Αφγανιστάν, 704 μ.Χ. Η Ελμίρα, ένα νεαρό τζίνι που επιλέγει να ζει σαν θνητή, βρίσκεται στην υπηρεσία δύο εκδιωγμένων θεών: του Αγκλιμπόλ, θεού της σελήνης, και του Βάαλ, θεού της καταιγίδας και του κεραυνού. Ο ένας την προστατεύει ενώ ο άλλος την αντιμετωπίζει με περιφρόνηση. Οι τρεις τους ξεκινούν μια κρίσιμη αποστολή, που θα τους οδηγήσει στην Άι Χανούμ, μια ξεχασμένη πόλη που πριν αιώνες γνώρισε μεγάλη δόξα και τη διεκδίκησαν θνητοί και μαγικά πλάσματα. Εκεί κρύβεται μια αρχαία γνώση, που θα μπορούσε να αλλάξει για πάντα την ισορροπία μεταξύ των δυνάμεων του κόσμου.
Μέσα στο σκοτάδι της πόλης, οι θεοί αναζητούν αρχαία μαγεία και η Ελμίρα μια σπιθαμή φωτός. Παράλληλα, πλάσματα της φωτιάς θα διεκδικήσουν ξανά, μετά από χρόνια, την πρώτη θέση στην ιεραρχία του αθέατου κόσμου.
Ένα ταξίδι που συνδυάζει μυστήριο της Ανατολής, μαγεία και τη διαχρονική κραυγή για ισότητα και ελευθερία. Ένα ταξίδι που ισορροπεί ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι.
Η Δανάη Ιμπραχήμ γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα, όπου και κατοικεί. Είναι τέκνο ελληνικής και αραβικής καταγωγής και απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Καταπιάστηκε με τη συγγραφή σε νεαρή ηλικία, αποζητώντας μία απόδραση από την καθημερινότητα. Η ολοκληρωμένη της τριλογία φαντασίας "Ο θησαυρός της Δαμασκού" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. Έχει συμμετέχει με διήγημα της στο συλλογικό τόμο And they lived happily ever after? Το καλοκαίρι του 2019 ξεκίνησε να αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικό φαντασίας willowisps.gr. Διαθέτει επίσης κανάλι στο YouTube, στο οποίο μοιράζεται τις συγγραφικές και αναγνωστικές της εμπειρίες.
Βρισκόμαστε στο Αγφανιστάν του 704 μ.Χ. Η Ελμίρα είναι ένα τζίνι που όμως αρνείται τη φύση του και επιλέγει να ζει ως θνητή. Βρίσκεται μπλεγμένη σε μια παράτολμη αποστολή μαζί με δύο έκπτωτους θεούς: τον Αγκλιμπόλ, θεό της σελήνης, και τον Βάαλ, θεό της καταιγίδας και του κεραυνού. Το ταξίδι τούς οδηγεί στην αρχαία και μυστηριώδη πόλη Άι Χανούμ, που κρύβει μια χαμένη γνώση, τόσο ισχυρή που μάλλον κανείς δεν είναι έτοιμος για τις συνέπειές της τελικά.
«Το σπίτι της ήταν εκεί που έβρισκε γαλήνη η καρδιά της»
Καθώς οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με υπερφυσικές δυνάμεις, μυστικά και προδοσίες του χαμένου παρελθόντος, η Ελμίρα καλείται να αναμετρηθεί με τη δική της ιστορία και να επιλέξει τι πραγματικά σημαίνει ελευθερία για εκείνη. Ήρωες και αναγνώστες, μαγεμένοι με το μυστήριο και την ιστορία της Ανατολής, καλούμαστε να γνωρίσουμε τον νέο κόσμο της συγγραφέως. Με όμορφες και αναλυτικές λεπτομέρειες για τον μαγικό, αλλά εύκολα κατανοητό της φανταστικό κόσμο, συνδυάζει τις αδιαμφισβήτητες γνώσεις της για τους πολιτισμούς της Ανατολής.
Το βιβλίο δεν συνδυάζει όμως μόνο φαντασία, αλλά παράλληλα μυστήριο και βαθιά συναισθηματικά ζητήματα, στα οποία και στάθηκα διαβάζοντάς το. Με φόντο έναν κόσμο εμπνευσμένο από την ανατολική μυθολογία και την αρχαιότητα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία ιστορία για το τραύμα και την δύναμη που χρειάζεται κανείς για να το ξεπεράσει και να ζήσει με αυτό. Οι χαρακτήρες χτίζονται κι αυτοί με αδυναμίες και καλούνται να αντιμετωπίσουν ηθικά διλήμματα με σοβαρές συνέπειες και ενοχές.
«Μερικές φορές το σπίτι δεν ήταν ένα κομμάτι γης, αλλά πρόσωπα»
Παράλληλα, δεν μπορώ να προσπεράσω την υπέροχη γραφή. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα με φράσεις που διάβαζα και ξαναδιάβαζα και μου φάνηκαν πολύ όμορφες λεπτομέρειες στη σύνθεση της ιστορίας. Τέλος, ξεχωρίζω τις ωραίες δόσεις χιούμορ και sassiness στους χαρακτήρες, χαμογέλασα σε αρκετά σημεία.
