Bloedrood

by Paul Ponsaers

Op 1 mei 1985 eiste een aanslag van de communistische terreurgroep CCC twee levens in Brussel. Het was het dieptepunt van een grote reeks aanslagen in België waarbij ook tal van gewonden vielen. In dit boek beschrijft criminoloog en journalist Paul Ponsaers de ontstaansgeschiedenis van de CCC, haar gedachtegoed en internationale connecties, haar acties en haar verdere plannen (inclusief ontvoeringen en executies), die gedwarsboomd werden door de arrestatie van de kernleden. Ponsaers onthult in dit boek verder dat de CCC'ers na hun vrijlating nog steeds actief betrokken zijn bij communistische acties.

Genres: Nonfiction

443 pages

Published April 10, 2025

Reviews

[Ann · Rating 3 out of 5]

Interessant overzicht van de rol van de Belgische Cellules Communistes Combattantes in de terreur van de jaren '80, die door de auteur, in imitatie van de Italiaanse term, de "jaren van lood" noemt. De Rote Armee Fraktion (Duitsland), Action Directe (Frankrijk) en de Rode Brigades (Italie) bleken allemaal met elkaar in contact te zijn. Ik moest er eigenlijk een beetje om glimlachen dat de CCC pas in 1982 gevormd werden en pas later een eerste aanslag pleegden - zoals gewoonlijk is Belgie ongeveer 10 jaar ten achter op haar buren, ook als het om misdaad en terreur gaat. Ik wist eigenlijk niet veel over Pierre Carette en zijn kompanen, en ik vond het interessant om dit allemaal een beetje op een rijtje voorgesteld te kunnen lezen. Ook de tekst van de communiques van al die groepen vond ik interessant, of beter gezegd, fascinerend. Wat wilden die mensen in hemelsnaam bedoelen met al dat extreem-linkse jargon van revolutie en klassenstrijd? Ik vind dat al even hermetisch als mystieke teksten. En zoals ik al vaker heb gemerkt in de geschiedenis van linkse groepen, blijken de verschillen tussen marxist-lenisist, menshevik, bolshevik en andere subgroepen aanleiding te geven tot meer en meer versplintering. Het is bijna grappig om te lezen hoe heftig al deze groepen hun associaties/distantiering van andere groepen benadrukken.

Wat natuurlijk helemaal niet grappig is, zijn de terreurdaden zelf. Uiteindelijk zijn er bij de aanslagen van de CCC "maar" 2 doden gevallen, en dat werd door de CCC zelf toegeschreven aan het gemis van coordinatie tussen brandweer en politie. Alsof het redelijk is te verwachten dat er op de 11 minuten tussen verwittigingstelefoontje en ontploffing een goed georganizeerde ontruiming op touw zou gezet worden.

De schrijver heeft ongetwijfeld veel onderzoek gepleegd naar de terreur-zaaiers van de jaren '80, en het boek mag er wezen. Daarmee wil ik niet zeggen dat het boek vlot geschreven is - alles was eerder droog. Ik vond ook de opmaak van de paginas en de indeling van de hoofdstukken eerder lelijk, geen mooi verzorgde layout. Maar misschien was dat met opzet gedaan om de sfeer van de getypte en gekopieerde snelschriften van de CCC op te roepen? Hoe dan ook, ik heb weer iets bijgeleerd over een episode die veel vragen heeft opgeroepen.

[Arno · Rating 3 out of 5]

Uitgebreid overzicht van de CCC, hun acties, ideologie, netwerk en de grotere internationale context waarin dit te situeren is. Ponsaers spendeert bijvoorbeeld veel tijd en ruimte ook aan de RAF, zodat het boek ook dat logo op de kaft had kunnen hebben. Buiten de ietwat brakke historische situering van het communisme in Europa in de 20e eeuw in het eerste hoofdstuk (begrijpelijk als vlugge duiding, problematisch in een boek over communistische terroristen) is de inhoud vrij uitgebreid en gedetailleerd. Ponsaers steekt ook niet onder stoelen of banken dat hij geen al te hoge pet op heeft van de CCC'ers en hun hoogdravige gedram, maar net zo min gaan hun tegenstanders vrijuit - al blijft de kritiek op de Belgische instituten beperkt.
Ik heb veel opgestoken over een periode van voor mijn geboorte, waarover ik alleen maar in vage termen iets hoorde. Het maakt het een stuk minder 'mythisch' en toont ons tegelijkertijd ook hoe de Belgische staat om gaat met ongewenste bewegingen (en zelfs niet altijd gevaarlijke - zie de pacifististische beweging).

[Bart Van wechel · Rating 4 out of 5]

Uitstekend. Geen wilde complotten zoals bij Guy Bouten en zijn Bende Van Nijvel-fetisj, maar zeer goed onderzocht en gedocumenteerd. Absolute aanrader voor geïnteresseerden in dit fascinerende luik van de Belgische loden jaren 80.

[Mich · Rating 3 out of 5]

Boeiend overzicht. Wel ergerlijk dat er heel veel informatie copy-pastegewijs klakkeloos overgenomen werd van Wikipedia. Ook storend: Brusselse straatnamen die niet altijd vertaald worden naar het Nederlands. In het besluit schrijven dat de CCC'ers "zonder twijfel idioten zijn" biedt ook maar weinig meerwaarde.

[Lode · Rating 2 out of 5]

Boeiend, maar rommelig geschreven. Feiten en de mening van de auteur worden door mekaar gehaspeld.