What do you think?
Rate this book
De bermudadriehoek van talent
Als aan het eind van een lange werkdag de haren van Morgan Stanley-stagiair Simon van Teutem op zijn toetsenbord vallen, vraagt hij zich wat dóé ik hier?
Net als veel andere ambitieuze studenten wil hij de wereld veranderen. En toch zit hij tot diep in de nacht te zwoegen voor een bank.
Geen wereldvrede, kweekvlees en klimaatdoorbraken, maar Excelsheets, conferencecalls en businessclassvluchten. Hoe is hij hier beland?
In gesprek met tientallen medestudenten, bankiers, advocaten en consultants reconstrueert Simon van Teutem hoe idealistische jongeren in de fuik van het grootkapitaal zwemmen.
Het resultaat is een openhartig inkijkje in de wereld van het grote geld, een spiegel voor iedereen die op zoek is naar betekenis in werk, en een dringende oproep aan het onderwijs, ngo’s en de overheid om de verspilling van talent tegen te gaan.
Net als veel andere ambitieuze studenten wil hij de wereld veranderen. En toch zit hij tot diep in de nacht te zwoegen voor een bank.
Geen wereldvrede, kweekvlees en klimaatdoorbraken, maar Excelsheets, conferencecalls en businessclassvluchten. Hoe is hij hier beland?
In gesprek met tientallen medestudenten, bankiers, advocaten en consultants reconstrueert Simon van Teutem hoe idealistische jongeren in de fuik van het grootkapitaal zwemmen.
Het resultaat is een openhartig inkijkje in de wereld van het grote geld, een spiegel voor iedereen die op zoek is naar betekenis in werk, en een dringende oproep aan het onderwijs, ngo’s en de overheid om de verspilling van talent tegen te gaan.
267 pages, Kindle Edition
First published April 15, 2025
131 people are currently reading
1785 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 243 reviews
June 16, 2025
ik ben geen finance- of consultancybro, maar wel een twintiger met een quarterlifecrisis dus elk advies is welkom
December 4, 2025
Als iemand die zelf werkzaam is in de adviessector - en zich daarmee net aan de buitenkant van de “Bermuda-driehoek” (advocaten, consultants en bankiers van de ‘Grote’) begeeft - voelde ik mij vanzelfsprekend aangesproken door dit boek. Mijn advies (ik blijf een adviseur hè): lees dit boek vooral als je binnen of rondom de gestelde driehoek werkt. Niet omdat het per se een goed boek is, maar omdat het een irritante wrijving oproept - en dat is ook wat waard.
Van Teutem stelt dat veel professionals bij grote kantoren hun werk vooral doen voor status en geld, terwijl het werk zelf volgens hem grotendeels inhoudsloos of zelfs zinloos is. Hierdoor gaat (jong) talent compleet verloren. Daartegenover plaatst hij extreme alternatieven: direct ondernemer worden vanuit de collegebanken (met onrealistische verwijzingen naar Gates, Jobs of Zuckerberg), bijdragen aan de energietransitie of de kindersterfte in Afrika oplossen. Je moet in ieder geval direct weten wat je wil en een richting op.
Af en toe erkent hij dat er binnen de driehoek ook goed werk wordt verricht, maar dat blijft volgens hem marginaal. De boodschap is helder: binnen de driehoek is het verdorven, erbuiten vruchtbaar.
En dat is jammer. Want er zijn veel mensen binnen deze sectoren die betekenisvol werk doen, die hun vak met integriteit en maatschappelijke betrokkenheid uitoefenen. Die worden hier te gemakkelijk over één negatieve kam geschoren.
Ik realiseer me dat dit zwart-wit denken à la De Correspondent is. Het raakt me misschien extra omdat ik me soms op het snijvlak van deze wereld beweeg. Gelukkig weten velen binnen deze sectoren dat er wél nuance is, maar nuance in zo’n soort boek leest waarschijnlijk toch minder lekker weg.
Waarom dan tóch lezen? Omdat het boek je dwingt jezelf de vraag te stellen: Waarom doe ik wat ik doe?
3,5 ⭐️
Van Teutem stelt dat veel professionals bij grote kantoren hun werk vooral doen voor status en geld, terwijl het werk zelf volgens hem grotendeels inhoudsloos of zelfs zinloos is. Hierdoor gaat (jong) talent compleet verloren. Daartegenover plaatst hij extreme alternatieven: direct ondernemer worden vanuit de collegebanken (met onrealistische verwijzingen naar Gates, Jobs of Zuckerberg), bijdragen aan de energietransitie of de kindersterfte in Afrika oplossen. Je moet in ieder geval direct weten wat je wil en een richting op.
Af en toe erkent hij dat er binnen de driehoek ook goed werk wordt verricht, maar dat blijft volgens hem marginaal. De boodschap is helder: binnen de driehoek is het verdorven, erbuiten vruchtbaar.
En dat is jammer. Want er zijn veel mensen binnen deze sectoren die betekenisvol werk doen, die hun vak met integriteit en maatschappelijke betrokkenheid uitoefenen. Die worden hier te gemakkelijk over één negatieve kam geschoren.
Ik realiseer me dat dit zwart-wit denken à la De Correspondent is. Het raakt me misschien extra omdat ik me soms op het snijvlak van deze wereld beweeg. Gelukkig weten velen binnen deze sectoren dat er wél nuance is, maar nuance in zo’n soort boek leest waarschijnlijk toch minder lekker weg.
Waarom dan tóch lezen? Omdat het boek je dwingt jezelf de vraag te stellen: Waarom doe ik wat ik doe?
3,5 ⭐️
April 17, 2025
"Dit werk mist inhoud, mist impact. Het is allerminst indrukwekkend, maar toch doen de mensen om me heen alsof dat wel zo is."