Πολλά ενδιαφέροντα λαογραφικά και πολιτιστικά στοιχεία, σύνδεση πολιτισμών, στοιχεία δυναμισμού, πολύ ωραία και ταιριαστά αποσπάσματα, extra spicy σκηνές που θα έλεγα πολύ πρωτότυπες και ευχάριστα ανατρεπτικές για ελληνική λογοτεχνία. Ε, διαβάστε το!
Μιας και έχω διαβάσει το βιβλίο πριν κυκλοφορήσει, ήρθα και εγώ να γράψω την κριτική & βαθμολογία μου. Προσωπικά, από τα καλύτερα στοιχεία στα βιβλία της Δανάης πιστεύω ότι είναι η γραφή. Εχει έναν ωραίο λόγο και πένα που σε κάνει να νιώθεις ότι διαβάζεις παραμύθι ενηλίκων. Σαν να σε μαγεύει.
Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει δόσεις μαγείας, άρωμα ανατολής και έναν όμορφο, ελεύθερο και συναινετικό έρωτα. Πρώτη φορά διαβάζω για polyamorous σχέση και ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Το βιβλίο είναι αυτοτελές, οπότε είναι και μια καλή ευκαιρία να γνωρίσετε την συγγραφέα σε περίπτωση που δεν έχετε δει άλλες της δουλειές. Ανυπομονώ για τα επόμενα🌙🧞♂️
Θέλω να είμαι ειλικρινής, δεν έχω διαβάσει ακόμα το βιβλίο, αν και θα το κάνω σύντομα. Χθες το πήρα, το ξεφύλλισα και χάρηκα απίστευτα που ένα γλυκό και πολυδιαβασμενο πλάσμα, όπως η Δανάη, κατάφερε αυτό που θα έπρεπε να είναι η κανονικότητα• να υπογράψει με έναν μεγαλύτερο εκδοτικό και να κάνει το όνομα της γνωστό σε έναν πιο διαδεδομένο κύκλο αναγνωστών. Χρωστάω μια κανονική ανάγνωση και μια ειλικρινή κριτική, μέχρι τότε 5αρι όχι μόνο γιατί η Δανάη το αξίζει, αλλά και για να παλέψουμε τον κομπλεξισμό που μαστίζει κάτι άτομα του χώρου.
Εγώ πάντως (όπως και πολλοί άλλοι φαντάζομαι) δεν το γνώριζα το βιβλίο και το έμαθα μέσα από τη "διαφήμιση" που έκανε το συγκεκριμένο τρολ. Χαίρομαι όταν γυρίζουν μπούμερανγκ τέτοιες γελοιωδέστατες πρακτικές, μπράβο. Καλή επιτυχία στο βιβλίο και συγχαρητήρια στη συγγραφέα.
Είχα το μεγάλο προνόμιο να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο πριν εκδοθεί. Από την αρχή ενθουσιάστηκα, όχι μόνο γιατί η ηρωίδα είναι μία δυνατή πρωταγωνίστρια που αντιπροσωπεύει όλα όσα επιθυμώ για τις γυναίκες, αλλά γιατί ως βιβλίο προσφέρει ορατότητα σε καταστάσεις που είναι στιγματισμένες κοινωνικά ως "μη κανονικές". Η γραφή της Δανάης Ιμπραχήμ είναι αψεγάδιαστη και εξελίσσετε συνεχώς. Και το λέω αυτό με τη σιγουριά της αναγνώστριας όλων της των βιβλίων. Πάντα με εντυπωσιάζει η ιστορική έρευνα που πραγματοποιεί για να δημιουργήσει το σύμπαν των ιστοριών της.Θα ακολουθήσει σύντομα αναλυτικό review στο booksway.gr
3,5+++/5🌟🌟🌟🌟 Ένα παραμύθι διαφορετικό... σκοτεινό, ερωτικό, ανατρεπτικό. Η συγγραφέας έχει πλάσει έναν φανταστικό κόσμο με έντονο άρωμα Ανατολής, πολλά διαφορετικά "πλάσματα" και είδη μαγείας. Με γραφή απλή, χωρίς υπερβολές αλλά πλούσια σε περιγραφές και λεξιλόγιο, δημιουργεί ατμόσφαιρα και μυστήριο. Μια διαμάχη που διαρκεί αιώνες, ένας ιδιαίτερος έρωτας, συμμαχίες και προδοσίες συνθέτουν μία ιστορία που ανατρέπεται σε κάθε σελίδα. Κεντρική ηρωίδα ένα μοναδικό πλάσμα, μία κοπέλα που σε όλη της τη ζωή προσπαθεί να κατανοήσει την ύπαρξη της και να ελευθερωθεί από την καταπίεση. Να αποδείξει την αξία της και να αγαπηθεί. Ένα παραμύθι λοιπόν για μεγάλους με πολλά διλήμματα για το τι είναι "κανονικό", "αποδεκτό", "φυσιολογικό"🖤🌒
5 αστέρια ως απάντηση στη αήθη, κακεντρεχή επίθεση που δέχτηκε η συγγραφέας... Τα ζηλόφθονα σχόλια ένα πράγμα μαρτυρούν: Όσα δε φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια!
