Акіо обожнює квіти, але не людей. Він узагалі волів би ні з ким не спілкуватися… Умі ж із тих парубків, які змінюють коханців щовечора. І його самого це, схоже, не особливо бентежить.
Два дуже різні хлопці в одному гуртожитку. Похмурий Акіо та життєрадісний Умі. Вони ж не мусять подобатися одне одному, щоб ділити спільний простір?
Але все-таки подобаються… І що більше часу вони проводять разом, то очевиднішим це стає.
Чи зможуть вони залікувати минулі рани й подолати страхи, щоб побудувати стосунки, які ґрунтуються на довірі?
This was good and the German blurb describes the book well. I loved that the focus was on the blooming friendship between the two, even though it wasn't smooth sailing because of the hurt they experienced in the past.
I had two or three problems with the editing of this volume where the speech/conversation didn't flow as well or felt a bit clumsy.
the characters Kanna Kii creates are very realistic and usually have complicated bgs etc, but the art style and the way it's put together make it all feel lighter, warmer, and calming.
*Original Review* I liked the overall idea of this and some lines and scenes I really enjoyed, but it just wasn't executed the best. When everything gets done in one short volume it's hard to stretch out moments and you have to try to accomplish everything quickly, which I think hurt this story. Also the way some of the speech bubbles were placed made it hard to tell who was talking which made some scenes confusing. I absolutely adore the general idea of the story and I think the author did a lot of things well, but god I wish it was just... better.
*Reread 3/3/2025* Still feel a little unsatisfied. The crazy thing is this didn't even feel that short, but I definitely wanted more from the characters and their backstories and I wanted something more concrete from the ending. That being said I enjoyed it more this time than I did the last time I read it. I also didn't find myself getting confused in scenes like I did before. Is this growth? Or did I just read a better translation? Who knows.
Akio and Umi are like two young and fragile flowers covered by snow - alive but stifled by the weight of their respective pasts and current lifestyles.
Akio comes from a broken family and keeps away from people in an attempt to preserve his bruised feelings. Umi - apparently extrovert and easy-going - spends his nights trapped in an interminable string of meaningless one-night stands after an unhappy love affair with one of his teachers.
Kanna Kii's Qualia under the snow chronicles the birth of their friendship - the two boys live in the same hall of residence and attend the same university - and its subsequent development into a more profound relationship. It does so in an incredibly delicate manner by focusing on little snippets of conversations, tentative hangouts, and sudden confessions that cover the timespan of one year - from a dark and snowy winter to a gorgeous summer day in June when we leave the two characters deal with new found feelings and possibilities.
I've really liked the way the author managed to keep her story simple but involving. Akio and Umi are both convincingly portrayed, with their very different personalities coming across the page clearly. If Akio is sullen and prone to solitude, preferring the company of the plants in his lab to that of people, Umi is full of pulsating energy and is the one who initiates their friendship by pursuing Akio's reluctant company.
Compared to the slow pace of the majority of the story, I've thought that perhaps the end was a bit rushed and unexpected - I'd really have liked to see more of the characters and their interaction. I was still impressed, though, by the ability of the author to make the story meaningful and touching in such a short space.
The drawing style is delicately beautiful throughout and I'll certainly seek out more works by Kanna Kii.
J'ai hésité entre trois et quatre étoiles. Je pense que ce que j'apprécie le plus dans ce manga, c'est la douceur et la pureté des dessins, des dialogues et des personnages. J'ai un faible pour les plantes, en plus, alors ce mélange était absolument parfait. Je trouve que cette histoire est un joli poème et l'histoire en elle-même est très belle. Après, il y a quand même quelques petits détails qui me chiffonnent. Parfois, les événements et les dialogues se succèdent d'une manière assez étrange. Je me retrouvais à grimacer et à relire le passage précédent, parce que je ne comprenais pas comment on en était arrivé là. J'avais l'impression d'aller d'un point A à un point C, sans d'abord passer par un point B. Je me suis même souvent demandée si je n'avais pas sauté une page. Je chipote peut-être un peu, car ce n'était pas si grave que ça. Seulement, je n'ai pas mis quatre étoiles parce que certains clichés m'ont dérangé et m'ont assez gêné parfois (sur les femmes, sur certains propos etc). Pourtant, le manga se rattrape par le sublime coming-out du petit Umi à sa maman. Je n'ai franchement JAMAIS vu un coming-out plus adorable et naturel dans la littérature, à la télévision ou au cinéma tout confondu (et pourtant j'en ai vu). C'était vraiment joli. Les dessins sont beaux. En plus, ils adoptent des chatons. Ce premier manga que je lis de cet auteur m'a rendu curieuse et je lirai sûrement ses autres.