Simon van Teutem schiet met scherp, dat merk je al vanaf de eerste pagina's. Dit resulteert in een helder relaas dat een ontnuchterend beeld schetst van de wereld van the big three and big four, the magic circle en aanverwanten.
Afgrijselijk herkenbaar tot het niveau dat ik oude stresspieken plots terug heel actueel voelde. Het is dan ook de perfecte verwoording waarom ik zelf gillend na 2 jaar het wereldje verliet, en dit met meer eloquentie en nuance dan ik zelf zou kunnen opbrengen.
Voor mij mag dit gerust verplichte lectuur zijn in opleidingen rechten, economie,... het had mij alleszins twee jaar bespaard van meelopen in een wedstrijd die er helemaal niet toe deed (en uiteindelijk alleen met mezelf was).
Simon van Teutem schiet met scherp, dat merk je al vanaf de eerste pagina's. Dit resulteert in een helder relaas dat een ontnuchterend beeld schetst van de wereld van the big three and big four, the magic circle en aanverwanten.
Afgrijselijk herkenbaar tot het niveau dat ik oude stresspieken plots terug heel actueel voelde. Het is dan ook de perfecte verwoording waarom ik zelf gillend na 2 jaar het wereldje verliet, en dit met meer eloquentie en nuance dan ik zelf zou kunnen opbrengen.
Voor mij mag dit gerust verplichte lectuur zijn in opleidingen rechten, economie,... het had mij alleszins twee jaar bespaard van meelopen in een wedstrijd die er helemaal niet toe deed (en uiteindelijk alleen met mezelf was).
July 6, 2025
Tl;dr samenvatting van de recensie
Als je graag wilt horen dat de grind van de bankensector, consultancy en advocatuur bewijst dat je 1. een toptalent bent, je niet in deze sector moet willen werken maar ze wel epische feestjes hebben en je schathemeltjerijk ervan wordt en 2. dat je andere keuze is om de wereld te redden of leraar te worden, want dan heb je pas echt een waardevol leven, lees dan vooral dit boek.
Volledige recensie
Laat ik beginnen met mijn favoriete anekdote uit dit boek in het kader van de sandwichmethode. Wat ik absoluut hilarisch vond, was het stuk waarin de auteur beschrijft dat zijn vriendin uit Valkenburg aan de Geul komt, regelmatig op haar is neergekeken door Randstedelijke snobisten, terwijl je na je studie ook terug kan gaan naar je geboortegrond om iets goeds daar bij te dragen. En dan komt het. Hij zegt: maar ja, dan zit je daar in een zee van middelmatigheid tussen ongeïnspireerde collega’s die allang uitgeblust zijn. Hoe ben je dan zelf niet een Randstedelijke snob als je dit soort generalisaties zonder enige ervaring durft te doen? Hardop gelachen om de ironie.
Dan wat me echt heel hoog zit: ik vind het godgeklaagd dat De Correspondent zo’n boek durft uit te geven terwijl ze ook net Maar dat begrijp jij toch niet: Over het onderschatte belang van het mbo hebben uitgegeven. In De Bermudadriehoek van talent lees je het hele boek door echt een complete verkrachting van het woord talent. Sowieso dat het verhaal gebaseerd is op de lotgevallen (twee zomerstages) van de auteur, waarbij hij het steeds heeft over getalenteerde mensen die kiezen voor een nutteloze baan, is nogal een statement. Maar waarin zijn die mensen precies getalenteerd? Dat wordt nergens beschreven. Hij gaat ervanuit dat elke persoon die wordt geworven bij een consultancy-baan, als bankier-in-wording, of als grootkapitaal-advocaat absoluut de crème de la crème is. Die veronderstelling lijkt me sowieso een fout. En dan het idee: het moet aantrekkelijker worden om de wereld te redden of voor de publieke zaak te werken omdat jij een epifaan moment hebt gehad. Ben het helemaal eens dat het nuttiger zou zijn als er minder mensen consultant en bankier zouden zijn, maar deze mensen die eigenlijk alleen voor het geld en de status gaan wil ik helemaal niet een andere sector inslepen. Het zijn namelijk (generaliserend) luie mensen die niet kritisch naar hun werk kijken, zich constant laten verleiden tot gruwelijke werkuren omdat ze verder geen leven hebben én gaan stelselmatig over hun grenzen heen. Vind ik niet getuigen van grote intelligentie. En dan het hele idee van de auteur dat je meteen bij de minister aan tafel zal zitten en dan echt iets gaat veranderen, of bij een consultancy meteen de wereld gaat verbeteren met je baanbrekende ideeën gaat uit van een stuitende arrogantie of naïviteit waarbij ik denk: laat eerst maar meer dan twee maanden zien wat je kan in plaats van zonder enige inzet meteen ergens aan de top te willen staan.
Verder beschrijft de auteur dat iedereen hem wilde in de verwerpelijke sectoren, maar hij het moreel niet aan zichzelf kon verkopen. Vervolgens gaat hij een heel boek lang uitleggen wat alle extraatjes zijn en welke epische feesten worden gegeven, waardoor je bijna gaat geloven dat het wel een heel aantrekkelijke sector is, al had je voor die tijd geen enige behoefte om er te werken.
Ik zit gewoon in een bubbel waar mensen of wel voor de overheid gaan werken of een normale baan betrekken bij een kennisinstelling of klein bedrijf (overigens zijn de salarissen bij de overheid idioot hoog in vergelijking met reguliere banen – en ik vermoed ook dat je als uurloon misschien wel ongeveer hetzelfde verdient als bij zo'n hyperoverwerkt kutkantoor – dus als je dat wegzet als niet competitief met andere sectoren, dan heb je je huiswerk slecht gedaan).
