In deze roman uit 1932 geeft Brulez, charmant vertellend en pikant filosoferend, het volle pond van zijn talent. Sheherazade mag van de Sultan van Arabië in leven blijven, als ze een aantal verhaaltjes voor hem schrijft. Ze maakt gebruik van legenden, sprookjes en mythes, en vermengt eclectisch allerlei culturen, maar ook magie en realiteit.
heel leuk boekje, ik hield van de mix tussen Oosterse/ Griekse/ ongedefinieerde mythologie en de prachtige woordspelingen. Ik krijg motivatie om meer in het Nederlands te lezen hierdoor!
"Ge moogt U ook wel van tijd tot tijd een surrealistisch gedichtje permitteren, tussen twee cocktails in. Klassieke verzen, vooral sonnetten, zijn uit den boze. Voor het overige misprijs de bellettrie. Een roman is slechts te verontschuldigen wanneer zijn titel nadien het uithangbord vormt van een nieuwe nachtbar of dancing. Verklaar, met klem, dat ge meer bewondering hebt voor de uitvinder van een verbeterde elektrische stofzuiger dan voor een nieuwe Petrarca; dat er meer ware emotie schuilt in het dagelijks beursverslag dan in de psychologische ontledingen van Dostojevski."
Soms dacht ik 😵 en soms dacht ik 😝, maar al bij al was het nog wel een leuke ervaring om zo een verhaaltje per week te lezen:))
Een raamvertelling waarin je enkele kortverhalen krijgt voorgeschoteld die verschillende tijdperken en culturen met elkaar combineren en altijd een satirisch kantje hebben. Het voelt verbazend postmodern aan voor iets wat in het interbellum is geschreven, maar meer dan wat vermakelijke Spielerei is dit eigenlijk niet.
dit boek heeft veel te lage ratings. deze man schrijft echt heerlijke dingen, like van waar uit zijn brein haalt hij deze geweldige combinaties en herinterpretaties? wel een beetje cultural appropriation vibes op een manier maar niet op de manier dat je denkt
Indien mogelijk, schaf je de editie aan van Houtekiet, die verscheen in 2015. Het is de enige volledige versie die tot nu toe is verschenen. Met een nawoord van biograaf Joris van Parys.
Raymond Brulez' Sheherazade of Literatuur als losprijs is een roman die balanceert tussen autobiografie en fictie, tussen nostalgie en desillusie. Het boek neemt je mee in het leven van een verteller die worstelt met de beklemming van zijn burgerlijke afkomst en de verleiding van kunst en liefde. Brulez hanteert een verfijnde stijl en weeft intellectuele reflecties doorheen de tekst, wat de roman bij momenten rijk en meeslepend maakt.
Toch voelde ik als lezer soms een afstand tot de personages en hun dilemma's. De literaire verwijzingen en de nadruk op intellectuele vorming zijn boeiend, maar ook enigszins literair, waardoor de roman niet altijd even vlot leest. Het idee dat literatuur zowel bevrijding als gevangenschap kan betekenen, is een interessante paradox, maar mist soms de emotionele impact om echt binnen te komen.
Voor wie houdt van literaire introspectie en interbellumoproza, biedt Sheherazade zeker stof tot nadenken. Maar wie hoopt op een meeslepend verhaal, moet zich door de stijl en structuur heen worstelen. Een boek dat intrigeert, maar niet helemaal overtuigt.