بری کیت گرانت یکی از چهرههای صاحبنظر در زمینهٔ نقد ژانر در حوزهٔ نظریهٔ فیلم است. او دکترای خود را از دانشگاه ایالتی نیویورک دریافت کردهاست و اینک استاد رشتهٔ فیلم و فرهنگ توده در دانشگاه براک واقع در اُنتاریوی کاناداست. پروفسور گرانت در رشتهٔ مطالعات سینمایی، سینمای مستند و تاریخ فیلم تدریس میکند؛ همچنین، پژوهشهای متعددی در زمینهٔ سینمای وحشت و علمیتخیلی انجام دادهاست و تألیفات متعددی نیز در این حوزهها دارد.
کتاب حاضر تألیفی شایان توجه در زمینهٔ فیلمهای ژانری (سینمای ژانر محور) به شمار میرود. نویسنده پس از ذکر مقدمهای جامع و مفید دربارهٔ مفهوم ژانر و نظریهٔ ژانر، مباحث مورد نظر خود را در چهار فصل اصلی ارائه و ارتباط ژانر را با جامعه، نظریهٔ مؤلف و مقولهٔ بازنمایی سینمایی بیان میکند. هر یک از بخشهای مورد اشاره با مثالهای موردی از فیلمهای مطرح و مختلف در ژانرهای وسترن، علمیتخیلی، وحشت و حادثهای همراهی میشوند تا خواننده به درکی روشن و ملموس از مباحث طرح شده دست یابد. شیوهٔ بیان سر راست نویسنده باعث میشود کتاب حاضر نه فقط برای دانشجویان و علاقهمندان حوزهٔ سینما و تئاتر، بلکه برای دوستداران ادبیات ژانری و نیز کل مخاطبان هنری جذاب و راهگشا باشد.
کتاب ژانرهای سینمایی تلاشی است ارزشمند در زمینهٔ مطالعهٔ همه جانبه، هر چند مقدماتی، ژانرهای سینمایی و رابطهٔ این ژانرها با دغدغههای کلانتر سیاسی – اجتماعی. در این بین فصل پایانی کتاب، آنجا که به نسبت «سینمای ملی» با سینمای ژانر و با الگوی هالیوودیِ تولید فیلم میپردازد، میتواند بویژه برای خوانندهٔ ایرانی جالب توجه باشد.
Barry Keith Grant is Professor in the Department of Communications, Popular Culture, and Film at Brock University. He is the author or editor of many books, including 100 Science Fiction Films, Invasion of the Body Snatchers, and four editions of Film Genre Reader.
کتاب به زبانی کاملا ساده و روان نوشته و البته ترجمه شده است.مطمئنا خواندن این کتاب برای همه علاقمندان سینما لذت بخش خواهد بود البته به شرط آنکه توقع لغت نامه ای در تعریف ژانرهای سینمایی از کتاب نداشته باشند.
مترجم تسلط مناسبی بر اصطلاحات تخصصی در حوزه سینما داره با این حال بیش از نصف کتاب به مطالعات و بررسی های موردی جسته و گریخته پرداخته شده و کتاب انسجام و یکپارچگی لازم رو برای بررسی نظریه ژانر نداره. در همان ابتدای کتاب به اشتباه ژانر رو زاییده نظام استودیویی و هالیوود میبینه و در قیاسی مضحک به درصدد قراردادن سینمای تجربی در برابر ژانر بر میاد.
مقدمهی خوبی بود برای آشنایی با ژانر در سینما و رابطهاش با بعضی موضوعات دیگر. جالبترینش برای من بررسی رابطهی ژانر با نظریهی مولف بود. در هر بخش هم برای مصداق به بحث در مورد نمونه فیلمهایی میپرداخت.
«فیلمهای ژانر(ی)، به زبان ساده، فیلمهای تجاری بلندیاند که از راه تکرار و تنوعبخشی، داستانهایی آشنا را با شخصیتهایی آشنا و در موقعیتهایی آشنا تعریف میکنند. سینمای مردمپسند اغلب از فیلمهای ژانری تشکیل شده است؛ همان نوع فیلمهایی که بیشترمان تماشا میکنیم، چه درسالنهای سینما و چه در منزل بر روی دی. وی. دی و نوارهای ویدیویی. فیلمهای ژانری در طول تاریخ سینما بدنهی اصلی کنش فیلمسازی را تشکیل دادهاند، چه در هالیوود و چه در سینماهای ملی سراسر جهان. اگرچه ژانرهای مختلفی در کشورهای مختلف وجود دارند، اما فیلمهای تجاریای که در همهجا تولید، توزیع و پخش میشوند بیشتر فیلمهای ژانری اند.
با این همه گرچه فیلمهای ژانری را معادل «سینمای عامهپسند»، و متضاد با سینمای هنری و سینمای تجربی، میدانند اما این تمایز درحقیقت اینقدر هم روشن نیست. فیلمهای مهم اما متفاوتِ کارگردانانِ سینمای هنری چون ژانلوک گدار، اینگمار برگمن، و راینر ورنر فاسبیندر با برخی عناصر ژانری درآمیختهاند. دیوید بوردوِل به شکلی متقاعدکننده نشان داده است که سینمای هنری خود نوعی ژانر است، با قرارداها و شیوههای بیانی خاص خود، و فیلمهای ژانری امریکایی مثل آثار رابرت آلتمَن و فرانسیس فورد کاپولا، این عناصر را در خود جذب کردهاند .
سینمای عامهپسند تقریباً به طور کامل بر طبق طبقهبندیهای ژانری مرتب شده است: علمی تخیلی، وحشت، حادثهای، هرزهنگاری، کمدیهای عاشقانه، و از این قبیل. ایدهی ژانر برتمام جنبههای سینمای عامهپسند از تولید تا مصرف تأثیر میگذارد؛ از جزئیات تبلیغات سینمایی در رسانههای جمعی مختلف گرفته تا جدول پخش برنامههای تلویزیونی یا دستهبندی نوارها و دی. وی. دیها در بازارهای کرایهی فیلم.»
A great introduction to genre as a field of inquiry in film criticism. Grant's main focus here is how genre as an aspect of hollywood filmmaking interacts with ideology and whether or not this interaction allows for political possibility. My only complaint is that Grant occasionally treats genre as more of an answered question than an open debate, but this is perhaps just the result of attempting to treat such a topic in a brief and introductory format. I would recommend this book if you're looking to get started in film genre.