3/4 Questo è il secondo fumetto di Kii Kanna che leggo e devo dire che mi è piaciuto di più rispetto a Umibe no Etranger, nonostante ci siano molti tratti comuni. La storia è profonda e in poche pagine racconta i drammi di due studenti universitari. Uno è molto introverso con un passato difficile, l'altro è tutto l'opposto ma ha comunque dovuto affrontare una difficile situazione e reagisce buttandosi in relazioni superficiali fatte solo di sesso occasionale. Un fumetto struggente che parla di amore, famiglia, dolore e solitudine. Disegni davvero bellissimi così come i riferimenti alle varie stagioni. Se non avete mai letto uno yaoi, questo potrebbe essere un bel punto di partenza
Quería hojearlo para recordar un poco la historia y he acabado releyendo el tomo entero. Me gusta mucho como la nieve aparece en toda la historia como una metáfora de la relación de los dos personajes: es fría pero bonita y, de alguna forma, también tiene una calidez abrumadora. Cuando llega la primavera, llega también el cambio y la nueva vida. Es un tomo único precioso y el dibujo de Kanna Kii, como siempre, una maravilla.
3 estrellas para este manga que ni fu ni fa. La historia me ha resultado muy simple, incluso aburrida en algunos momentos. Me gusta bastante el estilo de dibujo que tiene, pero no he conseguido conectar con ninguno de los personajes y la historia en sí no me ha enganchado en ningún momento.
Sinceramente me da pena darle una nota tan baja a este manga cuando la forma de dibujar de Kanna Kii es de mis preferidas, pero hay cosas que no tolero en una historia y esta, por desgracia, las cumple.
A pesar de la decepción que ha sido este manga espero tener más suerte con los demás que me quedan por leer de Kanna Kii.
This one is really cute. The story mostly focuses on the main characters friendship and not too much on their relationship as a couple. I would´ve liked to see a bit more of that tbh.
But I still recommend it for anyone who wants to read cute and fluffy BL.
Una historia muy bonita sobre una relación no convencional. No sé si soy yo que no estoy acostumbrada, pero a veces me costaba seguir el hilo de los textos (mucho más allá de que el sentido de la lectura sea asiático). En cualquier caso es interesante ver ése "sí y no" de la pareja protagonista.
Quería empezar a leer a la autora con algo más corto y es verdad que el dibujo me ha gustado mucho (sobre todo los fondos!!) pero la historia se me ha quedado un poquito corta. Voy a darle otra oportunidad porque me gusta mucho su estilo y le tengo echado el ojo a su artbook sobre construcción de fondos y atmósferas y quiero leerlo conociendo alguna historia más suya!! :)
bohaterowie swietnie wykreowani, fabula dosc ciekawa a emocje postaci byly skomplikowane co mi sie podobalo! Jedyny minus to ucinanie niektorych sytuacji i mialem wrazenie jakbym pominal pare stron
Si tuviera que describir en una palabra este manga sería: tierno. Me ha gustado mucho y es muy entretenido. Algo que me encanta de Kanna Kii es que sus mangas son muy realistas respecto a lo que conlleva ser homosexual, porque cuando cierto personaje revela sus sexualidad a personas desconocidas, los chicos le tienen como miedo, cosa que desgraciadamente pasa en la vida real. También Kanna Kii trata distintas sexualidades en sus mangas, aunque no las llega a decir (algo que me encanta), y en este caso parece tratar la asexualidad homoromántica, cosa que sigue posicionando a la autora, a mi parecer, como una genio. Yo no suelo leer este tipo de género, porque me suele ahogar que haya muchas escenas sexuales y sin sentido, pero Kanna Kii no hace eso, es más, en este manga no hay nada de sexo, literalmente sólo sale un pequeña viñeta, pero no es entre los protagonistas. También me hizo mucha ilusión ver a Mio y Shun aparecer de extras. Respecto a los personajes, me han gustado mucho, Umi y Akio, me han encantado los dos, con sus pasados duros pero realistas y que no se regodean en el drama, el desarrollo de su relación, el desarrollo psicológico (que para ser un tomo único ha sido una evolución más que correcta). La única cosa que no me ha gustado es una escena en la cual una persona está está obligando a tener sexo a uno de los protagonistas, que por suerte no llega a pasar nada, pero luego le dicen que se lo buscaba, cosa que me chirrió mucho, pues no me parece justo echar la culpa a las víctimas, aunque luego se revela por qué cierto persona le dijo eso al protagonista, pero no puedo evitar que esa escena me siga chirriando. Tampoco me acabó de agradar que cierto personaje juzgara a otro por acostarse con quien quiere, pero parece que más adelante se arregla. También el principio es un poco lioso el cómo se conocen los protagonistas, pero eso no es muy relevante, y más adelante se acaba entendiendo bien. Pero obviando todo eso, es un manga muy tierno, con un final muy bonito (sobretodo el significado de la flor), aunque a mí me gustaría más (cosa que me ha hecho leerlo dos veces, y puede que lo vuelva a hacer, pues me sigue encantando), pero habrá que conformarse con un único tomo.
