Börre

by Ko van 't Hek

Op twaalfjarige leeftijd schreef Ko met zijn vriendje Jelle een brief naar de legendarische rubriek VPRO Achterwerk. Tot hun grote verbazing werd die geplaatst. Vervolgens ontvingen ze massaal steunbetuigingen van lezers uit het hele land. alles in de brief was verzonnen. Het pesten, de dode teckel, zelfs de afzender Börre, een pseudoniem, was niet echt. Vijfentwintig jaar later vindt Ko de steunbetuigingen uit 1998 terug in een V&D-tas op de zolder van zijn ouders en probeert hij antwoord te vinden op de vraag hoe erg die leugen is geweest. Wat waren de gevolgen? En was het eigenlijk wel een leugen?

184 pages, ebook

First published September 4, 2025

Reviews

[Vera vd Put · Rating 3 out of 5]

Dit boek las als een trein. Gekocht na een gesprek met Ko van’t Hek bijgewoond te hebben bij boekfest dus ik wist wat ik kon verwachten. Voor iemand uit hetzelfde geboortejaar als Ko en uit een even nietszeggend dorp als Nigtevecht zat het vol nostalgische referenties aan het leven in 1998. Het thema ‘moet iets waar zijn om echt te kunnen zijn’ stond voor mij centraal in het boek. Heb me vermaakt met het boek maar het heeft me niet genoeg geraakt voor meer dan 3 sterren.

[Yasmin]

soms is de ervaring zelf het bewijs van de ervaring

[Bart · Rating 4 out of 5]

Het uitgangspunt van dit boek is op z'n minst origineel: Ko van 't Hek neemt een onbenullige leugen uit zijn kindertijd als startpunt voor wat hij zelf een mea culpa noemt. Het boek beweegt zich vaak tussen feit en fictie, waardoor je als lezer constant moet gissen wat waar is en wat verzonnen. Dit levert een mooie manier op om de complexiteit van waarheid en leugen te onderzoeken. Tegelijkertijd merk je dat het ook "hard werken" is om hier uiteindelijk een volwaardig boek van te maken.

Sommige elementen voelen geforceerd en voorspelbaar aan. Het reageren op briefschrijvers (waarbij je vervolgens niet weet of dat echt is gebeurd), het opzoeken van de basisschooljuf, het wederzien met de jeugdvriend - het zijn allemaal logische stappen in het verhaal, maar daardoor ook wel een beetje te netjes. Door soms toe te geven dat iets verzonnen was (zoals de brief van Arjen Lubach), creëert Van 't Hek een interessant spel met de lezer. Je denkt eerst: "Nee, het zal toch niet echt zo zijn..." en vervolgens: "Of misschien toch wel?"

Die balans tussen leugen en waarheid trekt als een rode draad door het boek heen. Het zorgt ervoor dat je als lezer enerzijds alles gelooft en anderzijds alles in twijfel trekt. Dat maakt het lezen tot een actieve bezigheid - je bent constant aan het puzzelen wat waar is. Zo ook met zijn eigen vraagstuk in het boek: werd ik vroeger eigenlijk gepest?

Bottom line: Een origineel concept dat soms wat geforceerd uitwerkt, maar wel een interessante blik werpt op hoe we omgaan met waarheid en leugen.

[Evelien · Rating 3 out of 5]

5,5/10 Interessant startpunt dat de schrijver een leugen uit zijn kindertijd onder de loep neemt en uitkomt bij allerlei persoonlijke inzichten en boeiende analyses over leugens en de waarheid. Maar het constante ironische sausje over alles heen, begon me vrij snel te irriteren. Bij vlagen vermakelijk, dat wel.

[Jip · Rating 3 out of 5]

er was veel goed en er was ook veel niet zo goed

leuke cover, goed premisse, vaak grappig, maar minstens de helft van dit boek is een herhaling van zichzelf. had eerder afgelopen moeten zijn of een andere wending moeten nemen.

zou hij familie zijn van youp?

[Puk Diekmänn · Rating 2 out of 5]

De premisse was top, maar de uitvoering minder mijn smaak. Leuke cover!

[Arjun · Rating 3 out of 5]

Ik ben vermaakt, want leuke premisse, maar hij zal niet blijven hangen vrees ik.

Veel geinige stukjes en inzichtjes en anekdotetjes, veel thema's die in principe interessant zijn (pesten, de waarde van waarheid, van herinneringen), wat verborgen politiek en sociaal commentaar hier en daar, throwbacks naar 1998 die verrassend lekker resoneren, maar ultimately blijft het overal op de oppervlakte, blijkt de diepgang toch niet zo diep, en ontbreekt het vooral aan een heldere structuur. Ook daarop reflecteert hij zelf nog eens maar dat maakt het geen topper. Voor mijn gevoel heb ik in herhaling veel hetzelfde gelezen maar ik weet het niet zeker.

Het boek krijgt van mij toch nog een 5,5 voor de originele premisse en omdat ik leuke dingen geleerd heb over de stegosaurus en over het liedje Barbie Girl van Aqua.

[Puck Overman · Rating 2 out of 5]

Een ode aan de jaren ‘90. En een zoektocht naar waarheid. Wat is de waarde van een leugentje om bestwil? En is liegen niet gewoon functioneel? Een vermakelijk boek, met leuke taalkundige zinspelingen. Maar ook veel niets verpakt in mooie woorden, zonde- het had ook prima de helft korter gekund.

[Marieke · Rating 1 out of 5]

Had brief niet moeten schrijven en toen dat eenmaal gebeurd was, het verhaal gewoon in de la moeten laten liggen. Voornamelijk paginavulling.

[Babette Gadellaa · Rating 3 out of 5]

🌟 3.2

Een reflectieve, humoristische essay over liegen, verpakt als een grotendeels collectieve deep dive in het verleden. Zeer nostalgisch (o oh) voor alle VPRO-kids opgegroeid in de jaren ‘90.