Επειδή είναι η καρδιά μου

by Auguste Corteau, Αύγουστος Κορτώ

Η Νόρα κι ο Χάρης ζούνε τις τελευταίες μέρες του γάμου τους, διαλυμένου απ’ τον χαμό του εξάχρονου γιου τους Άγγελου. Ώσπου ένα βράδυ ο Άγγελος έρχεται σ’ ένα μοιρασμένο όνειρο, και τους υπόσχεται πως αν επιστρέψουν στον τόπο της στερνής τους παραθέρισης και προβούν στην υπέρτατη θυσία, θα επιστρέψει κοντά τους. Μόνο που όταν βρίσκονται και πάλι στο απομονωμένο εξοχικό της Χαλκιδικής, ο Χάρης και η Νόρα διαπιστώνουν ότι το φράγμα ανάμεσα σε φύση και υπερφυσικό έχει καταρρεύσει, ότι το όνειρο απέχει μια ανάσα απ’ τον εφιάλτη, κι ότι το παρελθόν συνεχίζει να ζει, παντοδύναμο.

Genres: Fiction, Literature

240 pages, Paperback

First published October 1, 2014

About the author

Greek: Αύγουστος Κορτώ

Reviews

[Maria Bikaki · Rating 1 out of 5]

Έχετε κακή διάθεση, κατάθλιψη και όλα τα συναφή? Θέλετε να ψυχοπλακωθείτε και άλλο? Αυτό είναι το βιβλίο για σας. So much drama for me. Στενάχωρο, σπαραξικάρδιο σε υπερβολικό βαθμό, αχρείαστη βωμολοχία πεζοδρομίου. Κακή συγγραφική στιγμή του Κορτώ ή έστω κακό αναγνωστικό τάιμινγκ για μένα. Από τα βιβλία που είτε θα σιχτιρίσεις είτε θα ταυτιστείς με το απόλυτο δράμα των ηρώων. Θα πάρω την κουρτίνα 1 κύριε Αντρέα μου.

[Georgia Zarkadaki · Rating 2 out of 5]

Δεν μου αρεσε το τελυταιο βιβλιο του Αυγουστου Κορτω.Οτι με εκανε να αγαπησω το 'Το βιβλιο της κατερινας' ηταν αυτο που με εκανε να δω αρνητικά αυτο το μυθιστόρημα.Η μανια του συγγραφεα να χωρίζει τα κειμενα κάθε λιγο και λιγακι (ακομα και μετα απο τις τέσσερις προτασεις) και να κοτσαρει απο πανω και τον τιτλο πολυ με αποδιοργανωνε.Ηθελα η δολια να μπω λιγάκι στα ορμητικα νερα,να κολυμπήσω μέσα στις λέξεις και τις νοητικές εικονες αλλα οχι τσουπ ενας βράχος τρεις τόνοι να μου φραξει τον δρομο.Θα προτιμούσα η ιστορία να έρεε πιο ομαλα χωρις διακοπες,διοτι ετσι θα μπορούσα να την ακολουθησω πιο ευκολα.

Η αδυναμια του Κ.Κορτώ στην υπερ-δραματοποίηση καποιων σκηνων ηταν ακομα ενας λόγος που δεν το συμπάθησα.Ενα βιβλιο με κύριους χαρακτηρες τους γονεις ενος νεκρου παιδιού σιγουρα δεν θα ειναι αναλαφρο αλλα πρέπει ο συγγραφεας να βρει την ισορροπία αναμεσα στο υπερβολικό δραμα και την ηρεμια.Εκει που ο ηρωας ειχε ξεκινήσει να κανει κατι και λες 'Ωπα,εδω ειμαστε.' ξαφνικα βλεπει μια τυρόπιτα και ξεκινάει εκ νεου ο τραγικός μονολογος.Δεν λεω,ενταξει ας δουμε και αυτο,αλλα ο συγγραφεας με τούτη την συνεχη εισαγωγη του δραματικού στοιχείου εκοβε την σκηνή.Δεν υπηρχε δράση,με αλλα λογια βαρέθηκα και για ενα βιβλιο που ειχε τετοιο creepy feeling αυτο δεν ήταν καθόλου καλο.

Οι χαρακτήρες ήταν ΟΚ,εκαναν αυτο τους ειχε δοθεί.Δεν τους αγάπησα κιολας,απλα τους συμπαθησα.Μου αρεσε πολυ να διαβαζω για τα παιδικα τους χρονια εστω και αυτο το λιγο που υπηρχε στο βιβλίο.

Τωρα η ιδέα πισω απο το βιβλιο ηταν παρα πολυ καλη.Ηταν creepy,ειχε πολυ συναίσθημα και θα μπορούσε να εξελιχθεί πολυ καλυτερα εαν ο συγγραφεας έβαζε την αναγκη του να υπερβάλλει στην ακρη. Υπηρχαν προτάσεις διαματαντακια κρυμμένα που αμα ηταν γυαλιστει καλυτερα θα ελαμπαν! Επισης τα βρισίδια ηταν υπερβολικά και το λεω εγω που βριζω σα συφιλιασμενος ναυτικος.

Δεν νομίζω οτι θα διαβασω συντομα κάποιο αλλο δικό του, δεν ειναι εντελει του γουστου μου.

https://cherrybookreviews.wordpress.c...

