industrial de formación, es un guionista, autor teatral, escritor, actor y director de cine español. También colabora como columnista en el diario El Periódico de Catalunya.
A la edad de 13 años le fue diagnosticado un osteosarcoma por el que tuvieron que amputarle una pierna. Sufrió metástasis y también fue necesaria la extirpación de un pulmón (16 años) y parte del hígado (18 años). En total, pasó diez años en hospitales, y esa experiencia vital le serviría de inspiración para algunas de sus obras teatrales y literarias y guiones de cine y televisión.
Al día siguiente era 23 de abril. Al día siguiente, a Albert le amputarían su pierna izquierda. Cojo con 14 años. Tres cánceres consecutivos se habían cebado con su tibia, pero peleaba con denuedo en un hospital de Barcelona. El médico no se anduvo con rodeos con el chaval. «Albert, deberías hacer una especie de despedida de tu pierna. Así tendrás menos sensación de pérdida». Y Albert se aplicó en ello. A fondo. Consiguió que un amiguete se pusiera bajo los palos de una portería de fútbol. Le metió 50 goles a zurdazos. Llamó a aquella compañera del colegio con la que una vez hizo 'piececillos' bajo el pupitre. Repitió las fugaces caricias. Y echó un último baile «a dos piernas». Su compañero de habitación puso música a su adiós. 'Espérame en el cielo', de Antonio Machín. Y Albert asumió que desde entonces sería un niño cojo. Pero aprendió mucho más. «Después ni siquiera sentí el 'fantasma' que dicen que notas cuando te quitan un miembro. Creo que me despedí tan bien que hasta el fantasma se fue. Yo siempre digo que no perdí una pierna. Gané un muñón. Hasta en las pérdidas hay ganancias».
Albert Espinosa (Barcelona, 1973) sigue teniendo hoy mucho de aquel niño. Un niño grande al que le gusta vestir camisetas, sudaderas y vaqueros. Conserva dentro ese niño al que le entusiasmaba que su madre le sentara ante una lavadora repleta de ropa amarilla y roja y para el que la lucha no había hecho más que empezar aquel 23 de abril. A los 15 años los médicos le recomendaron a él y a sus padres que se fueran a disfrutar a Fuerteventura. Le dieron semanas de vida. Él se negó, obcecado, ilusionado. Se levantó de la lona. Y siguió peleando. Los médicos lo vieron evolucionar asombrados. A los 16 años tuvieron que extirparle el pulmón izquierdo. A los 18 se quedó sin medio hígado. El cáncer no le dio tregua en el rincón en el que le tuvo acorralado hasta los 24. Pero él salió victorioso tras casi 200 radiografías y 'tacs'. «Soy muy radiactivo», bromea. Venció y fundó su 'mundo amarillo'. Así se llamó su primera novela: 'El mundo amarillo: si crees en los sueños ellos se crearán'. El suyo fue vivir. El mago Tamarit llenó algunos de sus tiempos muertos en un puñado de hospitales catalanes. Y él se hizo mago. No solo mago aficionado. Mago de la vida. Porque pasar apenas media hora con Albert Espinosa es mágico. Te impregna su optimismo. La sonrisa no te abandona mientras lo escuchas. No es una risa de humor. Es una sonrisa de equilibrio, de paz, de armonía.
Albert Espinosa: El cojo que solo escribe best sellers.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
2,167 (21%)
4 stars
3,042 (29%)
3 stars
3,263 (31%)
2 stars
1,273 (12%)
1 star
518 (5%)
Displaying 1 - 30 of 757 reviews
Profile Image for Luis.
812 reviews198 followers
September 28, 2011
Un libro que voy a considerar muy especial...
En esta historia no es tanto la historia que se trata, ni cómo se trata, ni los personajes. De hecho, cualquiera de estos conceptos resulta poco atractiva y podría haberse sustituido por cualquier otra. No, eso aquí no puntúa nada.
Lo fascinante de este relato es cómo nos salpica con sabiduría. Como deja colar entre la narración pequeñas perlas del pensamiento, a veces directamente, a veces en forma de bellas metáforas casi infantiles, que hacen preguntas a nuestra mente y a todo lo que tenemos establecido.
Además hay frases realmente brillantes, como la de "una bombilla que se enciende cuando un Einstein se apaga".
No le pongo una máxima nota, aparte de lo mencionado al principio, porque cada uno somos un filósofo en potencia y con alguna enseñanza no estoy de acuerdo.
Es un relato corto, muy recomendable porque cualquiera disfrutará con él, ya sea parándose a pensar o soltando una sonrisa. Y la edición no hace sino plasmar lo mágico que puede ser encontrarse con algo así y disfrutarlo línea a línea, matiz por matiz.
Profile Image for Cristina.
409 reviews469 followers
March 10, 2013
Más que libro es un suspiro. Se lee solo, de un pestañeo, casi sin pensarlo. Se acabó antes de formarme una opinión seria del libro.

