What do you think?
Rate this book
Mapa Anny
Mapa Anny je povídkový soubor Marka Šindelky, nositele Magnesie Litery za prózu z roku 2012. Objektem autorova pozorování jsou opět vztahy: nebezpečné, zničené, vyhořelé, vyčpělé. Povídky jsou zároveň intimnější a přímočařejší, jsou smyslné i smyslové. V silných textech nahlížíme do vztahů, které byly kdysi krásné, ale už nejsou, anebo se nedařily od počátku, ale aktéři o tom neměli ani tušení.
136 pages, Hardcover
First published September 1, 2014
29 people are currently reading
881 people want to read
About the author
Marek Šindelka
18 books71 followersStudoval kulturologii na Filozofické fakultě UK v Praze a scenáristiku na pražské FAMU, kde navázal doktorským studiem.
Za básnickou prvotinu Strychnin a jiné básně (Paseka, 2005), kterou napsal jako dvacetiletý, mu byla udělena Cena Jiřího Ortena. V roce 2008 mu v nakladatelství Pistorius & Olšanská vyšel román s názvem Chyba o překupníkovi, který si do těla zasadí vzácnou rostlinu, aby ji mohl propašovat kupci. Následovala kniha povídek Zůstaňte s námi, vydaná v roce 2011, a po ní další povídková sbírka Mapa Anny v roce 2014.
Za povídkovou knihu Zůstaňte s námi obdržel cenu Magnesia Litera 2012 v kategorii prózy a v téže kategorii bodoval o čtyři roky později také s knihou Únava materiálu, inspirovanou osudy běženců.
Publikoval i v časopisech Souvislosti, A2 a Host.
Za básnickou prvotinu Strychnin a jiné básně (Paseka, 2005), kterou napsal jako dvacetiletý, mu byla udělena Cena Jiřího Ortena. V roce 2008 mu v nakladatelství Pistorius & Olšanská vyšel román s názvem Chyba o překupníkovi, který si do těla zasadí vzácnou rostlinu, aby ji mohl propašovat kupci. Následovala kniha povídek Zůstaňte s námi, vydaná v roce 2011, a po ní další povídková sbírka Mapa Anny v roce 2014.
Za povídkovou knihu Zůstaňte s námi obdržel cenu Magnesia Litera 2012 v kategorii prózy a v téže kategorii bodoval o čtyři roky později také s knihou Únava materiálu, inspirovanou osudy běženců.
Publikoval i v časopisech Souvislosti, A2 a Host.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 137 reviews
November 21, 2018
Wat een rijkdom aan taal! Lezen is de boodschap.
October 3, 2016
"Anna in kaart gebracht" van de jonge Tsjechische superster Marek Sindelka werd door Guus Bauer enorm aanstekelijk bejubeld in Tzum . En bij deze jubel ik uit volle borst mee. Een uiterst origineel boek, zowel qua stijl als vorm, fonkelend en rijk, en met een heerlijk open constructie die de verbeelding van de lezer op prachtige wijze voedt. Ik las het twee keer achter elkaar, uit enthousiasme en om beter te genieten van alle fraaie stilistische details, van de ingenieuze constructie van alle tien verhalen op zichzelf, en vooral van de beeldschone wijze waarop de verschillende verhalen elkaar aanvullen, verrijken en verdiepen. Dat loonde wel: na de eerste keer lezen was ik bijzonder tevreden en had ik vier sterren in gedachten, maar na de tweede keer ben ik volkomen opgetogen en zit ik op vijf sterren. Twee keer lezen is dus erg aan te raden bij dit boek, omdat je moet wennen aan de originaliteit en ongewoonheid, omdat je gewoon niet in een keer al die details overziet, en omdat je bij de eerste lezing veel mist van de vele subtiele resonanties tussen de verschillende verhalen. Het boek is kortom te ongewoon en te rijk om het in een keer te kunnen bevatten. En juist daarom vind ik het zo prachtig.