[Γιώτα Παπαδημακοπούλου · Rating 4 out of 5]

Το τελευταίο πόνημα του Αύγουστου Κορτώ, κυκλοφόρησε μόλις πριν από λίγους μήνες, κατά την διάρκεια της απουσίας του στην Αϊόβα, όπου και το τοπικό Πανεπιστήμιο τον είχε προσκαλέσει. Αυτός ο παράγοντας -της απουσίας του- θα μπορούσε να συντελέσει αρνητικά στην προώθηση μιας νέας δουλειάς. Ωστόσο, αν και δεν βρισκόταν στην Ελλάδα, ο Κορτώ είχε αφήσει πίσω του ένα μέρος της καρδιάς του και ως εκ τούτου, η αγάπη που πήγαζε από αυτό ήταν αρκετή για να κάνει τη δουλειά της. Επιπλέον, ο κατά τ' άλλα ταλαντούχος συγγραφέας, απολαμβάνει ακόμα τους καρπούς της επιτυχίας, της ανταπόκρισης, αλλά και της αγάπης του αναγνωστικού κοινού, πράγματα που του απέφερε η "Κατερίνα" του την χρονιά που μας πέρασε.

'Ενα ζευγάρι, κοντά στην ηλικία των σαράντα χρόνων, ο Χάρης και η Νόρα, ζούνε την κατάρρευση του γάμου τους υπό το βάρος του ξαφνικού και άδικου χαμού του εξάχρονου γιου του, Άγγελου. Ο καθένας κλεισμένος στον εαυτό του, βασανισμένος από τους δαίμονές του και το μίσος που νιώθει ο ένας για τον άλλον, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, γιγαντώνεται, περιμένοντας να φτάσει στην κορύφωσή του και από εκεί, στην πλήρη καταστροφή. Ώσπου ένα βράδυ, ο Άγγελος, εμφανίζεται στα όνειρά τους καλώντας τους να επισκεφτούν το σπίτι όπου παραθέριζαν στην Χαλκιδική, κάνοντας την υπέρτατη θυσία που θα του επιτρέψει να γυρίσει κοντά τους κι εκείνοι, μην έχοντας άλλη επιλογή αλλά και πρόθεση ν' αντισταθούν σ' αυτήν την παράλογη πρόταση, ξεκινάνε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή.

Ο Κορτώ στο "Βιβλίο της Κατερίνας", μας μίλησε για την τρέλα, τον πόνο, την απώλεια, μα πάνω απ' όλα για την αγάπη. Στο "Επειδή είναι η καρδιά μου" επιστρέφει για να μας μιλήσει και πάλι για όλα αυτά, μέσα όμως από ένα διαφορετικό πρίσμα. Το μυθιστόρημά του αυτό, θα έλεγε κανείς πως θυμίζει αρχαία τραγωδία, με τον Χάρη και τη Νόρα ν' αποτελούν τους τραγικούς ήρωες μιας ιστορίας στην οποία ποτέ δεν θέλησαν να πρωταγωνιστήσουν αλλά και που δεν είχαν την επιλογή να το αποφύγουν. Η Νόρα βυθισμένη στην τρέλα και τον πόνο, βασανισμένη από την απώλεια του μονάκριβου γιου της, νιώθοντας ατελείωτο μίσος για τον σύζυγό της, για τον άντρα που κάποτε αγάπησε, επειδή δεν μπόρεσε να εμποδίσει το κακό, αρνούμενη να κάνει οτιδήποτε για ν' αφήσει τον Άγγελο πίσω της και να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή της. Γιατί η αγάπη μπορεί να είναι το πιο μαγικό συναίσθημα, έχει όμως την ικανότητα να σε καταστρέφει ακριβώς την ίδια στιγμή.

Από την άλλη, υπάρχει ο Χάρης, που ξοδεύει τον εαυτό του σε ξένα κρεβάτια, μην μπορώντας να πλησιάσει τη γυναίκα του που κάποτε, για εκείνον, ήταν ο κόσμος του, ο άνθρωπος εκείνος που τον έβγαλε από τα μοναχικά σκοτάδια της ύπαρξής του. Ανίκανος να δώσει ένα τέλος με τρόπο οριστικό και άμεσο, ζει με την ελπίδα πως οι ερωτικές του περιπτύξεις με τις πόρνες όπου και συνευρίσκεται, θα του χαρίσουν μια σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια που θα τον οδηγήσει σ' ένα φινάλε αργό και βασανιστικό. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια ιστορία αληθινή και ανθρωποκεντρική που δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει μια τόσο οδυνηρή απώλεια, αλλά δοξάζει το μεγαλείο της, επιτρέποντας στους άτυχους γονείς να την ζήσουν σε κάθε κύτταρο του σώματός του, ν' αγγίξει κάθε σπιθαμή της ψυχής τους μέχρι που να μην απομείνει τίποτα από εκείνους.