Er is nog zoveel meer mis, maar ik heb de sandwichmethode omarmd dus ik sluit af met een compliment. Kudos voor zoveel mogelijk random namen door het hele boek benoemen die half gefingeerd zijn, ofwel wereldredders, ofwel Rutger Bregman zijn. Het is een hele prestatie om zoveel types te kennen die zich aan de ene kant volledig willen inzetten voor een betere wereld en daarom met hun white saviourcomplex overal behalve in Europa initiatieven opstarten, ofwel helemaal geen geweten hebben en dus hun ziel dolgraag willen verkopen bij verwerpelijke bedrijven. Om al die namedropping door het hele boek kunstig heen te vervlechten zonder dat een redacteur daarbij heeft ingegrepen vind ik enorm knap.
Als je graag wilt horen dat de grind van de bankensector, consultancy en advocatuur bewijst dat je 1. een toptalent bent, je niet in deze sector moet willen werken maar ze wel epische feestjes hebben en je schathemeltjerijk ervan wordt en 2. dat je andere keuze is om de wereld te redden of leraar te worden, want dan heb je pas echt een waardevol leven, lees dan vooral dit boek.
Volledige recensie
Laat ik beginnen met mijn favoriete anekdote uit dit boek in het kader van de sandwichmethode. Wat ik absoluut hilarisch vond, was het stuk waarin de auteur beschrijft dat zijn vriendin uit Valkenburg aan de Geul komt, regelmatig op haar is neergekeken door Randstedelijke snobisten, terwijl je na je studie ook terug kan gaan naar je geboortegrond om iets goeds daar bij te dragen. En dan komt het. Hij zegt: maar ja, dan zit je daar in een zee van middelmatigheid tussen ongeïnspireerde collega’s die allang uitgeblust zijn. Hoe ben je dan zelf niet een Randstedelijke snob als je dit soort generalisaties zonder enige ervaring durft te doen? Hardop gelachen om de ironie.
Dan wat me echt heel hoog zit: ik vind het godgeklaagd dat De Correspondent zo’n boek durft uit te geven terwijl ze ook net Maar dat begrijp jij toch niet: Over het onderschatte belang van het mbo hebben uitgegeven. In De Bermudadriehoek van talent lees je het hele boek door echt een complete verkrachting van het woord talent. Sowieso dat het verhaal gebaseerd is op de lotgevallen (twee zomerstages) van de auteur, waarbij hij het steeds heeft over getalenteerde mensen die kiezen voor een nutteloze baan, is nogal een statement. Maar waarin zijn die mensen precies getalenteerd? Dat wordt nergens beschreven. Hij gaat ervanuit dat elke persoon die wordt geworven bij een consultancy-baan, als bankier-in-wording, of als grootkapitaal-advocaat absoluut de crème de la crème is. Die veronderstelling lijkt me sowieso een fout. En dan het idee: het moet aantrekkelijker worden om de wereld te redden of voor de publieke zaak te werken omdat jij een epifaan moment hebt gehad. Ben het helemaal eens dat het nuttiger zou zijn als er minder mensen consultant en bankier zouden zijn, maar deze mensen die eigenlijk alleen voor het geld en de status gaan wil ik helemaal niet een andere sector inslepen. Het zijn namelijk (generaliserend) luie mensen die niet kritisch naar hun werk kijken, zich constant laten verleiden tot gruwelijke werkuren omdat ze verder geen leven hebben én gaan stelselmatig over hun grenzen heen. Vind ik niet getuigen van grote intelligentie. En dan het hele idee van de auteur dat je meteen bij de minister aan tafel zal zitten en dan echt iets gaat veranderen, of bij een consultancy meteen de wereld gaat verbeteren met je baanbrekende ideeën gaat uit van een stuitende arrogantie of naïviteit waarbij ik denk: laat eerst maar meer dan twee maanden zien wat je kan in plaats van zonder enige inzet meteen ergens aan de top te willen staan.
Verder beschrijft de auteur dat iedereen hem wilde in de verwerpelijke sectoren, maar hij het moreel niet aan zichzelf kon verkopen. Vervolgens gaat hij een heel boek lang uitleggen wat alle extraatjes zijn en welke epische feesten worden gegeven, waardoor je bijna gaat geloven dat het wel een heel aantrekkelijke sector is, al had je voor die tijd geen enige behoefte om er te werken.
Ik zit gewoon in een bubbel waar mensen of wel voor de overheid gaan werken of een normale baan betrekken bij een kennisinstelling of klein bedrijf (overigens zijn de salarissen bij de overheid idioot hoog in vergelijking met reguliere banen – en ik vermoed ook dat je als uurloon misschien wel ongeveer hetzelfde verdient als bij zo'n hyperoverwerkt kutkantoor – dus als je dat wegzet als niet competitief met andere sectoren, dan heb je je huiswerk slecht gedaan).
Er is nog zoveel meer mis, maar ik heb de sandwichmethode omarmd dus ik sluit af met een compliment. Kudos voor zoveel mogelijk random namen door het hele boek benoemen die half gefingeerd zijn, ofwel wereldredders, ofwel Rutger Bregman zijn. Het is een hele prestatie om zoveel types te kennen die zich aan de ene kant volledig willen inzetten voor een betere wereld en daarom met hun white saviourcomplex overal behalve in Europa initiatieven opstarten, ofwel helemaal geen geweten hebben en dus hun ziel dolgraag willen verkopen bij verwerpelijke bedrijven. Om al die namedropping door het hele boek kunstig heen te vervlechten zonder dat een redacteur daarbij heeft ingegrepen vind ik enorm knap.