Navertellen is onmogelijk, want dit boek heeft niet de gebruikelijke plot met kop en staart, en de motieven en innerlijke roerselen van de diverse personages worden niet psychologisch verklaard of eenduidig benoemd maar tussen de regels door aangeduid met onverwachte en poëtische beelden. "De werkelijkheid heeft geen verhaal. Enkel een eindeloos aantal scherven die steeds maar weer nieuwe figuren vormen in die waanzinnige caleidoscoop van ons korte leven", zo roept een personage - "de Schrijver" - in het tweede verhaal. Dit staat midden in een bijna hilarisch groteske, Hrabal-achtig humoristische, bladzijden lange woede-uitbarsting over de door moderne media zo chaotisch en jachtig geworden moderne tijd, waarin iedereen naar verhalen snakt. Maar de werkelijkheid is volgens "de Schrijver" geen verhaal met kop en staart, doch een caleidoscoop die door zijn vele facetten en zijn rijkdom van veranderlijke patronen steeds opnieuw verrast. Precies dat wil Sindelka ons laten ervaren in dit boek, volgens mij. De personages in deze verhalen hebben daarom vaak geen naam maar een soort allegorische aanduiding: ze heten "de Schrijver", "de Architect", "de Entertainer", "de Makelaar". Dat geeft aan deze personages een fraai soort onbepaaldheid mee, wat hen rijker en intrigender maakt dan veel van de uitgekristalliseerde en herkenbare personages die je in andere, meer conventionele boeken ziet. Het zijn geen welomschreven actoren in een logisch verhaal, maar onbepaalde abstracte figuren in een caleidoscopisch patroon. Die onbepaaldheid en ongrijpbaarheid is bovendien net zo kenmerkend voor de personages die wel een naam krijgen. Zoals de "Anna" uit de titel. Pas in verhaal drie valt haar naam voor het eerst. In dat verhaal en sommige andere verhalen wordt haar schoonheid intens bezongen, maar steeds vanuit een ander perspectief en steeds in ongrijpbare poëtische bewoordingen. Per verhaal wordt dus steeds raadselachtiger wie of wat zij is, ook al omdat de verhalen niet chronologisch op elkaar volgen en geen dwingend logisch verband hebben. Sommige verhalen gaan bovendien helemaal niet over Anna, maar over personages die karaktertrekken van haar lijken te spiegelen of al dan niet zijdelings in verband staan met wie zij is. Maar dat verband is altijd open en raadselachtig, omdat Anna zelf dat is en omdat alle met haar verbonden personages dat zijn. Anna wordt door alle verhalen bij elkaar wel "in kaart gebracht", maar die kaart is vol open plekken. En juist dat stimuleert mij als lezer enorm.
De stijl van Sindelka vind ik bovendien prachtig. Oké, soms is zijn beeldspraak te overdadig of gewoon te gezocht, en soms is hij ook wel erg zwaar op de hand. Maar meestal toont hij veel talent voor onverwachte poëtische details en voor prikkelende vervreemdende formuleringen. Bijvoorbeeld in de beschrijving van een mondhoek: "Die vreselijke smart verborg hij in de millimeter grote beweging van zijn lippen. Het was de kleinst mogelijke poging tot een glimlach. Een millimeter brede flits van hoop dat de zaken nog een keer konden nemen, ook al helden ze sterk naar een onmiskenbare richting over". Of in de beschrijving van een hazewind, vanuit het perspectief van een architect: "De Architect was in het algemeen gesteld op dingen waar de inwendige bouw aan de oppervlakte zichtbaar was. De hazewind - een wandelend geraamte - was wat dat betreft volmaakt. Hij piepte een paar keer van blijdschap en rammelde langs de benen van de Architect. Hij rende naar de auto, draaide zich om en vloog weer terug. Hij draaide rondjes. Een dol, schonkig elektron van geluk.". Vooral van die laatste zin word ik erg vrolijk. Zoals ik ook vrolijk word van hoe "de Architect" naar zijn echtgenote kijkt: "Een knappe verschijning, maar met te veel botten in haar lichaam. Overal staken randjes uit, jukbeenderen, sleutelbeenderen als reusachtige wenkbrauwen boven haar borsten, punten van schouders en ellebogen, de doorn van de ruggengraat, de kin, het bekken als een enorme bloem van een fossiele orchidee. Hij was dol op die eigenaardige bouw. Hij kon eindeloos blijven kijken naar hoe haar anatomie zich hergroepeerde als ze met haar halve meter lange ellepijp sierlijk haar hoofd ondersteunde, van een glas nipte en door haar schedel rook uitblies". Prachtig ook is de fascinatie van de jonge Anna voor het glazen oog van haar grootvader, en voor de blik van dit glazen oog: "Het was een enorme opluchting, ook al begreep je nog niet waarom - die blik, die niet gericht was, niet brandde als een lamp bij een verhoor, die blik die weet van je had, maar je de ruimte liet om in te leven". Mooie gedachte: een blik die wel weet van je heeft, maar tegelijk je onbepaaldheid bewaart: een blik die je niet definieert en die daardoor ruimte geeft. Mooi ook hoe Sindelka je steeds naar zijn personages laat kijken met een dergelijke blik: zijn zinnen pinnen de personages immers niet vast maar houden altijd een grote openheid, en daardoor krijgen de personages veel ruimte om te leven in ons hoofd.