Μου αρεσε, με εξίταρε, με στεναχώρησε και με προβλημάτισε.
Ένα βιβλίο ίσως λίγο δύσκολο λόγω κοινωνικών θεμάτων που θίγονται μέσα σε ένα φανταστικό πλαίσιο βέβαια, αλλά δεν παύουν να είναι αληθινά και σήμερα.
Απόλαυσα πολύ κοσμοπλασια θα το πω γιατί δεν θέλω να κάνω σποιλ. Απόλαυσα πολύ την ιστορία και λάτρεψα όλους τους χαρακτήρες που ήταν άκρως πολύπλοκοι και τόσο αληθινοί μέσα μου που δεν τους έχω "αποβάλει" από τον εγκέφαλο μου και κυριως από την καρδιά μου.
Είναι ένα άκρως page turner βιβλίο μιας και το διάβασα μέσα σε 3 μέρες, ρεκόρ για μένα για ένα τέτοιο βιβλίο.
Εύχομαι πραγματικά να μπει σε ολων τις βιβλιοθήκες και τις καρδιές!! Σε ευχαριστώ που με ταξίδεψες σε αλλά μέρη και γνώρισα τόσο ξεχωριστά πλάσματα!! ❤️
Μια ιστορία αφιερωμένη σε όλες τις ψυχές που παλεύουν με τα σκοτάδια τους, αναζητώντας φως, αλήθεια και έναν τρόπο να ακουστεί η φωνή τους μέσα σε έναν κόσμο άδικο και σκληρό.
Υπάρχουν βιβλία που σε ταξιδεύουν σε κόσμους μακρινούς, γεμάτους μαγεία, μυστήριο και πολιτισμούς που αναδύονται από τις σελίδες τους. Η «Κυρά του Φεγγαριού» της Δανάης Ιμπραχήμ είναι ένα τέτοιο βιβλίο. Ένα fantasy μυθιστόρημα που συνδυάζει την πλούσια μυθολογία της Ανατολής με μια ιστορία ενηλικίωσης, ελευθερίας και αυτογνωσίας. Ένα ανατολίτικο παραμύθι για ενήλικες με αρκετό female rage, που όσο να πεις, θυμίζει Δανάη!
Η ιστορία μας μεταφέρει στο Αφγανιστάν του 704 μ.Χ., όπου η Ελμίρα, ένα νεαρό τζίνι που επιλέγει να ζει ως θνητή, βρίσκεται στην υπηρεσία δύο εκδιωγμένων θεών: του Αγκλιμπόλ, θεού της σελήνης, και του Βάαλ, θεού της καταιγίδας και του κεραυνού. Ο ένας την προστατεύει, ενώ ο άλλος την αντιμετωπίζει με περιφρόνηση. Μαζί ξεκινούν μια αποστολή που θα τους οδηγήσει στην Άι Χανούμ, μια ξεχασμένη πόλη που κρύβει μια αρχαία γνώση, ικανή να αλλάξει την ισορροπία των δυνάμεων του κόσμου.
Η συγγραφέας δημιουργεί έναν πλούσιο και πολύπλευρο κόσμο, γεμάτο μαγικά πλάσματα όπως είναι τα τζίνι, δηλαδή ιφρίτ, γκουλ, σιλά και μάριντ, που συνυπάρχουν με θνητούς και θεούς. Η γραφή της είναι μεστή και ατμοσφαιρική, με έντονα ανατολίτικα αρώματα, που σε μεταφέρουν σε μια εποχή και έναν τόπο γεμάτο μυστήριο και μαγεία. Άλλωστε, όποιος έχει διαβάσει έστω και ένα από τα προηγούμενα βιβλία της Δανάης ξέρει τι να περιμένει!
Η Ελμίρα είναι μια ηρωίδα με βάθος και πολυπλοκότητα. Διχασμένη ανάμεσα στη φύση της ως τζίνι και την επιλογή της να ζει ως θνητή, αναζητά την αλήθεια για τον εαυτό της και τον κόσμο γύρω της. Η σχέση της με την Αντρίνα, μια νεαρή κοπέλα που την προστατεύει, ένα τζίνι στην ουσία κι εκείνη, προσθέτει μια τρυφερή και ανθρώπινη διάσταση στην ιστορία.
Η «Κυρά του Φεγγαριού» δεν είναι απλώς ένα fantasy μυθιστόρημα. Είναι μια ιστορία για την ελευθερία, την ισότητα και τη δύναμη της επιλογής. Μέσα από τις περιπέτειες της Ελμίρα, η συγγραφέας θίγει θέματα όπως η θέση της γυναίκας στην κοινωνία, η καταπίεση και η αναζήτηση της ταυτότητας.