Με γλώσσα σκληρή κάποιες φορές, αλλά άμεση και καθημερινή, ο Αύγουστος Κορτώ μας χαρίζει ένα βιβλίο που με κάθε του σελίδα μας κάνει να πονάμε, να αισθανόμαστε, να συμμεριζόμαστε αλλά την ίδια ώρα, να θυμώνουμε με την αδυναμία των χαρακτήρων του, παρά που είναι άκρως φυσική και ρεαλιστική. Κι εκεί που η αλήθεια συναντά τη φαντασία, εκεί που η πραγματικότητα συναντά το μεταφυσικό, το λεπτό πέπλο που χωρίζει αυτά τα δύο μοιάζει να πέφτει δημιουργώντας διλήμματα, αλλά και φέρνοντας στο προσκήνιο τις επιλογές που όλοι μας έχουμε. Επιλογές που μας επιτρέπουν ν' απελευθερωθούμε από τον πόνο και να συνεχίσουμε, ή που θα του επιτρέψουν να ριζώσει βαθιά μέσα μας μέχρι που τρέλα του να μας αφανίσει. Συμβολικό, αλληγορικό, βγαλμένο μέσα από την ίδια τη ζωή, με κάποιες δόσεις κυνικού χιούμορ που είναι το μοναδικό που μπορεί να επιβιώσει μέσα από την τραγικότητα, το "Επειδή είναι η καρδιά μου" είναι ένα βιβλίο που μπορεί να μην αλλάξει τη ζωή σας, αλλά που αξίζει να διαβαστεί.

[Maria2 · Rating 5 out of 5]

Σας έχει συμβεί ποτέ να διαβάζετε ένα βιβλίο και στη διάρκεια της ανάγνωσης να γίνεται τόσο ατμοσφαιρικό που να αισθάνεστε ότι κάποιος βρίσκεται πίσω σας,σας παρακολουθεί και σίγουρα,δεν έχει αγνές προθέσεις;Να αισθάνεστε την ανάσα του στο σβέρκο σας και να παγώνετε από το φόβο καθώς συνειδητοποιείτε πως οι χειρότεροι φόβοι σας έχουν γίνει πραγματικότητα;Αυτό ακριβώς ένιωσα με το συγκεκριμένο βιβλίο του αγαπημένου Αύγουστου Κορτώ,όχι μόνο όμως αυτό,καθώς συνάμα ένιωσα την απόλυτη οδύνη που μπορεί να βιώσει μια οικογένεια ύστερα από την απώλεια του μοναδικού προσώπου που δε θα ευχόταν ποτέ να πάθει κάτι.Για όλους αυτούς τους λόγους είμαι τόσο έντονα συναισθηματικά φορτισμένη από την ανάγνωση αυτού του βιβλίου,παρόλο που έχει περάσει καιρός από τότε που έκλεισα και τη τελευταία σελίδα,που δε ξέρω αν θα είμαι αντικειμενική στην άποψή μου, καθώς στον Κορτώ έχω μεγάλη αδυναμία ούτως ή άλλως. Θα προσπαθήσω ωστόσο να κρατήσω μια πιο αποστασιοποιημένη στάση κρίνοντας το σαν οποιοδήποτε άλλο βιβλίο-λίγο δύσκολο αλλά θα τα καταφέρω.
Μετά το εξαιρετικό ''βιβλίο της Κατερίνας'' που κέρδισε αναγνώστες και βιβλιοκριτικούς δε πίστευα ότι θα κατόρθωνε να γράψει κάτι ακόμη καλύτερο που να καταφέρει να συνδυάσει την απίστευτη καταγραφή της ψυχολογικής κατάρρευσης αλλά και το συνδυασμό ενός περιβάλλοντος που κινείται μεταξύ πραγματικού και φανταστικού χωρίς να διευκρινίζεται μέχρι το τέλος ποιο τελικά υπερισχύει. Η αποτύπωση στο χαρτί ουσιαστικά της ψυχής ενός ατόμου που να σε κάνει να αισθάνεσαι ότι τον έχεις απέναντι σου και σου αποκαλύπτει ό,τι τον βασανίζει και τον κάνει να ψυχορραγεί χωρίς να έχει τη δύναμη να αντιδράσει είναι συγκλονιστική. Μόνο ένας άνθρωπος που έχει πονέσει τόσο πολύ αλλά και έχει μελετήσει την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση μπορεί να σου μεταδώσει αυτά τα συναισθήματα. Μετά από αυτό μπορώ μετά βεβαιότητας να πω ότι είναι ένας από τους καλύτερους ψυχογράφους στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.
Η ιστορία πραγματεύεται τις τελευταίες μέρες του διαλυμένου γάμου του Χάρη και της Νόρας οι οποίοι φυτοζωούν ύστερα από τον αιφνίδιο θάνατο του 6χρονου γιου τους Άγγελου. Κάποια στιγμή ο Άγγελος τους επισκέπτεται στον ύπνο τους και τους υπόσχεται ότι θα επιστρέψει κοντά τους αν γυρίσουν στο τόπο της στερνής τους παραθέρισης και προβούν στην υπέρτατη θυσία. Στη προσπάθεια τους να κάνουν μια ύστατη απόπειρα να έχουν κοντά τους πάλι το παιδί τους διαπιστώνουν ότι το φράγμα μεταξύ φύσης και πραγματικού έχει καταρρεύσει, ότι όνειρο και εφιάλτης απέχουν ένα μόνο βήμα και πραγματικότητα και φαντασία ίσως να συνυπάρχουν. Ή μήπως όχι;
Χωρίς να δώσω περισσότερα στοιχεία για την υπόθεση θεωρώ ότι είναι από πολλές απόψεις ένα απίστευτο βιβλίο. Ο Αύγουστος έγραψε κάτι εντελώς διαφορετικό απ' ό,τι έχει γράψει μέχρι τώρα, εστιάζοντας αφ'ενός στην εξαιρετική απόδοση της ψυχολογίας δύο ανθρώπων που ενώ αγαπιόντουσαν τόσο πλέον δεν αντέχουν ο ένας τον άλλο, αποκαλύπτοντας σταδιακά πτυχές του εαυτού τους που κρατούσαν καλά κρυμμένες αλλά και στη διαμόρφωση ενός κλίματος που συνδυάζει το απόκοσμο και το μυστήριο με τη πραγματική ζωή. Ίσως ο συνδυασμός αυτών των στοιχείων εκ πρώτης όψεως να μην ακούγεται ιδιαίτερα δελεαστικός στο να αγοράσει κάποιος το βιβλίο. Όμως ο συγγραφέας κατάφερε να το γράψει από μια οπτική που σε κάνει να θες να μάθεις τη συνέχεια, τί πραγματικά συμβαίνει και αν θα επέλθει τελικά η λύτρωση. Η παρουσία του μεταφυσικού στοιχείου αποδίδεται με τρόπο που δεν ξενίζει αλλά παρουσιάζεται ως κάτι φυσιολογικό.
Θα μπορούσα να πω πολλά περισσότερα καθώς όπως προείπα τα συναισθήματα μου δεν έχουν ακόμη καταλαγιάσει, το σίγουρο είναι πάντως ότι με συγκλόνισε. Δε ξέρω τι περίμενα να διαβάσω, όμως είχε πολύ καιρό να με συνεπάρει τόσο ένα βιβλίο. Ατμοσφαιρικό και διδακτικό οδηγεί σε ένα ταξίδι ψυχής και νου που δε θα αφήσει κανένα ασυγκίνητο. Όσοι δεν έχετε ανακαλύψει ακόμη τον Αύγουστο Κορτώ ας σπεύσετε,θα σας κερδίσει από τη πρώτη σελίδα.