Alle verhalen staan vol met dit soort fraaie zinnen, die door hun vreemdheid dwingen tot extra aandacht en die een wel heel apart nieuw licht op de wereld werpen. Daarin strooit Sindelka met bijzonder aparte en treffende beelden, die mij soms op zeer verrassende wijze ontroerden. Bijvoorbeeld een barst in een vergeten glas, die op subtiele wijze verwijst naar het geschokte wereldbeeld van een teleurgestelde echtgenote. Een passage over een "/", een simpel leesteken, dat staat voor een denkrimpel, die weer staat voor een wereld aan vergeefsheid en gepeins. Een toevallige schelp, die even als optisch instrument wordt gebruikt en iemand daarmee voor even verlost van zijn vastgeroeste blik op de wereld. Diezelfde schelp maar dan jaren later, die om de nek hangt van Anna's nieuwe liefde. Een sneeuwvlok, met daarin een korreltje uit een verre en vergeten planeet. Een door roet besmeurde figuur in onderaardse mijngangen, die door dat onderaardse leven tot een soort onderwereldwezen is gemuteerd, maar zijn oog is nog steeds een schietgat naar een andere wereld. Al die vreemd-prachtige beelden en zinnen weven zich aaneen tot verhalen, die zo raadselachtig en rijk zijn dat je ze eindeloos kunt herlezen zonder het raadsel ooit te kraken. En die verhalen raken door allerlei echo's, resonanties en subtiele verwijzingen met elkaar verweven, vormen dus samen allerlei grillige patronen, maar die patronen zijn ongrijpbaar en onuitputtelijk. Zo krijg je dus een fascinerende caleidoscoop voor ogen, vol fraaie en raadselvergrotende gedachten over liefde, jaloezie, eenzaamheid, de overvolle chaos en versplintering die de moderne media ons voorschotelen, de fascinatie voor de eindeloze kosmos, de fascinatie voor het onderaardse, de verwonderlijk vele vertakkingen binnen ons lichaam, de raadselachtige invloeden van ons brein op dit lichaam, en zo meer. Ademloos heb ik dit boek gelezen, woord voor woord, beeld voor beeld, zin voor zin, verhaal na verhaal. Twee keer achter elkaar. Nog steeds weet ik niet wat ik gelezen heb. En precies daarom vind ik dit boek helemaal geweldig.
Navertellen is onmogelijk, want dit boek heeft niet de gebruikelijke plot met kop en staart, en de motieven en innerlijke roerselen van de diverse personages worden niet psychologisch verklaard of eenduidig benoemd maar tussen de regels door aangeduid met onverwachte en poëtische beelden. "De werkelijkheid heeft geen verhaal. Enkel een eindeloos aantal scherven die steeds maar weer nieuwe figuren vormen in die waanzinnige caleidoscoop van ons korte leven", zo roept een personage - "de Schrijver" - in het tweede verhaal. Dit staat midden in een bijna hilarisch groteske, Hrabal-achtig humoristische, bladzijden lange woede-uitbarsting over de door moderne media zo chaotisch en jachtig geworden moderne tijd, waarin iedereen naar verhalen snakt. Maar de werkelijkheid is volgens "de Schrijver" geen verhaal met kop en staart, doch een caleidoscoop die door zijn vele facetten en zijn rijkdom van veranderlijke patronen steeds opnieuw verrast. Precies dat wil Sindelka ons laten ervaren in dit boek, volgens mij. De personages in deze verhalen hebben daarom vaak geen naam maar een soort allegorische aanduiding: ze heten "de Schrijver", "de Architect", "de Entertainer", "de Makelaar". Dat geeft aan deze personages een fraai soort onbepaaldheid mee, wat hen rijker en intrigender maakt dan veel van de uitgekristalliseerde en herkenbare personages die je in andere, meer conventionele boeken ziet. Het zijn geen welomschreven actoren in een logisch verhaal, maar onbepaalde abstracte figuren in een caleidoscopisch patroon. Die onbepaaldheid en ongrijpbaarheid is bovendien net zo kenmerkend voor de personages die wel een naam krijgen. Zoals de "Anna" uit de titel. Pas in verhaal drie valt haar naam voor het eerst. In dat verhaal en sommige andere verhalen wordt haar schoonheid intens bezongen, maar steeds vanuit een ander perspectief en steeds in ongrijpbare poëtische bewoordingen. Per verhaal wordt dus steeds raadselachtiger wie of wat zij is, ook al omdat de verhalen niet chronologisch op elkaar volgen en geen dwingend logisch verband hebben. Sommige verhalen gaan bovendien helemaal niet over Anna, maar over personages die karaktertrekken van haar lijken te spiegelen of al dan niet zijdelings in verband staan met wie zij is. Maar dat verband is altijd open en raadselachtig, omdat Anna zelf dat is en omdat alle met haar verbonden personages dat zijn. Anna wordt door alle verhalen bij elkaar wel "in kaart gebracht", maar die kaart is vol open plekken. En juist dat stimuleert mij als lezer enorm.