Η έκδοση του βιβλίου είναι εξίσου εντυπωσιακή, με βαμμένο σόκορο που σχηματίζει έναστρο ουρανό και ένα εξώφυλλο που μαγνητίζει το βλέμμα.
Αν αγαπάς τα παραμύθια για ενήλικες, τις ιστορίες που σε ταξιδεύουν σε μαγικούς κόσμους και σε κάνουν να σκεφτείς, τότε η «Κυρά του Φεγγαριού» είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσεις.
Α και, Δανάη, σ’ ευχαριστώ για το τυράκι που μας άφησες εκεί στο τέλος! Ξέρεις πολύ καλά τι περιμένω, όχι κάτι διαφορετικό από αυτό που μας έχεις υποσχεθεί!
Η αλήθεια είναι ότι όσα βιβλία κι αν μου δώσετε από αυτόν τον λογοτεχνικό κόσμο, δεν θα κουραστώ ποτέ να επιστρέφω σε αυτόν και να διαβάζω τις ιστορίες του. Η μαγεία και η αισθητική του είναι από τις αγαπημένες μου! Στην Κυρά του Φεγγαριού μεταφερόμαστε στα εδάφη που σήμερα αποτελούν κομμάτι του Αφγανιστάν, σε μία ερειπωμένη πόλη γεμάτη μυστικά και μαγεία. Οι χαρακτήρες που ακολουθούμε είναι πολλοί, άλλοι είναι τζίνι, άλλοι άνθρωποι, άλλοι θεοί. Κάποιους τους έχουμε συναντήσει ξανά στην τριλογία του Θησαυρού της Δαμασκού, άλλοι είναι καινούργιοι. Πολλά θέματα θίγονται και αναπτύσσονται μέσα στο βιβλίο. Η κακοποίηση είναι ένα από αυτά, και θεωρώ πολύτιμη την προσέγγιση στη διαχείριση του τραύματος. Ένα άλλο, που συνεχίζει να μένει μαζί μου και να μου προκαλεί έναν κόμπο στον λαιμό όποτε το σκέφτομαι, όπως μου προκαλούσε και κατά την ανάγνωση του βιβλίου, είναι η αδυναμία επιστροφής στις χαμένες πατρίδες. Not surprisingly, ο Βάαλ ήταν ο αγαπημένος μου χαρακτήρας. Αγάπησα τη σχέση μεταξύ των κύριων χαρακτήρων και την απενοχοποίηση της σεξουαλικότητας και της αγάπης. Θα ήθελα το βιβλίο να ήταν μεγαλύτερο, με περισσότερο χώρο και χρόνο για κάθε χαρακτήρα, μιας και ήταν αρκετά τα POV και όλους ήθελα να τους ζήσω ακόμα περισσότερο. Ο επίλογος όμως δίνει την υπόσχεση για περισσότερα και για τη συνέχεια της ιστορίας του αγαπημένου μου χαρακτήρα σε όλο το σύμπαν του Θησαυρού, οπότε είμαι ευτυχισμένη!
Οσοι έχουν διαβάσει την τριλογία του θησαυρού θα το απολαύσουν λίγο παραπάνω πιστεύω! Οικείος μαγικός κόσμος, και μια ιστορία για ένα πολύ ιδιαίτερο πλάσμα που ανακαλύπτει τον εαυτό του ενώ παράλληλα προσπαθεί να καταπολεμήσει τις πληγές του παρελθόντος του. Συμπάθησα αρκετά τους τρεις πρωταγωνιστές, δέθηκαν πολύ όμορφα μεταξύ τους και η σχέση τους αν και πολύ ιδιαίτερη έμοιαζε αληθινή και ταιριαστή με κάποιο τρόπο. Εξάλλου μιλάμε για Θεούς και μαγικά πλάσματα που ζουν σε μια δική τους κανονικότητα. Το βιβλίο έχει πολύ δυναμικές σκηνές, plot twists και female range. Η Δανάη έχει υπέροχη γραφή κάνοντας την ανάγνωση ευχάριστη, με τις εικόνες να σχηματίζονται αμέσως στο μυαλό μου! Μια ιστορία που μιλάει για τη διαφορετικότητα, την αποδοχή, τα παιδικά τραύματα αλλά και την εξιλέωση. Μου άρεσε πολύ το πώς συνδιάζει η συγγραφέας τα ονόματα και το νόημα πίσω από αυτά, όπως και το πώς μας έδωσε Easter eggs που μου έφεραν στο μυαλό την τριλογία της!
Το μόνο πράγμα που θα ήθελα, σύμφωνα με τη δική μου φυσικά άποψη, ήταν να είχαμε διαφορετικά POVs των τριών μόνο πρωταγωνιστών, έτσι ώστε να δεθώ παραπάνω με τους βασικούς χαρακτήρες, εφόσον θα είχαμε την ευκαιρία να εμβαθύνουμε και σε αυτούς αλλά και να μάθουμε περισσότερα για τη συμπεριφορά του Ενουσατ που τον έκαναν τοσο μισητό.