[ατζινάβωτο φέγι. · Rating 3 out of 5]

Ωραιος Αύγουστος με κάποιες πολυ δυνατές στιγμές.

[Stella · Rating 1 out of 5]

Άλλο ένα Κορτ-ίστικο βιβλίο. Βαρέθηκα το -ίδιο με τα υπόλοιπα- σπαραξικάρδιο ύφος..

[Vicky Tzortzi · Rating 4 out of 5]

Ήμουν πολύ σκεπτική στο να το διαβάσω ή όχι γιατί μου φαινόταν πολύ θλιβερό το περιεχόμενο.. Παρόλα αυτά το διάβασα απνευστί! Ο Κορτώ το έχει γράψει από μια σκοπιά που σε κάνει να θες οπωσδήποτε να δεις που πηγαίνει η ιστορία..
Επιγκεντρώνεται πολύ στη ψυχοσύνθεση των γονιών κ στο κενό που υπάρχει ανάμεσα τους. Μέχρι κ το μεγαλύτερο κακό που τους βρήκε το περνάει ο καθένας μόνος του. Όχι μαζί σαν ζευγάρι. Όσο για τα παραφυσικά στοιχεία που έχει μέσα τα έχει βάλει με τέτοιο τρόπο που φαίνονται εντελώς φυσικά για τους ανθρώπους που τα ζουν κ την τραγικά άσχημη ψυχολογία τους. Το μόνο που με χάλασε είναι πως έχεο απότομο τέλος, μπόρουσε να το τραβήξει λίγο παραπάνω. Επίσης μ άρεσαν οι μικρές δόσεις χιούμορ που είναι πάντα απαραίτητες!

[Vasileios · Rating 3 out of 5]

https://www.vintagestories.gr/epidi-i...

Το βιβλίο «Επειδή είναι η καρδιά μου» ήταν σίγουρα μία από τις πολυαναμενόμενες εκδόσεις της πρόσφατης περιόδου. Η επιτυχία του βιβλίου «Το βιβλίο της Κατερίνας» ήταν ασύλληπτη, ένα βιβλίο που μας άρεσε πολύ την προηγούμενη χρονιά. Για να σφραγίσει η επιτυχία αυτή η Κατερίνα ανέβηκε και στο Θέατρο πριν από λίγο καιρό.

Αυτό που συνάντησα είναι ένα βιβλίο αρκετά σκοτεινό που προσωπικά δυσκολεύτηκα να διαβάσω…ένιωθα ένα συνεχές «πλάκωμα» που δεν με άφηνε να το «απολαύσω» παρά την πολύ ενδιαφέρουσα γραφή του Κορτώ αλλά και το μικρό του μέγεθος.

Δεν μπορώ να πω πως δεν μου άρεσε αλλά σίγουρα δεν μου άρεσε όσο η Κατερίνα. Μάλιστα τώρα που θυμάμαι πέρυσι όταν είχα πρωτοδιαβάσει την Κατερίνα δεν περίμενα να με συγκινήσει και να μου αρέσει τόσο πολύ που ίσως τώρα να είχα μεγαλύτερες προσδοκίες γι΄αυτό το βιβλίο.

Η ιστορία του μιλάει για την οικογένεια της Νόρας και του Χάρη που μετά την απώλεια του γιου τους Άγγελου είναι στα όρια της καταστροφής.

Διαβάζοντας το βιβλίο ζούμε την κατακερματισμένη καθημερινότητά τους… Η Νόρα βυθισμένη στα βιβλία προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανή την ύπαρξη του γιου της, ενώ ο Χάρης ζει κάθε μέρα όλο και πιο μακριά από αυτή.

Έξι χρόνια μετά την απώλειά του, ο Άγγελος τους εμφανίζεται ένα βράδυ σε ένα κοινό όνειρό τους και τους αναφέρει πως θα επιστρέψει κοντά τους μόνο αν επιστρέψουν στο αγαπημένο εξοχικό τους στη Χαλκιδική. Θα τον συναντήσουν;

Συνέχεια στο https://www.vintagestories.gr/epidi-i...