De stijl van Sindelka vind ik bovendien prachtig. Oké, soms is zijn beeldspraak te overdadig of gewoon te gezocht, en soms is hij ook wel erg zwaar op de hand. Maar meestal toont hij veel talent voor onverwachte poëtische details en voor prikkelende vervreemdende formuleringen. Bijvoorbeeld in de beschrijving van een mondhoek: "Die vreselijke smart verborg hij in de millimeter grote beweging van zijn lippen. Het was de kleinst mogelijke poging tot een glimlach. Een millimeter brede flits van hoop dat de zaken nog een keer konden nemen, ook al helden ze sterk naar een onmiskenbare richting over". Of in de beschrijving van een hazewind, vanuit het perspectief van een architect: "De Architect was in het algemeen gesteld op dingen waar de inwendige bouw aan de oppervlakte zichtbaar was. De hazewind - een wandelend geraamte - was wat dat betreft volmaakt. Hij piepte een paar keer van blijdschap en rammelde langs de benen van de Architect. Hij rende naar de auto, draaide zich om en vloog weer terug. Hij draaide rondjes. Een dol, schonkig elektron van geluk.". Vooral van die laatste zin word ik erg vrolijk. Zoals ik ook vrolijk word van hoe "de Architect" naar zijn echtgenote kijkt: "Een knappe verschijning, maar met te veel botten in haar lichaam. Overal staken randjes uit, jukbeenderen, sleutelbeenderen als reusachtige wenkbrauwen boven haar borsten, punten van schouders en ellebogen, de doorn van de ruggengraat, de kin, het bekken als een enorme bloem van een fossiele orchidee. Hij was dol op die eigenaardige bouw. Hij kon eindeloos blijven kijken naar hoe haar anatomie zich hergroepeerde als ze met haar halve meter lange ellepijp sierlijk haar hoofd ondersteunde, van een glas nipte en door haar schedel rook uitblies". Prachtig ook is de fascinatie van de jonge Anna voor het glazen oog van haar grootvader, en voor de blik van dit glazen oog: "Het was een enorme opluchting, ook al begreep je nog niet waarom - die blik, die niet gericht was, niet brandde als een lamp bij een verhoor, die blik die weet van je had, maar je de ruimte liet om in te leven". Mooie gedachte: een blik die wel weet van je heeft, maar tegelijk je onbepaaldheid bewaart: een blik die je niet definieert en die daardoor ruimte geeft. Mooi ook hoe Sindelka je steeds naar zijn personages laat kijken met een dergelijke blik: zijn zinnen pinnen de personages immers niet vast maar houden altijd een grote openheid, en daardoor krijgen de personages veel ruimte om te leven in ons hoofd.
Alle verhalen staan vol met dit soort fraaie zinnen, die door hun vreemdheid dwingen tot extra aandacht en die een wel heel apart nieuw licht op de wereld werpen. Daarin strooit Sindelka met bijzonder aparte en treffende beelden, die mij soms op zeer verrassende wijze ontroerden. Bijvoorbeeld een barst in een vergeten glas, die op subtiele wijze verwijst naar het geschokte wereldbeeld van een teleurgestelde echtgenote. Een passage over een "/", een simpel leesteken, dat staat voor een denkrimpel, die weer staat voor een wereld aan vergeefsheid en gepeins. Een toevallige schelp, die even als optisch instrument wordt gebruikt en iemand daarmee voor even verlost van zijn vastgeroeste blik op de wereld. Diezelfde schelp maar dan jaren later, die om de nek hangt van Anna's nieuwe liefde. Een sneeuwvlok, met daarin een korreltje uit een verre en vergeten planeet. Een door roet besmeurde figuur in onderaardse mijngangen, die door dat onderaardse leven tot een soort onderwereldwezen is gemuteerd, maar zijn oog is nog steeds een schietgat naar een andere wereld. Al die vreemd-prachtige beelden en zinnen weven zich aaneen tot verhalen, die zo raadselachtig en rijk zijn dat je ze eindeloos kunt herlezen zonder het raadsel ooit te kraken. En die verhalen raken door allerlei echo's, resonanties en subtiele verwijzingen met elkaar verweven, vormen dus samen allerlei grillige patronen, maar die patronen zijn ongrijpbaar en onuitputtelijk. Zo krijg je dus een fascinerende caleidoscoop voor ogen, vol fraaie en raadselvergrotende gedachten over liefde, jaloezie, eenzaamheid, de overvolle chaos en versplintering die de moderne media ons voorschotelen, de fascinatie voor de eindeloze kosmos, de fascinatie voor het onderaardse, de verwonderlijk vele vertakkingen binnen ons lichaam, de raadselachtige invloeden van ons brein op dit lichaam, en zo meer. Ademloos heb ik dit boek gelezen, woord voor woord, beeld voor beeld, zin voor zin, verhaal na verhaal. Twee keer achter elkaar. Nog steeds weet ik niet wat ik gelezen heb. En precies daarom vind ik dit boek helemaal geweldig.
July 4, 2018
Ik heb dit boek uit een boekenkastje gehaald en zag dat er heel wat passages waren onderstreept op de eerste pagina’s. Plots vanaf pagina 20 niets meer. Wellicht niet goed genoeg bevonden en weggelegd omwille van … Tja, waarom? Ik zou dat wel eens willen weten. Want ik dacht de hele tijd: lezer voor me, je weet niet wat je hebt gemist door dit verhaal niet uit te lezen. Want deze roman is goed. Anna wordt in kaart gebracht door verschillende personen rondom haar. Pas op het eind komt Anna zelf aan het woord, en dat vind ik meteen de zwakste passage. Intrigerend hoe al die verschillende mensen een andere kijk hebben op eenzelfde persoon. Het stuk over Anna in de trein vind ik uitmuntend goed. De auteur beschrijft hoe ze de medereizigers eerst irriteert, tot op het agressieve af, en dan charmeert door een ultraklein gebaar. Knap. Mooie stijl.
May 27, 2016
Mapu Anny bych si asi v tuto chvíli sám od sebe nepřečetl, přivedl mě k ní Fra Book Club, jehož nulté vydání bude věnované této knize.