Hay un grupo muy amplio de lectores que se (nos) deja(mos) llevar por las reflexiones. Me gustan las reflexiones vitales. Te hacen plantearte cosas, encontrar nuevas perspectivas. Aunque hay que tener en cuenta una cosa: la reflexión puede ser buena pero la forma de llevarla puede estar totalmente equivocada.

El estilo de Espinosa es muy pobre. Yo no soy escritora, pero he leído lo suficiente para poder discernir. Usa los dos mismos recursos una y otra vez sin piedad. Me pone nerviosa. Me disgusta. No es una novela. Es el envoltorio de un único pensamiento lúcido que podría haberse resumido en dos páginas.

Doscientas páginas para expresar una idea.
Una, y nada más.
Profile Image for Olivera.
Author 4 books376 followers
January 23, 2019
Weird, just like Espinosa usually is, but still philosophical and beautifully written.
This was my second book by him, and I believe that I can say he writes the most original stuff I have ever read. I have no clue how he manages to think of all these things and incorporate them into the story so that they work.
While I did enjoy his other book more (Everything You and I Could Have Been If We Weren't You and I), this one didn't disappoint. It was far less magical, but the weirdness didn't lack and the life lessons were still thrown in here and there (which is something I like about his writing a lot).
The only things that didn't sit well with me was how abruptly it ended and how there were a lot of jumps from one timeline to the other. The letter was cool at first, but got too repetitive and annoying later on.
Profile Image for iratxe.
126 reviews
July 26, 2012
SI TÚ ME DICES… es un cúmulo de ideas a medio desarrollar que no consiguen crear una historia. Un libro con algunas buenas frases, sí; pero un libro no se puede sustentar sólo en frases ¿filosóficas?, momentos que tienen más de ñoño que de enternecedores y de personajes fantasma, sin consistencia.

Los personajes no son gran cosa. El protagonista no me ha terminado de gustar; es difícil empatizar con él, ya que la historia nos llega a trozos, y cuando el puzzle se resuelve han pasado demasiadas páginas de desapego como para cogerle ningún tipo de cariño. Lo mismo ocurre con todos los demás personajes que aparecen: y es que, por querer explicar la vida y motivaciones del protagonista, los demás están ahí para completar, por lo que su personalidad e historia se pierden por el camino, dejándoles sin profundidad. No hay ningún personaje definido, ninguno al que coger cariño. Sólo están ahí para soltar cuatro frases que subrayar y apuntar en algún sitio.

La brevedad de los capítulos, si bien ayuda a que la lectura sea ágil, hace que haya más divagaciones y que los saltos del presente al pasado y viceversa sean demasiado abruptos. Albert Espinosa pasa de historia a historia con una facilidad pasmosa, haciendo que la historia principal (la del niño desaparecido) quede a la sombra y esté mal llevada. Además, que deje las historias a medias para decir ”las retomaré más tarde” hace que salgas de la historia, y que la historia carezca de continuidad. La desaparición del niño se soluciona en cuatro páginas y de una forma muy . Al final, la historia en sí no ocupa ni un 10% del libro, siendo todo lo demás divagaciones y pensamientos de auto-ayuda que caen en saco roto.

