Op 17 april 2008 werd Peter van Uhm geïnstalleerd als commandant der strijdkrachten. De volgende dag, zijn eerste werkdag als hoogste militair van Nederland, sneuvelde zijn zoon Dennis bij een aanslag in Afghanistan. Ondanks de bizarre omstandigheden bleef Van Uhm op zijn post om de krijgsmacht te leiden.
Zo begint Ik koos het wapen. Peter van Uhm vertelt op openhartige en inspirerende wijze zijn levensverhaal over de strijd die hij leverde op de oefenvelden, op vredesmissie in Libanon en Bosnië en over zijn persoonlijke strijd na het verlies van zijn zoon. Na een carrière van bijna veertig jaar bij de krijgsmacht staat één overtuiging nog altijd rotsvast overeind: dat iedereen kan en moet bijdragen aan een betere wereld. En dat het wapen, mits goed gebruikt, ook vrede kan brengen.
Bijna met tranen in mijn ogen gezeten. Wat een inspirerende man. Vol zelfvertrouwen en humor maar nooit hoogmoedig. Prachtig hoe hij met mensen omgaat.
Een boek vol wijzen lessen, niet alleen voor mezelf maar ook voor begrip van de wereld (als dochter van een militair) waat we in leven.
Wat een indrukwekkend boek. Ik heb gelachen (hard), maar ook tranen gelaten. Er zitten mooie lessen in: je kunt veel van Van Uhm leren. Het boek geeft een kijkje in de militaire wereld en neemt je mee in het leven van Van Uhm. Eerlijk, open, direct en met humor. Zo zou ik het boek omschrijven, maar zo lijkt ook Van Uhm te omschrijven.
Dit boek maakt dat ik meer non-fictie wil lezen, want daar kan zoveel uit geleerd worden, en dat ik meer met mijn vader wil praten over zijn carrière en (levens)keuzes, want volgens mij kan ik daar nog veel meer van leren. Mooi man, Defensie.
Indrukwekkend en mooi geschreven boek. Mooi om te zien hoe nuchter en zelfbewust Van Uhm beschreven wordt en hoe hij niet schroomt om ook zijn fouten en minder briljante zetten te tonen. Het pad dat hij doorlopen heeft met zijn ontwikkeling als leider als rode draad is naar mijn smaak precies goed qua details en lengte. Het raakt de kern en neemt je als lezer mee in zijn loopbaan en leven. Wat mij betreft is dit boek verplichte kost voor iedere militair en zeer aan te raden voor ‘gewone’ burgers. Ten eerste als inkijkje in het militaire apparaat, ten tweede om echt leiderschap met zijn mooie en moeilijke kanten te proeven.
Een persoonlijke geschiedenis is altijd interessant. Dit boek maakt de lezer bekend met de verschillende facetten van het leven van een beroepsmilitair. Ik vind het jammer dat Peter zijn zieleroerselen niet deelt. Hij volstaat er mee dat hij een RK achtergrond heeft. Hij geeft aan dat hij zijn gevoelens niet wil tonen, terwijl die er wel zijn.
In Ik koos het wapen vertellen Peter van Uhm, voormalig Commandant der Strijdkrachten, en journalist Sander Koenen het levensverhaal van Van Uhm. Het boek is meer dan een militaire autobiografie: het is een persoonlijk en moreel relaas over leiderschap, verantwoordelijkheid, rouw en menselijkheid. Koenen fungeert daarbij als interviewer en schrijver, terwijl Van Uhms stem, ervaringen en reflecties centraal staan.