První text nazvaný "Představení začíná" ve mně probudil menší rozpaky. Stylistická zručnost se popřít nedala, ale jinak jsem moc nevěděl, co mám od těchto povídek čekat. Popis nitra individuí na dně? Nebyl jsem si jistý, jestli to dám. jestli chci číst deset povídek o zoufalství. Pak ale přišla třetí povídka, Reality, a já si uvědomil, jak moc jsem knize propadl. Šindelka má totiž (ale to jsem věděl už z dřívějších děl) mimořádnou schopnost vyprávět silná témata na malém prostoru. Je úsporný, ale přesto poetický. Skvěle se mu daří vykreslit osobnosti postav a postupně je rozvíjet v dalších povídkách. Protože těch deset povídek tvoří mozaiku, která dává smysl až po dočtení posledního dílku.
Nejsilnější texty jsou pro mě Reality, Kopie, Mapa Anny, Architekt a finální Růst krystalu. Z těchto textů jsem si nejčastěji podtrhával (resp. zvýrazňoval, četl jsem elektronickou knihu) a často na ně myslím.
Marek Šindelka potvrdil svou pozici v české literatuře a doufám, že nebudeme dlouho čekat na jeho další text. Jednu hvězdu ubírám (ale tak už to u povídkových sbírek bývá) za dva texty, které mě moc číst nebavily. Zbytek ale patří k tomu nejlepšímu, co jsem v české povídkové beletrii za poslední roky viděl.
Hodnocení: 90%
První text nazvaný "Představení začíná" ve mně probudil menší rozpaky. Stylistická zručnost se popřít nedala, ale jinak jsem moc nevěděl, co mám od těchto povídek čekat. Popis nitra individuí na dně? Nebyl jsem si jistý, jestli to dám. jestli chci číst deset povídek o zoufalství. Pak ale přišla třetí povídka, Reality, a já si uvědomil, jak moc jsem knize propadl. Šindelka má totiž (ale to jsem věděl už z dřívějších děl) mimořádnou schopnost vyprávět silná témata na malém prostoru. Je úsporný, ale přesto poetický. Skvěle se mu daří vykreslit osobnosti postav a postupně je rozvíjet v dalších povídkách. Protože těch deset povídek tvoří mozaiku, která dává smysl až po dočtení posledního dílku.
Nejsilnější texty jsou pro mě Reality, Kopie, Mapa Anny, Architekt a finální Růst krystalu. Z těchto textů jsem si nejčastěji podtrhával (resp. zvýrazňoval, četl jsem elektronickou knihu) a často na ně myslím.
Marek Šindelka potvrdil svou pozici v české literatuře a doufám, že nebudeme dlouho čekat na jeho další text. Jednu hvězdu ubírám (ale tak už to u povídkových sbírek bývá) za dva texty, které mě moc číst nebavily. Zbytek ale patří k tomu nejlepšímu, co jsem v české povídkové beletrii za poslední roky viděl.
Hodnocení: 90%
May 10, 2018
Ok, ik kan alleen maar zeggen dat ik zelden zoiets gelezen heb
Een boek dat u op creatieve en confronterende wijze bij uw lurven pakt
originele inzichten die spijkers met koppen slaan, verwoord op een manier waarvan u niet wist dat ze bestond.
Tegelijk een verhaal, een levensverhaal, meerdere levensverhalen, echte, rauwe, heldere, donkere en tegelijk nuchtere levensverhalen en hoe die verweven zijn.
Ik kan het alleen eens zijn met de veel betere recensie die ik op TZUM vond
Conclusie: KOPEN, lezen, herlezen, onderstrepen, overschrijven
af en toe diep nadenken, weg proberen leggen, toch verder lezen
AANRADER VAN JEWELSTE
Met oprechte dank aan Gert Brouns!
https://www.tzum.info/2016/08/recensi...
Een boek dat u op creatieve en confronterende wijze bij uw lurven pakt
originele inzichten die spijkers met koppen slaan, verwoord op een manier waarvan u niet wist dat ze bestond.
Tegelijk een verhaal, een levensverhaal, meerdere levensverhalen, echte, rauwe, heldere, donkere en tegelijk nuchtere levensverhalen en hoe die verweven zijn.
Ik kan het alleen eens zijn met de veel betere recensie die ik op TZUM vond
Conclusie: KOPEN, lezen, herlezen, onderstrepen, overschrijven
af en toe diep nadenken, weg proberen leggen, toch verder lezen
AANRADER VAN JEWELSTE
Met oprechte dank aan Gert Brouns!
https://www.tzum.info/2016/08/recensi...
February 1, 2019
Pět hvězdiček dávám zcela výjimečně, ale tady budu velkorysý. On totiž píše přesně tak jak bych se chtěl umět písemně vyjadřovat sám. I ten skrytě drzý odstup od vážných témat. Již tou první povídkou se ve mně jeho styl rozprskl jako šrapnel a uvízl v měkkých tkáních.