Puf. A ver. Kanna Kii y yo no cuajamos. Es un hecho. Ya me quedé torcidísima con "un extraño a la orilla del mar" y con este he sacado las mismas conclusiones.
Los protagonistas, especialmente el de pelo negro, son odiosos. El dibujo es muy bonito pero es exactamente igual que el del anterior manga. De hecho cuando vi el tomo en la biblioteca me preguntaba si era una continuación o algo así.
La historia tiene cosas tiernas (lo de los gatitos es un extra maravilloso) pero sin empatizar ni un poquito con los protagonistas no puedo entrar en esto. Me pasa a menudo con la ficción japonesa que mi concepto del amor y el suyo no termina de cuajar, pero con Kanna Kii estoy en un nivel un poco exagerado de oposición.
Sea como sea, como dije con "un extraño a la orilla del mar": no es que el tebeo sea horrible. Estoy segura de que a muchísima gente le parecerá precioso. Y no pienso que mi opinión sea más válida que la de ellos ni que este manga sea basura. Simplemente puntúo de manera completamente subjetiva y, aunque le he dado una oportunidad porque quería algo ligero romántico corto, no es mi estilo.
No me ha gustado... La relación entre los protagonistas me ha parecido muy tóxica. Akio se pasa el 80% del tomo despreciando a Umi, pero en algún momento (que yo no sabría identificar) se enamora de él. Y Umi, por algún motivo que tampoco he entendido, está muy enamorado de Akio y está siempre ahí para él, aunque sólo recibe desprecio. El comportamiento de Akio se justifica con que arrastra traumitas de la infancia... De hecho, todo lo que hace o le gusta a Akio está relacionado con el mismo trauma. Parece que hubo una fosa en negro cuando cumplió siete que duró hasta los 24, porque hasta ahora el personaje no había gestionado nada de todo eso.
Umi también tiene su propio trauma del pasado, of course, que también explica por qué actúa como actúa.
El dibujo es bonito y hay algunas escenas tiernas (sobre todo cuando aparecen los gatitos), pero me ha costado bastante disfrutarlo.
TW: homofobia, maltrato, violencia sexual, intento de violación
Qualia bajo la nieve me ha parecido una historia preciosa donde el amor se cuece a fuego lento.
Akio y Umi son dos estudiantes universitarios que viven en la misma residencia, pero sus personalidades son totalmente opuestas. Akio adora las plantas pero no sabe socializar con las personas, y Umi tiene relaciones de una noche con otros chicos (pero nunca repite). Poco a poco Umi consigue tirar el muro que Akio a formado y entablan una amistad que con el cambio de las estaciones pasa a algo más. Ambos han sufrido en su pasado y es juntos como los superan casi sin darse cuenta.
Un estilo de dibujo precioso, con una historia que arranca bien, donde hay una amistad que florece entre dos chicos que vienen arrastrando problemas del pasado. Mi problema es que el final es súper apresurado, en dos patadas cierra una historia y siento que le faltó desarrollo.
Generalnie niewiedzialam, że to jest gejowski romans. Okładkę ma batdzi ładna ale byłam pewna ze ta postać z białymi włosami to dziewczyna a to jednak chłop. Więc pierwszy gejowski romans mam za sobą. Średnio mi się ogólnie podobało w sensie było okey, ale strasznie takie nijakie w sumie w sensie dosłownie takie okey. Jest gość, który odnajduje nagle z czasem, że mu się kolega podoba a kolega z kolei sypia z kim popadnie ale przestaję kiedy go poznaje. Uważam, że tobie Kornelia może się spodobać więc jakbyś chciała to ci porzycze bo rozmyślałam czy jej nie sprzedać ale ma bardzo ładna okładkę więc zostaje na razie.
Una historia pequeña que consigue hacerte entrar en el delicado mundo en el que viven sus personajes. Me he dejado llevar por sus dos protagonistas cuyas emociones parecen emanar de lugares remotos a los que la autora consigue llevarte.
Muy bien Milky Way Ediciones. Ojalá sigan trayendo estas obras autoconclusivas que tan bien acompañan en una tarde invierno.
Pues una historia que ni fu ni fa, muy cuqui hacia el final, la última escena si que me pareció muy bonita con la metáfora de la nieve haciendo paralelismo con su relación pero los personajes no me han dicho mucho y mira que he leído BLs 🤣. En resumen, le pongo tres estrellas porque el dibujo me ha parecido cuqui y por la metáfora del final que me hizo emocionarme un poquito 🤭
This was very good, and might have even been great if more time had been given to one character's development of feelings for the other. As written, the feelings felt abrupt. But I guess they caught the other character off guard too, so maybe that's the point? Reading this also makes me want to go back and try the author's other series again.
Me toca ser la voz discordante... Le iba a dar dos estrellas (porque el dibujo es muy bonito) pero en los dos últimos capítulos remonta. No lo recomendaría pero tampoco me ha disgustado tanto como para ponerlo en Wallapop.