El estilo tampoco ha sido de mi agrado. Frases cortas, pensamientos profundos o semiprofundos metidos a veces algo a la fuerza y exceso de puntos suspensivos. Algo ha cambiado desde que leí TODO LO QUE PODRÍAMOS… y, en mi opinión, ha sido a peor. Si no fuese porque, como he dicho, los capítulos son cortísimos, habría abandonado el libro antes de la mitad (algo que pensé seriamente en hacer).
Profile Image for Mónica Navarro Romero.
109 reviews14 followers
May 1, 2017
Quizás sería más un 2.5. Es un libro muy bonito y entrañable. Para mí el problema está en que es excesivamente corto. Creo que la historia tendría un potencial tremendo y se podría jugar muy bien con la intriga... Literalmente, no da tiempo a nada. Deja incluso tramas inacabadas. Una pena.
Profile Image for Alberto Jiménez.
Author 4 books72 followers
October 18, 2022
No sé por qué accedí a leer este libro de Espinosa. Sabía que anteriormente me había removido emociones, y no para bien. No lo necesitaba.
Una (demasiado) rápida evaluación me hizo sospechar que había una buena historia de relación de pareja ahí. Que, en poco más de 100 páginas, era una buena inversión de tiempo. Pues no. Nada acertado en mi percepción. Lo que prometía ser una novela de pareja, de relaciones de pareja, no deja de ser como todos los libros de Albert Espinosa. Un volcar emociones (en lo cual es maestro) sobre una historia que no va más allá. No va más allá porque no veo la historia, se queda en un conjunto de anécdotas vividas por el personaje, pero me es difícil seguir el hilo conductor.
Se queda uno con la sensación de haber leído un montón de frases que parecen salidas de las galletas chinas de la suerte.
¿He dicho galletitas de la suerte? Quizá se podría cambiar por frases de sobres de azúcar. Algunas no tienen entidad suficiente para las galletas.
Hay que reconocerle que es muy bueno poniendo títulos. No sé si hay un libro de Haikus de Albert Espinosa pero debería hacerlo, porque concentra, como nadie, historias en pocas palabras.
La verdad es que detecto 4 historias que corren de manera paralela: su propia historia de pareja, el niño que desaparece (Capri en la sinópsis) y está encargado de buscar, George en Capri y el Sr Martín en el hospital.
Las cuatro historias se van entrelazando para dar una coherencia final que, a mí, me deja frío.
Profile Image for Lucci07.
31 reviews1 follower
February 22, 2012
Me ha gustado mucho, trata sobre las personas que nos encontramos a lo largo de la vida y que nos marcan y hacen que seamos quienes somos, te transforman y te enseñan aunque hayamos estado con ellas muy poco tiempo. La gente puede cometer un error al pensar que la verdadera historia es la de encontrar al chico desaparecido, no es esa la historia importante por lo tanto el autor no se queda ahondando en ella, lo verdaderamente importante es el crecimiento del protagonista a través de sus pensamientos y de sus vivencias. Y lo verdareramente importante queda dicho, además aparecen un sinfín de frases muy bonitas, es de estos libros que cuando los terminas sientes que has aprendido algo, no hay que rendirse, hay que arriesgar y ser valientes, no se puede vivir con miedo, la vida es un constante aprendizaje y las personas que forman nuestra vida, que se cruzan en nuestro camino nos ayudan en ese aprendizaje, hay que saber escuchar porque pueden darte consejos muy sabios y que pueden ayudarte a lo largo de tu vida. Si es cierto que se me hizo muy corto, me lo leí del tiron, de una sentada, en un día, pero también porque te mete en la historia como si fueras parte de ella y el protagonista te estaría contando lo que piensa y quieres conocer esa historia que con tanta intriga te va contando. Aunque me quedé con ganas de un poco más, se me hizo demasiado corto.
Profile Image for Martina ⭐.
158 reviews44 followers
September 29, 2022
"Quando credi di avere tutte le risposte, arriva l'Universo e ti cambia tutte le domande..."