October 2, 2014
Víkend s Annou, po dlouhý době intimní literární setkání. Fyzická kniha o samotě, absurditě, existenci. Mezi plastickými detaily prýští na povrch pomíjivost a prázdno bytí. Povídky o samotě na světě, ve vztahu, ve vlastním těle. Mokrý, hutný jazyk. Negativní a přece nádherná kniha, i když místy na mě příliš nihilistická, střílí do všeho od fake porna a marketingových trendů po dospívání a milování. Nádherný městský a mezilidský reálie a detaily, kontrasty, jazyk. Annin jazyk je na ní vůbec to nejlepší - taky tělesný, vizuální, zvučný. Postavy jak od Kundery. Autor unavený příběhy, kopírovaním, falzifikáty. Pocit fluidní, fragmentární současnosti. Nejlepší povídka: Reality.
December 26, 2017
Majstrovský extrakt reality a vyšumených vzťahov.
Tie najlepšie knihy nám pomáhajú lepšie formulovať život, Mapa Anny patrí medzi ne. Darmo, už len ten názov- výstižnejší vari nemôže byť!
Tie najlepšie knihy nám pomáhajú lepšie formulovať život, Mapa Anny patrí medzi ne. Darmo, už len ten názov- výstižnejší vari nemôže byť!
November 18, 2023
"-لقد قال شخص ما ذات مرة أن عليهم العودة إلي تطبيق عقوبة الإعدام علي المهندسين المعماريين.
-عندما يفسدون تصميم المنازل؟
-بالظبط، فهناك أشخاص سيضطرون للعيش به."
October 6, 2024
Echt een heel vreemd boek, maar wel vol prachtige zinnen.
Volgens heel veel recensies moet je dit eigenlijk 2x lezen dus misschien binnenkort nog maar eens aan wagen.
Volgens heel veel recensies moet je dit eigenlijk 2x lezen dus misschien binnenkort nog maar eens aan wagen.
February 8, 2015
Mapa Anny, soubor povídek, který se mi moc líbil, ač já na povídkové knihy moc nejsem. Nemám ráda zkratkovitost a stručnost, která z téhle formy nutně trochu vyplývá. Mám radši příběhy rozkročené přes několik generací a komplikovaně zamotané zápletky. Ale Marek Šindelka píše moc citlivě a svěže, že mi ani ta úspornost nevadí. Mapa Anny je několik příběhů v jednom, několik map o lidech a jejich osudech, o vztazích, láskách a neláskách a jejich problémech. Každá povídka je perfektně vypointovaná, a jestli tuhle knížku budete číst, spolehněte se, že se tam někde mezi řádky určitě najdete. Šindelka totiž dovede uhodit hřebíček na spoustu hlaviček.
October 17, 2019
Miluju!
May 22, 2017
Een zeer origineel boek dat je eigenlijk twee keer moet lezen om alle verbanden en lagen te kunnen doorgronden.
August 22, 2016
Ambitieuze roman met een ingewikkeld web van plots en intriges, een kluwen waarin het jonge supertalent Sindelka zich af en toe vergaloppeert. Het hangt allemaal wat met haken en ogen aan elkaar en soms loop je als lezer wat verloren, maar de heldere stijl en de humor maken veel goed. De taal is bij momenten wat te gezwollen, de beeldspraak hier en daar overbombast.
Tip aan uitgever Das Mag: een doorzichtige plastieken flap is mooi en leuk, maar scheurt heel makkelijk, wat jammer is natuurlijk.
Tip aan uitgever Das Mag: een doorzichtige plastieken flap is mooi en leuk, maar scheurt heel makkelijk, wat jammer is natuurlijk.
October 30, 2018
Krásne. Reálne. Poetické.
Som rada, že som sa k Šindelkovi dostala a strašne sa teším na jeho ďalšie knihy. Veľmi ma chytil jeho štýl, jazyk a aj táto poviedkova forma.
Som rada, že som sa k Šindelkovi dostala a strašne sa teším na jeho ďalšie knihy. Veľmi ma chytil jeho štýl, jazyk a aj táto poviedkova forma.
February 1, 2019
Mapa Anny je přesně podle mého gusta. Možná jsem divná, protože řada „mých lidí“ není Šindelkovým dílem zdaleka tak nadšena jako já, ale nemůžu si pomoct, smála jsem se nahlas už od první stránky, a to se nejdená o humoristické dílo. Proto jsem se taky mohla smát. Radostí nad srozuměním, bizarností, pochopením, prostě ta kniha mě bavila a navíc je napsaná skutečně krásným jazykem. Ty obrazy, popudy, myšlenky! Někdy mě zasáhly tak, až mi to zvedlo hlavu od knihy a musela jsem je chvíli vstřebávat. Povídky jsou tak rafinovaně propojené, že se těším na druhé čtení, kdy budu mít další a informovanější příležitost si užít ty provázanosti, ale už při prvním čtení na mě spíše než jako sbírka povídek Mapa Anny působila jako román. Náhledy do vnitřních pochodů různých postav působí někdy trochu cynicky, ale doprovází je i notná dávka fascinace a okouzlení. Každá povídka mě nějakým způsobem dostala, úplně každá. Jsem ráda, že jsem se se Šindelkou seznámila a budu se těšit na další setkání s jeho tvorbou.
