Boek van de doden

by Philip Huff

Felix Post, nog net geen dertig, dwaalt de week voor kerst door Amsterdam. Zijn vrienden zijn druk bezig met hun baan, terwijl zijn eigen werk juist stagneert. Zijn oudere zus heeft een crisis binnen haar gezin, dat hij nog niet bezit. Felix ontvlucht zijn huis: drinkt, snuift, belandt op suffe feestjes die hij ook weer ontvlucht, en eindigt zo steeds in het diepe donker van de nacht. Op die windstille plek tussen de studententijd en het gebonden leven met loopbaan, hypotheek en gezin, ervaart Felix niets anders dan leegte.

Boek van de doden is een genadeloze roman over een generatie die geleerd heeft te streven naar een maximum aan aandacht en likes en naar een minimum aan verplichtingen of idealen. Een boek over deze tijd, zoals Gimmick! dat was voor de jaren tachtig, Trainspotting voor de jaren negentig en A Heartbreaking Work of Staggering Genius voor de jaren nul.

Genres: Fiction, School, Dutch Literature

288 pages, Paperback

First published September 18, 2014

About the author

Philip Huff (1984) is schrijver en regisseur. Hij schrijft onder meer voor NRC Handelsblad, De Groene Amsterdammer, Hollands Maandblad, The New York Review of Books en The Paris Review. Hij publiceerde de romans Dagen van gras (genomineerd voor de Academica Debutantenprijs), Niemand in de stad (winnaar Dioraphte Prijs, verfilmd door Michiel van Erp) en Boek van de doden (keuze van het jaar 2014 van HUMO), de verhalenbundel Goed om hier te zijn en de essaybundel Het verdriet van anderen.

Reviews

[Eva D’haene · Rating 2 out of 5]

Wat een doodvermoeiend boek. Philip Huff kan heel precies formuleren, maar dat redt voor mij een verhaal met oninteressante personages en ongeloofwaardige dialogen niet.

[Matthijs Leest · Rating 2 out of 5]

Na Philips studentenleven is er een paar jaar later ook voor Felix nog Niemand in de stad Amsterdam. Net als Niemand in de stad is dit boek vlot en - als je ongeveer van de leeftijd van Huff bent en in Amsterdam hebt gewoond - herkenbaar. Helaas zijn de personages en de gebeurtenissen een stuk minder prettig om te volgen.

De studenten van Niemand in de stad waren nog wat verward, maar ook wel sympathiek en vrolijk. De twijfel was logisch, invoelbaar en mooi. De rijke nietsnutten-in-existentiële-crisis in Het boek van de doden zijn vooral leeg en verwend. In de betere scènes beschrijft Huff dat mooi; de groep kunstenaars die tijdens en na een optreden van Bon Iver in de Paradiso alleen maar met zichzelf bezig zijn; top! Maar een nogal kinderlijk geschreven Tindergesprekje tussen Felix en Andrea; mwoah.
Sowieso zijn veel dialogen nogal gekunsteld geschreven; gesprekken tussen Felix en Jacob, of Eva, of zijn moeder, passen regelmatig niet zo goed bij de personages als ze vanuit het niets met allerlei filosofische en emotionele zinnen aan komen zetten die vooral gewoon door Huff zelf moesten worden verteld.

Het boek van de doden gaat ook over dode schrijvers; Yates en Salinger worden besproken en kan het toeval zijn dat er 10 dagen in december een in crisis verkerende jongen met een naam van vijf letters, beginnen met een F, door Amsterdam dwaalt, Gerard Reve? Huff lijkt te willen aantonen dat deze generatie veel kan leren van de denkers van toen, maar ook dat het leven nu moet plaatsvinden. Wij leven immers nog. Op zich een mooie, maar niet heel overtuigend gebrachte boodschap.

[Anna · Rating 2 out of 5]

Deze roman viel me een beetje tegen. Er is nauwelijks een verhaallijn in te vinden en ik kon me nauwelijks inleven in Felix. Jammer..