Een belangrijk inzicht in het boek ontstaat wanneer Van Uhm afstand neemt van zijn perfectionistische denkwijze. Hij introduceert het begrip “Homo marginalicus”, waarmee hij doelt op de gemiddelde mens. Vanaf dat moment verandert zijn kijk op prestaties fundamenteel: “Vanaf nu was een zesje genoeg. Scoorde hij een zeven? Dan had hij eigenlijk te veel gedaan.” (p. 108)
Dit citaat laat zien dat Van Uhm inziet dat niet iedereen altijd het maximale kan of hoeft te leveren. Deze gedachte sluit aan bij een latere reflectie waarin hij beschrijft hoe hij vroeger extreem hoge eisen stelde aan zichzelf én aan anderen. Alles moest een tien zijn. Door een opmerking van Tjassens verandert dat denken ingrijpend:
“Je moet mensen niet alleen waarderen om de prestatie, maar ook om wat ze hebben gedaan om tot die prestatie te komen.” (p. 116)
Deze uitspraak vormt een kernboodschap van het boek. Van Uhm benadrukt dat inzet, motivatie en omstandigheden minstens zo belangrijk zijn als het eindresultaat. Dankzij de manier waarop Koenen deze inzichten verwoordt en plaatst in bredere context, worden ze herkenbaar en toepasbaar voor een breed publiek. Niet iedereen kan hetzelfde bereiken, en dat is geen zwakte, maar een menselijke realiteit.
Een andere belangrijke levensles in Ik koos het wapen gaat over het omgaan met fouten. In een omgeving waar beslissingen grote gevolgen kunnen hebben, is leren essentieel: “Fouten maken mag. Niet van je fouten leren mag niet.” (p. 131)
Deze uitspraak vat Van Uhms visie op leiderschap krachtig samen. Een goede leider is niet foutloos, maar durft verantwoordelijkheid te nemen en te groeien. Het boek laat zien hoe deze houding binnen Defensie waardevol is, maar ook binnen organisaties en de samenleving als geheel.
Wat het boek extra indrukwekkend maakt, is de persoonlijke tragedie van het verlies van Van Uhms zoon Dennis tijdens een missie in Afghanistan. Van Uhm beschrijft zijn rouw zonder sensatie, maar met grote eerlijkheid en waardigheid. Juist deze kwetsbaarheid, zorgvuldig opgetekend door Koenen, maakt het boek geloofwaardig en diep menselijk.
Ik koos het wapen is een indringend, leerzaam en emotioneel boek. Peter van Uhm en Sander Koenen laten samen zien dat echte kracht niet schuilt in macht of perfectie, maar in menselijkheid, reflectie en verantwoordelijkheid. Door de combinatie van persoonlijke ervaringen en universele levenslessen is dit boek relevant voor iedereen die wil nadenken over wat het betekent om mens te zijn.
3.5 ster. Twijfel tussen de 3 en 4 sterren, ik zou het boek zelf niet per se aan anderen willen aanraden dus het krijgt formeel 3 sterren als ik me aan mijn eigen spelregels houd.
Deze grijze muis kreeg dit boek aangeraden, en als een boek wordt aangeraden, dan lees je hem.
Laat ik voorop stellen dat ik 0,0% kennis van defensie of het leger had. Ik interesseer me er simpelweg niet voor. En dat zo'n boek als deze, Peter van Uhm: Ik koos het wapen, een leek zoals mij kan boeien… dat is heel knap!
Peter van Uhm lijkt mij een ontzettend goed persoon. Ik dacht dat alleen maar mensen die graag oorlogje spelen militair willen worden en bij de krijgsmacht gaan. Nou, dit boek was wel een eye-opener. Wat een mooie motivatie van Van Uhm om bij de krijgsmacht te gaan.
Ik vind het een heel leerzaam boek, vooral de spelregels van Van Uhm vond ik inspirerend. Daarnaast wordt de manier waarop hij leiding geeft mooi en duidelijk beschreven.