March 16, 2020
Bardzo cieszyłam się na lekturę Mapy Anny - od kilku lat bardzo chętnie sięgam po czeską prozę. Niestety opowiadania Marka Šindelki zupełnie nie trafiły w mój gust. Nie lubię prozy poetyckiej, niejasnej, zwodzącej, a właśnie taką czytelnikowi autor oferuje.
Te dziesięć opowiadań pozornie nic nie łączy, jednak uważny czytelnik dostrzeże powtarzalność postaci, tematów i stylu. Šindelka porusza się na płaszczyźnie związków międzyludzkich i cielesności, skupia na emocjach, obrazuje nieporozumienia i szkicuje mapę. Tytułowa mapa to nic namacalnego, konkretnego, lecz szkic emocji, gestów, spojrzeń, tego, czego nie sposób wypowiedzieć.
Kilka tygodni po lekturze pozostało w mojej głowie niewiele, przypominam sobie raczej moje zniechęcenie i rozczarowanie. Zapamiętałam tylko dwa opowiadania - o komiku i jego walce z tremą przed występem oraz parze, która wyjeżdża na urlop.
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
Te dziesięć opowiadań pozornie nic nie łączy, jednak uważny czytelnik dostrzeże powtarzalność postaci, tematów i stylu. Šindelka porusza się na płaszczyźnie związków międzyludzkich i cielesności, skupia na emocjach, obrazuje nieporozumienia i szkicuje mapę. Tytułowa mapa to nic namacalnego, konkretnego, lecz szkic emocji, gestów, spojrzeń, tego, czego nie sposób wypowiedzieć.
Kilka tygodni po lekturze pozostało w mojej głowie niewiele, przypominam sobie raczej moje zniechęcenie i rozczarowanie. Zapamiętałam tylko dwa opowiadania - o komiku i jego walce z tremą przed występem oraz parze, która wyjeżdża na urlop.
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
June 11, 2015
Přesně tuhle knihu si odteď představím, když se řekne krásná literatura. Povídky jsou totiž krátké a působí, jak kdyby autor použití každého slova pečlivě zvážil a pokud opravdu mělo své místo, vyleštil ho do diamantu.
Je to kniha o vztazích a vhledy do těch vztahů jsou až děsivě přesné.
Skvělá kniha na cesty, kdy jsem si přečetl povídku a pak koukal po lidech kolem domýšlejíc si jaké jsou asi jejich příběhy.
Je to kniha o vztazích a vhledy do těch vztahů jsou až děsivě přesné.
Skvělá kniha na cesty, kdy jsem si přečetl povídku a pak koukal po lidech kolem domýšlejíc si jaké jsou asi jejich příběhy.
April 8, 2025
1,5/5
Książka totalnie nie dla mnie. Nie pamietam z niej za dużo, więc też nic nie wyniosłam. Ale językowo było bardzo ładnie. Jeśli interesujecie się tą pozycją to spróbujcie.
Końcowa ocena: 2/10
Książka totalnie nie dla mnie. Nie pamietam z niej za dużo, więc też nic nie wyniosłam. Ale językowo było bardzo ładnie. Jeśli interesujecie się tą pozycją to spróbujcie.
Końcowa ocena: 2/10
March 12, 2017
Ik had dit boek uit de bieb geleend, maar ik denk dat ik 'm aan moet schaffen om te herlezen. Wat een rijkdom.
April 5, 2020
Ze začátku jsem byla trochu na rozpacích, ale nakonec si mě Mapa Anny získala. Hltala jsem jednu povídku za druhou.
September 2, 2023
Zonder legenda helaas.
March 2, 2020
Marek Šindelka stworzył wysoce interesujący zbiór, który w zwięzłej formie treści zawiera pod dostatkiem. Mapa Anny ukazuje w przekonujący sposób ludzki przypadłości grupki postaci, ich słabości i relacje. Z odpowiednią dozą ironii komentuje też pewnie współczesne wypaczenia. Wartością dodaną jest tu dbałość wydawnictwa Afera o jakoś wydania (zwłaszcza spodobała mi się forma numeracji tekstów), a Anna Wanik o jakość tłumaczenia.
June 10, 2016
Ta kniha se dá podle mě číst jako zcela běžná povídková kniha, tak jsem i začala, tzn., že jsem přečetla tři povídky a odložila ji, pak přečetla další povídku a zase ji odložila. Ne proto, že by mě texty nebavily, ale protože tak povídky čtu, jako jednohubky, pralinky z bonboniery.
K ucelenému čtení mě přivedl až Bookclub ve Fra na téma této knihy. Během jednoho dne na mě vystoupila plastičnost celé knihy jako příběhu i artefaktu. Fascinuje mě, jak grafické pojetí přebalu a předsádek vytváří aluzi na krystal, horninu i vločku, momenty, které se vinou jednotlivými povídkami. Bavilo mě sledovat, jak se všemi povídakmi proplétají stejné nebo podobné postavy, kde a kdy se objevuje Anna. Chtělo by to orpavdu vztahovou mapu!