[Derk Van Den Hoven · Rating 3 out of 5]

Het is een boek wat je blijft lezen, maar er gebeurt eigenlijk niks, maar je blijft het lezen omdat je wil weten of er nog wat gaat gebeuren, het antwoord komt alleen veel te laat (op de laatste twee pagina’s)

[Loïs · Rating 3 out of 5]

Vond andere boeken van Philip Huff echt goed maar deze was een beetje teleurstellend? Het verhaal ging gewoon niet echt ergens heen of zo

[Annemieke · Rating 3 out of 5]

Een mooi en verdrietig boek wel, ik werd er niet heel vrolijk van. Er wordt wel gezegd dat Philip Huff de 'stem is van de huidige generatie dertigers.' Voor mij als iemand van die generatie klopt dat ergens wel, in de zin van banen, werkloosheid, en dat de idealen waar wij mee opgegroeid zijn 'je hart volgen' die een desillusie bleken te zijn. Maar het gaat toch vooral om die generatie in de kunstenaarskringen in Amsterdam en dat beperkt het wel een beetje. Ook vind ik dat die 'generatie'problemen een beetje aan de oppervlakte blijven. In het boek staan vooral de feestjes met bekende Nederlanders en kunstenaars en de 'intellectuele elite' een beetje in de weg om om echt tot de essentie van de (generatie)problemen te komen. Het wordt af en toe aangekaart, maar verder gaat het vooral om de individuele problemen van de hoofdpersoon. Die hoofdpersoon, Felix, is een vrij onsympathiek figuur, maar ik leefde wel met hem mee en wilde dat het goed komt met hem. Het was een boek dat ik niet weg kon leggen, zijn schrijfstijl is dan ook best wel okee. Maar een beetje depri is het allemaal wel. Gelukkig is er hier en daar nog wel een sprankje hoop in het boek.

[Tjibbe Wubbels · Rating 3 out of 5]

De avonden meets Less Than Zero: Veel drank, drugs en existentiële leegte. Ik heb dit boek twee maanden geleden gelezen en ben eerlijk gezegd het meeste alweer vergeten. Dat zegt genoeg (over het boek!) lijkt me.

[Robby · Rating 2 out of 5]

Meer gejank van de man die het nodig vond een boek te schrijven over het zelfbeklag van een hitsige corpsbal. Oh wat is het erg om een rijke twintiger zonder verantwoordelijkheden te zijn, schrijf er anders nog een boek over en profileer jezelf als de grote literaire belofte van onze generatie. Then again, doe gewoon ook maar niet. Dit trucje is door honderd betere schrijvers al honderd keer (beter) gedaan.

[Sarike Roest · Rating 4 out of 5]

Een prima boek. Ik houd van Huffs stijl - mooie zinnen, fijne verwijzingen naar literatuur en zo perfect passend in de tijdgeest van de zoekende twintigers/dertigers. Een boek waarin je wordt meegesleept, terwijl je eigenlijk wil stilstaan om de hoofdpersoon vast te pakken en hem even flink door elkaar wilt schudden.

[TienD · Rating 2 out of 5]

De coke kwam me op een gegeven moment de neus uit. Wat een lamlendigheid, is dat het echte leven in Amsterdam? Het lukte me niet om lijn in het verhaal te ontdekken, maar goed geschreven is het wel.
Voor mannelijke dertigers die op zoek zijn naar hun plaats in het leven.

[Sem · Rating 4 out of 5]

"Als er niets verandert, betekent het dat alles zich herhaalt. Soms betekent dat ook dat alles stilstaat.
Wat er is gebeurd bepaalt hoe we naar dingen kijken. Maar het omgekeerde is ook waar: hoe we naar dingen kijken, bepaald wat er is gebeurd."

[Liselot · Rating 3 out of 5]

Zuigt al je energie weg, hoofd personage is puur beschreven en dus erg frusterend om met hem mee te lezen. Het is zoals het is; Felix is een slappe zak, en dat vindt hij zelf ook. Benieuwd Huff zijn andere boeken, en of die ook zo deprimerend zijn.