Omdat ik zelf geen legerfan ben, zou ik dit boek niet per se aanraden, maar een duidelijk boek is het wel. De krijgsmacht is niet alleen maar oorlogje spelen: daar komt véél meer bij kijken! En ik denk dat een boel organisaties/bedrijven nog een heleboel kunnen leren van de manier waarop dit georganiseerd is.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Wat een geweldig mooi boek. Dit zou verplichte kost moeten zijn op middelbare scholen om de jeugd te laten inzien hoe het is in het leger. Hoe belangrijk vrijheid is en hoe daarvoor gezorgd wordt door defensie. Zelf heb ik als dochter van een militair meegemaakt hoe het is om een vader te moeten missen toen hij op uitzendingen was in een tijd dat er geen mobiele telefonie mogelijk was. Dit boek heeft mij nog meer inzicht gegeven en soms kon ik het ook niet droog houden door herkenning/herinneringen. Ik vind het boek prachtig geschreven en ik ben ook erg blij dat ik het gelezen heb. Dit boek zou ik iedereen aanraden.
Geeft je een goed weergave van de structuur die er binnen Defensie en de Landmacht zit. Zeker alle waardevolle herinneringen en regels die van Uhm vertelt zijn belangrijke levenslessen. Ook de kracht die hij als man heeft is oneindig, sterk en zonder traan praten over zijn overleden zoon. Zeker met tranen af en toe in mijn ogen gezeten. Als laatst, laat hij zien hoe belangrijk je naasten zijn, je familie, vrienden en kameraden daar moet je tijd voor vrij houden.
Tussen twee en drie sterren. Het boek leest vlot en geeft inzicht in de cultuur bij de landmacht. Helaas is het ook een halve hagiografie. Veel herhaling en oppervlakkig. Ook ongeloofwaardig dat hij niet uit was op hogere functies, maar deze min of meer gedwongen op zich nam. De veel geroemde grappen vond ik niet zo geslaagd.
Inspirerend, dat zou ik vooral willen zeggen over dit boek. Een bijzonder levensverhaal van een jongen die voor avontuur koos en bij defensie ging, en uitgroeide tot Nederlands belangrijkste militair. Mooi opgeschreven door Sander Koenen, die de lessen van Peter pakkend wegzet.
Leuk om een inkijkje in de wereld van de militairen te krijgen. Een goede leiderschap laat Peter hier zien. Iedereen in zijn waarde en motiveren, inspireren. Top hoor
Zijn speech op de Dam tijdens de Dodenherdenking 2013 raakte me. Later zag ik zijn TEDx-toespraak terug, ook dat maakte indruk op me. Peter van Uhm kwam zo loyaal, geïnteresseerd, vriendelijk, aardig, welbespraakt en integer over... In het boek lees je hoe hij de man is geworden die hij nu is, met de fantastische carrière die hij binnen de Nederlandse krijgsmacht heeft gehad, maar ook zijn persoonlijke tragedie: zijn zoon sneuvelde in Afghanistan, de dag nadat hij Commandant der Strijdkrachten werd, de hoogste militaire baas in Nederland. Hoe hij en zijn gezin daarmee om gingen, komt ook aan bod in het boek. Hij is ook niet bang om te vertellen over zijn kleine kantjes. Openhartig dus. Ik vond het alleszins de moeite waard om te lezen...
Een biografie waar je kippenvel van krijgt! Echt respect voor hoe hij na het verliezen van zijn zoon onder alle druk van de media is doorgegaan met zijn carrière. Daarnaast ook leuke, grappige, maar ook leerzame verhalen van zijn tijd bij het groene bedrijf. Een echte aanrader, zowel voor de militaire en niet-militaire lezer.
Peter van Uhm geeft in deze biografie een goed beeld van zijn carriere, maar ook van zijn blik op de krijgsmacht die door de jaren heen veranderd is. Een jonge luitenant en de CDS zien dingen verschillend... Goed en menselijk verhaal.
Ja, mega lang over gedaan (een paar maanden). Moeilijk om doorheen te komen, maar veel herkenning. Fijn om dit wereldje wat beter te leren kennen. En prachtige, ook pijnlijke verhalen die Peter van Uhm deelt. Een inspirerende man! Blij dat ik bij een fysieke talk van hem mocht zijn.
Een heel mooi boek over een echte leider, hij beschrijft hoe je leiding geeft aan mensen, jong of oud maar hij blijft ook tussen de mensen staan. Heel inspirerend!