[Evdoxia · Rating 5 out of 5]

Βαθύτατα συναισθηματικό βιβλίο, ένα είδος "καταβύθισης" στην ανθρώπινη ψυχή και στις αντοχές της, όταν έρχεται αντιμέτωπη με την απώλεια και την οδύνη (και στην τραγικότερη μορφή της μάλιστα), τον τρόπο διαχείρισης τους και το όριο μεταξύ του άφατου πόνου και της μάταιης αναπόλησης ευτυχισμένων στιγμών και γεγονότων, που είναι βέβαιο ότι χάθηκαν, αλλά καθιστούν πιο δύσκολη την αποδοχή και εν τέλει τη γαλήνη της ψυχής. Συμβολικό και αλληγορικό, ρεαλιστικό και γεμάτο ένταση, χωρίς εξωραισμούς, από την αρχή έως το (ταιριαστό, κατά την προσωπική μου άποψη) τέλος, αποτυπώνει με οξυδέρκεια τη "διαδρομή" δύο ανθρώπων, που βιώνουν την τραγικότερη απώλεια, απομακρύνονται ψυχικά, και μέσα από τη συντριβή τους και την υπερφυσική διάσταση που αυτή λαμβάνει, αναζητούν απεγνωσμένα τη λύτρωσή τους με όποιο ψυχολογικό κόστος. Αξίζει να διαβαστεί, και το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

[Georgette Nanou · Rating 3 out of 5]

 Βιβλίο που μιλά για την τρέλα,τον πόνο,την απώλεια και που σίγουρα δεν έχει να κάνει με αισιοδοξία.Αδύναμοι χαρακτήρες οι πρωταγωνιστές που βιώνουν την δυστυχία και που δεν μπόρεσαν ν'απελευθερωθούν από τον πόνο τους και να συνεχίσουν την ζωή τους.Δικαίως ,αδίκως ο καθένας μας ας αναρωτηθεί και πως μπορεί να το διαχειρισθεί.Ο αναγνώστης νιώθει φόρτιση συναισθημάτων και εαν δεν είσθε σε καλή ψυχολογική διάθεση μην το ξεκινήσετε,γιατί θα νιώθετε συνεχώς ένα πλάκωμα.Αφήστε το για κάποια άλλη στιγμή.Από άποψης εμβάθυνσης και ψυχογραφίας επιτυχημένο το πόνημά του με μια γραφή άμεση,καθημερινή και χιουμοριστική κυνικότητα..

[Lida Sarantidi · Rating 4 out of 5]

Δεύτερο βιβλίο που διαβάζω εντός ολίγων μηνών με θέμα το χαμό ενος παιδιού? και στην παρούσα φάση? οι ψυχολόγοι θα είχαν πολλά να πουν για την περιπτωσή μου, είμαι σίγουρη...

Και αν στο βιβλίο του Ίαν Μακ Γιούαν "Χαμένο παιδί", το παιδί οντως χάνεται και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία (και ακόμα καλύτερα αντικαθίσταται από μία νέα ελπίδα) στο βιβλίο του Κορτώ, αρχής εξαρχής γνωρίζουμε ότι το παιδί έχει πεθάνει.

"Δύσκολο" θέμα και μπράβο στον Κορτώ που άφησε το "ελαφρολαικό ποπ βιβλίο" (που τόσο μου άρεσε είναι η αλήθεια!) και με αυτό, αλλα και με το "Βιβλίο της Κατερίνας"

[Lila Dimaki · Rating 4 out of 5]

Ανατριχιαστικό,αισθάνεσαι ότι κάποιος σε παραφυλάει και δεν μπορείς να τον δεις.Ατμοσφαιρικό έργο,ένα ταξίδι στο πένθος και την πραγματική αγάπη,στο μίσος και τη συμφιλίωση.

[Panagiotis · Rating 4 out of 5]

Χείμαρρος τίποτα λιγότερο. Ένας σκοτεινός χείμαρρος συναισθημάτων, λέξεων που σε παρασέρνουν και δεν σε αφήνουν να βγεις στην επιφάνεια να πάρεις ανάσα. Ο πυρετώδης λόγος οι περιγραφές των σωματικών εκκρίσεων, οι αφόρητες σκέψεις που ταλανίζουν το μυαλό, τα σκληρά λόγια που ανταλλάσουν οι δύο ήρωες και τα ακόμα σκληρότερα που δεν λέγονται ποτέ.
Δυό άνθρωποι εγκλωβισμένοι ο καθένας μέσα στο δικό του πένθος προσπαθούν να αδράξουν την τελευταία ευκαιρία που έχουν για μια όχι μόνο ευτυχισμένη ζωή αλλά απλώς ανθρώπινη. Παιχνίδι της φαντασίας ή πραγματικότητα; Ένα θρίλλερ ψυχολογικό ή μεταφυσικό δεν μπορώ να αποφασίσω. Αν ήταν ταινία θα ήταν κάτι μεταξύ του ''Ένοικου'' και της ''Αποστροφής'' του Πολάνσκι.
Έικόνες που θα έχω καιρό στο μυαλό μου.Το τέλος του βιβλίου υπέροχο.