Σας προτείνω το βιβλιο αυτό γιατί είναι κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει και έχει να πει περισσότερα από μια απλή ιστορία παραμυθιού! Ανυπομονώ για την επόμενη δουλειά της!
Το συγκεκριμένο βιβλίο με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα.
Για αρχή, θα πω πόσο μου άρεσαν οι δύο θεοί, πόσο όμορφη ήταν η μεταξύ τους σχέση, σε όλα τα επίπεδα. Σίγουρα το highlight της υπόθεσης για εμένα.
Η κριτική μου αφορά κυρίως το τεχνικό μέρος του βιβλίου. Ίσως φταίει το ότι η συγγραφέας ανέμενε πως οι πολιτισμοί και οι θρύλοι απ' τους οποίους αντλεί την έμπνευσή της δεν θα ήταν οικείοι σε μεγάλο κομμάτι των αναγνωστών της, αλλά υπήρξαν στιγμές όπου ένιωθα ότι διαβάζω σχολικό βιβλίο ιστορίας και όχι λογοτεχνία. Γενικά θα προτιμούσα τη γραφή περισσότερο λυρική, και σίγουρα λιγότερο επεξηγηματική. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα σημείο κοντά στο τέλος όπου επί επτά σελίδες η πρωταγωνίστρια κάνει ερωτήσεις σε ένα χαρακτήρα, και οι απαντήσεις του πιάνουν παραγράφους επί παραγράφων, απαντήσεις που πιστεύω θα μπορούσαν να είχαν δοθεί νωρίτερα και να έχουν ενσωματωθεί στο κείμενο με πιο οργανικό τρόπο από μία ατέλειωτη στιχομυθία. Το γνωστό show, don't tell 😛
Δεύτερον, έχουμε ένα αρκετά μεγάλο καστ χαρακτήρων, με τους οποίους δεν περνάμε αρκετό χρόνο ώστε να μπορέσουμε να δεθούμε μαζί τους, με αποτέλεσμα οι διάφορες προδοσίες και αλλαγές στρατοπέδων να μην έχουν για εμένα τον ανάλογο αντίκτυπο. Αυτό αφορά κυρίως τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, αλλά και το πρωταγωνιστικό μας τρίο δεν μένει ανεπηρέαστο,
Παρ΄όλα αυτά πρόκειται για μια αξιόλογη δουλειά, και σίγουρα θα ήθελα να δω περισσότερα από τη συγκεκριμένη συγγραφέα στο μέλλον, κι απ' τον ελληνικό χώρο του fantasy γενικότερα 😊
Λοιπόν ακούστε να δείτε: ουαου Η Δανάη Ιμπραχήμ είναι εκπληκτική στην κοσμοπλασια, αλλά ακόμα καλύτερη στο πλασιμο χαρακτήρων. Δε χρειάζεται φανταστικές περιγραφές τοπίων, οι χαρακτήρες σε κερδίζουν με την πρώτη τους εμφάνιση. Βάαλ for the win, η ταύτιση που νιώθω μαζί του σε αρκετά σημεία (ειδικά εκεί που αρχίζει να βρίζει τους πάντες) δεν εξηγείται. Αναπαραστατικες σκηνές, σε σημείο που είχα πάθει σοκ όταν το διάβαζα και δεν λείπουν και οι σκηνές που ραγίζουν την καρδούλα σου (λίγο μετά την μέση, άφησα το βιβλίο στη γωνία, να σκεφτεί τις πράξεις του, και μετά συνέχισα να διαβάζω) Θα μου λείψει η Άι Χανούμ, αλλά ανυπομονώ να δω την συνέχεια (λ.χ αν σε ένα μελλοντικό βιβλίο της, δω έναν θεό με συζυγικά καθήκοντα και χαμόγελο φωτεινό σαν την σελήνη, θα χαρώ πολύ) Δανάη, εμείς σε ευχαριστούμε, και για το βιβλίο αλλά και για το πραγματικό του νόημα, είναι κάτι που χρειαζόμασταν ✨
Πρόκειται καταρχήν για ένα πανέμορφο βιβλίο αισθητικά, εξώφυλλο σκούρο μπλε και χρωματιστές πλαϊνές σελίδες που ενισχύουν την εμπειρία ανάγνωσής του.
Είναι μια ιστορία φαντασίας που αντλεί ιστορικά στοιχεία από την πραγματικότητα, και τα πάθη των χαρακτήρων πολλές φορές ταυτίζονται με αυτά των ανθρώπων γύρω μας. Μου άρεσε πολύ η ποικιλία στις πηγές αναφορών στην αρχή του κάθε κεφαλαίου και η συσχέτισή τους με το περιεχόμενο του κεφαλαίου. Μου άρεσε η πρωταγωνίστρια, το γεγονός ότι έβγαζε επιτυχώς την εικόνα του female rage που περίμενα καιρό από βιβλία που μάταια την υπόσχονταν (βλ. Κίρκη), καθως και η εξέλιξή της, αν και αρκετά επώδυνη ανά στιγμές.