La storia poetica e commovente di un protagonista e della sua storia. O meglio, sembra quasi della sua intera vita.
Sebbene venga tutto raccontato molto in velocità (capitoli corti, linguaggio semplice ma a tratti filosofico, poche pagine), alla fine del libro si ha la sensazione di conoscere in profondità e intimità Dani, il protagonista, e di averlo conosciuto pagina dopo pagina, in un crescendo di consapevolezze e prese di coscienza. Tutto ciò avviene simultaneamente anche per il lettore, che viene portato a riflettere sulla sua stessa esistenza e sulle sue sfaccettature.
Quasi una guida spirituale per tutti: da chi ha perso momentaneamente la via a chi ha già davanti a sé la sicurezza delle proprie scelte.
Un libro tenero e delicato, sincero e profondo che ci accarezza e coccola per portarci a pensare di più a noi nell'anima e non alla superficie.
Profile Image for Anni.
558 reviews92 followers
April 8, 2018
The title is enticing and the author has a refreshingly idiosyncratic style which is very effective in making the narration seem like a private conversation. Unfortunately, the unoriginal storyline (a man ‘finding’ himself by rescuing others) was over-sentimentalised and not sufficiently interesting to hold my attention beyond the first few chapters.
Profile Image for hidefan.
373 reviews11 followers
June 5, 2016
Albert Espinosa es un hombre de muchos talentos. Es guionista, actor, director, productor, escribe obras de teatro, columnas en el periódico, es conocido sobre todo por ser el creador de la serie Polseres Vermelles, que se basó en su propia experiencia ya que a los catorce años le fue diagnosticado un cáncer que le tuvo diez años en un hospital y le provocó varias secuelas físicas importantes. Cuando ves a Espinosa en entrevistas es un hombre realmente simpático, divertido, que ha sabido no solo sobreponerse de su durísima experiencia vital sino que irradia su amor por la vida en cada sonrisa y en cada palabra.

Y también escribe libros que adem��s venden un montón.

Si tú me dices ven lo dejo todo... pero dime ven cuenta la historia de Dani, un hombre que trabaja buscando niños desaparecidos. El mismo día que rompe con su novia recibe la llamada de un hombre desesperado por el secuestro de su hijo pequeño, rogándole que le ayude. Dani acepta el trabajo y viaja hasta Capri, una isla que le trae muchos recuerdos de su infancia. Este viaje le servirá para rememorar los pasos que le han llevado hasta ese momento y las personas que le influenciaron profundamente cuando era pequeño y le hicieron ser el hombre que ahora es.

Tenía este libro por casa (creo que se lo regalaron a mi madre en algún cumpleaños), y como la sinopsis parecía interesante decidí darle una oportunidad. Y bueno, lo mejor que se puede decir de este libro es que se lee muy rápido. Son apenas doscientas páginas, con capítulos extremadamente cortos y un tamaño de letra grande, así que realmente en nada te lo ventilas, y eso es bueno porque la historia no engancha demasiado. De hecho me está costando horrores enfocar la reseña de un libro que no me ha aportado nada en absoluto, pese a que la idea y su propósitos no son malos. La ejecución, sin embargo...

La historia está contada desde el punto de vista de Dani y se desarrolla en pocas horas, desde que rompe con su novia hasta que encuentra al niño secuestrado (pero que quede claro que el libro no va de eso, porque esta trama no dura ni diez páginas y se resuelve en unos pocos párrafos). Durante esas horas, Dani va rememorando varios momentos clave de su vida que explican cómo ha llegado hasta ahí, con una narración que no es lineal ya que va saltando de un sitio a otro y creo que no termina de funcionar porque no te da tiempo en ningún momento de interesarte realmente por lo que te está contando.

Uno de los puntos de los que trata este libro es de la importancia de la gente con la que nos vamos encontrando en la vida, cómo en momentos determinados nos topamos con la persona precisa que nos marcará y nos cambiará la forma de ver las cosas y enfocar el mundo. Dani encontró a dos personas así cuando era niño, el señor Martín, al que conoció en el hospital a los diez años, y George, al que conoció en un barco rumbo a Capri (y yikes un señor mayor que se encuentra a un niño de trece años que se ha fugado y se lo lleva a su casa y le ofrece quedarse allí varios días). Una de las cosas que menos me gustó fue que por un lado la narración trata de ser realista en el sentido de que nuestros pensamientos a menudo son así, saltan de un lado a otro y no siguen una línea recta, por eso Dani va contando fragmentos de una historia para saltar a otra y volver a esa unos capítulos más tarde, pero luego, por el otro, los diálogos entre los personajes no tienen naturalidad ninguna, todos son demasiado profundos y filosóficos, para que quede clara la moralina, y no sé, creo que hubiera ganado si hubiera sido algo más sutil.