August 3, 2025
Dit boek werd me aangeraden door iemand die in de consultancy werkt, omdat ik niet goed weet wat voor een baan ik wil. Ik vind het inzicht van Simon van Teutem erg interessant. Het benadrukt vooral de negatieve kanten van "succesvolle banen", wat me toch aan het denken zet wat ik nou echt wil. Als je graag iets wilt bijdragen aan de maatschappij moet je dat ook doen, en beter nu dan later. Wel jammer dat het boek vrijwel alleen maar over de 'allerslimste' studenten gaat, en niet over de 'gemiddelde' studenten, waardoor ik mezelf er minder in herken.
May 3, 2025
4.5 ⭐️
September 29, 2025
Sterk verhaal, mooi opgeschreven, met plezier gelezen. Het boek belicht een zeer belangrijke maatschappelijke kwestie. Wat bij mij wel blijft knagen is het volgende: door continu te benadrukken dat de bolleboosjes in de zakelijke dienstverlening beter zouden moeten werken voor de overheid of NGO’s, suggereert Van Teutem dat de mensen die daar nu wel werken niet talentvol genoeg zijn, of in elk geval kunnen worden vervangen voor nóg slimmere mensen. Daarmee fiatteert hij onze met competitie geobsedeerde samenleving en gaat hij het echte probleem uit de weg: dat er simpelweg veel te weinig banen zijn binnen de maatschappelijke sector en veel te veel geld is in de wereld van de zakelijke dienstverlening.
May 5, 2025
Poeh… dat zet je aan het denken. Mss toch maar eens mijn “Philips for ever” policy heroverwegen.
Aanrader en je hebt het boek zo uit!
Aanrader en je hebt het boek zo uit!
April 20, 2025
Heel leesbaar en pakkend geschreven boek over een heel interessant onderwerp. De vele ervaringsdeskundigen die Simon hiervoor sprak geven zijn verhaal kleur en dragen heel erg bij aan de boodschap. Een boek dat je echt aan het denken zet! Wel had ik het zelf boeiend gevonden als er nog wat meer focus had gelegen op de oplossingen voor dit ‘probleem’ - nu lag er naar mijn idee wel erg veel nadruk op het omschrijven van ‘de Bermudadriehoek’.
Af en toe vroeg ik me overigens bij bepaalde passages wel af of deze uiteindelijk niet juíst bijdragen aan de aantrekkingskracht van de bedrijven die worden omschreven. Er wordt heel vaak benadrukt dat er relatief écht heel weinig mensen worden aangenomen en dat je dus echt, echt, echt (!!!!!) top of your class moet zijn voor zo’n consultancy/banking functie. Dat geloof ik zeker, maar door dat zo veelvuldig te herhalen, denk ik dat de aantrekkingskracht van dit soort bedrijven voor veel mensen alleen maar toeneemt, terwijl het hele punt van de schrijver juist is om te laten zien dat je - om echt positieve impact te maken - níet voor consultancy, banking of corporate law zou moeten kiezen. Los daarvan vond ik het wel een heel interessant en goed boek!
Af en toe vroeg ik me overigens bij bepaalde passages wel af of deze uiteindelijk niet juíst bijdragen aan de aantrekkingskracht van de bedrijven die worden omschreven. Er wordt heel vaak benadrukt dat er relatief écht heel weinig mensen worden aangenomen en dat je dus echt, echt, echt (!!!!!) top of your class moet zijn voor zo’n consultancy/banking functie. Dat geloof ik zeker, maar door dat zo veelvuldig te herhalen, denk ik dat de aantrekkingskracht van dit soort bedrijven voor veel mensen alleen maar toeneemt, terwijl het hele punt van de schrijver juist is om te laten zien dat je - om echt positieve impact te maken - níet voor consultancy, banking of corporate law zou moeten kiezen. Los daarvan vond ik het wel een heel interessant en goed boek!
December 18, 2025
Op zich boeiend inkijkje in de corporate wereld, waar de auteur deels onderdeel van uit heeft gemaakt (hij heeft een baanaanbod bij McKinsey afgeslagen). Verder is de theorie interessant dat een deel van de aantrekkingskracht van de corporate wereld ligt in de exclusiviteit en de wens van afstuderenden om bij het volgende topklasje te behoren.
Wel overwegend een focus op een vermeende toplaag van supertalenten waar de auteur in schijnt te verkeren (hij heeft een baanaanbod gekregen van McKinsey). Voor die supertalenten zijn de enige opties blijkbaar ondernemen, zelf NGO’s starten, politicus worden of doceren. Andere maatschappelijke carrières zijn blijkbaar geen alternatief voor een baan bij onder andere McKinsey (de auteur heeft een baanaanbod van McKinsey afgeslagen). In mijn ogen zou het interessanter zijn te bekijken waarom zo veel mensen in bullshitbanen belanden, ongeacht of ze vermeend supergetalenteerd zijn of niet.
Verder bijzonder veel namedropping en benadrukken van het eigen academische supertalent dat uitmondde in een (afgeslagen) baanaanbod van McKinsey.
Wel overwegend een focus op een vermeende toplaag van supertalenten waar de auteur in schijnt te verkeren (hij heeft een baanaanbod gekregen van McKinsey). Voor die supertalenten zijn de enige opties blijkbaar ondernemen, zelf NGO’s starten, politicus worden of doceren. Andere maatschappelijke carrières zijn blijkbaar geen alternatief voor een baan bij onder andere McKinsey (de auteur heeft een baanaanbod van McKinsey afgeslagen). In mijn ogen zou het interessanter zijn te bekijken waarom zo veel mensen in bullshitbanen belanden, ongeacht of ze vermeend supergetalenteerd zijn of niet.
Verder bijzonder veel namedropping en benadrukken van het eigen academische supertalent dat uitmondde in een (afgeslagen) baanaanbod van McKinsey.