Παρότι τα plot twist εξάπτουν το ενδιαφέρον, υπήρξαν στιγμές που οι αποκαλύψεις γίνονταν η μια μετά την άλλη σε πολύ σύντομο διάστημα γραμμών που με έκαναν να αποκτήσω προσωρινή απάθεια για τα δρώμενα, διότι έπρεπε συνεχώς να διαγράψω ότι ήξερα με αποτέλεσμα να χάσω την εμπιστοσύνη μου προς τον αφηγητή. Ωστόσο παρότι με κούρασε αυτή η κατάσταση, δεν διήρκεσε περισσότερα από μερικά κεφάλαια και ο ρυθμός της ιστορίας αποκαταστάθηκε.
Αγάπησα πολύ την queer σχέση των πρωταγωνιστών, καθώς δεν είχα ξαναδιαβάσει poly relationship, και πιο συγκεκριμένα πραγματικό ερωτικό τρίγωνο (και όχι ερωτική γωνία όπως έχουν τα περισσότερα νεανικά ρομαντικά μυθιστορήματα). Αν και έγινε σχετικά αυτόματα, δηλαδή οι πρωταγωνιστές είχαν την αυτόματη ερωτική έλξη πριν ακόμα τους γνωρίσουμε εμείς οι αναγνώστες, δεν με ενόχλησε αυτό το γεγονός, καθώς το romance subplot δεν ήταν η ουσία της ιστορίας, αλλά ένα μπόνους δωράκι στο historical/religious/mythological fantasy που θεωρώ πως ήταν το main genre.
Ήταν πιο σκοτεινό βιβλίο αποτι περίμενα, συγκεκριμένα με δύο σκηνές αρκετά σκληρές (θανάτων), κάτι το οποίο ωστόσο δεν με αποθάρρυνε από το να συνεχίσω να διαβάζω. Έχει αρκετά στοιχεία που θα μπορούσαν να είναι triggering για αναγνώστες (κακοποίηση από γονείς, αναφορές βιασμού, κανιβαλισμός, γραφικές περιγραφές θανάτων/ δολοφονίας).
Η ανάγνωσή του κατάφερε να μου δημιουργήσει εικόνες παραστατικές, σχεδόν σε κάθε κεφάλαιο, και αρκετά μοναδικές συγκριτικά με άλλα βιβλία φαντασίας που έχω διαβάσει. Η μίξη ιστορίας και φαντασίας ήταν επίσης ιδιαίτερη, που μπορεί να σε ταξιδέψει στο χρονο, και σε φανταστικές και σε πραγματικες εποχές. Δεν με ενέπνευσε σε βάθος με την έννοια του να σκέφτομαι "τι θα συνέβαινε εάν ήμουν στη θέση του τάδε", δηλαδή δεν μπορούσα να μπω στα παπούτσια των χαρακτήρων πολύ εύκολα προσωπικά, αλλά είναι σίγουρη ότι άλλα άτομα με διαφορετικές εμπειρίες θα μπορούσαν.
Ένα ιδιαίτερο, ατμοσφαιρικό βιβλίο με μπόλικη δόση μαγείας.
Ακολουθούμε την ιστορία δύο θεών και ενός Τζινι που κάπως έχουν καταφέρει να συμβιώσουν ακόμα και αν υπάρχει αρκετή προκατάληψη του ενός προς τον άλλον. Συγκεκριμένα τους βλέπουμε οταν αποφασίζουν να επισκεφτούν την πόλη Αι Χάνουμ, ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς λόγους. Στη πορεία του βιβλίου μυστικά βγαίνουν στη φορά, προδοσίες γίνονται, έρωτες προκύπτουν και η μαγεία έχει την τιμητική της.
Στα πολύ θετικά του βιβλίου είναι η γραφή της συγγραφέας, ατμοσφαιρική και γεμάτη περιγραφές μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα του βιβλίου. Με κέρδισε αρκετά η ιστορια του βιβλίου καθώς είναι κάτι ιδιαίτερο και θεωρώ ότι είχε πολλά να δώσει.
Αυτό που μου έλειπε από το βιβλίο είναι ότι ήθελα περισσότερη ανάπτυξη σε διάφορα γεγονότα ώστε να καταφέρω να νιώσω το συναίσθημα που ήθελε να μου περάσει η συγγραφέας. Συγκεκριμενα ενω μου αρεσε το χρονικο μπρος πίσω που είχε στο βιβλιο, θεωρώ ότι έπρεπε να εχει περισσότερη ανάλυση στη σχέση της πρωταγωνιστρια με τον πατέρα της (που είναι σημαντικό κομμάτι του βιβλιου). Όπως επίσης ενώ λάτρεψα το ρομαντικό στοιχείο πιστεύω ότι έγινε πολύ βιαστικά. Θεωρώ ότι αν το βιβλίο είχε 100 σελίδες παραπάνω με ανάπτυξη σε αυτά τα θέματα θα ήταν το ιδανικό για μένα.