[Floor Van renssen · Rating 2 out of 5]

Een boek voor de jaren 10 zoals De Avonden dat was voor de jaren veertig. Dag na dag in ledigheid slijten in de hoofdstad, in een tijd van whatsapp en tinder en baarden. Een Amsterdamse wereld van acteurs, schrijvers, drugs, succes en leegte. De hoofdpersoon is dertig en worstelt met volwassen worden. Hij lijdt aan zijn liefdesverdriet en leeft behalve op coke, heroïne, alcohol, sigaretten op de herinneringen aan zijn grote liefde met wie hij een affaire beleefde - zij koos na een auto-ongeluk voor haar vriend van wie ze uiteindelijk zwanger blijkt - en op citaten van zijn grote voorbeelden. Uitsluitend mannelijke Amerikaanse schrijvers. Salinger, Bukowski, Hemingway, Yates. En Anne Sexton. En een heleboel poëzie.

Nederlandse schrijvers Zwagerman, Grünberg en Reve worden niet genoemd. Toch voegt het boek qua levensgevoel weinig toe aan de romans Gimmick, Blauwe maandagen en De avonden.

Behalve de 21ste couleur locale - alle Amsterdamse straten worden steeds genoemd, veel showing off met Paradiso en alle bloedmooie actrices, veel YouTube, tinder en appjes - wordt er weinig nieuws beschreven.

Of het moet zijn dat de hoofdpersoon een typisch 21ste eeuwse jongen is: gevoelig en zacht, teder naar zijn moeder en zus en ex-geliefde, niet zo vol van cynisme tegenover de oudere generatie, zoals bij Reve en Zwagerman. Ook is er wél sprake van echte mannenvriendschap, waarin ruimte is voor bewondering en sentimentaliteit. In die zin is het boek wel een weergave van onze tijd, waarin vooral het veranderde 'manbeeld' opvalt in vergelijking met de Amsterdamse zedenschetsen uit de jaren veertig t/m negentig.

Het einde is wat slap en teleurstellend: de hoofdpersoon keert terug naar de plek van zijn jeugd om daar tot rust te komen en in het nu te zijn. Hij accepteert het verlies van zijn onmogelijke liefde en gaat door. Ook dit is een typisch 21ste eeuws cliché van loslaten en jezelf hervinden. Het einde mist diepte en pijnlijkheid in vergelijking met bijvoorbeeld De avonden. De rest van de roman bevat wél veel nare wrange situaties en daarmee is het toch een geslaagd boek.

[Ella · Rating 3 out of 5]

Echt een boek waar ik in moest groeien. De hoofdpersoon Felix is tenslotte van een generatie waar ik me niet zo goed in kan verplaatsen. Hij is schrijver maar dat lukt niet meer zo goed dus hij verdoet zijn tijd met door Amsterdam lopen, vrienden bellen, naar feestjes gaan, drugs en alcohol gebruiken etc. Wel mooi geschreven. Hij heeft een ongeluk gehad waar je niet het juiste van weet en een vriendin waar hij nog steeds aan denkt. Hij zit op zwart zaad. Het gaat over één week die eindigt met kerst wanneer hij toch zijn familie opzoekt en ik de hoop kreeg dat het toch nog goed zou komen met hem.

[Rosa Timmer · Rating 2 out of 5]

Twee sterren, dat is eigenlijk te hard. 2,5 klopt er meer bij. Het begin van het boek trok mij heel erg, en wilde ik graag doorlezen. Maar het bleek een opbouw naar iets dat niet kwam. Zoals iemand hier eerder ook zei: er is niet echt een verhaal in te ontdekken. En daar hoop je wel op door hoe het begint. Veeeel beschrijvingen, en daar ben ik niet zo van als het in overvloed is. Nee, het was niks voor mij.

