Η ζωγράφος και συγγραφέας Λεονόρα Κάρινγκτον (1917-2011) μπορούσε να χειρίζεται με ιδιαίτερη μαεστρία το μακάβριο, να φτιάχνει υπέροχες εικόνες, να ασκεί αιχμηρή σάτιρα, να διακωμωδεί σκανδαλίζοντας και να καταφεύγει αβίαστα σε ταξίδια της φαντασίας. Πουθενά δεν κατάφερε να μεταφέρει τόσο ευρηματικά όλο αυτό το ταμπεραμέντο και τη μαεστρία της όσο στις σύντομες ιστορίες που έγραφε σε όλη της τη ζωή. Με μια εκπληκτική εναλλαγή στο στιλ, το ύφος, τη θεματολογία, ακόμα και στη γλώσσα (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά) αποτυπώνεται σ' αυτά τα διηγήματα το ευφυές και ανεξέλεγκτο πνεύμα της μοναδικής αυτής γυναίκας. Ο Μπρετόν τα χαρακτήριζε ως την «επιτομή του μαύρου χιούμορ». Είναι αλήθεια πως ό,τι είναι υπερβολικό για μας, για την Κάρινγκτον ήταν κανονικότητα. Και πώς αλλιώς, αφού το μόνο που ήθελε σαν μικρό κορίτσι ήταν να καταφέρει να περπατήσει λίγα εκατοστά πάνω απ' το έδαφος:
Η ανά χείρας έκδοση ακολουθεί την τελευταία και πληρέστερη έκδοση των διηγημάτων της το 2017, εκατό χρόνια από τη γέννησή της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Το Σπίτι της Φρίκης Η Ντεμπιτάντ Η βασιλική εντολή Η οβάλ κυρία Ο ερωτευμένος Οι τρεις κυνηγοί Όταν περνούσαν Πετάει-πετάει Ο μεσιέ Σιρίλ Ντε Γκιντρ Τσακισμένη από τη θλίψη ή Αραμπέλα Ο θείος Σαμ Κάρινγκτον Οι αδελφές Λευκά κουνέλια Ένας ουδέτερος άνθρωπος Περιμένοντας Το έβδομο άλογο Μεξικάνικο παραμύθι Οι φανελένιες κιλότες μου Η ιστορία του ευτυχισμένου πτώματος Η μητέρα μου είναι αγελάδα Η καμήλα από άμμο Η μύγα του μεσιέ Γρκρεγκουάρ Η Τζεμινά και ο λύκος Et in bellicus lunarum medicalis Πώς στήνεται μια επιχείρηση
Leonora Carrington was an English-born Mexican artist, surrealist painter, and novelist. She lived most of her adult life in Mexico City, and was one of the last surviving participants in the Surrealist movement of the 1930s. Carrington was also a founding member of the Women’s Liberation Movement in Mexico during the 1970s.
Συλλογή διηγημάτων από τον χώρο του (πολύ...μα πάρα ΠΟΛΥ ) αλλόκοτου. Κάθε διήγημα είναι σαν ένας υπερρεαλιστικός πίνακας με περίσσια ζωντάνια, οργιώδη φαντασία, διαποτισμενο από ένα αλλιώτικο offbeat χιούμορ και με υπαινικτικό τέλος. Είναι σαν ο σουρεαλισμός του Μπουνιουέλ να συναντά τα χρώματα και το γκροτεσκο του Αρζεντο και το παραισθησιογόνο σύμπαν του Λυντς. Όχι για όλα τα γούστα...αλλά σίγουρα δρεπουν πολλές δάφνες πρωτοτυπίας ... και τα μυαλά στο μπλέντερ/ κάηκε ο εγκέφαλος μου!!!