[bookaddict_gr · Rating 3 out of 5]

Αρκετά καλό το νέο πόνημα του Κορτω. Σε παρασύρει στον ρυθμό του με αποτέλεσμα να δυσκολεύεσαι πολύ να το αφήσεις. Νομίζω πως πλέον ο συγγραφέας έχει καθιερώσει το είδος γραφής του. Μπορείς εύκολα να αναγνωρίσεις ότι είναι δικό του βιβλίο κι ας μην έχεις δει πληροφορίες γι' αυτό. Ομολογώ πως κάποιες φορές ανατρίχιασα με κάποιες περιγραφές. Γενικά από τα καλύτερα του.

[Katerina Efstathiou · Rating 2 out of 5]

Θα ηθελα πολυ να μου αρεσει. Γιατι λατρευω τον Πετρακη. Ομως, η Κατερίνα ηταν η καλύτερη συγγραφική στιγμη του ως τωρα (απ,' οσα εχω διαβάσει). Θα του δινω ευκαιρίες ομως.
Λοιπον, στα θετικα για μενα μικρες παραγραφοι, φανταστικο λεξιλόγιο -δεινος μεταφραστής γαρ , εκπληκτική ικανοτητα να δημιουργει ζωντανες εικονες. Προκειται για ενα υπερφυσικό μυθιστόρημα με στοιχεια τρομου. Ωρες ωρες ειναι καπως chilly.
Στα αρνητικά τωρα. Γουσταρω πολυ το χυμαδιο και την προφορικοτητα της γραφής ΟΜΩΣ τοση αχρειαστη βωμολοχία ρε παιδι μου στο λαιμο μου κάθισε και με αποδιοργανωνε τρομερα.
Απο το οπισθοφυλλο και τον τίτλο για αλλη μια φορα παρασυρθηκα και δημιουργησα προσδοκιες. Κακο , πολυ κακο (note to self το τελευταίο).
Μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως γνωριζοντας την εικονα του Πετρου -κλινικη καταθλιψη- ολο αυτο στα ματια μου έμοιαζε με κατι που θα μπορουσε να εχει βιωσει εν μεσω επεισοδίου.

Στο μελλον θα ηθελα να διαβασω απο τον ιδιο κατι αμιγως αστυνομικο , χωρις στοιχεια υπερφυσικου καθώς δημιουργεί φοβερες σκηνες αγωνιας. Ειναι μαεστρος σ'αυτο.
Ως τοτε αυτο το βιβλιαρακι δεν το λατρεψα. Sorry not sorry

[Πάνος Τουρλής · Rating 4 out of 5]

Η Νόρα και ο Χάρης ήταν ένα ευτυχισμένο ζευγάρι που μεγαλώνανε ένα παιδί, τον Άγγελό τους. Μια μέρα το παιδί πέθανε κι έκτοτε έχουν βυθιστεί στην κατάθλιψη και την παραφροσύνη. Ώσπου ένα κοινό όνειρο τους κινητοποιεί και τους γυρίζει πίσω στο μέρος όπου τον έχασαν. Ήταν όντως ο Άγγελος στο όνειρό τους; Πού αρχίζει η πραγματικότητα και πού τελειώνει το ψέμα; Πόσο δύσκολο είναι να συνεχίζεις τη ζωή σου μισός και πόσο αποφασισμένος είσαι να ξαναδείς το παιδί σου;

Ένα διαφορετικό απ’ όσα έχει γράψει ο Αύγουστος Κορτώ μυθιστόρημα, ένα ανατρεπτικό και ανατριχιαστικό κείμενο αγάπης και τρυφερότητας, με δυνατές σκηνές, άψογη ισορροπία μεταξύ ρεαλισμού και φαντασίας και ένα τέλος που θα μου μείνει αξέχαστο. Ένα ψυχολογικό θρίλερ, ένα μυθιστόρημα τρόμου και ταυτόχρονα ένας ύμνος στη γονεϊκή αγάπη που με συγκίνησε και με ανατρίχιασε, απογυμνώνοντας το πρωταγωνιστικό ζευγάρι από κάθε ψέμα και υποκρισία που τους χωρίζει και που τους κρατάει παρ’ όλ’ αυτά στη ζωή. Η Νόρα και ο Χάρης έζησαν Έξι Φωτεινά Χρόνια, έτσι τα χαρακτηρίζουν, αλλά μετά το σημείο μηδέν έχουν πάψει οι ευγένειες μεταξύ τους και η Νόρα έχει διαχωρίσει τη ζωή της από τα μουσικά ακούσματα που τη συνόδευαν σε κάθε έκφανσή της: «Αφού τα πράγματα έχασαν πρώτα το χρώμα τους, τη γεύση και το χάδι τους, στο τέλος έχασαν και τον ήχο που κουβάλαγε μέσα του τη στερνή ομορφιά τους» (σελ. 12). Καταγράφονται μικρές συγκινητικές λεπτομέρειες για τον αγώνα τους να μείνουν ζωντανοί για τυπικούς λόγους, εκείνη τρώει τα πάντα από παιδικές τροφές και δημητριακά που αγαπούσε ο Άγγελος, εκείνος αναλώνεται στο αλκοόλ ως τη διάτρηση στομάχου που τον επανέφερε στον ίσιο δρόμο. Η Νόρα μισεί τις φωτογραφίες: «Πουτάνες αναμνήσεις… Αν οι φωτογραφίες τουλάχιστον ζωντάνευαν…Αν έσκαγαν ένα αχνό χαμόγελο και μας μιλούσαν ο προορισμός μας θα ‘ταν φωτεινός…Μα η πεισματική ακινησία τους σφίγγει με το ένα χέρι τη ζωή και με το άλλο δείχνει τον μονόδρομο που βγάζει στο σκοτάδι» (σελ. 99). Όλα αυτά μεγαλώνουν το μίσος και την απόσταση ανάμεσά τους.