April 29, 2025
Vlot uitgelezen, interessant inkijkje in de wereld van The Big 3 in de zakelijke dienstverlening. Anders dan Morele ambitie van Rutger Bregman gaat dit boek meer in op de systemen en beloftes die ambitieuze studenten in de fuik van zinloos werk weten te trekken en daar te houden. Erg herkenbaar. Aanrader, lezen maar!
May 5, 2025
Een raak pleidooi over de aantrekkingskracht van de zakelijke dienstverlening op hoogopgeleide en ambitieuze jongeren. Voor veel yuppen een pijnlijke maar noodzakelijke spiegel. Dostojevski’s quote over leefstijlinflatie vond ik vooral erg herkenbaar: ‘De mens, die schoft, went aan alles.’
Als je iets groots wil doen in je leven, moet je niet treuzelen.
Als je iets groots wil doen in je leven, moet je niet treuzelen.
September 2, 2025
Vond dit een prima boek om te lezen! Het leest lekker door en is geschreven met humor en ik vond het een interessant kijkje in de wereld van consultants, advocaten en bankiers. Ooit nog heel eventjes getwijfeld over zo´n corporate baan en toch erg tevreden dat ik dat niet ben gaan doen. Er worden interessante argumenten genoemd in het boek, maar toch ook wel veel herhalingen en het stuk over de oplossingen toch iets te kort. Daarnaast wordt er in het boek ook wel een beetje gedaan alsof goed kunnen studeren/presteren op de uni het enige soort goede talent is, wat natuurlijk helemaal niet zo is. Vond het niet geheel verrassend en had er wat meer van verwacht, maar heb me toch wel vermaakt.
August 27, 2025
Ik ben echt door dit boek heen gevlogen. De gevatte toon en kritische humor maakte dit een heerlijk boek om weg te lezen en soms zelfs een beetje in je vuistje te gniffelen. Mooie reflectie op een wereldje dat op het eerste oog ver van mij af staat, maar waar zelfs ik mezelf op de gedachte betrapte: wat doe ik dan? wat draag ik eigenlijk bij?
December 7, 2025
Interessant, maar Simon miskent wel een beetje dat sommige mensen het werk ook gewoon echt leuk kunnen vinden. Zet wel tot denken aan.
November 4, 2025
Goed boek om te lezen als je 26 bent en opzoek naar een baan.
July 27, 2025
Het heeft een kritisch randje en ik voel me door mijn studie gebied wel aangesproken, maar veel vanzelfsprekendheden worden driedubbel doorgekauwd en er vind nogal wat generalisatie plaats. Vind het ook overdreven dat het grijze gebied tussen ‘moreel-afgepeigerde-talentverspillende-maar-goed-betaalde-bermudadriehoeker’ en ‘salaris-opofferende-wereldverbeteraar’ een beetje, ja, afwezig is. Vind het een admirabele insteek, maar denk dat het genuanceerder had gekund. 3,3
June 29, 2025
Gebrekkige en onsamenhangende argumentatie. Het begint met een interessante uitleg, die vervolgens 200 pagina’s in andere woorden wordt herhaald.
June 7, 2025
ik wilde helemaal geen consultant worden.
June 29, 2025
Las goed weg.
Grappig hoe een tekort aan competitiedrang, een omgeving die pushte om “iets nuttigs te doen voor anderen” en een goede dosis reflectievaardigheden kunnen helpen om als 18jarige niet in de fuik te lopen van de bermudadriehoek: finance, law, consulting.
Ook grappig: tijdens het boek lees je over een wereld die je absoluut niet wilt, maar hij blijft op een manier toch fonkelen. Ik begrijp maar al te goed, waarom onze studenten dit pad blijven bewandelen.
#18 - Debut author - bookqueenlist
Grappig hoe een tekort aan competitiedrang, een omgeving die pushte om “iets nuttigs te doen voor anderen” en een goede dosis reflectievaardigheden kunnen helpen om als 18jarige niet in de fuik te lopen van de bermudadriehoek: finance, law, consulting.
Ook grappig: tijdens het boek lees je over een wereld die je absoluut niet wilt, maar hij blijft op een manier toch fonkelen. Ik begrijp maar al te goed, waarom onze studenten dit pad blijven bewandelen.
#18 - Debut author - bookqueenlist
April 23, 2025
Goed geschreven, geeft goede inkijk in een wereld die veel mensen niet kennen.
Kleine minpuntje is dat dit erg voorborduurt op al eerder geschreven boeken van rutger bregman. De eindconclusie is kiezen voor de politiek, school of moral ambition of leraar worden. Lijkt me wat kort door de bocht, brandweerman, politie agent of vuilnisman of elk ander beroep dat bijdraagt aan maatschappij lijkt me minstens zo nuttig.
Kleine minpuntje is dat dit erg voorborduurt op al eerder geschreven boeken van rutger bregman. De eindconclusie is kiezen voor de politiek, school of moral ambition of leraar worden. Lijkt me wat kort door de bocht, brandweerman, politie agent of vuilnisman of elk ander beroep dat bijdraagt aan maatschappij lijkt me minstens zo nuttig.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 9, 2025
Goed verhaal voor mensen die er misschien meer tot getrokken zijn. Ik miste een beetje de ik-heb-een-privilege-noot in dit boek.
July 17, 2025
Volgens mij was dat niet de bedoeling van het boek, maar na het lezen wil ik juist nóg liever bij een van de Big Three werken
August 30, 2025
3.5/5
Fijne bevestiging van iets wat ik me altijd al afvroeg: wat doen consultants nu? Conclusie: vooral interessant maar verder alleen Powerpoint😂
Fijne bevestiging van iets wat ik me altijd al afvroeg: wat doen consultants nu? Conclusie: vooral interessant maar verder alleen Powerpoint😂
September 4, 2025
Cadeautip voor een master student.