[Tim Adank · Rating 4 out of 5]

De vergelijkingen net Houellebecq snap ik goed - hoewel ik dit boek beter van dan wat ik van H. gelezen heb.
Een treffende momentopname van een generatie jonge mensen die alle ingrediënten aangereikt hebben gekregen om te slagen in het leven, maar dat (dees door eigen beslissingen, deels door het noodlot) door de plee spoelen. Wat verlies en andere life events al wel niet met een mensenleven kunnen doen.

[Tijn · Rating 3 out of 5]

Thematisch een vervolg op Niemand in de Stad. Waar het daar gaat over zingeving en jezelf vormen in een wereld van conventies in het studentenleven, gaat dit over het vinden van betekenis in een wereld van ultieme leegte voor young professionals. Vlot en vermakelijk, maar uiteindelijk hoopte ik toch op een wat diepere laag. De cycle 'drugs, betekenisloze seks, en gebrek aan ambitie' gaat ook vervelen, en je ergert je kapot aan het privilege. Dat laatste was neem ik aan wel de bedoeling.

[Bas Evers · Rating 3 out of 5]

Moderne interpretatie van De Avonden van Reve, over de lotgevallen van een ongelukkige millenial op een tweesprong in zijn leven. Felix neemt je mee in de alledaagse weltschmerz van zijn ongelukkige bestaan in Amsterdam, waarbij niet af te rekenen valt met het verleden maar ook geen ruimte is om vooruit te kijken. Mooie melancholische roman.

[Evie · Rating 3 out of 5]

Dit boek heeft veel explicietst in zich. Het is ook wel hak op de tak want je wordt echt in het hoofd meegenomen. Daarnaast veel verschillende karakters. Het is wel grappig en ook wel leuk maar gewoon lastig en niet even makkelijk lezen.

[Axel · Rating 3 out of 5]

Drie sterren kan vanalles betekenen en over het algemeen geef ik drie sterren voor boeken die er 3,5 zouden verdienen, maar in dit geval is drie sterren een heel genereuze beoordeling. Een preciezere score zou zijn 2,75.

[Madelief BK · Rating 3 out of 5]

De laatste tijd te veel Huff achter elkaar gelezen. Elke keer weer dezelfde terugkerende thema’s. Vond dit boek niet onder zijn betere werken vallen. Lastig in te komen maar aan het einde las het wel wat beter weg.

[Emma · Rating 3 out of 5]

3,5

[Nienke Kuipers-Sleutjes · Rating 1 out of 5]

Wat een leeg, niksig boek met lege niksige personen. Drugs, seks, Tinder, drank. Waarschijnlijk is het zo inhoudsloos bedoeld, maar compleet humorloos en vlak. Ander werk van hem is veel beter.

[Anita · Rating 3 out of 5]

Aangepast lezen Daisylezer

[Dirk Hennebel · Rating 1 out of 5]

Leidt nergens naartoe.

[Remke Gengler · Rating 3 out of 5]

Goed boek, depressing as fuck. Nu NOG een keer hendrik groen lezen, je moet wat :))!

[Tim De · Rating 2 out of 5]

Het boek leest lekker weg maar mist inhoud. Eigenlijk gebeurd er het hele boek lang niks en is de hoofdpersoon een nogal vermoeiend figuur. Blij dat 'ie uit is, op naar de volgende.

[Antoinette]

Minder moppen dan in De Avonden.

[Fije de Monchy · Rating 4 out of 5]

Ja weer echt een Philip Huff boek, volgens mij vinden veel mensen deze minder goed maar ik was nog steeds fan. Werd misselijk van het eerste hoofdstuk waarin iemand vet veel drugs doet en dat vond ik wel knap geschreven van hem

[MAKU · Rating 3 out of 5]

Beetje Giphart vibe, maar minder grappig. Een jonge schrijver in Amsterdam die het niet lukt een nieuw boek te schrijven en zijn dagen vult met feestjes en drugs. Geen echt leuk personage, geeb bijzonder verhaal. Er gebeurt niet veel.