Fréderike Geerdink, journalist in hart en nieren, schrok zich wild toen haar als Turkije- en Koerdistan-correspondent voor de voeten geworpen werd dat ze te ‘activistisch’ werd. Was ze haar geliefde vak, en daarmee zichzelf, aan het verliezen? Of had ze juist eindelijk het licht gezien?
In dit wervelende manifest neemt Geerdink ons mee op haar pad naar activistische journalistiek, en journalistiek die niet iets probeert te bewerkstelligen, ís geen journalistiek. Ook duikt ze in de geschiedenis van de Nederlandse journalistiek. Wat deden haar vroege collega’s in 1883 op de Internationale Koloniale Tentoonstelling in Amsterdam? En hoe bepalend is dat voor hoe nu bericht wordt over politiek Den Haag, Groningse gaswinning, Zwarte Piet, en de genocide in Gaza? Alle journalistiek is activisme opent de ogen van elke journalist – en elke nieuwsconsument.
Aanrader voor journalisten, activisten, iedereen die wel een kanttekeningen zet bij verslaggeving, keuzes die journalisten of media maken, de rol van journalistiek. Heel erg sterk.
De auteur is een vriendin dus ik lees dit boek door die bril (en een Theo, maar dat terzijde). Dan nog vind ik dat iedereen die journalist is, zich zo noemt of interesse in heeft in het vak, dit manifest moet lezen. Ook ik ben geschoold met het idee dat journalisten in Nederland onafhankelijke waakhonden zijn. Dat is dus niet zo en Geerdink legt uit waarom. En wat journalisten dan wel zouden moeten zijn en wat dat inhoudt voor hun werk. Eén ding dat ze noemt: wanneer we willen weten wat er zich in een land speelt, dan moeten we niet naar de machthebbers gaan en hen laten praten. Dan moeten we de microfoon richten op de mensen zonder macht. De gemarginaliseerden. En zo is het.
Dit boek heb ik in één keer uitgelezen. Het is ontzettend relevant voor iedereen die in de journalistiek werkt, nieuws consumeert of interesse heeft in het vakgebied. Het legt het falen van de huidige journalistiek bloot ten opzichte van het verslaan over de genocide in Gaza, maar ook de politiek in Nederland en Amerika. 10/10 recommend!
Daarnaast legt het haarfijn uit dat waarheden en onwaarheden tegenover elkaar zetten niet hetzelfde is als objectiviteit, en belicht het het belang van continu kritisch bevragen van de macht. Het pleit voor journalistiek door het oog van onderdrukten in plaats van de machthebber, iets wat weinig media in Nederland lijken te bedrijven.
In deze bange tijden is het goed dat een journalist zich uitspreekt en niet denkt: nou ja, de mensen in Nederland zijn bang voor asielzoekers en dat gevoel moeten we honoreren in onze reportages of programma's. Nee, geen amorele barometerjournalistiek maar de macht bevragen in plaats van bevestigen. En een mooi inkijkje in de Koerdische wereld en de PKK. Goeie reset van wat journalistiek vermag of zou moeten vermogen.
Erg interessant en inspirerend. Niet overal mee eens, maar dat hoeft ook helemaal niet. Dit boek zet me zeker aan het denken over mijn eigen rol als journalist en het streven naar 'objectiviteit' vs. de waarheid.
Dit boek gaf me heel veel inzicht in hoe exact de meeste media een verlengstuk van de bestaande macht is (iets wat ik al soort van inzag). Goed manifesto over waar de huidige journalistiek in kan veranderen om voor sociale verandering op te komen.
Interessant, helder en belangrijk. Ik denk dat een heleboel mensen boos zouden worden als ze dit zouden lezen. Dat maakt nog belangrijker dat ze het lezen.
Eye-opener voor iedereen die wel eens vraagtekens zet bij wat ze nou lezen in het nieuws. Must read voor journalisten, minstens zo boeiend voor het publiek. Geerdink weet het onderwerp concreet te brengen en overtuigt de lezer van de noodzaak voor rechtvaardige journalistiek.
Een beetje een ingetrapte deur misschien, maar 'juist nu' is dit boek en haar boodschap onmisbaar. Je hoeft het er trouwens niet mee eens te zijn (al hoor ik graag waarom), maar er is geen excuus om het niet te lezen.
Must read voor elke (aankomend) journalist en iedereen die geïnteresseerd is in de rol van journalisten. Het boek daagt je uit om te reflecteren op je eigen positie door sprekende voorbeelden. De schrijfstijl is vlot en je voelt de noodzaak die de schrijfster voelt door de zinnen heen.
Aanrader voor iedereen. Het verwoord duidelijk waarom ik mainstream media zo kwalijk neem met het normaliseren van extreem rechtse gedachtengoed onder de noemer "wederhoor" en of "beide kanten".