Γνωρίζουμε τον κάθε χαρακτήρα χωριστά αλλά και ταυτόχρονα, εκείνη προσπαθεί να μάθει όσο μπορεί περισσότερα για τη στιγμή του τέλους και για τον ακριβή μηχανισμό της ώστε να καταλάβει τι είχε περάσει ο άγγελός της μόνος του μες στο σκοτάδι κι εκείνος ξεσπάει το μίσος του στον δικό του εαυτό, πληγώνοντάς τον σωματικά και ψυχικά με κάθε ευκαιρία. «Είχαν ξαναμάθει ο ένας τον άλλο, μαζί στην αγάπη, μαζί και στην αποστροφή», με τη Νόρα να εξακοντίζει σπασμωδικά άδικες κατάρες σε καθετί που έχει το θράσος να παραμένει ζωντανό και τον Χάρη να καταφεύγει σε πόρνες και ποταμούς αλκοόλ για να χειριστεί όχι μόνο την απώλεια αλλά και τις κατηγορίες της γυναίκας του για τον θάνατο του παιδιού τους. Η Νόρα κατηγορεί τον σύζυγό της που δε διέγνωσε εγκαίρως ό,τι συνέβη, κι ας μην ήταν αλήθεια αυτό. «Ένα μέρος του μυαλού τους θυμόταν τα πάντα… κι ένα άλλο, αυτό που τους κρατούσε στοιχειωδώς ζωντανούς, τα μπέρδευε όλα σε μια θολούρα ώστε να αντέχει η καρδιά όταν τα αντικρίζει» (σελ. 18). Το ζευγάρι κοντεύει πλέον να διαλυθεί και τότε, ένα βράδυ, ο Άγγελός τους, τους επισκέπτεται: «…αν επέστρεφαν στο μέρος της αλλοτινής τους παραθέρισης και έκαναν την υπέρτατη θυσία, θα επέστρεφε κοντά τους…Αν έρθετε εδώ και κάνετε αυτό που φοβάστε περισσότερο, αυτό που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει χωρίς να ξεπεράσει τα όρια του εαυτού του, θα με βρείτε»! Επιστρέφουν λοιπόν στη Χαλκιδική, όπου ζουν ανατριχιαστικές στιγμές που παίζουν με το μυαλό τους και τους οδηγούν στο χείλος της παραφροσύνης. Τα γεγονότα ακροβατούν ανάμεσα στο σουρεαλιστικό και στο φαντασιακό, με το κόκκινο τόπι του Άγγελου να πέφτει καταπάνω τους και να χάνεται, με το αγαπημένο σάντουιτς του παιδιού να ετοιμάζεται ακάλεστο από γελαστά γκαρσόνια, με το μπωλ με τα μανταρίνια και το κομμένο τηλέφωνο που απεικονίζονται και στο εξώφυλλο του βιβλίου να τους γεμίζουν παραφροσύνη, με τη μαυροντυμένη γριά που συναντούν να πίνει διψασμένη λάδι από καντήλι και πολλά άλλα. Όλα αυτά είναι σα να δείχνουν τον Άγγελο να αναδύεται από την ανυπαρξία του θανάτου και να ζυγώνει στην όχθη της ζωής, αυτό συμβαίνει όμως;

Ταυτόχρονα ξεδιπλώνεται η οικογενειακή τους ιστορία με τις ευτυχισμένες στιγμές, με τον Άγγελο να μεγαλώνει, να ρωτάει, να μαθαίνει, να διαβάζει, να παίζει, αλλά και τα όσα ακολούθησαν τον θάνατό του και χώρισαν το ζευγάρι οριστικά. Ταυτόχρονα ανεξήγητα μικρά περιστατικά μεγάλης σοβαρότητας που ρίχνουν τη Νόρα στα φάρμακα και τον Χάρη στην παραφροσύνη αντιπαραβάλλονται με τις οικογενειακές καταβολές του ζευγαριού. Ο Χάρης μεγάλωσε στη σκιά του νεκρού αδελφού του κι η Νόρα διαπίστωσε πως οι γονείς της τη θέλουν για τα γεράματά τους χωρίς να της έχουν δείξει ποτέ αγάπη, στοργή, ενδιαφέρον. Στηρίχτηκαν λοιπόν στα δικά τους πόδια, το παρελθόν τους όμως είναι κομμάτι του χαρακτήρα τους: «Γι’ αυτό και θέλουν προσοχή τ’ αγάλματα των μισητών προγόνων -πώς να τα γκρεμίσεις ασφαλής όταν στέκεσαι ακόμα μέσα στη σκιά τους;» (σελ. 87). Πώς γνωρίστηκαν, πώς ερωτεύτηκαν, πώς έζησαν την αγάπη τους, πώς αποφάσισαν να παντρευτούν και πώς απέκτησαν το παιδί τους είναι περιστατικά που τα μαθαίνουμε μέσα από μικρές αναδρομές στο παρελθόν ως αντίβαρο ή ως συμπλήρωμα με τα όσα βιώνουν τώρα, μετά τον χαμό του Άγγελου. Ξεδιπλώνεται λοιπόν ακριβοδίκαια μια σχέση που είχε περάσει και είχε σταθεί στο μίσος πολλές φορές, γεμάτη βαθιά αντιπάθεια που ο χρόνος κατόρθωσε να μετατρέψει σε αδιαφορία.