Την αγάπησα την Κυρά του Φεγγαριού και γιατί με ταξίδεψε όμορφα σε έναν παράξενο κόσμο που ξέρω πολύ λίγα για την μυθολογία του αλλά κυρίως για το πώς διαμορφώνονται οι σχέσεις ανάμεσα στους ήρωες. Έχει αρκετά σημεία που θα σε φέρουν ένα κόμπο στον λαιμό όπως η χειραγώγηση που κάνει ένας αυταρχικός πατέρας, η βία που φέρνει η μισαλλοδοξία και το μίσος που γεννάται σε ένα δίκαιο άτομο όταν βιώνει την άδικη απώλεια. Έχει κι αρκετά σημεία που θα κάνουν τον αναγνώστη να αγαλλιάσει επίσης όπως η ιδιαίτερη σχέση κι αγάπη των δύο θεών, η στοργή που αποκτάται ανέλπιστα από ένα άτομο που δεν είχε σκοπό να σε μεγαλώσει αλλά το έκανε τελικά καλύτερα από τους γονείς σου: Αντρίνα core. Έχει και έρωτες απαλλαγμένους από ταμπού & που επιτέλους θέλουμε να βλέπουμε σε βιβλία. Μοιάζει με παραμύθι αλλά είναι κάτι βαθύτερο και με εκπλήσσει ευχάριστα η εξέλιξη της γραφής της συγγραφέως. Πρέπει να διαβάσετε την προηγούμενη τριλογία της για να διαβάσετε αυτό ; Όχι απαραίτητα. Είναι ξέχωρη ιστορία. Μα αν διαβάσετε και τους Θησαυρούς της Δαμασκού θα καταλάβετε για ποια εξέλιξη μιλάω. Στην Κυρά του Φεγγαριού το φανταστικό στοιχείο βρίθει επίσης & είναι κι η μυθολογία που δεν έχει καταναλωθεί πολύ και τεντωθεί οπότε αναμένω το επόμενο βιβλίο της!
Δεν συνηθίζω να διαβάζω ιστορικά μυθιστορήματα, αλλά η κυρά του φεγγαριού μου έδωσε να κρατήσω την μπύρα της και μου άλλαξε γνώμη. Η ιστορία είναι εν μέρει ένα quest, αλλά και ένα ταξίδι για την ανακάλυψη του εαυτού και την απόκτηση των δυνάμεων ενός ατόμου, είτε ψυχικές είτε υπερφυσικές. Η γραφή της Δανάης είναι απλή και ξεκούραστη. Οι ιστορικές περιγραφές (οι οποίες είναι συνήθως αυτές που φοβάμαι ότι θα με κουράσουν σε ένα ιστορικό βιβλίο) είναι τόσες όσες να δώσουν βάθος και ενδιαφέρον στην πλοκή, η οποία δεν έχει περιττές αφηγήσεις ώστε να κουράζει τον αναγνώστη. Φυσικά αφήνω για το τέλος τους χαρακτήρες, οι οποίοι είναι unapologetically queer, άλλοι sassy, άλλοι cutesy αλλά οι βασικοί τρεις αγαπιούνται βαθιά. Στεναχωρήθηκα με θανάτους μερικών αλλά καταχάρηκα με επιτεύξεις άλλων. Ειδική αναφορά στην πρωταγωνίστρια, η οποία προσπαθεί να δικαιωθεί από χρόνια σωματικής και ψυχολογικής πίεσης, να βρει τα πατήματα της στον κόσμο, την δύναμή της και ένα σπιτικό και μια αγκαλιά που στερήθηκε από μικρή. Ευχαριστώ Δανάη για αυτό το ταξίδι. Είμαι σίγουρος ότι και η debut τριλογία σου θα είναι το ίδιο μαγική.
Νιώθω αρκετά γενναιόδωρη και για αυτό εβαλα 2 αστερια στο συγκεκριμένο βιβλίο, θέλω να στηρίζω νέους συγγραφείς και πόσο μάλλον εκείνους που προσπαθούν να κάνουν κάτι στην Ελλάδα. Υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήθελα να βαθμολογήσω καθόλου ένα τέτοιου είδους βιβλίο ή μάλλον θα ήταν επίσης πιθανό να μην το διάβαζα καν ολόκληρο. Σέβομαι την έρευνα και καταλαβαίνω την προσπάθεια πίσω από το βιβλίο αυτό. Όμως προσωπικά πιστεύω πως ήθελε ακόμα αρκετή δουλειά, ήταν λες και με το ζόρι έπρεπε να γράψει η συγκεκριμένη συγγραφέας ένα βιβλίο με στοιχεία φαντασίας. Δεν υπήρχε αρκετή ανάλυση για τους χαρακτήρες, δεν μπόρεσα ολοκληρωτικά να κατάλαβα κανέναν από αυτούς και εννοείται δεν κατάφερα να συνδεθώ και με κάποιον. Απλώς από κάποια στιγμή και μετά συνέβαιναν γεγονότα το ένα μετά το άλλο χωρίς πραγματικά καμία ουσία. Δεν ήταν ανάγκη σε ένα βιβλίο μόνο 400 σελίδων να υπάρχουν τόσες πολλές πληροφορίες, τόσοι πολλοί χαρακτήρες και να συμβαίνουν και τόσα πολλά πράγματα. Κυριολεκτικά δεν μπορούσα να πάρω ανάσα διαβάζοντας το βιβλίο αυτό και όχι με την καλή έννοια.