El otro punto que toca es el de la naturaleza de Dani, no voy a ahondar mucho porque supongo que ese descubrimiento es una de las sorpresas de la historia, pero que viene a decirte lo difícil que es ser diferente a los demás, lo mucho que tenemos que sacrificar a menudo para tratar de ser lo que la sociedad espera de nosotros y ser igual al resto, y la fuerza que se necesita para aceptarse a uno mismo.

Y ya. Es un libro que trata de hacernos reflexionar pero que no acaba de conseguir lo que se propone. Y el mayor problema es cómo está escrito. No es que Espinosa escriba mal, hay algunos pasajes que están verdaderamente bien, pero cuando cada maldita frase termina en puntos suspensivos, acaba
por ser tan irritante que lo que te está intentado vender te da completamente igual.

No voy a decir que odiara la lectura de este libro, de hecho me gustó el final porque lo cierra todo de una manera muy correcta, pero en su mayor parte, me dejó totalmente indiferente y creo que eso es lo peor que se puede decir de un libro. Simplemente, Si tú me dices ven lo dejo todo... pero dime ven no es para mí.
Profile Image for Guillermo  Troncoso.
58 reviews11 followers
June 20, 2014
Había leído críticas bastantes extremistas respecto a este libro, algunos lo amaban y otros lo odiaban, personalmente encajo en la posición de lo primero.

Simplemente esta historia me encantó y eso que la historia no es la gran cosa, pero si la forma que tiene de escribir el señor Espinosa, es muy cercana y sencilla y por eso el libro se lee demasiado rápido (a parte del hecho de que es pequeño). El señor Martín y George se me hicieron personajes increíbles y entrañables, al igual que Dani (el protagonista). Si bien el libro se alimenta en más de la mitad de sus hojas en base a recuerdos y no en lo que "mueve" a la historia como tal en el presente, siento que era necesario volver al pasado y ver a un "pequeño" Dani para conocer a nuestro amigo Dani el "grande" y en como dos hombres mucho mayores que él se volvieron tan importantes a pesar de haberlos conocido por tan poco tiempo (sus amarillos :3).

En fin, el libro me encantó y está repleto de frases que me llegaron mucho. Sin dudas seguiré leyendo más de Albert.
Profile Image for Vanessa Crooks.
150 reviews7 followers
July 29, 2022
No estoy segura si las “enseñanzas de vida” presentadas en esta novela valen la pena aguantar la narrativa desordenada, personajes poco interesantes y trama predecible. Los capítulos cortos hacen que la acción se vea constante e innecesariamente interrumpida, las “enseñanzas” son trilladas, y la trama se desenvuelve a un paso gélido, echando hacia atrás y hacia adelante en un estilo que debería ser cautivador por lo que deja entrever poco a poco, pero que simplemente no termina de ser coherente para esta historia.
Lo que más me desilusionó fue el desenlace; me esperaba un final catártico y satisfactorio para la trama que no parece llegar a ningún lado, pero todo se resuelve en un par de párrafos enclenques. ¿Será que el autor se quedó sin ideas, sin energía, sin tiempo, sin espacio? ¿Será que sus editores hicieron pedazos su desenlace?
La única razón por la cual le doy a este libro dos estrellas en lugar de cero es que el personaje central, a mitad de la novela, revela algo sobre sí mismo que me pareció algo interesante, diferente y por lo tanto compensa un poco lo pobre del resto. Y estoy siendo generosa.
Podría fácilmente colocar este libro en la misma categoría que las mediocres novelas del infame Paolo Coehlo; pero al igual que hice con Coehlo antes de descartar su cuerpo de trabajo por completo, estoy dispuesta a darle otra oportunidad a Albert Espinosa, a ver si alguna de sus otras obras lo redime. Sin embargo, este libro no se lo recomiendo a nadie, especialmente a lectores con buen gusto y poco tiempo.
Profile Image for José Luis.
273 reviews55 followers
July 12, 2011
Me he quedado con una sensación un tanto agridulce después de acabar este libro. Reconozco que tiene su punto, el problema es que a mi no ha llegado a tocarme la fibra.
Está escrito con un estilo bastante original, prácticamente haciéndonos partícipes de la historia e intentando convertirnos en un protagonista más de la misma a través de los guiños que hace el autor diciéndonos lo que nos va a contar y cuándo. Quizás este haya sido el problema para mi, que estas interpelaciones continuas no me decían demasiado.
La historia en sí me han parecido un tanto endeble, con demasiada poca enjundia posiblemente, y los personajes me han dado la sensación de estar caracterizados de manera algo superficial, es un poco como si estuvieran sin llegar a estar.
Supongo que en cualquier caso daré una nueva oportunidad a Albert Espinosa, ya que como decía al principio la sensación que me queda es un poco controvertida, y es que aunque el libro no me ha llegado a gustar es de esos que en cualquier caso recomendarías a ciertas personas sabiendo que les iba a encantar.
Profile Image for Marisolera.
894 reviews199 followers
February 16, 2017
Este libro me llamó la atención por su título. Albert Espinosa parece tener cierta propensión a poner títulos largos a sus libros pero, al menos en este caso, está bien escogido.