Το μυθιστόρημα «Επειδή είναι η καρδιά μου» είναι ένα υπέροχο, σκληρό και τρυφερό μυθιστόρημα, αφιερωμένο στην απώλεια και στις αλόγιστες συνέπειές της στον ψυχισμό και στο μυαλό των τεθλιμμένων. «Δυο τρελοί που άγιασαν» χάνουν το παιδί τους και τη γη κάτω από τα πόδια τους, θα τους βοηθήσει όμως αν γυρίσουν πίσω στον τόπο της τραγωδίας; Πώς εξηγούνται τα σχεδόν υπερφυσικά γεγονότα που βιώνουν εκεί; Πόσο αποφασισμένοι είναι να υπακούσουν σε κάτι που έχει τον τρόπο να φέρει το παιδί κοντά τους; Κρύβεται όντως ο Άγγελος πίσω απ’ όλ’ αυτά ή κάτι βαθύτερο και σκοτεινότερο; Αυτά και άλλα ερωτήματα απαντώνται σ’ ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται μόνο με το φως ανοιχτό, ακόμη και την ημέρα.

Πρώτη δημοσίευση στο site μου: https://www.vivliokritikes.com/%ce%b5...

[Viki · Rating 5 out of 5]

5 γιατί ο Κορτώ αν και δεν είναι γονιός κατάφερε και αποτύπωσε ανατριχιαστικά την ψυχολογία του γονιού που χάνει το παιδί του....

[Iro · Rating 4 out of 5]

Πάντα προσπαθώ να επιλέγω βιβλία που να μου κρατούν το ενδιαφέρον και να τα σκέφτομαι όταν δεν τα διαβάζω. Ο Κορτώ μου αρέσει γιατί είναι σκληρός όπως και η ζωή. δεν θα σου πει για έρωτες και παραμύθια. θα σε μεταφέρει στην πραγματικότητα της οικογένειας της διπλανής πόρτας ή ίσως και της δικής σου. Με εντυπωσιάζει οτι σε όσα βιβλία του έχω διαβάσει δεν χρησιμοποιεί βρισιές ή φθηνό χιούμορ για να σε κερδίσει. Όταν λοιπόν έγινε τόσο πρόστυχος σε αυτό το βιβλίο για 3-4 σελίδες, κατάλαβα αμέσως οτι ήθελες να τονίσει την ένταση της στιγμής.

[Marianna · Rating 3 out of 5]

Πιστεύω το βιλίο αύτο είναι το αντιστρόφως ανάλογο της Κατερίνας.

Η Κατερίνα είναι ένα αφιέρωμα του γιού στην αγαπημένη του χαμένη μητέρα, αυτό το βιβλίο είναι (ο κρυφός πόθος του) για το πως θα βιωνόνταν η δική του απώλεια απο τους γονείς του.
Κάπως έτσι το ένιωσα εγώ τουλάχιστον.

Σέβομαι και αγαπώ όλο αυτό που μας επιτρέπει να δούμε αλλά τόσο μαύρο και ψυχοπλακωτικό.

[Antriana · Rating 1 out of 5]

Ενώ μου αρέσει πολύ ο Κορτώ εντούτοις το βιβλίο αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. Πήγαινε από το παρελθόν στο παρόν και τούμπαλιν και για μένα δεν έβγαζε νόημα ούτε είχε ουσία. Σίγουρα όχι ένα από τα καλύτερα του βιβλία

[Lena Rasouli · Rating 5 out of 5]

Διαβάζεται τόσο εύκολα, καθώς οι εικόνες ξεπηδούν μπροστά στα μάτια μου. Σε καποια σημεία γελάς, σε άλλα δακρύζεις. Είναι το τρίτο του Κορτω μετά τη Σκυλίσια Ψυχή και το Βιβλίο της Κατερίνας. Μπράβο, Αυγουστε, ευχαριστώ.

[Petros Magganopoulos · Rating 4 out of 5]

Ο Κορτώ καταπιάνεται με ένα δύσκολο θέμα. Βαρύ,κλειστοφοβικό,στενάχωρο και πολύ καλογραμμένο.

[Lila · Rating 4 out of 5]

Καλογραμμένο, εθιστικό πλην όμως ψυχοπλακωτικό. Διαβάστε το μόνο αν είστε σε πολύ καλή διάθεση. Μόλις το τελείωσα και ήδη ψάχνω για κάτι πολύ ανεβαστικό κι ευχάριστο για την επόμενη ανάγνωση!

[Αθηνά Μαλαπάνη · Rating 5 out of 5]

Η απώλεια ενός παιδιού και πώς μπορεί να επηρεάσει ένα ζευγάρι...
Βαθιά ψυχογραφικο και συγκινητικό βιβλίο! Συγχαρητήρια στον συγγραφέα για την εξαιρετική και λεπτή προσέγγιση!

[Γιώργος Μαντάς · Rating 5 out of 5]

Σπαρακτικό, κατάμαυρο, θλιμμένο, σκληρό βιβλίο από αυτά που αγαπώ πολύ.
Πρέπει να το ξαναδιαβάσω.
Άνετα γινόταν ταινία από τον Χάνεκε.

[Vasso · Rating 5 out of 5]

Αγαπημένο βιβλίο!