Αυτό το βιβλίο σε ταξιδεύει αιώνες πίσω στα μαγικά βραδιά της ανατολής. Νύχτες μαγικές με τη σελήνη συντροφιά και τον έναστρο ουρανό, ανάμεσα σε πανουργα τζίνι και ενάρετους θεούς, σε βιβλικα πλάσματα και αρχαίες πόλεις χαμένες στα χρονικά της ιστορίας. Η συγγραφέας παρουσίασε με πολύ όμορφο τρόπο την αγάπη των πρωταγωνιστών, υπενθυμίζοντάς μας πως η αγάπη, σε όποια μορφή κι αν εκδηλώνεται, είναι ένα αγνό συναίσθημα που ενώνει τους ανθρώπους. Διαβάζοντας το βιβλίο νιώθεις τα συναισθήματα και τα τραυμάτων και των πρωταγωνιστών καθώς και των δεύτερων χαρακτήρων. Σε συνδιασμο, το κομμάτι της φαντασίας ήταν γεμάτο και έδεσε υπέροχα με όλη την ιστορία.
Οσο διάβαζα το βιβλίο τόσο πιο πολύ ένιωθα ότι διαβάζω ένα παραμύθι. Η γραφή της Δανάη είναι απλή, κατανοητή και σίγουρα μαγευτική. Μέσω της αγάπης της για την ιστορική πόλη Αϊ Χανούμ δημιούργησε αυτή την ιδιαίτερη ιστορια με πρωταγονιστρια την Αϊγκιουλ και το όμορφο ταξίδι της για να αποδεχθεί τον εαυτο της. Σιγουρα ήταν μια έκπληξη το ρομαντικό παρτ του βιβλίου, ωστόσο τόσο ο μυθικός αυτός κοσμος οσο και το character development με κέρδισαν περισσότερο. Υπήρχε δράση και δεν ένιωσα να βαριέμαι, αντιθέτως το διαβασα αρκετά γρήγορα, ενω λατρεψα και τις ιστορικές αναφορές. Σημαντικό να αναφερθεί ότι είναι ένα βιβλίο για τις γυναίκες για την βία και την καταπίεση κατά των γυναικών αλλά και για την απενεχοποιηση τους! Μπράβο Δανάη 🌙🖤
Ο τρόπος που η Δανάη πλάθει κόσμους και δημιουργεί ιστορίες και μοναδικους χαρακτήρες δεν με είχε απογοητεύσει ποτέ και σίγουρα δεν το έκανε ούτε τώρα. Δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα λάτρευα και αυτό το βιβλίο της, αλλά σίγουρα δεν ήμουν προετοιμασμένη για το ποσο θα με επηρέαζε και πόσο θα το απολάμβανα. 👏👏👏
Μια ιστορία γεμάτη δράση, συναίσθημα, προδοσίες και μαγεία. Μέσα στο κυριολεκτικό και μεταφορικό σκοτάδι που συχνά κυριαρχεί στο βιβλίο, ξεχωρίζουν όμορφες αναλαμπές φωτός, με πρώτη και καλύτερη την περίπλοκη και αγαπητική σχέση των πρωταγωνιστών, η οποία αποτελεί μια εξαιρετική αναπαράσταση υγιούς πολυσυντροφικής σχέσης.
Είχα πέσει σε άσχημο reading slump το τελευταίο καιρό.Το συγκεκριμένο έφυγε σαν νερό σε δύο ημέρες. Τρομερή πλοκή, με εις βάθος έρευνα (εντυπωσιάστηκα αρκετά από τις λεπτομέρειες πάνω σε θέματα γεωγραφικά ή πολιτισμικά που περιλάμβανε). Ομολογώ ότι είναι η πρώτη φορά που διαβάζω βιβλίο γραμμένο από Ελληνίδα συγγραφέα και πραγματικά μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι οι δικοί μας συγγραφείς δεν υστερούν σε τίποτα με τους συγγραφείς του εξωτερικού. Συγχαρητήρια Δανάη. Ανυπομονώ να διαβάσω και άλλα βιβλία σου.
Υπέροχο βιβλίο, με ταξίδεψε σε κόσμους μαγικούς! Μου άρεσε πολύ η εξέλιξη της πρωταγωνίστριας και τα μηνύματα που έδωσε το βιβλίο και γενικότερα μπορώ να πω πως η ιστορία κύλησε σαν νεράκι! Μπράβο στην Δανάη Ιμπραχήμ για αυτό το όμορφο βιβλίο!!✨