Miluju řetězení myšlenek v povídkách Marka Šindelky, různé "meta" narážky, cyklení, oslovování. Navozování představy, že i v rozhovoru, v debatě často člověk jen mluví a neposlouchá.
Narozdíl od recenzí a samonté záložky přebalu, které mluví o "nepovedených vztazích" na mě knihy nepůsobí skepticky, ale realisticky, s nádechem mladického sentimentu, který mě stále oslovuje :-)
Mými favority jsou povídky:
- Kopie
- Štafeta
- Růsta krystalu
a samotná Mapa Anny.
K ucelenému čtení mě přivedl až Bookclub ve Fra na téma této knihy. Během jednoho dne na mě vystoupila plastičnost celé knihy jako příběhu i artefaktu. Fascinuje mě, jak grafické pojetí přebalu a předsádek vytváří aluzi na krystal, horninu i vločku, momenty, které se vinou jednotlivými povídkami. Bavilo mě sledovat, jak se všemi povídakmi proplétají stejné nebo podobné postavy, kde a kdy se objevuje Anna. Chtělo by to orpavdu vztahovou mapu!
Miluju řetězení myšlenek v povídkách Marka Šindelky, různé "meta" narážky, cyklení, oslovování. Navozování představy, že i v rozhovoru, v debatě často člověk jen mluví a neposlouchá.
Narozdíl od recenzí a samonté záložky přebalu, které mluví o "nepovedených vztazích" na mě knihy nepůsobí skepticky, ale realisticky, s nádechem mladického sentimentu, který mě stále oslovuje :-)
Mými favority jsou povídky:
- Kopie
- Štafeta
- Růsta krystalu
a samotná Mapa Anny.
February 10, 2017
Skvělé! Deset nádherně napsaných a vypointovaných povídek, pohledů do různých životů i okamžiků. Ať už se jedná o popis dvou minut stresu před nástupem na podium či několika let života, každá povídka je jiná a jinak krásná. Rozhodně doporučuji.
June 28, 2018
Pfff. Een paar aardige scènes, mooie zinnen en metaforen maakt nog geen goede roman. Als ik over de leegte van een generatie wil lezen pak ik er wel iets van Easton Ellis bij. En als ik iets kabbelends blief, schuif ik net zo makkelijk aan bij het tafeltje naast de plastic waterval in mijn favoriete Chinese restaurant.
March 12, 2017
Adembenemend mooi.
April 2, 2021
Deset povídek, které jsou o lásce, která už vlastně není. Jsou o vztazích, o pěkných i o méně pěkných. O životě, o tom, jaký je, o tom, jaký by mohl být.
Povídky jsou vzájemně propojeny, a to mě právě u takovýchto knížek vždy strašně baví. Protože Vás dokáží překvapit a ten moment, kdy si to uvědomíte je vždy pro mě super.
Styl Marka Šindelky byl pro mě překvapující, ale v tom dobrém smyslu a já si čtení neskutečně užívala. Jeho barvité popisy, úžasná přirovnání. Čtení každé věty byl zážitek. Je mi jasné, že si knížku potřebuji nutně přečíst znovu, protože jsem všechnu tu nádheru nepobrala.
Příběhy jsou hlavně o tom, jak se láska vytratila, co místo ní nastoupilo, jak jde dále žít ve vztahu či bez něj. Ač je to kniha o lásce, romantiku nečekejte. Jsou to příběhy ze života, které může prožít každý sám. Jsou surové, intimní, plné. Já ani nemám slov, abych to celé popsala.
Navíc se kniha velice dobře četla, jakmile jsem začala, už jsem jí nemohla odložit. Bylo to naprosto úžasné a já si autora řadím mezi mé oblíbené.
Povídky jsou vzájemně propojeny, a to mě právě u takovýchto knížek vždy strašně baví. Protože Vás dokáží překvapit a ten moment, kdy si to uvědomíte je vždy pro mě super.
Styl Marka Šindelky byl pro mě překvapující, ale v tom dobrém smyslu a já si čtení neskutečně užívala. Jeho barvité popisy, úžasná přirovnání. Čtení každé věty byl zážitek. Je mi jasné, že si knížku potřebuji nutně přečíst znovu, protože jsem všechnu tu nádheru nepobrala.
Příběhy jsou hlavně o tom, jak se láska vytratila, co místo ní nastoupilo, jak jde dále žít ve vztahu či bez něj. Ač je to kniha o lásce, romantiku nečekejte. Jsou to příběhy ze života, které může prožít každý sám. Jsou surové, intimní, plné. Já ani nemám slov, abych to celé popsala.
Navíc se kniha velice dobře četla, jakmile jsem začala, už jsem jí nemohla odložit. Bylo to naprosto úžasné a já si autora řadím mezi mé oblíbené.
December 26, 2017
Prekvapivo veľmi dobrá zbierka poviedok, kde hlavnou témou sú vzťahy a všetko je so všetkým prepojené. Dosť sa mi páči Šindelkov štýl písania a teším sa na ďalšie knihy od neho.
Displaying 1 - 30 of 137 reviews