Een boek over hoe talent vanuit de universiteiten doorrolt in de zakelijke dienstverlening i.p.v. de ngo's en overheden. Dat ze voor veel geld gaan werken op plekken waar het werk sneller gaat maar de buitenwereld niet echt raakt, ten opzichte van "slow but steady".
Boek uit de Correspondent template: situatieschets, eigen ervaring, extra bronnen, geconcludeerd door aanbevelingen voor mens en instantie. Deze schetst perfect de fases van je studie tot aan je (eerste) baan en de keuze die je moet maken: geld of impact, want ik geloof ook dat die tweesprong bestaat. Auteur neemt je mee in zijn weg: topstudent tot stagair met haaruitval tot dit boek zelf. Komt met een goed inzicht van taken (excel), uren (radicaal) en de uitjes met collega's (coke in de uitverkoop). Hierin komt ook goed naar voren hoe veel werknemers in die sector denken over de betekenis van hun werk. Hoe je er komt om "3 jaar ervaring op te doen" en blijft hangen vanwege je hypotheek. Goede afspiegeling.
Maar als hij 20 jaar in die sector had gewerkt i.p.v. drie zomerstages, was de boodschap anders geweest. Los van het feit dat de tweesprong goed geschetst is, en auteur wel degelijk de kern heeft gezien, is het nu zoeken naar wat hij nou wil. Vanuit eigen ervaring spreken met voorbeelden van anderen? Had dan liever voorbeelden van hem gezien, na 20 jaar ervaring.
Al met al: precies wat je ervan verwacht, maar vanwege de nuchtere toon misschien juist wat je nodig hebt als je aan het eind van je studie zit.
Een boek over hoe talent vanuit de universiteiten doorrolt in de zakelijke dienstverlening i.p.v. de ngo's en overheden. Dat ze voor veel geld gaan werken op plekken waar het werk sneller gaat maar de buitenwereld niet echt raakt, ten opzichte van "slow but steady".
Boek uit de Correspondent template: situatieschets, eigen ervaring, extra bronnen, geconcludeerd door aanbevelingen voor mens en instantie. Deze schetst perfect de fases van je studie tot aan je (eerste) baan en de keuze die je moet maken: geld of impact, want ik geloof ook dat die tweesprong bestaat. Auteur neemt je mee in zijn weg: topstudent tot stagair met haaruitval tot dit boek zelf. Komt met een goed inzicht van taken (excel), uren (radicaal) en de uitjes met collega's (coke in de uitverkoop). Hierin komt ook goed naar voren hoe veel werknemers in die sector denken over de betekenis van hun werk. Hoe je er komt om "3 jaar ervaring op te doen" en blijft hangen vanwege je hypotheek. Goede afspiegeling.
Maar als hij 20 jaar in die sector had gewerkt i.p.v. drie zomerstages, was de boodschap anders geweest. Los van het feit dat de tweesprong goed geschetst is, en auteur wel degelijk de kern heeft gezien, is het nu zoeken naar wat hij nou wil. Vanuit eigen ervaring spreken met voorbeelden van anderen? Had dan liever voorbeelden van hem gezien, na 20 jaar ervaring.
Al met al: precies wat je ervan verwacht, maar vanwege de nuchtere toon misschien juist wat je nodig hebt als je aan het eind van je studie zit.
May 10, 2025
Het boek is goed geschreven en leest lekker door. Simon deelt een boel sappige verhalen die hij tijdens zijn zomerstages en studententijd heeft meegemaakt. Dat maakt dat ik het boek binnen een paar dagen uit had.
Hij neemt de lezer mee in zijn carrierekeuzes en beschrijft en weerlegt daarin de motivaties die hij bij zichzelf en leeftijdsgenoten vindt. Dat zet je als lezer aan het denken. Uiteindelijk besluit Simon dat hij liever journalist wordt dan een contract tekent bij McKinsey. En dat lijkt me een mooi besluit.
Wat ik minder vond is dat het boek af en toe druipt van schijnbescheidenheid. Hij beschrijft dat hij altijd het domste jongetje van de klas wil zijn maar vindt het wel nodig om door het boek heen zijn prestaties met spreekwoordelijke hoofdletters te belichten. Zo wint hij een prijs voor het beste jongetje van de klas en vindt het nodig om daarbij te schrijven dat deze prijs hem koud liet (waarom hem dan wel in je boek opnemen?). Ook heeft hij soms een bespottende ondertoon in de manier hoe hij de keuzes van leeftijdsgenoten beschrijft.
Tot slot wil ik nog wat kwijt over zijn hoofdargument. Zijn boek stelt dat de investment banking, advocatuur en consulting een bermudadriehoek van talent is. Wat Simon daarbij vergeet is dat deze bedrijven een strakke piramidevorm hebben met een up-or-out cultuur, waarmee dus veel opgenomen talent er ook net zo hard weer uit gespuwd wordt.
Hij neemt de lezer mee in zijn carrierekeuzes en beschrijft en weerlegt daarin de motivaties die hij bij zichzelf en leeftijdsgenoten vindt. Dat zet je als lezer aan het denken. Uiteindelijk besluit Simon dat hij liever journalist wordt dan een contract tekent bij McKinsey. En dat lijkt me een mooi besluit.
Wat ik minder vond is dat het boek af en toe druipt van schijnbescheidenheid. Hij beschrijft dat hij altijd het domste jongetje van de klas wil zijn maar vindt het wel nodig om door het boek heen zijn prestaties met spreekwoordelijke hoofdletters te belichten. Zo wint hij een prijs voor het beste jongetje van de klas en vindt het nodig om daarbij te schrijven dat deze prijs hem koud liet (waarom hem dan wel in je boek opnemen?). Ook heeft hij soms een bespottende ondertoon in de manier hoe hij de keuzes van leeftijdsgenoten beschrijft.
