Marcel van Roosmalen is een meester in het observeren van de kleinste onbenulligheden, en die beschrijft hij vervolgens zo raak en typerend dat de lezer de situatie direct voor zich ziet. De beste reportageschrijver van Nederland schrijft in Ik ben (s)normaal over gewone en minder alledaagse zaken, of het nu om zijn ouders gaat, een taxichauffeur, voetbalclub Vitesse of een beroemde zanger. Zijn columns zijn hilarisch en onvergetelijk. Je zou je erom bescheuren als het tegelijkertijd niet zo droef was en erom janken als het niet zo grappig was.
Dit boek is een verzameling van korte verhalen van Marcel van Roosmalen, een schrijver met een aparte soort droge humor. Zijn kijk op de wereld maakt dat je kan lachen om de meest normale dingen in het menselijk leven. Hij kan bijvoorbeeld hilarisch beschrijven hoe een vrouw, die iets besteld, moeite heeft met het opnemen van een bestelling. Of zich ergeren aan een fundraiser waar hij let op hele andere dingen die de meeste mensen niet opvallen.
Om dit boek te kunnen waarderen moet je wel houden van zijn humor en schrijfstijl. Sommige zullen zijn stijl en kijk op de wereld als nihilistisch/depressief lezen. Ook moet je houden van zijn korte anekdotes van anderhalve bladzijde, verwacht dus geen aaneengeschreven verhaal of boodschap. Kan je dat wel waarderen dan lees je dit boek met een constante glimlach.
Columns uit NRC-Next. Ik houd van de cynische humor, ook omdat Van Roosmalen zichzelf niet spaart. Feilloos weet hij de zwakke plekken van zijn figuren te typeren, die juist daardoor zo menselijk worden. Eigenlijk worden dus heel liefdevol beschreven, al zullen de ‘slachtoffers’ daar anders over denken.