El libro nos cuenta la historia de un hombre que se dedica a buscar niños desaparecidos. Comienza la novela con la ruptura con su pareja, en el mismo instante en que recibe un encargo: buscar a un niño desaparecido que no cuadra con sus cánones habituales; y a lo largo de toda la historia nos vamos enterando de que él fue, también, un niño desaparecido, cómo fue su infancia, qué le ha llevado a romper con su pareja, cómo encuentra al niño y la gente que, en el camino de su vida, ha conocido y le ha llenado. Es una novela breve pero intensa, que te deja un poso pendiente en el corazón; te hace pensar en los motivos que una tiene para tener o no tener hijos; y que a mí, concretamente, me ha hecho pensar en cómo trato a los chavales de doce o trece años.

Se lee en un pispás, así que la recomiendo.
Profile Image for Winter Skye Books.
143 reviews
January 14, 2018
Sí que es un libro con un montón de frases bonitas, divagaciones y un largo etc. El caso es que a mí me ha gustado y os voy a decir porque. Si que quería hacer una novela que habría estado mejor si hubiese quitado la parte del caso. Pero lo he visto tan necesaria al final. Me he adentrado en la vida de Dani, he comprendido todo de el. Su dos perlas importantes, el tiempo que compartió con ellos, los consejos que tienen miles de razones, las preguntas que incluso tu mismo te haces a lo largo del día.
Adentrarse en sus páginas es como adentrarte en un libro de "autoayuda" cuando te sientes perdido, pero juega con la psicología, juega a poder encontrarte tu mismo. inconscientemente pero lo hace. Para mí es un libro recomendable. Aunque la sinopsis lo pone de otra forma. Pero como se suele decir, nunca te guíes por su portada ni por su sinopsis... Yo he tenido una corazonada con este libro y la verdad que me ha sorprendido mucho.
Profile Image for Rock Violet.
220 reviews14 followers
June 18, 2013
Este es un libro pequeño, fácil de leer y sin complicaciones. Aún así le doy las 5 estrellas y si pudiera le daría más.

Es la clase de historias que se van a mis favoritos, olvídate de la ficción, de mundos increíbles, de protagonistas guapísimos y valientes, de situaciones fantásticas, de villanos inteligentes... No, este libro no tiene nada que ver con eso, este trata de la realidad, de un chico humano con situaciones humanas, nada paranormal, solo sueños y miedos, metas y anhelos.