Tot slot wil ik nog wat kwijt over zijn hoofdargument. Zijn boek stelt dat de investment banking, advocatuur en consulting een bermudadriehoek van talent is. Wat Simon daarbij vergeet is dat deze bedrijven een strakke piramidevorm hebben met een up-or-out cultuur, waarmee dus veel opgenomen talent er ook net zo hard weer uit gespuwd wordt.
July 29, 2025
“Uit onderzoek op Nederlandse universiteiten blijkt dat wel 40 procent van de studenten met bovengemiddelde cijfers zich aangetrokken voelt tot de consultancy”
Dat schrijft van Teutem aan het begin van zijn boek. En ik voel me eerlijk gezegd aangesproken. Blij dat ik dit nu gelezen heb! Ik herken mezelf erg in het verhaal van de streberige student, het niet kunnen kiezen en de aantrekkelijkheid van een grote consultant als toekomstige werkgever.
De praktijk blijkt niet rooskleurig: Van Teumen beschrijft/waarschuwt voor stage- en werkweken van 100 uur (dat is van ma-vr werken van 9 uur ‘s ochtends tot 3 uur ‘s nachts en dan in het weekend ook nog 10 uur!), haaruitval, menstruatiestop van de stress en in het uiterste geval de dood. Oke, dit is dan misschien een extreme opsomming over de topkantoren, maar feit blijft wel dat mensen die in deze sector werken vaak niet hun echte idealen najagen, weinig maatschappelijke impact maken en er bijna nooit uitkomen.
Waarom kiezen studenten er dan toch voor om in deze sector te gaan en blijven werken? En waarom komen ze er niet meer uit? Ik verklap alvast: geld is zeker niet de enige reden. Nieuwsgierig? Dan raad ik je zeker aan om dit boek te lezen!
Het leest heel lekker weg. Van Teutem schrijft eerlijk wat veel streberige studenten en succesvolle consultants denk ik niet durven te uiten: “Dit werk mist inhoud, mist impact. Het is allerminst indrukwekkend, maar toch doen de mensen om mij heen alsof het wel zo is.”
Ik blijf wel benieuwd naar de nuance. Ik geloof niet dat alle consultants zinloos werk doen. En ik denk dat het enorm verschilt per sector en type bedrijf. Maar: dit boek heeft me zeker aan het denken gezet over wat ik wil.
Dat schrijft van Teutem aan het begin van zijn boek. En ik voel me eerlijk gezegd aangesproken. Blij dat ik dit nu gelezen heb! Ik herken mezelf erg in het verhaal van de streberige student, het niet kunnen kiezen en de aantrekkelijkheid van een grote consultant als toekomstige werkgever.
De praktijk blijkt niet rooskleurig: Van Teumen beschrijft/waarschuwt voor stage- en werkweken van 100 uur (dat is van ma-vr werken van 9 uur ‘s ochtends tot 3 uur ‘s nachts en dan in het weekend ook nog 10 uur!), haaruitval, menstruatiestop van de stress en in het uiterste geval de dood. Oke, dit is dan misschien een extreme opsomming over de topkantoren, maar feit blijft wel dat mensen die in deze sector werken vaak niet hun echte idealen najagen, weinig maatschappelijke impact maken en er bijna nooit uitkomen.
Waarom kiezen studenten er dan toch voor om in deze sector te gaan en blijven werken? En waarom komen ze er niet meer uit? Ik verklap alvast: geld is zeker niet de enige reden. Nieuwsgierig? Dan raad ik je zeker aan om dit boek te lezen!
Het leest heel lekker weg. Van Teutem schrijft eerlijk wat veel streberige studenten en succesvolle consultants denk ik niet durven te uiten: “Dit werk mist inhoud, mist impact. Het is allerminst indrukwekkend, maar toch doen de mensen om mij heen alsof het wel zo is.”
Ik blijf wel benieuwd naar de nuance. Ik geloof niet dat alle consultants zinloos werk doen. En ik denk dat het enorm verschilt per sector en type bedrijf. Maar: dit boek heeft me zeker aan het denken gezet over wat ik wil.
May 14, 2025
Erg herkenbaar voor een insecure overachiever die stages heeft gelopen bij de Magic Cirle in Amsterdam en Londen, werkstudent was bij een van de consultancykantoren, en als advocaat begon bij een grote firm.
Het enige waar ik me aan irriteer, is dat de schrijver aan de ene kant aangeeft dat geld geen trigger is voor de groep zeer getalenteerden, maar aan de andere kant ervoor pleit dat de overheid zonder hogere salarissen geen van deze werknemers kan bereiken.
Je hebt, tenzij je bij BZ werkt, gewoonweg geen aanzien als ambtenaar. En salarissen zijn goed, maar vallen in het niet bij salarissen uit de bancaire of consultancy sector. En dat is ook goed. Je hoeft namelijk niet meer dag en nacht en in het weekend paraat te staan voor cliënten en nachten door te halen. En hoewel er zeker functies zijn bij de overheid waar je wel vaak overwerkt, werk ik allang niet meer 9-5. 9 AM tot 5 AM welteverstaan.
Je wordt betaald in hetgeen onbetaalbaar is voor later; vrije tijd.
Volgens mij werkt de grote groep mensen aan het einde van zijn boek daarom nog steeds in dezelfde sector voor dan wel het aanzien, dan wel het geld wat ermee is gemoeid.
Het enige waar ik me aan irriteer, is dat de schrijver aan de ene kant aangeeft dat geld geen trigger is voor de groep zeer getalenteerden, maar aan de andere kant ervoor pleit dat de overheid zonder hogere salarissen geen van deze werknemers kan bereiken.