En lo personal, hay algo que siempre busco en un libro y eso es aprender. Aprender algo nuevo, adquirir algo que no tenía antes. Hay ocasiones en las que me digo a mi misma que con ciertos libros no hay nada más que hacer, lo único que se aprende es a no volver a leer nada más de ese(a) autor(a). Pero con libros como este, Dios, con libros como este se compensan todas aquellas metidas de pata.
Profile Image for LenaLektora.
73 reviews163 followers
July 10, 2016
Albert Espinosa nos cuenta la historia de Dani,un hombre con Síndrome de Peter Pan(o así le llamo yo),pues es un hombre que vive en el pasado, que vive perdido como aquellos niños del mismo nombre.
No esperaba nada de esta historia,pero me he encontrado un viaje entre un pasado muy presente y un presente muy breve.
Aunque si que es verdad que me hubiera gustado encontrar un desarrollo más completo sobre la desaparición del niño y su búsqueda,pero todo ocurre en apenas tres capítulos.
En cuanto a personajes, no he llegado a estrechar lazos con ninguno.
Pero en general ha sido una lectura muy amena,ligera,con capítulos cortos y reflexiones profundas, como todo lo que escribe Albert.
Profile Image for Oz Oz.
74 reviews3 followers
January 9, 2024
Rating 3.5
I read this book years ago when I was studying Spanish and I loved it at the time because I had finally reached a level where I could read literature.
So, initially I could not detect the cheesiness in Spanish, i was so fascinated with learning... With this book, I realized that similar to getting the subtext and cultural references and jokes, detecting cheesiness takes time.... it's a good book to practice past tense and irregular verbs in Spanish! 🤣🤣🤣
Profile Image for Des.estresada.
185 reviews3 followers
December 19, 2021
Albert Espinosa siempre sorprende y emociona. Esta historia te hace viajar por la infancia del protagonista a través de sus experiencias con personas que le han marcado el rumbo, y que incluso sin estar, permiten que pueda alcanzar su objetivo y encontrar el camino para salir del bache en el que estaba sumergido.
La historia te hace ver como durante el transcurso de tu vida van apareciendo diamantes que te dan una gran lección y te ayudan a poder avanzar.
Reconozco que Albert Espinosa es un buen autor para leer en momentos bajos, en momentos en los que necesitas una luz, un soplo...
Profile Image for Audrey Dry.
Author 5 books350 followers
July 26, 2017
Bueno, no creo que tenga mucho que decir de este libro, a no ser que sea: Léelo, por favor.

Aprende a caer antes que a caminar.

He señalado una inmensidad de frases que compartir, pero si las pongo todas cuento el libro entero!! Me limitaré solo a mis preferidas.

Bueno al lío. Es un libro muy fácil de leer, corto y entretenido. Me lo he leído en un día y ahora quiero comprármelo en físico. No es que la historia en sí misma me guste, sino que la enseñanza es buena. Todo el mundo ha tenido días buenos y días malos, pero sobre todo, creo que todos alguna vez hemos deseado perdernos y parar el mundo. Y, sinceramente, este libro ha sabido expresar esas cosas que a veces sentimos y no conseguimos ponerle nombre.

Si te pierdes de pequeño, no te perderás de mayor…

Toca fugazmente un tema delicado, pero que al mismo tiempo debe estar ahí para comprender la obra. Quizá ha sido eso lo que me ha hecho darle cinco estrellas y entenderlo mejor.

No creo que pueda decir mucho más porque apenas tiene cien páginas. Solo recomiendo su lectura.

Lo mejor de recordar es que puedes regresar cuando lo deseas, nadie te puede robar o impedir eso. Quizá lo que más me impacta es que, siempre que vuelves, el recuerdo es diferente. Y si el recuerdo es diferente, uno lo acaba siendo también, porque ahí están tus raíces y si tus raíces cambian, también cambiará tu tronco.

¡¡¡Qué belleza!!!

PD: Sé que esta reseña es muy corta y apenas digo nada, pero es que no puedo decir nada más porque es pura enseñanza.

https://audreydryblog.wordpress.com/
Profile Image for Chucupistacho.
23 reviews4 followers
January 9, 2012
Coincido con el resto de críticas en que la historia que cuenta el narrador es bonita y emotiva, a veces divertida y en ocasiones muy triste, pero que el final resulta demasiado simple y atropellado. Era una historia que prometía mucho, y de tanto prometer, parece haberse quedado en nada. Eso sí, la historia entera está repleta de buenas frases que no he dudado en anotar.

Entre ellas, me quedo con el siguiente extracto:

<
No existen aún en nuestro mundo y, por ello, su tristeza y su felicidad no nos pertenecen y no nos afectan... Hasta el día que los conocemos y nos ponen al día de su mundo...

Ahora me daba cuenta de que pasaba lo mismo con la gente que perdemos y sabemos que no recuperaremos. Es como si debiéramos olvidar qué les pasa y les preocupa. Y eso yo no deseaba hacerlo; la gente lo hace por sobrevivir...Quizá yo no deseaba sobrevivir.>>
Profile Image for laurabigdreams.
15 reviews26 followers
May 11, 2015
Dios mío ¡Qué libro más maravilloso!
De nuevo, Albert Espinosa me ha llegado al corazón con esta historia y sobretodo con la cantidad de frases y momentos reflexivos que contiene este libro y que tanto me ha hecho pensar sobre la vida y mi propio presente.
Este libro sigue la estética de todos los demás libros de Albert, la misma forma de contar la historia, es decir, nos cuenta una historia que apenas se desarrolla en unas horas, pero que a través de "Flash-backs" nos narra toda una trama y toda una vida, en este caso del protagonista, Daniel, un hombre, en mi opinión muy interesante, que acaba de terminar su relación con la mujer que ama, debe resolver el caso de un niño desaparecido y que nos cuenta las grandes enseñanzas que le dieron de pequeño dos increíbles ancianos que acaban marcando el rumbo de su vida y su forma de ser y pensar.
Si queréis saber cuál es el contenido de esta maravillosa historia y queréis leer un libro que os haga reflexionar sobre la vida y lo que realmente importa, os recomiendo completamente este libro. Es muy fácil de leer y muy cortito. Así que ya sabéis ¡Animaos a leerlo!
Profile Image for paula garcía ❀.
105 reviews16 followers
July 2, 2020
En realidad un 4'5/5.

Leer a Albert Espinosa siempre me da paz. De hecho, esta es una relectura que me apetecía hacer. No es de mis libros favoritos pero si es de los que me transmite más calma y sensación de hogar. No puedo explicar con palabras el inmenso cariño y lo importante que es para mi este autor. Su manera de escribir siempre me llega al corazón y no me deja en absoluto indiferente.

Habiendo leído ya la mayoría de sus obras, puedo decir que todo lo que saque este autor pasará por mis manos. Soy consciente de las no tan buenas críticas que reciben sus libros a menudo y aunque las entiendo, no las comparto.

Si tuviera que destacar algo hablaría de su manera de hacer saltos temporales. Puede ser algo que me provoque confusión mientras leo porque eso hace que me cueste a veces ordenar los hechos pero a la vez considero que lo sabe hacer de manera que todo acabe teniendo sentido.
63 reviews2 followers
August 18, 2022
1.5

Entiendo que la finalidad de ste libro no es la historia que se cuenta ni los personajes, pero esperaba algo más.

No me gustó el estilo del autor de prosa extremadamente simple y utilizando el recurso de cortar a mitad las historas para obligarte a no dejar el libro a medias. Cuando llega el momento de explicatelo ni siquiera es algo tan importante.

Me gustaron ciertas escenas y enseñanzas muy concretas, pero no creo que se merezca todo el hype que se ha creado alrededor, es corto y ún así me costó acabarlo porque no me estaba entreteniendo en absoluto.

No creo que vuelva a leer nadde del autor porque si su estilo es así creo que no son libros para mi.
Profile Image for Marangely.
81 reviews4 followers
November 3, 2015
Simplemente la prosa de este autor me encanta. Me declaro fan total de su forma narrativa. Esta historia tiene mucha profundidad aunque a simple vista carezca de lógica, coherencia y significado para algunos. Mi abuela solía decir "la belleza no está en la persona, si no por el cristal por donde lo ves" la magia de las cosas no son las cosas en sí, mas bien como lo obtienes. Se lee de una sentada, cada palabra, oración, frase, párrafo; en fin cada línea se pasea sola por tus ojos, dejándote un sin fin de recuerdos y de aprendizaje.
Displaying 1 - 30 of 757 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.