Je hebt, tenzij je bij BZ werkt, gewoonweg geen aanzien als ambtenaar. En salarissen zijn goed, maar vallen in het niet bij salarissen uit de bancaire of consultancy sector. En dat is ook goed. Je hoeft namelijk niet meer dag en nacht en in het weekend paraat te staan voor cliënten en nachten door te halen. En hoewel er zeker functies zijn bij de overheid waar je wel vaak overwerkt, werk ik allang niet meer 9-5. 9 AM tot 5 AM welteverstaan.
Je wordt betaald in hetgeen onbetaalbaar is voor later; vrije tijd.
Volgens mij werkt de grote groep mensen aan het einde van zijn boek daarom nog steeds in dezelfde sector voor dan wel het aanzien, dan wel het geld wat ermee is gemoeid.
May 25, 2025
Het boek biedt een interessant inkijkje in de financiële wereld. Waarom kiezen mensen ervoor om te werken bij banken, consultancybureaus of grote advocatenkantoren? Waarom blijven ze daar? En waarom zouden ze er volgens de auteur juist weg moeten? Simon beschrijft hoe veel jonge, ambitieuze mensen met idealen terechtkomen in wat hij de "Bermudadriehoek van talent" noemt: een plek waar hun maatschappelijke ambities langzaam verdwijnen.
Hij schetst het beeld dat veel van deze jongeren eigenlijk de wereld willen verbeteren, maar verleid worden door prestigieuze bedrijven als McKinsey. Toch vraag ik me af of dat beeld wel klopt. Als ze écht iets goeds wilden doen, waarom doen ze dat dan niet? Uiteindelijk maken ze hun eigen keuzes. Het lijkt er eerder op dat status en een goed salaris zwaarder wegen dan hun idealen. En wie slim genoeg is om aangenomen te worden bij zo’n topbedrijf, had ook kunnen bedenken dat deze organisaties vooral draaien om winst, niet om maatschappelijke impact.
Het boek zet je zeker aan het denken, maar voelt tegelijk ook als een verhaal dat vooral gericht is op een klein, hoogopgeleid publiek. De gemiddelde Nederlander kan zich moeilijk herkennen in de morele worstelingen van studenten van topuniversiteiten zoals Oxford. Zelfs de gemiddelde wo-student staat nog ver van de wereld waarin je überhaupt de luxe hebt om te twijfelen tussen idealen en een goedbetaalde carrière.
Toch is het waardevol om te lezen over hoe deze bedrijven functioneren en wat voor invloed ze hebben op de maatschappij. Het roept vragen op over succes, verantwoordelijkheid en wat we eigenlijk belangrijk vinden in werk.
Hij schetst het beeld dat veel van deze jongeren eigenlijk de wereld willen verbeteren, maar verleid worden door prestigieuze bedrijven als McKinsey. Toch vraag ik me af of dat beeld wel klopt. Als ze écht iets goeds wilden doen, waarom doen ze dat dan niet? Uiteindelijk maken ze hun eigen keuzes. Het lijkt er eerder op dat status en een goed salaris zwaarder wegen dan hun idealen. En wie slim genoeg is om aangenomen te worden bij zo’n topbedrijf, had ook kunnen bedenken dat deze organisaties vooral draaien om winst, niet om maatschappelijke impact.
Het boek zet je zeker aan het denken, maar voelt tegelijk ook als een verhaal dat vooral gericht is op een klein, hoogopgeleid publiek. De gemiddelde Nederlander kan zich moeilijk herkennen in de morele worstelingen van studenten van topuniversiteiten zoals Oxford. Zelfs de gemiddelde wo-student staat nog ver van de wereld waarin je überhaupt de luxe hebt om te twijfelen tussen idealen en een goedbetaalde carrière.
Toch is het waardevol om te lezen over hoe deze bedrijven functioneren en wat voor invloed ze hebben op de maatschappij. Het roept vragen op over succes, verantwoordelijkheid en wat we eigenlijk belangrijk vinden in werk.
August 9, 2025
Ik werk zelf niet in de bermuda driehoek van talent en na het lezen van dit boek zou ik dat ook echt nooit willen. Ik schrok vooral van de verhalen die letterlijk dood gingen aan de vermoeidheid van 80 urige werkweken.
Ik moest vooral lachen om de passage waarin werd geschreven dat de zakelijke dienstverlening vooral met name goed is voor het spekken van de staatskast door de hoge belastingen die ze betalen (wat weer grappig is want het is vaak de overheid die de consultants weer inhuurt)
Ik geloof niet dat élke baan binnen de zakelijke dienstverlening betekenisloos is, maar ik zie van dichtbij wel vaak gebeuren dat projecten waarvoor mensen worden ingehuurd vaak niks opleveren. Ik denk dat iedereen binnen de sector zich de vraag mag stellen “waarvoor doe ik dit”. Talent kan ook echt binnen andere sectoren goed worden ingezet
Ik moest vooral lachen om de passage waarin werd geschreven dat de zakelijke dienstverlening vooral met name goed is voor het spekken van de staatskast door de hoge belastingen die ze betalen (wat weer grappig is want het is vaak de overheid die de consultants weer inhuurt)
Ik geloof niet dat élke baan binnen de zakelijke dienstverlening betekenisloos is, maar ik zie van dichtbij wel vaak gebeuren dat projecten waarvoor mensen worden ingehuurd vaak niks opleveren. Ik denk dat iedereen binnen de sector zich de vraag mag stellen “waarvoor doe ik dit”. Talent kan ook echt binnen andere sectoren goed worden ingezet
Displaying 1 - 30 of 243 reviews